Olldashi apo Rama?

[kumbulla]

[QUOTE=Qazim RUDI]Tashme dy partite kryesore shqiptare kane paraqitur disa nga kandidaturat per kryetaret e bashkive dhe komunave, per zgjedhjet e ardhshme lokale qe priten te mbahen ne janar 2007.
Por konkurenca me e forte pritet te zhvillohet ne Tirane, ku per PD-dhe koalicionin e djathte do te kandidoje z.Sokol Olldashi, ndersa per PS-ne dhe koalicionin e majte do te kandidoje z.Edvin Rama.
Perballe njeri-tjetrit do te jene Olldashi - ministri me i suksesshem e qeverise Berisha dhe kryetari aktual i Bashkise dhe njekohesisht kryetar i PS-se Rama.

Kush do te fitoje postin e kryetarit te Bashkise se Tiranes?

Olldashi i suksesshem si minister apo Rama qe drejton Tiranen qe dy mandate e tash kandidon per here te trete?

A do te votoje Tirana serish per Edi Ramen apo do te zgjedhe nje kryetar te ri?



SOKOL OLLDASHI

Ministër i Brendshëm

po ti je paguar qe ti besh reklame olldashit????
nuk e di ku jeton ti po EDI RAMEN ne Tirane e duan te gjithe.
mqs ke hapur temen per korrektese duhet te shkruaje te dy CV e ketyre kandidateve ose te asnjerit.
EDI RAMA e ka te fituar ate vend sepse e meriton.
ka treguar qe ka punuar dhe po punon megjithe veshtiresite qe po ndesh me qeverine e cila nuk i mbeshtet asnje projekt.
me vjen keq qe po kthehet ky vend mbrapa ne kohe dhe po e kthejne pikerisht keta qe po votojme ne.
e di ti qe po vriten femra ne mes te Tiranes?
e di ti qe nuk mund te levizim te pashoqeruar mbas ores 6 ketu ne Tirane??
ja pra kjo eshte partia demokratike me ne krye ate te semurin psiqik.ky eshte shteti shqiptar i cili nuk perparon po ben mbrapa.
dhe njerzit qe sduan te dine per qetesi,arsim,mjekesi po thjesht per ate vend pune qe mund tju sigurojne miqte e tyre demokrate.
skam asnje interes ne lidhje me partite.
skam as nje njeri ne pushtet, ne opozite apo ne bashki.
punoj ne nje kompani private,
e kam fituar vete ate vend pune nuk ma ka siguruar askush.
dhe une sdua tja di kush e fiton po ndjej keqardhje te madhe kur shoh si eshte katandisur ky vend.
spo i lavderoj as socialistet.
gabimet jane te perbashketa por ama siguri dhe qetesi sollen vetem keta sado pak.kurse tani ka zene paniku rruget nga kriminelet qe perfundojne ne drejtim te paditur dhe parlamenti jep shfaqje.
sigurisht qe do votoj per EDI RAMEN.
ka dhene prova qe e meriton ate vend e ne vend qe te vendoset dikush qe do ti duhet te prish gjithcka qe ka ndertuar ky per tu dukur qe punon dhe per te zhdukur cdo gje qe bejne socilaistet le te fitoj EDI qe te vazhdoj punen e tij dhe ta beje Tiranen kryeqytet europian.

[bebushja]

Sipas kreut të Bashkisë, Rama, brenda 5-vjetëve do të strehohen 2900 banorë që kanë aplikuar për shtëpi

Rama: Të pastrehët, për 5 vjet do ndërtojmë 2900 apartamente


Eglantina Bardhi

Të pastrehët e kryeqytetit, brenda 10-vjetësh do të kenë shtëpitë e tyre. Ky është qëllimi i strategjisë së re të Bashkisë së Tiranës, që synon të strehojë 2900 familje të pastreha që kanë bërë kërkesë për strehim. Këtë e deklaroi kreu i Bashkisë së Tiranës, Edi Rama, i cili theksoi se kjo strategji nuk është premtim elektoral si ai i qeverisë, por një politikë e re për zgjidhjen e problemit të pastrehëve. “Ne kemi zgjedhur një rrugë të re. Ne do të ndërtojmë vetë banesat sociale, duke bashkëpunuar me sektorin privat në funksion të zbutjes së këtij problemi, duke zgjidhur nga njëra anë problemin e strehimit të të gjithë atyre që kanë aplikuar dhe nga ana tjetër, duke zgjidhur problemin e të gjithë pronarëve të ligjshëm”,- theksoi Rama. Kjo strategji, sipas tij, është realizuar nga Bashkia e Tiranës në bashkëpunim me Shoqatën Kombëtare të Bashkive Italiane me Bashkinë e Romës.
Nevojat për strehim
Brenda 5-vjetësh, 2900 qytetarë që përfaqësojnë familje të pastreha, të identifikuara në dokumentet e plotësuara prej tyre në Bashkinë e Tiranës, do të kenë fatin të pajisen me shtëpi. Sipas kreut të Bashkisë, Rama, kjo strategji është bërë në bazë të një studimi dhe se të gjitha familjet kanë shprehur preferencën e tyre, për t’u trajtuar me një nga programet e parashikuara nga ligji 9232. Kështu, Rama shpjegoi se 84.6% e familjeve kanë kërkuar një banesë me kosto të ulët; 12,4 kanë kërkuar një banesë sociale me qera dhe 3,0% kanë kërkuar truall të pajisur me infrastrukturë, për të ndërtuar vetë banesën. “Numri i familjeve, të cilat do të aplikojnë në programet sociale që parashikon ligji, është i destinuar të rritet dhe mund të arrijë në fund të vitit 2006, në 3000 aplikime”,- theksoi Rama, duke shtuar se nëse numri do të ulet si efekt i ndërhyrjeve të realizuara, ai do të rritet si efekt i rritjes demografike dhe krijimit të familjeve të reja. Gjithashtu, u shpjegua që kontrolli periodik i kërkesave të paraqitura dhe të familjeve përfituese do të lejojë njohjen dinamike të situatës, përsa i përket llojit të familjeve në pritje, të rezultateve të parashikuara dhe atyre të arritura. Ndërsa kontrolli periodik, sipas Bashkisë së Tiranës, përbën bazën e secilit program trevjeçar.
Prioritetet e programit 10-vjeçar
Strategjia e Bashkisë së Tiranës për strehimin e qytetarëve, ka piketuar edhe zonat për ndërtim. Kështu, në seleksionimin e projekteve, Bashkia synon të privilegjojë krijimin e një baze asetesh të përbërë nga banesat sociale që do të jepen me qera, banesa që ndodhen në ndërtesa të vogla, të pajisura me kritere kursimi energjetik dhe kosto të ulët mirëmbajtjeje. Gjithashtu, sipas kësaj strategjie është bërë edhe planifikim sheshesh për ndërtimin e banesave të reja, në mbështetje të Planeve Urbanistike. “Përveç banesave të reja, Bashkia synon të seleksionojë në çdo trevjeçar disa objekte me destinacion tjetër, që mund të kthehen, komplet ose pjesërisht, në banesa”,- bëhet e ditur në strategjinë e strehimit. Po sipas kësaj strategjie, nuk mund të përjashtohet që disa nga këto objekte mund të përmbajnë kubaturë të mjaftueshme, ose mjedise rrethuese për të krijuar, përveç banesave, edhe funksione të tjera si, tregtare, shërbimesh, sportive, duke i dhënë mundësi Bashkisë të tërheqë financime private për realizimin e ndërhyrjeve dhe menaxhimin e tyre. “Këto ndërhyrje konsiderohen pilote, jo vetëm nga pikëpamja ndërtimore, por mbi të gjitha në aspektin juridik dhe ekonomik, sepse do të realizohen me metoda projekt-financim, duke krijuar sinergji publik-privat.

