Për Ty varfanjaku im!

[Poeti]

Një poezi për varfanjakët që për fat të keq po shtohen çdo ditë:

ME BARKUN BOSH

1.
Bukën e kërkoj dhe në kontainer
Fëmijët ushqej me thërmia te hudhura,
Jeta ime është mu sikur në ferr
Në hapsirë drejt diellit shtriej këto duar!

2.
Provoj të ngroh zemrën që ka veç acar
Lotët në faqe të mi thaj dielli,
Por për qudi të madhe o zot
Fukaranë s’e dashka as edhe qielli!

3.
Më shtyejn në skaje larg nga drita
Që qyeti pa mua ta ruaj bukurinë,
Vallë çfarë është jeta në këtë qytet
Kur nuk qan kokën njeriu për njerinë!?

4.
Marr rrugën drejt shtëpisë, pa asgjë ne duar
Rrugën time e laj veç me lotë
O zot të lutem më fal edhe mua
Vëtëm një copë buke, tjetër s’dua në botë!

5.
Si të takoj fëmijët që kanë barkun bosh
Që më vështrojnë por si perëndi,
Ata kujtojnë se kthehem nga puna
Se gërmoj mbeturinat s’e di asnjëri!

[Poeti]

I STRUKUR NË QOSHE

1.
I strukur në qoshen e ftohtë
Më rrah era, më lag shiu,
Nuk del dielli të më ngroh
S’më ngroh as një zemër njeriu!

2.
Zorrët në bark po më kërcasin
Ndërsa sytë nuk më bëjnë dritë,
Jeta si film para syve më kalon
A jetohet kështu edhe një ditë?

3.
Askush s’më vëren, jam sikur hije
Kokën për mua askush më nuk qan,
Po tretem sikur kurrë nuk isha
Asnjë gjurmë n’këtë jetë pa lënë!

4.
Pse të lindë fëmijë, varfanjak si unë
Pa të kaluar, pa të ardhme, pa jetë,
Pse të pafajshëm ti dënoj kështu
Jetën e këtillë po e vuaj vetë!

[Poeti]

ME HIDHËRIM NË BUZË

1.
Dielli edhe sot po lind si gjithnjë
Mbi horizontim tim mugëtirë,
Gjelbërim gjithkah rreth meje
Vetëm në mua shkretëtirë!

2.
Në vend të kafës që çdokush e pi
Që nga gjumi i natës të zgjohet,
Unë çdo ditë e pi një gotë me helm
Fundit i jetës sime po më afrohet!

3.
Lumturia ka kohë që nuk banon tek unë
Tash është çvendosur ku është më mirë,
E si të mos ikën aty ku ka dritë
Mos vallë me mua do të jetoj në errësirë!

4.
Dhe hidhërimi në buzë më mbetet gjithmonë
Shije tashmë e njohur për mua,
Në shkretëtirën time të jetës
Në tmerrin që jam duke e jetua!

[hajla]

Poeti shum tem e qelluar per varfnnjaket,te ketilla vargje dhe shum prekse ne shpirt...!

Pershendetje,diqka dhe nga une lidhur per varfnjaket,besoi se nuk te prishi temen...miku

Ti poet qe jep frymzim
mos lendo shpirtin tim
jam varfnjak,jam jetim
barkun buk nuk kam ta ngij
skam para as skam shtepi
nene kemb token, qiellin mbi kry
dhe kam mbetur si jetim
kush per mua nuk ka meshire
ah, veq doren qe tma shtrin
ti Poet me plot vargje...
thure per mua ndoi paqe
me fjale te embla, afro ndihm
qe te ndihem pak ma mir
e shen qiellin qe gjemon
per varfnjaket po loton
ah,kjo skamje e mjeruar
deri ku kshtu ka per tna quar?
bie diell e nuk na nxe
vetem shi bie mbi ne..
droje gur me ra nga qielli
afer t'keqit shkon dhe i miri
dhe rahmet tash nuk po ka
posht ka ren kjo dynja
haj medet per hallet tona
spo na shen,as zoti as bota!

hajla,

[e panjohura]

Pyetje?????

E Pyeta Nje Skamor
Si Jeton Ne Varferi????
Me Tha:,,koken E Kam Pasuri"
Nuk Lakmoj Ne Ate
Qe S'mund Ta Arrij

E Pyeta Nje Jetim
Si Jeton Pa Nene???
Me Tha Shkurt I Shkreti
,,si Pa Diell E Hene"

E Pyeta Te Pasurin
Po Ti More,,zoteri"
Si Te Duket Jeta
Me Tere Kete Pasuri???

Eh! Une Gjithmon Mendoj
Vetem Pasuri Te Kam
Fare S'me Intereson
Per Tjeret Qe S'kan

Mbeta Me Goje Hapur
Po Se Lash Pa Ja Thene
Ti More ,,zoteri"
A Ke Babe E Nene???

I Kam Me Tha Prer
I Vizitoj Nje Here Ne Vjet
Vetem Sa Te Shof
Jan Gjalle A Kan Vdek!!!

Eh More I Verbuar
S'qenke N'qiell As N'toke
Me Mire I Varfer Ne Gjep
Se I Varfer Ne Koke!!!!

[DAJO]

I STRUKUR NË QOSHE

1.
I strukur në qoshen e ftohtë
Më rrah era, më lag shiu,
Nuk del dielli të më ngroh
S’më ngroh as një zemër njeriu!

2.
Zorrët në bark po më kërcasin
Ndërsa sytë nuk më bëjnë dritë,
Jeta si film para syve më kalon
A jetohet kështu edhe një ditë?

3.
Askush s’më vëren, jam sikur hije
Kokën për mua askush më nuk qan,
Po tretem sikur kurrë nuk isha
Asnjë gjurmë n’këtë jetë pa lënë!

4.
Pse të lindë fëmijë, varfanjak si unë
Pa të kaluar, pa të ardhme, pa jetë,
Pse të pafajshëm ti dënoj kështu
Jetën e këtillë po e vuaj vetë!

Ju uroj per kete shqetesim qe shprehni sinqerisht.
Proteste qe, megjithese e pashprese ,provokon shprese.
Me pelqeu.
Urime!