Kush vë tritol mbi kronikat e lajmeve?

[Humdinger]

Kush vë tritol mbi kronikat e lajmeve?



Nga Kico Blushi

Para disa ditësh,nëpër të gjitha TëVë-të e gazetat e Tiranës, kronikat nisën me lajmin e mënxyrtë të vrasjes së një nëne në Vlorë për hakmarrje. E pat vrarë një adoleshent në sy të vajzës. Gruaja ishte oficere e Marinës. Një shkollë u dogj e u bë shkrumb e hi po atë ditë, në Veri. Gjatë natës, siç mësuam, ju vu tritol edhe apartamentit të shefit të shër-kryeqytetit. Po atë ditë tritol ju pat vënë edhe një ish polici të forcave speciale në një lokal në Fushë Milot.

E kishim harruar tritolin, por ja tek na u ringjall.Në një lokal në Gjirokastër u përleshën dy banda, lazaratasit me memaliasit, ku mbeti një i vrarë, ndërsa lokali u shkatërrua. Në Burrel u rrah aq sa ra në koma Sul Mema, ish futbollist i shquar, për arsye se, si shef i gjyqtarëve,po ndiqte një ndeshje futbolli. Në stadiumin e Poliçanit u rrahën dhe u goditën me sende të forta edhe futbollistët e Ballshit, por, për fat, nuk pati të vdekur, veç të lënduar…Në Greqi, ndërkohë pamë të shiten si dele, jo një e dy fëmijë, paçka se ishin romë… Në Lushnjë plasi sherri për zotërimin e xhamisë, e cila, më në fund, u mbyll që të mbrohet nga policët, se dy hoxhallarët janë prej javësh në një konflikt të papajtueshëm mes vedi e nuk dihet se kush do ta marrë në dorëzim e në drejtim xhaminë e Lushnjës… Hoxhallarët dhe priftërinjtë, shyqyr, nuk kanë filluar ta përdorin tritolin. Por ja që edhe në Shkodër plasi sherri në komunitetin musliman, sepse nga qendra u kërkua të hiqej myftiu i mirënjohur Bylykbashi e të zëvendësohet me një tjetër…Edhe në Elbasan myftinia ka pasur probleme të ngjashme lidhur me pronat e vakëfit, të cilat u dashkan të tjetërsohen e të ndërtohen merkato e dyqane nga do investitorë arabë…

“Tritoli “i vënë në gjuhën e ndonjë at Marku të Elbasanit, apo në gjuhën e myftiut të shfronësuar, ç’është e vërteta, më shumë u hedh kripë e lezet ekraneve dhe gazetave, se sa mund të ndikojë për pështjellime e ngatërresa në shoqërinë tonë multifetare. Por ja që duket sikur ndër ne askush nuk tromakset kur kronika është më se e zezë, sterrë e karasterë. Në këtë tablo të lartpërshkruar, kaq oguezezë e të gjakosur nga krimi dhe padrejtësitë e papara e të padëgjuara kurrë më parë, duket më se normale që në Ksamil psh banorët të rrihen mes vedi me leva e hekura, edhe këta për çështje pronash, e dikush të mendojë: e pastaj?… Një nënë korçare qënkesh arrestuar, pas denoncimit në polici të së bijës, pasi si nëna dhe njerku e kishin detyruar të prostituonte, e dikush thotë me vete:- e pastaj?…Një djalë i ri hidhet nga kati i pestë prej depresionit dhe vdes. Po sa të tillë janë vetëvrarë vitet e fundit me litar, me fotoksinë dhe me armë?…Një baba hedh në gjyq tutorin e së bijës se ky, tutori pra, nuk i sillte paratë çdo muaj, sipas “kontratës”… Një i papunë pardje piu fotoksinë dhe vdiq në spital…Aksidentet rrugore nuk quhen më lajme e nuk habisin kërkënd, edhe pse na tërhoqi vëmendjen vetë Presidenti Moisiu…