[bebushja]

eshte teper praktik ,elastik,gjithmon ben levizje te tilla qe i japin fitore te padiskutushme ky EDI

[Forumisti]

Po ky olldashi qe do luftoj komunizmin mos eshte gje nipi i Dashnor Mamaqit???
Dhe thon pastaj qe se kane ende psuhtetin familjet komuniste

[Forumisti]

Ca mendimi ke ti Brar per Dashnor Mamqin???

[LeoHack]

Un votova per Edvin Ramen

[OO7]

Fitorja e Rames ka qene e padiskuatuar ne zgjedhjet e kaluara. Qe kur eshte bere kryetar i partise Socialiste ne opozite, fitorja e tij ka filluar te vihet ne dyshim. Jane disa faktore kryesore. Ne fillim diskutohen ambiciet e tij. Eshte kryetar i opozites se bashkuar e cila kerkon provokimin e zgjedhjeve te parakohshme me rrezimin e kandidatures se presidentit vitin e ardhshem ne parlament, cka do te thote se nese behen zgjedhje te parakohshme dhe opozita fiton, a do ta lere postin e Kryetarit te Bashkise Rama nese fiton, per tu bere Kryeminister i vendit apo jo? Nese e le kete post atehere kjo do te ishte tradheti ndaj votuesve te tij. Nese nuk e le atehere kjo do te ishte nje renie ne karrieren e tij politike duke leshuar vendin e Kryeminstrit per nje post me te ulet ne Bashkine e Tiranes. Faktor tjeter i rendesishem eshte reagimi i opozites ndaj qeverise. Deri tani opozita ka qendruar e heshtur dhe kane qene mediat ato qe kane reguar ndaj cdo veprimi te gabuar te qeverise. Nese opozita nuk ben opozite atehere nuk konsiderohet me e tille, cak i ka humbur shume pike Rames dhe opozites. Tjeter faktor eshte edhe gjendja e Tiranes. Ne kete pragzgjedhjesh shume rruge kryesore te Tiranes jane nen ndertim cka sjell nje rremuje te madhe ne trafikun e perditshem. Kjo eshte pasoje e punimeve pa kriter dhe pa plan dhe per faktin se Tirana nuk ka aktualisht nje plan rregullues dhe gjithcka behet kuturu. Plani i fundit rregullues per Tiranen eshte ai viteve 89' - 90'. Shqiptaret duhet te fillojne vleresojne individin e jo te votojne qorrazi per nje X person sepse eshte i Y Partie. Kjo vlen per te gjitha partite e jo vec PD , PS , Ramen e Olldashin.

[[ARMANI]]

Une per vete do te votoj per Sokol Olldashin sepse cdo gje pas nje kohe ka nevoje per ndryshim,bashkia nuk ka nevoje per nje arrogan ,nje vagabond etj.qe nuk mi ze faqja po ti shkuaj cilesite negative qe ka edvini qe i beri lagjet e tirane si kopesh femijesh me lule dhe me kuadratat ne fasadat e pallateve,bashkise nuk i duhet nje piktor qe kujton se Tirana eshte nje pikture abstrakte, por nje njeri qe di te sillet si njeri qe eshte normal mbi te gjitha dhe me nje bagazh te konsoliduar dhe keto i permbush me se mire Sokol Olldashi,dhe sa per premtimet e edvinit per ndertimin e pallateve per te pastrehet pse nuk i ndertoj deri tani (per 8 vjet) dhe ku do i ndertoje ato , me ato shifra te sterzmadhuara qe ka dhene,ato duket qe jane plane komlet boshe ,iku koha kur shqipetaret genjeheshin nga shifrat( e pa baza).

