Olldashi apo Rama?

[Homza]

Nje gje dua te theksoj, diferenca me e madhe mes Olldashit dhe Rames eshte kjo:


Olldashi kap kriminelet, hajdutet, vrasesit dhe i fut ne burg----kurse Rama u con tufa me lule dhe u bon ktyre te fundit vizita neper burgje......


votoni per cilin doni ju vet tani.

[EdiR]

Sokol Olldashi per mua eshte njeriu me i mire per Tiranen. Nese fiton apo jo duhet pritur por besoj me zgjedhjen qe beri Rama per tu bere kryetar i PS nuk mund te jete kryetar i gjithe banoreve te Tiranes.
Kalofshi mire te gjithe,
Ed

[DYDRINAS]

Dueli 12-vjeçar Rama-Berisha

Nga Eduard Zaloshnja

Rrënjët e duelit Rama-Berisha janë më të thella se sa mund t'i duken një
vëzhguesi të rastësishëm të situatës së sotme politike shqiptare. Për
t'i gjetur rrënjët e këtij dueli, lypset një vështrim historik i tij që
nga vjeshta e vitit 1990, kohë në të cilën këta rivalë politikë patën
rastin të përplaseshin për herë të parë me njëri -tjetrin. Në atë
vjeshtë, vetëm pesë njerëz në Shqipëri kishin qenë shprehur
publikisht për ndryshime rrënjësore të sistemit komunist. Ylli Popa dhe
Sali Berisha, me artikujt e tyre në gazetat kryesore, kishin sugjeruar
lejimin e pluralizmit politik; Gramoz Pashko dhe Fatos Nano, në
intervistat e dhëna tek "Zëri i Amerikës", kishin sugjeruar lejimin
e ekonomisë së tregut; ndërsa Edi Rama, në serinë e bisedave publike të
organizuara prej tij, të quajtura "Refleksione", kishte sugjeruar
lejimin e të dyjave. Në fund të asaj vjeshte, kur Ramiz Alia u dha lejen
studenteve të revoltuar që të krijonin partinë e tyre të pavarur, Y.
Popa dhe F. Nano nuk preferuan ose nuk guxuan të bashkoheshin me
studentët; S. Berisha dhe G. Pashko u bashkuan menjëherë me ta;
ndërsa E. Rama, megjithë dëshirën e madhe për të marrë pjesë në
lëvizjen studentore, nuk arriti të përfshihej në të -- rastësia e
deshi që, pikërisht kur revolta e studentëve filloi, ai të ishte në
Greqi për një vizitë pune.

Kur u kthye nga Greqia, Rama pati dhe përplasjen e parë me Berishën. I
etur për të qenë protagonist në partinë e parë politike që do t'u
kundërvihej komunistëve, nga Kakavija, Rama e mbajti frymën drejt e
tek Qyteti Studenti në Tiranë, i cili ishte në atë kohë qendra e të
sapokrijuarës Parti Demokratike. Pavarësisht nxitimit me të cilin erdhi
nga Greqia, Ramës i rezultoi të ishte vonë për t'u vënë në krye të
Demokratëve - mbledhja që kishte krijuar strukturat udhëheqëse të PD-së
sapo kishte mbaruar kur ai u fut në Pallatin e Kulturës të Qytetit
Studenti. Sidoqoftë, Rama e sfidoi Berishën duke e kritikuar hidhur për
falenderimet publike që i kishte drejtuar Ramiz Alisë, si dhe për
thirrjet "Rroftë Presidenti Alia" në mitingun e parë të PD-së. Pas
një shkëmbimi të tensionuar batutash midis Berishës dhe Ramës, u desh
ndërhyrja brutale e Pashkos që Rama të ndërpriste debatin me Berishën
dhe të linte sallën i revoltuar. Pak vite më vonë, duke rikujtuar atë
incident, Berisha do t'u shprehej në konfidencë bashkëpunëtorëve të tij
se "përzënia e Edi Ramës kishte qenë e vetmja e mirë që PD-ja kishte
patur nga Pashko". Ndërsa muaj më vonë, Rama do t'u shprehej miqve të
tij se "po të kishte qenë në Shqipëri në 8 dhjetor 1990, padyshim do të
ishte vënë në krye të revoltës studentore që në fillim të saj, dhe
ndryshe nga Azem Hajdari, i cili natën e 11 dhjetorit e mirëpriti
bashkëpunimin me Berishën, do ta kishte përzënë doktorin me
motivacionin se dy netë më parë ishte paraqitur tek studentet si emisar
i Ramiz Alisë".

