Përgjigje Pyetjeve Materialiste!

[Omari]

KUR’ANI NË SHUMË VENDE I TREMB ASHPËR ATA QË NUK I RESPEKTOJNË URDHËRAT E ALL-LLAHUT. A NUK ËSHTË KJO E TEPËRT?

Nga ky sekret del se: Shejtani dhe ata që shkojnë pas tij, janë në rrugën e devijimit që prishin e shkatërrojnë me një lëvizje të pakët duke hyrë në hakun e shumë vetëve dhe arrijnë të bëjnë shumë dëm. P.sh: Një kapiten i një anijeje të madhe të një shteti, as një minutë nuk mund të lëjë detyrën bosh. Ai nuk mund të thotë se çfarë u bë se unë pak u largova nga detyra ime, sepse përmbi të janë përgjegjësia e të gjithë mallërave që janë në anije bile edhe punëtorëve që janë aty, me pak gabim mund të ndodhë një shkatërrim i madh në anije. A nuk duhet të mbajë përgjegjësi ai? A nuk duhet të merret parasysh ankesa e udhëtarëve? Njësoj edhe All-llahu i Madhëruar në Kur’an porositë që të ruhen prej djallit dhe t’i mbështeten Atij. Kjo është arsyeja që mëkatari është duke sulmuar tërë qeniet. Siç e thashë edhe më parë, secili e adhuron Krijuesin e vet me veprat që ka urdhëruar Ai. Mëkatari me mos adhurimin e tij ka hyrë në hakun e secilës qenie dhe Krijuesit të vet. Për këtë arsye All-llahu me Kur’an i paralajmëron atyre dhe ky paralajmërim është në shumë vende dhe është një gojëtari e bukur. Bediuzzaman

[Omari]

Përgjigje: Duke u kujdesur fillimisht të vështroni disa pikave që do t’ua parashtroj, më pas do të keni mundesi që të jepni gjykim vetë:

1- Mos kujtoni se kur ka ardhur feja islame, burrat kanë pasur ndonjë zakon që të martohen vetëm me një grua, ndërsa në momentin që ka ardhur feja islame kush ka mundur, jo katër por ka marrë dyzet gra, kurse feja islame nga dyzet ka mundur ta zbresë deri në katër...

2- Ligji i fesë islame nuk i ka zbritur një krahine, një shteti apo një kontinenti, apo vetëm për një shekull. Ajo është një fe e botëkuptimit që ligji i Tij zgjat deri në kijamet (deri në fundin e jetës), ndërsa që prej 14 shekujsh nga kushtetuta e Tij askush nuk ka mundur t’ia fshijë ndonjë pikë. Meqë si me forcë ashtu edhe me gjendje njerëzit nuk janë të njëjtë, nga kjo arsye ka lindur edhe toleranca e botëkuptimit të Kur’anit. Sepse brenda ligjit të Tij siç jeton ai i varfëri që është i dobët dhe nuk ka forcë, njësoj feja nuk duhet t’i përjashtojë edhe ato që janë pasanikë dhe veset e tyre i bëjnë Atij përshtypje jashtëzakonisht të keqe.

3- Feja islame i ka lejuar meshkujt të martohen deri me katër gra, për arsye se femrat nuk shkojnë nëpër luftra që të luftojnë me armiqtë, por shkojnë vetëm mashkujt. Për t’ju ndihmuar atyre dhe që të mos shkojnë poshtë nuset e gratë e ushtarëve që kanë vdekur në luftë, pra a nuk ka nevojë të dilet zot këtyre femrëve dhe fëmive tyre të vexhël që burat e këtyre nuseve dhe baballarët e këtyre fëmive që kanë dhënë shpirtë dhe janë bërë dëshmorë për të shpëtojnë atdheun dhe namusin e tij dhe të popullit vetë nga armiqtë, pra edhe kjo është një shkak që burrave është lejuar që të martohen deri me katër gra.