[DYDRINAS]

KONTRAST



Teksti i manifesti i Ramës në '91, kundër ekzistencës së PS
Nga Kastriot Myftaraj



Titulli i plotë: Manifesti i Edi Ramës në 1991 kundër Konferencës së Pezës, Kongresit të Përmetit, dëshmorëve partizanë
(“gjaku i rremë për pushtet”) dhe kundër ekzistencës së PS, pa dalë jashtë ligjit PPSH, si organizatë kriminale



Në librin “Refleksione“, me autorë Edi Rama dhe Ardian Klosi, të botuar në vitin 1992, në Tiranë nga shtëpia botuese “Albania“,
Tiranë gjendet edhe një manifest, që daton në shtator 1991, në të cilin Edi Rama dhe Ardian Klosi paraqesin pikëpamjet e tyre për çështje të historisë dhe të së tashmes së Shqipërisë.
Tashmë që Edi Rama është kryetar i PS, ky shkrim fiton një vlerë të jashtëzakonshme si një doikument historik. Është për t’ u habitur se si deputetëve të mazhorancës nuk u shkoi ndërmend që ta përdornin këtë dokument në debatin për krimet e komunizmit në Kuvend kohët e fundit. Disa fragmente nga ky dokument do ta kishin vënë në pozitë të vështirë opozitën e majtë, që praktikisht do të duhej të bënte debat me kryetarin e saj dhe jo me pozitën.

Edi Rama, i cili që nga koha kur është bërë kryetar i Bashkisë së Tiranës organizon çdo vit festë me rastin e Konferencës së Pezës të vitit 1942, që në manifestin e vitit 1991 Rama e quan si mbledhjen ku u hodhën bazat e regjimit të ardhshëm komunist. Atë që për PS-në është zyrtarisht “Lufta Nacional-Çlirimtare”, Edi Rama e quan në këtë dokument si Luftë Civile të
përgjakshme shkaktare e së cilës ishte Partia Komuniste Shqiptare e drejtuar nga jugosllavët. Enver Hoxha përmendet me emër si përgjegjësi kryesor për luftën civile, me synim marrjen e pushtetit.

Kongresi i Përmetit quhet si legalizim i fitores së komunistëve në luftën civile dhe që i mohoi të drejtat popullit shqiptar.
Në këtë libër të Edi Ramës dhe Ardian Klosit ata që për PS-në që sot e drejton Edi Rama janë dëshmorët e Luftës Antifashiste Nacional-Çlirimtare dhe në nder të të cilëve Edi Rama ve kurora me lule çdo 5 maj dhe 29 nëntor, quhen gjaku i rremë në themel të kolltuqeve të pushtetarëve komunistë. Në hyrjen e librit të tyre “Refleksione“ Edi Rama dhe Ardian Klosi shkruajnë:
“U ulëm të zbërthenim mitologjinë e 28 mijë dëshmorëve. Gjaku i rremë në themel të kolltuqeve nisi tërmetin“. (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 7)






“Kundër ngushtimit të nocionit opozitë“



Nga Edi Rama, Ardian Klosi



Disa herë kemi shprehur mendimet tona politike në publik, qoftë në takimet me studentë, me intelektualë ose në biseda apo shkrime për shtypin e huaj. Megjithatë këta 9 muaj, qyshkurse në Shqipëri u përvijua një lëvizje masive antikomuniste, shumë gjëra u kthjelluan më tej dhe këtu na jepet rasti të shprehim thjesht dhe drejtpërdrejt mendimet tona për opozitën shqiptare.

Jemi lidhur natyrshëm me lëvizjen e studentëve, demonstratat, refleksionet, më vonë me kërkesat e sindikatave të pavarura. Gjatë këtyre muajve nuk u bashkuam me ndonjë nga partitë e reja politike, për arsyen e thjeshtë që nuk arritëm të identifikoheshim me to. Nuk e gjetëm dot veten as te Partia Demokratike, as te Partia Republikane, as te Partia Ekologjike. Mendojmë se deri këtu nuk ka asgjë të pazakontë, meqë diçka e ngjashme u ka ndodhur edhe të tjerëve, shumë njerëzve me mentalitet antikomunist, që nuk janë pajtuar me pika të ndryshme të veprimtarive ose programeve të partive që
përmendëm apo të ndonjë partie tjetër kësodore. Nga ana tjetër është ndoshta edhe natyra e krijuesit që e bën të vështirë disiplinimin në një parti të caktuar.

Dhe rezervat ose kritikat tona i kemi shprehur hapur, në publik, kur kemi mundur, në kushtet e një censure të pashpallur që ekziston- në forma të reja- sot e gjithë ditën. Kemi menduar se kështu pasurohet dhe jo dëmtohet një lëvizje e gjerë opozite kundërkomuniste, ashtu si çdo lidhje demokratike ka kudo në botën e zhvilluar edhe fraksionet e saj.

Ka vlerë pra të theksohet sot, në muajin gusht, ajo që duhej thënë qysh në dhjetor të vitit të kaluar. Skuadra e opozitës zyrtare (në të vërtetë është e çuditshme që një forcë e cila merr pjesë në koalicionin qeveritar dhe në pushtet lokale të vazhdojë të quhet gjithë ditën opozitë) dhe trajnerët e saj e ndërlikojnë shumë në rrjetën e paragjykimeve komuniste atë që ishte e thjeshtë që në fillim:

-Opozita demokratike jo-komuniste ka lindur shumë më herët sesa dhjetori i 1990-ës. Ajo ka lindur bashkë me lindjen dhe përhapjen e komunizmit në Shqipëri. Kemi parasysh këtu të gjithë ata nacionalistë, intelektualë, klerikë njerëz të thjeshtë që e parandjenë qysh me Konferencën e Pezës , ashtu si dhe të tjerë që pranuan aleancën në frontin Nacional-çlirimtar, rrezikun që i kanosej Shqipërisë po të vendosej pas lufte një regjim komunist.

