A ekziston shpirti binjak?

[Ali Baba Tepele]

Ti nuk mund te Urresh....
Ti nuk mund te me urresh kurr,sepse Engjejt nuk urrrejne,ato vetem mbrojne.Do ishte e kote te provosh te me urresh mua sepse urrejtja jote do te kthehet ne dashuri dhe dashuria jote ne mbrojtje per mua...
Ti nuk mund te me urresh sepse tashme une jam pjese e jetes tende,jam cope e zemres tende.Te me urresh mua do te thote te urresh vetveten.
Sa here qe ti vuan une vuaj bashke me ty,sa here qe merr fryme une marr fryme bashke me ty,sa here qe ti qesh une qesh bashke me ty.Sa here qe ti me urren une te adhuroj.
Te dhashe zemren time qe te jete me ty ne cdo hap te jetes tende.
Te solla prane engjejt e mi per te qendruar perjetesisht me ty ne ditet bukura e te veshtira.
E di qe nuk mund te me urresh edhe pse ke deshire edhe pse do te me harrosh nuk mundesh sepse une jam gjithmon me ty jashte dhe brenda teje.
Edhe pse nuk te kam prekur kurre e ndjej qe jam brenda teje,ne nje vend te vogel ne fund te zemres tende.
Sa here qe ti me kujton mua ti vuan,ti do qe te flesh por nuk mundesh sepse imazhi im te mundon,do te me kesh prane dhe sa here ti e kerkon kete une jam aty me ty....

Une vuaj njesoj si ty vetem se nuk qaj,ne keto momente po degjoj te njejten kenge qe po degjon ti por vetem me nje ndryshim,ti tani po qan kurse une jo.Brenda ne lotet e tu jam une.Ti je nje pike loti dhe prandaj une nuk qaj sepse kam frike se mos te te humbas.Dhe keshtu mbaj gjithcka brenda meje.Dhe kjo me ben te vuaj akoma me shume.Une linda per ty edhe pse kete e kuptova pas shume kohesh.

Linda per te te bere te lumtur,kurse ti per te me bere te vuaj.Jam e bindur qe ne keto momente po qan,po brenda ketyre loteve jam une,ti me sheh ne enderr ndersa une s`do te enderroj kurre sepse endrra ime fillon kur flas me ty.
Te jesh i bindur per dicka: Je pjesa me e bukur e jetes sime!!!!!!!!

U mundova tre herë për ti hequr diçka këtij shkrimi po...fatkeqësishtësa sa herë e masja...më dilte"sakllam", kështu që detyrohem ta lë ashtu siç e shkruan dora jote.Unë nuk besoj shumë tek mrekullitë, por kam një rezervë tek FATI që më çudit!!!Më çudit më shumë se je ti e para që detyrohem....e përsëris...detyrohem ta shkruaj.N.Q.SE. u beson atyre që shkruan..atëherë besoji edhe kësaj.
Respekt

[DI_ANA]

"Të gjitha dashuritë kërkojnë të jenë të përjetshme dhe pikërisht këtu e kanë burimin vuajtjet e tyre pafund...".

Jeta eshte mundesi.....Perfito nga ajo sa te mundesh!
Jeta eshte e bukur......Adhuroje dhe quaje perendi!
Jeta eshte enderr....... Jetoje,dhe realizoji enddrat!
Jeta eshte sfide...........Perballu me te!
Jeta eshte loje.............Luaje,po pa bere keq rrotull teje!
Jeta eshte detyre.........Plotesoje se te tjere kane nevoje per ty!
Jeta eshte e shtrenjte..Vleresoje dhe kurre mos e urre!
Jeta eshte pasuri...........Ruaje dhe mos e harxho!
Jeta eshte dashuri.........Shijoje dhe ushqeje!
Jeta eshte mister...........Zbuloje te lutem!
Jeta eshte dhimbje.........Sfidoje se une nuk mundem dot!
Jeta eshte kenge............Ti,kendoje!
Jeta eshte tragjedi..........Shmangiu.
Jeta eshte aventure.........Kujdes,mos bej zemrat qe te vuajne!
Jeta eshte shume e çmuar....Duaje siç e desha une!
Jeta eshte lufte..............Mesohu edhe me te dhe mos ki frike!
Jeta eshte Jete...............Lufto per te...!

