Net Isveizi

[oniro]

ISBN:

978 - 9928 - 4014 - 1 - 0

=========================



... të dytat: POEMEZA - PA TY



PARATHENIE



Kur hajmalisht t’iu kontrabandohen eshtrat borhesve dhe fantazmat e shekspirëve t’i blejmë ankandesh

Kur beft letra të kapërcejë çmimin e arit dhe muzave t’u ndalohet hyjnori grigjërim ndër bordello

Kur turpmendjet klonisht të haindelbergen miliona kopje dhe çdo medalion lavdi të riciklet lastrashi

Kur metaforat të rrëzojnë tiranët nga piedestalet dhe hiperbolat t’i ndërrojnë mikroskop komunikimit

Kur i pa gjuhë të shpallet poetizimi i shpirtrave - të pa konvertueshme do jenë ëndrrirat etni dashurizmit





-127-



Inferioriteti s’na paska piramidë por as edhe shkallët e turpërimit kurrë vatikanizëm

Teleskopi i moralit na adhuronka nga kozmosia po në të panjohurat gradë vetpërbuzjeje

Si alkimistin që më së fundmi e shndërroi lotin në ar dhe hakmarrjen që lindi kovaçin

Veç gjaku mbetka i patjetërsuar në shkencën e premtuar të dritës kurrshthuruar dashurimit

Dhe gjunjëria e pa kombësi kornjëzëshme: faleminderit astrologji që na mëson poshtërimën





-137-



Mekanizmat e sensibilizimit për përshpejtimin e fatit on line na ofrojnë çmime shërbese

Aleatë të ngutjes na i përjashtokan ndikimash bandat e faktorëve që kushtëzojnë udhzgjatjen

Si gjithsendërtorët pa ditur që luftrave prijnë kampingje menstruacionesh ku rekruten qëllimtarët

Madje paska një kohë të qiellt për çdo gjë që strategjisht u fal gjak kështjellave e lot farkave

E ç’t’a kërkojmë kur veç ajo e di si dhe kur do na gjejë për t’ia plotësuar profecirat sekrecionizmit





-147-



Do t’a doja qytetin e një femre pa varrani emraçskalitur prej erozionit të lotit kurrshndriruar

Pa datat lind’ngordhëse mbërthyer kryqeve të kujtesës në gjuhën harrimpashpikur të fshehjes

Pa impiantet e përpunimit të mbeturinave të aventuriadës e pa fabrika ricikël gabimeve

Pa ikonat e mallit për shenjtërinë vetzhvirgjëruar në çdo festë flirtimi pafajësisë së nevojës

Do të t’a lakmoja korijen e ëndrrës të mbetej e pa ndryshueshme e tej’jetazi rioshe o shpirt gruaje





-157-



Nëpër pasqyrat e sivëllezërve adhuron luani vetveten në krejt përmasat e mbretërimit

Dhe rish i turpëruar ndjehet për poshtërimën e të tjerave krijesa në nënrenditjet epokale

E çmon krifdielltën e atit që di t’ia mbrujë dritën e plotpushtetit ndër të tjera saga alurenjësish

Pa ia gjetur dot emrin në e ka dashuri a nënshtrim përulësimi i delirimit të dëliruar

Përderisa ç’ka ka s’e ka për të marrë kurrgjë dukjes por t’i japë shërbime ndërshkallëzimit





-167-



Më jehonsokëlluesit fjalimtarë do i gjesh foltoreve ku s’thuhet kurrgjë heshtmadhja ime

Oratorijnë gjinkallisht tuj i moçaluar çdo pore lëkurës tendosje’oshëtirë qiejve të mendjes

Vetëtimthi kanceriadat bëhen të dukshme ndërkohë që diagnostikuesit i ndakan arat lamtumirës

Kur nëna e çdoçkaje qenka gjuha e dështimi-atë ka emrin e duartrokitësit shërbim shpresës

Për t’i përzgjedhë dashurinë më të vyer vdekjes që na prin rilindtarisë pa hiçthtaren-tonën botë





-177-



Në pesë këndet e vështrimit adhuror të polarit yll të dashurisë respekti është i botlartmi

Mirënjohja nën njërin krah supesh e shtërngon bashk’krijesën që i fal ngjyrë rrezimit

Kur në tjetrën anë hierarkia gjinore dykahësisht i ka gdhendur nevojës shkallë falenderimi

Në nivelet e moralit për të vizituar nëndhesirat e disiplinës ku fort u mbështetka pesha e ëndërrive

Për të nisur fluturimat fati drejt mitrës rilindtare të zezëtirës që ç’lehonimi e pagëzon shërbesë





-187-



Po të besoj korin e ngushëlluesve se armiku m’a ka bekuar dhe prifti m’a ka vrarë dashurizën

Humbja do të më mprehë një thikë të re për të skalirë ashtit të shpagës një të vjetër falje

Kurrkushi pa m’ia besuar kumtin nevojës për të gjetur dhembjen time në të tjerë shpirtra

Kur papërsëritazi kobet krojojnë në dhérima misteresh individuale ku e gjakut gjuhë vadit kryqe

Në kortezhin e ritualeve të pritshme kahkundërti shtegut plot sorra psalltesh e hieni pusitare





-197-



Hipnozistët e manipulimeve shpirtërore e përfunduan standartizimën e shijes epokale

Mekdonald’izmi qenka devotshmëri kur levis’mi konsekuencë e shumaker’izmi perfektësi gjeni

Në detyrën e vigjëlencës thirren njerëz pa viruse individualizmi e pa fytyra koh’orientuese

Mendimi i përbashkët i ngjiz fataliteteve parlamentet e neverisë ku luksi përdor prezervativë

Pse ja-dashurisht e vërteta di t’i bëka krahasimet mes energji uni’t e sterilitetit moralomediatik





-207-



Të sirenosh lumtur në rrjetën e një poeti do të thotë t’ia shesësh çelësat e portave oqeane lirisë

Kur i qenka detyrimparacaktor imponimi botës përgjigje pse’ve pa pse s’ka pse mos i trëmbesh

Me busullën e keqinterpretimeve të prin drejt portit të mohim uni’t sa herë pohon: unë jam ti

Sado valëzimdritë ç’i kërkon epshmbledhës kënaqësive kur do t’ia përmbytë tempullin toku me hyj

Pas përvetimit homerik të çdo krenie e pa emër do dijë të të përdorë si spirancë tokësore dashuria





-217-



Sado ftillhollë sita e kontrollit të jetës ndjej luzma krundesh si i tejçojnë të mbrojtjes porta

Gabimet m’ia ndërruan shijen kulaçit të fatit aq sa sot s’di më ç’është pasioni i urisë fillestare

Ha çdoçka cilësohet e proteinëshme nga arat e rrepave poetike e prej kope dosash të moralizmit

Kamikazisht m’i stërvitën pirunjtë e syve dhe kanibalisht sqepflijimin në mëlçitë e zjarrit

Sa për thikën e gjuhës e mpreha vetë nën litar këmbane meqë dashurimit nuk iu kërkoka falje





-227-



Në disiplinimin e asimetrikeve lëvizje të universit jemi qëndra e kaosit magjepsës së gjallësirës

Sapo kuptojmë që gjithkahsisht ekuilibrojmë urdhëresat që marrim e na japin forcat pakonceptuale

Rrethuar me idolët e mijëra kulteve që i lypin gjunjërimë fillestarit mëkat ndjehemi tempujzbrazur

Brenda uni’t na mungon katedralja e zotërimit okultik të vetes pa bërë pazar me shenjtërimin

Për të ruajtur ende të pa fituarën mundësi të të drejtuarit të dashurisë vetkontrollimit të çdo cikloni





-237-



E gjakut bllangë pa si mbi pëlhurën e virgjër të dherit gënjeshtra fshehur ikonisht irisit

Në kishën e tradicionalizmit koleksionoi pendesën ndonëse do duhej një kryq’tra e tri gozhdë

Shembullimi ka rëndësi të perëndishme paçka se veç i fajeve serializim po na shpie në shpëtesë

Ku njohja e antipredikimave perfeksionon teknologjitë e lubrifikantëve dinasti tolerancës

Mëkat i parë ende na mbet’ falja kur mëshira s’na ka lypmë për dashuri por hir ndër shpagë





PASTHENIE



Për të gjunjuar një kështjellë adhurie imi stërgjysh më mësoi si t’a ç’farkëtoj me frymën e paqes

Jo gjoks më gjoks t’u ndez urrejtje heshtave por t’i lavdëzoj barabartësinë padronit që s’më hap dyer

Pa lypur dhurorin çast uliksian ku pabesia të më shndërrojë në konvencion malli kurrë guximverbër

Mjafton të më shtrojë një gosti ku në vend që të isha i kurbanit kalë të jem tehu i besimit në mill qielli

Pse kur çdo arkitekturë thyhet më të dobtës pikë dhe i dashurisë mbrojtës po atje përkulet në di e ia gjen





================================================== ==========





S O N E T ET



KANUN’

Ç’

