Krishtlindja

[NoName]

Atmosfera e Krishtlindjes


Atmosfera e Krishtlindjes dhe e Vitit të Ri ka filluar tashmë të ndjehet kudo: nuk e kemi fjalën për vitrinat e dyqaneve; kur flasim për atmosferën e festës së madhe, kemi parasysh "vitrinat e shpirtit", nismat e paqes e të drejtësisë, të bamirësisë e të dashurisë së krishterë:

Kujtojmë se tashmë në Sheshin e Shën Pjetrit në Vatikan ka filluar përgatitja e Shpellës tradicionale të Betlehemit.

Tradita filloi që në vitin 1982, sipas dëshirës së shprehur nga Papa Gjon Pali II. Që atëherë, në përkujtim të Lindjes së Zotit, në këmbët e Obeliskut të Vatikanit e në kornizën madhështore të shtyllave të Berninit, ngrihet çdo vit një Shpellë e re e Betlehemit, sipas modeleve marrë nga kryeveprat e pikturës botërore kushtuar ngjarjes më të madhe të historisë së njerëzimit: Mishërimit të Zotit. Për realizimin mendon Komisioni Papnor për Qytet-Shtetin e Vatikanit.

Në Shpellë vendosen çdo vit 14 figura kryesore, që lëvizen në pozicione të ndryshme, pa cënuar traditën françeskane. 9 nga shtatoret u realizuan që më 1842 nga Shën Vincenzo Palloti, ndërsa 5 u shtuan gjatë vitesh.

Në të djathtë të Shpellës së Betlehemit vendoset Bredhi i Krishtlindjes, i cili i dhurohet çdo vit Papës nga zona të ndryshme malore të Evropës. Bredhi stoliset me xhingla të arta e të argjendta, e, sidomos, me drita, që krijojnë në Sheshin e Shën Pjetrit një atmosferë plot gjallëri, duke përhapur kudo mesazhin e Krishtlindjes: mesazhin e dritës, të paqes e të shpresës.

Për herë të parë Bredhi e Krishtlindjes u vendos në Sheshin e Shën Pjetrit më 1982. Më 1983 pema madhështore ishte dhuratë e zonës federale të Insbrukut (Tirol-Austri), ndërsa sivjet bredhi që i dhurohet Papës për Vitin e Ri 2007 ka sadopak aromë Shqipërie, sepse vjen në Sheshin e Shën Pjetrit nga Kalabria, ku banojnë prej shekujsh bashkatdhetarët tanë, arbëreshët. Bredhi i sivjetëm, që do të pritet në pyjet e Malit Garilione, është 35 metra i lartë e peshon 150 kuintal. Do të ndriçohet nga 20 mijë drita të cilat do të ndizen gjatë një ceremonie tradicionale që do të mbahet më 20 dhjetor. Do të jetë simbol i bukurive të Kalabrisë dhe i shpresave të banorëve të saj.

Bredhi i Krishtlindjes, simbol i krishterë, e ka origjinën në vendet Verievropiane. Me sa duket, lidhet me festën e Adamit e të Evës, që në Gjermani kremtohej më 24 dhjetor. Bredhi, degët e të cilit zbukuroheshin me fryte simbolike, konsiderohej si Pema e Parrizit. Më vonë, në maje të pemës, u shtua edhe Ylli - kometa që u priu Tre Mbretërve drejt shpellës, ku ishte mishëruar Zoti.

[NoName]

Historia e Krishtlindjeve

Robert Jakaj

Dikur moti besimtarët, të shpërndarë nëpër fshatrat e largëta, u tubonin në proçesione me drita në dorë, që krijonin një pamje madhështore. Dhe dukeshin porsi përrockat që derdhen në lumenj, që e zhdukin errësirën e natës! Të gjitha këto i bënin për të arritur deri te “Shpella e Betlehemit”, aty ku bashkohet Qielli dhe Toka. Këtë simbolik besimtarët e përjetonin në Meshën e mesnatës përçdo vjet. Simbolika e dritave në duart e besimtarëve në atë rrugën e natës së errët, nuk ishte asgjë tjetër përveç lajmit të gëzueshëm, përmbi fitoren e “Diellit të pamposhtur”. Fitorja përmbi errësirën dhe akullin që është tmerri dhe frika e njeriut. Përderisa DIELLI është burimi i jetës dhe ngrohtësisë. Me këto gjeste simbolike, të krishterët dërgonin “zjarrin e kësaj drite” në shtëpitë dhe vatrat e veta, që të ndizet zjarri i dashurisë, i mirësisë, i paqes dhe i ngrohtësisë në jetën familjare.

