Ismail Bardhoshi dhe gabimet e zeza ne librin per Emrat e Allahut

[rapsod]

Kjo eshte nje replike marr shkas nga deshira e autorit per ta kundershtuar gjat 3 vjeteve
vertje: nuk kam vendosur referime pasi qe edhe autori nuk ka vendosur referime ne librin e tij, libri botim i 2004

Tema: Rendesia e njohjes
Autori ne fillim te f.8 thote:
“Nqs roberit deshirojne te njohin Zotin e tyre dhe te shtojne dijen e tyre rreth Tij, nuk kane rruge tjeter pervecse ta njohin Ate me ane te argumenteve te sheriatit.”
Fjala “roberit” e perdorur nga autori ndahet ne dy alternative te te kuptuarit:
1- roberit ne kuptimin e njerezimit ku bejne pjese edhe pabesimtaret
2- roberit ne kuptim te vecante per besimtaret.
• pabesimtaret nuk mund te pranojne asnje argument te sheriatit pasiqe ata nuk besojne ne Zot e jo me ne sheriatin e Tij, keshtu qe e vetmja rruge eshte te argumentuarit e Zotit me ane te llogjikes.
Besimtaret ndahen ne dy kategori:
• Injoranti I cili justifikohet ne ceshtjet te cilat nuk jane te domosdoshme njohja e tyre, por kurrsesi ne ato ceshtje te cilat jane te klasifikuara sit e domosdoshme te njihen (معلومة من الدين بالضرورة) ketu hyjne edhe ato ceshtje te besimit sic jane psh. 13 cilesite e domosdoshme te Allahut si: Vuxhud – ekzistenca, Vahdanijeh – njeshmeria, Kidem – pafillimshmeria e ekzistences se Allahut,…etj.
• I dituri, I cili bashkmerrpjese me injorantin persa I perket domosdoshmerise dhe jodomosdoshmerise se njohjes fetare.
Verejtje
Besimtari ne lidhje me ceshtjet jodomosdoshmerisht te njohura fetare justifikohet deri ne ate mase sa atij t’I mberrije argumenti tekstual per ceshjen, pas kesaj nuk ka justifikim.

Sic e theksuam, edhe njohja e Allahut ndahet ne dy klasifikimet e njohurise:
a) Te domosdoshmet jane ato njohuri te cilat tregojne per Allahun ne realitetin e pergjithshem si Zot I Adhuruar, jane ato njohuri te cilat vertetohen dhe konfirmohen me llogjike pa patur nevojen e udherrefyesit, ne kete rast udherrefyesi e mbeshtet, pra llogjika e ka ate mundesi te argumentoje per nje Qenie absolute, Kreative te Amshuar, e atribuar me Jete, Dituri, Vullnet, Degjim, Shikim dhe Fuqi, e cila flet me te foluren e saj hyjnore, qe eshte Allahu I cili nuk perngjet me askend.
b) Jo te domosodoshmet jane ato njohuri te cilat nuk vertetohen dot me ane te llogjikes pa patur udherrefyes. Kur’ani si udherrefyes I besimtarit qe eshte fjala e Allahut na ka treguar, pra Allahu na tregon se Ai ka Dore ose Fytyre ku thote ne nje ajet:
“يد الله فوق أيديهم” – “Dora e Allahut eshte mbi duart e tyre”, “و يبقى وجه ربّك” – “Dhe mbetet fytyra e Zotit tend”.
Pa patur Kur’anin si udherrefyes llogjika e njeriut nuk mund te argumentoje be vetveten e saj dhe ta konfirmoje per atributet e dores dhe te fytyres. Dora dhe Fytyra sikurse Kemba apo Syri I Allahut nuk jane pjese trupore sic jane net e drejten e krijesave, ato kane te perbeshket emertimin por se ne te drejten e Allahut jane attribute. Bazuar ne atributin e klasifikuar si njohje e domosdoshme, “mos perngjasimi me incidentalet (krijesat)” (Muhalifetu lil’havadith) mbeshtetur ne ajetin:
“ليس كمثله شيء” – “Asgje s’I perngjet Atij” imam Buhariu per ajetin “Dhe mbetet fyryra e Zotit tend” e ka komentuar “dhe mbetet sundimi I Tij” (keto jane prej muteshabiheh)
E gjithe njohja e emrave dhe atributeve te Allahut pra njohja e Allahut gjegjesisht vlen per pranimin e Ibadetit (adhurimit) qe ne islam eshte ne nje sere menyrash, mirepo Bardhoshi as nuk indinjon kur flet per nje gje te tille qe kete e ka thene Imam Gazaliju: kush nuk njeh Allahun nuk I pranohet Ibadeti”, per arsye qe mua me rezultojne:
1- ose eshte autodidact sic e ka gjetur ne librat e Tejmijes a te Xhewzijes dhe e ka perkthyer pa care koken fare (qe s’me pelqen ta besoj)
2- ose per fkatin se Gazaliju ka qene sufist dhe per nga akideja nuk bashkrenditet ne linjen Tejmijane.

vazhdon......................