THURËSE





- 667 -



S’di kur më do e kur më shpagurren fatesh moj vegimë absurde

S’di kur më zbon a më fton hipnozim nën të ëndërrive flatërzima ujvare

S’di kur më shpëton a kur më ndjell ndër të ndjenjave kurthe

S’di kur më dhelëzon a kamzhikon pasiondritërisht mes terr ekstaze



Petkat argjendur lashti m’ia shqyen virtytit me të turpit gishta

Më pas bëhesh gjuhëza murgeshtare e një këmbane biologjike

Guxim m’a rrëmben shpirtin e ç’m’a mbyt ligthi ndër magmëzoret klitha

Para të puthjes hon harbimadhin dre si e freron kurthshendur frike



Kur të trajtoj si zotë më thua që je subjekt qejfesh marrëzuar

Në të adhuroj si zuskë virgjërishtës si më hakërrehesh epshpacënuar

Bujarisht rish sa kopracisht më mrekullon me fatalnihiloren zemër



Herë m’i lehtëson vuajtjet e herë t’i shtoj dhembat gazcinike

Shenjtëruari të flas për moral e bukurisht më shndërrohesh në armike

Kurrë s’po di kur më vleron a përçmon, kur shtrigankë je a femër





- 677 -



Tash kam një konkurent që për të t’a fituar dashurizën paguan energjikshëm

Gjithshka do ti blen prej kontraceptivëve deri një satelit në kozmosi

Kjo rrëfen që me metaforat e varfërisë sime kurrë nuk do të bësh prokopi

Veç të xhelozisë thonj më kanë mbetur ndaj duhet të ruhesh frikshëm



I vetmi çek që të firmos është puthja mbi pubisin dalldirë nga epshi

Kur karvanimin e pajtonave të zerove t’a ve pas vetes ky shendpanjohur

Në e ndjek elbërishtat e rinisë vërtet do m’i leshë djerronja e begatapakorrur

Por insekte pendimi përjetësisht do të të qukisë në pemët e fatit sqepi



Jo sepse arsenali i virtyteve burrërore i mungon duelantit kundruall

Mbase pse me dreqkat duar durim t’a mbrujta kripë e mjaltë të ndjenjës truall

Për të të bindur të shndërrohesh në mëmë begatonjash kohësh bujare



Shpat’tjetri është imi shëmbëllim masmishit kurse shpirtit oh jo asesi

Sepse unë të dhuroj një realitet ku ti je ëndrra ashtu si s’di të t’a blatonka njeri