Lindje e re

Çdo lindje e re gjithmonë ishte një gëzim i madh për një shtëpi shqiptare dhe për mbarë farefisin, dhe djepi gjithmonë ishte një urë nëpër të cilën kalonin gjenerata me rradhë, dhe qendra, boshti rreth së cilës sillet jeta e përbashkët e çerdhes familjare. Prej djepit shpejt kalon foshnja në prehrin e plakut dhe të plakës, duke u lidhur kështu e kaluara dhe e ardhmja. Këtu mund të zbulojmë gjurmat e identitetit tonë, i cili qenësisht lidhet me jetë, e cila vijon pa ndërprerë, atë e nderon lart dhe e ruan me muret simbolike rreth shtëpisë.

Pranoje, o i krishterë, dinjitetin tënd!

Shëlbuesi ynë, o fort i dashur, sot lindi: të gëzohemi! Nuk ka vend për trishtim ditën në të cilën lind jeta, një jetë që e shkatërron frikën e vdekjes dhe jep gëzimin e premtimeve të amshuara. Askush nuk është i përjashtuar prej kësaj lumturie: shkaku i gëzimit është i përbashkët për të gjithë, sepse Zoti ynë, fitimtari mbi mëkatin dhe vdekjen pasi nuk gjeti askënd të lirë prej fajit, erdhi për lirimin e të gjithëve.
Prandaj zgjohu, o njeri: për ty Hyji u bë njeri. Ty po të them, Hyji u bë njeri! Do të kishe vdekur përgjithmonë, sikur ai mos të kishte lindur në kohë. Nuk do ta kishte liruar natyrën tënde, po të mos e kishte marrë natyrën e ngjashme me atë të mëkatit. Mjerim i amshuar do të të kishte pushtuar, po mos të ishte dhuruar kjo mëshirë. Nuk do ta kishe rifituar jetën, po të mos ishte takuar me vetë vdekjen tënde.

Çfarë simbolizojnë dhe kur kanë nisur të festohen ato?

“Një mbret lindi atë ditë,/një bebe porsi ti…” Këto janë vargjet e një kënge tradicionale të Krishtlindjeve, të titulluar “A baby just like you” (Një bebe porsi ti) të kompozuar nga Xhon D. Henri (1975). Kjo këngë shpreh besimin tradicional, sipas të cilit Krishtlindjet lidhen me ditën e lindjes së Jezu Krishtit, të adhuruar nga miliona të krishterë në mbarë botën dhe të nderuar e respektuar nga po aq myslimanë, të cilët, gjithashtu, mbështetur në shkrimet e tyre të shenjta, megjithëse nuk e besojnë si Zot, e vlerësojnë plot përkushtim të birin e virgjëreshës Mari si një ndër profetët më të mëdhenj të historisë së marrëdhënies së njeriut me Hyjninë. Tradita e krishterë e besimit të lindjes së Krishtit në këtë ditë ka ndikuar edhe në etimologjinë e fjalës shqipe “Krishtlindje”, të italishtes “Natale” apo spanjishtes “Navidad”, ndërsa anglishtja e sotme “Christmas” rrjedh nga anglishtja mesjetare “Christes Masse” (Mesha e Krishtit).
Mirëpo Krishtlindja, duke anashkaluar traditën sinkretiste të një festimi plot ngjyra e hare, siç pohon edhe Papa Gjon Pali II dhe siç mësohet nëpër fakultetet teologjike, ka një histori më të hershme se vetë Krishtërimi, ndërsa sot pakkush e di se pranimi i 25 dhjetorit si dita e lindjes së Krishtit është bërë nga Kisha e hershme vetëm në mënyrë simbolike, për t’u dhënë mundësinë të krishterëve që të përqendrohen në rituale e vepra adhurimi, në kujtim të lindjes së figurës qendrore të besimit të krishterë, Jezusit nga Nazareti.

