Hyseni: Kadare kundër bashkimit të Shqipërisë etnike

[Diabolis]

Citoj nga intervista e Ismail Kadarese:

Ka përpjekje aty-këtu që, qysh tani, e vërteta të mjegullohet. Ka përpjekje për një simetri të pamoralshme (u vranë me njëri-tjetrin shqiptarë e serbë, si ballkanas që janë).

Dhe, shkeput nga libri i tij “Tri kenge zie per Kosoven” (nga kopja anglisht e P. Constantine e perkthimet prej saj nga une) dy tre fjali:

Vladani e pa ate sikur tja kishte lexuar mendjen.
“Ne vete e kemi sjelle kete gjeme mbi kokat tona, vellau im! Ne kemi luftuar dhe therrur njeri tjetrin per aq shume vjet mbi Kosove, dhe tani Kosova ka rene ne duart e te tjereve.”
[Elegy for Kosovo, Arcade Publishing, faqe 68]

Popujt e Ballkanit kishin dale te therrnin njeri tjetrin ne Fushen e Kosoves. Kesaj here serbet dhe shqiptaret kishin ngritur emblemat e tyre: Shqiptaret kryqin katolik, serbet ortodoksin. [po aty, faqe 118]

Ndersa simetrine e ... meposhtme:
…Ngrihuni o serbe, shqiptaret po marrin Kosoven!
…Ngrihuni o shqiptare! Kosova po bie ne serbet …!
e gjen ne faqet 20, 26, 70, 96, 112.

[ARIANI_TB]

ESE POLITIKE
Prof.Dr. Mehdi HYSENI

I couldn’t wait for success… so I went ahead without it.” (Jonathan Winters)

Për t’i hyrë in medias res dhe, për t’ia bërë më të qartë lexuesit dhe opinionit mbarëshqiptar dhe ndërkombëtar fenomenin paradoksal dhe absurd “pleshtat pickues shqipfolës” serebosllavë, është me interes të shumëfishtë, të japim këtë citat të Berthold Brehtit, të cituar nga bashkidealisti dhe bashkëveprimtari ynë i zellshëm dhe i palodhshëm për pavarësimin e Kosovës dhe të ribashkimit të Shqipërisë Etnike, Beqir Elshani: “ PESHKAQENËVE IU SHPËTOVA, UJQIT I VRAVA, PO MË GRIJNË PLESHTAT”.

Ja, ky është përkufizimi më i saktë edhe më i qëlluarn që i përgjigjet nocionit “pleshtat pickues” shqipfolës-armiqtë e brendshëm të profesorërve shqiptarë, të pavarësisë së Kosovës dhe të mbarë Shqipërisë Etnike si në kuptimin e përgjithshëm, ashtu edhe në atë të veçantë të tyre.

Përkufizimi

Që në fillim, duhet ta pranoj, se kjo “temë” nuk është temë për t’u debatuar, për t’u preokupuar e as për ta shpenzuar energjinë dhe kohën e çmueshme lidhur me të nëpër letra dhe masmedia të ndryshme në sfondin shqiptar, sepse kemi mjaft tema dhe kryetema të tjera boshtore të analizave dhe të studimit tonë (lufitimin dhe thyerjen e bushtit të kurrizit të sundimit kolonial serbosllav në gjysmën e Shqipërisë Etnikje), që deshëm apo nuk deshëm ato duhet të jenë preokupimi ynë kryesor permanent, derisa të çlirohemi dhe të pavarësohemi përfundimisht nga saçi i kuq i kolonializmit serbosllav (1878-2007).

Në këtë vështrim shtrohet kjo pyetje jetike: - Për ta shporrur dhe për ta zhdukur përgjithmonë zgjedhën dhe varësinë shekullore të kolonializmit serbosllav nga tokat ilire-shqiptare, kush duhet të jetë në ballë të frontit gjithëmbrojtës? – Dihet, ata që mbajnë grada dhe tituj akademikë-profesorët shqiptarë së bashku me opingën e vegjëlisë gjithëshqiptare,e jo, kursesi “pleshtat”= renegatët, tradhtarët, kuislingët, kollaboracionistët e brendshëm shqipfolës, të cilët pa zgjidhur mjete dhe forma më bizare, më shantazhiste, më subversive, më çnjerëzore, më barbare, më antikombëtare, më antishqiptare, më antidemokratike dhe më anticivilizuese serbosllave, po orvaten që t’i “pickojnë në gjumë” PROFESORËT DHE STUDENTET E TYRE QË JANË VËNË NË SHËRBIM TË LIRISË, TË PAVARËSIMIT DHE TË RIBASHKIMIT TË GJITHË KOMBIT SHQIPTAR DHE TË SHQIPËRISË ETNIKE NË BALLKAN.

Pavarësisht nga zgjidhja e taktikës së përgojimit, të shpifjes, të komprometimit, të njollosjes, të trillimit dhe të thurjes së intrigave dhe komploteve serbofile të gojëve të liga dhe të veprave të ndyra dhe armiqësore antishqiptare të “pleshtave pickues” as autori, e as bashkëmendimtarët e as bashkëveprimtarët e tij, që botërisht janë vënë në shërbim të pohimit dhe të mbrojtejs së vërtetës mbi pavarësinë dhe mbi vetëvendosjen e plotë të Kosovës-Shqipërisë Etnike, nuk e kanë ndërmendë që të tërhiqen nga llogiret e tyre përpara asnjë stuhie, e as që ta prishin “gjumin” nga fanitja e “pleshtave pickues”, edhe pse ata, si rrjedhim i ushtrimit të trysnisë së “urdhërave miqësore” të padronëve të tyre çetniko-fashistë dhe kolonilaistë serbomëdhenj i kanë vetes për “detyrë shtëpie” që t’i “baltojnë”, t’i shpifin, t’i plagosin dhe t’i vrasin në opinion publik shqiptar, si akt i parë i realizimit të politikës obskurantise dhe pushtuese serbomadhe ndaj inteligjencisë shqiptare, me theks të posaçëm të profesorëve liridashës dhe atdhedashës shqiptarë, të cilët, pa u trandur,(nga intrigat dhe nga shpifjet “dezhurne” të “pleshtave pickues”, të cilët bëjnë “politikë” dhe “shkencë” nëpër kuluare dhe kafene të ndryshme të aksit serbosllaveograd- Podgoricë-Shkup-Athinë-Moskë, duke u shtirur, përdridhur dhe,duke derdhur “lotë krokodili” se “janë për pavarësinë” e Kosovës) me kusht, sipas së drejtës historike dhe të së drejtës ndërkombëtare, po e kërkojnë dhe e mbrojnë atë që moralisht, ligjërisht dhe demokratikisht iu takon shqiptarëve dhe Shqipërisë Etnike.

Pa marrë parasysh leverdinë personale, grupore ose klanore, të “garantuar” apo vullnetare nga urdhërdhënësit dhe financuesit e tyre serbofilë, që vetes i kanë vënë për detyrë ta “vrasin” pavarësinë e Kosovës, përkatësisht të Shqipërisë Etnike, “pleshtat pickues”, duhet ta kenë parasysh faktin se ne profesorët dhe studentët tanë shqiptarë, për asnjë cast nuk do të tërhiqemi përpara asnjë barricade, qoftë ajo edhe e kontaminuar edhe me “helmin më të rrezikshëm” për eliminimin tonë nga skena politike kombëtare shqiptare dhe ndërkombëtare. Pse them kështu, sepse ne jemi në shërbim të kombit dhe të atdheut shqiptar, e të askujt tjetër, pavarësisht nga oferta e dhurimit të funksioneve karrieriste “ministrore” apo “shkencore”, nga ndarja e kolltuqeve të mëndafshta, nga ndarja e ryshfeteve dhe e dekoratave të “rezervuara” nga armiqtë e jashtëm serbosllavë dhe nga armiqtë e brendshëm shqipfolës, tanimë të njohur si “pleshta pickues” servilë, survejues, spiunë dhe përndjekës të profesorëve shqiptarë, të cilët me përpjkejet e tyre të pareshtura për të “mbijetuar”, tanimë,
kanë dëshmuar se nuk kursejnë as pikën e fundit të gjakut dhe të djersës së tyre për ribashkimin e gjithë kombit shqiptar dhe për lirinë dhe pavarësinë jo vetëm të Kosovës, por të gjithë Shqipërisë Etnike.

