Shqipja mediatike, piskama e fundit e Shvarcit

[Humdinger]

Shqipja mediatike, piskama e fundit e Shvarcit


Edlira GJONI

Gjuha është identiteti i një kombi". Kujtesa e thërret këtë fjali standarde sa herë që terem të ndjek deri në fund një fjali mediatike (të thënë nga kushdo). Shumëkush që del në ekran, personazh televiziv, politik, mediatik apo sporadik qoftë, fillon ligjërata pa fund e pa fillim, pa pikë e pa presje, pa kuptim e pa mundim t'i japë drejtim mendimit që po shprehet. A është ky instinkti fillestar që na mban pronë të paraardhësve dhe me përpikëri zbatojmë të vetmen aftësi, imitimin? Apo është dëshirë për të shpalosur arsenalin e çuditshëm gjuhësor me fjalë që as vetë nuk jua dimë kuptimin? Mbase është mënyra e vetme shqiptare për të tërhequr vëmendjen!!! Apo është shumë efikase si mënyrë për të çoroditur atë që të ka pyetur, ata që po të dëgjojnë dhe e bën aq shumë të mërzitshëm atë që po flet, sa askush nuk lodhet ta dëgjojë më. Kështu, përgjigja dhe vëmendja devijohet. Qëllimi u arrit!
Shumë zhurmë për asgjë, Shekspir i dashur. Piskamë e madhe që e more me vete, Shvarc i papërsëritshëm! Në orvatjen për të gjetur mbështetje për mëritë ndaj masakruesve të shpallur të shqipes, vjen në ndihmë një ndër shkrimet e fundit të përkthyesit të madh. Ishte klithma e tij për të parandaluar batërdinë ndaj shqipes, gjuhës që aq bukur e solli me kryeveprat gjermane, ashtu siç dinte vetëm ai.
Gjeti forcë të jepte alarmin edhe teksa lëngonte. Por, me lajmet dhe shfaqjet e përditshme, duket se as ai, dhe askush tjetër nuk po dëgjohen. Pyetja e Shvarcit është ende pa përgjigje:" Përse u dashka që shqipja t'i përshtatet kohërave moderne e të varroset përgjithmonë parimi fonetik i shqiptimit të emrave? Përse të mos respektohet fare lakimi në rasat emërore, gjinore, dhanore, kallëzore dhe rrjedhore? Përse të huazohen modelet e anglishtes apo të italishtes, sepse janë gjuhë më dinamike, më elastike, më praktike se ajo jona?!"

Rreziku që kërcënohet

Adhuruesi i shqipes së pastër i referohej kështu shembujve që ai vetë sillte në vazhdim të shkrimit të tij: "Dëgjojmë, për shembull, spikerët e TV-ve dhe të radiove si edhe gazetarët e medias së shkruar të thonë apo të shkruajnë pa të keq: Vdekja e Arafat (dhe jo: Vdekja e Arafatit); takimi i Bush me Putin (dhe jo: takimi i Bushit me Putinin); Një grusht i rëndë për Bin Laden (dhe jo: një grusht i rëndë për Bin Ladenin); Pauell do të takohet me Sharon (dhe jo: Pauelli do të takohet me Sharonin); sipas Bler (dhe jo: sipas Blerit); privatizimi i Telekom (dhe jo: Privatizimi i Telekomit); faturat e KESH (dhe jo: faturat e KESH-it), etj, etj, etj. Sipas kësaj logjike të "shkëlqyer", gjoja për hir të ruajtjes së origjinalitetit të emrave, na u dashka të themi e të shkruajmë, për shembull: Kam një takim me Skënder (dhe jo: kam një takim me Skënderin); ose: Sami foli për Liliana (dhe jo: Samiu foli për Lilianën)! Përkthimi i filmave është një tragjedi gjuhësore më vete. Titrat e tyre kullojnë nga idiotizma të pashembullta. Ata janë të mbushur me konstrukte krejt të huaja për shqipen. Dialogët përkthehen mekanikisht fjalë për fjalë, duke mos e dhënë forcën që duhet të ketë një dialog dhe, thuajse gjithmonë, ndër ta gjen gafa të tilla, si: "Ti e di se çfarë ndjej për TY. A mund t'JU ftoj sonte për darkë?" Pra, i njëjti personazh kalon në të njëjtën frazë nga njëjësi në shumës. Po emrat e personazheve? Ata jepen herë në origjinalin e tyre (natyrisht me plot gabime, p.sh. Michael) dhe herë me parimin fonetik të shqipes.(Majkëll) Po zëvendësimi përmbysës i fjalëve të shqipes me fjalë të huaja? Daullet po bien prej vitesh, por askush nuk do t'i dëgjojë. Bëhet fjalë për përdorime të tipit: Momenti (në vend të: Çast); Eveniment (në vend të:
Ngjarje); Gjeneratë (në vend të: Brez); Agravim (në vend të: Rëndim); Aperturë (në vend të: Hapje, Hyrje),etj. Çdo vend ka dialekte, por gjuha zyrtare e përdorur është vetëm një, dhe është e njësuar. Që në shkollën fillore mësohet se ku duhet vënë edhe presja, jo më të lejohen gabime trashanike gramatikore"

