Ilir Meta dhe 97-ta.

[Brari]

Meqense keto dite ilir meta kercenoi me kallash 97-te po sjell nje shkrim te K myftarajt per Ilir Meten..

Ta shohim pak me me vemendje kte tip qe kujton se ka lindur per te qene patjater kryeminister..


---

Ilir Meta-kryeministri që e kapi «demin» për brirësh dhe ra nga goditja e bishtit të

----------------------------------------

Gabim Ilir Meta-kryeministri që e kapi «demin» për brirësh dhe ra nga goditja e bishtit të
Ilir Meta-kryeministri që e kapi «demin» për brirësh dhe ra nga goditja e bishtit të demit

Friday, 01 September 2006

Nga Kastriot MYFTARAJ -

Në vjeshtën e vitit 1999 Ilir Meta u bë kryeministri më i ri në historinë e Shqipërisë, 30 vjeç e shtatë muaj.Ata që do të thonë se kryeministri më i ri i Shqipërisë është mbajtur Ahmet Zogu, i cili u bë kryeministër në dhjetor 1922, në moshën 27 vjeç e dy muaj, sipas datëlindjes zyrtare të tij të shpallur kur u bë mbret, e kanë gabim. E vërteta është se datëlindja e vërtetë e Ahmet Zogut qe viti 1890, çka e ka pranuar ai në fillimet e karrierës së vet. Në vitin 1921, kur në Shqipëri u zhvilluan zgjedhjet e para parlamentare, sipas ligjit elektoral, kandidati për deputet duhej të kishte mbushur moshën 30 vjeç. Zogu atëherë paraqiti dokumente sikur kishte lindur në vitin 1890, çka do të thoshte se në 1921 qe 31 vjeç. Më pas kur panegjiristët e oborrit e bindën Zogun se ai qe Napoleon Bonaparti i Shqipërisë, u ndryshua dhe datëlindja e Zogut, në vitin 1895, për të bërë analogjinë me Napoleon Bonapartin. Pra, ashtu si Napoleon Bonaparti u bë Konsull i Parë (kreu i shtetit france në moshën 30 vjeç (1799), edhe Ahmet Zogu po bëhej President i Republikës së Shqipërisë në moshën 30 vjeç (1925). Kështu, del se Zogu qe 32 vjeç e dy muaj kur u bë kryeministër në 1922, duke qenë vetëm i treti në radhën e kryeministrave më të rinj, pas Majkos, që u bë kryeministër për herë të parë në moshën 31 vjeç e një muaj. Kur Meta u bë kryeministër, ai ende vuante, në rrethet e gjera të së majtës, reputacionin e krijuar gjatë kohës që PS qe në opozitë, si një “delfin i Berishës”- përcaktim që ia bëri Nano, i cili e akuzonte se bashkëpunonte me Berishën për të zënë vendin e Nanos. Edhe për të fshirë këto hije të imazhit të vet, Meta u përpoq që të krijonte për veten imazhin se ai ishte një “dorë e fortë”, madje atij i pëlqente kur disa servilë nga rrethi i tij filluan që ta krahasojnë me ish-kryeministrin e kohës së komunizmit, Mehmet Shehun. Pandeli Majko në një intervistë që dha për Blendi Fevziun në TV Klan, në ditët pas dorëheqjes së tij, kur u pyet për marrëdhëniet që do të kishte kryeministri i ri Meta me kryetarin e PS Fatos Nano u shpreh: “Ilir Meta është nga ata burra që kërkon ta kapë demin për brirësh, por kur e kap, por kur e kap (Majko e përsëriti dy herë këtë frazë), atëherë nënshtrohet demi”. Ilir Meta në postin e kryeministrit u përpoq që të kapte për brirësh jo një por dy “dema” të politikës shqiptare, Fatos Nanon dhe Sali Berishën. Për Nanon Meta duhej të qe një kryeministër kalimtar, që do të rrinte në pushtet deri në zgjedhjet e vitit 2001, kur Nano mendonte se do të mund të merrte vetë postin e kryeministrit. Por, Meta, me t’ u bërë kryeministër, u bë aleat me të ashtuquajturin “klani i shkencave”, pra me Presidentin Meidani dhe kryetarin e SHISH, Fatos Klosi, duke krijuar një lidhje që Nano e gjente shumë të rrezikshme për ambiciet e klanit të tij, pasi aleanca Meta-Meidani-Klosi, praktikisht kontrollonte gjithë qendrat e