Histori Dashurie N.2

[DI_ANA]

Nuk kerkoj asgje,asgje nga kjo jete,vecse pak qetesi,e shpirtin tim te qete.
Kurre nuk dua te nderroj mendje,keshtu do te vazhdoj,se kerkuari per qetesi,derisa zemra te me pushoj.
E ndoshta skam fare te drejte,se rruga e kesaj jete,sdo kete qetesi asnjehere,por une si e cmendur kete rruge do te ndjek...
Ndoshta fytyren e qetesise,asnjehere s;do ta takoj,por me guxim edhe me shprese kurre s;do te ndaloj.Sepse nje thike e mprehte,zemren trupin ma ka pushtuar,e plaget e asaj thike,qetesine ma kane trazuar!!!
Nese te desha pa mbarim dhe te prisja e heshtur mos u pergjigj,por me kujto une serisht te kam mbetur,mos u tremb kot tani se gjithcka ka mbaruar,por mbyll syte ne vetmi me kujto duke me harruar,sdo dal ne rruge te takoj,per shume gjera jam penduar,vec njeres besnike i qendroj se ty fort te kam dashuruar.
Tani qe mbetemi larg-larg do te kujtohemi vec ne heshtje,une ne zemer dhimbje plage,ti me perbuzje dhe urrejtje!
Behu i mire i dashur ashtu si te rris ne mendje,ashtu zgjohesh damareve te mi dhe une e nis nje dite me iluzione narkoze qe nuk me leshon enis nje dite plot jete,kjo do te thote plot TI,nje dite qe smbaron kurre,as kur vrapoj rrezohem rrokullisem brenda jetes se shpifur brenda peshperimave te saj dhe llafeve te kota te njerezve xheloze.....lutet te nderrohet dicka ne mua psh ndonje nga rruget ku eci perdite me veten fshehur ne xhep ndonje tavoline ku mbeshtes koken edhe qaj.
Un perdite rinis jeten me forca te njejta qe kaluan ne mua nga i vetmi shikim yti forca qe zhduken mbremjeve bashke me ty,une pashe e mbytur ne deshperim edhe lot si lindi dhe perendoje dielli i dashurise sone!!

[shoku_tanku]

Une nuk di te dashuroj!...asnjehere nuk kam qene i afte!...i mbyllur ne boten time te perhumbur,rri e fantazoj"...fantazoj nje bote... diku larg...tutje ne universin e panjohur....nje vend shpetimi....ringjalljeje...c'lirimi...nje bote ku te arrij te gjej
dike....dike qe te kete nje zemer...nje zemer te tille...qe te mund te me shohe... te shohe drejt e ne syte e mi te mjegulluar ,te zhytur thelle ne kafke e me nje drite te zbehte...thuajse te verber nga erresira e vetmise...te shohe pa u trembur nga kjo fantazme e brengosur,e lene ne meshiren e fatit,e humbur ne mjegullnajen e harreses,e fundosur ne batakun thithes te humbjes...venitjes...deshperimit....te pranoje te zhytet ne llumin e shpirtit tim,pa patur frike se perlyhet...pa ndjere percmim per kete qenie te dobet...pa me quajtur njeri te keq...te pavlere...te pandreqshem...pa gjykuar ashpersine time....pa meshiruar dobesine time...ta shohe kete shpirt te sprovuar...te kallur...te neperkembur nga mijera kalimtare indiferente...ta marre ne duart e tij...ashtu,si nje zog te vogel te rene nga foleja...te me jape ngrohtesi...te me ushqeje ,ashtu si ushqehet nje i mitur...ti jape fund agonise time te gjate...te me ktheje serish ne jete....te me ktheje serish drite...te me mesoje c'eshte kjo ndjenje...c'do te thote te ndihesh i pushtuar prej saj...c'do te thote te duash dike...

[kolombi]

Vendosa te sjell prane nje histori dashurie sa misterioze po dhe aq te pa besueshme.