Kurse ai të fal një ëndërr ku ti je realiteti fort çmimpështirë e lakuriqth fare





- 687 -



Nga trampolina e zhgënjimit prej lartësisë së dherarit adhurim

Flatrima mund të të ketë mbërrirë një oqeanimi miklimtjetër

Patjetër sahara mendjes e vetmisë deve fort’trisht m’u nis tundim

Vate faraonesha e s’më ka duarsh kuptim i pushtetit skeptër



Lig shqetësohem mos bëhet zhgjëndërr e një kurthie gjëmre

Arrat e netëve thyej dhe u ha thelpinjtë mykore meditimave urirë

Po sikur tash të jenë duke ia krejtvjedhë margaritarët e lotëve

Mos vallë të naivitetit varkë po ia bren epshi dhëmbstuhirë



Apo prej ibrikut të drojës vluar turpxhindti çaj i shpërthen mitrën

Ndoshta batica e përkëdhelës me gishta hëne ia gris fustanin

Kushedi dëbora e masturbonjës ia paqton shendtore slitën



Boll tërbuar nga ky barometër i kurrturptë dobësie pa shlim

Me çibuk ia djeg klitorisin kujtesës eksitore tek shaj ndyrë tufanin

Pse m’a mbyti portin lëngonjtar për një mallre vuajtje ngazllim





- 697 -



Zemrës muzeun mund t’ia gjallmërosh me qindra portrete

Ndodh të heqësh apo djegësh disa e të bujtësh huazrim të tjerë

Sa herë që të dëshpërojnë fatit me zellin e një mendjelehte

Për inat të dikujt skllavëron çdokënd honeshtratit krejt ç’vlerë



Pse mbete kaq bukurore dhe ireale botë i arkitekton aventurave

Me ligj e pa di t’a detyrosh të funksionojë si t’a lyp shendi

Në daç dhe me kafka burrash u shtron dyshemetë shthurave

Vela trillash ua bën lëkurët të shtegosh puhirash gazmendi



Kushedi i bind edhe ëngjëjt të të blatojnë adhurisht serenata

Madje rimishëron dhe të vdekurit nga heronjtë legjendarë

Ndoshta ëndërrenjave ç’realizuar ua ndez rishi të mitrave vatra



Por gjithtok s’kanë për të të dashur sa po të tashdua unë

Ani pse shpirtpatela m’a konsideron kushtimit gjoranen kitarë

Do vajesh kur s’do jem sa për mbar’epshirat dëmshkuar furtunë





- 707 -



Të dua pse dashuria mbeti çmenduronjë budallaçka ime

Pse veç thonjtë krasit kur s’e le të kurorëzohet hirvirtytesh trurin

Pse preludeve u vetbarazoka vlerash me të shenjtat shkrime

Pse pyllit të lisnajave ardhmërore i lypnon hirin e jo prushin



Të dua pse blegëronjzat e ndjenjave di t’i mjelë veç drita

Pse akullnajat e përkëdhelive tretin mjaltë ndër kupa zemre

Pse plazmuar aorta puthjesh rrjedhin ar dhe të vdekmit shpirtra

Pse ëndërrenjave ç’realitetuar embrionojmë ringjallëzima jete



Të dua pse grigjën e djajve po rishlutem të m’a veshë nën frerë

Pse përgjëroj aleancën prishma me hienat e përditshmërisë

Pse ishull virtytfshehjeje mu bëj gjunjimit hartshkrumbisë



Të dua pse astrologjisht kokallat përjetësirfatit me m’i kredhë

Pse s’i pyet zeusianin këshill arsyes na do flijë a jo sqoti

Pse çelikoret konstruksione mendimi i pari zjarr na i ngjiz farë loti





- 717 -



Pashquarësira e qiejve ku fshihesh të bën si një dërrasë gjizezë

Që fund gishtave të mij ka lypmë për një lotbardhë shkumës

Mbi-sa do doja të të vizatoj lumësira vargjesh ani pse thua: le të presë

Yje gërmash pa transkript m’i ndez verbimshëm pse’ve maji gjuhës



Antitezshëm nëse unë qenkam reve të trillvërtetës gjarpër kobzi rrufeje

S’do kurrishe konceptuale e do mbisje pa feksje në t’ëndrrave harta

Njëtrajtësisht adhuruari deri në indiferentizëm-dobishmëri deveje

Jo gjurmë shtegtirkohe prej ku kthimit përshndrihet hirbardha



Kështu dhe të mendimeve liqenj mund të prehen nga ujirat terrtare

Por kahqark sipërfaqe muzgshpinës plluskon zambakët hëna

Madje ç’druan dhe fatbardha stuhi t’a kqyrë pemën nxirmi si e lindi nëna



Edhe dheut vlagzi mes saksi syve ti më argjend mijra petale

Si unë t’a rishderdh verbuarën kovë të puthjes mbi kanavacë barku

Ç’kuptuar a m’i ke nevojë pashqisërisë a se po i shkel dritës mallpragu





- 727 -



Daullja e detit nuk reshtka e çadrat dora’dore hedhin valle tejplazhit

Çudisht në shtytjen e engjëllit të lakuriqësirës që bredh çmenduri kaltërimit

Cirilikisht vajzat lidhen ndër fjali për t’i dhënë kuptimin fillestar mirazhit

Njëmbëdhjetrrokësisht i lexoj se si zambakët e fantazisë dehin pjalmimit



Ndër djerranoret ara të reve po më treten akullnajat e fiereve të lotit

Që kur me të gjelbrin puhim vështrimi guxon e më zhvesh prushërisht

Ani pse i bie një flauti memec ndjej vetmie që ti je nevoje dirigjentja e motit

Si shuk letre i mbledh gjithkahtirat dhe i flak në plehinat e verës mërzisht



Por s’lëviz telajos së imagjinatës tuj luajtur harrim me hije qeshjesh

Teksa rreth tulipanë gjinjsh e bozhurë vaginash m’i pushtojnë qiejt syve

Instiktisht këndoj për ç’ka më mungon dhe i grushtoj murimin ngërdheshjes



Arratij prej të mendimit kornizë e ngujohem alpe kompjuterit dërsirë

Por tek hetoj monitorin një e zmeraldtë grimëz rëre m’u balerinka mbi syze

Dreq! dashke të të rikthej ritëm valëve-e ç’kërkoje muzave turpmërdhirë





- 737 -



Buka e ngrënë fshehtazi qënka sfidë fatit më e ëmbëltha bukë

Kaq më pat rrëfyer një ujkonjë as në fundgjol plakërime e ç’uritur

Me para ani po por me dashuri mëkatpari s’nginjet kurrë

Si bregu e vala kënaqësirash barabari kohëve tuj tokbuçitur



Në një ritëm katakombik ku dhe pse gjarpëron mbeti dritë drita

Pa e rrokur kush pse uni i ka pushtuar terrira pasionesh

Ç’lypani për jashligjësi kur edenin ripërmasojmë në shpirtra

Ndonëse aortë së vërtetës një gjak ndjellazi prin zemrën honesh



Sido përcëllohemi si kurrshijuari biftek i një shpatari panjohur

A mjalti parrufirë i një mbretëreshe lotarratisur përrallash

Pse shpejt do jemi kroje pa puthje e plore ç’mprehur ndanë arash



Mbase regjisorë shtriganishë amfiteatrove qëkuri vdekur

Ku hijet do gjuajnë nostalgjisë minj e urithë skuta njera’tjetrës

Si misterive përtyp bekim kur s’lartet statujë respekt tradhëtenjës





- 747 -



Mund t’a kuptosh në embrion qenieje veç pas mijra dekadash

Kur të gëzosh padobishmërimit mbase një ton me ar e stoli

Që kjo buqetë me kaq rima metaforirë gjoksplot trondi

Do ketë mbetur më e vyera që ke fshehur krejt dhuratash



Bizhuteritë sërë’sërë do t’i përçmosh si duart blatimtare

Por aheri imja harrimore s’do jem po kjo emaglamë telefoni

E-mail adresa do murgojë portëvulosur mërgatirash honi

Ku humbmallit shtegi arratirës hingëllirkujtimet troken trishtare



Zogth kushedi i shndërruar e i flatruar në një tjetër grua

Në një kozmosik kafaz shpirti që po i vërtetmeritka kaq ndjella

Mos lejo pra të më shkulësh zemrës ku verbguximit preha



Në i djeg kaq çerdha poezie palcshkrumb gjithfatet pse të dua

Pse etshëm t’a pij ç’fundmi të kuqkaçurrelave zjarr në krua

Pse rish lyp dheraputhjes ndër bij të më mishërojë jeta





- 757 -



Pela e mendjes m’a paska zemrën të lodhur nga trokthirat vetmore

Daulle ritëmlajthitur më qenka e s’di si tash t’ia bëj zap shurdhankat jehona

Më flet për të pashkelura trishtonja ku shendit na presin lumnaja verbore

Duhet shpejtmbathur të agut patkonj shtigje fatpanjohurave trembonja



S’mundem-i them ani që njëshpuqem me tokën për t’i shkëmbyer energjitë

Të ç’ekuilibrit jonizim t’i jap e të më kthejë mirkuptimës paqën braktistare

Mes panteonit të gjumit të humb orientim e bekime t’a rigjej zgjimtë

Të shkuarës e së ardhmes t’i shemb e t’i ngre premtive mijëra minare



Por trilldjallzonja më flladngre e ganxhë hënës më vrigthvar prej flokësh

S’ka gjë në e lut që të vdekurit s’guxojnë t’i rimishërojnë as shenjtët

Sakaq epitafisht m’a zhgarravin ballin yzengji hingëllirash mallkonjçmendët



Nëse deri dje kund s’e takove sot diku të pret padurim e ti druan t’a njohësh

Gjallmërohu oj mumje tej’jetëse se veç gjaku i ndezur denj të dashurojë

Ç’prehesh sfinksisht mbi hartë asgjëje e hidhërimit i bëhesh shtrojë





- 767 -



Gjatë jetuar me djajtë t’i vranë mirenjat e të lanë veç pamjen engjëllore

Pamundësisht për t’u kthyer rish bekimash harbon në hipnoza mllefi

Heri bën aventurieren kërkim kohrahumbjesh e heri trazimkukullën argëtore

Duke harruar që të dyja prostituisht përfundojnë majë plehnaje gazmendi



Kur fort bukur e di sa dhemben e ligen hirushet që i mbrujnë virtyte fatit

Ani pse krijesa mrekullore qiejsh s’i takuan as ëndrrës më guximtare

Aq më pak t’iu flirojnë shpirtin a t’u lypin shpërblesash trajtësim drite shtatit

E përditshmërimit barrë boll lotrënde mbetet dhe ndjenja si kaherit tinzare



Por kjo s’do të thoka që braktisur i ka zhiva zemër barometër dashurisë

Murlanshëm ngadalë rriten për të qenë shpesh dirigjente ngadhnjesh

Nëse shpagtareve luftra pameritësitë ua thërrasin virgjërimën shlimgjaqesh



Pa i kurrkurdisur himn rastësizmit si po tashzukat ti oj yllëzore mizë

Rreth kosheresh mjalti ku zotërparët velur mundit nga shija e pa të metë

Të mëshirkan t’u lëpish duart e gjokset e ijet e llërët e *****-sa epshdehmtë





- 777 -



Ke fort nevojë të mësosh të dashurosh naivkurrfajshmja ime

Mbi nivel të domosdoshmërisë s’i ke nxjerrë as kryet ajsbergut

Hm, jo ndër enciklopedira kamasutriane mes eksitoresh shfletime

Por si të hapësh udhë ëndrrash e qielli të t’a thërrasë fatin shtegut



E ç’t’u dashkan të puthjeve emërtima a skenografirat e mitim seksit

Aq më pak edenet pornografike pushtuar gjarpërnajash pa mollë

Asgje s’janë as nukleariteti i dhelave e as tsunamët e epshit

Kur ngujë të zemrës dritërim nxit ndjenjën të të braktijë shkollë



Ç’bën plagjiaturë lot’tjerët tuj i adhurirë ndër këndvështrima gabore

As mos imito të rremat shenjtorka kur jetën ftillin zhbirie deliri

As mos i ço mendsh ndjekjet gjith’fe gjuhëve ilegalisht hamshore



Prej një rruge kahpapërsëritmë dhemb’bukur bujt tek seicili nga ne

Lum kush e kqyri si i kacavirret shkrepash ku i fshihet shpirti

Lum kujt i përmbytet truri e bekim veç truri nga ky lumë orgazme



=================================================



11 nga 123 pjeset e ciklit: VERTEBERTHYERAT SONETE.