Nga rrjedh mllefi i Shvarcit?!

Dhimbja gjuhësore e Mjeshtrit të Madh buron nga të gjithë ne, që nuk mendohemi asnjë sekondë të vetme para se ta shqiptojmë shqipen. Që po e transmetojmë kaq të cunguar atë. Nga të gjithë ata që duhet të ndjehen përgjegjës nëse kanë një rol dhe, me apo meritë, shqipja ju dëgjohet. Shqipfolësi i artë shpërthen me të drejtë kur thotë: "Gjuha është identiteti i një kombi. Më lejoni ta rikujtoj këtë të vërtetë absolute për një pjesë mjaft të madhe të një "armatë" të pafund gazetarësh dhe gazetarkash, të cilët, me një arrogancë, mendjemadhësi dhe mospërfillje skandaloze, po e përdhosin përditë e më shumë, thuajse në të gjitha mediat, gjuhën tonë të bukur dhe unike amtare. Gjuha e folur dhe e shkruar është ruajtur e pastër në çdo vend, duke i bërë ballë në mënyrë të admirueshme asimilimit apo shfarosjes. Por, ndoshta, ky brez kalemxhinjsh të vetëkënaqur (nuk kam si t'i quaj ndryshe ata që, madje, me "fakultet" filologjie apo gazetarie) nuk kanë as njohuritë elementare të gramatikës, morfologjisë, sintaksës dhe drejtshkrimit të gjuhës shqipe. Pastaj (a s'është për të qeshur?!) dëgjojmë gjithandej, se shumëkush "zotëroka" tri a katër gjuhë të huaja, të cilat "i than" me gojë e me shkrim! Si i paska mjaftuar koha dhe vitet e pakta që mban mbi kurriz "ta thajë" anglishten, italishten, gjermanishten apo ndoshta edhe kinezçen, - kur nuk e zotëron ashtu siç duhet as gjuhën e vet amtare, ndaj së cilës ka edhe një përgjegjësi tjetër morale dhe etike?"
Shvarci e dinte po aq mirë sa të gjithë ne se edhe vetë media diku e ka burimin e përdorimit të katrahurës gjuhësore. Është ajo prej nga na vijnë të gjitha xhevahiret. Ajo që "Projekton (jo Planifikon), që Implementon (jo Zbaton), që Inicion (jo Fillon), që Siglon (jo Nënshkruan) dhe Eviton (jo Anashkalon) përgjegjësinë e saj fatkeqe në transmetimin ndikues dhe shpartallimin e shqipes zyrtare: Politika!
Shprehësit dhe imituesit e saj e detyruan zotëruesin e shqipes së kulluar të shkruante derte për të edhe në çastet e fundit.

