Gazetarja e "Fiks Fare": 4 muaj mes trafikantëve

[Brari]

Gazetarja e "Fiks Fare": 4 muaj mes trafikantëve

Intervistë me "Anjezën", gazetaren investigative të infiltruar brenda një rrjeti që shiste fëmijë shqiptarë në Greqi


Ka plotësuar ëndrrën e saj të dikurshme: Të bëhet gazetare investigative. Thotë se ia ka arritur. Një javë më parë, Anjeza (ky ishte emri që ka përdorur gazetarja e "Fiks Fare" gjatë këtij investigimi) ka mbyllur "operacionin" e saj të parë, teksa ranë në pranga 8 trafikantë fëmijësh, pjesëtarë të një rrjeti që shiste fëmijë shqiptarë në Greqi. Pas katër muajsh infiltrimi brenda këtij rrjeti, gjatë një interviste për "Shqip", ajo tregon si lindi ideja për të ndërmarrë këtë iniciativë të rrezikshme, si i krijoi lidhjet, bisedat, emocionet, por edhe momentet e saj më të vështira.

Si lindi ideja për këtë investigim?

Ideja ishte e drejtorit të emisionit "Fiks Fare", Filip Çakuli, i cili kishte kërkuar shumë kohë më parë të infiltroheshim në një rrjet të tillë trafikantësh, kur në Shqipëri filluan të publikohen lajme për një rrjet trafiku ndërkombëtar të foshnjave nga Shqipëria drejt Greqisë. Më pas, gjatë muajve të verës, kur kishte mbaruar sezoni i katërt i emisionit "Fiks Fare" dhe kur të gjithë gazetarët e mjetet e "Fiks"-it ishin më të lirë, kërkoi të fillonim investigimin për trafikun e fëmijëve. Duke pasur parasysh këtë porosi të drejtorit të emisionit, unë kisha marrë informacion që në Tiranë kishte persona që shisnin fëmijët e tyre. Më pas, jam konsultuar vazhdimisht me drejtorin Çakuli, i cili, që nga fillimi i këtij investigimi, më ka ndihmuar dhe mbështetur jashtëzakonisht shumë. Ai më ka orientuar në çdo hap të kësaj ndërmarrjeje të vështirë. Shpeshherë më ka mësuar ç‘të bisedoja me trafikantët, më këshillonte që gjithmonë të kisha kujdes, se mund të më kuptonin. Madje, pas përfundimit të takimeve me ta, nuk kthehesha direkt në redaksi, por ecja në këmbë për të humbur gjurmët.

Sa informacion kishit për këtë rrjet?

Në fillim të infiltrimit në këtë rrjet, nuk kisha informacion të saktë. Kontaktet e para me ta i kam krijuar në muajin korrik të këtij viti. Për këtë temë, redaksia e emisionit "Fiks Fare", mbështetjen e së cilës e kam pasur gjatë gjithë kohës, ka punuar mbi katër muaj. Kontakti i parë me trafikantët ka qenë shumë i rastësishëm. Një ditë, gjatë kthimit për në shtëpi, pashë katër fëmijë të vegjël, të ulur në mes të rrugës te parku "Rinia", në kryeqytet. Ndalova, u fala disa të holla dhe pyeta fëmijën më të madh në moshë. Ishte një vajzë rreth 4 vjeçe e gjysmë, që mbante në prehër vëllain e saj 8 muajsh. I thashë: Do ma japësh mua vëllain tënd?. Ajo m‘u përgjigj: Pse të ta jap... Unë vazhdova: Të të jap shumë lekë dhe ti më jep vëllain tënd. Më pas, ajo më kërkoi ta prisja dhe shkoi të thërriste mamanë e saj, e cila në ato momente ishte duke blerë bukë. Vajza e vogël u kthye me të ëmën. Kjo e fundit më pyeti me të qeshur: Si ishte puna? I tregova se isha e interesuar për të blerë një fëmijë të vogël, disa muajsh dhe e pyeta nëse ajo ishte dakord të më shiste djalin e saj 8-muajsh. Fillimisht nuk pranoi, por u josh nga çmimi që i ofrova, 18 milionë lekë dhe më kërkoi kohë, derisa të bisedonte me bashkëshortin. Me të nuk ramë dakord, sepse e rriti çmimin, por ndërkohë unë krijova lidhje me të tjerë persona, jevgj, që rrinin te parku "Rinia", sepse fjala u përhap menjëherë që unë kërkoja të blija një fëmijë. Ndërkohë, në redaksinë e "Fiks"-it kishte filluar puna dhe ishin marrë të gjitha masat që unë të mos rrezikohesha dhe të filmoja gjithçka. Kamerat ndiqnin nga larg dhe nga afër të gjitha bisedat e mia me këta persona.