Ndërmjet atyre që morën pjesë në Luftën Civile si front antikomunist dhe u vranë, u arratisën ose u burgosën më pas, dallohen plot demokratë, ashtu siç dallohen të tillë edhe në frontin partizan-komunist. Pajtimi Kombëtar, për të cilin po flitet kaq shumë, pikërisht aty duhet të fillojë, të Lufta Civile. Kjo është një ide fisnike që e kanë hedhur vetë ish-pjesëmarrës në luftën çlirimtare dhe në atë vëllavrasëse. Kushdo që do t’ u shpëtojë hijeve të së kaluarës duhet ta mbështesë pa asnjë ngurim këtë ide. Duhet pranuar më në fund hapur që lufta kundër okupatorit degjeneroi në një luftë të përgjakshme civile, njëkohësisht duhet shuar çdo ndjenjë revanshi prej ngadhnjimtari ose të munduri. Prandaj nuk sjell ndonjë fryt të madh pajtimi midis Partisë Demokratike me atë socialiste ose Ekologjike, por në rradhë të parë pajtimi midis ish-palëve në Luftën Civile (dhe trashëgimia e tyre), shkaktare e së cilës ishte Partia Komuniste Shqiptare e drejtuar nga emisarët jugosllavë.

Histeria e luftës për pushtet që kishte projektuar gjenerali Enver Hoxha dhe marrja e pushtetit me dhunë që ka qenë thelbi i çdo lëvizjeje komuniste, është shkaku i vetëm që ajo luftë kundër okupatorit degjeneroi në luftë civile. Pra çështja e pushtetit është argumenti që zbulon edhe shkakun e tradhëtisë që komunistët i bënë demokracisë dhe kombit shqiptar.

Prandaj dhe nuk kanë asnjë kuptim thirrjet për harresë dhe për mbyllje dosjesh, kur nuk janë zgjidhur problemet kardinale si Lufta Civile, terrori ndaj inteligjencies e ndaj klerit menjëherë pas luftës dhe në faza të mëvonëshme, terrori ndaj rezistencës së organizuar antikomuniste deri në periudhën 1952-1953, qëndrimi ndaj emigracionit politik. Rishikimi i dokumentacionit për këto nyje të rëndësishme të historisë sonë do t’ i kthente Shqipërisë figurat e demokratëve, do t’ i kthente në jetën normale njerëzit e ndershëm dhe do t’ u tregonte vendin inkuizitorëve, që na e bënë atdheun të pabanueshëm dhe që sot bashkojnë zërin e tyre hipokrit me koret e përbotshme për demokraci.

Shifrat e terrorit komunist janë jashtëzakonisht të mëdha në krahasim me popullatën e Shqipërisë dhe në krahasim me vende të tjera ish-komuniste të Europës, prandaj edhe më e pamundur është harresa tek ne. Është pikërisht ndrydhja e kujtesës kombëtare, siç e takojmë çdo ditë në shtypin zyrtar, ajo që na bën të mos ndahemi dot nga e kaluara. E kaluara do të na mbajë të gozhduar në rrethin e saj vicioz për sa kohë nuk kemi bërë katarsisin e vërtetë historik.

Për këto arsye nuk mund të ishim dakord që në fillim me faktin që në opozitën e ligjëruar nuk përfaqësohej as opozita e hershme shqiptare, as opozita e mëvonshme e kalbur nëpër burgje dhe kampe pune, as përfaqësues të emigracionit politik.
Mendojmë se shkak për këtë ishte organizimi i mbyllur i tipit partiak-komunist që i drejtohej vizionit të ngushtë për demokracinë të intelektualëve të establishmentit, shumica disidentë të dhjetorit ’90.
Ky vizion i ngushtë për partinë e drejtuar nga ish-komunistët është me sa duket i pashmangshëm, sepse është fryma kolektiviste ajo që ka infiltruar tashmë dhe ka zënë vend në inkoshientin e gjithë komunistëve. (Do të mjaftonte si provë e vetme për këtë sektarizëm jo-demokratik, edhe
vetëm fakti që organet opozitare të shtypit deri më tani kanë botuar deri në lodhje dhe kskluzivisht kujtimet e figurave të njohura komuniste. Vetëm komunistë ka pasur Shqipëria? Humanizmi ndaj bashkëpunëtorëve të pafat të Enver Hoxhës e nderon demokracinë shqiptare, por kurrsesi nuk mund ta përfaqësojë atë.)

Gjithë ata që diktatura komuniste i detyroi të braktisnin atdheun që në orët e para të vendosjes së saj, ata që i detyroi të kapnin pushkën e të rezistonin nëpër male, aty që i ndryu në burgje e internime- që nga figurat e ndritura të kombit e deri te anonimët- si dhe më të rinjtë që shpresonin një kthesë rrënjësore, prisnin një akt të madh patriotik nga liderët e rinj: hapjen e dyerve të partisë së tyre për të gjithë opozitarët brenda dhe jashtë vendit dhe jo ngutjen për të dalë në krye e për të kultivuar
unitetin partiak- këtë çelës të ndryshkur fitorjesh.

Pranimi i zgjedhjeve të pabarabarta, jodemokratike, shuarja e lëvizjes punëtore në shkurt, braktisja që shqiptarët i bënë në masë atdheut, premtimet për fitore në zgjedhje dhe zhgënjimi që shkaktoi humbja, e mbi të gjitha ndalimi i krijimit të partive të reja (PD në bashkëpunim me PPSh) në maj janë rrjedhimet logjike të dobësive të opozitës zyrtare.

