Nazim Hikmet

[BlackEagle]

***

Oh sa kam deshir ta dish
Ta puth e ta puth doren tende
E pran teje te bie pak me pas
Dhe vdekjen ta pres me aq endje

C`me duhen ditet qe vine?
Asgje s`me hyn me ne sy
Dielli prap boten do ndrije
Por i verber do jem un` paty

Sa vite u bene,sa vite
U desheme askush s`e mor vesh
Pra cohu tani,ty te lutem
Nje fjale ma thuaj,a me qesh

Mes jetes time kalove
Si yllin qe terrin e ndrit!...
Pra cohu tani ti e vdekur
Me doren e ftoht me vrit

Se jeta pa ty do me jete
Nje nate e mbetur pa yll
Me vrit pra me doren e ftohte
Qe syte prane teje ti mbyll

[Trchick]

Urime! Kush ika perkthyer keto dhe nga cila gjuhe?

[shigjeta]

Nazim Hikmet ka vertet poezi te bukura qe i kam lexuar me pare ne gjuhe te huaj. U gezova kur pata rastin te gjej nje permbledhje me poezi te tij perkthyer ne shqip nga Besnik Mustafaj. Libri titullohet “Peisazhe njerezore”. Me sa lexova, edhe nje pjese e poezive te sjella ne kete teme i perkasin kesaj permbledhjeje.

Shkeputur nga “Letra dhe poema” (1942-1946)

3.

Do te them dicka
……….me rendesi thelbesore.
Natyra e njeriut nderron
……….kur ai nderron vend.
Ketu une e dua tmerresisht
gjumin qe vjen si nje dore mike
te hape drynat e portes sime
dhe te permbyse muret qe me rrethojne.
Si ne ate krahasimin e rendomte
une i jepem gjumit.
Si drita qe rreshqet ne ujerat e qeta.
Shoh endrra te mrekullueshme.
Jam gjithnje jashte,
bota eshte e kthjellet, bota eshte e bukur.
Dhe asnjehere s’e pashe veten
aty te burgosur.
Dhe asnjehere neper endrra
s’u rrezova nga majemali i humnerave.
Po zgjimet i paske te tmerrshme, do te thuash ti.
Jo, e shtrenjta ime,
jam aq trim sa endrren ta shoh gjithnje si enderr…

[shigjeta]

Ninulla

I
Fli, bukuroshja ime, fli!
Do ta sjell tani gjumin nga koshptet për ty
Ah, për sytë e tu geshtenjë me pjergulla të blerta!
Fli, bukuroshja ime, fli
Fli buzagaz për ëngjëjt,
nani - nani!

Fli, bukuroshja ime, fli!
Do ta sjell tani gjumin nga deti për ty
Një gjumë të thellë e të freskët, të lehtë si bletë.
Fli, bukuroshja ime, fli,
Nën velat e fryra prej erës,
nani - nani!

Fli, bukuroshja ime, fli!
Do ta sjell gjumin drejt e nga yjet për ty
Një gjumë të rruztë si prej kadifeje,
Fli, bukuroshja ime, fli
Te kryet e shtratit tënd zemra ime, rri zgjuar
nani - nani!

II
Shpirti im
Mbylli sytë ngadalë-ngadalë
Dhe, siç fundosesh në ujë
Zhytu në gjumë, zhveshur e me të bardha veshur
Më e bukura ëndërr të pret,
nani - nani!

Shpirti im
Mbylli sytë ngadalë-ngadalë,
Dhe braktise veten si në krahët e mi shtrënguar
nani - nani!

Mua as në gjumë mos më harro
nani - nani!


Mbylli sytë ngadalë-ngadalë
Sytë e tu jeshilë të thellë ku digjet një zjarr
nani-nani, shpirti im,
nani - nani!

Pëkthyer nga Besnik Mustafaj

[BlackEagle]

Edhe një herë për ty

Dashuroj te ti
riskun e anijes që udhëton drejt polit
Dashuroj te ti
guximin e eksploratorëve të mëdhenj,
Dashuroj te ti të largëtën,
Dashuroj te ti të pamundurën.
Hyj në sytë e tu si në një pyll
ku veç dielli hyn,
Dhe unë, i mbytyr në djersë, i uritur e zemërak,
Me zjarrminë e gjahtarit
kërkoj trupin tënd.

Dashuroj te ti të pamundurën,
Por aspak dëshpërimin.

Dhe !

Ti je skllavëria dhe liria ime,
Ti je trupi im që digjet
Si trupi i zhveshur i netëve të verës.
Ti je vëndi im,
Ti, me hullitë e blerta të syve të zinj,
Ti, kaq e bukur, ngadhnjimtare,
Je malli im
Krejt e paarritshme në çastin kur të mbaj në krahë.

[BlackEagle]

Ti s'je më këtu...

Ti s'je më këtu,
U shkretua një prej qyteteve më të bukur të botës,
U zbraz, si dorashka kur ti e ke hequr prej dore,
U fik, si fiken pasqyrat kur s'të shohin ty.
............................
...........................
......................

Po e lë me kaq, ndoshta, Shigjeta shkruan pjesën tjetër

[Syku]

Je skllaveria ime, je liria ime (Nazim Hikmet)

Je skllaveria ime, je liria ime,
je mishi im qe digjet,
si mishi i zhveshet i neteve te veres,
je atdheu im,
ti, me rreflekset jeshil te syve te tu,
ti, e lartesuar e fitimtare,
je nostalgjia ime,
kur te di te padepertueshme,
ne te njejtin moment
ne te cilin te rrembej.

[shigjeta]

Polemikë

Ti sheh veç horizontin që shndritet
unë dhe natën e shoh
ti nuk sheh gjë tjetër veç natës
unë dhe horizontin që shndritet

30 gusht 1958

perktheu Besnik Mustafaj

[shigjeta]

I

Rri aty siç je në dritën e pajetë
Që dielli ta hedh mbi fustanin e blertë
Dhe ja si plaga ime u çel që këtë çast
Dhe shërbëtori yt i tëri kullon gjak.

II

Mendja ime nuk rresht e nuk rresht
Të rikrijoj ty me gjithë ç'ke
Dhe me duart që më dot nuk të prek
Ta mbuloj bardhësinë me një fustan të blertë


Anija

S'është zemra, medet, po një këpucë lëkurbualli
Që ecën pa pushim,
.................Ecën e s'griset kurrë;
Një këpucë që shkon para nëpër rrugët plot gurë
Para Varnës kalon një anije
"Oi, fijet e argjendta të Detit të Zi",
Një anije në udhë për në Bosfor,
Nazimi anijen e përkëdhel ëmbëlsisht
........................Dhe ndien t'i digjen duart

perktheu Besnik Mustafaj

[shigjeta]

Nga ky qytet si do te dalim


Para meje gjithe portat e tij rrine mbyllur,
gjithe perdet jane ulur,
as edhe nje kuadrat i kalter,
as edhe nje grusht yje.
Mos qenka e thene te na zere vdekja ketu?
Nga ky qytet si do te dalim,
.........................trendafili im?

3 gusht 1959


perktheu Besnik Mustafaj