4- Feja islame martesën e burrave e ka lejuar deri me katër gra, por nuk e ka urdhëruar, vetëm e ka lejuar, bile e ka lejuar me kushte shumë të vështira. Duke thënë se: “E nëse i friksoheni padrejtësisë (ndaj tyre) atëherë martohuni vetëm me një”. Pra, burrin e ka lejuar duke urdhëruar atij që t’ia plotësojë nevojat e saj, që secila grua ta ketë, dhomën e saj veç, veshmbathjen, ngrënien dhe çdo katër net njëra prej tyre ta ketë rendin e bashkimit me bashkshortin e saj.

5- Ligji i fesë islame mashkujve i ka lejuar martesën me katër gra, për të mbrojtur interesat e burrave ato duke i mbrojtur nga harami, sepse në periudha të caktuara të grave, burrat i ka ndaluar që të bashkohen me gratë e veta, sepse në medhhebin tonë të Imami Adhamit ajo periudhë fillon nga 3 e vazhdon deri 10 ditë, kurse ne medhhebin Shafi ajo periudhë zgjatë deri 15 ditë. Pra feja islame për t’i mbrojtur ata që të mos shkojnë në haram u ka dhënë leje me kushte të vështira që të martohen deri me katër gra.

6- Qëllimi kryesor i martesës është shumëzimi i njerëzve, nuk është dëshira e bashkimit, qejfi vetëm se është një parapagesë, se njerzit pa interes nuk bëjnë punë pra për arsye se forca e lindjes së grave përfundohet shumë herët, për këtë ështe dhënë lejë poligamisë- martesës edhe me femra të tjera. Pra duke kufizuar deri me katër.

7- Këtë çështje e kritikojnë kundërshtarët e fesë islame bashkë me ata që kanë rënë në devijim, në mendjet e huaja, kurse nuk i mjafton një këtyre që kritikojnë, por po qe se gjejnë mundësi çdo ditë vrapojnë që të bëjnë dhunë e seks me femrat e ndryshme të huaja.
Kam lexuar në një gazetë ku thuhej se: në një shtet të Evropës për një vit, vetëm pjesa që kanë mundur të konstatojnë, numri i dhunimeve kishte arritur deri 220.000. Prap në një shtet tjetër të europër ishte konstatuar se 66% lindja e fmive ishte bërë me rrugë jo normal. Kurse feja islame e ka ndaluar rreptësisht atë! Burrave i lejon të bashkohen vetëm me ato që janë kurorëzuar që ta marrin edhe barrën e fëmijës që do t’i lindë duke i ndaluar rreptësisht që të afrohen femrave të huaja. Se ligësia e asaj sot ka dalur në shesh më mirë me sëmundjen (aids), kurse edhe nëpër spitale janë duke varur tabela me shkrime të mëdha “Mos u bashkoni e mos bëni seks me gratë e huaja se ka mundësi të përballoheni me rreziqe të kësaj sëmundjeje që s’ka shpëtim”.

8- Feja islame martesën për dikë e ka bërë farz, për dikë vaxhip, për dikë synnet, për dikë edhe haram. Domethënë, dembelit nuk i lejohet martesa se ai duke u bërë peshë tjetërkujt nuk përpiqet ta nxjerrë as bukën e vet, si lejohet martesa për to që ta angazhosh atë edhe me furnizimin e shoqes së tij, (ajo edhe në qoftë se është një i vetëm). Sepse feja islame femrat nazike nuk i angazhon me furnizimin e shtëpisë sepse asaj të nesërmen do t’i lindin femijët dhe ato ajo duhet t’i edukojë, sepse edukata familjare është themeli i një populli. Se e shohim në për televizion ku kanë marur kamera sekrete të vendeve ku rriten fëmitë e huaja (Si ia godasin shpullën fytyrës së fëmive vexhil, përsëri ne qoftë se nuk heshtin ia japin drogën që të flejë dhe të heshte.)

9- Deri sot asnjë ligj nuk ka mundur të bëhët 100% i dobishëm për popullin e tij. Në këtë mënyrë duhet të mirret para syshë dobija e shumicës, meqë feja islame është ligj i të gjithë njerëzimit, që sundimi i asaj do të vazhdojë deri në fundin e jetës së botës atëherë duke përmirësuar një popull nuk duhet të shkatërrojë tjetrin se gjykimi i tij është për secilin njeri që jeton nëpër vende të ndryshme të çdo shekulli.