pushtetit në Shqipëri, pra gjithë shtetin. Aspekti më interesant i këtij zhvillimi të ri ishte fakti se tashmë lidershipin e së majtës në pushtet e kishin shtetarë muslimanë të cilët kishin leitnantë kristianë ortodoksë, çka përbënte pikërisht të kundërtën e skemës greke për të majtën shqiptare. Klani Meta-Meidani filloi ta pastronte administratën dhe të gjithë institucionet në përgjithësi nga mbështetësit e Fatos Nanos, duke vënë në vend të tyre metistë të bindur. Më pas, gjatë Lëvizjes për Katarsis, në vjeshtën e vitit 2001, Fatos Nano do ta akuzonte Ilir Metën për krahinorizëm të skajshëm, duke qenë se Meta, sipas Nanos e pati mbushur administratën dhe institucionet me një numër shumë të madh skraparllinjsh. Ilir Meta ndoqi dhe një politikë selektive ndaj biznesit, duke i përndjekur në të gjitha mënyrat, që nga doganat dhe deri tek tatimet biznesmenët që mbështesnin Nanon dhe duke favorizuar biznesmenët e bindur ndaj tij. Meta, i cili kur u bë kryeministër mbajti fillimisht edhe postin e kryetarit të FRESSH, derisa u përpoq që të tregonte se ai përfaqësonte dhe promovonte atë çka kishte të re e majta shqiptare, në anën tjetër u dha akses qarqeve të vjetra konservatore të së majtës së kohës së komunizmit, deri edhe familjeve të ish-Byrosë Politike, duke bërë Ministër të Brendshëm, Ilir Gjonin, të birin e Xhelil Gjoni, politbyroistit famëkeq të mitingut të ekstremistëve të majtë të korrikut 1990, ku u shanë ata që hynë në ambasada me eksodin e korrikut dhe u kërcënuan familjet e tyre. Gjithashtu Meta mori pranë vetes në kryeministri si jurist të birin e Prokop Murrës. Asnjë prej këtyre njerëzve nuk kishte zotësi të veçantë, por ata qenë atje vetëm për dekoracion, që Meta të merrte mbështetjen e qarqeve konservatore të së majtës. Është një gjë e njohur se Meta mbajti pranë si këshilltar privat Ramiz Alinë, me të cilin ka shumë afërsi edhe sot. Synimi i Metës pasi u bë kryeministër ishte që, pasi PS të fitonte zgjedhjet parlamentare të vitit 2001, ai të merrte një mandat tjetër për kryeministër dhe pastaj të provokonte një kongres të jashtëzakonshëm të kësaj partie në të cilin ai (Meta) do t’ i rrëmbente Nanos vendin e kryetarit të PS. Në këtë lojë Meta llogariste mbështetjen e Presidentit Meidani, të cilin pastaj Meta do ta mbështeste për t’ u rizgjedhur president në vitin 2002, fill pas zgjedhjeve parlamentare. Që të realizohej ky plan duhej që të izolohej Fatos Nano. Që të bëhej kjo gjë duhej që të goditej edhe Sali Berisha, me të cilin Nano qe i lidhur politikisht si një vëlla siamez. Meta e dinte se Nano dhe Berisha do të mbështesnin gjithherë indirekt njëri-tjetrin pasi e dinin se vetëm të dy mund të mbeteshin në politikë. Goditjen kundër Berishës Meta e ndërmori në dy linja. Nga njëra anë nxiti dhe mbështeti rivalin e Berishës Genc Pollo që të krijonte një parti rivale me PD-në, duke bërë që kjo parti të regjistrohej praktikisht me logon dhe siglën e PD, në mënyrë që të gaboheshin mbështetësit e PD dhe të votonin për të, kur të merrnin në dorë fletën e votimit, në anën tjetër filloi të ushtronte një represion të madh policor kundër opozitës, duke synuar në radhë të parë vetë Berishën. Kur opozita kaloi në protesta pas zgjedhjeve vendore të vjeshtës 2000, të cilat ajo i quajti të manipuluara, zgjedhje ku e majta fitoi mbi 80% të bashkive dhe komunave, çka e zhdukte praktikisht opozitën nga pushteti vendor, Meta reagoi duke ushtruar ndaj saj një dhunë policore të shpërpjesëtuar, që qartas ishte e llogaritur për