Sfida e Ramës ndaj Berishës nuk u shua me incidentin tek Qyteti
Studenti. Në mitingun e parë antikomunist jashtë Qytetit Studenti
(mbajtur në sheshin para stadiumit "Qemal Stafa") Rama, duke u bërë
njeriu i parë në Shqipëri që po atakonte publikisht figurën e Enver
Hoxhës, mori brohoritjet e zjarrta të pjesëmarrësve në atë miting me
batuta të tilla si "Enveri na bëri të kuq si rusët, të verdhë si
kinezët" etj. Ato brohoritje demonstruan se ai e kishte karizmën
dhe mesazhin politik që do t'i duheshin për të fituar të paktën 90% të
zemrave të anëtarëve dhe simpatizanteve Demokratë të asaj kohe. Ato
ishin pra edhe një paralajmërim për Berishën se Rama mund të bëhej një
konkurrent serioz në qoftë se do të lejohej të futej në strukturat
udhëheqëse të PD-së.

Përpjekja e fundit e Ramës për t'ia marrë Berishës kalanë nga brenda u
bë në fillim të shkurtit 1991, gjatë një mbledhje publike të PD-së me
intelektualët e kryeqytetit. Në atë mbledhje Rama atakoi direkt Berishën
duke thënë se "është absurde që partia që synon t'i marrë pushtetin
Partisë së Punës, të ketë në krye të saj ish-sekretarë të organizatave
bazë të po Partisë së Punës". Megjithëse kjo ishte një sfidë serioze
publike që i bëhej Berishës, ai arriti ta anashkalojë atë pa shumë
pasoja si rezultat i ashpërsimit që kishte pësuar fjalori i tij
antikomunist në dy muajt që nga mitingu i parë i PD-së.

Duke e parë të pamundur çarjen e murit të krijuar rreth PD-së, Rama e
vazhdoi sfidën ndaj Berishës duke u përpjekur të krijonte një parti të
re, e cila do të pozicionohej më djathtas se PD-ja, dhe e cila do t'ia
merrte eventualisht elektoratin asaj. Në bashkëpunim me Ardian Klosin,
Spartak Ngjelën, Kasem Trebeshinën, dhe Gavrosh Levonjën, Rama, në
pranverën e '91-shit, konturoi partinë e re, e cila u quajt Partia
Popullore Fetare. Sipas projektit të Ramës dhe miqve të tij, kjo parti
do të kishte disa fraksione, të cilat do të përfaqësonin shtresa të
ndryshme antikomuniste. Kështu, një fraksion do të përfaqësonte
intelektualët antikomunistë, ndërsa një tjetër ish-komunistët e burgosur
nga regjimi i E. Hoxhës; një fraksion do të përfaqësonte ish-ballistët,
ndërsa një tjetër ish-zogistët; nje fraksion do të përfaqësonte
demokristianët, ndërsa një tjetër demoislamikët. Në fillim të qershorit
1991, pas një pune intensive të grupit nismëtar, u arrit që të
organizohej një mbledhje themeluese e Partisë Popullore Fetare në
Pallatin e Kulturës të Tiranës, e cila rezultoi e suksesshme. I
frikësuar ndoshta nga kjo parti e re, Berisha i kërkoi grupit të tij
parlamentar që të aprovonte një nen në ligjin mbi partitë, i cili do të
ndalonte krijimin e partive me baza fetare. Duke gjetur dhe mbështetjen
parlamentare të PPSH-së, Berisha arriti ta pengojë regjistrimin zyrtar të
Partisë Popullore Fetare.

Përpjekjen e fundit për legalizimin e partisë së tyre, Rama dhe miqtë e
tij e bënë në 22 qershor 1991, ditën kur Xhejms Bejker, sekretari
amerikan i shtetit, vizitoi Tiranën. Me ndihmën e Sejfi Protopapës, një
emigrant politik shqiptar në SHBA, ata arritën të siguronin që partia e
tyre akoma e palegalizuar të merrte pjesë në takimin e Bejkerit me
përfaqësuesit e partive opozitare shqiptare. Duke e patur të qartë se
ai takim do t'i shërbente Bejkerit për të finalizuar se kë parti ia
vlente të mbështeste Amerika, grupi nismëtar i Partisë Popullore Fetare
mendoi të dërgonte si përfaqësues Ardian Klosin, të vetmin njeri që
kishte kryer studime jashtë Shqipërisë, dhe që e fliste rrjedhshëm
anglishten. Zgjedhja e birit të Bilbil Klosit si përfaqësues i tyre, nuk
i pëlqeu ish-të burgosurve politikë të partisë, të cilët zgjodhën një
përfaqësues të vetin për takimin me Bejkerin. Por përfaqësuesi i
ish-të burgosurve rezultoi inefektiv -- ai jo vetëm që nuk i dorëzoi
Bejkerit një deklaratë të sugjeruar prej Sejfi Protopapës, por as nuk
arriti të parashtrojë qartë se ç'përfaqësonte partia e tij. Ai vetëm
citoi disa vargje nga Kurani dhe Bibla, me të cilat shprehu admirim për
Bejkerin, dhe që u shuan si shkuma në det pa bërë as gjënë më të vogël
për partinë e re. Me dështimin e kësaj përpjekje, Rama nuk u përpoq më
t'ia merrte krahët Berishës nga e djathta.