10- Secili duhet të dije se mjeshtri i çfare do arti më mirë se tjerët edin të formoje ligj dhe formon letër përdorimi për atë që ka krijuar vetë. Yo krijesave të All-llahut, kurse edhe veglave që ka krijuar njeriu, për të nuk i vazhdon ligji i tjetërkujt, vetëmse i mjeshtrit vetë që eka shpikuar atë, asnjëri duke përdoruar çfare do maqinë nuk guxon të kundërshtoje mjeshtrit të saj. Nëse guxon në vend ta shkilesh frenin e maqinës shkile pedalin e gazit e atëhere shihe përfundimin. Pra edhe për ne është më mirë të hthemi se nuk duhet Të’i kundërshtojmë ligjit të All-llahut se, në secilin ligjë të Tijën janë dobira që mendja ynë nuk mund t’i konceptoje ato. Jam i mendimit se për këtë çështje me këto pika morët përgjigjen e duhur.

[Omari]

Meqenëse feja islame është universale dhe ka zbritur për të gjithë njerëzimin, ka dhënë zgjidhje për të gjitha çështjet e të gjitha vendeve. Kur’ani kur ka shpallur personat me të cilët është e ndaluar të martohemi me ta. Duke mospërmendur e ka lejuar martesën me fëmijët e dajës, tezes, xhaxhait dhe hallës, Me këtë vetëmse ka lejuar. Kështu që lejimi nuk do të thotë urdhërim. Kjo i ka vlejtur për ata që kanë mbetur të jetojnë nëpër ishulla të vogla dhe shumë disa popujve tjerë dhe zakoneve të tyre , të cilët e kanë pasur në praktikë këtë. Njerëzit dhe popujt që kanë qenë në luftë kanë bërë martesën mes njëri-tjetrit dhe për të mos i dhënë vajzën armikut ose pas islamit mosbesimtarëve, kanë praktikuar martesën edhe brenda farefisnisë. Kjo ka qenë një ligjërim i domosdoshmërisë që është paraqitur për to.
Megjithatë si nga ana mjekësore, ashtu edhe fetare nuk është këshilluar diçka e tillë. Nga ana social-fetare nuk këshillohet për arsye se, në rast divorci, përveç prishjes së marrëdhënieve bashkëshortore, shkaktohet edhe prishja e marrëdhënieve farefisnore, ku në islam lidhjet e mira me të afërmit janë të shenjta. Kurse e parë nga ana mjekësore në disa raste mund të paraqiten lindje jo të rregullta.
Në kulturat dhe zakonet e shqiptarëve dhe të Ballkanit në përgjithësi kjo praktikë është e pazbatuar dhe këtu nuk paraqitet asnjë kundërshtim me fenë islame.

[Omari]

PSE SHERIATI (LIGJI ISLAM) NE ÇËSHTJEN E TRASHËGIMISË KUR DJALIT I CAKTON DY PJESË, VAJZËS NJË?

Kur vajza martohet dhe shkon tek bashkëshorti i saj, nga babai i vet trashëgon një të tretën e pasurisë, kurse djalit (të vëllait) i takon dy të tretat. Vajza kur shkon nuse edhe ajo gjen dy pjesë të burrit të saj, kur e motra e burrit të saj ka marrë një pjesë. Pra motra me një pjesë që e ka marrë nga i ati, plotëson pjesën (hisen) e motrës së burrit të saj që ka marrë një e ka lënë dy pjesë kur është martuar (ose që do të marrë kur të martohet). Kjo sikur që vlen më tepër për pjesën e popullsisë që jeton në fshat dhe ka në pronësi toka dhe ara, ku ndarja e saj është më e vështirë kur merr gjysmën pjesë vajza, sepse duhet të shiten arërat më tepër në mënyrë që vajza të marrin hisen e vet, njësoj vlenë edhe për të pasurit që jetonin nëpër qytete, Sepse motra edhe vëllau po që nga babai trashëgojnë tri banesë motra merr një, vëllaut i mbesin dy, kurse edhe motra e burrit të saj ku do të martohet vajza ka marrur një e ka lënë dy. Tani më duket se u sqarua problemi. Këtë debatë e bëjnë më së shumti ata persona te cilëve i është ligështuar besimi dhe nuk mundin të bëjnë vendim se Krijuesi e din më mirë dhe se patjetër ligji i Tij ëshë më i mirë se i njerëzëve që janë krijesat e Tij ...

