Ndjej mall ne tetor...

[SyntheticZero]

Tetor jashte dritares,
me shfaqesh i vetem...
Ti, hija e nje fantome
qe ngrihet nga varri
Mbizoterimi i nates
mes drita qytetesh
qe leshojne veshtrime
mbi rruget e dhunuara nga tymi...
Frymemarrje te kondensuara
ne fjale e mendime...
Leshome permbri henes,
te hesht e te mbytem
ne diepe dashurish.

[SyntheticZero]

Qendroj mbi re te hutuara, ne shkallezimet e nje shtrati qe nga pas nuk le gjurme. Poshte kembeve se memorjes qe levizin para dhe prapa, duke konsumuar cimento te akullta. Nderkaq qe sy te pavetedijshem nuk impresionohen nga reflektimi i drites qe buron nga erresira.

Keta sy nuk mendojne, ecin drejte me koken lart, duke ulur kryet perpara objekteve te harruara...
Mendime...mbartin qellime perkedheljesh mbi fytyra te lodhura dhe aroma lulesh te largeta...
Injoranca ne vetevete me iriton, injoranca me fodullek me terbon akoma me shume!

Orientohem sipas tik-takeve qe vijne nga ora e zemres...eshte nje kengeze qe derdhet nga rryma te ftohta e nuk me le vetem. Te mos qenurit ne ethe me shtrengon fort pas paqes qe mbaj ne shpirt, me pas e hedh tutje me shkelm si te ishte nje lecke e shpifur. Jam lodhur duke i folur, nuk me behet me ti flas, nuk dua me as ta degjoj!

Shijoj nen ndjenjesite e mija, shpesh te shqetesuara nga dhimbja, qe me krijojne qenien e brendshme dhe pse padronja e tyre nuk jam une. Pertyp nen dhembe si nje copez camcakiz pozitivitetin e universit qe me rrethon, me xhestura qe kane dhe nuk kane rendesi...si ato sekondat qe i nevojiten reres per te rene ne toke nga pellemba ime. Neper endrra jane po keto qe vijne me rrethojne, me ata sy depertues veshtrimet e te cilave do i hanja te gjalla...

Dhe me pas ne bashkimin me lumin e helmatosjes, ndjej rrenje prinderore qe ngrihen te me flasin per dy dhuratat nje vijne nga nje e vetme...

[SyntheticZero]

Thone qe vjeshta eshte stina e poeteve..., ne te lindin, ne te jetojne, e me pas po ne te vdesin!

Ashtu sikurse me cdo dukuri tjeter tenden, gjerat perpara teje kthehen permbys, dhe pse i lindur ne vjeshte je poet i pakurorezuar...Sa e marre qe jam, qenia jote mund te kete cdo gje per brenda pervec poezise!!! Megjithe kete ti lindje ne vjeshte, dhe ditelindjen tende e celebron po ne vjeshte!!!
Hoqa dore nga dhuratat e kartolinat...nuk me vlejne me as mua dhe as ty. Kete vit perdora vetem nje telefon, ose me mire nje sekretari telefonike per te te uruar ditelindjen.

I sheh ato gjethet verllacake qe pershkojne penxheren tende qe nga pija e nisjes (dega pemes) per te perfunduar ne destinacion (toke. E sheh dhe ate qenin qe luan pejashta duke shkelur trotuaret, qe dashje padashje jane kthyer ne varrezat e fleteve qe bien. Tani qe i pe, mendo qe ato jane ditet e tua qe ne stinen e vjeshte rendin me shume se sa kurre, pasi rendin dhe bien perdhe, jane te humbura-kshu qe sja vlen ti mendosh ne i shkel qeni apo jo!

Gezo vjeshten tende i dashur sepse po te rend, kape, kape per bishti...