ta provokuar opozitën që të reagonte më dhunë, në mënyrë që t’ i jepte një goditje shkatërruese. Ky duel i dhunës politike u kulmua rrezikshëm në 28 nëntor 2000, kur selia e PD në Tiranë u rrethua me autoblinda dhe me forca policore speciale. Rreth mesnatës, kryetari i PD-së, Sali Berisha u rrëmbye nga forcat policore, duke dalë nga selia e partisë së tij dhe u çua në Drejtorinë e Policisë së Tiranës, me justifikimin se nuk i ishte përgjigjur thirrjes së Prokurorisë për t’ u paraqitur për çështjen penale të hapur ndaj tij për organizim të tubimeve të paligjshme. Kjo ngjarje ka mbetur e errët edhe sot. Disa thonë se Meta e bëri këtë për t’ i kërkuar Berishës bashkëpunim kundër Nanos, gjë të cilën Berisha nuk mund ta pranonte dhe Meta nuk kishte çfarë t’ i ofronte si këmbim veç ndalimit të ndjekjes penale kundër tij, gjë që Berisha e dinte mirë se nuk varej nga Meta, por nga ndërkombëtarët. Si kryeministër Meta zbuloi diskrepancën e thellë midis postit të lartë që ai mori papritur dhe nivelit të tij intelektual dhe madje edhe etikës së tij. Me qeshjen e tij të zhurmshme, në takimet me shtetarët e huaj, me gjasë të mësuar në palestra, në rrethet e peshëngritësve, ai u tregoi shtetarëve të huaj se nga etika e klasit të lartë, kishte ende gjithçka për të mësuar. Atij i pëlqente të tregonte ngjarje anekdotike me të cilat qeshte vetë i pari dhe, ndërsa e bënte këtë gjë, së paku në një rast u bë viktimë e kamerave të fshehta të televizioneve. Kur u bë kryeministër Meta tregoi se kishte një prirje hedonike të skajshme, pra një prirje për të bërë një jetë luksoze, me shpenzime të mëdha për veshje, automjete, udhëtime luksoze jashtë vendit me çartera, jahte etj. Por, Meta, në fillim u tregua më i aftë se Nano për ta kamufluar këtë aspekt të jetës së vet. Me të ardhur Meta në pushtet, që në nëntor 1999, Nano bëri një provë të asaj që më pas do të njihej si Lëvizja për katarsis, duke nxitur një numër zyrtarësh të lartë që të bënin akuza publike për korrupsion ndaj qeverisë “Meta”, posaçërisht ndaj ministrit të mbrojtjes dhe atij të punëve të brendshme. Meta reagoi me forcë, duke u kërkuar ministrave të tij që të ndëshkonin ashpër të gjithë ata vartës të tyre që do të bënin gjëra të tilla në të ardhmen. Nano dhe Meta bënë një paqe të ftohtë për shkak të zgjedhjeve parlamentare të vitit 2001. Në këto zgjedhje, Ilir Meta, ndaj të cilit kishte, nga opozita dhe qarqe brenda PS, akuza për krahinorizëm, do të thotë për favorizimin e skraparllinjve, kandidoi për deputet pikërisht në Skrapar, ku Meta kandidonte për deputet për herë të katërt që nga viti 1992, duke fituar në të gjitha herët. Meta u bë kështu i vetmi lider politik në periudhën paskomuniste që kandidonte në vendin nga ku e kishte origjinën. Nano, Berisha, Meidani, Majko patën parapëlqyer mos të kandidonin në vendin nga ku e kishin origjinën. Meta fitoi në Skrapar me 92% të votave, por kjo vështirë se e rriste rating-un e tij politik, madje më tepër e dëmtonte, pasi kështu Meta paraqitej si një shtetar shumë lokalist, ose po të përdor një shprehje të përdorur nga Ismail Kadare në një rast tjetër për Berishën, shfaqte tribalizëm. Pas zgjedhjeve, që u fituan nga PS, Fatos Nano e filloi luftën me Ilir Metën, duke bërë një protagonizëm disi grotesk, me rastin e votimit në KPD-në e PS-së të kandidatit që PS do t’ i paraqiste Kuvendit për kryeministër. Nano shpalli se kandidatët për kryeministra në PS duhet të përmbushnin një formular të përpiluar nga kryetari Nano. Formulari