KORPI i KRISHTIT eshte Himni i Dashurise

[NoName]

Letra e parë drejtue Korintianëve
prej te kreu 12 vargu 27 deri te kreu 13 vargu 13

27 Tashti, ju jeni Korpi i Krishtit e gjymtyrët e tija, secili për anën e vet. 28 Prandej Perendia disá i ka vû në Kishë në vend të parë porsi apostuj, në vend të dytë porsi profetë, në të tretin porsi mësuesa; mandej vijnë mrekullitë, mbas tyne dhantitë me shëndoshë, me kujdesue, me rregullue e dhantitë e gjuhëve. 29 Vallë! Janë të gjithë apostuj? Të gjithë profetë? Të gjithë mësuesa? Të gjithë autorë mrekullishë? 30 Të gjithë kanë fuqinë të shëndoshin? Të gjithë dhantinë e gjuhëve? Të gjithë squetësinë të shpjegojnë? 31 Synoni kah karizmat ma të mëdhatë! E unë po ju diftoj rrugën ma të mirën e të gjithave.

Himni i dashtënisë



Kreu 13



1 Edhe po të folshem gjuhët e njerëzve e të engjujve,

por po të mos kishem dashtëninë,

kishem me kenë si një bronx që kumbon, si një çembal që tingëllon.

2 E po të kishem dhantinë e profecive

e po të njifshem tana msheftësitë e tana ditunitë,

e po të kishem plotninë e fesë

sa me luejtë malet prej një vendi në tjetrin,

por mos të kishem dashtëninë, s'kishem me kenë kurrgja.

3 E edhe po të shpërdajshem të tana pasunitë e mia ndër të tjerë

e po të epshem deri trupin tem me u ndezë flakë,

por mos të kishem dashtëninë, s'kishem me vlejtë asgja.

4 Dashtënia asht e durueshme, asht e mirë dashtënia;

nuk asht smirzezë dashtënia, nuk mburret, nuk fryhet,

5 nuk mungon në respekt,

nuk kërkon leverdinë e vet, nuk idhnohet,

nuk e mban në mend të keqen që i kanë bâ,

6 nuk gëzohet për padrejtësí, por kënaqet për të vërtetën.

7 Gjithçka mbulon, gjithçka beson, gjithçka shpreson, gjithçka duron.

8 Dashtënia s'ka me pasë kurr mbarim.

Profecitë kanë me u zhdukë; dhantia e gjuhëve ka me mbarue e dija ka me u shue.

9 Njohunia jonë asht e mangët

dhe e papërsosun asht profecia jonë.

10 Por kur ka me ardhë çka asht e përkryeme,

çka asht e papërkryeme ka me u zhdukë.

11 Kur unë ishem fëmijë, flitshem si fëmijë,

mendojshem porsi fëmijë, arsyetojshem porsi fëmijë.

Por, si u burrënova, çka ishte fëminore e braktisa.

12 Tash për tash shohim porsi më një pasqyrë, në mënyrë të turbullt;

por atëherë kemi për të pá fëtyrë për fëtyrë.

Tashti njoh në mënyrë të papërsosun,

por atëherë kam për të njohtë përsosmënisht,

ashtu si kam me kenë njohtë edhe unë.

13 Këndej, tri janë sendet që mbeten: Feja, shpresa e dashtënia ;

por ma e madhja ndër të gjitha këto asht Dashtënia!

* Përkthye prej Atë Daniel Gjeçajt (Romë, 1987)