[DI_ANA]

Pse po te kujtoj?
Pse po e mundoj veten duke i zgjuar kujtimet per ty?
Kjo pytje e mundimshme po me mbyt.Deshiroj ti iki pergjigjjes.....
Deshiroj te izolohem ne nje erresire te pa fund,nje qetesi te pa fund.Deshiroj te iki nga kjo bote!
Nuk arrij dot te qetesohem....Diçka me pengon.Pse?
Pse te dua?E pikelluar e ul shikimin,duke u kthyer ngadale ne realitetin e hidhur,e tmerruar e shikoj fotografine tende te mbuluar me lotet e mi.
Ndiej nje zbraztesi.Nje dhembje ma shtrengon kraharorin,ma ze frymen!
Mundohem te iki kujtimeve per ty,por kurrsesi te harroj.Ti nuk je me i imi!...Nuk jam me e gjalle,jam e vdekur.E varrosur per se gjalli!Nuk jam me ajo qe isha dikur,dhe shume shpejt nuk do jem me asgje!!

[Shkelqesia_E_Tij]

Nuk e kam mohuar asnjeher qe DI_ANA nuk ka talent por perkundrazi e kam vlersuar ku eshte shprehur ne vendin e duhur, ne momentin e duhur dhe me kuptimin e duhur.

Thjesht me pak disiplnim me shume talenti i DI_ANA do te ishte nje shembull i shkelqyer per cilindo anetar te ForumitShqiptar.

[DI_ANA]

Nuk jam perfekte dhe ato qe shkruaj jane gjerat qe ndjej dhe kam nevoje te flas me dike dhe ne pamundesi i shkruaj ketu.....jam e bindur qe ka plot njerez si une!
Ju falenderoj te dyve per vleresimin,sinqerisht.....ndonese ndonjehere jam e merzitshme me shkrimet e mia ku ka shume dhimbje!
Po do te doja ti shkruaja me teper dashurise....asaj do te doja me teper!

[elsaa]

DI_ANA e kam vene re qe vertet dashurise i shkruan shume , por me nje ndryshim i shkruan me shume zhgenjimit te dashurise .Te gjithe ne ose shumica nga ne e kemi provuar dashurine me te gjitha emocionet e saj dhe zhgenjimin. Dikush e shpreh me shume , dikush e mban ne vete , dhe dikush e perjeton zhgenjimin ndonese nuk di ta shprehe me fjale kaq te bukura ama dhimbjen e perjetojne te gjithe thuajse njelloj.DI_ANA vertet ke talent ne te shkruar , por sa keq pse gjithe kete trishtim? Duke lexu poezite e tua te ze frika te dashurosh . A nuk do ishte me mire ehe per ty ehe per ata qe do ti te lexojne poezite e tua te shkruash me me optimizem . Te ben mire per vete ne rradhe te pare , te jep force te kalosh cdo dhimbje . Te me falesh por keshtu mendoj eshte me mire . Do te pershendes me nje poezi qe e kam harruar kush e ka shkruar por qe me ka ngel ne mendje .

Se jeta nuk mbaron kur mbaron nje Dashuri.
E di ... Di te jete ndryshe kur nuk je Ti ..
Me lote dhimbjesh do lagem ç`do mengjes
Por do te jetoj........Nje Dashuri te re do te pres

Se jeta nuk mbaron kur mbaron nje Dashuri.
Se zjarri nuk u shua , nuk u be hi
Me thonj do te kapem ne dallget e jetes
Te mberthej nje dashuri me kthetrat e Zemres .

Se jeta vazhdon kur mbaron nje Dashuri ...........

[DI_ANA]