E gjithë kjo tablo e errët, ndodhur në harkun kohor të më pak se një jave, e nxjerrë nga kronikat tona të zeza, do të trondiste nga themelet çdo shoqëri normale, ndoshta përveç Irakut dhe Afganistanit që janë nën terrorin e kamikaxeve.Do të mjaftonte vetëm njëra prej tyre, shitja e fëmijëve, që do të ngrinte më këmbë mbarë shoqërinë, le më pastaj klerikët e lartë që predikojnë në kisha e në xhamira. Por ja ku u kujtua akademiku Qosja që tha në një intervistë se shoqëria jonë është e sëmurë moralisht, se asaj nuk i bëkan më përshtypje skandalet dhe abuzimet e deputetëve e politikanëve kosovarë, po edhe pse intelektualët e këtushëm e të atjeshëm nuk reaguan kur Kadareja tha në Prishtinë se akademiku kosovar duhej të shtrohej në një spital psikiatrik…Nuk është as e re dhe as e papritur po të themi se asnjë nga këto lajme rrënqethëse, përfshi edhe debatin Kadare-qose, nuk e trondit më shoqërinë shqiptare e aq më pak politikën e zyrtarët tanë të lartë, sa të mënçur, aq edhe të nderuar e të lavdishëm.Po përse ndodh kështu? Përse ne nuk tronditemi më nga tritoli i rrugës dhe nga “tritoli”aq agresiv në media e politikë? Ç’është e vërteta, pyetja dëshpëruese e Qoses shtrohet në çastin kur vetë ai sulmohet e kur ai nuk u ndje i mbrojtur nga kolegët. Ndaj, edhe për të, si akademik, është ca si vonë për ta kuptuar se ne tashmë jemi të imunizuar, kryekrejt të pambrojtur nga sëmundjet e rënda morale që e topisin jo vetëm ndërgjegjen e shoqërisë, po e rrënojnë atë në ind, e, pse jo, ndoshta edhe në gen. Duket sikur asgjë e mënxyrtë, asnjë krim, asnjë shifër vjedhjeje e zhvatjeje, asnjë sipërfaqe toke e grabitur nga “të fortët” nuk na bën më përshtypje. Mjaft që këto zezona të jenë larg dhe jashtë shtëpisë sonë e mjaft që njëri prej këtyre zullumqarëve të na hedhë një kockë te goja…


Ndaj ngjan sikur më rëndësishme është të marrim vesh se ç’tha deputeti demokristian Ndoka, u fut në qeveri a jo, doli a nuk doli nga partia e Xhuvelit deputeti Nerënxi, foli e si foli Topalli në Kuvend dhe a i bëri edhe njëherë rezil zonja në fjalë kundërshtarët dhe “armiqtë e partisë së saj të dashtun”, u vërsul edhe njëherë mbi prokurorin e përgjithshëm e Presidentin e Republikës bashsherrxhiu i palodhur Berisha, apo mos është sëmurë që nuk po ndjehet tash ca ditë…A u përgjigj Rama, apo heshti? Ç’tha zoti Fratini dhe me kë e kishte atë që tha se edhe prokurori i përgjithshëm nuk duhet e nuk mund të vihet mbi ligjin?A foli në emër të vet, apo i ka thënë Brukseli të mbështesë hapur Berishën e jo opozitën? Kjo, sepse shqiptarët gjithë të mirat e të këqiat vazhdojnë t’i presin nga lart, nga politika, nga qeveria, e shumë pak nga djersa, nga mundi e nga prona e tyre, të cilat, deri më tash, janë të pasigurta, të palrgalizuara e të pastabilizuara, dmth të varura tërësisht nga politika. Politika të bën fatkeq, apo të pasur, të ve tritol, të bën me baltë, të bën të korruptuar, apo ministër, ta jep, ose ta merr pronën, të fut në punë, ose të heq nga puna, të le anonym, ose të bën rë shquar…Qytetari shqiptar nuk ka as edhe një burrë të ndershëm, le më ndonjë institucion te i cili të falet e të ketë besim të palëkundur. Nuk është e nevojëshme të bëhet asnjë testim për të kuptuar se vetëm një prej lajmeve të rëndomta të politikës -c’tha sot Berisha, apo Topalli - për shumë shqiptarë është ku e ku më ndjellës e përcillet si më i rëndësishëm se ngjarja e vrasjes së një nëne, se mbi një mijë e ca fëmijë të ngujuar në veri, se fëmijët romë që shiten në sheshet e doganave, se rënia në koma e kryegjyqtarit Sul Mema, se debati për identitetin, se vjedhja e votave, se sherri Kadare-Qose, se hapja e dosjeve, se sherret në komunitetin musliman për cështje të tjetërsimit të pronave që përfunduan edhe me një vrasje misterioze mu në zemër të komuntetit mysylman në kryeqytet...