Anakronizmi dhe paradoksi

Prania e fenomenit anakronik (kronik), absurd dhe paradoksal psiko-patologjik serbofil-pansllav e “pleshtave pickues” shqipfolës është e vjetër sa edhe vetë shekulli i skllavërisë dhe i tiranisë koloniale dhe hegjemoniste serbosllave në trojet ilire të Shqipërisë Etnike në Ballkan.

Për t’ia çierrë maskën deri në palcën e zezë këtij fenomeni të shëmtuar antihuman dhe antikombëtar antishqiptar, është e domosdoshme që, jo vetëm të shkruhet ndonjë studim i veçantë nga profesorët dhe nga specialistët shqiptarë të shkencës së sociologjisë politike dhe të historisë kombëtare shqiptare, por edhe të gjenden forma përkatëse “kurimi” për t’i shëruar (jo mjekuar nga “dhimbja e madhe”, nga “ paternalizimi i madh” dhe nga “dashuria e madhe” që “kanë” së bashku me amalgamën e tyre financuese mbështetëse serbosllave) ndaj pavarësisë së Kosovës dhe të shqiptarëve.

Sa “luftëtarë”, sa “patriotë”, sa të “emancipuar”, sa “trima”, sa të “moralshëm”, sa “properëndimorë”, sa “demokratë”, sa të “civilizuar botërisht” janë SHQIPFOLËSIT = armiqtë e përbetuar “brez pas brezi” të lirisë dhe të pavarësisë së Kosovës, përkatësisht të Shqipërisë Etnike dhe të shqiptarëve, këtë fenomen absurd psiko-patologjik antikombëtar shqiptar, fatkeqësisht, edhe sot në fillim të shekullit XXI(2007) e ndeshim kudo (sidomos nëpër “forumet” dhe kafenet politike antishqiptare), në çdo skutë si brenda, ashtu edhe jashtë Kosovës-Shqipërisë Etnike.

Edhe sot, në kohën e “civilizimit të zbuluar” nga shqipfolësit, të cilët duke pirë “çaj rusi”, “votka rusi”, “shlivovicë” të Çaçakut të Shumadisë dhe “metaxa helene” nëpër “bisedat” e tyre prosllave nëprë “birtijat” e nëntokës dhe të mbitokës së Beogradit, të Prishtinës, të Shkupit, të Tetovës, të Athinës, të Tiranës, të Podgoricës dhe të diasporës, kanë kohë të mjaftueshme për të thurur intriga, komplote, shantazhe, shpifje dhe gënjeshtra të lloj-llojshme të gatuara nga “kushina integruese” serbosllave+shqipfolës në adresë të profesorëve dhe të inteligjencës shqiptare, e cila me mish dhe me shpirt (duke mos kursyer asgjë e as “jetën konfuze” të tyre, “objekt i cilësuar” ky nga shpifjet e stërtrilluara të amalgams-pjellës dështake të “pleshtave” shqipfolës) si kështjellë e pamposhtur është vënë në strilluar është vënë në shërbim

Ashtu,sikurse shtypësve kolonilaistë gjenocidalë serbosllav, edhe shqipfolësve, këtij soji të diarres dhe të fundërrinave të kombit dhe të atdheut shqiptar, në radhë të parë ua terratisin sytë, ua zhbirojnë zemrën dhe ua turbullojnë mendjen prosllave titujt dhe gradat shekncore të profesorëve dhe të akademikëve shqiptarë, sepse edhe pse janë “pleshta pickues” me superstrukturë dhe me infratsrukturë serbosllave, në saje të “ edukates dhe të civlizimit botëror”, të marrë nga shfrytëzuesit dhe shtypësit kolonizues srbosllavë, mirëfilli “pleshtat pickues” sipas insitiktit të tyre,janë dijeni se,pikërisht profesorët shqiptarë janë ata që e duan dhe luftojnë me pendë dhe me pushkë që Kosova ta fitojë pavarësinë e saj të plotë.

Përfundim.

Në historinë e deritashme të kombit dhe të shtetit shqiptar në Ballkan, “pleshtat pickues” injorantë , shitës dhe të pabesë kurrë nuk kanë qenë, nuk janë dhe, kurrë nuk do të jenë as në të ardhmen, “çlirimtarët”, “shpëtimtarët”, “mëvetësuesit” dhe prijatarët e pavarësisë së Kosovës, as të Shqipërisë Shqipërisë Etnike, por kanë qenë, janë dhe do të jenë brez pas brezi ata shqiptarë patriotë mëmëdhetarë të ditur dhe të përparuar, që historia dhe kombi shqiptar i njohin si mësues, arsimtarë, pedagogë, profesorë, akademikë dhe luftëtarë të nderuar dhe të merituar të mbrojtjes së interesit dhe të çësjtjes së përgjithshme kombëtare shqiptare dhe të Shqipërisë Etnike.

Prandaj, kushdo që tenton (në çfarëdo forme qoftë:ndërsyese apo origjinale atavike) që me “shoshë” apo me kërcime “pleshtash pickues”, ta hijesojë këtë të vërtetë mbi rolin dhe rëndësinë jetike të inteligjencisë shqiptare për qëllime të ndyra të armiqëve të brendshme dhe të jashtëm (në emër të pavarësisë së Kosovës) , s’ka dilemë se ata janë e zeza dhe tragjedia e kombshme e pavarësisë së Kosovës dhe e trevave të tjera idnigjene të Shqipërisë Etnike, ende e kolonizuar nga serbosllavët në Ballkan.

Të mos harrojmë edhe këtë fakt thelbësor , që është në disfavor të luftës propagandistike, të luftës së ftohtë, të luftës speciale dhe të luftës subversive të “pleshtave pickues” dhe të padronëve të tyre të brendshëm dhe të jashtëm, se “pleshtave pickues” as dikur, as sot e as në të ardhmen, nuk janë ata, që mund të kuptojnë , ta ndërtojnë, as që dijnë ta çmojnë, as respektojnë pavarësinë, lirinë, humanizimin, mirëqenien, zhvillimin, rendin, drejtësinë, sigurinë e botës demokratike dhe të civilizuar, sepse janë injorantë, vandalë dhe “puçsitë nga pusia”, të cilët u përkasin krijesave mitologjike dhe barbarike serbosllave, e jo realitetit dhe vlerave demokratike dhe qytetëruse të sotshme.

Për “pleshtat pickues”, “botë e civilizuar” quhet shpifja, përzierja në punë të huaja, si dhe mashtrimi dhe shfrytëzimi i pakufijshëm i popullit dhe i shtetit vetjak si në kuptim të ngushtë, ashtu edhe në atë të gjerë.

Duke qenë se (briefly) ky është “letërnjoftimi” i “pleshtave pickues”, të gjithë intelektualët patriotë dhe demokratë shqiptarë, duhet të vazhdojnë me intensitet edhe më të thellë, edhe më të gjerë, edhe më të gjithanshëm, edhe më kopleks dhe pa asnjë kompromis, me punën dhe me veprën e tyre profesionale, kombëtare dhe atdhetare patriotike shqiptare, sepse urgjentisht kërkohet preventive e deratizimit në rrënjë, në trung e degë e veprimit dhe e qëdnrimeve anrishqiptare dhe antidemokratike e këtij fenomeni të shëmtuar dhe tragjik, që fshehurazi dhe haptazi rrezikon vlerat e njëmendta profesionale, morale, kombëtare dhe shtetërore të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike, si dhe të vlerave dhe të standardeve të botës së qytetëruar dhe të demokratozuar në dimensione ndërkombëtare.

http://www.dervina.com/lajme/?sherbi...=4280-3199:689

[mondishall]

Kur flet mendimi shkencor, stepet injoranca, por kur flet pseudoshkenca, injoranca vesh petkun e shkences. C'eshte kjo mani e papermbajtur pozicionimi ne te gjitha deget e dijes, qe ngateron pemen e vertete te diturise, me pemen e drunjte te majmuneve? Porsa arrij te shpresoj dicka ne saktesine analizuese te nje teme, turbullohem menjehere me vazhdimesine e saj devijuese. Ndodh pikerisht ai kapercimi majmunor dege me dege, larg pjeses njohese te fillimit. E di qe po pyesni:Ti c'po na thua deri tani? Asgje konkrete per temen! Ju pergjigjem po me pyetje:Per c'teme e keni fjalen? Per Shqiperine etnike, qe ashtu sic po trajtohet te fut ne qorrsokak? Apo per yryshin e papermbajtur per diskriminimin e shkrimtarit te talentuar Kadare, qe me ben te "pendohem" edhe ndaj ndonje kritike te drejte, per ane te tjera te jetes se tij?