[Omari]

Feja islame ka zbritur për të plotësuar nevojat e shekujve të periudhës së gjatë deri në kijamet duke mos i turbulluar mendimet e individëve të secilit shekull. Kur ta mësojmë se nga Kur’ani famëlsrtë kanë buruar treqënd e pesëdhjetë mijë komente atëhere do të pranojmë se në të vërtetë është e mundur që secili ajeti Kur’anor që të ketë katër-pesë kuptime. Ndërsa Kur’ani famlartë së pari ka paraqitur parimin Farz dhe secilin njeri e ka angazhuar sipas fuqisë së tij. Urdhëri farz që është një udhër i saktë, prap myçtehidet (dijetarët gjeni).i medhhebeve, në disa çështje kanë ndryshime përsëri nuk kanë mundur të japin të njëjëtin gjykim. Parimi i dytë që quhet vaxhip më tepër i përballon nevojat e vendeve dhe njerëzve të ndryshëm, kuptimi i tij nuk është i saktë, siç thashë edhe më parë që kuptime të ndryshme duke patur mundësi të dalin edhe nga farzet, kurse nga vaxhibet edhe nga shume hadithet ka qenë e mundur dhe kanë dalur më tepër kuptime të ndryshme. Një shembull: Njëherë Profeti Muhammed (a.s.m) duke ndejtur me shokët ështe dëgjuar një zë, në këtë rastë Pejgamberi (a.s.m) u thotë shokëve: “Ky zë është zëri i një gurit që rrokuliset që 70 vjetë, e në këtë çastë ka rënë në xhehennem” sahabet duke mos arritur të kuptojnë kuptimin e saj, nuk kundëtshtojnë, pas 10 minutash erdhi një sahabe dhe tha në këtë çastë vdiç filan hipokriti që e kishte 70 vjetë dhe doli në sheshë kuptimi i fjalës së Pejgamberit (a.s.m.). Që si fjala e parë që kishte nevojë të sqarohet edhe shume ajete e hadithe kanë qenë të tillë dhe kanë shkaktuar që të bëhen katër medhhebe të ndryshme dhe sqarimi i saj është kështu.
P. sh: Një plak që është babai i katër djemve dhe është i sëmurë në shtrat, kur i thotë djemve o bijtë e mi po më hahet fruta, djemtë vrapojnë: njëri i bjen dardha, tjetri molla, një tjetër pjeshka e një tjetër qershija. Tani, a mund të mendoni kush ka gabuar? As njëri: Sepse babai i tyre nuk ka caktuar se çfarë fruti kërkon, vetëm se ka thënë frut. Si ky shembull edhe Kur’ani, veçanërishtë vaxhibët janë urdhëri i Allahut. Kur’ani që të mos ngatërrojë mendimet e njerëzve të ndryshëm të periudhës së gjatë të shumë shekujve nuk e ka sqaruar njerëzëve duke bërë tolerancë që ta sqarojnë dijetar kohrave që do të përjetojnë dhe ata janë “Verrasihune fil ilmi” (dijetarë të shquar) që të mundin ta nxjerrin kuptimin sipas gjendjes së shekullit dhe të gjendjes gjeografike të tyre, pa kundërshtuar ligjin e All-llahut sipas kohës që është duke jetuar populli. Ju mos mendoni se kuptimi i Kur’anit është vetëm ajo që është përkthyer në shqip që e keni përpara, ndërsa siç thashë edhe më parë: Ai deri tani ka dhënë prodhimin e duhur me 350.000 komente vëllimesh. Një dijetar ka shkruajtur 70, një tjetër 50, një tjetër 30 libra vëllimesh etj. Në realitet asnjë anëtar i një medhhebit që është brenda katër medhhebëve “hak” (të drejtë) nuk e ka të drejtë të kritikojë një medhheb tjetër. Duke parë ato e sheh se feja islame është një bulevard i gjerë që është gati të përballojë nevojën e secilit njeri që jeton në shekuj të ndryshëm. Bile (Njëherë një grup i dijetarëve të medhhebeve të tjerë mblidhen dhe shkojnë tek kryesia e medhhebit Imami Adhamit ebu Hanife, dhe u thojnë për çfarë e kundërshtoni Kur’anin. Anëtarëve tuaj i urdhëroni të mos këndojnë “Fatihanë” pas imamit, duke e quajtur të mjaftueshëm këndimin e imamit. Kryesia e imami Adhamit ebu Hanife u përgjigjen kështu: Ne nuk mundemi t’ua japim përgjigjen të gjithëve ju që jeni grupe të mëdha, por ju shkoni e zgjidhni një person e le të vije ai, e atij ia japim përgjigjen. E kur ato duke caktuar, dërgojnë një person, kryesia e imam Adhamit ebu Hanifesë e i thonë kështu: Ju vet e zgjidhët problemin, edhe ne si ju e kemi zgjidhur duke zgjedhur imamin i cili lexon Kur’anin shumë mirë e ekemi caktuar të lexojë edhe për ne “Fatihanë”.