Nuk kishin kaluar as 10 dite nga fejesa e tyre ,dhe ja lajmi i zi i vdekjes se papritur te vajzes,kishte mbushur me hidherim dhe cudi, te madh e te vogel.
Arkivoli i saj lekundej tashme mbi supet e kater burrrave, i rende ,teper i rende nga pesha e madhe e hidherimit.Mbasditja dukej e ngrire,e zbehte, e verdhe,ashtu si fytyra e se porsa ikures.Po vesonte.
I dashuri i saj ndjente nje boshetire dhe vec psheretinte.I dukej sikur nje dore e padukshme,i kishte shkulur gjene me te shtrenjte ne thellesi te shpirtit, dhe ndjente dhimbje.Qe pikerisht ajo dhimbje qe i shkakton njeriut hidherimi.Nuk kish vene gjume ne sy dhe dukej i lodhur ,por lodhjen e quante lehtesim brenge.
Mori nje grusht dhe e hodhi mbi arkivol bashke me lamtumiren e fundit.

Dita po largohej kaq ngadale sa te dukej se nata kishte harruarr te vinte.Dhe dy hajdutet prisnin me padurim erresirren.Erresirra i fshihte me besnikeri mekatet e tyre qe zbulonin varret dhe grabisnin te vdekurit.
-U beme si lakuriqet e nates-tha i pari
-Po cte bejme duhet edhe ne te gjejme nje menyre per te jetuar -u pergjigj tjetri.
-Goxha pune ,grabisim te vdekurit,-tha dhe psheretiu.
Shiu kishte pushuar.Edhe era gjithashtu.Majat e maleve dukeshin si thika te zhveshura,qe sapo ishin ngulur ne trupin e ftohte dhe te zi te erresirres.Moren lopatat dhe u drejtuan per ne vorreza.Varrin qe kerkonin e njohen menjehere nga dheu i shkrifet dhe kurorat e luleve te fresketa.I pari qendroi tek portat e varrezave per te bere roje ,ndersa tjetri filloi te largonte dheun e varrit me nxitim.Kishte kaluar shume kohe kur tingulli i cjerre i lopates preku arkivolin.Hyri brenda ne grope.Kishte arritur casti me i veshtire.Hoqi me nxitim kapakun.Per pak ngriu.Kishte zbuluar plot vajza te tjera,po asnjehere nje engjell.U drodh.Filloi te hiqte rrembimthi oren ,unazat byzylyket e florinjte,me pas rrobat ,kepucet.Se fundi u mundua te hiqte zinxhirin e bukur pereth qafes,por qe e pamundur se ishte i shkurter.E kishte humbur toruan.Vendosi njerin gju mbi gjoksin e saj,njeren dore mbi balle dhe me tjetren terhoqi zinxhirin gjithe force.Papritur e vdekura levizi.Levizja e saj u shoqerua me nje renkim te thelle.Ai u zmbraps i llahtarisur.Vertet levizi e vdekura apo ju be atij?Mos valle ishte zhurma e eres qe ju duk si renkim?Spo mbushej dot me fryme.U mundua te dilte nga gropa po ju duk sikur drejt tij po vinin skelete njerzish me dhurata neper duar.Ju shteren forcat dhe ra ne fund te arkivolit.E kishin zene pasmat.Pas dy minutash vdiq nga pushimi i zemres.
Ajo largoi trupin e te vdekurit dhe u mbush me fryme thelle,dukej sikur kish ardhur nga nje gjume i perjetshem.

--------------------------------------------------------------------
Ne shtepine e saj askush nuk flinte.Vetem era qe frynte jashte leshonte nje tingull te cjerre per te prishur qetesine qe kish pushtuar dhomen.Shtepia ishte plot me njerez,te aferm,miq e shoke.Ne krye te shtepise qendronte babai,i fejuari i saj dhe prifti.
Prifti here pas here prishte heshtjen duke treguar histori fetare mbi vdekjen.