[icelok]

do tu tregoj nje perralle:
kjo ka ndodhur ne te vertete ne shqiperi ne kohe te partise soocialiste ne ....
ne klase mesuesja pyet nxenesit?
ne cilin vend te botes femijet jane te lumtur?
nxenesine kor:ne shqiperiiiiii.
mesuesja:ne cilin vend te botes ka liri?
nx.ne shqiperiii.
mes.ne cilin vend te botes femijet ushqehen me mire?
nx.ne shqiperiiii.
nga fundi i klases degjohet nje nxenes qe filloj te qante ééééééééé
mesuesja e pyeti, çfare ke mo qe qan
nxenesi.dua te shkoj ne shqiperi!

[kleos]

Me vjen mire per dicka , qe ne fund te fundit , pamvarsisht se ngelet duke u ofenduar me njeri tjetrin ,dashuria per Shqiperine nuk ju mungon.

[Sabriu]

Pse në shqipëri nuk ka protesta në mbështetjen e vetëvendosjes së Kosovës?!

ESE POLITIKE
Prof.Dr.Mehdi HYSENI

"Po iu jap një porosi,
Këmba e huaj keq iu rri,
Nuk durohet gjithë vaji i fëmisë,
Çonu të gjithë në shërbim t'lirisë."

Sa jemi të përçarë, sa jemi të ndarë në 1001 parti? Sa kemi dhimbje për njëri-tjetrin? Sa afër jemi me njëri-tjetrin, duke e ndarë të mirën dhe të keqen së bashku, si në kohë mjerimi, të skamjes, të varfërisë dhe të papunësisë katastrofike mbi 50%? Sa jemi duke e ndihmuar njëri-tjetrin sinqerisht dhe realisht si në kohë lufte, ashtu edhe në kohë paqeje? Sa të bashkuar jemi në mendime, në qëndrime, në pikëpamje dhe në veprime konkrete (jo vetëm në letra dhe në spekulime teorike) jemi me njëri-tjetrin? Çfarë diferencash ekonomike dhe sociale janë krijuar dhe mbizotërojnë sot në shoqërinë shqiptare në të gjitha hapësirat e Shqipërisë Etnike? Çfarë roli kanë luajtur deri më sot (1990-2007) “masmdiat e pavarura” në mbështetjen, në afirmimin dhe në avancimin e interesave vitale dhe të vlerave kombëtare e shtetërore shqiptare, si dhe në zbulimin dhe në demaskimin e padrejtësive dhe të devijimeve si në planin politik, ekonomik, social, kulturor, kombëtar dhe ndërkombëtar?

I gjithë ky spektër pyetjesh kërkon përgjigjje imediate dhe direkte nga bartësit dhe titullarët me “ferman sulltanati” të politikave dhe të antipolitikave të qeverive, të ashtuquajtura demokratike dhe reformatore, të inauguruara në pushtet që nga dekada e fundme e shekullit XX, pse populli shqiptar edhe brenda 18-vjeçarit të shkuar ndodhet në një gjendje të këtillë tragjike si në aspektin etik human, ashtu edhe në atë kombëtar, social, ekonomik, politik dhe demokratik, ku në vend të mirëkuptimit, të dashurisë, të respektit të mbështetjes së ndërsjellë ndërmjet njëri-tjetrit si kohë lufte, ashtu edhe në kohë paqeje e prosperiteti, mbisundon përçarja, urrjetja, egoizimi, egocenetrizmi, përçmimi, hipokrizia, anarkia, mashtrimi, shfyrtëzimi i njeriut mbi njeriun, krijimi i dy klasave shoqërore: makroborgjezia aristokratike dhe klasa skamnore jopunonjëse (mbi 50% të papunë, pa mjete elementare ekzistenciale, të pa strehë dhe të paperspektivë), mohimi dhe nëpërkëmbja e vlerave të njëmendta të shoqërisë shqiptare, si dhe anatemimi dhe përndjekja e tyre në format më të ndryshme abuzuese si brenda, ashtu edhe jashtë atdheut shqiptar.

E gjithë kjo “skenë” deformiteti e shoqërisë shqiptare pasqyron elementet më të vrazhdta të hipokrizisë së organizuar vendore dhe ndërkombëtare, të fetishizimit dhe të mitologjizimit të lirisë individuale dhe kolektive, të demokracisë, të zhvillimit dhe të përparimit të përgjithshëm ekonomiko-politik dhe shoqëror.

Përderisa në shoqërinë shqiptare të mbisundojnë këto dukuri negative dhe me pasoja të rënda për ekzistencën e përgjithshme ekonomike, sociale, politike, kombëtare dhe shtetërore, nuk mund të bëhet fjalë për lirinë, për demokracinë, për pavarësinë, për mirëqenien dhe për zhvillimin e mirëfilltë dhe të gjithmbarshëm të kombit shqiptar, as të Shqipërisë Etnike në Ballkan.
Liria e njeriut nuk nënkupton demokracinë vetëm mbi bazën e lirive dhe të drejtave politike, por edhe barazinë ekonomike dhe kulturore mbi bazën e punës, që është në funksion të lirisë, të zhvillimit dhe të kontributit të jetesës normale dhe të begatë të individit dhe të shoqërisë. Tipi i këtillë i demokracisë supozon respektimin dhe dinjitetin e personalitetit e njeriut, lirinë e mendimit, të shprehjes, të veoprimit dhe të krijimit të lirë, sundimin e vlerave morale, humanitare, kulturore, profesionale, kombëtare dhe shtetërore, dialogun e përhershëm ndërmjet qytetarëve dhe të pushtetit shtetëror.


Prof. Dr. Mehdi HYSENI

Sistemi demokratik i mirëfilltë i një shoqërie është forca motorike që mobilizon dhe aktivizon energjinë individuale dhe kolektive të njerëzve: vetiniciativën e njerëzve në ndërtimin dhe në zhvillimin e shoqërisë, ngritjen e shkallës së përgjegjësisë, të sundimit të drejtësisë, të barazisë, të ligjit dhe të gjyqësisë së mëvetësishme, që është në funksion të mbrojtjes së sistemit të vlerave nga çdo lloj i keqpërdorimit dhe të diskriminimit të tyre.

Duke qenë se gjatë 18-vjeçarit të shkuar (1990-2007) në vend të krijimit të bazës dhe të premisave reale të rendit demokratik si në Shqipërinë londineze (1912), ashtu edhe në “ekspoziturat” e saj në Kosovë dhe në Iliridë, mbretërojnë varëfëria, papunësia, anarkia, pabarazia, dallimet sociale, ekonomike, korrupsioni, ligji i xhunglës, shpërngulja e vazhdueshme e popullësisë shqiptare nga trojet e tyre stërgjyshore për të kërkuar bukë, strehë dhe shpresë për ekzistencën dhe ardhmërinë e tyre nëpër vendet fqinje, në Evropë dhe në botë.
Të gjitha këto deformime të theksuara përbëjnë esencën e përmbajtjes teorike dhe praktike të antidemokracisë, të antihumanizimit, të antikombëtares, të pseudopatriotizimit, të antibashkimit dhe të antireformizmit të deklaruar evro-perëndimor.