Pra, pyetja është e thjeshtë dhe tronditëse: Përse ne jemi bërë kaq të pandjeshëm, kaq të imunizuar, kaq indiferentë, përse pra nuk ka një reagim qytetar ndaj së keqes që na bën jo vetëm mekanizmi i pushtetit, po edhe individi? Në mënyrë të thjeshtë e më se të qartë përgjigjen e kësaj pyetjeje të vështirë, krejt padashje e zbulova teksa ndoqa debatin mes ministrit të kulturës, turizmit e sporteve, z. Leskaj dhe presidentit të Federatës së futbollit, z.Duka. Aty mësova se stadiumet tona, siç u tha në atë debat, janë kthyer tashmë në arena rrahjesh të shëmtuara, bastesh, pazaresh, shitjesh të rezultateve me allishverishe jo vetëm mes gjyqtarësh e trajnerësh. Këto dihen. Në debat u tha se as policia, sikurse pohoi një zyrtar i lartë i policisë, nuk i jep dot dum rrumpallës rrahëse me gladiatorë të stadiumeve tona.Por ajo që ia vlen të theksohet se dhuna nëpër stadiume, njëlloj si në politikë, nuk ardhka nga “biletat e lira”dhjetëshe, nga anësoret, nga karshia ku rri populli, po nga tribunat vip, nga bankinat, nga drejtuesit e futbollit, nga kryetarët e bashkive, nga shefat e policisë, nga “tifozët” e shquar të rajonit ku luhet ndeshja! Kronikat e rrahjeve nëpër stadiume e dëshmojnë këtë dukuri. Stadiumet qënkan si salla e Kuvendit në këtë drejtim. Nuk kanë as edhe një ndryshim për nga agresiviteti dhe sundimi arrogant i vulgarëve të shquar të veshur me kostume firmato. Asnjë polic nuk i prek dot këta, le më t’i arrestojë, teksa vërsulen në mes të ndeshjes si toreadorë drejt gjyqtarit a futbollistit që është paracaktuar të ndëshkohet publikisht me grushte e shkelma. Çdo tifoz i thjeshtë e çdo polic i gjorë e di se askush nuk i prek dot këta horra, medemek vipa, se gjen belanë. Këta të fortë të krahinës, kuptohet, janë të fortë financiarisht, derisa paguajnë skuadrën, blejnë edhelojtarë zezakë, po ata janë të fortë edhe fizikisht, edhe politikisht, ndaj një hiç province i transformuar në një vip krahine ku mund ta dëshmojë më mirë se në fushën e stadiumit, në mes të ndeshjes, para gjithë banorëve famën e lavdinë e fituar me dhunë e allishverishe? Në stadiumet tona paska ndodhur krejt njëlloj si me deputetët anonimë në Kuvend dhe arsyet e ngjashmëritë nuk janë dhe aq të vështira për t’u kapur. A nuk u rritet edhe më tepër fama e nami këtyre anonimëve të shquar, kur bëjnë trimin e çartur para kamerave dhe publikut? Qyteti e di fort mirë se kush janë “vipat” e paprekshëm me zinxhir ari në qafë e me tru me muskuj që qëndrojnë në tribunë dhe në bankinë, duke dhënë urdhëra, por që nuk kanë as faqe të bardhë e as emër të nderuar në krahinë… Mbi tridhjet përqind e presidentëve të klubeve të futbollit qënkan vrarë, burgosur, ose janë në kërkim ndërkombëtar! Pyetja e thjeshtë është kjo: Kush i pat zgjedhur këta “presidentë”me preçedentë të rrezikshëm penalë? Natyrisht, njëlloj si shumicën e deputetëve, as sportistët, as publiku, as tifozët. Ndaj publiku është bërë indiferent, njëlloj i pafuqishëm si policia, jo vetëm se nuk ka asnjë përgjegjësi për “zgjedhjen” e tyre, po as edhe një mundësi për çmontimin e tyre. E pra, a mund të quhet kjo indiferencë qytetare?Edhe në stadiumin e politikës që quhet Kuvend është i njëjti realitet.Nuk ka opinion publik që mund të përballojë e t’i rrezistojë kësaj lukunie injorantësh me pushtet të pakufizuar e të pakontrolluar që kujtojnë se janë ajka e vërtetë e shoqërisë. Kjo është edhe një arsye më shumë për të kuptuar përse opinioni ynë publik ngjan si memec, si indiferent,.sepse ai nuk ka as edhe një mjet për t’u vetëmbrojtiur. Jo vetëm te ne, por në të gjithë Lindjen ndodhi e njëjta dukuri. Kriminelët, trafikantët, horrat, batakcinjtë e suksesshëm, për të