Qielli qe vrenjtur perseri,dhe nje vese e holle sperkati varrin e porsahapur.Ajo filloi te levizte duart,pastaj syte. U mundua ti hapte.Beri te ngrihej por e ndjente trupin te derrmuar.Si kujtohej asgje.Cuditej sesi ndodhej e vetmuar ne kete vend te frikshem.Bente perpjekje mbinjerezore te hapte syte dhe te rikujtonte veten.Pas disa minutash belbezoi UJE.............!
Belbezimi sikur e riperteriu,ndoshta kishte nevoje te degjonte,qofte dhe zerin e saj.Renkoi disa here dhe pastaj bertiti sapo dalloi se prane saj ndodhej i shtrire nje kufome tjeter.U rengjeth ,mblodhi fuqite dhe doli rrembithi nga varri.Kemisha e nates i qe ngjitur pas trupit.Ju duk sikur kishte fjetur ne endrra te keqija.I mori me mend skenat e tmerrshme qe kishte kaluar.
E donte jeten te dashurin e saj.Ndoshta kjo dashuri e nxorri nga varri.
Duke ecur kembet i merrnin sa majtas djathtas,te pafuqishme sikur ishin te huaja.Gjate rruges perpiqej te mendonte dicka per ate qe i kishte ndodhur.
Arriti prane shtepise.
-Baba, hape deren jam une.Jam e gjalle perse me varroset- bertiti me gjithe fuqine e shpirtit qe i kishte mbetur.Te gjithe renden per tek xhami.Floket e saj te zhumbravitur dhe fytura e verdhe dhe gjithe balte i kishin dhene nje pamje te frikshme.
-Mos e hapni deren-foli priti. Ka rrezik e nxorren xhindet dhe eshte bere vampire-shtoi ai.
Te gjithe u shtangen,dhe filluan te pyesnin veten.Po si u ngjall?Si largoi tere ate dhe?
Babai i saj kafshoi buzen derisa ndjeu dhembje.Cte bente?
Ajo vazhdonte ti binte deres.Baba,Nene hapeni deren kur po shkruaja me ra te fiket ,pastaj u gjenda ne nje varr dhe prane meje nje kufome burri,me ca zinxhire te verdhe ne duar.
-Ajo eshte xhindosur- tha prifti. Sa doli nga varri dhe paska mbytyr nje njeri.
Te dashurit te saj nuk ju durua por vrapoi pa pyetur pleqte e vjeter dhe hapi deren.Ajo peshperiti disa fjale te pakuptueshme dhe ra ne kraharorin e tij.