qe i konceptuar në një mënyrë të tillë që të poshtëronte Ilir Metën. Ilir Meta megjithatë e mbushi formularin të cilin Nano e paraqiste me komente tallëse në tavolina kafenesh. Atëherë për t’ u hakmarrë ndaj Nanos, Ilir Meta organizoi protestën e famshme të Shkëlqim Metës para selisë së PS-së me sloganin “Duam formularin”, protestë të cilën Nano e quajti veprim karagjozësh politikë. Ilir Meta, fitoi thellë në garën në KPD për mandatin e kryeministrit të paszgjedhjeve, përballë njeriut të Nanos, Arben Malaj. Fitorja e Metës u pa si një avancim i tij drejt postit të kryetarit të PS, në kongresin e ardhshëm të partisë, që pas të gjitha gjasave Meta do të bënte gjithçka që të bëhej i parakohshëm. Për një moment u duk sikur qenë vërtetuar fjalët e Majkos dhe se Ilir Meta kishte arritur që ta kapte «demin» Nano për brirësh dhe ta nënshtronte. Dukej sikur «demi» nuk mund të bënte gjë tjetër vec të jepte disa goditje të mjera me bisht, si ajo gjetja e formularit, apo kandidimi i Arben Malajt për kryeministër. Por, «demi» që kishte kapur për brirësh Meta nuk ishte vetëm Nano, por një forcë shumë më e madhe për të, para së cilës Meta dukej si lepuri para demit. Për herë të parë në historinë e PS, posti i kryetarit, i mbajtur deri atëherë nga një ortodoks, u pretendua në mënyrë serioze nga një musliman. Nuk dihet nëse Meta e kishte të qartë se ai qe duke cenuar kompromisin SHBA-Greqi për politikën shqiptare të vitit 1990. Në gusht 2001, Meta gjithsesi fitoi dhe me mbështetjen amerikane, gjë që shpjegohet me atë se SHBA-të po e shpërblenin Greqinë në të njëjtën monedhë për nxitjen që i pati bërë klanit proortodoks që të merrte kontrollin e PD-së në vitin 1991. Gjithsesi, amerikanët përsëri mund t’ i rikthenin gjërat në linjën e parë, pasi t’ i jepnin Greqisë të kuptonte se arbitri ku ajo duhej të drejtohej për zhvillimet në politikën shqiptare qenë SHBA-të. Dhe në fakt kështu ndodhi. Pasi Meta u ribë kryeministër në shtator 2001 dhe dukej i plotfuqishëm dhe në rrugën e sigurt drejt marrjes së postit të kryetarit të partisë, Nano filloi një fushatë për ta rrëzuar nga pushteti, duke pasur qartas edhe mbështetjen greke, por dhe atë amerikane. Ilir Meta gjatë kohës që ishte kryeministër bëri të pamundurën që të bëhej i pëlqyeshëm për Greqinë. Veç favoreve ekonomike që i bëri Greqisë, Meta bëri dhe gjeste të tjera si fjalët që i tha një shtetari të lartë grek se në fshatin e vet në Skrapar banorët kujdeseshin për varret e ushtarëve grekë të rënë në Luftën e Dytë Botërore, ose kur në vitin 2000 kur shkoi dhe kërceu vallen greke të kleftëve «Karaguna» në Dropull së bashku me ministrin e jashtëm grek të asaj kohe Jorgo Papandreu, në prag të zgjedhjeve parlamentare në Greqi. Por, me të gjitha këto që bëri Greqia do të parapëlqente të birin e Thanasit (Fatos Nanon) në vend të birit të Rexhepit (Ilir Metën). Kjo u duk në vjeshtën e vitit 2001. Fushata anti-Metë e Nanos në këtë kohë, që u njoh me emrin Lëvizja për Katarsis (pastrim), në dukje qe një fushatë antikorrupsion, por në realitet synonte që ta largonte Metën nga pushteti për t’ i hapur rrugën Nanos për të ardhur në pushtet. Në këtë duel ndodhën pak a shumë të gjitha gjërat e imagjinueshme dhe të paimagjinueshme. Shpejt konflikti mes dy palëve u shkallëzua dhe retorika politike precipitoi. Për Nanon nuk qe e vështirë që të gjente shembuj të korrupsionit nga qeverisja e Ilir Metës, që ishte «thembra e Akilit» për kryeministrin Meta. Meta, nga ana e tij, u kundërpërgjigj duke e