Si arrite të kontaktoje me sekseren Silva dhe sekserin Alfred Xhambazi?

Te ky rrjet u prezantova me emrin Anjeza dhe u thashë se isha nga Gjakova e se studioja për Histori-Gjeografi në Tiranë. Pasi hyra në kontakt me jevgjit, që rrinin te parku dhe nuk po arrinim dakord për çmimin, pasi më ofronin fëmijët kundrejt çmimeve shumë të larta, krejt rastësisht, te lulishtja e këtij parku takova Silvën (sekseren). Ajo po rrinte e ulur në lulishte, së bashku me të motrën dhe kishte dëgjuar për mua, një vajzë që kërkonte të blinte një fëmijë të vogël për një shoqen e saj në Greqi. Ajo m‘u afrua vetë dhe më tha se kishte dëgjuar që isha e interesuar për të blerë një fëmijë. Më ofroi ndihmën e saj dhe më rekomandoi të mos merresha me egjiptianët, sepse, sipas saj, ishin të pabesë. Vetë Silva, sekseria, ishte rome. Më pas, u ulëm te një lokal aty pranë. Ajo më premtoi që do të interesohej në Elbasan, Peqin dhe Tiranë dhe me një pazar shumë më të ulët, sepse ajo ishte marrë më parë me punë të tilla dhe më tha nuk ka ndodhur të shitet fëmijë mbi katër mijë euro. Ajo u interesua dhe më gjeti rastin më të shpejtë, që ishte ai i Lumes, gruaja nga Peqini, e cila ishte shtatzënë dhe donte të shiste fëmijën e saj. Ishte në muajin e tetë të shtatzënisë. Në këtë kohë, sekseri tjetër, Alfred Xhambazi, m‘u prezantua si vëllai i kësaj gruas. Pas dy takimesh të tjera me Fredin dhe me Lumen, Silva, sekserja e parë u shkëput pa ndonjë arsye dhe unë vazhdova pazaret me Alfred Xhambazin, në pritje për të lindur Lumja. Më tej, pazaret ndryshuan edhe Xhambazi më ofroi disa fëmijë të tjerë, derisa arriti të më gjente djalin 3-vjeçar. Ky i fundit arriti të kalojë në Greqi nëpërmjet rrjetit të personave, me të cilët kontaktonte Alfredi.

Pse pranuat të infiltroheni brenda këtij rrjeti trafikantësh? Kishit frikë? Po tani?

Pranova, sepse m‘u duk me interes për dikë që synon të bëhet gazetar investigativ. Kjo është edhe ëndrra ime, për t‘u bërë një gazetare profesioniste. Isha me fat që m‘u dha shansi të punoja për këtë temë te "Fiks Fare", përkrah kolegëve të mi. Frikë nuk kam, sepse gjithmonë kam pasur dhe kam mbështetjen e redaksisë.

Cili ishte momenti më i vështirë që patët gjatë këtij investigimi apo operacioni, siç mund ta quajmë ndryshe?