Le të ndalemi pak te pranimi i zgjedhjeve të pabarabarta, pa dashur të luajmë pjesën e atij që jep gjykimin pasi njihet rezultati, por për hir të një analize që mund të na ndihmojë në vlerësimin e së ardhmes:

Ç’ përfaqësonin Partia e Punës, presidenti i saj Ramiz Alia dhe Sigurimi i Shtetit përpara zgjedhjeve? Nga ato që njiheshin pak a shumë prej të gjithëve, dilte se kishim të bënim me trinitetin e krimit ndaj kombit dhe- në kohën kur lëvizja komuniste nga poshtë kërkonte shtetin ligjor- duhej të luftohej me të gjitha mjetet demokratike për nxjerrjen e dy të parëve jashtë ligjit dhe për pezullimin e menjëhershëm të Sigurimit të Shtetit, për të cilin nuk ka pasur kurrë asnjë dekret apo ligj. Ky trinitet organizoi më 21 shkurt një grusht shteti që i dha fund shpërthimit demokratik të një dite më parë dhe vendosi në fuqi Këshillin Presidencial, ose më saktë Këshillin e Regjencës. Megjithëse regjentët nxorrën tanket në rrugët e Tiranës (u dhanë ndoshta frymëzimin edhe puçistëve mediokër të Kremlinit), ata përsëri morën miratimin e opozitës zyrtare që vetiu e njohu “ligjshmërinë“ e tyre. Tani që pamë se ç’ ndodhi në rrugët e Moskës pyesim: A nuk do të kishte qenë burrëria e vërtetë e liderëve të opozitës që të hipnin në tanke ashtu siç kërkonte populli dhe jo t’ i dërgonin njerëzit e zhgënjyer nëpër shtëpi? Në tribunat që u takonin qytetarëve hipën, hipën për pasojë vullnetarët e Milloshit. Edhe një herë fitoi psikoza e frikës nga një gjoja luftë civile, psikozë që e ushqeu muaj me rradhë Partia e Punës me papagallin e vet “Zërin e Popullit“.

Demokracia nuk lufton komunistët, por komunizmin; duke hyrë në zgjedhje (pavarësisht nga fitorja apo jo në to), opozita demokratike zyrtare i dha legalitet komunizmit në Shqipëri, legalizoi një president, prania e të cilit është nënqeshja cinike e Enver Hoxhës mbi demokracinë, dhe njohu organizatën ilegale të Sigurimit të Shtetit- Çetën Plakë të Koçi Xoxes.

Ngjarjet e shkurt-marsit duhet të na japin shumë mësime për gjendjen aktuale, sepse përsëri “opozita“ gjendet përpara disa udhëkryqeve parimore. Përsëri në Shqipëri drejton një forcë antidemokratike që nuk lejon të hyjë ligjshmëria në jetën tonë të përditshme.

Ngjarjet e Shkodrës nuk kanë gjetur asnjë lloj zgjidhjeje dhe as nuk kanë për të gjetur në klimën e procedurave antidemokratike që po ndiqen. Farsa juridike hyri në të gjitha ekranet tona për t’ u këmbyer me rubrikën “Sot në Kuvendin Popullor“.

Amnisti apo pafajësi? (është fjala për debatin parlamentar i vitit 1991 për amnistinë apo pafajsinë e ish-të persekutuarëve politikë- K. M.)- Parlamenti mbeti i mbërthyer në këtë gozhdë që e ngul gjithmonë ajo forcë që kërkon t’ i japë ligjshmëri një të kaluare anti-ligjore. Duhet të pranosh që ka pasur procese juridike për të kërkuar amnisti ose pafajësi- kur dihet se ka pasur vetëm despotizëm dhe mafia shtetërore.

Eksodi- provoi edhe një herë që qeveria e koalicionit nuk e ka gjendjen në dorë dhe se turbullirat në Shqipëri i krijojnë forca jashtëligjore. Partia Demokratike, Republikane etj., edhe njëherë bënë zhurmën e rastit dhe gjithçka u kthye atje ku ishte, gati për shpërthimin tjetër.

Denoncimi pa kompromis i veprimtarisë kriminale të PPSH-së deri në nxjerrjen e saj jashtë ligjit është i vetmi shteg nga duhet të kalojë PSSH-ja për të fituar të drejtën e qytetarisë në shoqërinë e ardhshme shqiptare dhe e vetmja mundësi për opozitën që atdheun e mbetur në duart e rrugaçëve të qosheve të errëta të nomenklaturës apo të kriminelëve ordinerë t’ ua kthejë miliona njerëzve të ndershëm që kanë humbur besimin. Për sa kohë PS nuk ka bërë denoncimin e plotë të origjinës dhe historisë së saj, ajo s’ mund ta ketë të drejtën për të qenë një parti e ligjshme.

Edhe fakti që Socialistë dhe Demokratë bashkarisht po i kthehen me një rreptësi të paparë kujtimit të monarkisë dhe disa zgjatimeve të saj sot, po e shtrijnë periudhën e diktaturës në Shqipëri nga 47 në 65 vjet, tregon se mungon dëshira për të folur hapur mbi të gjitha çështjet e historisë dhe të sotshmes sonë. Tregon njëkohësisht njohje të përciptë të historisë dhe inkoshientin e birërisë komuniste. Kemi mendimin se për këtë problem po ndodhemi sërish te një dëshirë e pakontrolluar për pushtet; pikërisht tek ajo që siç thamë më lart i shtyu komunistët në 1942-43 të nxisnin luftën civile. Nisur nga kjo, me të drejtë çdo demokrati i mbetet të denoncojë rrezikun e njohur të degjenerimit të demokracisë në demagogji.