akuzuar Nanon për lidhje me krimin e organizuar. Nano e quajti Metën një kryeministër që qeveris me metoda fashiste, ndërsa Meta e akuzoi Nanon se kërkon që të bëhet «Padrino» mafioz i Shqipërisë. Nano e akuzoi Metën se qëndronte pas incidentit që i ndodhi atij duke udhëtuar me automjet në Jug të vendit në gusht 2001, duke e quajtur këtë një atentat të organizuar nga Meta. Në këtë duel Nano, duke përfituar nga atmosfera antiislamike e krijuar në Perëndim pas 11 shtatorit 2001, përdori si expedient edhe argumentin religjioz për ta denigruar Ilir Metën në sytë e kancelarive të huaja. Në fillim të vitit 2001, Ilir Meta, duke qenë kryeministër pati bërë një veprim të çuditshëm për një shtetar laik, duke mbajtur një fjalim plot patos në Kongresin e muslimanëve bektashinj të mbajtur në Tiranë, ku deklaroi se edhe ai është një prej tyre, madje recitoi dhe një vjershë popullore, ku lavdërohej Abaz Aliu, shenjti shiit. Kjo qe një dhuratë e papritur për Nanon që nuk hezitoi ta përdorte për të thënë se Meta qe një praktikant islamik! Meta u përpoq ta mbronte deri në fund kolltukun e kryeministrit, duke mos dhënë dorëheqjen edhe pasi nuk arriti dot që të siguronte miratimin e parlamentit për ndryshimet që bëri në kabinetin e vet, për të pastruar imazhin e qeverisë së vet, pas akuzave për korrupsion. Me këtë Meta vetëm sa zgjati agoninë e qeverisë së vet. Gjithsesi, megjithëse kërkoi ndihmën e Abaz Aliut Meta ra nga pushteti në shkurt 2002. «Demi» Nano vërtet ishte kapur për brirësh, por ai kishte dhënë një goditje me bisht dhe e kishte rrëzuar Metën. Me këtë u mbyll një epokë tek e majta shqiptare, pasi sfida e Metës duket se qe e fundit serioze që lëshonte një musliman për të marrë lidershipin e së majtës shqiptare. Era e gjatë e muslimanëve në krye të së majtës shqiptare, me Enver Hoxhën dhe Ramiz Alinë qe mbyllur përfundimisht me dështimin e Metës. Tashmë qe bërë e qartë se ishte era e kristianëve ortodoksë në lidershipin e së majtës. Si për ta konfirmuar këtë vendin e Metës në krye të qeverisë e zuri Majko, që kryesoi praktikisht një qeveri kalimtare, nga e cila ai nxori vetëm sadisfaksionin vanitoz për t’ u bërë kryeministër pas rënies së ish-mikut të vet që e pati tradhtuar në vitin 1999. Në një intervistë televizive atëherë Meta pretendoi se Nano i pati ofruar si kompromis që, nëse Meta pranonte ta mbështeste Nanon për t’ u bërë President i Republikës, Nano do ta mbështeste Metën për t’ u bërë kryeministër. Kjo nuk ngjante e besueshme pasi Nano atëherë realisht donte postin e kryeministrit dhe aspiratën për t’ u bërë President e kishte vetëm një manovër mashtruese politike. Për qeverisjen e vet Meta u përpoq që të krijojë mitin politik sikur ai bëri punë të mëdha, duke i atribuuar vetes së pari meritën e ndërtimit të rrugëve. «Meta ndërtoi rrugët!» ky është slogani i metistëve. Por, se sa rrugë ndërton një kryeministër ky është njëri aspekt i vlerësimit të tij, aspekti tjetër është se sa kohë mbajnë rrugët e ndërtuara, gjë që verifikon nëse ndërtimi është bërë për të përfituar me anë të korrupsionit, apo për të bërë një punë të ndershme. Meta i ndërtoi rrugët me kosto të lartë, duke e justifikuar këtë se ato do të qenë të cilësisë së lartë dhe do të mbanin gjatë. Por, nuk ndodhi kështu. Autostrada Tiranë-Durrës është simbol i dështimit të Metës në ndërtimin e rrugëve. Ajo, edhe pse është riparuar disa herë që pas ndërtimit, është duke u prishur aq shumë, sa praktikisht, së shpejti do të duhet që të ndërtohet nga e para.

