Festimi i 94 vjetorit të pavarsisë

[Acid_Burn]

Ne rradhe te pare Gezuar te gjitheve 28 Nentorin dhe inshallah vitin tjeter e festojme me Kosoven e Pavarur !

Si te gjithe komunitetet shqiptare anembane botes edhe ne Zelanden e Re komuniteti shqiptar u mblodh te festoje Diten e Flamurit. Moren pjese pothuajse te gjithe shqiptaret e vjeter e te rinj qe banojne ketu. Secila familje kishte sjelle me vete gatime tradicionale dhe vertet te dukej sikur ishe ne toke shqiptare. Kercyem dhe kenduam deri ne oret e para te mengjesit.

Desha te shtoj qe kesaj rradhe ne festimin e 28 Nentorit ishte i pranishem per here te pare edhe Richard Kulla qe mbeti pa fjale nga ajo qe perjetoi.

Po ashtu ne kujtim te kesaj dite te shenuar une ndertova nje balone te madhe tabake me flamurin shqiptar e cila i permalloi te vjetrit dhe i cuditi femijet

per me teper linket ne vazhdim

[youtube]7KWu_IbfLcY[/youtube]

[youtube]SobRWPoI-18[/youtube]

[youtube]-VyytoR90HU[/youtube]

[youtube]B2OYJU1bqj0[/youtube]

[youtube]bqvLZvdX6PE[/youtube]

[ATMAN]

Flamuri harrohet në Holandë, e sjell UEFA

Altin Latifi




Post ndeshja mes Shqipërisë dhe Holandës, luajtur më 11 tetor në"Amsterdam Arena", ka patur një prapaskenë sa komike, aq edhe tragjike në të njëjtën kohë. Duke mos qenë shumë në terezi pas humbjes së pësuar ndaj skuadrës së Marko Van Basten, njerëzit e Federatës Shqiptare të Futbollit kishin harruar në Holandë flamurin shqiptar. Bëhet fjalë për flamurin që varet zakonisht në stadium dhe që atë natë ishte në "Amsterdam Arena", në krah të atij vendas, ashtu siç edhe e kërkon rregullorja e UEFA-s. Shqipja dykrenare është valëvitur për më shumë se 90 minuta në impiantin supermodern të kryeqytetit holandez, por pas përfundimit të takimit, askush nuk është kujtuar ta marrë me vete. Ai ka qëndruar aty dhe nga delegacioni shqiptar të gjithë kishin harruar vse simboli i vendit duhej të ishte futur në avion bashkë me sendet e tjera. Ngjarja është marrë vesh vetëm dje, kur në Federatën Shqiptare të Futbollit ka ardhur një pako e dërguar nga UEFA. Në të nuk kishte asnjë letër apo para, por ishte pikërisht simboli i shqiptarëve, flamuri kuqezi i cili pas përfundimit të ndeshjes kundër tulipanëve, ishte harruar në stadium dhe askush nga delegacioni shqiptar nuk ishte kujtuar ta merrte. Këtë e kanë bërë vetë zyrtarët e UEFA-s, të cilët pasi kanë bërë inspektimet e fundit, kanë marrë vesh edhe që ishte një "send" që duhej dërguar drejt Shqipërisë, flamuri që qëndronte i varur në majë të "Amsterdam Arenës".
Pakoja
Pas gati dy muajsh, dje UEFA ka dërguar në Shqipëri flamurin kuqezi, me një pako adresuar Federatës Shqiptare të Futbollit. Pas përfundimit të takimit kundër Holandës, delegacioni shqiptar që ishte në Amsterdam nuk u kujtua ta hiqte prej mureve të stadiumit (natyrisht me bashkëpunimin e punonjësve të stadiumit), ashtu siç edhe e përmban rregullorja e UEFA-s. Në bazë të kësaj rregulloreje, gjatë zhvillimit të një ndeshjeje ndërkombëtare, në stadium qëndrojnë dy flamuj, ai i vendasve dhe ai i skuadrës mike. Madje, në rast se flamuri mik preket, skuadra mund të ndërpresë edhe ndeshjen, siç ndodhi në takimin e Shpresave, Greqi-Shqipëri të marsit 2005, kur pasi u gris flamuri kuqezi në stadiumin "Neo Smirni" të Athinës, ekipi shqiptar braktisi fushën. Gjithsesi, nga Amsterdami janë larguar të gjithë si pa të keq dhe për të sjellë në Shqipëri flamurin kuqezi, kanë menduar vetë zyrtarët e UEFA-s, që me anë të një pakoje, kanë rikthyer "plaçkën" e humbur të Federatës Shqiptare.
Reagimi
Pavarësisht se në Holandë ishte harruar simboli kombëtar, një gjë e tillë nuk duket se ka shqetësuar shumë njerëzit në Federatë, sipas të cilëve kjo nuk është hera e parë që ndodh. Sipas zëdhënësit për shtyp të FSHF-së, Lysien Nurishmi, flamuri që erdhi dje nga UEFA në adresë të Federatës Shqiptare, ishte harruar pas ndeshjes për shkak se i gjithë delegacioni ishte larguar nxitimthi nga kryeqyteti holandez. "Ikëm të gjithë shpejt e shpejt në mëngjes dhe askush nuk u kujtua ta merrte. Megjithatë kjo ka ndodhur edhe herë të tjera, por na e ka sjellë gjithnjë UEFA", deklaroi zëdhënësi për shtyp i FSHF-së.