Sulmet e Ramës kundër Berishës vazhduan kryesisht nëpërmjet artikujve
tek gazeta "Koha Jonë", e cila atëherë anonte majtas. Artikujt ishin
aq të ashpra, sa dukeshin si të shkruara me acid e jo me bojë. Duke
patur parasysh atmosferën që mbizotëronte në Shqipëri gjatë viteve të
fundit të qeverisjes së Berishës, nuk do të ishte një imagjinatë në erë
po të hamendësohej se aciditeti i atyre artikujve u bë shkak për rrahjen
çnjerëzore që e detyroi Ramën të ndërpriste duelin me Berishën duke u
larguar nga Shqipëria.

Do të duhej të vinte në pushtet Nano, një tjetër kundërshtar i betuar i
Berishës, që Rama t'i rikthehej duelit të vjetër. Ftesa që i bëri Nano
për t'u bërë anëtar i qeverisë së Socialistëve, veteranët e të cilëve
i kishte tallur aq keq në fillim të viteve '90, i dha mundësinë Ramës
për t'u bërë përsëri protagonist në skenën politike shqiptare.
Zgjedhja e tij si kryetar i Bashkisë së Tiranës, me mbështetjen e PS-së,
e vulosi përfundimisht vendosjen e tij përballë Berishës në kampin e
majtë të politikës. Dhe që nga ajo kohë, Berisha dhe Rama nuk kanë
rreshtur së sulmuari njëri-tjetrin.

1300 fjalët e mësipërme mund të mos arrijnë të japin një tablo të plotë
historike të duelit Rama-Berisha, por në kushtet e kufizimit hapësinor të
një gazete të përditshme, ato janë më se të mjaftueshme për të ndihmuar
lexuesin të shohë sfondin historik të tij. Ky sfond bën të kuptosh se
dueli Berisha-Rama nuk shpjegohet dot vetëm me kalkulimet elektorale të
Berishës para zgjedhjeve të ardhshme lokale, por edhe me rivalitetin e
ashpër midis këtyre dy personazheve për të dominuar skenën politike
shqiptare.


Eduard Zaloshnja, Ph.D.
Associate Research Scientist
Public Services Research Center
Pacific Institute for Research and Evaluation (PIRE)
11710 Beltsville Dr., Suite 300
Calverton, MD 20705
Phone: 301.755.2734
Fax: 301.755.2799

P.S. Dhe nga ky shkrim del se Rama e perdor Bashkine e Tiranes dhe PS si mjete per te shfryre inatet e tij personale me Sali Berishen.
Nga pozita e kryetarit te Bashkise se Tiranes ai leshonte ulerima nga sheshi Skenderbej kunder Berishes, urrejtja ndaj te cilit i eshte shnderruar ne lajtmotiv Rames.
Duke pervetesuar dhe postin e kryetarit te PS, tashme mendon se i ka te gjitha kushtet qe te realizoje triumfin e tij personal ne kurriz te anetaresise se PS dhe ne kurriz te qytetareve te Tiranes qe i dhane dy mandate vetem se pati mbeshtetjen e plote te PS dhe qe pati sponsorizim financiar pakufi nga Ilir Meta dhe Fatos Nano.
Keto jane dhe aresyet qe si PS ashtu dhe Bashkine i ka kthyer ne vegla qe i sherbejne verberisht qellimeve te tij personale tipike bizantino-lindore, te maskuara me boje fasadash ne dukje proeuropiane.

[drity]

Si ka mundesi qe ne jemi aq qorra sa nuk e shohim te miren para syve tane. Te pakten kete here (nje nga te rrallat), komplimentet na kane ardhur nga jashte.