--------------------------------------------------------------------------------
marre nga fsh.

[Brari]

Topalli: Opozita të ndalë dhunën ndaj punonjësve të Kuvendit


Kryetarja e Kuvendit, Jozefina Topalli, u kërkoi dje deputetëve të opozitës të respektojnë rregulloren e parlamentit dhe të ndalojnë aktet e dhunshme ndaj punonjësve të Shërbimit të Sigurisë gjatë seancave plenare. Duke iu referuar rasteve të shpeshta të dhunës së deputetëve socialistë ndaj punonjësve të këtij shërbimi në sallën e legjislativit, kryeparlamentarja sqaroi deputetët se operimi i Shërbimit të Sigurisë në Kuvend është i përcaktuar në rregulloren e legjislativit, që është hartuar dhe miratuar nga të gjitha palët gjatë kohës kur socialistët kishin mazhorancën parlamentare. Ndërkohë, deputetët socialistë shprehën shqetësimin për emrin se si duhej të quhej ky lloj shërbimi, ndërkohë që nuk bënë asnjë koment për dhunën publike që ushtroi deputeti i PSD-së, Skënder Gjinushi, ndaj një punonjësi të Shërbimit të Sigurisë gjatë seancës së kaluar. Madje socialistët janë munduar të justifikojnë sjelljet e tyre të turpshme ndaj punonjësve të Gardës, me faktin e prezencës së tyre në mjediset e sallës ku zhvillohen seancat plenare. Por Kryetarja e Kuvendit, duke iu referuar rregullores, u shpreh se Shërbimi i Sigurisë në Kuvend dhe mënyra sesi ai vepron, bazohet në nenin 122 të Rregullores së Kuvendit. "Në nenin 122 të kësaj rregulloreje thuhet se për të siguruar rendin dhe qetësinë në të gjitha mjediset e Kuvendit, funksionon Shërbimi i Sigurisë në Kuvend. Shërbimi i Sigurisë në mjediset e Kuvendit është i armatosur, ndërsa në sallën e zhvillimit të seancave plenare është i paarmatosur. Shërbimi pajiset me uniformë të veçantë dhe mjete teknike për plotësimin e detyrave të tij", u shpreh Topalli, duke cituar nenin përkatës të rregullores. Duke iu referuar të njëjtit nen të rregullores, ajo u shpreh se punonjësit e Shërbimit të Sigurisë në Kuvend veprojnë në sallën e seancave plenare të Kuvendit vetëm me urdhër të kryetarit ose të drejtuesit të seancës dhe jashtë sallës së seancës plenare, sipas rregullave të përcaktuara nga Byroja e Kuvendit. Duke parë shtimin e numrit të rasteve të dhunës së deputetëve të opozitës ndaj këtyre punonjësve, Topalli u ka kërkuar deputetëve socialistë që të respektojnë punonjësit e këtij shërbimi. Pothuajse që nga koha e daljes në opozitë, deputetët e Partisë Socialiste kanë provokuar në mënyrë të vazhdueshme dhe me metodat më të ulëta punonjësit e Shërbimit të Sigurisë në sallën e seancave plenare, me qëllim nxitjen e një kundërreagimi nga ana e tyre. Kjo ka qenë pjesë e strategjisë së socialistëve për të justifikuar deklaratat e tyre se mazhoranca po dhunon opozitën nëpërmjet punonjësve të Gardës, por që nuk ka gjetur asnjëherë terrenin e duhur për t'u realizuar, pasi qëndrimet e punonjësve të Shërbimit të Sigurisë së Kuvendit kanë qenë gjithnjë korrekte dhe në përputhje të plotë me rregulloren e parlamentit.