[Foleja_]

Leter drejtuar Ismail Qemal bej Vlores

Nga Dr.Përparim Kabo


I nderuar burrë fisnik, sot bëhen plot 94 vite nga ajo ditë kur hirësia Juaj ngriti flamurin e pavarësisë dhe 28 Nëntori i 1912. Kjo ngjarje epokale na mbledh sërish këtu, në këtë shesh që quhet “Sheshi i flamurit”.
Të gjithë, njerëz të thjeshtë dhe atdhetarë, populli i mrekullueshëm i Vlorës, dijetarë dhe historianë, përkulen me veneracion përpara kësaj date dhe kësaj ngjarjeje kulmore.
Por është fatkeqësi që njerëzit nuk denjojnë që të vënë në dritaret dhe ballkonet e banesave flamurin kombëtar. Duket sikur i bezdis një gjest i tillë. Janë gati të vënë flamurin e Bashkimit Evropian dhe SHBA-së,… … janë gati që në rrobat që veshin të kenë të stamposur për arsye komerciale kurrfarë figurinash, por jo shenja kuptimplote të identitetit.
Sot bëhen plot 94 vite nga ajo ditë historike, kur Ju hirësi, si intelektual dhe demokrat, si luftëtar i shquar i pavarësisë kombëtare, Ju, si i pari Kryeminsitër i Shqipërisë së pavarur, Ismail bej Vlora, ngritët flamurin kombëtar të pavarësisë, pas 500 vjet robëri.
Ishte i njëjti flamur ai i Skëndërbeut dhe e njëjta ditë e muaj kur heroi ynë kombëtar e kishte ngritur flamurin në Krujë.
Por, i nderuar Ismail Bej, më duhet të të them se prej vitesh ka nga ata “politikan” që më së shumti vijnë për t’u mburrur tek ai shesh dhe në klimën e asaj ngjarje. Bile, nuk turpërohen kur në 90-të vjetorin e ditës së Flamurit, 4 vite të shkuara, nuk gjetën dot të holla për ceremoninë zyrtare dhe zgjodhën si sponsor gjeneral një kompani të huaj. Shqiptarët e tu të dashur kanë mbetur xhep shpuar dhe varfëria ua ka ulur dinjitetin prej zori. Por politikanët ama janë trashur dhe majmur, sepse ka shumë syresh që marrin rrogë dhe bonus edhe tek kjo kompani dhe shumë bijëza të tjera të këtij lloji dhe origjine.
I nderuar “Plaku i Vlorës”, Ju e donit Shqipërinë më shumë se çdo gjë, ndaj kur vdiqët jua latë atë amanet bijëve, sepse siç ju thatë: “pasuri nuk bëtë”. Dhe s’kishte se si ndodhte ndryshe, pasi pasuria në kurriz të atdheut është varfërimi i tij, dhe një atdhe i varfër është i prapambetur, është i penguar në udhën e tij, ndaj edhe përbuzet, shpërfillet dhe nënçmohet.
A të kujtohet Ismail bej se si u soll Pashko Vasa Shkodrani, babai i “fesë së shqiptarizmit”, me dhëndrin e tij. Atëherë ai ishte Emir i Libanit.
Dhëndri e turpëroi në disa punë të pista me ryshfete dhe burri me namuz dhe nder shqiptari e dënoi, duke e përzënë nga Bejruti dhe me ndëshkimin për të mos e takuar më kurrë deri sa vdiq. Ah, sa kohë të largëta, sa virtyte të bukura, por tashmë të braktisura.
Presidenti që kemi sot Ismail Bej, është nga profesioni ushtarak në pension.
E filluam me ty në 1912 i nderuar, që ishe civil dhe diplomat dhe tani në vitin 2006 e kemi të parin e vendit ish-ushtarak, sa që edhe kur ecën, edhe ku përshëndet, nuk harron të bëjë adetin prej ish-gjenerali.
Kohët e fundit i nderuar Ismail bej, doli në dritë të diellit se nipërit e tij kishin një problem me administratën shtetërore për shkak të një linje private fluturimi, që i ka ca para borxh shtetit. Por morëm vesh që edhe Presidenti ynë kishte udhëtuar në të shumtën e rasteve vetëm me këtë linjë, sepse ajo paskësh dhënë tarifa të ulëta. Ndërsa kryesekretari i presidentit dërgonte letër zyrtare që të zhbllokohet aktiviteti i kësaj kompanie, pasi i është rënë në qafë pa të drejtë.