pastruar paratë, fytyrën, për t’i dhënë emrit nder, lavdi dhe sidomos imunitet, dmth paprekshmëri, u vetëbënë presidentë klubesh sportive, presidentë ojëqësh e fondacionesh e më pas edhe deputetë, sepse kishin blerë e më pas manipuluar dhe mashtruar, si kujtojnë, gjithë opinionin publik. Po le të ndjekim më tej arsyetimin. Po presidentët e tjerë që vazhdojnë të ndjekin ndeshjet dhe të “sponzorizojnë” skuadrat, të ç’kategorie sociale dhe morale janë, krahasuar me ish kolegët e tyre që janë vrarë, ose burgosur? Po deputetët dhe qeveritarët tanë ç’përfaqësojnë në të vërtetë moralisht, intelektualisht, financiarisht, krahasuar me kategorinë e presidentëve të klubeve sportive? A janë edhe këta ata që ne kemi zgjedhur me votë të lirë dhe demokratike dhe që ne dëshirojmë të na përfaqësojnë në Kuvend? A është modeli i deputetit që duam ai i atij deputetit republikan që para ca ditësh u vërsul,, për të rrahur në podium, njëlloj si në stadiumin e Burrelit, një kolegun e vet? Jo,nuk i zgjedh këta presidentë klubesh, ojëqërash e deputetë populli. Nuk është ky modeli që kërkon shoqëria jonë. Askush nuk shpreson prej tyre se do të sjellin standarte dhe regulla demokratike në shoqëri. Shumicën e deputetëve, edhe presidentët e sportit e të ojëqërave nuk i zgjedhin qytetarët, sportistët dhe tifozët, por allishverishi. Ndaj publiku ndihet i pafuqishëm dhe bëhet indiferent ndaj së Keqes që po shfaqet kaq me tërsëllëmë e arrogancë në Kuvend, nëpër stadiume, nëpër rrugë, në publik e kudo, se ndjehet i pambrojtur nga institucionet e zaptuara nga të fortët e pagjykueshëm e të pandëshkuar. Opinioni ynë public e di se dhunën e stimulojnë, e mbajnë gjallë, si në stadiume edhe në politikë “vipat”tanë e kjo duket sheshit e pa shumë mund e zgjuarsi. Janë këta që hedhin “tritol”nëpër lajme, janë pikërisht këta uzurpatorë të podiumeve, ekraneve, pushteteve, stadiumeve, pasurisë dhe famës së pamerituar që ndihen të gjithëpushtetshëm vetëm kur shpërthen tritoli para hundës së opinionit publik për ta traumatizuar e tulatur…Për këto arsye është e pamundur të ndryshojë gjuha me dinamit e politikës sonë, e njerëzve që u bënë të pasur, të fuqishëm e të gjithëpushtetshëm me ndihmën e tritolit verbal nëpër media dhe sheshe metingjesh.. Më kot shpresuan shumë shqiptarë se Berisha e ndjekësit e tij kishin ndyrshuar e kishin lënë mënjanë tritolin si në dyert e armiqve, ashtu edhe në fushën e propogandës. Por, kur shoqëria nuk ka asnjë lloj profilaksie, e vetmja masë mbrojtëse e qytetarit krejt të pambrojtur përballë një epidemie të tillë morale, përballë një sëmundjeje morale, përballë tritolit mediatik, me sa duket është largimi prej kësaj kolere. Mënjanimi nga tritoli. Vetëizolimi dhe pritja e një situate më të mirë…Kjo është edhe një arsye tjetër përse opinioni ynë publik nuk reagon më si një komunitet indërgjegjshëm dhe i vetëorganizuar.asta që venë tritol verbal, e kanë paralizuar hë për hë. Kjo mund të quhet indiferencë, apati, imunitet, mungesë kulture demokratike, sëmundje morale, po nuk është kurrsesi pajtim me të keqen dhe nënështrim pa kushte. E në qoftë se është kështu, atëhere është pak të thuash se shoqëria është e sëmurë moralisht. Por Shqipëria shpreson e pret gjykon në heshtje e me durim. Sepse shoqëria shqiptare ka vuajtur shumë, është mashtruar, terrorizuar dhe zhgënjyer pafundësisht, ndaj dyshimet e saj nuk janë pafuqi, as pa mëncuri, as mungesë kulture dhe qytetarie.sepse derisa tritolin e venë nëpër stadiume, po dhe në Kuvend, vipat e vetëzgjedhur e jo populli që ri në “karshi”, kjo do të thotë se epidemia është e përkohëshme. Dhe që opinioni ynë publik nuk është një i vdekur i pakallur.

Ballkan Web