Ylber Drazhi





RD

[oliinter]

brari nuk ke ndonje pune tjeter po te besh zedhenesin e berishes apo nanos?
qe te dy keta te fundit jane komunista me tesere mer daje dhe ilir meta ka qene i rreshtuar ne krah te A. Hajdarit me shoke kur rrezuan ramiz aline dhe komunistet nga pushteti. por kete gje nuk e arriten pasi ne krye hipi nje komunist tjeter SALI BERISHA. Mos u bej dhe ti peng i ketyre dy specieve te keqija qe kane ozurpuar politiken shqiptare prej vitesh. Ka ardhur koha qe me NANON te ike dhe super komunisti BERISHA.
ILIR META eshte nje kryeminister i sukseshmem doni apo nuk doni ju nano-berishiane. Te shohim se sa vota do te fitoje Berisha me kta sybeter qe po qeveris. Nuk ma ndjen fare dhe nuk kam aspak frike nga klani i kesaj dysheje te fuqishme.

Respekte

[drity]

ilir meta ka qene i rreshtuar ne krah te A. Hajdarit me shoke kur rrezuan ramiz aline dhe komunistet nga pushteti.

E ke te sigurt apo e ke me te degjuar ?

Une kam qene ne krahe te A.Hajdarit dhe S.Berishes ato dite, dhe nuk mbaj mend te kem pare I.Meten.

[Forumisti]

dirty... o ne krah te saliut ...o ne krah te azemit...
nuk ka mundesi te kesh qene me te dy
Saliu na erdhi e na tha qe po vepronim gabim apo se mban mend??

[oliinter]

E ke te sigurt apo e ke me te degjuar ?