- PROLOG -



.Tash, mësuar si ndahet e gjelbra prej të kaltrës në gjakun e hakmarrive

. e si t’i shquajmë vagneriadash ngjyrat e së padukshmes

. e të shenjtisë shije si zbohen orgji vdekanikësh saqelizuar

.Alkimisht i përvetësuam edhe misteret shndërrimit të dherave në para

. por jo aq denjazi sa lotit t’i japim atributet e ujëra paqërimës

. e as eterin t’ia kthejmë mishëruar ankimë amshimit

.Modestazi ndër kokalla apostulatesh skalisim armë thirrjelashtëse

. në mbrojtje të paudhësirës qoftlargtë që fatet na kahka

. drejt mokër lavdimit ku ingranazhet e harresave na miellzojnë

.O për t’i gatuar byrekë hyjve që s’na rrëfekan ç’ekzistencë

. o për t’u mpiksur vetëtira gjenit të ngadhnjardhërive pa të shkuar

. o për të neutralizuar çmendtrillat e urisë sofër realiteteve



.Trinisht zhgënjimëzave pa i mohuar asnjë hije qiellore fjalës

. e as epje zemrave modifikuar eksperimentimeve vetmohore

. e as akreporet tehe shpatave triumfale kryqur mbi sahat gjëme

.Nga bodrumet e çdo dite vizualisht po i zhvarrokemi nostalgjirat

. për t’i falur territ sigurinë e virgjërisë pa limitim dritësire

. madje edhe kur skadon afati i përdorimit në viagritetin rutinal

.I gjenive atëzim s’na i lyp domosdoshmëri mitërzimit epokal të palcës

. sepse as relativiteti i rilindjes s’ka mëmësi pa krena flijie

. në do duam që në edene idhujnirash të jemi katedralorë

.Qentë e pasioneve toku do na lehin në zellnjëjta tonalitete

. pavarësisht rracës së buçes së adhurimës apo vegjetarizmit kristian

. të kohës luanëzore deri në kopilëzima kobtrashëgonjash



.Shteg’gabuar mbërrijmë po në polin e poshtëm të sferës së pushtetit

. blatuar si parahistorikisht skllevërve që s’meritkan ta përligjin

. në të kauzave modernitet ku vertebrohen ulërimat

.Të sensibilizimit kosa s’na lënë të ngrihemi majkëmbëve si malet

. e as t’ëndërrive foshnja që entuziazmohen prej himne milingonash

. e as monumentet e pleqve shpërdoruar ri’heroimit

.Kur të epërmit pol energjia s’duhet t’i mbrojë petksaj skeptrimrrezuar

. të frymargjilasve zezëri që s’dinë ta ç’alibijnë devotshmërinë

. e as lehonirat që s’farkojnë gjunjë kuajsh prijsërimi



.Pse dhe engjëjve ua dyshojmë busullën e shërbesës ndaj mbikrijestarit

. fortllastuar privilegjantë ndierë në të apokalipsive matematikë

. rima falënderimi i thurim e vela faljesh bindpanikut

.Ja që përbuzisht s’na i virtyt fara mbjellmendjet e dhembtjerëve

. pa gëzuar as të drejta t’i privojmë nga kënaqësitë autokrematorse

. ani pse na i shtytkan varkatymrat mbyt’thell’irisësh

.Përmbajtja mbrun thelb e jo forma tuj bukurshkruar ç’ka u rispermua

. e jo filozofimi t’ia latojë hirazi të kurrthyesuarat ogurësi

. jetpërbashkëtit emërues të psikofuqisë inspirim heshtjes







- 6 -



.Ndër të njëmiliontat trajtësi fantazmagorike të rimishërimit

. sot rish mbrojtëm devocionisht krenarorin tunelth mendor

. të gjysheve cikluar përshpirtje mallit

.Ashtu si amat tona mitërzim qytetërimit edhe të tyret nëna

. shendpari qenë korijëza shënmarizore me tërfil drite shtruar

. nëpër busulla për pasionzinj patkonj

.Ngado i mbërrinte jelesh vetëtimuar pelë lumturimës

. zvarrenjë vaterlo kujtese gjaku i gjakimit të stërgjakut

. me emrin farkëzuari çekanë mallkimirash: mashkull

.Kurrë flijorit përkushtim të pamohim me lapsin e epshplugut

. mbi fustanellë të himenit të zhgjëndërrirave

. të qëndisë idenë pasardhësuese në fije arkapilarësh



.Ku të garantohet luzma do lypej mbjellë farë ngjizdenjë trashëgimie

. noterësh jet’teji e synetxheshash pa bekima

. e hipotekistësh sy’pa e tredhtaresh fratesha

.Sepse instiktisht alfabet lotit argjilëzorja përzgjedhje

. qiellive e si mund të hiqte engjëllzisht gjykimit dorë

. nga dorëzat e portës së parajsisë gjithsesi tokësore

.Pasi përpasi mureve të kështjellëzimit të së koshiencës prag

. çdokush paska ngastrën e vet premtuarjes prej faraon kobit

. edhe kur s’qenka e hyjuara piramidë

.Nëpër dyshoret xhepa të të gjithëve ne nën urdhëri çudimi

. si vallë tokgjenden tufa e çelësave të lakmisë

. kur i vigjëlonte brezit veçse i askundëmshfaquri - Ai



.Për të mbetur posedonjës të po një lartësire meritimi

. dhe të kujnjëjtës energji pakonceptuale që perfektazi

. fatjashtëzakonshmet detyra paqëluftëse ekuilibron

.Falemi e lutemi që të pamëshiruarat bija zbules’faljesh

. nëpër maternitetet e hakmarrirave të kohës ndaj vetvetes

. bujtur të na i kenë mundësitë e sendërtimit

.Pra të përzgjidhet dikush që pa të ekstazërimit lente

. të dijë t’iu shënjojë mes rrethit të vaginizimave kozmikore

. ku tash gaztoku i gatuajmë betejat epokreja



.Nëpër strategji që na kërkojnë rekrutë prej larg pasringjallive

. anipse s’duhet të marrin vesh pse xhelozishmi ende i duam

. nën e mbi teh horizontit të së qënit

.Të sigurtë ta kemi të shenjtën zallamahi lavdatëplot me lypsa oguri

. heronjësim tradhëtenjash e invalidë ilegaliteti

. e gejdirigjentë mes filarmoni politikhajnësh

.Pa i paragjykuari stallash dashurimat ku dem’demonët e humbjeve

. guxojnë panik të na pagëzojnë viçat e bijve sapëllitur

. çdo akti trinomiteti - gjen prostituimit









- 14 -



.Sot po ndjehem i vetëm-si një burim këngëtar fund gjirit të oqeanit

. krejt patutur prej kthetrimit ndër vokalica rrjet’loti

. kurrsesi pa i lënë diejt të ç’mbyten

.Trisht i vetëm-si një tren përzhbiruar grackës së tunelit shembëzor

. mes uverturës bjerrë alurimave për ndihmë

. asnjëkohe dëgjuar nga zotat punëramëdha

.Sa i vetëm-si një drer i sapo gdhendur faqe shpellës

. dënuar brenda retinës së adhurimit prej çiklopirave epikale

. gjahtarisht pa iu gjunjëzuar më ç’ngujëzimit

.Fort i vetëm-si një ungjillth në duart e eksploratorit

. sepse i ka humbur shteginën kthimtare polit vetsakrifikues

. për në rimishërimin hyjnor sfid’mëkatizmit



.Thjesht i vetëm-si një pagure etjegjelbërt rekrutizmi plangpenduar

. kur kali s’ka si e hap dot kujës edhe nëse do

. kur mbi i fle yjazi shkretëtirës arratimzotthi

.Ligsht i vetëm-si një korb burgosur kafaz pickamave dhembimveta

. pa mohimin e përmasive të lirisë uzurpatore

. mëkuar me fluturza shndrirëzuar gazmendi

.Oh ç’i vetëm-si një sondë ekstazimverbndjellë astronomike

. kauzës së robërimit të dishepujve çobenjër të nënshtrimit

. pavarësie fituar utopiken shpëtonjë

.Kaq i vetëm-si një përrallëzë përmallore që epoksterilet shtojzovalle

. konspirueshëm ia rrëfejnë veç njera’tjetrës

. hir mister rishumimit pa lypmë kreshnikësh



.Tepër i vetëm-si i shpirtit sarkofag brenda një libri mbytur metafora

. asesi denjuar ta shfletojnë nën rrasë ndjese

. as mishkonjat e harresës dhe as të fatit luani

.Hidhmësisht i vetëm-si lahutë engjëllicke lavjerrë në prehër satanai

. edhe pse ia prenë gishtat ledhorë tingujve eksitues

. epshxhelozëve mëtonjës orgazmisë

.Murgëtar i vetëm-si vera e gjakimit të një kurbanije akt shpërblimi

. pa të tempullit mauzole alienizima dijeve premtuar

. kur ridimensionon kupola flijimërie



.Habitor i vetëm-si fantazma vegonjore e një dragoi

. pse nuk guxon të jashtdalë zhguall mendimit fiksativ

. dëshmisht të rrëfejë panikun prej zjarrim realitetit

.Pishtardruari i vetëm-si teleskopi i terranjorit pasion

. tej çerdhet e ferrtarëve tjetërsuar në njerëzorë rrok

. pa ia këqyrë moralit qark harenjirat ç’adrenalizuara

.Dhe nesër i vetëm-si fari pa det e si ëndërra pa sy e si uji pa zhurim

. e si një puthje pa ofsh e si një qiellth pa erë

. e si kobim pa vajtim dhe si kobrë pa gjuhëzi









- 20 -



.Në ç’zipimën e të mbeturave panjohje dhe të shtatë miliardë viteve jetë

. njëmoshësia me diellin më kumton që astrologjiku sahat më paska ende kohë

. energjinë e kundërt t’i shfrytëzoj rishndërrimit po në grimësë fillestare

.Jam pse korniza artëruar e kozmosisë si mund të quhej hermetike pa mua

. pavarësisht nëse përdorem të mbyll një brimë të zezë apo për farë supernove

. tash gëzoj të drejta vlerore tregut të pasuriçtundshmave kult spermimit

.Shkenca ndjehet në luks për sa cikle vazhdoj i heq shpine të tepërtin argjil

. ashtu si feja gazmohet kur këqyr që i mirë di çeshtjet e të qënit e të bërit qiell

. anipse sharlatanizmat politike më formëzokan prej pyetësorësh si+pse

.Nëse besoj kompozitorin e perfektes kakofoni të atomeve frymkrijuese

. mrekullimit s’mund t’ia lejoj vetes saktësinë e kërkim kroit të supremzërit

. kur fati nuk më mjaftonka as për t’ia disiplinuar euforiket pasthirrma habisë



.Pa le pastaj për të bashkvepruar me misteret e voltazheve të zbaticmës tokësore

. ku përthellashtit s’mund të bëjmë sikur s’gjegjim pyetësorët materialë

. pasi do i zotëronkemi dhuratat e gjithshkasisë dëshiruar e nihiluar lashti

.Në sa pak hapësirë duhet t’ia kufizojmë të deleguarin virtyt të ekzistuarit

. pa abuzuar me vetmohimin e lapsit e të qiririt në kalendarimin e rilindjeve

. e as me koleksionimin e portrete perëndeshave kur një emër na paskan: gra

.Dashuria qenka krejt tjetër gjë në ekuivalencë kahkundrualltë epokës së bujarimit

. tuj e adhuruar krejt ashtu si do doja vetë ta këqyroja pas lente virgjinitetit

. pafundtareve shfaqje të dyshimit në detyrat hirhyjimta mashkullore

.Pa vonuar simpoziumesh festive për të zbuluar cili është i dhënies motiv

. as bindur teza profecive kur më përdorin si dëshmi në vërtetim kauzash besimi

. madje frikësuar thënies se jo shumkush si unë punon veç për pasvdekën



.Alkimisht druhem prej të ndjerit i pesti element në mistifikimin e premtimit

. pasi kam mbetur pa iu bërë pjesplotësor kontratave kurrnënshkruar njerëzore

. nga garantimi i verës nëndhesuese deri në sigurimin e ujit re’epërm

.Patjetër justifikim një familjeje që do jetë komb e që gjene s’më ka çati

. fort nikotinazi helmuar për mosgjyshimin e atërorit gjak në një fartretë pishtar

. kur mes kaq perandorirash terrimi lypet më shpejt se pendesa të trokth

.Në raporte thyesimfikse t’i koinçidencoj çdo kënaqësi të luajturit me rrezëllimat