Snobizëm dhe dritëshkurtësi

Pak para ndarjes nga jeta, Shvarc lutej: "Unë, që jam ulur t'i hedh në letër këto radhë, jam shumë i mllefosur. Jam i mllefosur, i mërzitur dhe me gjak të prishur, ndonëse këto nuk m'i lejon gjendja ime tejet e rënduar shëndetësore. Por, prej kohësh prisja që të binin kambanat e alarmit për këtë krim ndaj gjuhës sonë. E prisja nga Akademia e Shkencave, nga Instituti i Gjuhësisë, nga katedrat filologjike të universiteteve tona të shumtë, nga Ministria e Arsimit dhe ajo e Kulturës, nga mësuesit shembullorë dhe vetëmohues të gjuhës shqipe në shkollat e të gjitha niveleve. Por kambanat nuk ranë dhe ende nuk po bien... Dhe, në qoftë se unë po i bie tani kësaj kambane, dëshiroj që zëri im të mos mbetet një zë në shkretëtirë. Mendoj se për këtë kam njëfarë të drejte. Për një gjysmë shekulli kam dhënë ndihmesën time për gjuhën tonë amtare, që ishte dhe është dashuria ime më e flaktë. Në emër të cilit "mision iluminist" po masakrohet gjuha e mëmës sime? Në emër të modernizmit, të snobizmit, të dritëshkurtësisë!"

Apel për të gjithë

I fundit amanet që la shqip-njohësi i pazëvendësueshëm, përsëritet akoma sot. Fatkeqësisht është ende pa efektet për të cilat Robert Shvarc do kishte zgjedhur të jetonte edhe më gjatë, që t'i realizonte. Thirrja e tij është edhe më aktuale: "Ju drejtoj një apel mësuesve të të gjitha kategorive të shkollave, të gjithë trupit pedagogjik të universiteteve tona, Akademisë së Shkencave, Institutit të Gjuhësisë, Ministrisë së Arsimit dhe asaj të Kulturës që të japin kushtrimin dhe të mos e lejojnë më tej masakrimin e gjuhës shqipe. Ata duhet ta shfaqin medoemos opinionin e tyre, përpara se të jetë tepër vonë, përpara se ky masakrim të sjellë me vetë pasoja të paparashikueshme! Në qoftë nevoja, mund t'i drejtohet një peticion edhe Presidentit të Republikës apo Kryeministrit për ndërmarrjen e sanksioneve - sepse, fatkeqësisht, në këtë vend të bekuar, ku demokracinë ende e ngatërrojnë me anarkinë totale, vetëm gjobat i sjellin në vete disa kokë-betonë, që më kujtojnë tri vargjet e paharruara të Bertolt Brehtit: "Nga tigrat munda të shpëtoj,/ Me gjakun tim ushqeva çimkat,/ Por kokën ma hëngrën mediokrit!"
...lëngimi i Shvarcit drithëron, teksa tigrat dhe çimkat e shoqëruan, kurse mediokrit fatkeqësisht i la pas vetes, mes nesh, me flamurin e masakrës gjuhësore në dorë, dhe me duartrokitjet e të çoroditurve. Dhe vazhdojnë të refuzojnë reflektimin mbi gjëmën që po lejojnë për shqipen.

gjedlira@yahoo.co.uk

TIRANA OBSERVER

[Baptist]

Duke mirepritur shqetesimin e shprehur publikisht per gjendjen dhe rrugen zhvelftesuese qe e ka marre gjuha e sotme shqipe ne te gjitha rrafshet e komunikimit shoqeror, ndiej obligim parimor qe te terheq vemendjen se mungesa e kujdesit te vet autores derisa e shprehe kete brengosje te drejte me shkrim, mund te beje nje ndikim skajshmerisht te kundert prej atij qe kishte per qellim, duke zhvleftesuar edhe nismen e saj te mbare.

Ende pa u thelluar mire ne shkrim, autorja Edlira Gjoni bene gabim gjuhesor qysh ne titullin e artikullit.

Shprehja "piskama" (pa ia vene nen thumb formulimin), eshte perdorur ne menyre rrenjesisht te pasakte.