Sa per kulture:
http://www.newyorker.com/fact/content/articles/050627fa_fact2

Poisson Ivy,

Te gjithe mediat ne bote ndjekin nje axhende politike.
Rastet qe ti permende jane dy shembuj konkret.
Nje shembull i trete eshte rasti i artikullit te A.Gill.

Si ka mundesi qe ne ca raste ne mbajme qendrim kritik, dhe ne ca te tjera jo?

Hapi syte poisson i vogel, media nuk eshte kulture por antikulture

[DYDRINAS]

Rama mbreti që po bën fushatën me uniformën e togerit


Nga Adrian Dule - Pse vendosi të kandidojë Edi Rama për herë të tretë?! U lëshua rrugëve, kafeneve, lokaleve dhe korridoreve të partive politike kjo pyetje, për herë të parë pas dy mandateve të fituara të tij.Për herë të parë, pasi të dy herët e tjera as që mund të vihej në diskutim kandidatura e tij e jo më të formulohej ndonjë pyetje në kokën e kujtdo. Natyrisht ku ka pyetje, ka dhe dilema dhe ku ka dilema do të thotë që ka probleme. Këtë rradhë është e qartë për të tërë që problemet për këtë kandidaturë dhe të majtën në tërësi janë të pafundme dhe jo vetëm kaq por të maisura deri në pikën e shpërthimit të bacileve nga plaga e hapur që nga 3 Korriku i vjetshëm. Në pamje të parë duket se nuk ka vend për pyetje apo pikëpyetje në kandidimin e tij, aq më tepër që tashmë kryeson PS - në, forcën më të madhe të spektrit të majtë. Madje ky fakt duhej ta bënte të padiskutueshme edhe fitoren e tij dhe jo më kandidimin, por po ndodh e kundërta aq sa të kujton “Kronikë e një vdekjeje të paralajmëruar” të Markezit që të bëhet e qartë që në fillim të librit që personazhi vritet, e megjithatë rri tërë kohën me shpresën se paralajmërimet e njërit apo tjetrit mund ta shpëtojnë. Sidoqoftë me këtë shembull nuk dua të bëhem ogurzi, “Markezian” apo “Kasandrik” për ti parashikuar humbjen Edi Ramës, por dua të evidentoj shenjat që po e dërgojnë fatkeqësisht drejt kësaj humbjeje, jo vetëm atë si person por edhe të tërë të majtën e bashkuar. Për të mos u shpërndarë në evidentime shkaqesh të shumëllojshme do mundohem të përqendrohem në atë që mendoj se është më thelbësorja këtë rradhë dhe që është marketingu i “filozofia e shtresës”, pra në kë shtresë, moshe dhe niveli do të mbështetet Edi Rama dhe forca që ai përfaqëson dhe kryeson. Si në cdo vënd të bllokut lindor të ish traktatit të Varshavës, por kryesisht në Shqipëri mosha përcakton kryesisht mendimin e ri dhe të vjetër. Brezi i ri sinjifikon të ardhmen dhe brezi i vjetër të shkuarën e errët. Kjo jo domosdoshmërisht e ndarë me thikë, pasi nuk mund ta paragjykosh tërë brezin e vjetër, por në koncept dhe në vizion për të ardhmen. Në dy kandidimet e para, Edi Rama, fushatën e tij e mbështeti kryesisht mbi shtresën më vitale të shoqërisë, brezin e ri, duke u bënë kanakari i tyre dhe jo vetëm kaq, por deri në njëfarë mase edhe udhëheqësi karizmatik i kësaj shtrese. Personalisht kjo i dha dorë dhe madje duke qenë se Tirana tashmë nuk është më thjesht kryeqytet i vendit, por metropol, u bë edhe si devizë e tërë PS –së. PS –ja krijoi imazhin e një partie që mbështetet tek e reja duke lënë pas të shkuarën dhe për këtë Edi me marketingun e tij të filozofisë së mbështetjes tek brezi i ri luajti rol të konsiderueshëm. Në këtë kontekst vërtet fitoi me mbështetjen e PS –së dy herë me rradhë Bashkinë e kryeqytetit, por njëkohësisht ndihmoi edhe imazhin kësaj partie që e djathta me PD –në në krye e akuzonin si bisht të PPSH – së dhe “Parti kasketash”. Aq sa nuk bënte i tërë FRESSH – i e bëri Edi me dy fushatat e tij, duke i dhënë këtij të fundit imazhin e udhëheqësit të së ardhmes në PS. Pikërisht marketingu i dy fushatave të tij, për të fituarën garën për metropolin, luajti edhe rolin determinant në zgjedhjen si kryetar i PS –së. Për të mos krijuar paragjykime, edhe puna e bërë në Tiranë gjatë tre vjetëshit të parë ngjiti me këtë filozofi marketingu duke i dhënë fitoren e ngushtë e deri diku të dyshimtë herën e dytë. Sidoqoftë momenti kur hipi në fronin e kryetarit të PS –së, pavarësisht imazhit të zbehur në trevjetëshin e dytë dha një shpresë se filozofia e tij e fushatave, pra mbështetja tek të rinjtë dhe vizionet e reja, do të zbatohej tashmë edhe në parti. Këtu këputet filmi i udhëheqësit karizmatik të të rinjve dhe del e vërteta në shesh për një periudhë kohore një vjeçare