[sunnih]

Ne lidhje me dyshimet qe Rapsodi mundohet te ngre rreth shkrimit te vellait tone Ismail Bardhoshi:

Filloi me ndarjen e ubudijah-s ne dy kategorite e tyre dhe u mundua te beje dallimin e thirrjes ndaj te dy grupeve.

Se pari kjo ndarje ne dy kategori qe Rapsodi eshte munduar te beje eshte nje ndarje e njohur dhe nuk eshte dicka qe ka lidhje fare me temen qe Ismaili ka cekur. Po qe se do te thelloheshim ne detaje te ceshtjes atehere thjeshte ceshtja e njohjes dhe injorances ka po ashtu ndarjet e saja dhe eshte thene nga gjeneratat e para se personi qe e ka dijen por nuk vepron sipas saj eshte xhahil. Prandaj edhe njohja qe Ismaili po i referohet eshte njohje sipas realitetit dhe kushtet e vendosura per kete njohje jane per ata qe i nenshtrohen kesaj njohje. Ndarja e ubudijah-s eshte nje ndarje e pergjitheshme dhe ndarja reale behet sipas nenshtrimit ndaj realitetit fetar. Mbi kete behet ndarja e banoreve te xhenetit nga ata te xhehenemit.

Persa i perket thirrjes sipas intelektit kjo nuk perjashtohet por tek ashairaht dhe muatezilah-t eshte paresore pasi feja e tyre bazohet ne llogjike dhe argumentet e tyre verviten vetem rreth tewhidit te Rububijah-s. Te derguarit e Allahut nuk kane thirrur vetem sipas intelektit por edhe sipas sheriatit dhe nderthurja e tyre eshte ajo qe duhet ndjekur por edhe perdorimi i intelektit eshte pjese e sheriatit dhe ka kufizimet e saj sipas sheriatit dhe ne perputhje me sheriatin prandaj nese thua se thirrja behet vetem sipas sheriatit kjo eshte e sakte per arsyet qe permenda me lart por e anasjellta nuk eshte e vertete.

Qellimi i shkrimit te Ismailit nuk eshte ai qe Rapsodi ka dashur te kuptoje prandaj edhe dyshimet qe ai mundohet te ngre nuk kane baze.

Kur Ismaili drejtohet me robi i Allahut, ai ka per qellim robin qe eshte rob i Allahut sipas hakikat ed-dinijah-s pra sipas realitetit fetar dhe jo sipas hakikat el-kawnijah-s realitetit universal. Tere diskutimi kthehet tek kjo pike dhe jo ne ceshtje te tjera.

Ashairah-t nuk pranojne qe emrat dhe sifatet jane vetem tawkifijah, sipas shpalljes edhe pse nga principet e tyre eshte dallimi mes se mires dhe se keqes mes te qartes dhe gabimit apsolut eshte shpallja dhe njeriu nuk deklarohet kefer derisa atij ti vije argumenti i qarte sipas shpalljes.

Libri i Ismailit eshte pasqyrimi i akideh-s se ehli-sunetit dhe natyrisht ashairaht nuk e pranojne kete ngase ata nuk jane nga ehli-suneti.

[ORIONI]

Ne lidhje me dyshimet qe Rapsodi mundohet te ngre rreth shkrimit te vellait tone Ismail Bardhoshi:

Filloi me ndarjen e ubudijah-s ne dy kategorite e tyre dhe u mundua te beje dallimin e thirrjes ndaj te dy grupeve.

