Ndjesi vdekataresh

[sonambul]

Ere seksi, malli dhe perqafimesh ne dhome
Vetem une ta sheroj zemren
prej zellit impotent per te perceptuar
te ardhmen

Ti me do, sepse ti je I pafajshem
Ti je I paster, I paster
Burri im dhe femija im je ti

Une te lartoj ne kult. Une te puth.
Puthja eshte instikt.
Une te perdor sa here qe kam nevoje
ashtu sic perdoret cdo Zot

Pas dritares zhurrma e qytetit
qyteti me njerezit
njerezit me jetet e tyre te kudondodhura
qe une i duroj...

Vajza jone e vogel qan ne dhomen ngjitur
Une masturboj

Detyra e nenes me pret
Detyra e zonjes se shtepise
Puna me pret

Oh, eshte shume vone!!!

[sonambul]

E-mail nje miku

Te shkruaj serish ne kete adrese qe me dashje, a padashur mbeti e jona. Une rralle hyj ne chat (qe pas njohjes sone, asnjehere me) dhe e gjitha nisi si loje per te kaluar dy ore ne pritje te nje miku. Dole ti dhe une ende me "shaka" (s'e di ne eshte me vend kjo fjale) te shkrova dhe te shkrova akoma. Vazhdoj te te shkruaj. Njoha nje njeri jashte rutines, nje mik "elektronik", por me mish e me kocka ne anen tjeter te monitorit. Me le lehte ishte keshtu. Ky komunikim m'a kurseu sikletin e veshtrimit ne sy, te trukimit te veshtrimeve, apo levizjeve ne tavoline (edhe pse te gjitha keto i kam te permbajtura). S'te shkrova me dhe thashe se te harrova. Por se brendshmi me mungove perhere. Ti dije se si te krijoje mungesa. Une e doja mikun e bisedes, sinqeritetin e mepastajme te komunikimit me ty, te folmen pa patur frike se tjetri do keqkuptohet. Respektova jeten tende, zgjedhjet e tua te diktuara nga koha, te rastit dhe te vullnetit te lire. Respektova ne ty nocionin "Familje", aq te shenjte per mua, qe mbase ne realitetin standart une nuk e pata kurre. E lashe veten te lire ne nje njohje te pazakonte (pak me hile, se nuk u shfaqa kurre), por une isha une. Jam prape une, prape me hile, se nuk po shfaqem kurre (nuk di pse po t'i them keto, se nuk u nisa te te shkruaj keshtu), por pa pendese qe i shkruaj ne anen tjeter te monitorit nje NJERIU.

I goditur edhe mesazhi yt i dyte. C'ke vendosur, te te korigjoj hartimin ne te cilin je i sigurt se do marresh 10 (dhjete), (se e meriton)? Apo po me nxit ta marr une hapin e nje ftese per kafe, ku dihet qe sipas marreveshjes qe e shkrove dhe e dekretove ti me pelqimin tend sovran, me bie te paguaj une? Faleminderit qe po me shkruan bukur.

Sot bera nje xhiro nga Qyteti Studenti. Ne syte e mi ishte ndryshe, larg prej perceptimit tend si nje vend i zhurrmshem e i qeshur...

Drejtoria e konvikteve nuk ishte harruar as kete vit fashen ku uronte mireseardhjen. Gjithe ajo qetesi ne morri godinash me krijuan idene ne nje varreze te stermadhe. Edhe pak dite dhe ai qytet do te jete si cdo varreze ne diten e madhe te ringjalljes. Zombi nga te katra skajet do vijne ta popullojne dhe zhurrmues do kuterbojne eren e tyre te nje tjeter edukate, asaj te provinces. Do te dallojne me gisht ne Kryeqytet, sidomos vitparistat, me ndrojtjen dhe mallin patetik per familjet (ca prej tyre shume te prapambetura) qe po kursejne rrogat mizerabile buxhetore per tu mbajtur frymen gjalle ne Tirane dhe per tu dhene shkolle.

Erdhi pra kontigjenti i ri i kerrcunjve, qe zdrukthetaret e paafte -pedagoget shqiptare (fale sistemit te mbrapshte arsimor shqiptar), do tu japin forme si te mundin. Do te jene te veshur me ngjyrat monotone te vjeshtes ne Tirane dhe me ngjyrat e flamurit te tyre ne stilin
Blu xhins,
Xhaketa+pantallona te zeza/gri
dhe bezhe.
Mund te fekse edhe ndonje e kuqe ndonjehere, por do te jete nje kombinim pa shije. Disa syresh do te mendojne se kane kapur qiellin me dore dhe do te sillen si kopje te shemtuara huliganesh te rendomte. Meshkujt do te jene kasta e p......... ne garen per te kapur dashnoren e pare (rregullat e studentit: 1. Dashnor/ore, 2. Para borxh, 3. Provim ne vjeshte).