Këtë fenomen apo më mirë të them këtë recidiv negativ e provuan edhe këto gabime të pakorrigjuara të politikës së brendshme dhe të diplomacisë së Republikës së Shqipërisë (1990-2007): (A) Njohja e Republikës së IRJM-së-Maqedonisë në vitin 1991, pa zgjidhur asnjë problem jetik të shqiptarëve atje. Këtë e dëshmoi edhe zhvillimi i luftës së drejtë të UCK-së kundër shtypjes, agresionit dhe shfyrtëzimit të qeverisë sllavomaqedone, me ç’rast pati shumë viktima shqiptare si rrjedhim i terrorit të organizuar shtetëror të qeverisë sllavomaqedone, në kuadrin e së cilës ishte edhe PDSH-ja e Arben Xhaferit. (B) Mosprerja e marrëdhënieve diplomatike me Serbinë që nga ardhja në pushtet e ish-kriminelit Slobodan Milosheviq, i cili me agresion dhe me terroror gjenocidal e pushtoi dhe e rikolonizoi Kosovën më 1989. (C) Mosndërhyrja konkrete ushtarake e Republikës së Shqipërisë për parandalimin e gjenocidit të forcave ushtarako-policore dhe paramilitare të Serbisë në Kosovë gjatë viteve 1998-1999, të cilat i masakruan me mijëra fëmijë, gra, djemë, vajza dhe pleqë shqiptarë; të cilat i vranë mbi 10.000 shqiptarë të të gjitha moshave; të cilat i dogjën me qindra dhe mijëra fshtara dhe vendbanime anembanë Kosovës; të cilat ua plaçkitën tërë pasurinë e luajtshme dhe të palkujatshme të shqiptarëve, vlera e së cilës ende nuk është rrumbullakësuar; të cilat me forcë, me dhunë, me vrasje, i dëbuan nga Kosova mbi një milion shqiptarë, duke i deportuar në vendet fqinje (Shqipëri, Maqedoni, Turqi etj.). (Ç) Rivendosja e marrëdhënieve diplomatike të Shqipërisë me RFJ-në (Serbia dhe Mali i ZI) më 2000, me të ardhur në pushtet “forcat e reja-demokratike”, siç ishin: Zoran Gjingjiq, Vojislav Koshtunica, Nebosha Çoviq etj., pa zgjidhjen përfundimtare të statusit të Kosovës. (D) Mbështetja e Serbisë nga ana Shqipërisë, që ajo të rikthehej në organiztat ndërkombëtare (OSBE dhe në strukturat e Paktit të Stabilitetit për Evropën Juglindore etj.). (DH) Mbështetja e Planit të Marti Ahtisarit për “pavarësinë e mbikëqyrur” të Kosovës nën tutelën e BE-së. (Ë) Njohja e Republikës së Malit të Zi në qershor të vitit 2006.(E) Heshtja dhe mosdeklarimi zyrtar para opinionit kombëtar dhe ndërkombëtar se Kosova është pjesë integrale e territorit natyral të Shqipërisë Etnike, jo e Serbisë kolonizatore dhe hegjemoniste. (G) Normalizimi i marrëdhënieve diplomatike me Greqinë më 1990, pa zgjidhjen e çështjes koloniale të Çamërisë.

I gjithë ky spektër i gafave dhe i gabimeve tragjike, të theksuara vetëm si nocione emërtuese (pa hyrë në zbërthimin dhe në trajtimin e tyre analitik dhe sintetik të shkaqeve dhe të pasojave të tyre, që deri tani kanë rënë mbi kurrizin e kombit dhe të shtetit shqiptar), pa dyshim se është një nga pengesat kryesore edhe për zvarritjen e pavarësisë së Kosovës, edhe për procesin historik të ribashkimit të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike, si edhe për moszjgidhjen e çështjes globale shqiptare në Ballkan.

Shembull konkret i vazhdimësisë së një strategjie të tillë politike dhe kombëtare të gabuar i qeverive antidemokratike të Shqipërisë (1990-2007), të personifikuara dhe të personalizuara me: Salih Berishën, Rexhep Mejdanin, Fatos Nanon, Ilir Metën, Alfred Mojsiun, Pandeli Majkon, Paskal Milon, Besnik Mustafajn e shumë të tjerë, tanimë është edhe pasiviteti dhe infefrioriteti i reagimit gjithpopullor shqiptar në mbështetjen e vetëvendosjes dhe të pavarësisë së plotë të Kosovës.

Në këtë vështrim, (ndryshe nga politika zyrtare e Tiranës në mbështetjen e dertiashme të pavarësisë gjysmake dhe të kushtëzuar, që iu konvenon vetëm inetresave gjeopolitike, startegjike, ekonomike, tregtare dhe ushtarake të armiqve serbo-sllavë dhe të koniunkturës së tyre evro-ndërkombëtare, të prirur nga Rusia, Kina, Sllovakia, Rumunia, Greqia etj.), të të gjitha subjektet politike shqiptare në Shqipëri, të cilat e mbështesin pa rezervë pavarësinë e plotë-vetëvendosjen e Kosovës, nevojitet që, sa më parë të jetë e mundur, të hidhen në veprim, duke organizuar dhe udhëhequr protestat paqësore demokratike gjithëpopullore anemnabë Shqipërisë (Shkodër, Tiranë, Vlorë, Korcë, Elbasan, Berat, Gjjirokastër, Kukës, Lushnj, Permet, Mirëditë, Tropojë...etj.) për t’i treguar Serbisë gjenocidale dhe Rusisë hegjemoniste, si dhe mbarë botës se Kosova është tokë shqiptare dhe e Shqipërisë dhe, jo e serbomëdhenjve paranoidë racistë dhe e Serbisë së Madhe kolonialiste-xhandarit shekullor të Ballkanit.

Ngritu, o populli im dashur dhe i shtrenjtë shqiptar! Ngritu, derisa fati i Kosovës ende është në duart tona! Në duart e popullit gjithëshqiptar dhe të Shqipërisë Etnike, e jo në, “tefteret” sekrete, në frikën, në fuqinë ekonomiko-tregtare dhe karrieriste, në pseudopatriotizëm, në demokracinë e rreme, dhe në prosperitetin utopik të sundimtarëve të sotëm, të cilët në vend të çlirimit, pë pavarësimit, të lirisë, të bashkimit dhe të zhvillimit të gjithmbarshëm kombëtar shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike, kanë zgjedhur rrugën e dështimit, të nënshtrimit, të vasalitetit (për hir të rujatjes së pushtetit të tyre dekretues dhe të pasurisë së tyre të paligjshme, të fituar nga djerësa dhe gjaku i popullit të përvuajtur dhe të varfëruar), të kapitullimit total nën “obrellën” dhe zinxhirët e përgjakshëm të robërisë së deritashme kolonialiste serbo-sllave.

Pra, fati i Kosovës dhe i gjithë Shqipërisë Etnike është në duar të popullit, jo të politikave, as të politikanëve të falimentuar, e as të biznismenëve të shoqërisë së sotme konsumtare. Prandaj, derisa nuk ka kaluar “ ora 12,05”, dmth. para se të mbahet mbledhja e KS të Kombeve të Bashkuara për Kosovën, partitë politike shqiptare (pavarësish nga orientimi i tyre: të djathta, të majta, të qendrës, etj.), nevojitet që së më parë, t’i orgnaizojnë protestat paqësore dhe demokratike gjithëpopullore në Shqipëri, të cilat do të jenë vetëm në funksion të mbështetjes së pavarësisë së plotë të Kosovës. S’ka dilemë se ky aksion gjithëpopullor do të ishte në përputhje të plotë me aspiratën shekullore të çlirimit, të lirisë, të pavarësisë dhe të ribashkimit të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike, pavarësisht nga fakti se, do ta pëlqenin këtë “masmediat e pavarura”( të financuara nga “filialat” e ndryshme të huaja, kuptohet që veprojnë dhe luftojnë për qëllime dhe interesa të agjendave dhe projekteve të huaja armiqësore, jo në interes të mbështetjs dhe të përligjjes së inetresave strategjike të përgjithshme kombëtare dhe shtetërore shqiptare) politikat dhe politkikanët anarkistë, mafiozë, spiritualistë, individualistë, absolutistë, konformistë, totalitaristë, etatistë, teknokratë... etj., si dhe makineria e tyre e ideologjizuar informative, e cila qe 18 vjet të shkuara (në emër të mëvetësisë dhe të anticenzurës), më tepër ishte në funksion të mbrojtjes së interesave të tyre, e jo të interesave jetike të qytetarit shqiptar, të cilin, për fat të keq, në emër të demokracisë dhe të zhvillimit të reformave ekonomike, e kanë izoluar në periferinë e lirisë si “lëndë të gjallë” shoqërore.