Se pari kjo ndarje ne dy kategori qe Rapsodi eshte munduar te beje eshte nje ndarje e njohur dhe nuk eshte dicka qe ka lidhje fare me temen qe Ismaili ka cekur. Po qe se do te thelloheshim ne detaje te ceshtjes atehere thjeshte ceshtja e njohjes dhe injorances ka po ashtu ndarjet e saja dhe eshte thene nga gjeneratat e para se personi qe e ka dijen por nuk vepron sipas saj eshte xhahil. Prandaj edhe njohja qe Ismaili po i referohet eshte njohje sipas realitetit dhe kushtet e vendosura per kete njohje jane per ata qe i nenshtrohen kesaj njohje. Ndarja e ubudijah-s eshte nje ndarje e pergjitheshme dhe ndarja reale behet sipas nenshtrimit ndaj realitetit fetar. Mbi kete behet ndarja e banoreve te xhenetit nga ata te xhehenemit.

Persa i perket thirrjes sipas intelektit kjo nuk perjashtohet por tek ashairaht dhe muatezilah-t eshte paresore pasi feja e tyre bazohet ne llogjike dhe argumentet e tyre verviten vetem rreth tewhidit te Rububijah-s. Te derguarit e Allahut nuk kane thirrur vetem sipas intelektit por edhe sipas sheriatit dhe nderthurja e tyre eshte ajo qe duhet ndjekur por edhe perdorimi i intelektit eshte pjese e sheriatit dhe ka kufizimet e saj sipas sheriatit dhe ne perputhje me sheriatin prandaj nese thua se thirrja behet vetem sipas sheriatit kjo eshte e sakte per arsyet qe permenda me lart por e anasjellta nuk eshte e vertete.

Qellimi i shkrimit te Ismailit nuk eshte ai qe Rapsodi ka dashur te kuptoje prandaj edhe dyshimet qe ai mundohet te ngre nuk kane baze.

Kur Ismaili drejtohet me robi i Allahut, ai ka per qellim robin qe eshte rob i Allahut sipas hakikat ed-dinijah-s pra sipas realitetit fetar dhe jo sipas hakikat el-kawnijah-s realitetit universal. Tere diskutimi kthehet tek kjo pike dhe jo ne ceshtje te tjera.

Ashairah-t nuk pranojne qe emrat dhe sifatet jane vetem tawkifijah, sipas shpalljes edhe pse nga principet e tyre eshte dallimi mes se mires dhe se keqes mes te qartes dhe gabimit apsolut eshte shpallja dhe njeriu nuk deklarohet kefer derisa atij ti vije argumenti i qarte sipas shpalljes.

Libri i Ismailit eshte pasqyrimi i akideh-s se ehli-sunetit dhe natyrisht ashairaht nuk e pranojne kete ngase ata nuk jane nga ehli-suneti.

Mashallah.Zoti te shperblefte o vlla shpjegim shume shkencor.Per cfare studioni ju o vlla?

Ps: Mos u merr me njerzit te cilet argumentin e kane shenderruar ne fyerje ose ne terminologjine e qafirave qe kur nuk i pelqen dikush i vendosin nje llagap pse emertim pa asnje baze si uehabist, fondamentalist, terrorist, etj

[sunnih]

Selam aleikum. Dy fjale per vellezerit e sinqerte qe ndjekin minhexhin e Selefus-Salih si keshille ne lidhje me perpjekjet e Rapsodit dhe te tjereve nga Ashairah-t per deformimin e ajeteve, haditheve dhe kuptimeve te tyre duke u bazuar ne ate qe epshet e tyre i shtyejne te kuptojne nga "Kuptimet gramatikore" dhe ana gjuhesore.

Di Allahu te meshirofte dhe te dhente dije se në historinë Islame, ka patur gjithnjë dy rrugë që janë ndjekur për të kuptuar realitetin e çështjeve.