"Piskama" para se gjithash eshte shprehje qe pershkruan "ze te larte" depertues dhe te pa kuptueshem.
"Bertima" eshte e njejta gje, me dallimin se eshte "ze i thelle".

Ne praktike (edhepse jo ligjshmerisht), "piskama" e ka karakterin e ankimit, kurse "bertitja" ate te qortimit.

Megjithate me kryesorja eshte se: grate "piskasin", kurse burrat "bertasin"!

Por nuk eshte perdorimi i leksikut te pa sakte gjinor gabimi me i madh, sepse te dyja keto shprehje qe semantikisht dallojne per nga gjinia i permbledh "cirrja" si forme asnjanese, ndonese pak me e rende kuptimisht dhe me figurative se ato, edhe kjo do te ishte poaq e pasakte. Ajo, qe ne realitet, deshi te shkruante autorja, ishte nje shprehje e lehte, e bukur dhe e njohur shqipe, -"thirrja".

Ku eshte dallimi?

Edhe thirrja eshte piskame/britme, por ajo permban artikulimin. Thirja permes piskames eshte e artikulueshme dhe e kuptueshme gjithmone, -si per ate qe e degjon, si per ate qe therret.

"Klithma" eshte fjale qe i takon te njejtit grup, por me dallim cilesor semantik, bazuar ne faktin se "klithmat", i takojne turmes me qellim te lartesimit te nje subjekti. E verteta eshte se, edhe kjo shprehje u keqperdor per shume kohe duke ia mjegulluar kuptimin, shpesh here duke e cvendosur deri ne kuptimin shprehjes "renkim".


Atehere le ta kuptoje kush te arrije formulimin:
"Shqipja mediatike, piskama e fundit e Shvarcit"

[Humdinger]

[INDENT]Ende pa u thelluar mire ne shkrim, autorja Edlira Gjoni bene gabim gjuhesor qysh ne titullin e artikullit.

Gabimin tënd që në fillim të kritikës ndaj Edlira Gjonit, e kam theksuar më lart me të kuqe!!
Korigjimi është : "autorja Edlira Gjoni bën gabim gjuhësor"

Shprehja "piskama" (pa ia= ja vene nen thumb= thonjëza formulimin), eshte perdorur ne menyre rrenjesisht te pasakte. .

Përsëri gabim!!

"Piskama" para se gjithash eshte shprehje qe pershkruan "ze te larte" depertues dhe te pa kuptueshem.

Piskama është një vijë e lartë zanore që nxirret vetvetiu nga stresi, dhimbja, ankthi, apo surpriza të befasishme...dhe shpesh nga seksi femëror gjatë kontakteve seksuale!!

"Bertima"= BËRTITJA eshte e njejta gje, me dallimin se eshte "ze i thelle".

Përsëri gabim... duhet të mësosh më mirë shqipen që herën tjetër të dish të korigjosh Edlirën.

PS : Ato që janë shënuar me të kuqe, janë korigjimet e mia ndaj gabimeve elementare të tuat në ortografi.

Tung

[Baptist]

Gabimin tënd që në fillim të kritikës ndaj Edlira Gjonit, e kam theksuar më lart me të kuqe!!
Korigjimi është : "autorja Edlira Gjoni bën gabim gjuhësor"


Përsëri gabim!!


Piskama është një vijë e lartë zanore që nxirret vetvetiu nga stresi, dhimbja, ankthi, apo surpriza të befasishme...dhe shpesh nga seksi femëror gjatë kontakteve seksuale!!


Përsëri gabim... duhet të mësosh më mirë shqipen që herën tjetër të dish të korigjosh Edlirën.

PS : Ato që janë shënuar me të kuqe, janë korigjimet e mia ndaj gabimeve elementare të tuat në ortografi.

Tung

Hehehee

Aniqe nuk kam pasur tendenca per te shkruar pa gabime, tani kur ia bej leximin e dyte, mahnitem qe nuk gjej as nje gabim te vetem.