Për të sqaruar më mirë këtë çështje do t’ua parashtroj përgjigjen e bukur të Bediuzzamanit Said Nursiut: Regjistruar në librin El-kelimatë në “Hatimen” (fundin) e fjalës 27 në të për medhhebet thotë kështu: “Sipas shekujve shndërrohen edhe sheriatet” (ligji i drejtësisë i islamit). Bile në një shekull të vetëm, sipas nevojës së popujve të tyre, kanë ardhur dhe mund të vijnë ligje të ndryshme, profete të ndryshëm. Por sheriati (ligji) i madh i Profetit tonë që Profeti ynë titullohet, vula e Profetëve, ligji i Tij është i mjaftueshëm për secilin shekull deri në ditën e kjametit, sepse pas Tij nuk ka mbetur nevojë për shumë ligje, megjithatë për arsye se nuk kanë mundur njerëzit e të gjithë botës të bëhen si njerëzit e një fshati apo një qyteti, ka lind nevoja e medhhebeve. Ja pra sikurse kur ndërrohen stinët ka nevojë të ndërrohen edhe rrobat, sipas sëmundjeve të njerëzve ndërrohen edhe barnat e mjekimit. Në këtë mënyrë, sipas shekujvei shndërrohen dhe sheriatet e ligjet edhe pikat e paragrafet e ligjeve formohen sipas nevojës së karaktereve të njerëzve dhe i bëhet ilaç për ta. Në kohët e Profetëve të mëparshëm për arsye se shtresat e njerëzëve kanë qenë shumë larg nga njëri-tjetri dhe kanë qenë më primitivë, ligjet e atëhershme kanë qenë ndryshe nga njëri-tjetri, derisa në një kontinent, në një shekull kanë ardhur disa Profetë dhe ligje të ndryshme. Më pas, me ardhjen e Profetit të fundit (a.s.m.), njerëzit nga fillorja kanë përparuar si nëpër shkolla të larta kur përparojnë, njerëzimi duke endur nëpër revolucione e ngatërrime ato popullin e përgatitin që të marrin mësim nga një mësues i vetëm dhe të veprojnë me një ligj të vetëm duke mos pasur nevojë për mësues dhe ligje të ndryshme. Megjithatë, përsëri në jetën shoqërore njerëzimi nuk ka mundur të barazohet në një shkallë dhe ka lindur nevoja e medhhebeve të ndryshme. Njerëzimi të kishte mundur të arrijë në një shkallë si nxënësit e një klase të vetme, atëherë do të kishin mundur të bashkohen ne një medhheb të vetëm, por gjendja e njerëzimit të sotëm është dëshmitare që ajo nuk bëhet, pra edhe medhhebi nuk mund të bëhet vetëm një.
Po qe se thoni: E vërteta bëhet një, si ka mundësi të bëhen të gjithë katër medhhebet të vërteta?
Përgjigje: Këtu do të shihni se si një ujë i vetëm mund të marrë vlerën sipas karakterit të sëmurëve që e pinë atë, sipas gjendjes së tyre uji për ta bëhet ilaç apo helm.
Mjekësia për pirjen e ujit njërit i thotë pije se e ke vaxhip (medoemos). Një tjetrit sipas sëmundjes së tij (që është operuar) atij uji i bëhet helm, mjekësia atij i thotë mos e pi se e ke haram, “sght e ndaluar”. Një tjetrit uji është pak i dëmshëm, mjekësia atij i thotë për ty uji është “mekruh, (të demton pak). Një tjetrit pa fare dëmi është i dobishëm mjekësia i thotë pirja e ujit për ty është synnet. Një tjetrit as është e dëmshme as e dobishme, atij i bëftë mirë, gjykimi i mjekësisë atë e lejon ta pijë, atij i thotë uji për ty është “mubah”. Tani a e patë se si u shumëzua e vërteta dhe një ujë i vetëm sipas gjendjes se njerëzve mori pesë gjykime dhe secili prej tyre është i vërtetë. Tani ti me këto ekuilibrime, a mund të thuash se “uji për secilin bëhet ilaç apo askush s’mund ta pijë atë, dhe uji nuk ka tjetër gjykim ”.