Sytë e mi të përlotur kërkonin të lexonin atë emër. Buzët e thara donin t’a thërrisnin, por ato kater shkronja më mblidheshin në fyt, dhe prej buzëve dilnin vetëm ngashërima. Përmes lotëve shikoja atë fytyrë, që më dukej sikur ishte bërë e huaj , e pakapshme! Mundohesha t’a prekja, por sytë e tij më largoheshin. Unë i flisja dhe ai smë kthente përgjigje,pasi nuk dinte çtë më thosh,nuk mund të më jepte atë dashuri qê unë i dhuroja........
Vrapoja pas tij, por rëra e ftohtë e plazhit më pengonte.
Dallgët ngadalësonin vrullin e tyre të shpejtë pranë bregut, dhe talleshin me përpjekjet e dëshpëruara që bëja!
Dikur ato dallgë, qe tani më shikonin me përçmim, shkumëzojnë të gëzuara mbi trupin tim të vetëm! Do të doja që dashuria të më merrte në krahë dhe të shkonin ashtu të përqafuar drejt rërës së ngrohtë.
Gishtërinjtë e tij të ngatërroheshin nëpër flokët e gjatë, bjond , që shkëlqenin nën rrezet e buta të diellit.
Por tanimë, kujtimet e atyre ditëve janë kthyer në një makth pa mbarim. Ardhja e dimrit, së bashku me rrezet e diellit, kish ftohur edhe zemrën e tij.
As ditët e para të pranverës nuk kishin mundur t’a ngrohin atë zemër. Ai iku nga une… Iku diku larg,në mes të shkretëtirës, duke lënë pas shijen e hidhur të ndarjes. Tashmë e vetme dhe e papërkrahur endem bashkë me kujtimet nën rrezet përvëluse të diellit, dhe mbi rërën e nxehtë mbeten gjurmët e mallit.
Përpara syve më shfaqet mirazhi i tij. Zëri i tij duket sikur prish heshtjen mijëra vjeçare të shkretëtirës, dhe unë ndjej lotët të më njomin buzët e etura.Sa lot kam derdhur.....sa shumë kam qarë!
Shija e tyre e kripur më ndjek prej vitesh dhe sot më shumë se kurrë, e kujtimi i tij më rëndon shpirtin. Zemra e thyer largohet prej meje, ngjitet lart në qiellin e errët duke kërkuar më kot zemrën e tij. Por ajo zemër ishte kthyer në një diell të ftohtë dimri, e gjysëm hëna nuk mund t’a gjente më…
Dhe unë, tashmë e vrarë dhe e vdekur, kaloj gishtërinjtë nëpër flokët e mi dhe psherëtij. Gjysëm hëna më vështron nga lart, pa mundur të më thote asnjë fjalë. Dalëngadalë mëngjesi po agon, e me largimin e natës largohet edhe gjysma e zemrës sime, tashmë e tretur dhe e munduar në kërkim të një mirazhi,në kërkim të pamundësisë.....
Sa dua te fle.....sa shumë dua të bie në gjumin më të thellë të ekzistencës!Nuk kam frikë.....

[DI_ANA]

Se jeta nuk mbaron kur mbaron nje Dashuri.
E di ... Di te jete ndryshe kur nuk je Ti ..
Me lote dhimbjesh do lagem ç`do mengjes
Por do te jetoj........Nje Dashuri te re do te pres

Se jeta nuk mbaron kur mbaron nje Dashuri.
Se zjarri nuk u shua , nuk u be hi
Me thonj do te kapem ne dallget e jetes
Te mberthej nje dashuri me kthetrat e Zemres .

Se jeta vazhdon kur mbaron nje Dashuri ...........

Ke shume te drejte Elsa....Te lutem mos lexo vargjet e dhimbjeve te mia!
Nuk eshte nje zgjenjim dashurie,eshte nje jete e imja e plote qe ka qene e tille dhe nuk mund ta kuptosh!
Te lutem lexo vargjet e dashurise dhe ki besim te to,besoji dashurise dhe uroj te njohesh vetem lumturine!
Dhimbja eshte pjesa me e madhe e jetes sime,prandaj i shkruaj dhe nuk e zgjodha une,ishte ajo qe me zgjodhi!
Dashuria per mua nuk eshte humbja e nje personi te vetem,por eshte ajo jete qe une kam humbur,ato endrra te cilat mu shuan pak nga pak dhe atyre u shkruaj,pikerisht qe te tjere mos ti njohin dhe te kuptojne vleren e vertete te "Dashurise"!

Respekte dhe flm

[enderrimtarja]

Se jeta nuk mbaron kur mbaron nje Dashuri.
E di ... Di te jete ndryshe kur nuk je Ti ..
Me lote dhimbjesh do lagem ç`do mengjes
Por do te jetoj........Nje Dashuri te re do te pres

Se jeta nuk mbaron kur mbaron nje Dashuri.
Se zjarri nuk u shua , nuk u be hi
Me thonj do te kapem ne dallget e jetes
Te mberthej nje dashuri me kthetrat e Zemres .

Se jeta vazhdon kur mbaron nje Dashuri ...........

Se jeta nuk mbaron, kur mbaron nje dashuri,
do ma jape dikush tjeter ate qe s'ma dhe ti.
Do duhet kohe qe ty te te harroj,
po une kam endrra dhe dua te jetoj.

Se jeta nuk mbaron, kur mbaron nje dashuri
nje dite do te harroj dhe une si po ben ti tani.
Jetoj e zhytur ne dhimbje e lot
kur perpara meje ka shprese e endrra plot.