Fundja, siç ka thënë ish-kyetari i qeverisë së parë të Shqipërisë londineze (1912), i madhi ynë dhe i pavdekshmi, Ismail Qemali, të mos pranojmë asnjë të keqe “as të madhe, as të vogël”, që bie ndesh me interesin e përgjithshëm dhe vital kombëtar dhe shtetëror të shqiptarëve, as të Shqipërisë Etnike. Ky është borxhi dhe detyrimi ynë i përjetshëm ndaj fatit të kombit dhe të shtetit tonë shqiptar.

Pra, ky është çasti vendimtar historik për të gjithë ne, të ngrihemi të gjithë për një, dhe, një për të gjithë në mbrojtjen legjitime të pavarësisë dhe të lirisë së Kosovës, sepse nesër do të jetë vonë për të gjithë ne, do të ngelim sërish të përçarë, të ndarë dhe të izoluar (me “Murin e Berilinit”) nga njëri-tjetri sikurse këtu e 100 vjet më parë.



Paraqet:Sabri Selmani

[biligoa]

NJOHJA E PAVARËSISË SË PLOTË E KOSOVËS - FITORE DHE DËSHMI DIREKTE E DEMOKRACISË DHE E DREJTËSISË

AMERIKANE UNIVERSALE

Shkruan: Prof. Dr. Mehdi HYSENI


http://www.beepworld.de/memberdateie...ti/mehdiu.jpeg

03. 12. 2007



*** “Nëse nuk e kërkon atë çka të takon, as miku më i mirë nuk ta vnon.”

(Abdi Baleta)

*** Organizimi i REFERENDUMIT në Kosovë, varet nga politika zyrtare e

Prishtinës, jo nga Uashingtoni as nga Nju-Jorku.



Mirëpo, çfarë të bëjmë, politika zyrtare e Kosovës mendon dhe vepron ndryshe (ashtu si t’i fishkëllojnë të tjerët), në vend të organizimit të REFERENDUMIT, qeveria e Kosovës është deklaruar se pas 10 Dhjetorit 2007, do të shpallë “pavarësinë e njëanshme”. GABIM! ZGJIDHJE GJYSMAKE KJO! GABIM! RECIDIV i së kaluarës së hidhur i mendimit dekadent egzistencialist politik shqiptar. Jemi mësuar të kënaqemi dhe të ushqehemi me “gjysma” të huaja, të cilat, qe më se 100 vjet po na duken “më të ëmbla dhe më origjinale”, sepse janë prodhim me ambalazh atraktiv të huaj. Ja, kjo është logjika e robit. Çdo gjë që është me parashenjë dhe me “iteketë importuese” të huaj, është e kapshme për logjikën e molepsur politike shqiptare, kurse çdo propozim, çdo ide, çdo projekt dhe çdo prodhim që është me VLERË ORIGJINALE të përmbajtjes vendore shqiptare, është i papranueshëm, “joprofesional”, “apolitik”, “antidemorkatik”, “antipluralist” dhe “antikozmopolit”, domethënë, është “jashtë kohe”, ashtu siç e kanë keqkuptuar, keqinterpretuar dhe, ashtu siç e kanë lënë jashtë kohe, jashtë agjendës së tyre politike, diplomatike dhe juridike ndërkombëtare të drejtën e vetëvendosjes së Kosovës.

Derisa jemi më gjendje, derisa jemi të gatshëm dhe të vullnetshëm të shpallim, të mbrojmë dhe të njohim një ‘GJYSMËPAVARËSI”, atëherë pse mos të bëhet e kundërta-shpallja dhe njohja e pavarësisë së plotë e Kosovës me REFRENDUM. Kjo është rruga më e shkurtër, më e drejtë, më objektive dhe më racionale si në kuptimin e investimeve të deritashme ekonomike, politike, juridike, ashtu edhe të atyre humanitare dhe demokratike ndërkombëtare për mëvetësimin e Kosovës në cilësinë juridike ndërkombëtare.



* * * *



Që nga vitet e 90-ta të fundshekullit XX, në vazhdimësi kam nënvizuar faktin se çështja e Kosovës nuk është problem minoritar serb, por është problem kolonial serb, që nga viti 1912, i cili, si i tillë edhe kërkon trajtim dhe zgjidhje antikoloniale në përputhje me të drejtën historike dhe me të drejtën ndërkombëtare të shqiptarëve mbi Kosovën.

Kërkesat, mjetet dhe format e tjera politike dhe diplomatike të deritashme si të faktorit shqiptar, ashtu edhe atij ndërkombëtar pa asnjë arsye kanë anashkaluar trajtimin e çështjes së Kosovës si çështje koloniale. Si rrjedhim, edhe kanë dështuar përpjekjet dhe “formulat” e deritashme të antidiplomacisë shqiptare dhe të diplomacisë ndërkombëtare ngase janë shpërqëndruar nga “tema” e kolonializmit serbomadh në Kosovë, duke u fokusuar vetëm në trajtimin “e periferisë” së problemit të theksuar, ashtu si i konvenon politikës hegjemoniste dhe sovranitetit kolonial të Serbisë mbi Kosovën.

Një gabim i këtillë i dyanshëm historiko-politik , diplomatik dhe juridik ka ndikuar dhe, fatkeqësisht, ende po ndikon negativisht në kontestimin e njohjes së drejtës së vetëvendosjes së Kosovës si subjekt juridik i së drejtës ndërkombëtare. Pikërisht, pse politika dhe diplomacia e Prishtinës dhe e Tiranës, çështjen e Kosovës (as dje, as sot) nuk e kanë shtruar, as nuk e kanë trajtuar dhe, edhe sot, ende nuk janë duke e shtruar, as duke e trajtuar si problem kolonial (1912-2007) para bashkësisë ndërkombëtare. Serbisë kolonialiste gjenocidale i kanë dhënë shansin historik që, edhe në fillim të shekullit XXI, ta mbrojë të drejtën e saj kolonialiste ilegale mbi Kosovën shqiptare.

Këtë gabim të pafalshëm dhe iracional të politikës zyrtare të Prishtinës dhe të Tiranës, veç Serbisë kolonialiste dhe partnerëve të saj tradicionalë (Rusia, Greqia etj.), e kanë kapitalizuar edhe faktorët e tjerë evro-ndërkombëtarë, të involvuar në zgjidhjen e problemit të Kosovës. Mirëpo, në këtë rast nuk mund të fajësohet bashkësia ndërkombëtare, sepse ajo ende nuk ka marrë ndonjë kërkesë të tillë për shqyrtim nga pala shqiptare, ku thuhet se Kosova është problem kolonial 100-vjeçar.

Pra, si për mungesën e parashtrimit të kërkesës së drejtë se Kosova është problem kolonial, dhe jo minoritar, as decentralizues serbomadh, ashtu edhe për zvarritjen, për ndërlikimin e panevojshëm, si dhe për kontestimin e së drejtës vetëvendosjes së Kosovës në planin ndërkombëtar, fajtor, dhe përgjegjës kryesorë është faktori politik shqiptar, sepse nuk ka pasur guxim, as vizion politik, diplomatik, as propagandistik (edhe pse faktet dhe argumentet historike janë në anën e shqiptarëve dhe të Kosovës) që problemin kolonial të Kosovës, ta shtrojë dhe ta trajtojë me emër dhe mbiemër të vërtetë konkret=kolonializmi serbomadh, viktimë i të cilit është jo vetëm Kosova, por edhe Anamorava (Presheva, Bujanoci, Medvegja etj.).

Si shkak dhe pasojë e politikës dhe e diplomacisë së gabuar miope shqiptare e boshtit Prishtinë -Tiranë, është vënë në pikëpyetje e drejta e vetëvendosjes së Kosovës si antitezë dhe argument i qëndrueshëm historik dhe juridiko - ndërkombëtar i sundimit kolonial 100-vjeçar të Serbisë së Madhe në Kosovë.