Si kjo edhe gjykimi i medhhebëve me mirëpranimin e All-llahut xh.sh. është në këtë drejtim, medhhebet sipas gjendjes së karakterit apo sipas vendit të përjetuesve mund të ndërrohen. P.sh: Anëtarët e medhhebit të Imamit të Shafisë duke zbatuar parimet e veta përshtaten me ligjin hyjnor, por kur krahasohen me të imam Adhamit mbesin si fshatarë dhe me pak kulturë që nuk kanë mundur të bashkohen mes tyre si të komuniteteve të Imam Adhamit, pra xhemati i medhhebit të Imamit të Shafisë duke kënduar Elhamin, Fatihanë në secilin namaz i paraqet kërkesat e veta ndaj All-llahut, bile edhe duke qenë pas imamit, përsëri secili edhe vetë i këndon ato. Por për arsye se shumica e qyteteve të shteteve muslimane janë anëtarë të medhhebit të Imam Adhamit ebu Hanifes, janë më të qytetëruar se të Shafive dhe jeta e tyre është më e përshtatshme me jetën shoqërore, për këtë arsye komuniteti i tyre është si një person i vetëm. Ato duke u falur edhe me Imam Fatihanë e këndon imami, të tjerët lidhen pas tij duke dëgjuar imamin e vërtetojnë me zemër dhe Imami i tyre bëhet përfaqësuesi i xhematit të vet, pra gjendja e medhhebit te Imamit Adhamit, është shumë reale, që pajtohet edhe me ligjin e All-llahut.
Në këtë rast, meqë drejtësia e fesë islame ka ardhur për të realizuar dëshirat dhe të pengojë njerëzit nga dhuna, atëherë anëtarët e Imamit të Shafisë kur i krahason me ato të Imamë Adhamit janë me më pak kulturë që merren më tepër me punët e fshatit, ato duke punuar nëpër ara me femrat, që të mos u afrohen femrave, medhhebi i tyre, i urdhëron burrat duke thënë: “Mos e prek pjesën e zbuluar të ndonjë femre së huaj se të prishet abdesi” dhe i thotë në qoftë se ke përlyer rrobat edhe me pak ndyrësirë përsëri nuk mund të falësh namaz me to” por anëtarët e Imamit të Adhamit ebu Hanife që kanë anuar më tepër nga kultura, atyre medhhebi i tyre u thotë: “Po qe se preke femrën e huaj pa ndonjë qëllim të keq nuk të prishet abdesi”, “po qe se je përlyer me pak ndyrësirë me peshë 1 gram nuk të pengon për namaz”.
Tani a e pe se për çfarë janë disa medhhebe. Toleranca e fesë është që t’i përballojë nevojat e fshatarëve edhe atyre të qytetit. Shafija antarëve të vet që janë më tepër fshatarë burrave i thotë duke bashkëpunuar me femrat e huaja atyre mos iu afroni sepse veset e tua epshore mund të të shtyjnë të bësh dhunë. Për këtë medhhebi i tyre, burrave u thotë: “Femrave mos u afro se të prishet abdesi”. Kjo fjalë atyre u tingëllon si një zë në vesh. Por anëtarëve të Imamit Adham ebu Hanifesë, medhhebi i thotë: Ti meqë je i qytetëruar dhe duke u ruajtur nuk i prek femrat e huaja me qëllim të keq, por pa qëllim edhe po preke ndonjë femër të huaj nuk të prishet abdesi, sepse ti po jeton në qytet (dhe je i detyruar të hipësh nëpër autobusa etj). Për këtë drejtësia e fesë islame në emër të medhhebit te Imamit të Adhamit ebu Hanife anëtarëve të vet nuk i paraqitet ashpër duke ia treguar anën e lehtë të fesë, u thotë: Ti je duke jetuar në qytet, ti për të marrë abdes në çdo orë nuk mund të gjesh ujë, që të mos turpërohesh medhhebi yt nuk të ka urdhëruar t’i lash ndyrësirën e pakët, se ti je duke jetuar brenda turmës së madhe, pra në qytet, medhhebi i anëtarëve të İmami Adhamit duke i thënë se ndyrësira me peshë 1 gr nuk ta prish abdesin e atë e shpëton nga vesveset këtë ua paraqita si dy pika nga deti i madh i drejtësisë së fesë islame për të zgjidhur problemin që ke”. A e patë dijetarin e shquar Bediuzzamanin si nuk devijon nga e drejta, vetë duke qenë anëtari i medhhebit të Imam Shafisë mund të thotë se Imam Adhami ebu Hanife është imami i njerëzve të qytetëruar.