Femrat, sidomos ato provincialet e prapambetura, do te kuptojne se sa vlete ka simitja qe kane ne mes te kembeve, kur ndonje bashkefshatar i tyre, tani i veshur me Armani (fals) do t'ua lype. Dhe ato do te perdridhen ne ato rrugica me parrullen "une e kam por nuk ta jap". Pas nje jave do te puthen rreze pemeve ne parkun aty rrotur dhe do te ***** si ****, duke shpresuar se deri ne vitin e katert, do ta kaparosin nje burre.

Do te bjejne ne dyqanet aty prane (sot te mbyllur), qe per nente muajt e vitit akademik do te jene dyqanet ushqimore me te shtrenjte te Tiranes, se u erdhi dita te zhvatin kete "malokeri" te mbrojtur vetem nga Zoti (ne rastin me te mire)

Do te ulen ne fakultet dhe mes bangash do te duken si veze te prishura mes pikerinash. Do te rruhen te meos thyhen, te pakten jo ne diten e provimit, ku shume prej tyre do te lypin nje 5 (pese) qe te mos thyhen. Nga viti i katert, kur t'ja kene hedhur lumit, do te bejne rrugeve si kompetente ne kulmin e hipokrizise. Dhe do te dale kasta e re e specialesheve...listeve, me fal, qe po u re ne dore te q... nenen.

Mund te vazhdoj edhe me po te duash, por them se per sot mjafton.

Ty te pershendes dhe deri sa te shkruhemi serish te uroj paqe.


P.S. Faleminderit qe ekziston!

[Eagle]

shkrim pervers!

[sonambul]

E DUA XHUPIN TËND

Unë e dua xhupin tënd ta vesh,
në çdo stinë,
si ëndje ,
kur jo krejt naive veten përkëdhel.

Mbi vetminë,
si mburojë e dua mbi shpinë.

Unë e dua xhupin tënd ta vesh,
brenda tij sekretet ngrohë, oh, sa rijnë
kur syri ia çel lotit portën
dhe loti faqet kapërdin!

Xhupin tënd ta vesh e dua
dhe mbytem në orgazmë ndjenjash
prej erës që më deh,
sa herë që dora jote kurvë me bën të dihem
dhe mënga e xhupit si princeshë.

E xhupin tënd e dua, e dua...,
sot më shume se dje.

Kur ti s’je,
më dëgjon vëmendshëm,
s’kundërshton, por hesht,
a thua e kupton
që si ai e përdorur ndihem,
e shfrytëzuar keq?


(Ky xhup- ky burg
dhe kjo ditë-natë
më ndjell në dhimbje bare
keqardhje për vetveten.)


Shtërngime duarsh ajri
dhe lot që shkrihen dyll
me hënën si qiri i stërmadh,
për xhupin janë pro,
kundër për ty
dhe abstenojnë që kujtimin tënd ta qas.

(Sekretet e mija nuk duan që ti t’i njohësh
unë dua që ato të të njohin ty.)

Xhupin tënd ta vesh e dua,
mungo po të duash në ritualn përqafim
si një dashnor i përkushtuar mbi mua flijohet
në vetsakrifikim.

[sonambul]

nitRoshi, e mora mesazhin tend dhe do te te shkruaj privatisht sapo te mundem. Me siper eshte nje poezi e publikuar rishtazi.

[sonambul]

I thought it wrong

Thought was a joke that we were playing
And all those words that we were saying
About life
About love!

You were so good, so sweet and bright
Your curls, your eyes so full of light
Your kiss, your touch
And such and such…!

We were so close and gave it all
Those weren’t words or jokes at all
And even though I loved you so
I let you go!

Thought I could stand in higher ground
Another shot, another round
This too shall pass
We’ll never last!

Thought I could get it all together
Thought it will change like changing weather
But did it ever?
It didn’t, never!

So full of song that night I miss
I was enslaved by curls, and lips
I thought it wrong
For you I long!

Don’t let me stop forever saying
Those words and jokes that we were playing
About us
About life

So full of light
So full of love!

[ajzberg]

