Kronikat e Derës: Lindja

[Matrix]

(Fragmenti qe po paraqes me poshte eshte shkeputur nga libri "The Birth" i serialit "Chronicles of the Door" i autorit Gene Edwards. Ky serial paraqet ngjarjet kryesore ne historine e Dhjates se Vjeter dhe te Re, dhe Rikthimin triumfal te Krishtit, duke i pare nga persepektiva e engjejve. Ndoshta ne ditet ne vazhdim, mund te sillen pasazhe te tjera te perkthyera)

Prolog

Mikaeli i pari u bë i vetëdijshëm se dicka spektakolare do të ndodhte së shpejti, kur ai ndjeu një detyrim të cuditshëm për të vizituar vendin e Derës. Ai vend nuk ishte një vend shumë i frekuentueshëm prej ëngjëjve.

“Përse jam këtu?” pyeti vehten. “Përse po qëndroj tek rruga që të con drejt realitetit fizik?” Kishin kaluar shekuj qëkur ajo derë nuk ishte hapur për atë realitet. Që nga koha e Malakias,profetit, nuk kishte pasur shkëmbime mes dy krijimeve.

“Pse?” pyeti vehten kryeëngjëlli, “ka kaluar gjithë kjo kohë qëkur Zoti ka folur ballë për ballë me dikë që jeton në lëmshin e tokës.”

Në atë moment, Mikaeli ndjeu një lëvizje të brendshme. Sytë e tij ndricuan. Ai po thirrej tek Froni. Për më tepër, Mikaeli e dinte nga një intuitë e pashpjegueshme se kalimi midis qiellit dhe dheut do të hapej përsëri dhe kjo do të ndodhte shumë shpejt.

“Zëri i Zotit tonë do të dëgjohet përsëri në realitetin e dukshëm,” përshpëriti ai, duke shkuar drejt qendrës së vendeve qiellore.

Ajo ç’ka Mikaeli ndjeu qetësisht brenda kraharorit të tij do të bëhej shumë shpejt një ndjenjë e fortë ekzaltimi për gjithë banorët e realitetit qiellor. Do kalonin vetëm pak momente para se ushtria qiellore të njihte një ngjarje të përmasave të paparashikueshme që do të ndodhte shumë shpejt. Cfarëdo që të ishte kjo ngjarje ishte shumë e qarte se ajo do të ishte ngjarja më e madhe që nga fillimi i krijimit.



1.


“A ka kërkuar armiku të bëjë dicka?” pyeti vehten Mikaeli dhe dora e tij lëvizi instiktivisht drej shpatës. “Jo nuk duket kështu. Kjo thirrje drejt Fronit ka të bëjë me Derën dhe një vizitë të afërt në tokë.”

Dhe si Mikaeli po i afrohej dhomës së Fronit, rruga e tij kaloi nga Regjistruesi, ëngjëlli më i lashtë i gjithë ushtrisë ëngjëllore. Regjistruesi ishte krijuar një moment para gjithë qënieve qiellore, kështu që ai të mund të dëshmojë dhe më pas t’i rregjistrojë të gjitha ngjarjet.
“ Unë jam thirrur për tek Froni, Regjistrues.”
“Po, e di” – u përgjigj qënia e lashtë, me një siguri të cilën e shprehte vetëm para këtij ëngjëlli që ishte më i respektuari nga të gjithë ëngjëjt.
“ Për cfarë jam thirrur?” – pyeti Mikaeli
“Kjo nuk më është dhënë për ta ditur, por që dicka do të ndodhë shumë shpejt, kjo është më shumë se e sigurt.”
“A e di se cfarë është kjo që do të ndodhë?” – pyeti Mikaeli
“Cfarëdo që të jetë, unë di vetëm këtë: Ajo do të ndryshojë gjithçka.”
Kryëngjëlli u zhyt në mendime nga përgjigjia e Regjistruesit për një moment dhe më pas shpejtoi drejt dhomës së Fronit, për t’u zhytur brenda rrezeve të dritës së paafrueshme. Për një moment Mikaeli do ta gjente vehten brenda vorbullës së lavdisë.