[Omari]

Përgjigje: Ja pra njeriu kur e përdor mendjen e tij mund të pranojë ekzistencën e Zotit (xh.sh.) duke menduar thotë se sikurse asnjë vepër apo shtëpi që nuk bëhet pa mjeshtër edhe unë sigurisht jam pronë e një Zoti, njësoj edhe në këtë hapësirë të kozmosit edhe në sipërfaqen e tokës, sigurisht sundon një Zot dhe sundimi i Tij i koncepton edhe ato... Por logjika e tij nuk arrin ta kuptojë personalitetin e shenjtë të amshuar të All-llahut (xh.sh.) bile edhe në qoftë se është shumë i mençur nuk duhet dhe nuk mundet ta kuptojë Atë.
Sepse, është e ditur se të besosh ekzistencën e një gjëje është tjetër, të njohësh çfarë cilësish mbanë ai është diçka krejt tjetër. Me saktë, mendja jonë e ka pranuar ekzistencën e shumë qenieve në këtë gjithësi, por gjendjen e tyre shpirtërore nuk mund ta konceptojë dot. Shpirtin, ligjin e forcës tërheqëse të tokës, imagjinatën, rrymën elektrike dhe mëshirën dhe shumë gjëra që janë si këto, padyshim duhet besuar ekzistencës së tyre, por është e vërtetë që për cilësitë e tyre nuk kemi njohuri. Në qoftë se mundohemi t’i kuptojmë ato kemi bërë një gafë dhe jemi mashtruar dhe në qoftë se e vazhdojmë jetën me këtë mendim vetëm se futemi nëpër shtigje dhish dhe shkatërrojmë vetveten tonë.
Sikurse vepra që nuk mund ta njohë mjeshtrin e saj, njësoj edhe mendja nuk mund ta konceptojë se çfarë është Krijuesi i saj. Sepse, si të gjithë krijesat edhe forca e mendjes është e kufizuar, shikimi, dëgjimi e tërë shqisat në hapësirën e qarkullimit konceptimin e kanë të kufizuar njësoj edhe mendja është e kufizuar që edhe shenjtëria shpirtërore e personalitetit të All-llahut nuk kufizohet me mendjen. Megjithëse për këtë edhe shembujt mbesin të vobektë. Përsëri po ju paraqesim një shembull: Si thashë edhe më parë a mundeni ju të më tregoni se sa mund ta njohë balenën një mikrob i saj.
Duhet pranuar se ne, jo personalitetin e All-llahut, por edhe gjendjen e shpirtit tonë nuk mund ta dimë, sepse ai nuk mban trup fizik. P.sh: Megjithëse imagjinata është shërbëtori i mendjes, por mendja atë nuk mund ta dijë se sa është e gjatë apo e shkurtër, a është e thatë apo e njomë, a është e madhe apo e vogël. Megjithatë askush nuk mund ta mohojë imagjinatën.
Meqë ky njeri është aq i dobët sa që nuk mund ta dijë as veten e tij, atëherë si mund ta dijë All-llahun e Madhëruar që është Ai që i ka krijuar mendjen dhe imagjinatat, ndjeshmëritë, ndërgjegjet, kujtesat, engjëjt dhe botërat shpirtërore. Pra, një njeri që mundohet që ta kuptojë personalitetin e amshuar të All-llahut (xh.sh.) ai ka bërë injorancën më të madhe.
