Shpetimi.

[deshmuesi]

Por persa i perket Sabatit, nuk shoh ndonje arsye se perse duhet te anullohet. Aq me shume qe Sabati e ka zanafillen ne historine e krijimit, atehere kur nuk kishte cifut dhe jocifut. Mirepres kontributin tend ne lidhje me kete pike.

I dashur freethinker.
Persa i perket kesaj pyetje qe ti shtron pak me lart, po perpiqem une tju jap nje veshtrim te qarte, pa pretenduar se vellezerit e tjere nuk do ta bejne nje gje te tille.
Ne librin e zanafilles mesojme se, pasi Perendia krijoi gjithshka, ne diten e shtate Ai pushoi dhe kete dite e bekoi dhe e shenjteroi duke e quajtur Shabat. Shume doktrina perpiqen te japin interpretime te ndryshme, gjithmone simbas religjionit ne te cilin bejne pjese. Dy jane pyetjet: Cfare lidhje ka i krishteri me diten e Shabatit, ne te cilen Perendia pushoi vepren e krijimit? Si dhe, cafre lidhje ka i krishteri me mbajten e se shtunes simbas ligjit te Mojsiut?
Ne pamje te pare duket sikur nuk kemi te bejem me dy lloj shabatesh. Ajo eshte e njetjta dite por ka dy shpjegime. Per kete le ti referohemi shkrimit profetik.
Shkrimi na tregon se, Perendia mbajtjen e Shabatit ja dhe vetem kombit te tij Izrael. Pra nuk ja dha as Adamit, asNoes, as Abrahamit dhe askujt tjeter , deri ne momentin kur kombi i Perendise u formua ne Egjypt, dhe doli nga Egjypti. Pikerisht ketu shkrimi na deshmon se Zoti Perendi i dha Shabatin kombin te tij, te perfshire ne ligjin e Mojsiut. Kjo eshte arsyeja se perse une shtroj dy pyetjet e mesiperme, ne lidhje me mbajtjen e Shabatit.
.Cfare ndodh me adventistet e dites se shtate.
Doktrina adventiste, e gjendur midis dy problemve te medhaja dhe serioze te besimit, te cilat jane Hiri dhe Ligji, perpiqet ta justifikoje mbajtjen e Sabatit, si nje dite qe vjen qysh nga koha e krijimt, kur ende nuk kishim komb te Izraelit. Pra mbajtja e Shabatit , thone adventistet, nuk eshte thjesht nje dite qe ne e mbajme te mbeshtetur ne ligj te Mojsiut, por e mbajme te mbeshtetur ne shabatin e Krijimit. Ateher nese eshte keshtu, perse Perendia nuk ja dha mbajtjen e Shabatit Adamit, Noes dhe Abrahamit? Perse Perendia e dha mbajtjen e Shabatit vetem kombit te tij Izrael? Pra (per adventistet), kemi te bejme me nje Shabat qe mbeshtetet ne ligjin e Mojsiut, apo ne dicka tjeter? Adventiste ne te dyja rastet ndjehen keq. Nese ata thone: ne e mbajm sabatin simbas ligjit te Mojsiut, atehere jane te detyruar ti neneshtrohen mbajtes se Ligjit, dhe Pali thote: kush eshte nen ligj nuk eshte nen hir. Sepse Shpetimi vjen nga Hiri dhe jo nga veprat. Ky eshte problemi i pare. Problemi i dyte eshte: Nese Ata perpiqen te justifikojne mbajten e Shabatit si nje dite ne te cilen Perendia pushoi nga te gjitha veprat e tij, atehere, mbajtjen e saj duhet ta kishte detyre edhe Adami Noeja dhe Abrahami, por shkrimi nuk na jep nje fakt te tille.
Adventistet te ndodhur para ketyre fakteve, perpiqen te bejne nje "perzjerje" midis Shabatit te krijimit, dhe atij te ligjit te Mojsiut. Vete Freethinker ne nje shkrim me siper thote se, Zoti eshte i njete si ne Dhjatene vejter dhe ne te rene, pra nese JEzusi tha mbani urdherimet e mija, atehere 10urdheresat nuk jane urdhera te Zotit? Ja pra ky fakt me bind se, adventistet persa i perket shabatit, mbeshteten ne mbajten e ligjit te Mojsiut, dhe aspak ne Shabatin e Krijimit. Mbase freethinker nuk eshte dakort, por une do tju sjell pak me poshte, deshmine simbas shkrimit te shenjt, per te pare te detajuar se cfare kuptim ka Shabati i Perendise per te Krishterin( si ai i krijimt po ekshtu edhe ai i ligjit te Mojsiut). Tek letra e Hebrenjve na jepet nje panorame e qarte e Shabatit te Perndise, ne lidhje me besimtarin e Krishtere.