Nje dite do ndodhe mrekullia, e di
do kujtohesh shpirt per ndjenjat e mia, do ndjesh nostalgji.
por ajo qe u shua, nuk ndizet me tani,
po e vrave dashurine, ke vdekur edhe ti.

Jeta vazhdon kur mbaron nje dashuri,
ate qe s'ma dhe ti, do e jape tjeter njeri.
Jeta s'mbaron me nje dashuri,
thjesht kjo dashuri kthehet ne nostalgji.

Ps. elsaa pucccccccccccccccc. Me fal qe te vodha ca rreshta nga poezia, leket e te drejtes se autorit t'i nis me bluetooth .

[DI_ANA]

Mendime te zymta...Bota ime

Festat qe zhvillohen me merzisin jashte mase.....sot ketu ne kete vend eshte feste!
I degjoj ne sfond fjalimet qe pasojne njera_tjetren,kenget qe oshetijne bashke me thirrjet e qejflinjve dhe ndihem e lene pas dore....
Me pare me pelqenin shume ditet e festave,me kujtohet qe kur isha e vogel,im gjysh me sillte dhurata,halla ime me pergatiste embelsira te shijshme,kurse daja me tregonte historira te vjetra ku mbizoteronin princesha dhe princer te kalter,ku mbizoteronte nje bote magjike te cilen e pelqeja me shume se çdo gje!
Por te gjitha keto tani kane mbetur shume larg.....Te gjithe keta i kam humbur dhe nuk kam me asnjeri qe te kujtohet per mua...Ne ate shtepi te vjeter shkoj shume rralle.Nuk me terheq me ai vend qe me duket komplet i shkretuar pa prezencen e njerezve qe desha aq shume,pa pranine e tim eti,gjyshit,halles,dajes......Me kujtohet im ate ne çastet e fundit te jetes sa i lodhur ishte,ndonese ishte akoma i ri....shume prej tyre iken ne moshe te re dhe kete nuk arrita ta kuptoja kurre!Pse pikerisht ata qe desha dhe me deshen aq shume?!
Pse pikerisht ata.......Perse te mos ikja edhe une mbrapa tyre....ndoshta jeta ime do ishte me ndryshe,do ishte jo kaq e deshperuar,jo kaq mizore!!
Gjithçka me duket e merzitshme...Tani qe jam e rritur e shikoj veten me sy tjeter dhe kjo nuk me pelqen!Do kisha dashur te ngelesha femije,ndonese nuk kisha lodrat dhe prinderit ashtu siç i kishin femijet e tjere....Kur mendoj per familjen time ne shpirt ndjej nje dualizemte thelle,shume te thelle qe me mundon....Nga njera ane i dua dhe me mungojne tmerresisht,nga tjetra eshte ajo ndjenje e turpit qe me ka munduar aq shume kur e kisha kuptuar se isha e braktisur dhe pa perkrahjen e tyre,ne kohen qe isha femije dhe qe kisha me shume nevoje per ta....I shikoj sjelljet e shoqeve dhe shokeve te mij,i shikoj qe me kuptojne ne syte e mbushur me lot dhe ndjej keqardhjen e tyre....mendoja se duke u rritur ajo mangesi qe kam patur per fjalen "prind",do me zhdukej dhe do me harrohej me kohen,por po ndodh e kunderta.....tani me shume se kurre do kish anevoje per ata,qofte dhe nje moment te vetem,qofte dhe nje dite te vetme,ku te peshtillesha nga krahet dhe perkedheljet e tyre!!!
I ndjej veshtrimet e kalimtareve dhe u dukem ndoshta e lumtur dhe e kompletuar,por sa gabohemi nga paraqitja e jashtme....mund te shkelqejme nga jashte dhe te jemi plot plage brenda!
Asnjehere nuk kam dashur te flas me njerez te huaj per prinderit e mij dhe erdhi nje kohe kur fillova te flisja pasi kisha nevoje te kuptoja,te kuptoja dobesine e karakterit dhe zemergjeresine dhe ndjeshmerine e dhimbshme te shpirtit tim qe prekej nga fjala me e vogel e thene pa dashur pa kujdes!
Ndonjehere do te doja te mos kisha ekzistuar kurre....Por kur kthehem ne shtepine time lotet me pushtojne....Nuk kam per te qene asnjehere si te tjeret,askush ne keet bote nuk eshte interesuar per mua,qofte dhe nje here te vetme,asnje nga ata qe kam dashur.....Perveç miqve!Perveç tyre asnje tjeter!
Vetmia me bren nga brenda,por me shume nga te gjitha eshte mungesa e mbeshtetjes ajo qe me gerryen shpirtin si vemje!