1) Rruga e Ahlus-sunës

2) Rruga e Ahlul-bida’s

Ahlus-sunah gjithnjë është përmbajtur provave dhe fakteve të paraqitura nga Allahu dhe i Dërguari i Tij pa tejkaluar në to por duke iu përmbajtur atyre saktësisht dhe duke ndaluar aty ku Rrasuli dhe sahabat e tij ndaluan. Ahlus-sunah beson se nëse sahabat ndaluan në një pikë, ata u ndaluan aty me dije të plotë dhe se ne duhet që akoma më tepër të ndalemi tek kjo pikë. Ç’ishte mjaft për ata është akoma më e mjaftueshme për ne. Ne as nuk jemi më të zellshëm e më të devotshëm se ata e as nuk jemi më të aftë për të kuptuar fenë se ata. Allahu zgjodhi Islamin si fenë e vetme të pranuar të Tij. E perfeksionoi atë dhe zgjodhi njeriun më të mirë për të shpallur këtë fe, Rrasulin. Po ashtu, Ai zgjodhi për Rrasulin sahabat e tij. Ata po ashtu ishin njerëzit më të mirë për këtë. Sikur ndonjëri nga ne të kishte qenë vërtetë aq i zgjuar e aq i devotshëm nuk po them më tepër se ata por të paktën sa ata, patjetër që Allahu do ta kishte pozicionuar në atë kohë dhe jo në kohën tonë pasi Rrasuli ka thënë që njerëzit më të mirë janë brezi i tij pastaj ata që ndjekin ata e pastaj ata që ndjekin ata . Më pas gënjeshtra dhe mashtrime do të përhapeshin. Prandaj nuk mund të mendohet që ne mund të kemi më tepër se sahabat asgjë, përveç që kemi më tepër injorancë ashtu sikurse edhe brezat që do të vijnë pas nesh do të kenë më tepër injorancë se ne e kështu me rradhë derisa të mbeten në tokë vetëm ata që do dinë të thonë vetëm shehadetin e asgjë më shumë.

Nga ana tjetër ahlul-bida’ kërkon të thellohet në çështje ku sahabat nuk janë thelluar e madje edhe të nxjerrin interpretime që jo vetëm që nuk kanë egzistuar në kohën e Rrasulit por edhe i kundërshtojnë interpretimet që egzistonin në kohën e Rrasulit madje për të njëjtën çështje.

Nga shkaqet kryesore që i çoi ata në rrugë të shtrembër ishte se ata i lakonin tekstet për të justifikuar mendimet e tyre apo atë që ata mendonin se ishte kuptimi i fjalëve në gjuhën arabe. Shkaku tjetër është se ata i dhanë përparësi llogjikës dhe filozofisë ndaj teksteve të Kur’anit dhe sunahs duke marrë vehten e tyre si sistem referimi.

Përsa i përket shkakut të parë, ajo që i bëri ata të rrëshqasin ishte fakti se ata u përpoqën të nxirrnin kuptime të reja për çështjet e ndryshme duke u munduar të përdornin thëniet e gjuhëtarëve të caktuar kundër kuptimeve të stabilizuara nga Rrasuli dhe sahabat e tij. Ky patjetër që është gabim fatal pasi sikurse sheikh ul-Islam Ibn Tejmia thotë në “kitab el-Iman”: “Duhet kuptuar se nëse ndonjë term gjendet në Kur’an apo hadithe dhe kuptimi i tij është shpjeguar dhe qëllimi i përdorimit të tij është bërë i qartë nga Rrasuli atëherë nuk ka nevojë që të përdoren si evidencë thëniet e gjuhëtarëve apo të tjerëve”.

Shafi’ tha të vërtetën kur tha në “Risalah” se: “nga të gjitha gjuhët, Arabishtja është më e pasura dhe më e zgjeruara për nga fjalori. A mos njohim ndonjë njeri përveç një profeti që t’a kuptojë të tërën?”

Them se Shafi’ tha të vërtetën sepse Allahu tha: “Vertetë që Ne e kemi shpallur shpalljen që ti t’ua bësh të qartë njerëzve ç’është zbritur për ta e kështu ata të mund të mendojnë”. Allahu nuk tha thjesht që t’ua paraqesësh se ç’shpallet por tha t’ua shpjegosh qartë se ç’shpallet për ta. Rrasuli po e paraqiste mesaxhin ndaj Arabëve dhe sikur vetëm gjuha të qe mjaft atëherë pse duhet të shpjegonte qartë se ç’shpallej Ky ajet është mjaft provë për atë që sheikh ul-islam tha. Po ashtu për atë që Shafi tha se askush veç një profeti nuk e di tërë gjuhën, ka shumë raste kur sahabat mësonin fjalë të reja nga Rrasuli. Po ashtu ka edhe shumë raste kur Rrasuli kuptonte atë që sahabat e tjerë nuk kuptonin. Bukhari trasmetoi nga Abu Hurrejrah gjykimin e Dawudit dhe të Sulejmanit ndaj dy grave, foshnjen e njërës nga ata e hëngri ujku, dhe Rrasuli perdori për thikë fjalen sakin. Abu Hurrejra tha: “Wallahi! Unë kurrë nuk e kisha dëgjuar para asaj dite fjalën sakin të përdorej për thikë pasi ne e quanim atë mudja”.