E di që do të ndihesh keq i nderuar zoti Kryeministër i të parës qeveri shqiptare pas pesë shekuj robëri nën perandorinë osmane, por Shqipëria që ju bëtë, disave sot ju duket se daton ditën kur ata vijnë në pushtet dhe topat e historisë i zëvendësojnë me topat e ceremonisë së tyre presidenciale.
I nderuar Ismail bej, Ju ishit një intelektual i shquar, sepse njihnit historinë e kombit dhe të vendit si rallëkush, ndaj ditët të vepronit me simbolikën e datave. E kujtuat edhe 28 nëntorin e Skënderbeut në Krujë. Por ç’të bëjmë ne tani. Sivjet trimi kishte 600-vjetorin e lindjes dhe për këtë rast të përkortë, u mblodhën njerëz të letrave dhe historisë, të arkivave dhe të shkencës, që të kuvendonin.
Ishte një sofër e bollshme, ku u shtruan për t’u përballur me dituri dhe urtësi dy argumente kryesore. Roli i Skënderbeut si një “kalorës i krishtërimit” dhe kontributi i tij si udhëheqës i rezistencës shqiptare kundër osmanëve, për pengimin e hordhive në sulmin kundër Evropës.
Veç jemi jo mirë nga shpirti Ismail bej, sepse kanë dalë disa “njerëz të lexuar” të sojit tonë shqiptar, që nuk ngurrojnë që për hir të “skrupulozitetit”, ta nxjerrin Gjergjin me nënë serbe apo babë sllav, me tjetër kombësi, por vetëm shqiptar jo.
Shqipëria, edhe në 600-vjetorin e lindjes nuk arriti ta përshndeste “kalorësin e parë”, me një dramë apo film dokumentar, pale me një film artistik, ndërsa operën që ishte shkruar për të nga një kompozitor shkodran, nuk u pa e udhës të rivihej në skenë.
Është rralluar pylli i burrave si rrepe të moçme i nderuar “Kryeministri i parë”, dhe kanë mbetur ca plepa pa rrënjë dhe ca shkurre e driza, që nuk ka gërshërë që t’i krasisë. Nuk ka burra me mjekrra të bardha Ismail bej, sepse edhe nëse zbardhet qimja e mjekrrës për halle të popullit, që mileti mos prishë humor dhe ligështohet, i gjendet marifeti.
Përgatitja që ju kishit “Plaku i Vlorës”, ju shpërfaqi në kancelaritë e Evropës si një elokuent dhe mjeshtër të njohjes dhe shfrytëzimit të konjukturave politike ndërkombëtare, si një diplomat par excellent që ditët të lundronit në rrethanat historike dhe balancat e tronditura të kontinentit.
Tani nuk ndodh gjithnjë kështu, o “Diplomat i klasit të lartë”.
Para disa javësh, burrat e shtetit të rajonit ishin mbledhur dhe po diskutonin.
Ndër ta ishte dhe presidenti i Serbisë, Tadiç e thonë Isamil bej, mustaqe pa dërsitur është. Në faqe të presidentit tonë, deklaroi që Kosova nuk mund të ndahet nga Serbia, sepse kështu ka qenë që në 1912.
Por nuk ju kthye përgjgjia që meritonte nga presidenti shqiptar. Nuk ju tha se kjo punë u katranos në 1913 në Konferencën e Ambasadorëve në Londër, dhe se po kjo Evropë që gaboi atëherë, po korrigjon një gabim historik. Nuk ju tha edhe që më në fund ju vet po pranoni se historia e Kosovës, si pjesë gjoja e Serbisë, nuk fillokërka në betejën e Fushë-Kosovës, si edhe janë çjerrë deri më sot serbët, atëherë Ismail bej, kur ai djaloshi shqiptar, Milosh Kopiliqi u hodh për të vrarë sulltanin.
Edhe në këtë rast, kur ata u vetëçarmatosën nga argumentet e tyre, nuk ju kthye kusuri historik. Presidenti ynë Moisi, gjeti ca fjalë muhabeti për pavarësinë e Kosovës dhe jo argumentet dhe faktet historike.
Ismail Qemal bej Vlora, ju ishit shtetar i sprovuar. Deputeti i sanxhakut të Beratit në 1908, në Parlamentin Osman. Por Beratin nuk e kemi mirë Ismail bej. Shtëpitë e vjetra po rrëzohen dhe ka edhe dëmtime të vlerave që na kanë lënë të parët.