Dhajta e re, eshte nje beslidhje e re e Perendise me kishen e tij, e cila vjen menjeher pasi beslidhja e vjeter e mbaroi misionin e saj. Nuk do te hyj ne detaje te thella, por do te shpjegoj permes shkrimit se cfare eshte shabati i Zotit per besimtarin e Krishtere, si dhe cfare kuptim fondamental ze ky shabat ne besimin dhe jeten tone nen Krisht. Tek letra e Hebrenjve konkretisht thuhet: heb:4:4-11
" Sepse diku Ai ka then keshtu per te shtaten dite( Shabatin): dhe Perendia u PREH te shtaten dite ( shabatin) nga te gjitha veprat e Tij.......................Mbetet pra nje PREHJE ( shabat) per popullin e Perendise ( kishen). Sepse kush ka hyre ne PREHJEN ( Shabatin) e Tij, ka bere dhe ai PUSHIM nga veprat e veta, ashtu si Perendia nga te tijat."
Periquni ti lexoni keto vargje dhe shume shpejt do te bindeni se cili eshte Shabati per te Krishterin, dhe cfare rendesi fondamentale ka shabatii Perendise ne jeten dhe besen tone te krishtere. Pali ne kete leter drejtuar Hebrenjve, ju tregon me se qarti atyre se, cili eshte shabati i vertete i Perendise per kishen e Tij.
Ne beslidhjen e re shabati yne eshte: PAQJA me Perendine, si dhe hyrja ne PREHEJEN e TIj. Qysh ne momentin qe ne pranojme JEzusin si te vetmin Zot e Shpetimtar te jtes sone, ne kemi HYRE ne kete SHABAT, qe thelbesiht do te thote PREHJE ne Perendine, dhe PUSHIM nge VEPRAT e tua. Te gjithe ata qe besojne ne Krishtin , kane PUSHUAR nga cdo veper e mekatit. Te pushosh nga veprat e mekatit, do te thote: te mos jesh nen ligj dhe ndeshkim te ligjit , pra ligji te mos kete fuqi mbi ty. Pikerisht kjo mrekulli tek ne u arrit me ane te HIRIT te Perendise, me ane te KRishtit ne kryq. NE arritem te permbushim ligjin e Perendsie duke mos e shkelur ate ne asnje pike, dhe kete e arritem konkretisht VETEM me ane te Krishtit. Prandaj nuk ka Drejtesim pa KRishtin, nuk ka Shpetim pa Krishtin. Le te ndalem pak tek permbushja e Ligjit prej besimtarit te Krishtere.
Drejtpersedrejti permbushje e ligjit do te thote: te mos jesh me nen denim te mekatit, sepse shkelja e ligjit eshte mekat. Kur ja shpjegova kete fakt nje adventisti ai me beri kete pyetje:
"A nuk mekaton nje i krishtere, dhe nese ai mekaton, atehere a nuk e ka shkelur ligjin? "
Kjo pyetje eshte mese normale dhe patjeter qe duhet te arrish ne kete llogjike. Ne fondamentalisht e kemi permbushur ligjin e Perendise dhe jemi te PAMEKATSHEM PARA TIJ, por kete permbushje nuk e beme permes veprave tona, por e beme VETEM permes BESES ne Krisht. Pra nese ne pranojme kete FAKT ne jeten tone, dmth drejtesimin me ane te beses ne KRisht dhe jo nga veprat tona, atehere: cfare vend ze vepra jone ne shpetmin tone? Nese do te jete VEPRA ajo prej se ciles varet shpetimi yne, atehere une pranoj se jam ende i pashpetuar, pasi duhet me patjeter qe te mos shkel ligjin e Perendise ne asnje pike. Por a jam ne gjendje per nje VEPER te tille? Ky fakt me bind se, une ( njeriu) jam i dobet ne MISH, per te permbushur dhe mbajtur te pashkelur ligjin e Perendise. Atehere vijme ne perfundimin se, per te mare shpetimin, perjashtohet cdo VEPER e jona, dhe i lihet vend HIRIT te Perendise. Pali eshte mjaft i kujdeseshem ne kete pike, prandaj dhe tek Efesianet thote se, Shpetimi yne vjen jo nga VEPRAT tona, por nga HIRI i Perendise. Atehere meqense VEPRA tona jane perjashtuar