[SyntheticZero]

Nje porte, nje dry i ndryshkur,
nje celes qe rrotullohet...
dhe ja ku e gjen veten
ne nje bote tjeter: bota jote!
Perbere nga heshtje erresirash
kujtime...
nostalgji...
melankoli...
trishtime...
dashuri...
gishtrinj te copetuar...
gjak...
deshira te pa realizuara...
gjera te vogla...
celuloide filmash...
fjale te pa shqiptuara...
hije bredharake...
Lutje te pavlefshme:
me duaj me shume,
duame, te lutem,
duame vetem per diten e sotme;
dhe do te dhuroj
dy vargje shkruar per ty.
Po te duash mund ti grisesh...neser

[macia_blu]

ti po me terbon pak nga pak.
Ti dhe vjeshta me mjaftojne
te behem gjethe.
Po rrotusillem nen frymen e flladit
te shpirtit tend.
Kur te me ktheje prap era mbare,
do te shkruaj edhe une tek kjo tema
(jote.)!

(e di , qe te duaaaa shume moj??!!!!!)

[SyntheticZero]

Shpertheu dhe bomba brenda meje. 100 eksplozione te vogla te medha, te njomura me gjithcka qe s'mund dot te te shpjegoj; dashuri, dhimbje, urrejtje, pasion, dhe miresi...

Kapen per dore, e lozin Roza-Rozina, me tej struken dhe bien pre e nje topi te zjarrte, brenda te cilit une shkeputen dhe laj me duart e mija fytyren e djersitur dhe te zbehte, duket sikur mijra shkretetira ti kishin kaluar permes...

Te dua dhe nuk te dua...qe nga mengjesi me lindjen e diellit qe me kushtezon te kerkoj ate gurin nga buron ai uji i paster qe per kaq shume kohe me mundon. Ketu ne kete qytet, mes morise se dritave dhe gjithesise se shpirtrave te hutuar cdo gje eshte e ndyre...

Kaloj permes reve, qe normalisht per ti quajtur smog duhet te ishin gri por ne te vertet jane te zeza sterr (keto se di si quhen), me pas i shkoj afer kryqeve te mija te harruara dhe te thyera, e per cudi ne rrenimin e tyre e ndjej veten vetem.

Afrohem si nje frantazme e shakallafitur, qe mbart mbi vete syte e pergjumur te nje njeriu sonambul.

Vezhgoj shpatullat e kalimtareve, sfidoj syte e tyre te fiksuar si te ishin nje pajisje elektronike qe zbaton saktesisht kordinatat e dhena, per dreq dhe pse nga natyra kaq te levizshem e te perlotur arrijne ti kontrollojne e te mos i levizin as me pak se sa nje milimeter.

Dhe ndjej qe dashurojne nen hijen e frikes...
Nderkaq indiferenca shtrihet mbi trotuaret mbuluar me shkumbe rroje.

Te ben te rreshqasesh perpara lehtesisht...dhe i lejon vetes kenaqesine e iluzionit se koha po vrapon, me ty mbi te...dhe nuk gjen arsye qe te ndalesh e te qash, ashtu sikurse ben gjithmone.
Kostoja e progresit qe qendron pezull mbi kokat tona mbushur me thashethemet e dites...nuk eshte asgje me shume se sa regresi. Eshte i shtrenjte i shkreti!
Vetem sikur per nje moment, kokat shekullore, te boshatiseshin...do te ishte nje lumturi e plote dhe nje gjysem me shume...

Por e verteta nuk blihet dhe as nuk shitet...duke ditur kete, une me kot mungohet ta arnos, ta qep e ta shqep. Gervisht me thonj muret e nates , nderkaq qe vishem e shkoj ne mbremjen e himneve funeber qe kendohen pas agimit te cdo dite...
Une e kerkoj...ende e kerkoj!

[macia_blu]

nen te njejtin titull...
per te njejten vjeshte
ne diten e tridhjeteenje'te......
.........
..........
shtoj




per te gjithe ata
qe besojne...
ne mundesine e bisedimit
me henen
ose me yjet.
per te gjithe ata
qe cdo here zbulojne
nje arsye te bukur
per vonesen e diellit
mengjeseve.
dhe...
per te gjithe ata qe kujdesen
ne hapat e hedhur
per te mos e shkelur
gjethen e rene.
Thuhet se, jane skizofrene!
...
kam rene ne dashuri me skizofrenet
e sivjetem!

[SyntheticZero]

hehehe mace...

[lozonjare]

edhe une me skizovrenet e sivjetshme . Te gjithe kemi rene asnje sdo te dale.

[macia_blu]

ndersa mua ne mars me ze malli per tetorin mall'ndjelles.eh'