Nëse dikush do të shpjegonte fjalët që Rrasuli ka shpjeguar në tjetër mënyrë nga ajo e Rrasulit diçka e tillë është haram për atë që e shpjegon dhe po ashtu haram për të tjerët që të përkrahin dhe marrin këtë shpjegim pasi ajeti që përmendëm më lart na e ndalon këtë.

Është detyra e Rrasulit dhe vetëm e tij që të shpjegojë kuptimet e termave të sheriahs dhe askush tjetër s’ka autoritet ta bëjë këtë veç Rrasulit pasi akush veç tij nuk e di qëllimin e këtyre fjalëve. Askush veç tij nuk e di se ç’ka dashur që të na komunikojë Allahu ne me anë të këtyre fjalëve. Interpretimi i këtyre fjalëve ndryshe nga ai që i ka bërë Rrasuli do qe të thuash për Allahun atë për të cilën nuk ke dije dhe kjo është gjëja e parë me të cilën ne jemi urdhëruar që të ruhemi pas ruajtjes nga shirku.

Kjo përsa i përket atyre interpretimeve që kundërshtojnë interpretimet e Rrasulit por për ato interpretime për të cilat ka argument të drejtpërdrejtë nga Kur’ani apo sunnah, atëherë patjetër që nuk hidhen poshtë. Megjithëatë shumë njerëz pretendojnë se kanë argumenta deçizivë specifikë në lidhje me këtë çështje por kjo nuk është gjithmonë ashtu. Që argumentat të pranohen duhet të plotësojnë të paktën katër kushte që duhen plotësuar plotësisht dhe njëkohesisht:

1) Të jenë argumenta dhe jo hamendje.

2) Të kenë lidhje me çështjen për të cilën po paraqiten.

3) Të plotësojnë minimumin e kushteve për tu pranuar si argumenta.

4) Të mos kundërshtojnë argumenta më të saktë e më të stabilizuar se ato.

Në lidhje me stabilizimin e qëllimit që ka patur folesi, kjo është fusha ku ka më tepër mundësi për të gabuar. Mendjet dhe intelektet e njerëzve ndryshojnë nga njëri-tjetri. Po qe se analizuesit do të marrin botkuptimin e tyre si sistem referimi atëherë vërtetë që do të ishte tepër e vështirë që të arrihej i njëjti konkluzion nga analizues të ndryshëm. Kjo edhe më teper kur bëhet fjalë për kuptime gjuhësorë dhe ndërtime gramatikore. Edhe vetë gjuhëtarët nuk bien dakort për çështje të ndryshme. Si vallë mund të përdoren ata si sistem referimi kur ata vetë kanë mosmarrveshje mes tyre Dy vetë që përdorin sisteme referimi të ndryshme do të arrijnë në konkluzione të ndryshme për të njëjtën çështje. Për shembull: një njeri i ulur në sendile të veturës që leviz, nuk po lëviz po qe se i referohemi veturës. Ama po qe se i referohemi pikës së nisjes së veturës, ai eshtë në lëvizje të vazhdueshme per aq kohë sa vetura lëviz. Kur bëhet fjalë për kuptime fjalësh dhe ndërtime gramatikore ky ndryshim është edhe më i madh akoma. Kur bëhet fjalë për të nxjerrë gjykime nga fjalët e Allahut po qe se nuk bazohesh në udhëzimin e Rrasulit do të gabosh edhe pse mund të të duket e lehtë për tu kuptuar. Si shembull kemi rastin e ajetit të agjerimit ku Allahu përmend fijen e bardhë nga fija e zezë. Njerëz të ndryshëm e ndër ta edhe Adi ibn Hatim kujtuan se duheshin marrë dy fije dhe lejohej të hash derisa të dallohej fija e bardhë nga e zeza por në të vërtetë Allahu ka si qëllim fillin e agimit dhe të errësirës. Po ashtu edhe rasti i Aishes dhe i Urwahs rreth ajetit: “Vërtetë që Safa dhe Marwah janë nga shenjat e Allahut. Kushdo që bën haxh apo umrah nuk ka dëm nëse bën tawaf mes tyre”(2:158). Urwah tha: “Wallahi! S’ka dem nëse nuk bën tawaf mes Safa dhe Marwahs”. Aisha tha: “O nipi im! Interpretimi yt nuk është i vërtetë! Nëse do qe sikurse thua ti, fjalët e Allahut do ishin: “nuk ka dëm për të po qe se nuk bën tawaf mes tyre”, por në fakt ky ajet hyjnor zbriti në lidhje me ensarët, që hynin në ihram për të adhuruar një idhull të quajtur manat që e adhuronin në një vend të quajtur mushallal para se të pranonin Islamin dhe kushdo që hynte në ihram nuk e konsideronte të drejtë të kryente tawaf mes Safahs dhe Marwahs. Kur pranuan Islamin ata pyetën Rrasulilahin: “O Rrasulullah! Ne nuk kryenim tawaf mes Safahs dhe Marwahs. Kështu që Allahu shpalli ajetin.....”. Po ashtu sahabat e keqkuptuan ajetin që flet për bërjen zullum ndaj vehtes dhe u rënduan shumë nga ky ajet. Rrasuli u qartësoi se zullumi në këtë ajet duhej kuptuar si shirk sikurse Llukmani i tha të birit se shirku është zullum i madh. Po ashtu edhe rasti i Abu Ejub el-Ensarit dhe të tjerëve me ajetin ku Allahu thotë të mos hedhim vehtet tona në shkatërrim. Raste të tilla jane të shumta. Dhe nëse sahabat mund të gabojnë në përcaktimin e gjykimit duke u nisur thjeshtë nga ana gjuhësore, atehere si i bëhet me ata që janë inferiorë ndaj tyre si përsa i përket anës gjuhësore ashtu edhe asaj fetare Përgjigja e saktë për këtë na është dhënë nga sheikh ul-Islam Ibn Tejmia: “ Çdo premisë, që shkon kundër qartësimit që ka bërë Allahu dhe Rrasuli është humbje e sigurtë”.