ne kete pike, them se, ajo ( vepra) nuk mund te prishe dot mardhenien time me Perendine, persa kohe qe une jam i themelosur ne KRisht. Prandaj dhe kur mekatojme, qe ne fakt do te thote shkelje e ligjit, permes Hirit te Perendise refyer ne Krishtin, ne kerkojme FALJE me PENDESE para Perndsie, dhe kete e bejem vetem ne emer te KRishtit, pasi falje ka vetem ne mer te tij. Ky fakt i patudur fondamental me bind se, une para Perendise mbetem gjithmone nje i shenjte, jo per meriten dhe vepren time, por per merite dhe Hir te Perendise, refyer tek ne me ane te Krishtit.
Nuke di freethinker, se sa i qarte jeni ne kete pike. Mos haro se, para Perendise ne qendrojme gjithemone te shenjte jo nga vepat ( qe askush te mos mburet para Zotit), por nga besa ne KRisht. Perendia sheh tek ne vetem Krisht, sepse Krishtin kemi VESHUR, dhe permes shenjterise se Tij u shenjteruam, permes drejtesise se tij u drejtesuam, dhe permes hirit dhe gjakut te tij u shpetuam. Kur JEzusi hyn ne jeten tone, ka hyre shenjteria, ka hyre drejtesia, ka hyre jeta e perjetshme, ka hyre paqja dhe dashuria e Perendise. Po veprat valle jane te perjashtuara tek i krishteri, perse vlejne ato? Ka disa te krishtere, te cilet duke mos kuptuar rolin fondamental te vepres se besimit( dhe jo besimit te verpes), dalin ne perfundim te gabuar. Une kam nje perkufizim timin ne lidhje me Besen dhe verpen: Vepra eshte "TRUPI" i BESIMIT, sepse nje besim pa veper eshte i vdekur dhe nje i vdekur nuk jeton . Besimi qe te jete i dukshem ne jeten tone, ka nevoje per VEPER ( trupin). Po shpetimi yne ka nevoje per VEPRAT e te krishterit? Pergjigja ime eshte kjo: VEPRA jone per shpetim, eshte VEPRA qe Krishti beri ne kryq. Nese nje i krishter nuk eshte bere NJE me kete VEPER te KRishtit , automatikisht ai ka vendosur vepren e tij per shpetim, e cila ne cdo rast eshte e pafuqishme dhe e vdekshme. Kur Davidi mundi Goliathin, pjese e fitores u be i GJITHE Izraeli. Pra VEPRA e DAVIDIT i dha mundesi cdo izrailit qe te jete FITIMTAR para Goliathit dhe filistejve. Ky fakt tregon se mbare izraeli u be NJE me VEPREN e Davidit , pa sjelle VEPER tjeter per fitore. Kur ne, me ane te pranimit dhe beses sone ne Krisht behemi NJE me VEPREN e Tij ne kryq, atehere perfundimisht ne kemi FITUAR ndaj mekatit dhe vdekjes ( "goliathit"). Prandja dhe JEzusi tha: Merni zemer une e munda boten dhe ate qe eshte ne bote. Me kete fakt EJzusi na tregon se FITORJA e Prendise nuk kerkon veper tonen, pasi ajo eshte e kryer dhe jepet falas si dhurate e Hirit. Ajo cka ne dueht te bejem eshte, te HYJME dhe te BEHEMI PJESE e eksaj FITOREJE. Prandja Ai na FTON qe te PUSHOJME nga cdo lloj VEPRE e jona( e cfardo sensi qofte ajo), dhe te hyjme ne SHABATIN ( prejhen) e Tij. Pra perfundimisht Ai na fton qe te behemi pjese e FITORES se Tij, jo nga veprat tona, por nga VEPRA e Tij ne kryq.
Po Veprat tona cfare rendesi kane
Veprat qe ne bejme si te krishtere, jane ato vepra qe Perendia i dhe tek ne me ane te Krishtit, dhe keto na jepen vetem pasi ne jemi shpetuar, sepse ne do te ECIM ne to si te shpetuar dhe jo si te denuar. Kush kupton kete fakt ne vete besen e tij, ka erdhur plotesisht ne Krishti . Kur ne pranojme KRishti dhe e lejojme ate qe te behet Zoti i zemres dhe jete sone, ne ne te nejten kohe kemi pranuar te gjithe ate PLOTESI qe Perendia ke dhene per bijte e Tij, ku perfshihen dhe veprat e Tij.
MBase u zgjata pak si shume, por mendoj se jane ceshtej qe na interesojne te gjithve ne te krishtereve.
Deshmuesi