Kishën e vjetër të Zograf Onufrit e kemi ruajtur, dhe një dijetar nga Gjirokastra, Emin Riza e thonë, po bën të pamundurën që lagjen Kala ta vërë nën kujdes të UNESCO-s, që vlerat tona historiko-monumentale të ruhen e të mos zhbëhen. Por Berati yt, i nderuar deputet i qytetit, është ndotur, sepse pisllëqet hidhen në Osum dhe ujët është turbulluar, por edhe burra jo seriozë janë bërë deputet të kësaj zone. Them kështu Ismail bej, se para ca javëve humbën në Paris një gjyq me një dhurues të huaj, George Soros e quajnë, me origjinë nga Hungaria e Juniadit. Dhe e di pse, sepse një ish-ministër nuk i njihte borxhin shtetëror si tatim mbi vlerën e shtuar të parandaluar nga administrata jonë tatimore, për një investim falas të kryer prej fondacionit të tij në ndërtimin e godinave të reja të shkollave ku mësojnë njomishtet e reja, Ismail bej. Ky ish-ministër është deputet edhe në disa fshatra të rrethit të Beratit.
Ju, o plak i urtë i Vlorës, e dinit se pavarësia shpallet, por shteti ndërtohet, sepse ai nuk është vetëm nocion gjeografik dhe gjeopolitik, por është mbi të gjitha strukturë institucionale e administratës dhe institucioneve kombëtarë të pavarura. Ndaj edhe sot, kur e qëmtojmë atë ngjarje, shohim se Ju kishit urtësi diplomati, mençuri shtetari dhe vizion institucionalisti.
Ju i nxorët institucionet të zgjedhura nga një kuvend mbarëkombëtar dhe nuk i emëruat apo sajuat siç do të dëshironte tjetërkush, si edhe tentoi në atë kohë. Ndaj, akti historik i pavarësisë rezultoi si një konstituim ligjor, i mandatuar nga 75 delgatë të Kosovës, Dibrës, Çamërisë, Mirditës, Tiranës, Elbasanit e Vlorës, me formulimin sintetik dhe të pa diskutueshëm
- “Për t’i parë trojet shqiptare të bashkuara, me një formë të qeverisuri sundimi politik”
Ismail Qemal bej Vlora, Ju e kishit të definuar qartazi se nuk ka shtet pa institucione dhe pushtete, siç nuk ka pushtet real dhe administratë pa territor dhe pavarësi kombëtare. Por kemi ca halle sot, o “diplomat trim dhe i mençur”.
Djemtë e Çamërisë trokitën me rregull dhe nder në dyer të Evropës, jo më larg se dy-tre javë të shkuara. U pritën mirë dhe u dëgjuan. Një eurodeputete ju tha se do detyrojnë Greqinë që të lejoj kthimin e tyre në tokat atërore, për të takuar varret e të parëve dhe për të thithur nga ajri i vendlindjes.
Por nuk ishte e thënë, sepse qeveria helene u përgjigj me një vendim që shtetas grek mund të bëhen ata pak grekë që si edhe di ti Ismail bej, mbetën këtej nga ana jonë në kohën e Ali Pashë Tepelenës dhe më vonë kur agallarët e Gjirokastrës i morën ata për argat.
I kemi mbajtur mirë Ismail bej, edhe tokë ju kemi dhënë me një ligj që mban numrin 7501. Bile edhe djem e vasha shqiptare, burra e gra që punojnë nga halli në dheun helen, mund të bëhen edhe shtetas grek, bile ju është afruar të bëhen edhe me kombësi greke, paçka se ata janë shqiptar nga Kukësi dhe Kurbini, Mirdita e Skrapari, Kavaja e Kolonja.
E di që të dhemb Ismail bej, por duan të na numërojnë në pakicë në atdheun që ju na latë. Ka burra që ngrenë zërin si Sabri Godo nga Libohova, ti e njeh atë krahinë se në qeverinë tënde të parë pate minister një bej libohovit, por heshtja është më e fortë se fjala dhe retë po afrojnë shtërngatën.
Si çdo 28 nëntor, edhe ky na sjell në mendje se Ju e parapritë këtë akt historik duke trokitur atje ku duhej, në kancelaritë e fuqive të mëdha të Evropës, të cilat historikisht, por edhe në ditët tona, kishin qenë dhe janë autoritete vendimmarrëse dhe forcat promotore të zhillimit historik të kontinentit.