Momenti më i vështirë ishin ditët kur, së bashku me dy kolegët e mi dhe disa punonjës të tjerë të redaksisë, kemi pritur në Kakavijë për ditë të tëra kalimin e fëmijës 3-vjeçar në Greqi. Në momentin e fundit, sekseri Alfred Xhambazi filloi të dyshonte për ne. Dyshonte se mos ne ishim të policisë apo të "Fiks"-it. Kishim frikë se i gjithë operacioni mund të dështonte. Por, në fund, gjithçka u realizua me sukses dhe policia e Janinës dhe ajo e Gjirokastrës vuri në pranga tetë trafikantët. Jam ndjerë në siklet gjatë kohës, kur bisedoja me trafikantët në kufi. Problem ishin bisedat me trafikantët në Kakavijë. Kur ata më tregonin emrat e doganierëve, që do t‘i ndihmonin për të kaluar fëmijën. Flisnin vetëm me emra, pa përmendur mbiemrat. Por, mua më duheshin emrat e saktë të personave që bashkëpunonin me ta dhe mundohesha të krijoja situata, sikur nuk i dëgjoja mira apo nuk i kuptoja, duke u përmendur emra të tjerë që të më saktësonin p.sh., emrin e doganierit grek, që do t‘i ndihmonte në Kakavijë. Dua të theksoj se gjatë tri ditëve kur u bë e mundur shitja, blerja dhe kalimi i fëmijës në Greqi, e gjithë vëmendja e redaksisë së "Fiks"-it ishte përqendruar tek unë. Redaksia kishte dërguar në Gjirokastër dhe Kakavijë katër makina dhe tre grupe xhirimi, veç grupit me të cilin punoja unë. Në njërën makinë isha unë me dy punonjës të tjerë të "Fiks Fare", të cilët u prezantuan si të afërmit e mi dhe tre makina na shoqëronin, së bashku me kamerat, në çdo moment. Shpeshherë kolegëve të mi u është dashur t‘i ndërronin disa herë makinat, në mënyrë që të mos binin në sy të trafikantëve, të cilët gjatë gjithë kohës ishin shumë dyshues. Po ashtu, gjatë gjithë kohës kemi qenë të orientuar në xhirim nga drejtori i emisionit, Filip Çakuli, i cili së bashku me dy policët grekë, prisnin mbërritjen e fëmijës në Janinë.

Teksa dëgjonit që flitej për shitje dhe blerje foshnjash, si reagonit?

Fillimisht më dukej e pabesueshme. Ndjehesha keq, kur dëgjoja nënat që pranonin të shisnin fëmijët e tyre që në bark. Ato bënin pazare për fëmijët e tyre dhe të dukej sikur ishe në një treg. Këta njerëz ishin të gatshëm të të ofronin sa fëmijë të doje, mjaft t‘i paguaje. Më pas u mësova duke dëgjuar këto biseda. Për një gjë ndjehesha mirë; që do të shpëtoja nga trafikimi shumë fëmijë të tjerë.

Si i vendosët urat e bashkëpunimit me policinë dhe prokurorinë?

Nuk di asgjë për kontaktet që drejtori i redaksisë sonë ka pasur me prokurorinë dhe policinë. Unë kam bashkëpunuar vetëm me redaksinë e emisionit "Fiks Fare" dhe jam orientuar e këshilluar gjatë këtij investigimi nga drejtori i këtij emisioni, Çakuli.

Sa ditë zgjati investigimi?

Siç e thashë që në fillim, ky investigim ka zgjatur mbi katër muaj, pasi i gjithë operacioni përfundoi me sukses më 9 nëntor 2006, kur u arrestuan trafikantët.

Gjatë kësaj periudhe, me sa persona kontaktuat?

Me shumë. 12 më kanë ofruar fëmijët e tyre, dy sekserët, Silva dhe Fredi, dhe pesë të tjerët, që bënë të mundur kalimin e fëmijës në Greqi.

Si ndjeheni tani që keni zbuluar një rrjet trafikimi fëmijësh?

Ashtu siç mund të ndjehet çdo gazetar kur realizon një investigim të tillë dhe kur arrin të shpëtojë jetën e një fëmije, mendoj edhe të shumë fëmijëve të tjerë, që mund të trafikoheshin më pas nga ky rrjet.



-------------

gazeta shqip

[goldian]

E Tmerrshme Ca Ste Dehjojne Veshet Ne Shqiperi