Poezi Nga Almona Bajrami

[nitROSHI]

Almona eshte nje poeteshe e re, nga qytei i Tropojes.
Shkollen e mesme e ka mbaruar ne tirane ne gjimnazin Petro Nini.
Tani eshte studente e vitit te dyte Jurisprudence ne fakkultetin e drejtesise Tirane.

E solla ne forum pasi personalisht i pelqej pozite e saj.
Shpresoj qe te keni te njejtin mendim me mua.
per kedo qe do te flas me te e-mail i saj eshte almonabajrami@yahoo.com.



Egoaltruizem

Ne cep te dhomes
Ka mbetur vetem dialogu yt me lirikat.

Mua me duket e tepert te krijoj vetveten
Tani qe vdekja vjen kaq vone
Si postskriptumi I pare qe shkrova per jeten.

Dhe heret
Atehere kur harresa I ngjan te premtes me kembana
Nje replike memece per sendet dhe dashurine
Qe zmbraps ate qe thame
Rrallesine tragjike te fjaleve kur sditem te heshtim.

Une dhemb
Si arti yt I te mosqenit
Dialogu I vjeter me lirikat.


Femije te bardhe

Femije te bardhe ,te bardhe,te bardhe
Kalterojne rete e veshtrimit tim mortndjelles
Qe padashur jeton ne mesnate.

Femije te bardhe,te bardhe,te bardhe
Qe kane merzi te shndritshme ne buze,
Qumesht vdekjesh ne gjethet e te parit muzg
Ku dashuria ishte dicka tjeter.

Femije te bardhe…
Aty diku afer kamomilit te syve.



Te dua

Sybukuri im I shtrenjte
Njehere miku yne poet
Me pikellimin e lirise qe I tradheton mengjeset
Pat thene,urrejtja e kthen dashurine ne plage.
Une me nje pause ringjallese them
Tejadhurimi im eshte kolle prej vaniljeje
Qe shkund identitetin e cekuilibruar te frymes
Kullon si ne damare yjesh
Rrjedh e rrenqeth
Shikimin tim te pare perballe lumturise.
Sybukuri me I bukur ne bote
Ne boten e madhe
te vogel pa ty
qe ne e rrokullisim ne nje kafe
te depozituar pa elegance ne qelq
e thyejme ne puthje te lemuara
prej flladi alpin
e rinisim ne piken e vdekjes
te dua.


AJO

Gjashtembedhjete
E perditshme e ligeshtuar qe tejtherrmohet pa shkak
Ne besim te humbur,
Miqesi ku perkthehen te rralluara,
Te trishta deri ne pagjumesi
Keqardhjet e se kaluares.
Vetem gjashtembedhjete
Qyteti perpelitet ne muskujt e lengeshtuar
Te dinjitetit ne mosqenie
Cenohet pambarimisht
Nga nje renkim I dlire
I shtrydhur ne humneren e vetvetes….
Vetiu…


ENGJELLI I DESHPERIMIT
Sonte asgje seshte e lehte
nje rryme mermerimash perqesh
neuronet e mia te brera nga deshperimi
miku qe me josh me jete dhe njomeshti dashurie
bredh ne brirthet njomezake te lutjes sime
pergjuar nga muret kenddrejta
uni I mbetur ne brinjet e derdhura
ne shtratin me grope ne mes
,zbritja e shpejte e merimanges ne vetekrijim.




Sonte asgje seshte e lehte
E diku ne vizionin e shperbere
Te deshires dhe dashurise
Ndrin therrese
Buzeqeshja e mikut qe me josh
Me jete dhe njomeshti dashurie.



]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]
Ne jemi femije te padeshiruar
me mbeturina pabesish qe shpelajne
epidermen e lodhur te vetedijes,
hetues te tradhetuar
nga trilli I rrenjeve te diellit
qe rralle neutralizon deshiren per vetevrasje.
E verteta jone eshte nje tjeter,
Pertej histories se paragjykuar te asgjese
Nje renie e lire dhe rrezim I fatit.


MBREMJE PA TRENDAFILA.
Humbi edhe nje nate,
Rrokje te ngrira kenge qe mardh
Delirin e periferise se qytetit
Idioma te nje rregullsie te tejdukshme
Per syte tane qe ikin me trenat,
Rikthejne muzgun e vendlindjes.
Atje je ti
Mes geshtenjave pa qiell,
Zogjve te ikur nisjes sime
Ne ajer puth lamtumirat
E kaluara te shkermoqet si fyerje te shperbera pikellimi
Kthinat e vetvetes te presin si ankthe te pista
Ne dimensionet e cunguara te endrres
.sa shume te dua
sa rralle ta kam thene
atehere kur ska ylbere per te mbledhur driten
kur meteorologet shi te portokallte klithjesh pohojne
e shtrenjta ime gjithmone e bukur.

Humbi dhe nje nate
as me shume as me pak nga urrejtja ime
Hene e krisur ne guaske deshtimi.