Në qoftë se deklarohemi për demokracinë pa kufij, atëherë sigurisht kemi parasysh respektimin e pakufishëm të së drejtës. Për ata që mund ta kenë harruar historinë e Shqipërisë, kujtojmë se në Konferencën e Pezës është vendosur që çështja e formës së shtetit shqiptar do të zgjidhet me një referendum pas lufte. Kurse Kongresi i Përmetit me fitimin e Luftës Civile nga komunistët, ia mohoi popullit shqiptar me dhunë këtë të drejtë politike.

Në regjimin despotik të Enver Hoxhës nuk njohëm se ç’ ishte as monarkia kushtetuese as republika. Prandaj kjo çështje na lë të ftohtë. Por për arsyet që përmendëm, nuk lejohet t’ i heqësh askujt të drejtën, që pas një regjimi të dhunshëm të vendosë në mënyrë demokratike për formën e shtetit të tij. Një referendum i tillë është mbajtur edhe në shtetet fqinje më të vjetra në demokraci sesa ne, si në Itali e në Greqi. Mendojmë se referendumi nuk e kërcënon spektrin e demokracisë, por përkundrazi prezumon në vetvete rritjen e spektrit të demokracisë; sepse demokraci do të thotë që secila shtresë sociale, çdo grup individësh, bile edhe çdo individ i veçantë duhet të ketë të drejtë për të gjetur te fryma demokratike mendësinë e tij.

Si intelektualë të pavarur, të prirur vetvetiu të përkrahim forcat më përparimtare, këmbëngulim në idenë e debatit të hapur demokratik dhe e përsërisim me keqardhje që në Shqipëri ende nuk është krijuar mundësia për një debat të tillë.

Për këtë qëllim mendojmë të hedhim në këtë artikull idenë e krijimit të një Forumi të gjerë demokratik në të cilin duhet të marrin pjesë të gjitha forcat antikomuniste, përkatësisht antikolektiviste, duke përfshirë këtu partitë ekzistuese politike dhe ato që do të krijohen, shoqata, grupe dhe individë të veçantë që kanë këtë tendencë; sepse vetëm kështu bëhet e mundur që lufta kundër komunizmit, e cila s’ është e thjeshtë, të organizahot në mënyrë radikale. Asnjeri s’ duhet të harrojë se ende janë
të gjitha mundësitë që PSSh të marrë sërish pushtetin në zgjedhjet e ardhshme. Ose edhe më keq, që Çeta Plakë të provojë një grusht tjetër shteti. Prandaj kjo e bën detyrë imperative krijimin e Forumit të gjerë antikomunist, i cili do të zgjeronte kufijtë gjithnjë e më të ngushtë të opozitës zyrtare.

(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 179-185)

Siç shihet, ky tekst e justifikon komplimentin që Shpëtim Nazarko i bëri Edi Ramës në “Zonë e Lirë”, në Tv Klan se ai është një nga tre njerëzit në hapësirën shqiptare (dy të tjerët janë Arbër Xhaferri dhe Rexhep Qosja), që shkruan më bukur. Ironia është se këtë manifest të njeriut që sot është kryetar i PS-së, në të ardhmen mund ta marrë dikush nga krahu tjetër dhe ta zbatojë pikë për pikë, duke u justifikuar se nuk po bën gjë tjetër vecse po zbaton ato që ka thënë edhe një nga liderët më të spikatur të së majtës.
http://www.sot.com.al - Gazeta Sot Powered by Mambo Generated: 27 November, 2006, 22:09






27 Nentor 2006

Rama: Nuk ka të ardhme ndryshe pa ndërtuar një politikë ndryshe.