Ju, Ismail Qemali, ditët edhe në atë kohë të seleksiononit, sepse nuk trokitët në dyer të shurdhëta që nuk mund të hapeshin asaj kohe, pasi ju e njihnit shumë mirë edhe konjukturën dhe konfliktet e fuqive të mëdha të kohës.
Ky akt historik merr sot më shumë se kurrë një vlerë të patjetërsueshme, sepse e orientoi Shqipërinë e brishtë të pavarur dhe sovrane nga Evropa perëndimore dhe jo nga orienti aziatik, përpjekje që nuk munguan në kohën tuaj dhe më vonë, pas rënies së qeverisë së Vlorës.
A ka amanet më të bukur dhe orientim më të qartë se ai që na keni lënë Ju, o plaku i Vlorës, Ju, o Kryeministri i parë evropian i vendit, kur thoshe:
“Të gjithë sa jemi, shqiptarë të mëdhenj e të vegjël, të pasur e të varfër, pleq e të rinj, duhet të bashkohemi dhe të çojmë vendin përpara në rrugën e qytetërimit, duke i treguar Evropës se shqiptari ka mbetur gjithnjë evropian në gjak dhe se nuk dëshiron gjë tjetër veçse të forcojë kombësinë e tij dhe të qytetërohet”
Me pak fjalë, amaneti na thotë, “nga gjaku jemi evropinë autokton, le të bëhemi edhe nga kultura”, udhë që ne e kemi nisur dhe do ta shpiem deri në fund, sepse integrimi euroatlantik i vendit është demokratizimi dhe zhvillimi real i tij.
Tani së fundi Ismail bej, kemi firmosur një marrëveshje me Evropën, MSA quhet, shoqërizim dhe stabilizim i nivelit të zhvilluar evropian.
Rruga është e gjatë dhe e vështirë, por si komb dhe si sua këtej nga Shqipëria mëmë dhe andej nga Kosova martire, të gjithë jemi të vendosur.
Fatin e Kosovës si më vete dhe të pavarur, po presim me ditë dhe orë Ismail bej, sepse Evropa është penduar për 1913-ën e tmerrshme, por buzën na e vuri të qeshim më së fundi Amerika, që 5-6 vjet të shkuara nuk kurseu as edhe bijtë e vet ushtar për të mbrojtur Kosovën dhe i tha ndal të gjithë shovenëve të vjetër e të rinj, të gjithë tinzarëve dhe bukëshkalëve, atyre që të vrasin me thikë pas shpine, por edhe atyre që të japin helmin në gotën e ujit.
Ne duhet të përkulemi me respekt dhe veneracion ndaj teje, Ismail bej Vlora edhe për patriotizmin tënd luftarak, sepse ti e drejtove vendin në një nga periudhat më të vështira, atëherë kur Konferenca e Ambasadorëve të Londrës e copëtoi Shqipërinë, duke lënë jashtë saj gjysmën e territorit të vendit dhe gjysmën e popullësisë.
Përballë këtij realiteti tragjik, Ju luftuat për ruajtjen territoriale dhe të drejtat e popullit shqiptarë. Janë lapidare fjalët e tua o kryepatrioti Ismail Qemal Vlora:
“Sot o kurrë do ta themi dhe në fjalën tonë…ne kërkojmë që lufta të mos na shkulë sipërfaqen e vogël që zotërojmë sot, atdheun tonë, tokën tonë.”
Ismail Qemal Vlora, ju jemi mirënjohës, sepse ju ishit shembull i maturisë dhe frymës së bashkëpunimit në interes të kombit dhe atdheut, sepse ditët t’u shtrinit dorën e bashkëpunimit institucional dhe kooperues edhe atyre individëve dhe klaneve që më vonë hapur u shpallën, se zemrën e kishin në anadoll dhe zemërekun tek sulltanati, moralin e kishin tek bashkësia e të shiturve, ndërsa sjelljen ndaj atdheut tek interesat prej grabitqari që nuk ngopet edhe të vjedhin vetveten.
Do të hidhëroj o Ismail bej, por më duhet të të them se ende grindemi mes vete, shajmë e rrihemi, hedhim baltë dhe nuk kursejmë që edhe identitetin kombëtar ta lëvizim nga Azia në Evropë, sepse edhe njerëz me shkollë dhe dije, harrojnë si pa të keq që në një shoqëri laike, identiteti nuk del nga besimi fetar, dhe kjo e bën sot Evropën jo si katolike apo protestante, por si Perëndimi i zhvilluar dhe i qytetëruar laik dhe shkencor, të jetë ajo që është dhe jo një bashkësi e prapambetur dhe fanatike.