POEZIA E VDEKJES

Rralle, teper rralle;
Vetja ime,vetem vetja ime;
Derrmuar nga permbyllja e gjate ne liri,
Pa askend qe te vije,
Pa askend qe te prese,
Sdo te mund te shkoje me kurre drejt jetes.
Pa mall,
qe vdekjen e sjell si shi a ndonje bluz I lehte blu,
Ne oret e vona qe kundermojne dhembshurisht vetmi,
Kultura e nervava hapet pa pikellim.
E pastaj trupi im I pabindur,I mbushur me fllad
Qe ndjell dhe erret pa revokim,
Rrezohet ashtu si vogelushja Ane,
Prostituta qe vdiq duke ndjekur rete.
Permbi te gjitha vetja ime vdiq,
Lunatiket e dendur ne endje ,
Qe zbresin ne damaret e kulluar te deshtimit
Te mendjes sime te semure
Ku dashuria semuri gjithcka.
Rralle, teper rralle,
Nje mase e paqene shprese do te vibroje
Mes dashurive qe si dhashe kurre dhe si bera,
Mes njerezve qe harruan syte e mi,
Te gjithe syte e mi,te medhenj ,te fryre, te pakalter,
syte e mi ,
syte e mi qe gjithmone rifillojne me nje brenge.



MESDITA.

Mesdita,
Nje rrekeze e hajthshme,eklektike fytyrash,
Leshohet mbi gjymtyret e tu,
Si mjegull profecish.


Rrenimi,nje atavizem I bukur dhe ironik,
Kalimi I vertete drejt qiellit,
Koha e zbraset si dialektike pa metafora.


E qeshura jote imcake-dhe,
Qielli mbetet nje diagrame,
E kulluar peshperitjesh.




RENIA.


Ti me dhemb;kur ecen zbathur
Hapat ishqyen ne dekadence.

Kur deshperimi te ndrin ne mekat
E filtrohet ne pauza te gjata.
………………………………………………..

ndoshta te duhet
shmangia e fundit drejt jetes,
thjeshtimi yt ne arome bliresh.

[krispi]

Pak e trishte apo jo?....
Shume e re per te patur kaq trishtim brenda, megjithese sidoqofte di te shprehet shume bukur.

[nitROSHI]

LOVE SONGS
Nga ALMONA BAJRAMI




LUTEM TE VISH.

Lutem te vish,
Tani qe shikimi qetesohet I perhumbur,
Mbi deboren e ndrojtur qe bie pikellim,
Tani qe buzeqeshjet shpalosen te vdekura
Si privilegje te vjetra.
Eja e me hap nje plage miku im I tradhetuar,
Nje plage te paskajshme qe nis te perendoje
Mbi te fshehtat,te vertetat
Pagjumesine time dhe tenden
Nderkohe nen lekure rremojne,
Sfidat e parakohshme,
Paratheniet e atyre qe asnjehere,
Spranuan shembjen e vetvetes.


Ata nuk jane si ne mik,
Triumfi I humbjes sone
Eshte mengjesi I pafat
E ne duhet te ngreme kurajo
Kurajo prej femije.


E DIELE DHJETORI.

Ketu klith acar,
Me thuaq se te cmend,
Makiazhi I nje doze stine te lagesht,
Qe rreshqet teposhte,
Me nje shurdheti te mbytur,
Clirohet fllad,
Mjegull dhjetori e paforme,
Ku vibrojne buzet e tua,
Te zbehta ne cepe
Pas nje te fikti te gjate.
Kthjellohemi te dy,
Ne udhe te tejmbushur ngricash.


LETER RILINDIT.

Me duhet te iki,
Kopshti I shtepise perballe gjethon,
Karafila te trembur shirash te vjella,
Nga kujtese e pamohuar qe di vetem te rrjedhe
Te dielloje mbi gjymtyre virgjereshash.
Me duhet te iki shpirt
Inati im err ditet ne nje qoshk,
Ku heshtja niset e verber,
Si brinje rebele drejt kraherorit te lirise.
Letra skam per te te shkruar
pertej jetes sime kane folur dashurite
Karriges ku harrova ekuilibrin
Mos ia fshij pluhurin
Vetem qeshu per mua
Si atehere kur qiellit I vume emer
Ta ruaj ikjen nuk mundem
Se kthimet nuk jane zgjuar.

KTHIME TE LARGETA.

Me ka marre malli per ty,
Debora me kujton acarin qe putha
Ne buzet e tua,
Te perqafoja fort…
Harroja qe deshperimet ne mua benin feste
Se di ne I ndjeje ndonjehere
Kur nisesha drejt teje pa fryme
Dhe lindnim te rinj
Sic nuk jetuam asnjehere
Mos mu trishto,
Nuk beme kurre si te dashuruar
Vetem mesuam te qeshnim
Me nje dhimbje koke qe therr
Lutem te me falesh gjithcka qe me mungoi,
E nese do te duhesh te ndertosh fole pellumbash
Ne plage,
Kujto se te kam dashur si urrejtjen time,
Se te kam urryer si dashurine time,
Pa e kuptuar asnjehere sa pak paska qene.


TE DUA

Sybukuri im I shtrenjte,
Njehere miku yne poet
Me pikellimin e lirise qe I tradheton mengjeset
Pat thene;urrejtja e kthen dashurine ne plage,
Une me nje pause ringjallese them
Tejadhurimi im eshte kolle prej vaniljeje
Qe shkund identitetin e cekuilibruar te frymes
Kullon si ne damare yjesh
Rrjedh e rrenqeth
Shikimin tim te pare perballe lumturise.
Sybukuri me I bukur ne bote
Ne boten e madhe
Te vogel pa ty,
Qe ne e rrokullisim ne nje kafe
Te depozituar pa elegance ne qelq
E thyejme ne puthje te lemuara
Prej flladi alpin
E rinisim ne piken e vdekjes
Te dua.

[macia_blu]

E bindur qe do te kishte poezi te bukur, qofte edhe duke e ditur qe e ke pelqyer ti. Megjitheate, desha te vertetoj edhe bindjen time. I lexova dy here.
Dhe mund te them ' me pelqeu', njemije here.
El_