Krishtlindjet e para ishin në maj, prill e janar

Në një numër të madh të kishave të shekujve të parë ishte zakon, në përgjithësi, të kremtuarit e vdekjes dhe jo të lindjes së personave të shquar, pasi Bibla (Mateu 14, 6-10) aludon për një lidhje të mundshme të festimit të Krishtlindjeve me traditat pagane. Edhe vetë Jezusi biblik, i cituar në letrën e parë drejtuar Korintasve (11, 24-26), duket se nxit ithtarët e tij që të përkujtojnë vdekjen dhe jo lindjen e tij. Studiuesit dhe teologët na bëjnë me dije se një pjesë e kishave të krishtera kremtonin ditëlindjen e Krishtit në maj, prill apo janar. Vetë teksti biblik duket se nuk mbështet lindjen e Jezu Krishtit në dhjetor. Bibla na thotë se në kohën e lindjes së Jezusit, barinjtë ishin ende fushave natën (Luka 2, 8-12) dhe kjo, duke njohur kushtet klimaterike të zonës gjeografike, për të cilën bëhet fjalë, nuk mund të ndodhë në dimrin e ftohtë të dhjetorit.
Një tjetër tekst që flet për lindjen e Jezu Krishtit është edhe Kurani, libri i shenjtë i Islamit. Në këtë libër Jezusi dhe nëna e tij, Maria, përmenden me shumë admirim.

25 dhjetori, simbolikë e nxitur nga perandori romak me origjinë shqiptare, Kostandini

Është interesante të vihet re se festimi i Krishtlindjes më 25 dhjetor ka shumë mundësi të lidhet me veprimtarinë e perandorit romak me origjinë ilire, Kostandinit, i cili, si shumë perandorë të tjerë romakë, njihej si “inkarnimi” apo “trupëzimi” i Diellit, që në atë kohë adhurohej nga romakët si perëndi. Pas konvertimit në Krishtërim, ky perandor me gjak shqiptar udhëhoqi Konçilin e Niçeas (viti 325 pas Kr.), në të cilin Krishtërimi njohu për herë të parë në mënyrë zyrtare doktrinën e “trinisë së shenjtë”. Kostandini e orientoi besimin e krishterë jo drejt një ndarjeje të ashpër me paganizmin, por e pasuroi besimin e ri me shumë elementë ekzistues në besimet e mëparshme romake. Në këtë kuadër, historiani Eduard Gibon sqaron se “të krishterët romakë, të cilët nuk e dinin datën e lindjes së tij (Krishtit), përcaktuan si festë solemne 25 dhjetorin, Brumalinë, apo Solsticin e Dimrit, të cilin paganët e festonin çdo vit në përkujtim të lindjes së Diellit”.

Simbolika e pemës së Krishtlindjeve

Edhe përgatitja e pemës së Krishtlindjeve është një traditë që shtrihet në kohë më të hershme se Krishtërimi. Pema e Krishtlindjeve është përdorur, fillimisht, nga popujt gjermanikë dhe keltë. Duke qenë se ajo pemë ishte e gjelbër edhe në stinën e dimrit, besohej se ajo kishte fuqi të veçanta mbrojtëse përballë fatkeqësive natyrore dhe shpirtrave të këqinj. Ajo stolisej, në veçanti, në fund të dhjetorit, pasi në këtë kohë niste të vihej re zgjatja e orëve të ditës dhe kjo shënonte, në besimin e popujve në fjalë, mposhtjen e forcave negative të errësirës dhe të ftohtit dhe triumfin e dritës. Krishtërimi e bëri të tijën edhe këtë traditë të hershme, por tashmë me një simbolikë të re. Pema e krishtlindjeve do të simbolizonte gjelbërimin e Parajsës, apo Kopshtit të Edenit. Përdorimi i pemës së Krishtlindjeve nga të krishterët ka nisur në fillimin e shekullit të 17-të në Strasburg, në Francë, për t’u përhapur më pas në Gjermani, në Europën Veriore e Britaninë e Madhe dhe, së fundi, në Amerikë.