Ismail Qemali, ju ishit një ballkanist i shquar dhe largpamës unikal.
Ju i paralajmëruat fqinjët qysh në atë kohë, se interesat e një kombi nuk duhet të ndërtohen duke nëpërkëmbur ato të një kombi tjetër fqinj, sepse kështu “nuk mund të shtrohet qetësia në Sinisinë e Ballkanit”. Ju i paralajmëruat serbët që në atë kohë kur ju thatë; “Do të vijë koha që Serbia do të pendohet për qëndrimin kundrejt shqiptarëve, sepse në brendinë e territorit do të ndeshet në luftë me një element trim”.
Dhe ja sot, bijtë e Kosovës, stërnipat e Isa Boletinit, trimit që në krah të Ismail Qemalit ngritën flamurin, po ndërtojnë Kosovën e pavarur dhe evropiane.
Si burrë i shtetit Ismail Qemali, Ju na treguat me ide se shteti i pavarur dhe evropian nuk ngrihet pa ekonomi dhe zhvillim ekonomik, pa bashkëpunim me fuqitë ekonomike të kohës dhe institucionet bankare dhe monetare.
Pikëpamjet tuaja për politikat koncesionare dhe orentimi taksativ që ekonomia e vendit të mos i lihet në dorë koncensionit vetëm të një vendi se humbet pavarësia, janë aktuale dhe sot, tingëllojnë bukur dhe të kuptimta.
Ndaj zhvillimi ynë ekonomik në ditët tona, duke bashkëpunuar edhe me miq historik si Austria, Gjermania etj, është në këtë drejtim dhe brenda kësaj filozofie.
Por ditët e fundit na është hidhëruar goja e shpirti, se në treg të koncesionit ka dalë një nismë, “Shqipëria një Euro”. Edhe ata që e thonë nuk e kanë shumë të qartë, por një gjë dua të them Ismail bej, më ndje edhe në emrin tënd, se vetëm toka nuk koncensionohet as për një euro, as për një milionë euro, sepse toka është atdheu dhe ai nuk është as pronë, as objekt i kërkujt, që mund ta japë sot si licencë për një media private dhe mund të ta heqë nesër. Po u dha toka, u dha atdheu dhe po u dha dheu i të parëve, je pa atdhe, pra pa histori, endacak dhe i përbuzur.
Këtë nismën transakioni 1 euro e bëjnë edhe vende të tjera që përfitojnë koncensione, por jo për tokën. Jo si deklaroi një drejtues i lartë i Ministrisë sonë të Bujqësisë, që kemi 120.000 hektar tokë të lira që mund t’i përdorim për këtë nismë. Po a ka tokë pa zot ore kokëbosh!?
Ismail bej, këtë koncensionin 1 euro, po e bëjnë hungarezët dhe vendet Balltike, por vetëm për objektet ku duhen investimet dhe mjetet financiare që për ta mungojnë. Çdo transaksion toke në Hungari, për austriakët dhe këdo të huaj, është vetëm 300 m katror dhe vetëm për një vilë, ku norma e shfrytëzimit të sheshit të jetë jo më shumë se 15%.
Mblidh burrat Ismail bej, si në 28 nëntor 1912, dhe pleqëroheni këtë “Shqipëria një euro”. Kemi nevojë për mendjen dhe fjalën tuaj.
* * *
Do të dëshiroja në këtë ditë sublime, t’i ftoj të gjithë t’i kthejmë kryet nga Kanina, ku e kishte lënë amanet të preheshin eshtrat e tua. Ju e donit atë lartësi, që edhe nga varri ta shikonit Vlorën tonë të bukur, detin përkarshi dhe të dëgjonit oshëtimën e valëve.
Jo më kot, edhe Universiteti i Vlorës që festoi këto ditë 12-vjetorin e tij, mban emrin tuaj, emrin e një buri me personalitet shumëplanësor, këtij arkitekti të Shqipërisë së pavarur dhe me profil evropian. Vetëm 14 muaj drejtuat, por deri sa ju rrahu zemra, kur kafeja e hidhur atë mëngjes në Peruxha ju mori jetën, ju nuk reshtët së menduari dhe punuari për Shqipërinë. Edhe Luftën e Parë Botërore Ju e përjetuat dhe ajo nuk mund të dilte nga vemendja jua, sa kohë që Shqipëria rrezikohej sërish të copëtohej.