2.
“Mikael, unë kam një mission për ty”. Zëri i Zotit të plotfuqishëm, kaq familjar për këtë kryëngjëll, por përsëri kaq tronditës, shkaktoi një dridhje të lehtë në frymën e Mikaelit. “Ky mision ka të bëjë me një lutje. Ka një kërkesë që më është ofruar që nga toka, një lutje e rëndësisë më të madhe të mundshme. Por kalimi i kësaj lutje që nga toka drejt Meje ka hasur pengesa. A je i vetëdijshëm Mikael për këto pengesa?”
“Po, Zot, e di.” Mikaeli ndali për një cast për të vazhduar me tutje pergjigjen për këtë pengesë, por Zoti vazhdoi.
“Një kohë e gjatë ka kaluar që kur unë kam folur në planetin e privilegjuar. Ti e di se Dera nuk është hapur për shumë shekuj.”
Mikaeli miratoi dhe cdo muskul në qënien tij u nde për të dëgjuar me vëmendje.
“Përmbi planet qiejtë janë bërë të hekurt. Kjo ka ndodhur dhe më parë, ashtu sikurse e di dhe ti. Përpara shumë kohësh unë të kërkova të hapja një rrugë përmes hekurit. Në atë kohë, ti hape një rrugë nga qielli drejt tokës, në një kohë që nuk e priste askush. Por, po të paralajmëroj se kësaj here armiku do të rezistoje akoma dhe më furishëm.” Zoti i gjallë bëri një pauzë dhe foli ngadalë: “Armiku do të rezistojë si kurrë më parë.”
Mikaeli zhveshi shpatën dhe sytë e tij u ndezën nga drita: “ Unë mezi po pres fjalën tënde Zoti im”
“Atëherë shko Mikael. Hap një rrugë nga qielli në tokë. Lejoje atë lutje që është duke u ofruar që ta gjeje rrugën drejt Fronit tim. Gabrieli do të të shoqërojë. Sapo rruga të jetë hapur, ai do t’i japë një mesazh një prifti në Jeruzalem. Por, derisa barriera të jetë thyer, Gabrieli do të qëndroje prapa teje. Vetëm ty të është dhënë mundësia për të hapur rrugën drejt tokës.”
“Dicka tejet e rëndësishmë është duke ndodhur, Zot?” – pyeti Mikaeli
“Po!”
“A duhet t’i lajmëroj ushtritë e ëngjëjve?”
“Ata e dinë tashmë!”
“Ata e dinë? Zot, cfarë është ajo që ne dimë?”
“Kjo është plotësimi i kohës”
Mikaeli u ngrit deri në lartësinë maksimale të tij. Plotësimi i kohës… Kjo është diçka që ai e kishte ditur gjithmonë, por nuk e kishte kuptuar kurrë. Me madhështi ai ngriti shpatën mbi kokën e tij dhe ju afrua prezencës së Zotit derisa ai dhe shpata e tij ndritën si flakë e bardhë. Për një moment të shkurtër vetë lavdia e Zotit e mbuloi Mikaelin. Mikaeli u kthye prapa dhe u nis te ikte. Për një moment u ndal dhe u kthye sërisht me fytyrë nga Froni.
“Qiejtë e hekurt do të dhunohen”-tha ai plot siguri. Dhe me pas, pas një momenti reflektimi, ai bërtiti : « Një rrugë do të hapet ! »
Zoti i tha një përgjigje pothuasje të papritur thirrjes së Mikaelit : « Thyeji qiejtë e hekurt Mikael dhe thyeji mirë, sepse kurrë më qiejtë sipër tokës nuk do të lejohen të shndërrohen në hekur. Asnjëherë më nuk do të lejohet armiku që të ngrejë një bllokadë mes qiejve dhe tokës. »
Mikaeli u drodh nga koka në këmbë dhe me shpatën akoma të ngritur u kthye e thirri një fjalë të lavdishme :
« Gabriel ! »