“Shumë shkurt do të doja të thosha disa fjalë duke ju uruar në radhë të parë shëndet të plotë dhe jetë të gjatë. Në fund të fundit sot, duhet të jemi të gjithë së bashku të kënaqur për faktin se kjo qeveri e cila e filloi punën e saj duke u përpjekur të mohojë 29 Nëntorin, u zmbraps dhe shpresoj që njëherë e mirë e kuptoi se 29 Nëntori është i paprekshëm dhe se 29 Nëntori ka qenë, është dhe do të mbetet Dita e Çlirimit të Vendit dhe dita e triumfit ndaj së keqes falë rreshtimit tuaj dhe të gjithë shqiptarëve patriotë dhe të ndershëm në frontin e madh të luftës kundër nazi-fashizmit.
29 Nëntori nuk është thjesht një datë si një tjetër, por është edhe një moment reflektimi për faktin se e keqja që ju shkulët duke u rreshtuar në frontin e madh demokratik të botës së lirë është një e keqe e cila u kërcënohet herë pas here vendeve demokratike, e kamufluara në forma dhe përmes aksionesh të ndryshme. Është një e keqe e cila kërcënon çdo vend, që nga vendet më të përparuara të Bashkimit Evropian e natyrisht deri te vendi ynë, i cili ka shumë për të bërë në drejtim të konsolidimit të shtetit demokratik dhe i cili ndeshet rëndom me reminishenca të sjelljes dhe mendësisë fashiste.
E për këtë arsye, unë mendoj se 29 Nëntori si dhe vetë Lufta Nacional-Çlirimtare, përbëjnë një pikë referimi të cilën ne nuk duhet të mjaftohemi thjesht dhe vetëm duke e pasur një datë të shënuar me të kuqe në kalendar, por duhet të bëjmë shumë më tepër duke e përfshirë me përgjegjësi, profesionalizëm dhe objektivitet Luftën Nacional-Çlirimtare në të gjitha fazat e edukimit të brezit të ri, sepse kjo është një luftë që u bën nder të gjithë shqiptarëve. Kjo është një luftë që bashkoi në një front unik edhe brenda Shqipërisë të gjithë ata të cilët pavarësisht feve, krahinave dhe ideve, u vendosën përballë së keqes dhe nga ana tjetër shkruajtën në këtë mënyrë një faqe të ndritur në historinë e këtij vendi.
Unë besoj se ne nuk do të jemi kurrë në gjendje që t’ua lajmë për së gjalli borxhet që ju kemi. Unë besoj se ne nuk do të jemi kurrë në gjendje që të korrigjojmë për së gjalli të gjitha ato gabime dhe ato mangësi që politika e tranzicionit pati, në radhë të parë, në raport me ju. Por unë jam i bindur se në përpjekjen për të formësuar një forcë të re, që është forca e bashkimit të të gjithë socialistëve dhe progresistëve në një aleancë që në këto zgjedhje do të japë provën e vet të parë, ne nuk do të heqim kurrë nga vëmendja edhe dosmodoshmërinë që në programin tonë të ri politik dhe qeverisës të bëjmë shumë më tepër për ju, veteranët e Luftës Nacional-Çlirimtare dhe për të gjithë moshën e tretë, e cila dha shumë dhe mori shumë herë më pak sesa kushdo tjetër gjatë rrugës së vështirë të ndërtimit të këtij vendi, gjatë rrugës së vështirë edhe të vetë tranzicionit.
Unë jam i bindur se kjo forcë e re, e cila sigurisht po lind përmes vështirësish, sepse është vërtet e re dhe sepse ka vërtet një potencial shumë të madh, do të jetë patjetër në gjendje që t’i japë përgjigje në radhë të parë domosdoshmërisë për një politikë të re, të bazuar në një moral të ri. Dhe morali ynë i ri është në të vërtetë mjaft i thjeshtë në thelbin e vet. Ne jemi të vendosur që të mos përsërisim gabimet e së shkuarës. Ne jemi të vendosur që në të njëjtën kohë t’i referohemi të gjithë eksperiencës së shkuar si një eksperiencë e çmuar e cila do të na ndihmojë të kuptojmë se çfarë mund dhe duhet të bëjmë më mirë dhe se çfarë duhet të arkivojmë një herë e mirë si pjesë e një historie komplekse të së majtës shqiptare.
Unë dua t’ju falenderoj të gjithëve ju për kontributin e drejtpërdrejtë që keni dhënë dhe po jepni përditë për këtë bashkim të madh, për këtë bashkim të madh forcash politike që nuk është pa kundërshtarë edhe brenda vetvetes, për këtë bashkim të madh forcash politike që nuk është se nuk has pengesa edhe nëpër ato mikrostruktura të cilat janë ngurtësuar në formë bërthamash klanike dhe bërthamash interesash anembanë vendit dhe të cilat rëndom marrin përsipër të flasin në emrin tuaj, të flasin në emrin e socialistëve dhe progresistëve dhe të flasin krejt gabim. Sepse ajo që duan socialistët dhe progresistët, ajo që doni dhe kërkoni ju, gjatë gjithë komunikimit me ne, është në radhë të parë dhe pa asnjë kusht, bashkimi i të gjithë këtyre forcave. Dhe ajo që ne kërkojmë dhe synojmë, sëbashku me të gjithë kolegët e tjerë të cilët janë përkushtuar për të realizuar këtë bashkim, është ngritja mbi interesat parciale të individëve apo të partive dhe është vendosja e këtij bashkimi në funksion të një vizioni të së ardhmes. Dhe nuk ka të ardhme ndryshe pa ndërtuar një politikë ndryshe. Nuk ka politikë ndryshe pa ndërtuar edhe një marrëdhënie ndryshe mes nesh. Askush nuk duhet të mendojë se Partia Socialiste e Shqipërisë kërkon nga ky bashkim më shumë për veten e saj dhe gjithkush duhet të punojë që Partinë Socialiste të Shqipërisë ta vërë në funksion jo të atyre mikrostrukturave që operojnë lart e poshtë dhe që ngrenë zërin pa e ulur kurrë kokën për të parë gabimet, për të parë punën dhe për të parë rrugën me modesti dhe njëkohësisht me atë idealizëm që ju mishëroni. Përkundrazi, Partia Socialiste e Shqipërisë është këtu për ta udhëhequr këtë bashkim, duke treguar jo thjesht tolerancë dhe mirëkuptim me të gjithë aleatët dhe partnerët tanë, sepse ky është minimumi i minimumit, por duke treguar se ajo që ne na intereson në radhë të parë është e ardhmja; dhe e ardhmja jo për 400 kryetarë bashkish dhe komunash, por e ardhmja për 1 milion e kusur shqiptarët që i kanë dhënë dhe do t’i japin votat së majtës shqiptare, e ardhmja për 1 milion e kusur shqiptarët që nuk mund të lihen më pengje të kësaj politike të vjetër, e cila përçan e sundon pikërisht sepse në anën tjetër, në anën tonë, gjen në mënyrë indirekte mbështetje te këto mikrostruktura, te këta bajraktarë dhe agallarë që duhet të kuptojnë se PS-ja është këtu për të ndërtuar një Shqipëri të re, një Shqipëri moderne, një Shqipëri ndryshe dhe nuk është këtu për të garantuar për herën e tretë apo të katërt karriget të cilat mbajnë thjesht dhe vetëm peshën e stërrënduar të këtyre agallarave dhe bajraktarëve që kur janë zgjedhur kanë qenë 60 kile dhe që sot janë 120 kile.