Këto ditë Ismail bej, kemi marrë në duar një libër me vlerë të Margaret Macmillan, “Paris 1919”, ku flitet për paqen e Versajës dhe Lidhjen e Kombeve, por edhe për “fatin e pafatë” të Shqipërisë që histori ka, por burra për të bërë historinë e paqes nuk ka, aq sa duhet dhe ashtu si duhen.
Jeta juaj është lapidare, sepse përkoi në kohë që me Lidhjen e Prizrenit dhe Pavarësinë Kombëtare, deri me fiksimin e kufijve shtetëror që kemi edhe sot.
Përkushtimi juaj ndaj atdheut, historisë kombëtare, ekzistencës, vlerave dhe përparimit të tij, janë gati unikale..
E kemi Shqipërinë që gëzojmë sot, sepse luftuan dhe derdhen gjakun breza luftëtarësh, kontribuan rilindasit tanë të shquar me penë dhe arsimim, por në këtë panteon Ju Ismail Qemal bej Vlora, rrezatoni me një kontribut të jashtëzakonshëm.
Ndaj në brez të brezave, Ju dhe vepra juaj do të kujtohen, sepse Shqipëria evropiane si shtet fillon në 28 nëntorin e 1912-s, ditën kur Ju e proklamuat të “mëvetme e të mos varur”.

P.S.
Dërgon - Një djalë bregdeti me rrënjët e familjes nga kalaja e Sopotit, Borsh

Merr - Fisnikëria e tij Ismail Qemal bej Vlora, kalaja e Kaninës Vlorë

[zhemaime]

festa e shoqates "Mergimtari" ne Torino u organizua ne forme spektakli....kenge e valle dhe shume energji...ketu edhe filmi i spektaklit

[adolfi]

Gezuar te gjitheve Shqiperi,Kosove,Maqedoni,Mal te zi dhe gjithe andej ne diaspore

JA SI RAH ZEMRA IME