Mbas disa oresh burrat e shtepise shkuan tek varri dhe njohen kufomen e hajdutit.Te gjithe peshperiten se duhej te vdiste qe te vdiste edhe turpi bashke me te.
-------------------------------------------------------------------------
Dy vjet pas ringjalljes se pabesueshme te saj ,dhe ja ata te dy me te dashuruar se kurre me jeten ishin rreshtuar perkrah studenteve per ringjalljen e popullit,qe kishte vdekur shpirterish per 45 vjet me radhe.
Busti i diktatorit sapo kishte rene ,dhe jehona e shembjes se tij ishte frikshme ashtu si e kaluara.Turma po shperndahej.Kudo degjoheshin parrullat "Liri -Demokraci"dhe "E duam Shqiperine si gjithe Evropa"
Te kapur dore per dore ishin futur neper ca rrugica.Kur ja papritur u degjuan tre krisma.Ajo nxorri nje klithme therese.Tre plage si tre trendafila te kuq filluan te rridhnin gjak.Fytyra e saj e bardhe dukej si nje vegim debore qe po tretej prej ngrohtesise se gjakut.Djalin e zuri tmerri kur pa te fejuaren e tij nga nje vegim engjellor, te shendrohej ne globe te medhaja gjaku dhe lotesh.
--------------------------------------------------------------------------
Ai nuk largohej asnje cast nga krevati i spitalit,vec qendronte prane saj.Sa tragjike pas nje muaji do martoheshin ,gjithcka ishte gati.Ajo e enderronte ate dite ,enderronte diten qe do behej edhe nene ta mbushte kete bote te trishtuar me cicerima vogelushesh.Mbi dritaren e saj qendronte nje lule fikusi me kater gjethe .Njera prej tyre ishte zverdhur plotesisht dhe ra.
-Ja,tha ajo te dashurit te saj -Ndoshta do jetoj sa te bjere dhe gjethja e fundit e kesaj lule pa jete.
Ai e perqafoi dhe u mundua ta qetesonte.Dy ditet ne vazhdim pati kolle,temperature dhe volli disa here gjak.Sa mizore ishte jeta .Shpirtrat e tyre do bashkoheshin marrezisht pas nje muaji ,ne diten e marteses se tyre ,por fati qe shkruar ndryshe.Njeri prej shpirtrave ai i saj po tundej ne djepin e dhembjes,e po mundohej ti mbyllte porten vdekjes,pa ditur se shpeshhere ajo ogurzeza hapte portat , pa trokitur.
Ditet kalonin asnje permirsim.
Reth ores 11 te nates u hodh perpjete dhe filloi te bertase.
-O zemra ime -ju drejtua te dashurit te saj-Mos me lere te iki ,duan te me martojne me vdekjen por ti ishe dashuria ime me e madhe ,vetem ti,ja dhe gjethja e fundit e fikusit sapo ra .
Ndaloi pak te mbushej me fryme.
Djali hodhi syte nga fikusi dhe u trondit.Lulja kishte ngelur si shkop pa gjethe.
Lotet ne syte e tij i ngjanin nje shiu te rrembyeshem.E mori ne kraharor,dhe mbeshteti koken e saj prane zemres se tij.Ajo degjoi per here te fundit tik-taket e zemres qe adhuroi kaq shume dhe ......
Vdiq rreth ores 12.
Krejt i humbur ne horizonte mjegulle doli ne ballkon.Ajri i mesnates ju perplas ne fytyre.Per here te pare kuptoi se sa e lehte eshte per njeriun te kaloje klonin e per tu hedhur tutje ne greminen e pafundme te pluhurit ,te hicit.....

Berat 1989-Tirane 1991

[selina_21]

wooooooooooooooooooow
Shume te Bukura!!
Urime Si Gjithmon Nga Zemra ime.


di_ana di_ana di_ana

Je Vertet Nje Shkrimtare & te Uroi qe nje dite te Shkruash Nje Roman-Dashurie.
PS-dont 4-Get to let me know..

Respekt as Always..SeliNa

[DI_ANA]

wooooooooooooooooooow
Shume te Bukura!!
Urime Si Gjithmon Nga Zemra ime.


di_ana di_ana di_ana

Je Vertet Nje Shkrimtare & te Uroi qe nje dite te Shkruash Nje Roman-Dashurie.
PS-dont 4-Get to let me know..

Respekt as Always..SeliNa

Te falenderoj shume per vleresimin qe me ben..
Kam perfunduar nje liber te tille po nuk kam guximin qe tja tregoj dikujt...

shume respekte per ty

miqesisht

[DI_ANA]

