Gjithë pasuria e kësaj bote
Nuk vlen për zemrën e një nëne
Gjithçka që kisha do ta shpenzoja
Të shihja një herë fytyrën tënde.
Të puthja duart, ball, sy e gushë
Të përkëdhelja flokët e zez,
Të ngopem një herë me erën tënde
Të të ndiej pranë pastaj të vdes!
Keto dy strofa me kane prekur jashte mase shume mbi te gjitha per arsyen sepse mua sapo me la gjyshja ime e dashur dhe nuk munda te shkoja dhe tani me ka mbet peng. Keni shkruar nje poezi me verte te prekshme. Urimet e mia.
Krijoni Kontakt