Ndonese me bere te dyshoj per foljen "ben". As ajo nuk eshte shkruar gabim, sepse eshte ne trajten e tashme te kryer, prandaj si folje e parregullt qe eshte, perfiton "ë" ne fund, sepse ne rastin e kundert te se tashmes se pakryer, vertete duhet shkruar "ben".

Kjo eshte menyre ekstremisht e rralle e perdorimit te foljes "ba" (per te bere) ne kete "kohe", por qe ne kete rast shkruhet keshtu.

Ndoshta dikush nga jugu do ta kishte shruar vetem "bë" dhe do te kishte te njejtin kuptim, [por do te ishte e shemtuar].

Prandaj perpos kesaj te cilen ta lë ne dyshim, (shihe se si rastesisht u perserit menyra e njejte ketu me foljen tjeter, [ngase ne kete rast lëjë do te dukej e shemtuar por jo edhe e pasakte]), sepse ka gjasa te mos ia gjesh shembullin as ne fjalor dhe ndodhe te ngjitesh pastaj per te.

Te tjerat ne vazhdim jane vetem loje fjalesh dhe shaka te lehta te cilat i pranoj si te tilla.

Pos tjerash, te perkujtoj se une kete e kisha shkruar si leter interne per forum dhe jo per botim.

Megjithate, e kuptoj se ma mbaje per borxh reagimin, andaj e pranoj miqesisht.

P.S.:
Sa per gabimet tua, po ta sjell vetem fjaline e fundit: nuk thuhet/ shkruhet "të tuat" por "tuat".

(Hajt, pasi i hyra tani
"Ato që janë shënuar me të kuqe, janë korigjimet e mia ndaj gabimeve elementare të tuat në ortografi."

Kjo fjali nuk eshte as sintaksisht e drejte.

Ato që kam shënuar me të kuqe, janë korigjimet e mija ndaj gabimeve tua ne ortografine (konsidero: drejteshkrimin elementar; [elementar], konsidero : baze) elementare.
Etj.
Tung

[Leila]

Po pse po i jep me shume material qe te te korrigjoje prap ai? lol

[Humdinger]

Hehehee

Aniqe nuk kam pasur tendenca per te shkruar pa gabime, tani kur ia bej leximin e dyte, mahnitem qe nuk gjej as nje gabim te vetem.

Varet kjo se kë quan ti gabim dhe sa i familjarizuar je ti me gjuhën shqipe.

Ndonese me bere te dyshoj per foljen "ben". As ajo nuk eshte shkruar gabim, sepse eshte ne trajten e tashme te kryer, prandaj si folje e parregullt qe eshte, perfiton "ë" ne fund, sepse ne rastin e kundert te se tashmes se pakryer, vertete duhet shkruar "ben".

Folja sipas stilit të rreshtit që ti ke shkruar është "bënë" dhe kjo përdoret në shumës dhe jo kur ti ja drejton një personi si në rastin e Edlirës... në këtë rast, pra në numurin njëjës, kjo folje shkruhet "bën" pra Edlira bën ose bëri, por kurrë nuk shkruhet "bënë".

Kjo eshte menyre ekstremisht e rralle e perdorimit te foljes "ba" (per te bere) ne kete "kohe", por qe ne kete rast shkruhet keshtu.

Të jesh i sigurtë që është KRYEKËPUT gabim përdorimi yt.

Pos tjerash, te perkujtoj se une kete e kisha shkruar si leter interne per forum dhe jo per botim.

Mbase edhe Edlirës, ja ka redaktuar dikush për botim dhe në këtë rast gabimi që redaktuesi ka bërë është drejtshkrimor por dhe pak krahinor.

P.S.:
Sa per gabimet tua, po ta sjell vetem fjaline e fundit: nuk thuhet/ shkruhet "të tuat" por "tuat".

Përsëri gabim... shkruhet të tuat (për ty) të miat (për mua) të atij/asaj (për vetën e tretë) Mund të kisha shkruar më shkurt "tënde". Nuk përdoret "tuat" sepse nuk gjen në të asnjë lidhëse.