Në Meksikë, festimet më të gjata dhe më të zhurshme të Krishtlindjeve

Meksika njihet si vendi, në të cilin festimet e Krishtlindjeve nisin më herët dhe mbarojnë më vonë. Gjithçka nis më 16 dhjetor me të ashtuquajturat “posada” (prehje, pushim). Posadat zgjasin nëntë ditë, deri në vigjilje të Krishtlindjeve dhe bëhen për të përkujtuar endjen e vetmuar të Jozefit dhe të Marisë në qytetin e Betlehemit deri në çastin kur gjetën strehë. Gjatë posadave, një grup njerëzish bartin statueta të Jozefit e Marisë, të cilat i dërgojnë në një shtëpi, duke i shoqëruar këto rite me këngë, tekstet e të cilave kërkojnë qetësi e prehje (posada). Ata që ndodhen brenda shtëpisë përgjigjen po me këngë dhe më pas vizitorët futen në shtëpi bashkë me statuetat e shëmbëlltyrat e tjera të Jozefit e Marisë. Aty festa vazhdon me disa njerëz me sy të mbyllur e me shkopa në duar, të cilët përpiqen të thyejnë “pinjatën”, e cila është një enë e madhe balte, e varur diku. Ai që thyen pinjatën shpallet fitues dhe mbledh ëmbëlsirat, frutat, çokollatat e karamelet që pinjata kishte brenda.

Nata e Krishtlindjes

Nata e Krishtlindjes nuk është vetëm simboli apo fitorja e vdekjes e jetës përmbi vdekje, opr është edhe kujtimi, që “Zoti bëhet njeri, mishërohet, që edhe vetë njeriu të hyjnizohet” (Augustini). Ai u bë një prej neve, por prap është i ndryshëm, që edhe ne të ndryshojmë. Për këtë arsye edhe neve na paguhet të lindim. Sepse pa “Diell” jeta do të ishte vetëm një natë e pafund. “Për ta kuptuar të pakuptueshmen e njeriut, në të cilën qëndron domethënia më e lartë e urtisë dhe shkëlqimi më i lartë i bukurisë, duhet kuptuar e Vërteta që ekziston” (A. Einstein).
Njeriut të sotëm i duhet më tepër zemra se sa arsyeja e mendjes. Gjërat mund t’i shohim ashtu siç janë vetëm me zemër. Rrethi në të cilën jetojmë varet prej zemrës. Atë, çka zemra dëshiron ajo edhe e zgjedh, psh. ideja, politika, sistemi të cilin dëshiron ta aktualizojë, shkolla, liria etj. Zemra e ndriçon mendjen ose e terratisë. Kriteriumi i zemrës duhet të jetë DASHURIA.

Në fund uroj gjithëve juve Krishtlindjen dhe Vitin e Ri 2007, duke dëshiruar më shumë fatlumturi, hare, dashuri dhe besnikëri, që jeta juaj të mos mbetet pa SHPRESË, pa DASHURI dhe pa FRYTSHMËRI!

[bebushja]

Gezuar krishtlindjet

[NoName]

Krishtlindja na fton ta shikojmë Krishtin Fëmijë në të gjithë fëmijët, gëzimi i Kishës e shpresa e botës - u tha Papa të rinjve të Veprimit Katolik

(21.12.2006)

Papa nënvizoi posaçërisht se Krishtlindja është mister i madh i së Vërtetës e i Bukurisë së Hyjit që vjen ndërmjet nesh dhe u drejtoi të rinjve thirrjen: “Dëshmoni se Jezusi nuk jua pakëson gëzimin, përkundrazi, ju bën më njerëzor, më të bukur”.