Për më tepër, “kursori i busullës” së gabuar politike dhe diplomatike shqiptare ka krijuar dilema dhe, ka vënë para aktit të kryer, edhe aleatët ndërkombëtarë të mbështetjes së pavarësisë së Kosovës. Këtë e provuan edhe formulat e deritashme eksperimentuese të zgjidhjes së statusit të Kosovës në kuadrin e “shuttle diplomacy” të Marti Ahtisarit dhe të “Treshes” së Grupit të Kontaktit të BE-së (Volfgang Ishinger, Frank Wisner dhe Aleksandar Harçenko), të cilat dështuan si “vesa para diellit të mëngjesit”.



Lind pyetja, çfarë duhet të bëjmë tani, pas dështimeve të deritashme në

planin diplomatik evro-ndërkombëtar të zgjidhjes së statusit të Kosovës?



Për të dalë nga qorrsokaku i krijuar nga vetë “elitat politike” shqiptare të Prishtinës dhe të Tiranës, (të cilat kanë menduar dhe kanë vepruar keq qe më se 20 vjet rresht si politikisht, diplomatikisht, ashtu edhe juridikisht, duke ushqyer iluzione të shkreta se poroblemin kolonial të Kosovës, to t’ua parashtrojë dhe, do t’ua zgjedhë si të tillë vetë bashkësia ndërkombëtare me pëlqimin e Serbisë dhe të Rusisë), ka ngelur vetëm NJË OPCION I LIGJSHËM DHE DEMOKRATIK - REFRENDUMI.

Për t’u mbyllur gojën përgjithmonë padrejtësisë evropiane në krye me Rusinë, si dhe sundimit kolonial shekullor të Serbisë së Madhe mbi Kosovën (1912-1999), Prishtina dhe Tirana zyrtare, urgjentisht dhe intensivisht nevojitet t’i harmonizojnë pikëpamjet dhe qëndimret e tyre (deri tani të pabashkërenduara dhe të paharmonizuara), që të merren vesh me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, që sa më parë të jetë e mundur, të organizojnë mbajtjen e Referendumit në Kosovë, sepse ky është ÇELËSI i vetëm dhe i jusitifikueshëm mbi bazën historike, juridike ndërkombëtare dhe demokratike të zgjidhjes së drejtë dhe përfundimtare të problemit kolonial të Kosovës.

Ndryshe, po qe se vjen në shprehje shpallja e njëanshme e pavarësisë nga ana e qeverisë së Kosovës, do të krijojë probleme të mëdha dhe, të paparshikuara edhe për Kosovën, edhe për Shtetet e Bashkuara të Amerikës në Ballkan, sepse në këtë mënyrë, Rusia dhe Serbia me aleatët e tyre (për llogari të politikës dhe të praktikës së tyre kolonialiste dhe imperialiste), në emër “të shkeljes” së rregullave, të parimeve dhe të normave të së drejtës ndërkombëtare, si dhe të dispozitave të Kartës së Kombeve të Bashkuara, do ta akuzojnë Amerikën si “akullthyese” të rendit pozitiv juridik ndërkombëtar, edhe pse në rastin konkret Rusia me në krye Vladimir Putinin është ajo, që, përmes mohimit të pavarësisë së Kosovës, po orvatet ta kthejë prapa “rrotën historike” të luftës së ftohtë (1948-1989) midis Amerikës dhe Rusisë.



Mirëpo, për t’iu dhënë fund manovrave të deritashme kërcënuese dhe cinike të diplomacisë dhe të politikës propagandistike serbo-ruse, të drejtuara kundër kursit pozitiv të SHBA-së për zgjidhjen e çështjes së Kosovës, si Prishtina, ashtu edhe Uashingtoni zyrtar, duhet të dakordohen dhe të përqëndrohen në arritjen e marrëveshjes së përbashkët lidhur me aplikimin e institutit të Referendumit për shpalljen e pavarësisë së Kosovës. Kjo e drejtë legjitime dhe legale, duhet t’i lejohet dhe t’i njihet popullit shqiptar si shumicë dërrmuese indigjene (mbi 90%) në Kosovë.



- Pse vetëm shqiptarët, në mënyrë të ligjshme dhe demokratike, të mos vendosin për fatin e tyre me REFERENDUM?



- Pse vetëm shqiptarët në Ballkan, të jenë PËRJASHTIM MORAL, LIGJOR DHE DEMOKRATIK në këtë kontekst?



Logjikisht, nëse shqiptarët nuk kanë të drejtë, që si formë ligjore institucionale dhe demokratike të përdorin REFERENDUMIN, atëherë, nga e drejta ligjore për shpalljen dhe njohjen e “ pavarësisë së njëanshme”? – Kjo logjikë politike e gabuar krijon dilema dhe paqartësi juridike në kuptimin e së drejtës ndërkombëtare, si dhe vë në dyshim të drejtën historike të shqiptarëve si titullarë të Kosovës.

Për t’i evituar këto gabime të politike dhe forma gjysmake juridike,

- së pari, qeveria e Kosovës, duhet të mbajë parasysh faktin se shpallja e njëanshme e pavarësisë së Kosovës, nuk nënkupton zgjidhjen e drejtë përfundimtare të statusit të Kosovës, pavarësisht se atë do ta njohin Amerika dhe disa vende nga BE-ja, gjë që, gjithësesi është për t’u përshëndetur një akt i tillë në mbështetje të Kosovës, sepse është e drejtë legjitime dhe sovrane e tyre. Mirëpo, meqë Amerika dhe shumica e shteteve të BE-së janë të gatshme për ta njohur “pavarësinë e njëanshme”, në rast se Rusia do të përdorë të drejtën e veto-s në kuadrin e Këshillit të Sigurimit të Kombeve të kundër pavarësisë së Kosovës, atëherë si diplomatikisht, ashtu edhe juridikisht, më kuptimplotë do të kishte qenë njohja e pavarësisë dhe e vetëvendosjes së Kosovës në bazë të rezultatit të votave demokratike të REFERENDUMIT të organizuar në Kosovë, të cilin as Rusia e as Serbia nuk do të kishin pasur kurrfarë kapaciteti juridik ndërkombëtar për ta hudhur poshtë si të tillë, sepse do të ishte në përputhje të plotë me kriteret dhe me parimet e Kartës së Kombeve të Bashkuara dhe normat e rregullat e së drejtës ndërkombëtare.

- Së dyti, ekziston rreziku që, njohja unilaterale e pavarësisë së Kosovës, do të krijojë pengesa të mëdha dhe serioze në zvarritjen e zgjidhjes së problemit kolonial të shqiptarëve në “Maqedoni”, në Anamoravë (Preshevë, Bujanoc e Medvegjë), në Malësinë e Madhe të Mbishkodrës në Mal të Zi, si dhe të Çamërisë.

Ndërkaq, realizimi i Referendumit, do të garantonte zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të statusit të Kosovës, pavarësia e plotë e së cilës, pa dyshim, në perspektivë, do të hapte shtigje dhe mundësi të reja racionale, si dhe do të përshpejtonte rrugën e zgjidhjes së çështjes kombëtare shqiptare në Ballkan, përkatësisht rikthimin dhe ribashkimin e territoreve indigjene shqiptare në tërësinë e Shqipërisë Etnike.

[&Mitrovicalia&]

Ramiz Lushaj



BOTA MUSLIMANE DHE KOSOVA SOVRANE





1.

Mbreti i Shqiptareve, Ahmet Zogu, ne vitet ’50, gjate qendrimit te tij ne mergim, arriti te krijoje nje lobing te fuqishem me vendet muslimane per pranimin e Shqiperise ne Organizaten e Kombeve te Bashkuara.

Perpjekjet e Tij u kurorezuan me sukses ne dhjetor te vitit 1955, pasi vota e vendeve muslimane ishte vendimtare per antaresimin e Shqiperise ne OKB si antarja e 76-te e saj. Keshtu u arrit nje fitore e rendesishme, sepse Shqiperia antaresohej njekohesisht e perkrah 13 shteteve te tjera, disa nga te cilat sot jane antare ne BE dhe NATO, si Italia,Austria, Spanja, Irlanda, Hungaria, Portugalia, Finlanda, Rumania e Bullgaria.