Përsa i përket menyrës së dytë (ndjekjes së llogjikës dhe intelektit në kundërshtim apo duke lënë mënjëanë qartesimin e bërë nga Allahu apo Rrasuli) që ndiqet nga ahlul bida’: “Allahu na e ka bërë te qartë se çdo ndodhte sikur haku të ishte sipas dëshirave të njerezve. Ai thotë: “Sikur haku të ishte sipas dëshirave të tyre, qielli, toka dhe ç’ka në to do ishin në kaos dhe korrupsion”.

[Namila]

Selamu Alejkum

MashAll-llah, All-llahu i Plotfuqishem te shperblefte vella sunnih per sqarimin shume te bukur qe keni dhene ne te dy postimet, el-hamdulil-lah

All-llahu ta shtofte dhe me shume dijen!Amin

[sunnih]

Selamu Alejkum

MashAll-llah, All-llahu i Plotfuqishem te shperblefte vella sunnih per sqarimin shume te bukur qe keni dhene ne te dy postimet, el-hamdulil-lah

All-llahu ta shtofte dhe me shume dijen!Amin

Wa aleikum selam wa rahmetullahi wa bereketuhu. Amin. Gjitheashtu edhe ty.

[oseki80]

Fol Shqip Ose Perktheje

[sunnih]

Fol Shqip Ose Perktheje

Ai/ajo per te cilin/en mesazhi ishte e kupton ate. Kur te jete mesazh me permbajtje te pergjitheshme atehere eshte e drejta jote te kerkosh kete.

[oseki80]

nuk kuptoj vetem arabisht, mendova qe ketu flitet vetem shqip

[sunnih]

nuk kuptoj vetem arabisht, mendova qe ketu flitet vetem shqip

Tani, me fal po une jam ai qe nuk po e kuptoj gjuhen shqipe qe ti po shkruan:

thua, nuk kuptoj vetem arabisht - nga kjo qe ke shkruar del se ti kupton arabisht dhe gjuhe te tjera vec saj. Nese kupton arabisht, atehere cfare nuk ke kuptuar ne shkrim?! Nese e ke pasur qellimin te thuash se nuk kupton dot arabisht, atehere menyra se si je shprehur nuk eshte sipas gjuhes shqipe.

thua:- mendova qe ketu flitet vetem shqip. Ne themel po, ketu flitet vetem shqip por kjo nuk eshte apsolute ngase shkrimet e vellezerve/motrave tona nga kosova nuk jane shqipe e paster, madje shume nga fjalet e tyre nuk kane asgje te perbashket me gjuhen shqipe. Mos do ti akuzojme edhe ata qe nuk po flasin shqip?!