në drejtim të PS –së. Idetë e reja dhe mbështetja tek brezi i së ardhmes rezultuan jo si bindje dhe filozofi e Edit, por thjesht si mjet për të arritur fitoren. Për të mos rradhitur pafundësisht bëmat e Edit në krye të PS –së gjatë një viti, mjafton të shohësh se si e ktheu FRESSH – in në një apendesit( zorrë qorre) të tijën që natyrisht do përfundojë në peritonit dhe se si veteranët i “përkëdhel” duke ju lënë nga një të drejtë firme formale, për përcaktimet e kandidatëve për kryetarë bashkie e komunash. Mesa duket me mendjen e tij thotë se rininë e ka në xhep tashmë dhe i duhet të mendojë që të fusë edhe veteranët në thes për tu bërë udhëheqës karizmatik edhe i tyre, pra t’ju kujtojë pak Enverin. Në këtë kuadër ishte edhe e famshmja maskaradë e nderimit të këtij të fundit në Pezë. Natyrisht askush nuk është që të shkelen me këmbë veteranët, përkundrazi, por jo të drejtohet PS –ja nën frymën e tyre kinse për ti respektuar, por në fakt për ti trajtuar si shtrojë e konceptit diktatorial që Edi po krijon. Jo vetëm kaq, por brenda një viti mentaliteti drejtues kolegjial i PS –së u zhbë dhe zë primar u bë mënyra diktatoriale e Edit në drejtim, që i ka filozofi pune ultimatumet dhe hakërrimet për përjashtime në drejtim të kolegëve të kryesisë dhe drejtuesve të bazës. Pra ju bën të qartë të tërëve, si të rinj dhe si të vjetër, që PS –ja duhet të kthehet në identitet, pra tek PPSH –ja dhe të drejtohet me dorën e fortë të “NJESHIT’ siç drejtonte udhëheqësi legjendar Enveri. Për të mos u përsiatur, ky vit tregoi qartë se filozofia e tij është hedhja e themeleve të kultit të individit, duke e veshur me vellon e progresistit , me variantet një anëtar një votë e më the të thashë. Në këto kushte PS –ja po shkon në zgjedhjet vendore duke bërë regres të madh në filozofinë e saj, madje edhe ajo ndihmesë që dha Edi në krijimin e një imazhi të ri tashmë është kthyer në bumerang, sepse ai nuk mbron më interesat e brezit të ri për një mision progresist të partisë, por interesat e tij personale që për vizion kanë mënyrën e drejtimit të periudhës së PPSH – së me “NJËSHIN” Edi Rama në krye. Kushdo e sheh qartë që edhe në mënyrën e të folurit Edi kopjon ish diktatorin, madje edhe në frazat demagogjike që nxjerr, thotë shumë dhe nuk thotë asgjë. Dikur ishte i qartë dhe i saktë me fraza plot vizion, ndërsa sot ka impostuar zërin më thellë për ti dhënë peshë të rëndë frazës boshe që nxjerr dhe vetëm tund gishtin tregues lartë e poshtë. C’ të bëj në këtë situatë Edi? Natyrshëm është i detyruar të rikandidojë, pasi tashmë e kupton edhe vetë që për të çimentuar rolin e tij të “NJESHIT” si dikur ish diktatori me kultin e individit, humbi terrenin e filozofisë së mbështetjes nga brezi i ri dhe drejtimit në grup me fytyra të reja dhe vizionare. Kushdo e di që fytyrat e reja që pretendon Edi se drejton në grup nuk janë asgjë më shumë se sa lakej të tij, pa llogaritur të vjetrit e korruptuar që e kanë ulur kokën deri në dysheme se kanë frikë mos ju dalin të palarat. Në rast se e majta humbet zgjedhjet dhe Edi nuk kandidonte për Tiranën, faturën ai e kishte të prerë si personazhi i Markezit, pra humbje dhe dorëheqje nga kryetarllëku. Ndërsa me kandidimin e tij edhe sikur e majta të humbasë ai ka shpresë të fitojë vetë dhe gjysma e së keqes, pasi do t’jua faturojë humbjen të tjerëve, në pjesën tjetër të vendit. Pra me mos kandidimin, faturën e paguante për tërë Shqipërinë, ndërsa me kandidimin ka një shpresë në situatën që e katandisi vetë deri në këtë pikë. Kandidimi i Edi Ramës në Tiranë tregon qartë se ai tashmë në mos është i sigurt që e majta do të humbë zgjedhjet, ka frikën e madhe se do ti humbë. Ka pasigurinë e faturës që duhet të paguajë dhe hedh tërë bateritë që të mos dalë vetë pa gjë. Në pozicionin e lartë që ka në kryesimin e së majtës ai duhej të ishte në krye të fushatës dhe të bridhte në tërë vendin, por tashmë ju “lutet” ta falin sepse Mbretit i duhet të bredhë nëpër Tiranë me uniformën e togerit për të fituar vetë. Përfundimisht strategjia e PS –së është të fitojë “NJESHI” dhe jo e majta. Por edhe për të fituar vetë të paktën Tiranën, urojmë që Edi të ketë bërë ndonjë marrëveshje me Nanon, për paszgjedhjeve, përndryshe e ka të “mbushur” thotë brezi i ri në zhargonin e tij.