. pa harruar privilegjoren ligë të rrackuajve që falasi blejnë shenjtë e besë

. por në të armëve galeri kushedi i gjej prehmash befasueset mençurizma



.Ende pa dialogim duhet flirtuar me engjëjt edhe pse puplat ua mohonkan seksin

. dhe kur i tokës bekim ritlypnon lutje’faljesh mbarimin e çdo udhësie ferri

. hakë për t’i ridhënë pa hile jo vetëm mitizimit të çdo imitimkrishti

.Formulimi i plejadës së hipotekimës emergjente e i trashëgimtarëve autoktonikë

. pa kushte më urdhëron të jem këmbë e lavdërueshme në urat ardhmërore

. kur ç’pranuar çudi do më quajtkan në një tjetër epokë bujtjesh alien

.Por ja që sot i shërbej zotës së ndërgjegjësimit të sfidqëndresuarjes burrë

. çdokuptimërisë së të respektuarit epshor të natyrës mitërzuar që pret sundim

. për aq ditë sa mplakje planetit kotthi përpiqet t’i mbërrijka rimishërimi







- 21 -



.Abuzon grafiku amplitud’lajthitur qark rebelimës së relievit

. me matematikën e pavlerave simplitudiane të tejhorizontit

. gjithlogaritmave të bekimirës zero

.Abuzon i ç’deshifrueshmi mister i tuberkulozit të kartëmonedhave

. me stetoskopin e gishtit aritmirash makthi

. kur e rinumëron për të njëqindtën flijëzimë

.Abuzon trillonjegri përrua i buzës lashtësisht tradhëtuar puthnajash

. me liqenet e gotave ku harenjash u derdhka dritazi

. trishtimi që kundmi s’i ka krua etja

.Abuzon i hajnuari gur galopimzallit të një vështrimi qiellpabusulluar

. me margaritarin e një retine që gazmet falenderuari

. errnajorit kurrkonceptueshmërizëm



.Abuzon zebra e instiktit që nuk e përballonka sfidave lirinë

. savanës hënë’hijesuar rradhim’një mes breshkave të arsyes

. fluturuari kurorisht qark diellit lotzi

.Abuzon varreja e vetëtimës që pas’stuhinë e ndëshkon çdo pasioni

. me xixëllonjën e dhembës që dot s’ia ndez

. çmenduraken benzinë ofshimërive të kobit

.Abuzon shkretëtira mbjellë plot palma yjëzim majë shalëve të mallit

. me bëlbëzirën e sythim begatisë sterilizuar rrënjësh

. mishit të gjelbërimave ngastërdreq

.Abuzon lisi pa mbjellë i një psherëtize krenimi shtatfllador

. me kitarën e premtuar skalitmë ardhësirës

. anipse asnjërasti s’do akordohet në tonalitete dhéri



.Abuzon stacioni ndërplanetarik si ende jo ndërtuar i kohës

. me alarmonjnesërmin tren nisur shendrrenjtazi inspirimave

. kuzhinash stuf’eshtëruara të skrapit

.Abuzon legjenda gurrëzore ndër thonjtë shkulur të kujtesës

. me vjollcën himenperënduar duarklithanisë

. kur nuk paska se cilës epoke lahutare t’i ridhurohet

.Abuzon miklimplatinti grepth i fjalës pa përmasim

. me domethënien buzëqepur mes ecejakesh të mendimave

. peshkëruar ndër përrenjë gjuhe shteranikë



.Abuzon i përjetës lavjerrës me çastin sapo rënë në dashuri

. me të filozofimave tribu që s’ka si i japin funksionimin logjik

. sistemit absolutist të stoikndjenjës

.Abuzon pankreasi i domosdoshmërive të pa kushte

. me gardianet e flirt’besnikërimës së insulinës portaçkyçëse

. nëpër galaksitë e gjakëzimit dyshues të fatit

.Abuzon dixhitaliteti me ëndërrirat po aq si radioja me shkrepëtirat

. e ngazëllesa me zemëresa e flatra me baltra

. e seksualitetet me masturbitetet e etj’etj’etj







- 32 -



.Mos na shtertë ritme dëshirimës bredhtari labirinth pylli mikja ime

. mos na i braktisshin të edenishteve mollë

. duetet e zogjve kur s’duan të na kaltërijnë

.Mos na tradhëtofshin kokafshehi lojëra zabelishtes

. kurthet e arom’luleve panjohur në mollëza përkëdhelirash

. dhe as muzikheshtja e së kunadheve trillani

.Mos na u ngrystë kënga ëndërrirash ndaluar pa një pëqi prushërimi

. e as oguri pa gjinjtë e një yllësire babësimpagjetur

. astronomi epshimit autoçensuruar

.Mos na ardhtë ilegalisht e agut fluturzë prej të territ ortekim shtegu

. as era me të trishtnajës velë litarshkrumbur

. nga atdhehumbëtarët orientuar ajsbergazi



.Mos na miklofshin drenushzat shitura gjyshim’amësisht gjahtarëve

. e as aureolimash vetmie tingujzjarruarat harmonika

. të gjarpërinjve risulmues parajsisë

.Mos na u mbyllshin atlasësh portat e përroskave malësi frymëzimit

. e as të krojezemrave dritare thyer zhurive

. nëpër harta xhelozimi ku skllaven ndjenjat

.Mos na harrofshin hijet e dishepujive të fantazizmit dhe fanatizmit

. e as gjurmët e legjendive ende pangjizuar

. ndër dhéra ngadhnjirash çudi ç’mbërritura

.Mos na u kërleshofshin arenave erozionuar dëdorëzimash të stresit

. dhëmbndryshkoret heshta të nostalgjishtes

. jo as shpatat kurrë farkuara të entuziazmit



.Mos na bujtëshin festave të gjenialitetit flakvallesh

. shkëndijartat opinga satanizmi e as shurdhklarinat servilante

. nëse rastis që gjalljes vërtetë perëndihemi

.Mos na dështoftë surreali shtatëzanim i vreshtave

. dhe as vera prej butit të hënës mëkatenjbudallaçkë

. anestezisht e prehëruar tryezës së kirurgjisë orgjiake

.Mos na përfundshin maket përtallive kështjellimat e fjalës

. e as letre higjenike mermeritë poemëzuar

. ku emrat na i rimuan epitafisht lavdonjat dhembore



.Mos na u paralitiktë e këmbëve lakuriqësi mes ritualesh pelegrinimi

. e as testikujt e syve që kohës eturi pjellshmërirash

. kurajim embrionojnë ardhanizmin

.Mos na shpëtoftë nga i dëshpërimës oktopod fati

. e as prej tentakulave të milingonës bankiere thesarbesimit

. rilindësja e qeshur trashëgimirash kob’reja

.Mos na reshtë i vullnetit teh së skalituri rremat e gjelbërisë imja mike

. kozmikisht asesi mos na ç’etertë dritmëri

. dashuria - pluhuri që na pritka nga erdhëm







- 39 -



.Fëmija që i kërkon të mbledhë lulet e mëshirës burracit brenda meje

. apo unë po i lyp faljepabindurit të më udhprijka drejt virgjërisë së aktualitetit

. a të dy citokemi pjesë nga tragjedia që na rend kundrualli ç’kohësisht

.Sakaq zjarri piktor na pohon se artin s’e ka marrë pas e ndjek shtegun

. lëngonj’adhuruar fantazmitë si i mahnit njerëzia tek bren humbjetij prometetë

. pse fatkeqësirat s’i rrëfehen as yjësimit nga do na zhgabonjen mëlçive

.Ndjej që lumturisht do gjyshërohem dhe ndez një qiri për nder babai

. por i varrit gur m’a fik sepse qenka shenjë fort ndjellakeqe malli për panjohjet

. kur fara që nuk e riprodhoka mbjellësin paracaktor garëzon premtirën

.Tutje e flak kërrabën e bariut që i ruan duke i mbirespektuar vathëzat e zakoneve

. kur paskam domosdoshmëri për të vlerkëmbyer jo veç dherat e traditës

. në ndërrim kauzash të kurrkuptoj që mbeta zanafilli pa mbrojtës



.Rreziku për të dëgjuar të vërteta që nuk i dëshiroj më tremb mes frymbrengasve

. me sfidfaktin sarkastik që s’çmohem as prej miqve e as nga armiqtë

. shtatore pështirosjeje më bëjnë të jem shpinësim realitetit hiperbanal

.Në të filantropive mbretëri i paskam ç’busulluar sensin gjunjëzor zgjedhjes

. pushtetit të fjalës pa ia kërkuar gjene të m’a kthejë forcën që dikuri më huajti

. madje edhe i mendimeve seksualitet më kqyr krejtçmashkulluar

.Lutja m’a pranon shtjellën e thirrjes por pa m’ia ç’dremirë pyllishtet arsyes

. anipse dhe engjëjt iu trembkan vizualit zemërim të paplotësimave të dëgjesës

. e kryehyu ligon pse ja që s’di si të shpëtohem nga shpresmërimi

.Dashuria m’a shfleton fshehtarin libër me asnjë rimë dysythëzore loti

. tjetërsueshmi bindjes ta admiroj dhe jo majë tehesh të dokeve flirtërore

. kur rrezikimi princëreshon një çast e mandej shpërblesirave nuk gjen çmim



.E njoh dhe e rinjoh e dyshimnënti ia shkronjëzoj emrin me të agut stërkala retinës

. ndjell’ekzaltorja pa trishtzbuluar cili velëzon arratimën në hir të saj

. shërbestarët kaplon kahkundërt pa kryquar kë i nevojitka shënjestrimi

.Në guxon të qëllojë mjafton mos të dij luftarakazi t’i shmangem lotit

. e pa kërkuar të mësojmë çdo ndodhka vdekmëtej me melhemirat shëronjëse

. pasi e pashmangmja detyrë natyralizore na deklaron heronj palo jetës

.Pra po e dhuroj të shpirtit zgjua pa gjykuar ç’ka do më kthenkan çdo shkëmbimi

. kur bletëzat e bardhësirave luzmen rrethanive bezdisshëm tepruari

. meqë dhe e zeza mangët më qenka ekzistencës mes smira grethërive



.Trimëria më rezulton të jetë pasmja e sabotatorëve betimorë të luft’epshit

. rreth prushvatër mirësisë ku nevoja të na i njohë deri në çdo pranim aleatëzimi