Ne te ky bashkim shikojmë atë shpresë që të gjithë ju kërkoni prej vitesh e vitesh, duke kërkuar një politikë të re, duke kërkuar një gjeneratë të re, duke kërkuar njerëz të rinj jo në moshë por në mendësi, në sjellje dhe në etikë, të cilët duhet të mishërojnë sadopak ato ideale të cilat juve ju kanë bërë që edhe sot kur jeni në kapërcyellin e të 80-ave të mos trokisni kurrë në dyert tona për hallet tuaja personale, por që nga ana tjetër kurrë të mos e kurseni mundimin për të ardhur deri te dera e Bashkisë dhe për të folur për mjedisin e ndotur të lagjes, për kazanët e mbeturinave që keqtrajtohen, për ujin që mungon, për dritat që priten pa kriter dhe për shumë padrejtësi që bëhen rreth e rrotull jush. Kush do ta trashëgojë këtë idealizëm? Kush do ta trashëgojë këtë frymë, këtë ndjesi të madhe sakrifice dhe përgjegjësie, në rast se nuk e trashëgon në radhë të parë Partia Socialiste e Shqipërisë? Dhe si do ta trashëgojë? Me llafe? Me mbledhje solemne? Me lule për 29 Nëntorin? Jo, miqtë e mi! Këto janë shumë pak dhe këto janë hipokrizi nëqoftëse ne nuk e trashëgojmë këtë përgjegjësi dhe këtë frymë në ndërtimin e këtij bashkimi të madh, në ndërtimin e kësaj rruge të re dhe në nxjerrjen e Shqipërisë nga ky tranzicion pa fund, i cili në radhë të parë ka poshtëruar luftën tuaj, sakrificat tuaja, familjet tuaja.
Për këtë arsye, unë dëshiroj t’ju them se unë jam i vendosur që ta udhëheq Partinë Socialiste drejt një rruge të re, nëpërmjet një politike të re. Nga ana tjetër, jam i vendosur që t’i japim formë këtij bashkimi si një bashkim vlerash e kontributesh, si një bashkim që duhet të ngrihet dhe do të ngrihet mbi aritmetikat e rëndomta, si një bashkim i cili do të shikojë tek partneri një vlerë të shtuar dhe jo një pengesë më shumë për të realizuar interesat personale, si një bashkim që duhet të bëjë që të mos ketë më asnjë kufi midis nesh forcave partnere, forcave socialiste, forcave progresiste dhe i cili duhet të jetë kufiri ndarës midis politikës së re që ne të gjithë duhet të përfaqësojmë dhe politikës së vjetër që e përfaqësojnë kundërshtarët tanë që sot qeverisin për shkak të mëkateve dhe gabimeve të Partisë Socialiste të Shqipërisë, që sot qeverisin për shkak të përçarjeve dhe sherreve brenda së majtës shqiptare, që sot qeverisin për shkak se ne në një ditë të bukur harruam se Partia Socialiste ekzistonte për ju, ekzistonte për rininë, ekzistonte për shtresat në nevojë, ekzistonte për të pastrehët, ekzistonte për ata që paguajnë sot 60 përqind të pensionit të tyre për energjinë elektrike, ekzistonte për ata që nuk kanë lekë të paguajnë për ilaçet dhe nuk ekzistonte për ata të cilët atje lart pa parë kurrë poshtë, u zunë me njëri-tjetrin derisa e çanë Partinë Socialiste.
Dhe për këtë arsye, sot ne jemi këtu për t’i dhënë fund gjithë kësaj historie, e cila duhet të kthehet në një vlerë në vetvete, sepse gabime të gjithë lejohet të bëjnë, por ama ne nuk lejohet që të përsërisim gabimet. Askush nuk është i pagabueshëm dhe aq më pak është e pagabueshme një forcë e re politike siç ishte dhe është akoma Partia Socialiste. Por ne nuk do të përsërisim gabimet e vjetra. Gabime të reja do të bëjmë sepse nuk mund t’i shmangemi natyrës njerëzore, por gabime të vjetra nuk do të bëjmë më kurrë; gabime të cilat do të rëndojnë mbi kurrizin tuaj, do të rëndojnë mbi kurrizin e shqiptarëve. Nuk do të bëjmë gabime të tilla për asnjë arsye, për asnjë karrige, për asnjë pushtet personal.
Dua t’ju falenderoj edhe një herë të gjithëve. Dua t’ju shpreh të gjithë mirënjohjen time për gjithçka keni bërë dhe po bëni dhe dua ta kuptoni këtë shpërthim emocional timin, si një nevojë për t’ju komunikuar të gjithë impenjimin tim shpirtëror, moral dhe intelektual që ne të ndërrojmë faqe në historinë e këtij vendi, që ne të fitojmë sepse ne e kemi fituar tashmë betejën aritmetike, sepse ne nuk kemi asnjë dyshim se të bashkuar jemi me diferencë mbi kundërshtarin në çdo qytet të rëndësishëm të Shqipërisë dhe në çdo komunë ku ne nuk duhet të shfaqemi si alternativa më e mirë në raport me këta kundërshtarë që janë e vjetra, që janë gjithçka me të cilën ne duhet të ndahemi. Ne duhet dhe do të shfaqemi si alternativa e së ardhmes, ne do të shfaqemi si një forcë e re e cila përfaqëson progresin duke filluar nga vetvetja, e cila përfaqëson progresin duke treguar se jemi këtu të gatshëm t’i shtrëngojmë dorën njëri-tjetrit, se jemi këtu të gatshëm të bashkëpunojmë me njëri-tjetrin, se jemi këtu të gatshëm për të kuptuar se jemi shumë pak për t’u ndarë dhe se të bashkuar ne jemi aq sa duhet për ta çuar Shqipërinë në Evropë”.

www.ps.al

[goldian]

O QAZIMO KJO SKA LIDHJE BURRE TANI
si shprehej ne 91 e si sot ne 2006
jane 15 vjet vella ne 15 vjet ndodhin shume gjera
as mjeku nuk eshte i njejte as pedagogu as sportisti as dashnia asigja
smund ta kapesh edin cka thene para 15 viteve
respekte