Pikërisht në fëtyrën e Jezusit të vogël – reflektoi Papa – kundrojmë fytyrën e Hyjit që nuk na dëftohet si njeri i fortë, as si i pushtetshëm, por si njeri i ligësht, si fëmijë i brishtë. I mbështjellë në fasha e i vënë në grazhd, rrethuar nga kujdesi i Nënës, - vijoi Ati i Shenjtë – kjo Foshnje hyjnore na zbulon mirësinë dhe bukurinë e pakufishme të Zotit.

“Mahnitja që provojmë para mrekullisë së Krishtlindjes – tha në vijim Papa - pasqyrohet në një farë mënyre në mahnitjen që shkakton lindja e çdo foshnjeje e na fton ta shikojmë Krishtin Fëmijë në të gjitha foshnjat, që janë gëzimi i Kishës e shpresa e botës”.

I posalinduri, që del në dritë në Betlehem - vijoi Papa – është po ai Jezus që ecte në rrugët e Galilesë, që dha jetën për ne mbi kryq e që më pas u ngjit në qiell, prej nga vijon t’i prijë Kishës me forcën e Shpirtit të tij.Kjo – tha në përfundim Ati i Shenjtë – është e vërteta e bukur dhe e madhe e fesë sonë të krishterë”.

[NoName]

Tradita të lashta të Krishtlindjes ndër shqiptarë: Buzmi

Koha e Ardhjes është, pra, kohë e pritjes së Shëlbuesit. Besimtarët përgatisin shpirtin e shtëpitë për ta pritur sa më mirë Mikun më të madh të zemrave njerëzore, Zotin e mishëruar. Shenja dalluese është Shpella e Betlehemit, skena që na kujton lindjen e Krishtit, realizuar me shtatore që krijohen nga materiale të ndryshme që nga allçia tek druri. Skena qëndrore është ajo e shpellës ose e kasolles, në qendër të të cilës vendoset grazhdi, ku prindërit e vunë Krishtin fëmijë në mesnatën e 24 dhjetorit. Në të dy krahët vendosen Zoja e Bekuar e Shën Jozefi, kau e gomari, ndërsa përjashta shpellës, barinjtë e bareshat, Kryeengjëlli Gabriel e figura të tjera, sipas vendit e traditave. Mbretërit Dijetarë vendosen para Shpellës më 6 janar, në solemnitetin e Dëftimit të Zotit, që ndër shqiptarë quhet edhe Solemniteti i Ujit të Bekuar.

Mbretërit dijetarë i takojmë në Ungjillin e Shën Mateut, i cili shkruan: “Në kohën e mbretit Herod, ja se arritën nga Lindja Mbretërit dijetarë…”. Sipas traditës ndoqën një yll, që u priu drejt Betlehemit në Judé, për të adhuruar Krishtin Fëmijë, duke i dhuruar ar, dhuratë e caktuar për mbretërit; kem, i caktuar për adhurimin e elterit të Hyjit dhe mirrë, balsam për të vdekurit. Nga Ungjijtë apokrifë (dmth ata që nuk pranohen nga Kisha si të frymëzuar drejtpëdrejtë nga Zoti) mësojmë se mbretërit ishin tre e se quheshin Gaspër, Melkior e Baltasar. Duken për herë të parë në një mozaik të shekullit VI, që ruhet edhe sot e kësaj dite në Kishën e Shën Apolinarit në Ravenë. Vizita e Mbretërve Dijetarë, që Kisha ortodokse, anglikane e katolike e festojnë më 6 janar, ditën e Dëftimit të Zotit, kremton dëftimin e parë të Jezusit para paganëve. Në katedralen e Këlnit ruhen ato që pandehen si reliket e tyre.Por, ndërsa flasim për traditën e Krishtlindjes në përgjithësi, duhet kujtuar se ka edhe tradita të shumta të veçanta, sipas vendeve ku kremtohet festa e madhe, e cila gjithsesi kudo ka në qendër të vëmendjes përtëritjen e shpirtit, lindjen e një jete të re, prandaj edhe ndër shqiptarë njihet edhe me emrin “Këshndellë” fjalë që rrjedh nga Sh’Kënedhë - pra – përtëritje. E në përkim me këtë konceptim të festës, lindin edhe rite të ndryshme, ndërmjet të cilave është edhe më i lashti ndër shqiptarë “Buzmi”.