. kokë për kokë ngjizërim besës së re për kokën e një koke të re

.Por ja që qefini rish e nxitonka pajtonin duke urdhëruar ta admirojmë pse është

. hyn si del palce e shpagonja si i ndal sahat gjithësirës kruan zë kujëshend:

. lavd hyjve e jo pa mua veç iluzionazi i shpallin fund ritet vuajtjes

.Kërkim ame atë e bir tripalësisht i rishndajmë barabar të dritbekimit ndjeshmëri

. e beft afrohet prej kushedi ç’planeti larg mungesa e një ëndërrori blatim

. e pa na i kurrnjohur zemrat po një gjuhë dhembshurie i flet gjaku







- 60 -



.Bukur moj art’heshtë e votës sime që kauzimit jo aq fare rastësisht

. durim të farkëzuan prej letre shënjimverbër

. baballarët njerkër’kusarë të abuzives hiperliri

.O dyluftim riciklor pa armiqësi zanafille herët fituar rrenja historizmit

. me fatin paracaktor prej zotave-faleminderit

. përse s’denjove të më shpinosh kurrçqenies

.Histerizimit të shpagisë kur nuk m’a tradhëtove të logjikës gijotinim

. të përunjem o idhujni vetmohore trimërimi

. në s’m’i shkelmove kryet udhësh dreqanore

.Madje lejuar të shndërrohem në rremëtar krahdroguar pendimërie

. për t’ia nxjerrë bregut tjetër të doktrinë iluzionizmit

. barkën e busulluar për pol braktisjeje



.I shpirtzhveshur deri në gëlqeren e kokallave lig magmëzuar

. plangprishës lejomë o mëkat të ngujëzohem

. shpëtuarjes në qelën meditimqelqtë të dizinfektimit

.Apo dhe të kridhem përfund gargarës së një kove vlimçeliku

. viruset që po m’a mbanin pushtuar kadavrën e ndërgjegjes

. shlim t’i shkrumbëzoj udhneuronesh

.Mos më humb delfinazi pas këngë mallëngjenjës o ishull përkushtimi

. vallzim dehje’timonit të një shenjti mjegulladhuror

. mes dallgëve fishkëzuar gulçim qiellit

.Pëlhurën fijevetëtirëse të velës ardhmënore oj kohë kurth’endëse

. mos qell ta shpalosësh në bash krahërori pari

. mes suferinim varreve të fisnajës ullinjëzuar



.Premtesa ime me zërin kalitur nga shenjtët shpatpas male bekimive

. dhe në s’m’i shquan shkëndijat përkushtore

. mos u fyej shkretëtirës florinjuar që na ndan

.Edenisht qoftë edhe gjarpërzuar do të ta ndjek hijen

. o ideal që zhgabëzon majë flamurgjakimit të virtytit

. ku veç rrufetë ditën të kalërohen vertebrim yjësive

.Urat ndërdimensionale të dyshimit tek e lotimit farë

. mos kundërshto të t’i shemb oj ogurmirë shpërfillie

. kultrebeluar moralit ku hipnozisht rish dritësohesh



.Brenda kënd konit të mrekullisë ku përthyen skeptrimave shpirtin

. dhe drynit të magjive m’i dhuron të ri çelës

. e nën minare misteri ku i ringjallon ikonikët

.As ti o drerushthë e dashurisë mos u druaj shtrigonjësirës së zotave

. kokafshehti tek luajnë ndër degët e bredhit të erës

. me shpatat dhe parzmorimat e zjarrit

.Ja që gjene injoranti penis i intelektualizmit perfektoz alibi besimit

. sfidues i hyn ndër porta vaginës së vegonjës

. për të na i bir’bijëzuar ligjshëm zhgënjimat







- 78 -



.Liri e tatuar për çdo milimetër qiellth me dhjetë pash ngulje nën dhé

. hektolitrat eterike të dijeve gjithdestinuara për t’u shndërruar në stuhira azoti

. mushkëritë e planetit të pastrojë prej nikotinës virgjërtare të gjallimit

.Liri e huajtur nga logaritmitë e fajdexhiut fat që s’i mjaftojnë tri jetë

. emrin të ta fshijë nga listat shpresonj’epërme ku vetrrëmihje gjymtyrët

. thesarin e pashlyerjes për t’i fshehur një zoti që ende s’ia ke gjetur mëmën

.Liri e falur në mauzoleumin e heroizmave që paskan kontrabanduar autorët

. ku skalitësit e epitafeve plagjiaturë i bëjnë floririt kujtesor të fjalës

. duke riprodhuar poema dishepujsh që gjembaçazi iu shndrin aureola kryesh

.Liri e shkërrmoqur prej misërnikes së stresit thellxhepit të një ëngjëlli

. pse sillën e yjeve nxiton ta ndajë me blegëroshët e pambrojtur nga premtima

. pa ditur që barinjtë investojnë uri jofitimprurësesh truste vatha gejsh



.Liri e penduar ndaj performuesve të abuzivizmit që bindur i kanë zhgabonjat

. krahët t’iu stampojnë shkulgjakshëm flamujve e shpirt të patinazhojnë baltrash

. mbeturinat e erës djegur t’u tatuojnë mishrave të meritës kreni

.Liri e tredhë nën magjirat e sofistikuara të kolaboracionistëve të sterilitetit alienor

. gjashtpërmasinë t’i humbin pikës ç’orientore ku zë zanafillet palca

. prej barsjes së milingonë zërit e deri në apokalipsnajë qeshjefundme

.Liri e përpëlirë mes panairit standartizor të drerëve që hirojnë tryezat

. pasi i adhurimit iris i ka nxënë eshtrazhveshur në kafazin zjarrëruar të urrejtjes

. pse të bërit flirt me hënën e prenotokan tek të sazbriturit seksim saj

.Liri e evakuuar tej kraterit të emancipimit ku qytetërimi vezuvon lot

. me llavë intolerance për të uzurpuar çdo fjord të mëndjeve të kurrmosvarme

. gurgulliargjendtit kazan moderniteti nxiranim t’i shendkridhet në gji



.Liri e ç’dremirë robinjë në magazet e koleksion ikonostaseve të ç’domosdoshme

. meqë arena kohëve të reja shpatat e vjetra mbetën pa idhujmanikë

. humbjen ceremonialisht tradhëtore t’i damkosin çdo kauze gladiature

.Liri e trafikuar ndër pulla postale kronikanësh ungjillëzisht dëshmivarur

. me patericat e legjendave ruajtura në papirusë lëkur’asketësh ende analfabetë

. striptiztuar ankandim shovinizmave nga shifrarë epokash genocidiste

.Liri e trallisur toku me romantizmat e bashkëshortëzimit ilegal të fe religjioneve

. ku reliket e inçestësi shërbëtorëve fantazmat i flakin nga sëndukët

. princërit të inspirojnë t’iu zënë vend mbretërve krahësi frongjyshesh



.Liri e prostituuar skaj tempuj legjitimitetit ku jetojnë ç’përlyeri maritë

. pritur kapërcim moshe galaktikore të zbresë garipi harrimtar i ndërzimit

. arave të himenit t’u japë urdhër të gëlohen me plot krishtërorë elbërimash

.Liri e pagëzonjur vesit me duar të palara nga shën‘gjonët mëkatvrarë

. duke shtuar në peshën e gjëmë sakrifikimit dhe përqindjen e tenderorit

. kur u bëka fjalë për një rinisje pasi i entuziazmit injeksion s’lyp shpërblima

.Liri e çliruar thonjve të vetvetes frymbekimit dhe liri e ç’liçensuar nga mohimitë

. liri e internuar visesh kreshnikimi e liri e shtatzanuar çerdhe hyjive

. liri e pyllëzuar plot ç’dekadenca e liri krejt e hamendësuar-e imja liri







- 107 -



.Mes limës së Bethovenit që më bën t’ia dëgjoj perfektësirat deri nëpër shurdhëri

. dhe irisit të Homerit që e zhbirka verbimin tejmit në ridritësim

. vetes i jap formësi veltymtare fjale ndonëse ende jo besimshenjtë

.Tym çliruar prej çekiç antropologut nga eshtrat e ç’varruara epokës

. e tym i tepërt shkundur nga supe monumentesh përtallmë majpode lavdimit

. e tym velash pengmbetur fund oqeanive zell eksploratorësh morali

.Mrekullia e zjarrit të çdokohmundshëm pra m’a rrethon sigurtë unin

. shpërblimash duke ia shkëmbyer barabartë frikëritë dedikonja dhurimit

. reciprokisht nëse m’i shkrumb rimat ia shndërroj hi hakmarrie vezullimat

.Pakti i kthim shpinës duelimave e ndërrim rrugës në ballpërballa thirrmash

. linçim do na ish idevetmja zgjedhësi e tjetërsuar nevojës në urë

. ku duam dhe në s’duam ia konsullojmë virgjërisë sekrecionet e egoizmit



.Ja që gjuha na paska të drejtë me plumbin e çdo gërme t’i shtjekëzohemi

. madje dhe të vrasë më shpejt se çdo imazh që posedon tërçka nuk na përkitka

. pasi na edukoi të pranojmë veçse magjirat e rrokura shqisash

.Një ëndrre që mbërrin në hënë as mëshirë s’i ofrokemi mungesë bekimit

. e zerove të një çeku që e shiti himenimin si ia justifikojmë shifrën paraprijëse

