ne pergjithesi te gjithe rendin te gjejne fajtorin:
e para, duhet dikush te paguaje per demin.bota eshte bere materiale, e dashur.mendo sikur te mos kishte denime ne kete sistem dhe njerezit te ishin te lire te pranonin pa pasoja gabimet!psh:nje femije qe nuk e njeh denimin nuk e ka per gje ta pohoje ate.gjithashtu, nje femije qe e di se denimi do te jete jo i rende, perseri do e pranoje dhe do lehtesohet.
mund te kishim me shume virtyt. ku i dihet.
nga ana tjeter, sado te dish brenda vetes se je fajtor, te ben mire t'ia hedhesh dikujt fajin, se tek e fundit fillon dhe e beson kete genjeshter te embel.
kjo, per mendimin ndodh, se krijesat njerezore zhvilllojne kompleksitetin e te qenurit perfect.te mos kesh faj per asgje, perkthehet: sa njeri i mire jam!
qe te pranosh nje faj duhet te jesh i madh, shume i madh, sepse je i ndergjegjshem se te pohosh nje te vertete do te thote te jesh i cliruar.
puhize, mund te flasesh shume per fajin e fajtorit, por ngelet gjithsesi subjektive.mgjthate une po pohoj se kur pranoj nje faj(ndodh rralle)ndjej mrekulline e ndegjegjes qe qete dhe virtytit.
te pershendes ngrohtesisht.
p.s ishte shume e ngaterruar gjithe kjo???
Krijoni Kontakt