NoName

[NoName]

Urime Krishtlindjen dhe Vitin e Ri 2007
by NoName

[NoName]

Nata e Krishtlindjes do të thotë Zoti është me ne!




Për shumë Mot Krishtlindjen, të gjithë forumistave të Forumit Shqiptar e të gjithë besimtarëve të krishterë, shqiptarëve e njerëzve vullnet mirë kudo në atdhe e në botë: Bekimi, drita e paqja e Foshnjes Hyjnore që lind në këtë Natë të Shenjtë, ju begatoftë me të mirat të veta hyjnore nga grazhdi i Betlehemit.

Në këtë Natë të Shenjtë e të qetë të Lindjes së Jezusit, Shpëtimtarit të njerëzimit,le të zëgohemi të gjithë pa dallim: sepse Zoti vjen ndër ne me marrjen e natyrës njerëzore duke përqafuar e hapur udhën e shëlbimit për çdo njeri. Askush nuk përjashtohet nga ky galdim: shkaku i gëzimit na bashkon të gjithëve, pse me Krishtlindje, Zoti ynë që e ka mundur mëkatin dhe ka mposhtur vdekjen, duke mos gjetur asnjë njeri të pa fajë e të pa gabim e mëkat, ka ardhë në kohë e në histori për të na çliruar e shpëtuar nga urrejtja e pushtimi i djallit të mallkuar dhe nga vdekja.

Prandaj: le të galdoj shenjti, pse në Jezusin Foshnje e ka shpërblimin;
le të gëzoj mëkatari, pse në Jezusin Foshnje i dhurohet falja e pajtimit
le të marrë guxim pagani, i patenzoni, pse në Jezusin Foshnje është i
thirrë të marrë pjesë në Jetë.

Në këtë Natë tejet të Shenjtë duke u ndalur para Jezusit Foshnjes Hyjnore në Shpellë të Betlehemit, të orvatemi ta pranojmë dhuratën e Tij Hyjnore e na njohim këtë Mister të Madh të Dashurisë Hyjnore që na siguron se Nata e Krishtlindjes do të thotë Zoti është me ne.

Edhe pse në botë ende shumë njerëz nuk e njohin, Zoti është!
Edhe pse shumë njerëz ende nuk e pranojnë në zemra të veta, Zoti vjen!
Edhe pse në shumë zemra njerëzish vend për Të nuk ka nga egozimi e
urrejtja, Zoti lind;
Po, Zoti lind për të na shpëtuar nga e keqja, nga errësia e vdekja;
Po, Zoti lind për të na mësuar dashurinë e treguar edhën e Jetës.

Në këtë Natë të Shenjtë të Lindjes së Shëlbuesit të mbarë njerëzimit, Jezu Krishtit, kudo në botë nga besimtarët e krishterë kremtohet misteri i Mishërimit të Zotit, Lindja e Krishtit. Kështu, sytë e të gjithëve drejtohen tek Shpella e Betlehemit, madje sonte në këtë Natë të Shenjtë, çdo njeri vullnet mirë mund të afrohet dhe të hyjë brenda Shpellës tek grazhdi i Foshnjes së Betlehemit për të takuar, pranuar dhe adhuruar Dashurinë e Zotit bërë njeri. Kjo është Krishtlindja e vërtetë: lindja e Jezusit në zemra tona, shpërthimi e rrezatimi i Dritës së Tij Hyjnore në jetën e veprat tona.


E tërë rëndësia dhe domethënia e Lindjes së Krishtit sonte kremtohet dhe paraqitet në ritet liturgjike, të cilat Kisha i kremton me solmnitetin më të madh kudo në botë.

Kështu sonte, brenda disa orësh e saktësisht në ora 24.00 në Bazilikën e Shën Pjetrit në Vatikan, Ati i Shenjtë Benedikti XVI do të kryesojë Meshën solemne të Natës së Krishtlindjes.