[marcus1]

Vëlla Dëshmues të falenderoj për përgjigjen që ke dhënë. Ishte me të vërtetë e goditur dhe e plotë. Lavdi i qoftë në jetë të jetëve Atij që nuk na kërkon asnjë gjë për t'u drejtësuar, por përkundrazi, kërkon që ne të pushojmë një herë e përgjithmonë nga veprat tona, pasi çdo vepër është kryer dhe plotësuar në veprën e Krishtit në kryq.

[freethinker]

Faleminderit vellezer per pergjigjet!

Persa i perket mbajtjes se Sabatit perpara Moisiut dhe gjithashtu teksti tek Heb me ben te mendohem. Do ti lutem Zotit dhe do te studioj shkrimet kur te kem ca me shume kohe.
Me pelqeu shpjegimi i Deshmuesit ne lidhje me prehjen qe kemi ne Krishtin. Kur mendoj qe disa here mbajtja e Sabatit ishte bere nje barre nga ana e farisenjve, kjo ngre nje pergjegjesi per mua qe te mos ndodhe e njejta gje ne kishen time. Vertet, Sabati nuk duhet te jete nje dite kur ne (e kam llafin per ata qe e mbajne) te ndihemi ne faj dhe deshperim nese jemi te pelquer ndaj Zotit me veprat tona, por duhet te jete nje dite ku ne duhet te gezohemi dhe ngazellohemi per ate cfare Krishti ka bere per ne dhe se ndiejme paqe dhe pushim nga perpjekjet tona per t'i pelqyer Zotit me veprat tona.
Do kete me shume nga une mbasi te lirohem nga provimet!

[deshmuesi]