Gazeta Sot

[DYDRINAS]

Dy ditë më parë, shefi i opozitës shqiptare, Edi Rama, prodhoi një kronikë televizive, duke iu shpjeguar disa studenteve të gazetarisë, që kishin lënë orën e mësimit, se një shkak madhor për uljen e indeksit të lirisë në tregun e medias është Sali Berisha dhe qeveria e tij, se ato po sulmojnë kanalin televiziv “Top Chanel”. Nuk dua të komentoj keqedukimin e studentëve me gënjeshtra, pasi ata studentë që ishin aty, janë militantë që duan të dëgjojnë Edi Ramën dhe gënjeshtrat nuk iu bëjnë asnjë dëm, por vetëm iu forcojnë militantizmin. Nuk dua as të theksoj ndonjë shenjë dashurie të qeverisë së Sali Berishës me “Top Chanel”-in. Por, disa probleme të mëdha që kanë shkaktuar gjendjen aktuale të lirisë së shtypit, natyrisht që dua t’i them, pasi jam vetë pjesë autentike e kësaj historie.

Përpara së në skenën politike të hynte Edi Rama, problemet e lirisë së shtypit ishin më të qarta. Në kohën kur në pushtet ishte Partia Demokratike deri në vitin 1997-të, problemet vërtiteshin rreth tregut të varfër të medias, kontrollit mbi median shtetërore dhe përplasjen me median private. Prej vitit 1998-të, kur Rama startoi projektin për të depërtuar në krye të politikës përmes medias, këto pikëpyetje janë shtuar dhe për vite të tëra nuk kanë marrë përgjigje. Përgjatë këtyre viteve, u krijuan modelet e medias, të financuara nga politika për shkak të shërbimeve. Përgjatë këtyre viteve, nën nxitjen e tij u ideuan projekte për financimin e gazetave direkt nga qeveria para zgjedhjeve lokale të vitit 2000. Përgjatë këtyre viteve, u izoluan dhe u mbytën me gjyqe e gjoba mediat që nuk kontrolloheshin prej ndërtuesish afër Edi Ramës. Më vonë, ky model u shumëfishua aq shumë, sa tregu i medias u relativizua, të vërtetat e medias u bënë relative dhe konkurrenca humbi kuptimin. Ky superprodhim mediatik në vend solli një diktaturë reale të biznesit mbi median dhe një dhunim të lirisë për të konkurruar si gazetarë. Tashmë në treg ekziston vetëm një ofertë për të mbijetuar në media, ajo e financimit nga biznesi.