Po kështu, nesër më 25 dhjetor, Ditën e Krishtlindjes në mesditë, nga Vatikani Papa do ti drejtoi në mondovizion Romës e botës Urbi et Orbi mesazhin dhe bekimin e tij apostolik me rastin e festës së Krishtlindjes.

E sot në lutjen e Engjëllit të Tenzot të dielës së 4-të të Ardhjes e të Vigjiljes së Krishtlindjes, Ati i Shenjtë Benedikti XVI bëri thirrje të mos harrohet se protagonisti i festës është Krishti Shpëtimtar. Atë duhet kërkuar, Atë duhet gjetur, Atë duhet pranuar, Atë duhet jetuar.

[no name]

Gezuar Krishtelindjet

[NoName]

Natën e Krishtlindjes mos të harrojmë së protagonisti i festës është Jezu Krishti


Me fjalë të thjeshta, që i drejtohen zemrës së çdo njeriu, Papa Racinger shpjegoi se kjo ditë është ditëlindja e Jezu Krishtit, prandaj festa është e tij, është dhurata që Zoti i ka bërë botës, pasi Jezusi ka ardhur për secilin prej nesh. E prania e kësaj foshnjeje hyjnore kërkon paqen:

Impenjimi ynë, si përgjigje, është ai i kapërcimit të paragjykimeve, rrëzimi i mureve dhe eliminimi i kontrasteve që ndajnë, o edhe më keq, që kundërvënë individët dhe popujt, për të ndërtuar sëbashku një botë drejtësie e paqeje.

Në Foshnjen Hyjnore – tha më tej Papa – bëhet i qartë shpëtimi ynë; në Zotin që bëhet njeri për ne, e ndjejmë veten të dashur e të pranuar të gjithë, zbulojmë se jemi të çmuar dhe bij të vetëm për sytë e Krijuesit:

Lindja e Krishtit na ndihmon të bëhemi të vetëdijshëm se sa vlen jeta njerëzore, jeta e çdo njeriu, që nga momenti i parë deri në perëndimin e saj të natyrshëm.

Kujt ia hap zemrën këtij fëmije, mbështjellë me shpërgëj në një grazh diku në Betlehem, i ofrohet mundësia ta shohë realitetin me një sy tjetër, të shijojë fuqinë e brendshme të dashurisë së Zotit, e cila e shndërron edhe hidhërimin në gëzim. Jezusi, i lindur në varfërinë e Betlehemit dëshiron të bëhet kështu shok udhe i secilit, vazhdoi Ati i Shenjtë:

Në këtë mënyrë, që kur Ai vetë deshi të ngrejë “tendën” e tij, askush nuk është më i huaj.

Në zemër të natës, Ai do të vijë për ne, por dëshira e tij është edhe të vijë brenda nesh, për të banuar në zemrën e secilit, nënvizoi Benedikti XVI. E që kjo të ndodhë, është e domosdoshme që ta hapim zemrën e të përgatitemi për ta pritur, gati t’i japim një vend brenda nesh, brenda familjeve, në qytetet tona:

Lindja e tij të mos na zerë të impenjuar në festimin e Krishtlindjes, duke harruar se protagonisti i festës është pikërisht Ai!

Mendimi i fundit i Papës ishte për ata që po përgatiten ta kalojnë Krishtlindjen në trishtim e vetmi, në sëmundje e në vuajtje, duke iu lutur Zojës së Bekuar që t’u sjellë edhe atyre ngushëllim, afërsi e paqe në zemra.

Pas Lutjes së Engjëllit të Tenzot, Ati i Shenjtë përshëndeti në mënyrë të veçantë personelin e gazetës vatikanase “Osservatore Romano”, të pranishëm në sheshin e shën Pjetrit. Papa i lavdëroi ata për iniciativën që kanë ndërmarrë, sipas së cilës, një pjesë e fitimeve të shitjes së jashtëzakonshme të gazetës gjatë festimeve të Krishtlindjes do të shkojnë për fëmijët e shtruar në repartet e pediatrisë të Spitalit “Xhemeli” në Romë.

[BaBa]

I Uroj te Gjith Shqipetareve kudo qofshin Gezuar pr Shum vjet Krishtlindjet