"Asgje nuk vlen qe te vrapojme pas saj,duhet te fillosh nga linja e fillimit"_thote nje proverbe.
Gjithmone kam menduar qe eshte mese e vertete dhe qe vetem njerezit pa tru ose me mire pa eksperience,mund te mos e kuptonin domethenien e saj!
Eshte dicka qe kam besuar e besuar sepse nje incident ne jeten time me beri te kuptoj vleren dhe urtesine proverbale!
Qe me vdekjen e nje njeriu te shtrenjte ne zemren time para disa vitesh,jam mesuar te iki ne kopshtin e bukur te nje galerie arti afer shtepise sime.
Ulem gjithmone ne te njejtin vend,ne te njejtin stol dhe rri e lexoj ne paqe...
Lexoj per dashurine,lumturine e njerezve,psikologjine dhe shpjegimin e gjerave,mundohem te lexoj dhe te kuptoj se cfare do te te thone fjalet e ketij libri ne te vertete,ku eshte e verteta dhe ku eshte realiteti!
Me kalimin e kohes kuptova qe dhimbja dhe dashuria ishin te pandara dhe te pashmangshme...kuptova qe sa e bukur eshte te dashurosh dhe te ndjehesh e tille,kuptova sesa e rende eshte vdekja dhe sa i hidhur eshte zhgenjimi!!
Shpesh mendoj qe vdekja per ata qe vuajne eshte solucion shpetimi dhe shpesh mendoj se jeta eshte teper e shtrenjte per te menduar dicka te tille!
Ne rastin e pare te mendimit mbyllem ne vetevete dhe qaj,qaj aq fort saqe ndonjehere iki diku larg,diku larg per te qare shume fort,per te qare aq fort sa kam force ne shpirt,per te qare aty ku nuk ka njeri dhe askush nuk me sheh....
Ne rastin e dyte,futem ne nje bote endrrash dhe pasioni ku gjithca e krahasoj me kete kopesht te bukur ku ne te cilin kaloj nje pjese te jetes sime....nje kopesht te cilin edhe ashpersia dhe vrazhdimesia e dimrit nuk e prishin!
Sepse dicka e bukur ngelet e bukur....
Pikerisht kur jam ne kete gjendje pasioni dhe endrrash i flas kesaj bukurie,nuk dua te qaj aty sepse nuk dua qe lotet e mij te thajne kete mrekulli,nuk dua qe lotet e mij te prekin dike tjeter!
Enderroj dhe shoh qe jeta eshte e bukur...;shume e bukur....enderroj per ate person qe me ka dashur aq shume dhe me kujtohen minutat e fundit te jetes te tij,me kujtohen fjalet qe me tha para vdekjes;"jeto te lutem,jeto per ne te dy,jeto sepse nuk ja vlen te vuash per mua,jeto sepse me ty do jetoj dhe une vete"!
Mundohem ti mbaj lotet dhe qesh,qesh sepse i jam betuar qe do gjeja lumturine,i jam betuar qe jeta per mua do te vazhdonte,dhe i jam betuar qe nuk do te vuaja...
Sa te veshtira keto betime dhe sa te pamundura per tu vene ne realitet.....!!!!!
Kur humbim dike vetem atehere e kuptojme sesa ai na kishte dashur dhe sesa e pamundur eshte te duhesh kaq teper nga dikush tjeter!!!
Dua te jem ne kete pike fillimi dhe te vrapoj drejt lumturise po a eshte valle e mundur?

[shefqeti11]

Diana, ju lutem vazhdoni te shkruani....

Jeni e perkryer....nuk do na vinte aspak mire qe mos ja arrijm nje dite t'ju lexojm rrjedhshem, pa nderprerje....

Kerkojm nje librin tuaj.



Respekte.

[DI_ANA]

Diana, ju lutem vazhdoni te shkruani....

Jeni e perkryer....nuk do na vinte aspak mire qe mos ja arrijm nje dite t'ju lexojm rrjedhshem, pa nderprerje....

Kerkojm nje librin tuaj.



Respekte.

Flm shume per keto vleresime dhe komplimente....jam njeri i thjeshte dhe se besoj te kem nje talent te till!!Shkruaj me zemer dhe me pelqen kjo bote endrrash...

respekte dhe flm prej teje shume

[DI_ANA]

Nje here nje yll dhe nje cope akulli rane ne dashuri.,
Duheshin te shkretet sa nuk ish dash njeri...
Po vuanin te mjeret se nuk takoheshin dot,
se shume i ngrohte ish ylli dhe akulli shume i ftohte....

Por nje dite tundimit nuk i bene dot balle,
poshte zbriti ylli,te akulli u ndal,
po ne fund te saj a e dini cmbeti???
Nje planet pa uje dhe nje cope deti.........

[Iliron_Eagle]

Nje here nje yll dhe nje cope akulli rane ne dashuri.,
Duheshin te shkretet sa nuk ish dash njeri...
Po vuanin te mjeret se nuk takoheshin dot,
se shume i ngrohte ish ylli dhe akulli shume i ftohte....

Por nje dite tundimit nuk i bene dot balle,
poshte zbriti ylli,te akulli u ndal,
po ne fund te saj a e dini cmbeti???
Nje planet pa uje dhe nje cope deti.........

E përkryer,gati hyjnore në çdo shkrim. . . .. .