. e tenxheres së presionit publik i shtojmë të termostatit epsh

.Po ja që ndodhi ta takojmë një idhull teksa zbret prej alpe pasionit

. floririn e dëborës të këmbejë me një tufë cjepërish betueshmërive mërguari

. pendimit të kthejë parajsat i fal dilemave zotërim një bari ujqërish

.Kur mua po më duhet të flas dialekte përçartjes për të njëmijëtin vit ymër

. skllavëruar patradhëtorit mision t’i bind të shpirtit gjithvëllezër

. vetveten të kuptojnë duke m’u qashtruar filtër pasqyrës shtrembërilotuese



.Mbase dikushi prej grigjës më lutet t’ia djeg të hipokrizisë veladon

. e një tjetër m’u gjunjëroka t’ia gris lëkurën me urtizma senskundërti skalitur

. e një rradhtretë përgjëron t’ia postoj ndër djaj të shpërdorat dashuri

.Dhe në gabokemi u lypka të vërtetojmë që çdorast yjëzon e drejta

. për të mbrojtur fajet i urdhërojmë dëshmi edhe zotave klitha nevojës

. dhembave mos t’i blatojmë as sipërfaqe mallkimi e as thellësi ngushëllire

.Diplomacisht ndaj e tokshpikëm hipnoz’epërmin art të qepje gojës

. dhe heqjedora autoreklamash ndër ankande dinjitetin na i zellkqyr turpërimës

. shërbesë shkakut që në s’paqemi me detyrimat fati kurrë s’jep kredi



.Rish pa e falenderuar varësie vonesën e blatimave së klasikes flakë vuajtjeje

. kur fort më kryelartë po na ia ngre oxhakët smog mençurizmit

. premtirash që qiejt i marrim me qera por jeta na ka thjesht një heri pronë

.Strukturimi i realitetit në vlera na shndërroi në qëllim: të jemi treg

. ani në s’dyshojmë logos së injorancës që di të blejë çdo lloj idiotësimi

. duke arsyetuar me trurin e parave kur shijen ua përçmonkan edhe krimbat

.Pse as për vdekjen s’qenka e lehtë ta sigurojmë edenazi hyjnizimin

. tek ky virtual rrethlumturim ku armiku dashka trajtuar më me respekt se arma

. pasi na dremit jo të zgjohemi por të rilindim çdo agimë si Pikasso







. - EPILOG -



.Meqë tuj u ndodhur ndërmjet engjëllit dhe djallit shpallëm trini

. pa u rikujtuar për ekzistencën e arsyeshme të armikut

. kur mes hyut e të tijit dreq ka epërsi numerike nëse na përfill

.Kalendari na detyron të dyshojmë mangallëzimin e miqve

. pse pa kushte duan të na përdorin si thëngjij për të ngrohur veten

. e jo si hi dëborëzimi nevoje për të përkorë përjetësirat

.Sado vesëhimenta parajsë s’na rrëfen të prindërve shtëpi

. kjo nuk na bind pse zotthat s’duhej të na pranonin bashkëpunimit

. edhe atëheri kur qepim copaqiellazi qefinë blasfemirash

.E dashurisë deve do të na largojë prej antarktidës së dyshimave

. anipse gjithkohësive trishtimi ndërronka planet shpirti

. ndër miklima’tjera tradhëti për t’ia ndjekur delirësinë besimit



.Statusi që i kërkojmë garancisë së luftënxitjes ardhmërore

. s’ka pse na i mohon qiparisngastra dhëmbave të së shkuarës

. kur fundmësuam që heroizimi ndodh ç’gjykuar në të tashme

.Simbolësisë së alfabet meritës vepra jonë jemi pa inicialim po ne

. madje individualisht fatballi përgjegjësie i emrit vlerim

. kur njohja e mallkoreve energji na kalon kampit të falenderisë

.Amnezia e indiferencës ndaj çdo shfaqjeje templare të së keqes

. ikonostas shpinës lutet t’i skalisim galdmirat krimbuara

. pakësisht të hiperbolizojë mbretëritë e vuajtjeve nëndhéruari

.Nëse ndahemi në proçesionarë e sehirxhinj na bashkon hakmarrori rit

. e i foshnjave përçundnim plaklindura mitër idesë asgjësuese

. si temjani që i përhap aromë këmbangaborit gjak



.Mekanizmi perfekt i zëvendësimë kryeve si ai i këputjeve

. çdo seminar demigrimi na i kurorëzon kolaboracionistët shpagorë

. mes kushtëzim kamuflimash duke na shfajësuar vetflijitë

.Qëndresimi mbeti kryesorja arsye sekretim numrit të së fortëve

. kalitjemoralit t’i përfilli shans virtyti e jo farkimgjunjes

. pse e virgjëra kullotë truri shpall stoikim-jo kërma në plëndësi

.Të ndriçuarit është profesion i trashëguar i të terrtuarve sundim

. si skëterrorët i mbajnë hapur ferrdyer feks’humbësve

. sa shumë qirinj që vrapojnë e sa tepër erë që tenton kahfikjet



.Jeta dyanë murit që na ndan me lotin s’di as pas saj ku të na shtatorka

. sakaq që deri shterikes molekulë oksigjeni depo mushkërive

. galopi s’i mat milje brengës kur ç’na do inspirimi

.Afër a larg të na flakë e vërteta qëllimore ndryshim botës

. zellpatjetërt detyrë ngel e saja ç’fuqimëri të na tjetërsojë ne

. duke na e racionuar lirinë obezishëm plot metafora fasfudiste

.Nëse civilizorja histori vjen dëshmisht të na marrka pa asnjë konfiskim

. marshe vargjesh ku poetizimat lypen shtatzanive si bajoneta

. muzakim tok me muza-deri këtu iu jam tungjatës

... SONETET

AS SHOVINISTE

E AS SEPARATISTE

AS NACIONALISTE DHE

AS SIONISTE E AS PATRIOTISTE

E AS POSNEOKSENOFOBISTE





- 889 -



Ky atdhe dhe vetë bir pa atë

Kur urdhëron t’i bëhem fli me ndër buzë dhembtijin emër

Harron që ditë trishtit më ka lindur të pa zemër

Rrjedhazi dënimpakëmbim e lotngratë



Veç t’i kujtoj dua me patjetër

Se kurrgjë s’bëri të gëzoj tek kjo jet’ e ç’mbarsë

S’më ndihu as aq sa mund të ndihte një vdek’ e pa gjasë

Palindur ndjehem si tash pleh i vjetër



E meqë dhe jam e si ende nuk jam mbi të

Vrigth do doja t’i valëvis qiejsh një flamur çjerratar morali

Rroftë dashuria! klith ligshtë



Brekët e pavarësimit ia ngre majshtize fati

Krye shënjueses grishzishtë

Që sa herë krahëruar më shpon jam po ky fuqi ringjallmi





- 899 -



Tek kjo botë ende keqsunduar egërsisht në çdo shpirt thërrmije

Nga miliarda mendje gjenializimash vetbesimazi trillbegata

Si mund të më pëlqejë mbi galdgjitha mendja ime

Kur s’ka të sajën asnjë unazë gishtblatimi trishtngrata



Sa mirë që askundmi s’po i gjej unizmit justifikime

Të jem shëmbëllim i rrethanirës siç ia do qejfeve balta

Duke arsyetuar ndryshe dhe mbyturi u kallsha ndër gabime

Jam po aq përgjegjës i rrënonjzezave piramida pa kurrandrralla



Ani pse mund të prodhoj armiqth përkundërt ndërgjegjes

Mbase shtoj gardhngrehurat bajoneta gjakmprehuri rreth vetes

Për t’a mbajtur largu dremitjes hyun e vigjëlencës



Mëvetizmit do i gjej zë dhe ngujvarranira heshtjes

Tuj rithënë: Shenjtit i përket planeti e fatçnjëheri kohësivjedhjes

Edhe pse përjetësirën lyp mes sarkazmirave të shkencës





- 909 -



Të them çdoçka rastësisht di do u jem thjesht një i vdekur

Si unë të tjerqindra që i kqyrin të kurrdukshmet makthvërteta

Ujkëruar tuj u endur pyllit të fateve parajsisht heshtur

Prej pushtimit zanafill nga perënditë e gënjeshtra



Gjuha e panikut s’del prej dhëmbëve pse ngelet ligsht thekur

Mbi tehet e hakmarronjave zjarrgjakrash flaklëmenjta

Ndaj shpirtrat na arratijnë prej shendtirës gjëmazi rendur

Kthimtares lutje ndjekur lavdemotesh lotpërrenjta



Kthim në arenat e dhembave për t’a vrarë bishën

Kthim në testamentet e besimit shpagrish të shembim kishën

Kthim në kutiçkë zgjedhjeje ku demonia njeh vlerë vote



Po pse kur mashtrimtarët janë politikazi çmimçelikshëm

Aq sa pa u fshehur do bënin gjithshka donin madje çdo kohe

E sa herë të ngrinim krye t’i kishim çekiç majkoke





- 919 -



Mos më lejoni alkimisht të bëj me fatin eksperimente

Flakën hyjnore më lyp psiqikja biologji e flirtim fantazisë

Laboratori kozmik i humusorit besimth në vetvete