Pas kesaj, antikomunistet shqiptare, organizma te ndryshme e shtete mike, duke e ditur e perjetuar faktin se kundershtari i tij politik Enver Hoxha me rregjimin e vet komunist ia kishin ndaluar hyrjen ne Shqiperi…e pyeten ne menyre te perseritur Mbretin Zog se cfare e shtyri te ndermerrte nje hap te tille diplomatik.

Zogu, te gjitheve, iu pergjigj shkurt dhe qarte, me te njejten fraze:

- Interesat e Kombit Tim. Nuk desha qe Shqiperia te perfundonte ne nje copetim nga fqinjet e saj sllave e greke.





2.

Ky fakt m’u kujtua rastesisht teksa po lexoja disa komente ne internet lidhur me pjesmarrjen e nje delegacioni te Ministrise se Puneve te Jashtme te Republikes se Shqiperise ne Konferencen e Vendeve Islamike ne Islamabad, kryeqytetin e Pakistanit, me 15-17 maj 2007, ku u diskutua e relatua edhe per Kosoven.

Se pari duhet pershendetur nisma e kesaj Konference ne hapin e hedhur per ceshtjen e Kosoves, qofte dialogues apo prononcues, dhe, se dyti, duhet pergezuar sipermarrja diplomatike e Shqiperise, edhe ne kete rast,duke mos u frenuar e, per me teper, tejkaluar disa paragjykime politike apo me ngjyrime fetare, per te shkuar ne Islamabad.

Gjithesesi ishte sukses i rradhes i diplomacise shqiptare, qe nje Konference e tille me mjaft peshe nderkombetare, me 57 shtete antare, shprehet, ne menyren e vet, pro Kosoves, pro Paketes Ahtisari.

Ne kete rast nuk duhet te harrojme faktin e nevojshem, qe keto shtete muslimane, antare te kesaj Konference, perbejne rreth 1/3 e vendeve antare ne OKB dhe, per te siguruar nje njohje direkte te Pavaresise se Kosoves ne Asamblene e Pergjithshme, (ndoshta ne shtator 2007) duhen 128 vota apo 2/3 e 192 vendeve antare te saj. Prandaj,nisur nga ky fakt, kush nuk don ta quajne fitore nuk mundet ta mohojne se eshte arritje e madhe e diplomacise shqiptare, e Qeverise Berisha dhe e vet Kosoves.

Sic e pohon dhe vet lideri i njohur kosovar, Veton Surroi, antar i Ekipit te Unitetit te Kosoves, ne kete rast te votimit ne Asamblene e Pergjithshme te OKB, vota e Katarrit eshte e barazvlefshme me ate te Gjermanise.

Mbi te gjitha e gjithesesi, ne kete sipermarrje te diplomacise shqiptare, kemi te bejme me interesa te larta kombetare te Shqiptarise ne Ballkan.



3.

Nder vendet antare ne Konferencen e Vendeve Islamike, kujtojme se 2 prej tyre jane antare te Keshillit te Sigurimit, si Indonezia, vendi me popullsine muslimane me te madhe ne bote, (mbi 213 milione) dhe Katarri, nje vend me i vogel se Kosova, por me 95 per qind te popullsise muslimane.

Nje tjeter shtet, Federata Ruse, antare e perhershme e Keshillit te Sigurimit, nga viti 2005 ka statusin e vezhguesit prane kesaj Konference, per nga numri i popullsise muslimane ne vendin e saj renditet e 15-ta ne bote, me mbi 20 milione muslimane.

Dihet qe Indonezia dhe Katarri, keto dy vende aziatike,ne takime dy e shumepaleshe ne OKB, jane pro Pavaresise se Kosoves, ndonese ende nuk po dalin boterisht me deklarata per njohje, qofte edhe te njeanshme te Pavaresise se saj.

Ne rast se Federata Ruse do ta perdorin Veton e saj ne Keshillin e Sigurimit, (sic po deklarohet deri me tani) rideshmon boterisht se eshte e shtyre jo vetem nga ndjenja prosllave, por edhe mbetet ende anti-muslimane. Ne kete aspekt iu mbetet obligim moral i larte vet Vendeve Islamike te kesaj Konference, qe me peshen e pergjegjesise dhe autoritetit te tyre, te dialogojne me Federaten Ruse, ne kushtet e partneritetit te tyre, per ta nxitur e bindur deri ne kufijte e mundshem per te votuar pro Paketes se Ahtisarit.





4.

Te pese antaret e perhershem te Keshillit te Sigurimit kane popullsi te ndjeshme muslimane ne vendet e tyre.

Federata Ruse renditet e 15-ta ne bote dhe Kina e 17-ta, te cilat kane mbi 20 milione banore popullsi muslimane, ndersa ne vendin e 38-te eshte Franca dhe ne te 40-tin Shtetet e Bashkuara te Amerikes, kurse Mbreteria e Bashkuar e Britanise se Madhe e Irlandes se Veriut eshte ne vendin e 56-te.

Nje tjeter fakt duhet vecuar: te 15 shtetet antare te perhershme apo te perkohshme te Keshillit te Sigurimit te OKB-se kane ne vendet e tyre rreth 40 perqind te popullsise muslimane te botes.

Sipas te dhenave te CIA-s te qershorit 2007, Indonezia me mbi 213 milione banore ka 86.2 per qind te popullsise se saj te besimit musliman, Katarri me mbi 900 mije banore ka 77.5 per qind, Gana me rreth 30 milione banore ka 15.9 per qind, Federata Ruse me rreth 142 milione banore ka 10-15 per qind, Franca me rreth 64 milione banore ka 5-10 per qind, Mbreteria e Bashkuar e Britanise se Madhe e Irlandes se Veriut me mbi 60 milione banore ka 2.7 per qind, Kina me mbi 1.3 miliarde banore ka 2 per qind, Kongo me mbi 3.8 milione banore ka 2 per qind, Afrika e Jugut me mbi 44 milione banore ka mbi 1.5 per qind, Shtetet e Bashkuara te Amerikes me mbi 300 milione banore kane mbi 1 per qind, etj.

Nisur nga kjo do te thoshim se keto shtete, duke votuar per Pavaresine e Kosoves, pervec te tjerave, kane respektuar jo vetem te drejtat e lirite themelore te njeriut, por edhe etnite fetare ne vendet e tyre.





5.

Kosova eshte vendi i 21-te ne bote per nga perqindja e popullsise muslimane,(me 95 per qind),e cila renditet para Katarrit, antar i perkohshem i Keshillit te Sigurimit.

Veshtruar nga perqindja e popullsise muslimane jane mbi 20 shtete te botes qe i kane mbi 95 per qind te popullsise se tyre te besimit musliman, duke nisur nga Arabia Saudite, Maldive, Mauritania, Somalia,Algjeria, Afganistani, Jemeni e Omani, qe numerojne mbi 99 per qind e deri tek Jordania, Katarri eTaxhikistani me mbi 95 per qind.

Mbi 63 shtete te botes se sotme kane mbi 20 perqind te popullsise se tyre muslimane, cka i obligon per t’u shprehur pro Pavaresise se Kosoves ne menyre te drejtperdrejte e te pershpejtuar.

Ky obligim, nisur nga perqindjet, rrjedh edhe nga fakti tjeter se mbi 20 per qind e popullsise se botes eshte e besimit musliman, cka kjo do te vendoste raporte me te drejta ne ekulibrin boteror persa iu perket besimeve fetare dhe te drejtave te tyre ne Rendin e Ri Boteror.





6.

Nisur nga numri i popullsise muslimane Kosova renditet ne vendin e 63-te ne bote, me mbi 2 milione banore te ketij besimi fetar.

Mbi 60 per qind e shteteve antare te Keshillit te Sigurimit kane popullsi muslimane me te madhe se Kosova ne vendet e tyre, si Indonezia, Federata Ruse e Kina apo Kongo, SHBA, Franca,Gana, Mbreteria e Bashkuar etj.