E-mail nje miku

Te shkruaj serish ne kete adrese qe me dashje, a padashur mbeti e jona. Une rralle hyj ne chat (qe pas njohjes sone, asnjehere me) dhe e gjitha nisi si loje per te kaluar dy ore ne pritje te nje miku. Dole ti dhe une ende me "shaka" (s'e di ne eshte me vend kjo fjale) te shkrova dhe te shkrova akoma. Vazhdoj te te shkruaj. Njoha nje njeri jashte rutines, nje mik "elektronik", por me mish e me kocka ne anen tjeter te monitorit. Me le lehte ishte keshtu. Ky komunikim m'a kurseu sikletin e veshtrimit ne sy, te trukimit te veshtrimeve, apo levizjeve ne tavoline (edhe pse te gjitha keto i kam te permbajtura). S'te shkrova me dhe thashe se te harrova. Por se brendshmi me mungove perhere. Ti dije se si te krijoje mungesa. Une e doja mikun e bisedes, sinqeritetin e mepastajme te komunikimit me ty, te folmen pa patur frike se tjetri do keqkuptohet. Respektova jeten tende, zgjedhjet e tua te diktuara nga koha, te rastit dhe te vullnetit te lire. Respektova ne ty nocionin "Familje", aq te shenjte per mua, qe mbase ne realitetin standart une nuk e pata kurre. E lashe veten te lire ne nje njohje te pazakonte (pak me hile, se nuk u shfaqa kurre), por une isha une. Jam prape une, prape me hile, se nuk po shfaqem kurre (nuk di pse po t'i them keto, se nuk u nisa te te shkruaj keshtu), por pa pendese qe i shkruaj ne anen tjeter te monitorit nje NJERIU.

I goditur edhe mesazhi yt i dyte. C'ke vendosur, te te korigjoj hartimin ne te cilin je i sigurt se do marresh 10 (dhjete), (se e meriton)? Apo po me nxit ta marr une hapin e nje ftese per kafe, ku dihet qe sipas marreveshjes qe e shkrove dhe e dekretove ti me pelqimin tend sovran, me bie te paguaj une? Faleminderit qe po me shkruan bukur.

Sot bera nje xhiro nga Qyteti Studenti. Ne syte e mi ishte ndryshe, larg prej perceptimit tend si nje vend i zhurrmshem e i qeshur...

Drejtoria e konvikteve nuk ishte harruar as kete vit fashen ku uronte mireseardhjen. Gjithe ajo qetesi ne morri godinash me krijuan idene ne nje varreze te stermadhe. Edhe pak dite dhe ai qytet do te jete si cdo varreze ne diten e madhe te ringjalljes. Zombi nga te katra skajet do vijne ta popullojne dhe zhurrmues do kuterbojne eren e tyre te nje tjeter edukate, asaj te provinces. Do te dallojne me gisht ne Kryeqytet, sidomos vitparistat, me ndrojtjen dhe mallin patetik per familjet (ca prej tyre shume te prapambetura) qe po kursejne rrogat mizerabile buxhetore per tu mbajtur frymen gjalle ne Tirane dhe per tu dhene shkolle.

Erdhi pra kontigjenti i ri i kerrcunjve, qe zdrukthetaret e paafte -pedagoget shqiptare (fale sistemit te mbrapshte arsimor shqiptar), do tu japin forme si te mundin. Do te jene te veshur me ngjyrat monotone te vjeshtes ne Tirane dhe me ngjyrat e flamurit te tyre ne stilin
Blu xhins,
Xhaketa+pantallona te zeza/gri
dhe bezhe.
Mund te fekse edhe ndonje e kuqe ndonjehere, por do te jete nje kombinim pa shije. Disa syresh do te mendojne se kane kapur qiellin me dore dhe do te sillen si kopje te shemtuara huliganesh te rendomte. Meshkujt do te jene kasta e p......... ne garen per te kapur dashnoren e pare (rregullat e studentit: 1. Dashnor/ore, 2. Para borxh, 3. Provim ne vjeshte).

Femrat, sidomos ato provincialet e prapambetura, do te kuptojne se sa vlete ka simitja qe kane ne mes te kembeve, kur ndonje bashkefshatar i tyre, tani i veshur me Armani (fals) do t'ua lype. Dhe ato do te perdridhen ne ato rrugica me parrullen "une e kam por nuk ta jap". Pas nje jave do te puthen rreze pemeve ne parkun aty rrotur dhe do te ***** si ****, duke shpresuar se deri ne vitin e katert, do ta kaparosin nje burre.

Do te bjejne ne dyqanet aty prane (sot te mbyllur), qe per nente muajt e vitit akademik do te jene dyqanet ushqimore me te shtrenjte te Tiranes, se u erdhi dita te zhvatin kete "malokeri" te mbrojtur vetem nga Zoti (ne rastin me te mire)

Do te ulen ne fakultet dhe mes bangash do te duken si veze te prishura mes pikerinash. Do te rruhen te meos thyhen, te pakten jo ne diten e provimit, ku shume prej tyre do te lypin nje 5 (pese) qe te mos thyhen. Nga viti i katert, kur t'ja kene hedhur lumit, do te bejne rrugeve si kompetente ne kulmin e hipokrizise. Dhe do te dale kasta e re e specialesheve...listeve, me fal, qe po u re ne dore te q... nenen.

Mund te vazhdoj edhe me po te duash, por them se per sot mjafton.

Ty te pershendes dhe deri sa te shkruhemi serish te uroj paqe.


P.S. Faleminderit qe ekziston!

Me pelqeu,keni nje lente te hatashme ..........