Une kam qene ne krahe te A.Hajdarit dhe S.Berishes ato dite, dhe nuk mbaj mend te kem pare I.Meten.

ti me duket se skq qene fare atje me duket pasi ne takimin me ramiz aline ishte ilir meta ne takim. por ti me duket se ske qene fare atje mer daje. kushedi se sa here e kane pranu te gjithe qe I Meta ka qene me ta.

jo per gje por edhe media televizive a atehershme e ka dhene disa here kete lajm.

tung dhe bejuni fresk berishes dhe nanos

[drity]

Forumisti,

Gjate protestave te studenteve, dy personazhe gjendeshin tek qyteti studenti, Berisha dhe Hajdari. Nuk jam duke komentuar rolin e tyre, por vetem prezencen.
E mbaj mend shume mire se kam ndenjur disa dite pa buke : -)

oliinter,

Ramizi u rezua nga pushteti momentin e protestave te studenteve, çfare nodhi pas atij momenti mund te quhet politike dhe jo rrezim pushteti : -)

Nuk e di çfare moshe ke, por me krijon pershtypjen qe i ke me te degjuara dhe jo me te pare Kam qene atje qe nga fillimi, i cili sa per ta kujtuar nuk ishte tek qyteti studenti por tek artet : -)

Nuk dua te krijoj polemika per kete teme, por me vjen inat kur disa "personalitete" nga politika e sotme shqiptare hiqen si iniciatore te rrezimit te sistemit te PPSHse. Gjate atyre diteve, po e perseris, vetem Hajdari dhe Berisha ishin tek qyteti studenti, as Rama, as Nano, as njeri tjeter.

cheers,

[oliinter]

nuk e di se per cfare e ke fjalen kur thua qe tek artet kemi qene une berisha dhe hajdari. mbase keni pi nje kafe te tre dhe normale qe nuk ka qene ilir meta

ndersa po te shikosh grupin e studenteve qe takuan kreun e shtetit te athershem Ramiz Alia e kupton menjehere qe midis tyre ka qene edhe Meta.

e zgjatem shume kete muhabet me duket.
P.s meta nuk mori pjese me ne mitingjet e berishes pasi kaloi ne pertine socialiste dhe normale qe nuk ka qene me pjese e juaja.

Bile ai eshte bere deputet ne skrapar ne zgjedhjet e 22 marsit 1992 ku zevendesoi Ajli ALUSHANIN ne skrapar ish minister i shendetesise.

respekte

[vagabondo_nyc]

Dhe sikur te kete qene do e feshijme ca ka ktu? Sala i tha troc P. Majkos jom bo pishmon qe ta dhashe ate dekoraten si pishtar i demokracis.

[Brari]

Cka qene Meta ne 90 91 92 ska fort rendesi.
Meta sot eshte hajdut, mashtrues dhe ka formuar nje falange qe quhet LSI ku bejne pjese ajka e stalinisteve shqiptare.

Aty militon Braho, komisari i falangave enveriste ne te gjitha kohet dhe instruktori i hedhjes se bombes ne mitingun me Berishen ne shkallnur ku ishin qindra femije gra e burra ..
Fati a Zoti dhe granata ofensive nuk shpertheu fale dhe vigjilences se bodigardeve.. se aty do ishte bere nje tragjedi..
Ne LSI militon Xhufi, nje gebels i propogandes staliniste te maskuar me armani..
Ne LSI militon dhe ai.. qe Nano e quan.. djallezia vete.. pra Klosi mjeshtri iintrigave ne KQZ te 97-tes dhe dirigjenti i vrasjeve qe kulmon me ekzekutimin e Azem hajdarit..
Aty militon dhe Zabiti..i brokajve ky bolshevik i zgjuar e dinak , ky kryefalangisti i Tragjedise se 97-tes qe trefishoj varrezat e Vlores duke e lene ate qytet me vdekjen neper kembe.. e me hije qe do ta terrorizojne ate qytet dhe nja 20 -30 vjet te tjera pas 97-te..
Meta eshte nje Stalin por me ca ndryshime .. ai nuk mban mustaqe si stalua.. dhe ka konto neper banka te huaja..

Ai do te krijoje nje duet kanibalesh me edvinin.. qe te shtypin e te vjedhin pa u shqetsuar nja 40 vjet rresht.. ne nje sistem tip pinocheto-enverist hitlerian te bojatisur..

Prandaj duhet ti ndalet hovi kti perbindeshi.. nga ata qe duan paqe e prosperitet e kualitete njerzore ne shoqerine shqiptare..

..