Më shndërroi në pleh-dhé më bëri çdo shqisë



Utopi jermjashtzakonshme më vrigndizen në mendje

Qytete kallur krejt argjend arkitektoj asgjësisë

Nihilistit guxim humbjehartash ndër të sulmeve shembje

Djajtë bëj theror në nderim të vigjëlizma ngrehisë



Palcës trembur më ç’dremit kjo luftë pa fitimtarë

Nuk më është teleskop televizori dhe as divani një varkë

Ky dush arktik më pinguinon këngëve zjarrmbrothtë



Në kryerje sfidash të mëdha i hap shpirtit plagë

Shërbim fiks’ideve gjenialiteti shtyhem në katastrofë

Si gjithata që dështojnë e varrani të shpallin oj imja botë





- 929 -



Konstante shpejtësia e tejzhvendosjes së realitetit

Si për mua që gjene i matkam perceptimat mbi opinga

Si për tim vëlla që boing-ët kalëron shtegimës të kismetit

Si për time motër që s’i ndan diamantet nga të tjerat xhingla



Rrahjenjëjtë zemra e kohës në krahërorin e miletit

Infarktet krejt qenkan tjetër gjë kur dhemba jetën e prinka

Meqë nuk jemi qiellorë pse t’ia bëjmë hesapet misterit

Kur gazmendet fund tij t’i përcjellim varri na dhur mijra hinka



Me alkool ëndrrash ç’pirë e shtypshkronja parashë

Me fantazma grash mosh’pa e shtatore platintarësh abrashë

Me yjësipsherëtirat e tritolit dhe gjeneratorët e lotnajës



Kozmosisht gjallokemi sa e meritojmë pa ankesa o qurrashë

Gjithluftrave shpallur vetes për bash të avangardës

Një gur a kryqth pa emër na bën rish t’i jemi kufij hartës





- 939 -



Gjakmarrjen e ritakova ngujuar në karrigen e kushtëzimeve

Ndaloret ligje i mësonte fatit të vet heshtazi paracaktuar

“Pse duhet”-e pyeta; “Duhet”-tha; e tek dridhej e ledhova druar:

Dashuria ime tash më qenka robinjë e vetmohimeve



S’kaloi gjatë dhe hakmarrjen e gjeta hareje mes krimeve

Rrëfeu se i lypeshin para ndaj mendonte përdhune me duar

Somnambulisht tej kasafortës së vet veç një qëllimi ish harruar:

Sot liria ime mbeti skllave famkeqe e ndërveprimeve



Ani pse të dyja kamëzore nuk më ishin ndërgjegjazi e njëjta gjë

Ndryshonin po aq sa i dritës burim me krojirat e territ

Klitha nënash kqyra tek i mbrunin urisë në të kohës magjë



Tradicionalizmash më përçmuan seicila magjishmërirave të emrit

S’guxoja t’a gjykoj turpin kur flirtte me të dyja bashkë

Ungjij i dogja si kanunit dhe gangsterizmit acidlotë veremit





- 949 -



Vdekurisht po i rishkthehem tregut të të pathënave

Ani pse askushi s’paguan emër të së gjithëve shpëtim

Ndonëse si i bien pordhës edhe i rrahin gjoksin dënglave

E sa gjenden nën të së vërtetës litar paniken e ik’kan mërgim



Mbase janë po këta barinjtë më namkëqinj kaq e sa bëmave

Ku kullat e moralit i ka mbuluar hiri i vetvetes përçmim

Ngujuar barkash të tyre as duan t’ia dijnë liqene gjëmave

Për miliarda të tjerë që i thëthiroka thellësira lëngim



Kurrkundërshtuar as kandarin e qiellorit shpërthyes fati

Duke i dhënë të dëlirësirës gjak që s’iu infektoka asnjë kohe

Zemrave ç’ngopur me mashtronjat virtytazi kodoshe



Hakmarrjen s’ka kundi hyjni të t’a njohë vlerprapthi

Dhe pse dhëmbjet po derdhen tej se s’mbanka më lotë pilafi

Ku helmëzuar i ëndrrave oriz na petk shijesh hirkobshme





- 959 -



Në formën e një tulle më beft’ridel përpara

Çdo mëngjes sa zhbir retinën hutuar

Prej laborator ëndërrive mëkatonjash të kurrpara

Shtat e shpirt kopje unë-pesimizma krejt shkrumbuar



Ç’më lutet t’a ve nënkëmbë plot dinakëri e lajka

Përdita një e mbi një ta kem ngurisë së guximës uruar

Si shkallë t’a përdor ëndit pa andralla

Sa më lart të ngjitem sado premtimunduar



Sigurisht fatfundi për të shpëtuar nga vetvetja

Prej zvarrisjesh ndër kohëra neverirë

Dhérive gjakëruar nga lotvërtetat mesflakësh përpirë



Mbi kokallat e shpinës sa të jetë jeta

Me zell djajsh t’i kacavirrem honeve bes’zhgënjeshtra

Drej majës ku entuziazmi më pritka zgërdhirë





- 969 -



Të ndjerit e fruteve mushtëruara dendur me dritë

Të pavlefshme për vëmendjen e duarve tashvjelëse

Të barazçmuarit e rrënjëve yjëzuara me padobishmëritë

Të gjithviteve ku bleronjat u thinjën mes bekimash bjerrëse



E kanë bindur tim atë t’a shohë botën krimbhirtë

Tim’amë mospërfillëse të sillet ndaj kohëve e fortfjaltherëse

Garderoba e përvojës gaztrishtë iu adhuron lakuriqtë

Mijra kukuvajka dhembe si këndojnë shpirtrash çjerrëse



Ç’entuziazshëm i shfletonkan brengpashlim të syve albume

Përpjekja për të supozuar ç’drith u bluan mendja

Njëlloj si me gjetë sa fara fshihen urizmit të një hurme



Me nga një thikë gishta ngushëllisë të dy ç’lëkurojnë zemra

Nevojës për t’i rishtreguar se tek kjo ditë fatlume

Veç njeri’tjetrin kishin për t’a pasur ende edhe tejmjeta





- 979 -



Po më ngjitnin ndër brinjët gazmendur mijëra erashka pendësh

Po më shndërronin në engjëllth në një ceremoni pagëzimi

Po më bindnin që ia vlen qiellzimi tek ky shteg mërgimi

Po më uronin që e plotësova ëndërrimën sado pas tri jetësh



E para pse pendimit s’i dhashë leje të ngrejë krye lëngimi

E dyta pse kurrë nuk e takova Atin në grigja profetësh

E treta pse me verë të tharmtë i deha muzat në orgji poetësh

E tash në rilindje jam krenar kush kam qenë smoktejmi vegërimi



Ani pse sot udhët ç’dremitur më shajnë këpucët grisur

Ani pse sot zgjuar nga furia e shiut të së vërtetës m’u lag palca

Ani pse sot po të fle ende një hop do më quajnë kohëkrisur



Kur paska fort rëndësi të pohoj pse mbijetoj me të zotave glasa

Jo se dje isha veç një argjendar që miell dielli ka stisur

Kryesori fakt mbetet kush s’jam e akt më shëmtiraq s’paska





- 989 -



Para për sportistë me prejardhje sëpatshkarësh

Para për misse princeshirave destinuar kurorima putanash

Para për akademikë stoikur faktikisht si roje hangarësh

Para për diplomatë që arkitektan kurthe murlanash



Para për gangsterizma dikasteriale pronësi galdkanibalësh

Para për statuja argjendpaçvirgjura hënësi kumbarash

Para për monografira heroizmale bukshkalësh

Para për premtore frone ëndërrenja mendkulaçash



Para për turizmin e verëtharmira gjithpërgërave

Para për spiritualitetin kurrzhvendosje fatalitetgjërave

Para për të showmanëve mauzole premtonjave kohpakoqe



Para për rezervate ku hyjnitë luajnë golf vërave

Para për hidroplanë derrash që s’meritkan kallamoqe

Para për poetë?! kur s’shpërblen djaj as koha gjakpashoqe





- 999 -



Mëshirmadhja tokë mëmë e ç’i paske pjellë kaq shumë vjershorë

Si i dhurove çdo oxhaku një rimash për të ruajtur zjarret

Kur neverisë duhej t’i prodhoje një përmbytje e me taborë

Ndër vjellira sekrecionesh epshmasturbore t’iu vulosje varret



Edhe pse druajnë të shpallen hingëllimash si kuaj hamshorë

Në turpuroret korniza të modestisë lavdimi u vetmarret

Pelave u dëshmokan dyzimat e kokallive si të hyjimtë dashnorë

Sa heri mushkatoreve gra të tyre ua pjerdhin vezorezaret



Nëpër amfiteatro librash palcdjegur po tubohen aromlotazi

Prej rakisë mbi bejtet fatlakuriqta shend’derdhur sqotazi

Tuj prostituuar kush e kush më zellparë nën shtrat të kohmoralit



Në s’jam një nga ju e më shpallni tradhëtor pse rend mbrothazi

Sa më largu nga gomorrianet inspirima ku i falni xixëlli strallit

Vetmie ngel rish i përnderë dhe të më quani bir të djallit