Serisht deshiroj ta vazhdoj kete teme, pasi jetojme ne kohen e fundit.
Mbasi i hodha nje sy te gjithe kesaj teme, pershtypje me beri ky fakt: Perse ne disa raste , plot te krishtere perpiqen te shohin shpetimin e tyre duke u nisur nga veprat e tyre, dhe nuk i shohin veprat e tyre nisur nga shpetimi qe ata kane me ane te Krishtit Jezus?
Mendoj se ketu ka dy lloj kendveshtrimesh te cilat ne pamje te pare duket sikur nuk kane ndonje ndryshim te dukshem, por ne fakt, ne thelb ato permbajne mesime te ndryshme. Ka rendesi fondamentale per ne te krishteret, kendveshtrimi qe ne kemi ne lidhje me shpetimin. Nga cili princip duhet ta shohe i krishteri shpetimin e tij: nga vepra e tij per te arritur ne shpetimin, apo nga shpetimi permes beses per te arritur ne veprat e Perendise? Mendoj se kjo pyetje na ndihmon se tepermi, per te pare me konkretisht ate cka ne si te krishtere besojme ne lidhje me shpetimin.
Ketu kemi dy rruge, te cilat ne thelb te tyre kane nje ndryshim shume te madh. Pyetja ime eshte: Cila eshte rruga qe ti si i krishtere ke zgjedhur per te mare shpetimin e Perendise, i cili u dha dhurate me ane te Zotit Krisht, permes Hirit dhe Dashurise se Perendise?
Fjala e Perendise ne deshmon se, Shpetimi eshte nje Dhurate e Hirit, i cili u dha Dhurate per te gjithe ata qe BESOJNe ne Krishtin Jezus. Pra kjo eshte deshmija me qendrore dhe me fondamentale ne te gjithe fjalen e Perendise. Apsotulli Pal tek Efesianet na deshmon se, cdo kush qe beson ne Krishtin, eshte i shpetuar FALAS, duke perjashtuar cdo veper te tij, e cfardo sensi dhe lloji qofte ajo. Si duhet mare dhe kuptuar kjo deshmi e Palit? A na flet dhe deshmon ai per nje shpetim te plote te besimtarit te krishtere, apo per nje shpetim "gjysmak", te cilin ne duhet ta "plotesojme" pergjate gjithe jetes sone me veprimtairine tone te krishtere? Atehere mbbeten dy ceshtje. E para: nese pranojme se shpetimi eshte dhurate e Perendise dhe ju jepet falas prej Perendise te gjithe atyre qe besojne dhe qe jane dorezuar ne doren e Zotit Krisht, atehere apsotulli Pal duhet pranur dhe besuar plotesisht ne ate qe thote dhe deshmon. E dyta: nese Shpetimi i Perendise kerkon dhe vepren e njeriut, atehere duhet te pranojme se, ky shpetim mbetet gjithmone nje shpetim gjysmak, kjo per arsye se njeriu eshte i pafte te mertioje "dicka" para Perendise. Shmbujt dhe vete jeta e besitmareve biblike na deshmon, se ata moren miresine e Perendise dhe u bene "PJESE" e kesaj miresie, jo per merite te tyre, por per HIR dhe DASHURI qe vete Zoti Perendi tregoi ndaj tyre. A mund te me tregoje dikush nga ju, qofte dhe nje MERITE te vetme qe bene apsotujt, ku permes saj ata te meritonin shpetimin e Krishtit? Perkundrazi JEzusi ju tha se, sa here qe te beni dicka, thoni, kemi bere vetem ate qe kishim detyre. Po keshtu ne te gjithe shembelltyrat Jezusi na deshmon se, AZGJE te perendishme nuk mund te MERITOJE njeriu, per faktin se ai eshte mekatar, dhe gjithshka qe buron prej tij eshte vecse ligesi. Dikush mund te mos jete dakort e mund te thote se, kur ne besojme ne Krishtin, prej nesh nuk buron me e keqja, por buron e MIRA. Pikerisht ne kete perfundim dua te dal edhe une. Ky fakt me bind katerciperisht dhe me ben te them se, arsyeja se perse prej ketij te krishteri buron e mira dhe jo e keqja, eshte pikerisht, Krishti. Pra ky i krishtere ne zemer te tij ka Krisht dhe jo mekat. Kur ne pranojme dhe besojme tek Krishti, Krishtin dhe kemi veshur, ju thote Pali kishes ne Efes.
