Të drejtat e njeriut sipas botëkuptimit islam dhe atij perëndimor
(Një qasje krahasuese)
Ajni Sinani
Parathënie
Përzgjedhja e kësaj teme[1] për trajtim studimor nuk është bërë rastësisht. Duke qenë se jemi një shoqëri post komuniste, e cila qe bombarduar nga një propagandë e pamëshirshme ndaj religjionit në tërësi, e ndaj Islamit në veçanti, duke qenë se gjendemi në vendet e islamit periferik, duke parë shkrimet sipërfaqësore si rezultat shpeshherë i mosnjohjes së të drejtës islame dhe herë here edhe me qëllime tendencioze, e pashë të arsyeshme që të bëja një përpjekje në këtë drejtim.
2.Ndalimi i braktisjes së fesë islame
Në pajtim me ligjin islam, për muslimanët nuk ekziston e drejta për ndërrimin e fesë.
Sipas interpretimit klasik të Sheriatit, për lënien e fesë, apostazinë (irtidad ose ridde), muslimani dënohet me vdekje, gjë që nga shumë perëndimorë është komentuar si mungesë e lirisë së ndërgjegjes në Islam, dhe që bie ndesh me nenin 18, të ‘Paktit ndërkombëtar lidhur me të drejtat civile dhe politike’* që ia njeh secilit njeri të drejtën e ndërrimit të fesë.[51]
Për ta sqaruar këtë problem, të themi, para së gjithash, disa fjalë mbi konvertimin. Kur’ani thotë: “Në fe nuk ka dhunë” (Kur’ani: El Bekaretu, 256).
E Drejta Hyjnore Islame
Në përputhje me Islamin, të drejtat themelore dhe liritë publike, janë pjesë integrale të besimit dhe fesë islame. Askush nuk ka të drejtë, t’i ndalojë ato plotësisht apo pjesërisht, t’i shkelë, apo t’i injorojë ato. Të drejtat themelore janë Hyjnore dhe Qiellore dhe ato janë përcjellë prej pejgambereve të Zotit në të gjitha Librat e Shenjta.
Në një thënie të tij Muhammedi a.s. ka thënë: “
Nuk lejohet derdhja e gjakut të muslimanit veçse në tri raste… dhe ai që e braktis fenë e vet duke u ndarë prej komunitetit”. Disa dijetarë islamë, duke e lexuar këtë hadith tekstualisht, kanë thënë se secili që e braktis Islamin duhet të mbytet. Ndërkaq, një pjesë tjetër e dijetarëve islamë kanë thënë se, ai që duhet të vritet duhet të jetë personi që braktis Islamin dhe lufton kundër tij. Në kohën e Muhammedit a.s., të gjithë ata që braktisnin Islamin, ndonëse numri i tyre ishte i papërfillshëm, dilnin në anën e kundërt dhe i bashkëngjiteshin ushtrisë armike, duke luftuar kundër muslimanëve, prandaj, konsideroheshin luftëtarë kundër Islamit. Ndërkaq, sot kur shteti bashkëkohor nuk është në kuptimin tradicional, në shumë vende muslimane, kemi dijetarë që mendojnë se veprimi i apostazisë, nuk duhet dënuar me vdekje, një konvertues i tillë nuk duhet të vritet, por atij duhet t’i shtyhet afati, duke i ofruar argumente rreth Islamit, jo vetëm tri ditë, sikurse mendon shumica e dijetarëve muslimanë, por vazhdimisht deri sa të pendohet.
Sipas një mendimi të shkollës hanefite, dënimet me vdekje për atë që e braktis fenë islame, janë sikurse dënimet ‘tazir’, ku imami mund të falë për të, e jo sikurse tek dënimet ‘hudud’, ku nuk është e drejtë e gjykatësit që të falë.[55]
[55] Dr. Vehbe Ez Zuhejli, op. cit., f. 152.
Krijoni Kontakt