Fund i tmerrshem apo tmerr pa fund
Tregues real i situatës në LDK nuk ka qenë përqafimi i Dacit me Sejdiun, por grushtet dhe karriget që delegatët ia kanë përplasur njëri-tjetrit në kokë
Në televizione ende po shfaqeshin pamje nga salla e Kuvendit të Përgjithshëm të LDK-së, e cila për disa minuta u shndërrua në arenë gladiatorësh, kurse udhëheqësit e vendit flisnin për situatë stabile. Të jepnin përshtypjen se grushtet dhe karriget e përplasura për kokat e njëri-tjetrit jo që nuk e kanë dobësuar partinë më të madhe në vend, por vetëm sa e kanë forcuar atë.
Një ditë pas skenave të dhunshme në partinë më të madhe në vend, flitej sikur nuk kishte ndodhur asgjë. Flitej sikur bëhet fjalë për një rast të izoluar që nuk ka kurrfarë ndikimi. Ky konstatim mund të jetë i saktë vetëm nëse problemi thjeshtësohet deri në atë shkallë sa të shikohet në mënyrë eksplicite vetëm kush shqepi grushte në kuvend e kush jo. Në këtë rast mund të konstatohet me siguri të plotë se as Nexhat Daci e as Fatmir Sejdiu nuk janë të përfshirë direkt në dhunë. Por, gjithashtu mund të konstatohet se si kurrë më parë janë armiqësuar me njëri-tjetrin 190 delegatë që e përkrahin presidentin Sejdiu dhe 160 të tjerë që e përkrahin Nexhat Dacin. Situatën e tensionuar në këtë parti nuk e ka ndërruar as përqafimi i këtyre dy burrave pas shpalljes së rezultatit.
Më të sinqertë kanë qenë grushtet që delegatët ia kanë dhënë njëritjetrit sesa përqafimi i Dacit me Sejdiun. Në fund të fundit dhuna në Kuvendin e Përgjithshëm duket që është vetëm një shprehje e nervozes së akumuluar për muaj të tërë. Dozën e padurueshmërisë që kishin delegatët ndaj njëritjetrit nuk mund ta amortizonin ca përqafime kurtuazie. Por tash, pas asaj që pamë të shtunën mbrëma, në këtë parti është vështirë të pritet një pajtim. Hendeku është thelluar aq shumë sa vështirë që mund të riparohet ditëve në vijim, nëse krijimi i hendekut dhe pastrimi i partisë nga persona të papërshtatshëm nuk ka qenë vetë qëllimi i këtij kuvendi.
Por, kushdo që ka menduar kështu, ka gabuar në kalkulime.
Votat e delegatëve e kanë treguar një gjendje pak më ndryshe nga ç'është menduar. Duket se është krijuar aso situate që partia nuk mund të pastrohet nga disa njerëz të "papërgjegjshëm", sepse ata janë aq shumë sa përpara që ta braktisin partinë e tyre, do të parapëlqenin ta ndanin atë. Dallimi për 30 vota në 350 delegatë nuk lë shumë hapësirë për të menduar në një reformim nga brenda të partisë më të madhe në Kosovë.
Sikur rezultati të ishte shumë më bindës në favor të Sejdiut, gjërat do të ërthjeshtësoheshin tej mase. Rebelët do të izoloheshin, kurse LDK-ja do të ecte përpara.
Kjo punë do të kryhej në mënyrë shumë elegante dhe pa ndonjë tension. Mirëpo, fraksioni që e mbështet Nexhat Dacin si duket edhe vetë është befasuar me numrin e madh të delegatëve që e mbështetën ish-kryetarin e Kuvendit të Kosovës. Për këtë arsye dhe me plot të drejtë, ata kërkonin një përfaqësim më proporcional në Këshillin e Përgjithshëm të partisë.
Të fitosh mbi 40 për qind të votave të delegatëve dhe të marrësh më pak se 10 për qind të ulëseve në Këshillin Drejtues të parties është politikisht e papranueshme.
Por, këto lista për Këshillin Drejtues të partisë vërehej ashiqare që ishin përgatitur para se të mbahej Kuvendi i Përgjithshëm. Askush nga kampi i kryetarit të sapozgjedhur të LDK-së nuk e kishte pritur një rezultat final të atillë çfarë erdhi. Lista e përfaqësuesve për Këshill Drejtues ishte përgatitur duke u nisur nga supozimet që Sejdiu do t'i fitojë mbi 200 vota të delegatëve, kurse Daci do të sillet në rreth 100 vota të fituara. Një rrjedhojë e tillë do të sillte një kahe krejt tjetër të punimeve. Një rezultat i tillë do të dekurajonte edhe krahun më militant të Nexhat Dacit për të shkaktuar probleme. Shihet qartazi që në Kuvendin e Përgjithshëm të LDK-së ka dështuar skenari i menduar më herët që Fatmir Sejdiu do të fitojë dyfishin e votave të Nexhat Dacit dhe në këtë mënyrë me pincetë do t'i eliminonte një nga një eksponentët më radikalë të kundërshtarit të tij pa e pasur asnjë problem. Në këtë mënyrë, Sejdiu dhe përcjellësit e tij do të mund të fillonin një reformim të partisë, duke ua kthyer shpinën atyre anëtarëve që tash më nuk i duhen LDK-së, edhe pse për një kohë të gjatë të njëjtit persona janë konsideruar si shumë të afërt me presidentin e ndjerë Ibrahim Rugova.