(Hajt, pasi i hyra tani
"Ato që janë shënuar me të kuqe, janë korigjimet e mia ndaj gabimeve elementare të tuat në ortografi."
Kjo fjali nuk eshte as sintaksisht e drejte.

Është e saktë, pikërisht siç e shkrova unë.

Ato që kam shënuar me të kuqe, janë korigjimet e mija ndaj gabimeve tua ne ortografine (konsidero: drejteshkrimin elementar; [elementar], konsidero : baze) elementare.
Etj.
Tung

Përsëri gabim DREJTSHKRIMOR... nuk shkruhet "e mija" por "e mia"... pa "J". E shikon sa pa lidhje duket kur thua "ndaj gabimeve tua" duhet medoemos lidhësja "të"= të tua.
Është sikur ti thuash një femre apo një nëne "Dua" në vend që ti thuash "të Dua"

Të duhet akoma shumë punë në gjuhën shqipe mik i dashur.

[Baptist]

Po pse po i jep me shume material qe te te korrigjoje prap ai? lol

lol. Kjo, (mundesia per te korrigjuar), eshte edhe nje nga qellimet e rendesishme te ketij forumi.

Momentalisht nuk e kam fjalorin (drejteshkrimor te gjuhes shqipe) prane dhe nuk mund te referohem ne te. Ne realitet, asnje nga librat nuk i kam prane per shkak te cvendosjes sime... te cilen ende nuk e kam bere. Por do te plotesoj edhe dicka ashtu nga kujtesa.

Te fillojme pra edhe nje here.

Kete "mija" qe po e quan gabim, po e perseris edhe nje here se nuk eshte. Forma e tashme e kryer ne kete shprehje eshte "autoriale" dhe rregullvenese. Ndonese nuk do ta gjesh ne fjalor, ajo eshte e sakte, -sepse format ne te cilat thirresh ti jane te kohes se tashme te thjeshte ose te pakryer. Ndersa per te tashmen e kryer, ndodhe te mos gjesh as shembuj, sepse ka mundesi te klasifikohet si formulim origjinal "autorial".

Kurse fjaline qe e kam vene ne kllapa, nuk e ke kuptuar drejte.
Nuk ka lidhje thumbi (thumbimi) me "thonjezat"!

Ndersa per ate: "ia = ja", jam i sigurt se e ke konsultuar fjalorin, por jam poaq i sigurt se nuk gjindet aty. Prandaj une kisha e thene sakte:

"pa ia vene nen thumb formulimin", me cka nenkuptojme: "pa e ngacmuar nga aspekti sintaksor".

Me tutje.
Me duket e tepert per te te sqaruar se:

"piskama" ndaj "bertima" eshte ekuivalente dhe qendron poaq drejte sikur "piskatja" ndaj "bertitja".
Prandaj duke qene se une shembullin e kisha filluar me formen piskama dhe jo piskatja, eshte e natyrshme se duhej te vazhdoja me te njejten forme ekuivalente, e qe eshte bertima.

Por ja se keto raporte nuk kuptohen lehte, por do te kuptohen nga secili qe di te beje dallimin mes trajtave "piskame" dhe "piskatje", ashtu si ndaj trajtave, "bertime" dhe "bertitje".

Përsëri sakte.

cit.:
duhet të mësosh më mirë shqipen që herën tjetër të dish të korigjosh Edlirën.

Shume e pasakte. Kjo nuk mund te korrigjohet pa u rishkruar; si p.sh.:

duhet të mësosh më mirë (cka) shqip, dhe jo (kend) shqipen.
duhet ta mesosh me mire (kë) shqipen. Pak me mire. (Kuptohet, nese kushtimisht e pranojme "shqipen" si shkurtese te: "gjuhen shqipe". Atehere ky shkurtim lejohet kushtimisht, pra me marreveshje, edhepse serish mbetet gjuhesisht e padrejte).

Te vazhdojme:

Ato që janë shënuar me të kuqe, janë korigjimet e mia ndaj gabimeve elementare të tuat në ortografi.