Nese ne kerkojme te kemi shpetimin mbeshtetur tek veprat tona, ne kemi larguar doren e HIRIT te Perendise. Pra para nesh mbetet detyre te permbushim LIGJIN, jo me ane te BESES ne Krisht, por mbeshtetur ne VEPRAT tona. Tek Romaket Pali na jep nje ekzpoze te hapur ne lidhje me Hirin dhe Ligjin. Nuk kam nderment qe te ndalm gjate ne kete leter, por dua te them se, rruget mdisi tyre jane krejt te ndryshme. Pali deshmon dhe thote se, rruga e DREJTESIMIT te njeriut me ane te veprave te tij , do te thote: MBAJTA e gjithe pikave te ligjit te pashkelur. Nuk mund te jesh i drejte para Perendise, pa e permbushur LIGJIn e Tij, dmth te mos e shkelesh ate na as edhe nje pike. Perballja e njeriut me Ligjin e Perendise, midis te tjerash deshmoi plotesisht se ai eshte i PAFTE ti mbaje ato te pashekulura. Kjo, sepse ne thelb te tij ai eshte i KEQ dhe mekatar. Pikerisht ardhja dhe qellimi i misionit te Krishtit ishte: DREJTESIMI i NJERIUT, ne menyre qe njeriu te DALE i Drejte para Perendise. Por si mundi te dale i drejte njeriu para Perendise, permes veprave te tij, apo permes vepres se Krishtit ne kryq? Mos valle Krishti vdiq per veten e tij ne Kryq, apo vdiq per ne? Nese Jezusi vdiq per ne ne kryq, atehere kjo deshmon perfudnimisht se ne jemi te pafte te kryejme veper per SHPETIM .
- E gjithe VEPRA e Krishti ne kryq, ishte vetem per DREJTESIMIN e njeriut.
Me pak fjale kjo do te thote se, vetem permes vdekjes dhe ringjallejes se JEzusit nga vdekja, ne arritem me ne fund te marim DREJTESINE e Perendise, dhe keshtu te jemi te drejte para Tij. Kur ne pranojme dhe besojme ne Krishtin, ne kemi HYRE ne DREJTESINE e Tij, dhe jemi BERE te DREJTE permes drejtesise se Tij, prandaj dhe Pali tek krointhasit thote: Jezusi u be DREJTEISA jone. Tani e paskesaj nuk jemi me ne ata qe vendosim dhe bejme per veten tone, eshte pikerisht Zoti Krisht, i cili na bleu me gjakun e tij, duke e drejtuar jeten tone drejt shtigjeve te JEtes.
- Cfare do te thote te besosh ne Krisht?
Besa ne Krisht nuk eshte thjesht pranimi i njeser fakteve qe kane te bejne me njeriun JEzus, si dhe veprat qe ai kreu. Bese ne Krisht do te thote: te VESHESH Krishtin, te KESH Krisht, te JAPESH Krisht dhe te jetosh perjetesisht ne kete PAQE me Perendine. Kujtoni disa deshmi qe JEzusi tha per veten e tij. Jezusi tha: une jam Rruga e Verteta dhe JEta.... Une po ju jap Paqen time... Une e munda boten dhe ate qe eshte ne bote, e tjera. Pra te besosh ne Krisht do te thote, te kesh JETEN e PERJETSHME, te kesh PAQEN e Perendise, te kesh RRUGEN per tek Ati, te kesh te VERTETEN, te Kesh FJALEN Perendi, te kesh FITUAR mbi boten dhe ate qe eshte ne bote, e tjera.
-Tani vijme tek nje pyetje teper e koncentruar: A mundet nje njeri te mare sheptimin e Perendise, nese Jezusi nuk eshte ne te?

[freethinker]

Deshmues!

Besoj se komenti yt eshte i qarte.

Ne nuk shpetohemi me ane te veprave, aq me shume duke ditur qe ne jemi lindur mekatare, dhe ne qofte se i kemi shpresat ne aftesite tona per te ardhur tek Perendia atehere jetojme ne nje iluzion. Eshte Zoti Ai qe me ane te Hirit dhe Frymes se Shenjte na shpeton.
Persa i perket veprave, ato jane thjesht rrjedhoje e marredhenies qe kemi me Zotin. Pikerisht, sepse e duam Zotin, prandaj edhe bejme vullnetin e Tij. Ne qofte se e dime qe vullneti i Zotit eshte qe ne te ndihmojme te varferit, atehere ne do te ndihmojme te varferit, jo ngaqe shpresojme "ta blejme bileten per ne parajse" por sepse ne rradhe te pare e duam Zotin!

Mendoj se mekati eshte me i komplikuar sesa thjesht ajo qe bejme apo qe nuk bejme, prandaj edhe ceshtja e shpetimit nuk ka te beje vetem me ate qe bejme dhe qe nuk bejme!