Mirepo nuk duhet te harrojme edhe nje fakt tjeter se jane 21 shtete qe kane nga 15 deri ne 213 milione banore te besimit musliman ,si Indonezia,( antare e Keshillit te Sigurimit), me mbi 213 milione, Pakistani me 163 milione, India me 157 milione, Bangladeshi me 138 milione, Turqia me mbi 70 milione, Irani, Egjypti e Nigeria me mbi 60 milione, Etiopia, Maroku me mbi 30 milione, Afganistani, Iraku, Sudani, Uzbekistani, Arabia Saudite, Jemeni, Federata Ruse (antare e Keshillit te Sigurimit) e Kina (antare e Keshillit te Sigurimit) me mbi 20 milione, Siria me rreth 18 milione e Malajzia me 15 milione banore.

Mjafton edhe ky fakt per te nenvizuar rendesine e madhe qe kane keto shtete me popullsi te madhe muslimane, nga te cilat tri jane antare te Keshilllit te Sigurimit, per te ndermarre hapa konkret per Pavaresine e Kosoves, duke ndikuar per nje njohje ne Keshillin e Sigurimit ose njohje ne menyre te njeanshme, hap pas hapi e nga njeri shtet tek tjetri, derisa Kosova te mundesohet te kalojne per miratim antaresimi ne OKB, ne Asamblene e Pergjithshme te saj, ne kete shtator te vitit 2007.





7.

Ne muajin korrik 2007 Presidenca e Keshillit te Sigurimit kalon tek Republika Popullore e Kines, e cila ka shansin historik per te dhene kontributin e vet ne miratimin e Rezolutes per Pavaresine e Kosoves, nisur, pervec te tjerave, edhe nga vet perkatesia fetare.

Gjithesesi eshte me vend per te theksuar kete fakt, pasi Kina zene vendin e pare ne bote per popullsine e saj budiste, vendin e 6-te per popullsine kristiane dhe vendin e 17-te per popullsine muslimane, cka e ndihmon dhe e obligon ne nje stad te caktuar per te qene pro Pavaresise se Kosoves, ne rast se ky vend i vogel europian shihet si nje vend musliman, sic paraqitet ne disa plane diplomatike, politike e mediatike te kohes.





8.

Besimi fetar musliman i Kosoves, me nje numer e perqindje kaq te larte, nuk eshte se ajo e kerkoi kete realitet te sotem fetar, por ishin vet rrjedhat historike ne shekuj, qe e sollen ne te tilla raporte ne stadin aktual.

Kjo ka ndodhur me se shumti se Kristianizmi, me saktesisht Katolicizmi, nuk i qendroi aq afer Kosoves per disa shekuj historie, pavaresisht se nga trojet dardane, pikerisht nga Nishi, ishte Kostandini i Mash qe e shpalli ligjerisht e boterisht Krishterimin si fe zyrtare, pavaresisht se Niket Dardani, nga keto troje, e shkroi Himnin e Krishterimit…e duke arritur deri tek Nene Tereza Nobeliste,qe i dha shume Krishterimit. Apo tjetra: jane te pakten 78 shenjtore te Krishtimit nga treva dardane e Kosoves.

Duke u “ larguar “ nga treva e Kosoves Katolicizmi, natyrisht per arsye historike etj. filloi te vershonte ortodoksizmi sllav, i cili synonte e realizonte neper shekuj, hap pas hapi, me sa mundtte e ku te mundtte, asmilimin e shqiptareve katolike ne sllave, biles me vone edhe te atyre muslimane.

Sot, ne Kosove, sipas burimeve amerikane te 15 shtatorit 2006, numerohen 95 per qind e popullsise te besimit muslimane, mbi 3 per qind te besimit te krishtere,ku shumica e tyre jane ortodokse sllave dhe rreth 1 per qind protestane.

Duke ndjere rrezikun e ortodoksizmit sllav, shqiptaret e Kosoves Dardane, me deshire shpirterore apo imponime rrethanore, arriten te perqafonin fene muslimane deri ne keto nivele te sotme.





9.

Gjithesesi, duke e cituar po te njejtin burim amerikan, ne nje raport nderkombetar, ku flitet edhe mbi lirine fetare ne Kosove, vecojme: “Feja mbizoteruese, e pranuar nga pjesa me e madhe e populates shumice shqiptare etnike,nga bashkesia boshnjake, gorane dhe turke,si dhe nga disa antare te bashkesise rome/ashkalike/ egjyptiane, ishte feja islame (muslimane), ndonese feja nuk ishte faktor i rendesishem ne jeten publike.Retorika fetare mungonte shume nga fjalimi publik. Pjesmarrja ne xhami ishte e ulet dhe paraqitjet publike te rrobave dhe te kultures konservatore islame (muslimane) ishin minimale�.

Nisur nga ky raport shohim se ne Kosove kemi vertet nje vend me perqindje e numer te madh te popullsise muslimane,por ka nje ndryshim thelbesor me vendet e tjera muslimane ne Azi apo ne Afrike ose, qofte edhe ne Europe, si ne disa ish-republika te Bashkimit Sovjetik e ne Turqi.

Kemi te bejme me nje muslimanizem ndryshe.Gjithesesi ndryshe ne shume aspekte.

Megjithate, ne burime zyrtare te ndryshme, Kosova cilesohet si nje vend musliman, por jo aq i lidhur me boten islame. Kjo, jo per dobesi apo pamundesi te Kosoves, por vet Bota Islame e solli fene e vet ne keto troje, por i ka qendruar larg, teper larg, gjallerimit te saj ne popullsine e trevave dardane.

Vendet muslimane te Euro-Azise jane marre me Kosoven, ne keto dekadat e fundit me investime per ngritje te xhamive e me shkollimin e udheheqesve te bashkesise fetare muslimane apo, me tej e me shume, me dergimin e ndihmave te ndryshme, vecanerisht ne kohen e luftes se Kosoves me 1999 etj.

Nder vendet muslimane, me se shumti Turqia, ka folur vazhdimisht dhe eshte prononcuar edhe zyrtarisht per te drejtat e shqiptareve e te turqeve ne Kosove,duke kontribuar vecanerisht gjate luftes ne Kosove si ne kuadrin e NATO-s,etj.

Vendet muslimane nuk duhet ta shohin Kosoven si problem musliman ne teresine gjeopolitike e demografike te muslimanizmit, por si nje rast i vecante,unik, persa i perket edhe fese muslimane,por edhe historise se saj, kushteve,rrethanave e faktoreve gjeopolitike te saj, ne shek. XXI, ne zemren e Europes dhe ne harten e Botes.

Tani, ne kete vit, eshte koha qe vendet muslimane te botes, ne Europe, Azi, Afrike e gjetke, ato qe jane te antaresuara ne Konferencen e Vendeve Islamike apo ne Lidhjen Arabe, te flasin boterisht e te prononcohen zyrtarisht si shtete te vecanta apo ne emer te ketyre dy organizmave te fuqishme te tyre, per Pavaresine e Kosoves.

Ne keto dy dekadat e fundit te ndrrimit te mijevjecareve, nder vendet qe e ngriten me se shumti zerin per Kosoven apo qe kane kontribuar aktivisht per lirine e saj e tashme per Pavaresine, jane shtetet Perendimore, qe kane shumicen e popullsise se tyre te krishtere, si SHBA,(vendin e pare ne bote me 234 milione te krishtere), Mbreteria e Bashkuar, Franca, Gjermania, Italia, etj.

Edhe bota muslimane duhet te merret me shume, ne te gjitha planet e aspektet nderkombetare, per t’iu dhene e drejta Kosoves te jete Sovrane, jo thjeshte nga fakti religjionoz, se Kosova eshte nje vend musliman, por, ajo cka eshte me e rendesishmja e domethenesja, se Kosova eshte rast unik ne bote, ne kohen e sotme, qe e meriton Pavaresine e vet, sic e meriton ujin e tokes se vet dhe driten e diellit mbi glob.

[&Mitrovicalia&]

...............

[Testim]

Besimi fetar musliman i Kosoves, me nje numer e perqindje kaq te larte, nuk eshte se ajo e kerkoi kete realitet te sotem fetar, por ishin vet rrjedhat historike ne shekuj, qe e sollen ne te tilla raporte ne stadin aktual.

Çfarë budallallëku. Po flet për arabët apo për shqiptarët?