Thënë troç, për pjesën akademike të LDK-së, hiç këtu Nexhat Dacin, është përçmuese që t'i kenë afër vetës aktivistë si Gani Geci apo Adem Salihaj. Kampi i Fatmir Sejdiut tashmë janë të bindur se luftë më nuk do të ketë në Kosovë dhe kështu nuk do t'ua kenë nevojën familjeve kryeneçe, si ajo e shtatë vëllezërve Geci nga Llausha, që në kohë shumë të vështira e kanë ruajtur dinjitetin e LDK-së edhe në komuna tmerrësisht të papërshtatshme, si bie fjala Skenderaj apo Drenas. Kanë kaluar kohërat kur familja Geci është dashur ta marrë në mbrojtje presidentin Rugova në kohën kur aktivistë të tjerë të kësaj partie e kanë fshehur lojalitetin e tyre dhe e kanë shpallur presidentin Rugova të vdekur politikisht. Tash kur Rugova është i vdekur edhe politikisht e edhe fizikisht supozohet se eksponentëve radikalë u ka skaduar afati dhe se LDK-ja nuk ka më nevojë për mbrojtje, qoftë edhe fizike, karshi partive tjera.
Këto janë disa probleme të brendshme të partisë më të madhe në vend, por të cilat probleme pashmangshëm përcaktojnë rrjedhën e zhvillimeve të gjithëmbarshme politike në Kosovë. Ato tash do të reflektohen edhe në Kuvendin e Kosovës e sidomos në qëndrueshmërinë e koalicionit qeverisës. Është krejtësisht i pasaktë konstatimi se devijimet e ndodhura në LDK nuk e dëmtojnë koalicionin LDK - AAK, që rrezikon ta humbasë shumicën parlamentare nëse krahu i Dacit vendos ta minojë koalicionin në ndonjë votëbesim potencial. Ky koalicion mbahet gjallë nga votat e 68 deputetëve LDK + AAK dhe disa parti të vogla. Rreziku bëhet edhe më i madh për koalicionin, bazuar në tretmanin që i është bërë shefit të grupit parlamentar të LDK-së, Alush Gashit. Në këtë mënyrë është rritur numri i deputetëve që do të kenë disponim armiqësor për koalicionin. Përpos Nexhat Dacit, tash pritet që radhëve t'i shtohet edhe Alush Gashi, ministrja, gjithashtu e lënë pas dore, Melihate Tërmkolli, Lulzim Zeneli, Fadil Geci dhe Besa Gaxherri. Në një votim të fshehtë, sipas të gjitha gjasave, kundër koalicionit do të votonte edhe deputeti i Partisë Demokristiane, Zef Morina. Pra, pa u futur në konspiracion më të thellë, së paku gjashtë ose shtatë deputetë kanë disponim armiqësor për koalicionin. Përndryshe, tash nuk dihet se si do të votonin edhe dy deputetë që vijnë nga partia e ministrit të përjashtuar, Sllavisha Petkovic, e as ndonjë deputet i hidhëruar nga radhët e AAK-së.. Kur kihen parasysh gjitha këto zhvillime, i vetmi person që do të mund t'i gëzohej gjendjes së mjerueshme të koalicionit qeveritar është Hashim Thaçi. Kreatorët e koalicionit nuk do të bënin keq sikur të mendonin pak më shumë për gjendjen ku janë futur, para se të shprehin optimizmin e tyre për situatë stabile. Fjalët e mira dhe optimizmi janë gjëra pozitive, por në praktikë nuk kanë ndonjë efekt të veçantë.
Së fundi rezulton se nga Kuvendi ka pas një logjikë tjetër që lidhet shumë me atë thënjen e njohur: Më mirë një fund i tmerrshëm se sa një tmerr i pafund. Duke shpresuar se në këtë mënyrë po krijohet një LDK e fortë. Por gjasat janë që nga ideja e një LDK-je të fortë të krijohen dy tjera, që varësisht nga interpretimi njëra prej
Tregues real i situatës në LDK nuk ka qenë përqafimi i Dacit me Sejdiun, por grushtet dhe karriget që delegatët ia kanë përplasur njëri-tjetrit në kokë.
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga Brari
Krijoni Kontakt