Qeveria e zotit Berisha në të vërtetë po e trondit ngadalë këtë skemë, që bazohet mbi mungesën e lirisë në tregun e medias. Nuk jam i sigurt, nëse kjo është një taktikë apo një dimension natyral i saj, por ajo natyrisht që ka sjellë pështjellime të mëdha në tregun e medias. Shumicës së pronarëve biznesmenë që kanë financuar shtypin, tashmë iu kanë mbetur në dorë gazetat dhe televizionet, pasi ato nuk po përfitojnë prej qeverisë privilegjet që kanë përfituar më parë. Si të tillë, ata nuk kanë arsye madhore ta vazhdojnë financimin e këtyre gazetave apo televizioneve. Në rastin konkret, “Top Chanel” ndryshon nga mediat e tjera të demotivuara. Ajo vërtet nuk ndjehet e përfillur nga pushteti, siç ka qenë më parë, por ndryshe nga shumica e mediave të tjera ajo ndjehet e motivuar nga opozita, nën premtimin se ndihma për rrëzimin e qeverisë do të shpërblehet shumë herë më tepër se më parë. Kjo natyrisht e ka bërë këtë stacion shumë agresiv, ku e ku më agresiv se dikur “Shijak TV” me qeverinë socialiste dhe i ka krijuar asaj natyrshëm motivimin e kryetarit të opozitës për të dalë në konferencë shtypi. Natyrisht, ajo nuk po përjeton ato që ka përjetuar “Shijak TV”, sekuestrimet, heqjet e antenës, gjyqet dhe futjen e policisë në ndërtesë. Deri këtu nuk ka asgjë të keqe. Politika editoriale është vendim i redaksive dhe redaksitë që kanë një politikë editoriale të qartë janë për t’u respektuar. Problemi i vetëm që unë shoh, është ballafaqimi i dy modeleve politike, që veprojnë mbi mungesën e lirisë së tregut të mediave në vend. Modeli i qeverisë është demotivimi i biznesmenëve që investojnë në media, duke mos i privilegjuar ata, bilé në disa raste, edhe duke iu treguar dhëmbët. Pronari i ri i gazetës “TemA” e pësoi prej blerjes së gazetës me katërfishimin e taksave të kazinosë së vetme, të licencuar në vend, ndërkohë që qindra të tjera, të palicencuara i kanë ato dy herë më të vogla. Shumë biznesmenë të tjerë që investojnë në media, i janë ofruar qeverisë me shërbime që ajo nuk i ka përfillur. Natyrisht, ata janë sot pjesë e një tregu të zhgënjyer mediash me qeverinë dhe kanë arsye ose t’i mbyllin investimet e tyre në media, ose të motivohen se parajsa do të kthehet dhe të bëhen agresivë me qeverinë. Ky është një vendim i vështirë, pasi ata, para se të hidhen në një betejë, duhet të llogarisin forcat. I vetmi stacion që i ka fuqitë e dhuruara për t’u hedhur në luftë të hapur kundër qeverisë është “Top Chanel”. Dhe ai po e bën këtë. Ai ka po ashtu shansin të ketë premtimin e madh të shefit të opozitës se, nëse pushteti do të ndërrojë pas tri vitesh, ata do të jenë të privilegjuar. Ky premtim dhe kjo alencë janë të besueshme, pasi kanë funksionuar deri para një viti dhe përbëjnë modelin e dytë të sjelljes së politikës së sotme ndaj lirisë së tregut të medias. Nuk jam i sigurt se kush e dëmton më shumë lirinë e tregut të medias, por jam i sigurt se modeli i dytë është një model i njohur, të cilin e kemi pas këto tetë vite dhe ka prodhuar këtë deflacion të medias. Modeli i parë, ai i qeverisë, e cila nuk po e inkurajon biznesin që investon në media, vlen për të pastruar fushën nga media parazitare, por nuk jam i sigurt për vizionin që do të çojë te një konkurrencë reale. Tregu është një fuqi e madhe, vetërregulluese, nëse qeveria na siguron se nuk do të ketë investime informale në media. Në gjendjen që jemi sot, tregu i medias do të bëjë edhe më poshtë disa shkallë nën indeksin e lirisë, pasi gazetarët paguhen në një bordero me punëtorët e ndërtimit, kafesë apo kazinosë. Pronarët e mediave i kanë ata në të njëjtën listë pagese, ku kanë karpentierët, suvaxhinjtë, bojaxhinjtë, apo shitësit e kafesë. Kjo natyrisht që nuk është liri për të konkurruar si gazetarë. Unë pres që ky indeks të shkojë dhe më poshtë sesa është tani, deri kur të arrijë kolapsi dhe tregu të riformatohet. Përpjekja për ta ngatërruar krizën e lirisë në tregun e medias me lirinë e medias është një gjest antiedukativ, sidomos për studentët e rinj të Gazetarisë, sidomos kur pedagogët e tyre, axhaminj, iu rekomandojnë si model lire shtypi Edi Ramën për interesa të tyre klienteliste. Është mirë që atyre të mos iu tregohen përralla, por të vërtetat e hidhura të lirisë së tregut të medias këtu, pasi është një kënetë ku janë të dënuar të futen deri në gju.