Analizo:
Ato që janë shënuar me të kuqe...;
ato nuk jane shenuar me te kuqe, sepse dikush megjithate i shenoi; Menyra eshte logjikisht e gabueshme sepse gjerat nuk shenohen vetvetiu. Prandaj:
"Ato qe kam shenuar me te kuqe..."

Ka edhe menyra tjera te drejta per ta thene kete, por me larg formes tende origjinale, prandaj nuk po i jap.

Tjeter, per sa i perket pronores "mia", ajo eshte etimologjikisht e gabueshme, poaq se edhe ne drejteshkrimin e gjuhes se sotme shqipe.
Ky eshte rezultat i purizmit te pabazuar shkencorisht kunderejt gjuhes sllave dhe animit te shtuar nga italishtja. Sepse origjinalisht kjo shprehje buron nga "mi" = "une", ndersa pronorja e shquar perfitohet nga nyja e pasme e zhdukur tani dhe qe rrjedh nga "la"; "mi" + "la" = "mija" (:LA = :JA e vertetueshme pas shekullit XVII). Pra shquesi nuk rrjedh nga "al" por nga forma inverze e saj "la". Por ja qe purizmi i pabazuar ndaj sllavishtes dhe animi i shtuar ndaj italishtes , kish ndikuar qe per shume kohe te shkruhej mia dhe te perfitoje legjitimitetin drejteshkrimor qe nuk i takon. Kete mund ta veresh te format: njej. IMJA, sh.MIJA. sh.sh. MIJAT.
Keshtu, kjo krijoi nje mospajtim logjik ne rregullat (jo ligjet) e drejteshkrimit te sotem te gjuhes shqipe. Po te ishte, rrjedhimisht, e sakte forma pronore "mia", atehere shquarsi i saj do te duhej te ishte "miat" dhe jo "mijat", por qe nuk eshte.

(Pa perjashtim, absolutisht cdo gje e shkruar deri me sot, eshte e shkruar nga dora e njeriut)
Prandaj, ka leshime e gabime edhe ne unifikimin e fjalorit drejteshkrimor te gjuhes se sotme shqipe, -se njerezit e bene adhe ate!

Duke qene se keto llafe nuk harxhohen kurre, po e leme se e kishe shkruar drejte edhe pjesen "...gabimeve elementare të tuat në ortografi." E pse jo? Ne kurencen e te shkruarit, gjithmone ka me shume gjasa te shpetojne gabime qe nuk vihen re, por ja se Edlira kishte bere gabime te pafalshme qysh ne tituj.

*** te vazhdoj edhe pak se mu zgjidh gjuha tani :) ***

Forma "gabimeve tua" nuk ka nevoje per lidhoren "te" me cdo kusht; (ndonese, sa u perket rregullave te ngurta te drejteshkrimit, -me e drejte eshte kjo e dyta:) "gabimeve te tua", por ja se shakton "kakofoni" njesoj sikur te kishe shkruar "gabimeve te tuat" me percaktues te trefishte sepse lidhorja vetkuptohet/zevendesohet nga pjesorja (ve) e fjales paraprirese qe ate e bene perkatesore pa nevojen e shtimit te lidhezes "te". Pastaj ketu hyjne ne pune c'vendojset qe i nenshtrohen rregullave ritmike te gjuhes duke bashkangjitur dhe duke eliminuar plotesisht nga te shkruarit dhe te shqiptuarit prej:
:eve te tua, ne:
:eve t'tua,
ku si perfundim "eufonik" ngurteson si:
:eve tua.
Por keto qeshtje jane shkence pak me e rende!

Jam i sigurt qe edhe kesaj radhe kam leshuar nje numer gabimesh, sepse jo me kot, edhe vet redaktoret kur deshirojne te publikojne dicka, kerkojne redaktim nga koleget e tyre.

Kater sy verejne me shume. :)

Pershendetje, me shprese se kete replike nuk do te ma kuptosh si reagim por si diskutim konstruktiv.