Nga ana tjetër, ka shumë vetë që mendojnë se zoti Rama e dëmton rëndë “Top Chanel”-in, duke u bërë avokat i tij, publik. Kjo nuk është shumë e vërtetë, pasi Rama nuk është duke mbrojtur “Top Chanel”-in, por modelin e tij për kontrollin e shtypit, i cili po degradon nga përplasja me modelin indiferent të qeverisë, e cila po pret që biznesi ta konsiderojë vetë si të lodhshëm investimin informal në media. Përplasja e këtyre dy modeleve natyrisht do të ketë dhe aktorët e vet në media. “Top Chanel” është një produkt i suksesshëm i modelit Rama për tregun e medias, prodhuar nga informaliteti dhe është dinjitoz në mbrojtjen e këtij modeli. Problemi është se qeveria nuk ka një ose disa aktorë në media që të përfaqësojnë modelin e saj të shtypit konkurrent. Arsyeja e thjeshtë është se, një shtyp i tillë nuk ekziston.

Së fundi, mund të themi se një përparim serioz është bërë. Tashmë kemi media shumë agresive ndaj qeverisë, në krye të të cilave është “Top Chanel” dhe media të tjera, të balancuara si “TV Klan” apo “Vizion Plus”, por nuk kemi media të forta kundër opozitës. Dhe ky është një progres, që i përket qeverisë. Vetëm një vit më parë, media ishte thuajse e gjitha antiopozitare.

Gazeta Tema
14-11-2006

[shkodra13]

-Flamuri i socialistave jane ndertimet ne Tirane qe jane inisiative private e s'kane lidhje aspak me funksionin e Bashkise (perveç pasunimit te lejedhanesve mafioze). Cili nga ato pallate u ndertue me bashkepunim te Bashkise me sektorin privat per me lehtesue zgjidhjen e problemeve te strehimit per qytetaret e Tiranes?

Tirana sot nuk ka asnji veper publike ma shume se ç'i la komunizmi! Asnji stacion udhetaresh ma shume, asnji stadium ma shume, asnji galeri artesh ma shume, asnji teater ma shume, asnji muzeum ma shume, asnji ndertim publik me lehtesi per strehim, asnji qender publike qe te lehtesojne jeten e qytetareve te saj. Puna e Bashkise nuk asht me ba politike, por administrimi publik.

E vetmja e re ne Tirane jane ndertimet e pallateve e baret e restorantet, por kjo asht vetem inisiative private e s'ka lidhje me administrimin publik.

[vagabondo_nyc]

Eshte fat i modh qe nuk voto as vlora dhe as kuksi per bashkine e tirones. Jane tironcit qe shofin dite per dite se kush puno. Shumica ktu qe shkruni jeni nga skajet e shqiperise dhe mendimi juaj vle vetem ketu ne forum dhe ska vlere vote.

Tirana e ka pa e ka votuar dhe prape tirana do votoj ju ktu grini lakra.

Sa per Oldashin duket ne surrat tip bufi. Qe te jesh kryetar bashkie duhet te jesh manager dhe Edi eshte manager i zoti. Ai e ka ekzekutuar kete pune me precizion gjerman. E ka ditur ku ta kap punen qe kur ka marr celsat e bashkise. Dhe pak nga pak e kthyer Tiranen qe shifni sot. Punet i shprendante dhe ne fund shkonte i kontrollonte dhe nuk priste te tjeret te vinin ti raportonin zyre.

Shume nga ju ktu nuk e shikoni ndryshim e Tirones se skeni qene ndonje here ose keni kaluar transit por tirona e shef dhe ajo do te votoj ju ktu grini lakra kot.

P.S. Ashtu flisnit dhe ne zgjedhjet e kaluara dhe u provua qe jeni te verber.

[OO7]

Ore njerez se kuptoni akoma qe Edi Rama nuk fiton sepse votojn zgjedhsit nga interneti por fiton se votojn ata qe jetojn ne Tirane e qe shohin me syt e tyre punen e Edi Rames. Edhe kta te tjeret qe vertet grijn sallat ktu skan asnje lidhje me Tiranen dhe ndoshta jan dhe ziliqare qe Tirana ecen me ritme galopante

[drity]

Ore njerez se kuptoni akoma qe Edi Rama nuk fiton sepse votojn zgjedhsit nga interneti ....

Ky ishte nje sondazh per njerezit e internetit.

P.S. Fotoja jote me nxjerr mallin e atij Shalsit te bashkise se Tiranes