Ne duhet të dimë se të gjithë funksionet e All-llahut (xh.sh.) janë absolute, që e konceptojnë secilin send që nuk kanë as fillim e as mbarim. Njeriu duke i patur të kufizuara aftësitë e tij, nuk duhet të futet në secilin vend, nga ku nuk mund të dalë. Besimtari duhet të zëjë besë se ekzistenca e All-llahut (xh.sh.) është patjetër; Fuqia, Dija e sundimi i Tij është absolute dhe nuk konceptohet.
Pra shenjtërinë shpirtërore të All-llahut me këta mjete të kufizuara nuk mund ta dimë.
Ja pra, detyra e njeriut nuk është të kontribojë që të mësojë shenjtërinë shpirtërore të personalitetit të Tij, por të sodisë dhe të mendojë se ku janë duke u pasqyruar funksionet, fuqia dhe mëshira e pafundme e Tij nëpër krijesa. Këto mësime që ua radhitëm deri tani janë të vërteta të pamohueshme, sepse njeriu kur ta krahasojë një send me diçka ato duhet të përngjanin sado pak në ndonjë pikë me njëri-tjetrin.
Ja pra, njeriu me atributin e pesë shqisave nuk mund ta masë vlerën e gjërave që s’duken, duke i kontrolluar ato mund të mashtrohet. Pra, edhe ky është një shkak për të mos mohuar ato që nuk i sheh, sepse nuk ekzistojnë vetëm ato që duken.
Është e ditur se njeriu me shqisën e shikimit mund të shohë vetëm gjërat fizike. Edhe gjuha shijet, veshi zërat, hunda erërat. Ndërsa ne nuk i shohim e nuk e dëgjojmë rrymën elektrike dhe forcën tërheqëse por nuk mund t’i mohojmë aspak ato.
Ndërsa, njerëzit që janë të pakujdesshëm ndaj këtyre të vërtetave thonë “Unë nuk i besoj asaj që nuk e shoh” dhe kjo është një armiqësi e madhe ndaj jetës së pafundme kurse, mosdukja e një sendi nuk është shkaku i mosekzistencës së saj.
P.sh: As syri të veshit, as hunda detyrën e gjuhës nuk e dinë dhe kurrë njeri prej tyre nuk mund ta kryejë detyrën e tjetrit. Përsëri nuk mund ta mohosh se kur syri është duke parë një mjeshtri apo art, atëherë mjeshtrin e tyre pa e parë syri fare e sheh mendja. Ai që mohon atë që se ka parë, duhet të mohojë edhe mjeshtërit e shumë arteve që i ka parasysh.
Njëlloj me këtë, një njeri është duke parë e duke soditur këto mrekulli të Fuqiplotit, prandaj si mund të mohojë mjeshtrin e tyre, duke thënë se meqë nuk e shoh mjeshtrin andaj edhe e mohoj. Ky njeri me këtë, nuk ka bërë tjetër veç një çmenduri të madhe.
Me çfarë mund ti shpjegojë ai këto fakte të gjalla që duken si dielli sepse në çdo çast krijohen e furnizohen krijesa të panumërta?
Ja pra “Kush kërkon ta shohe çdo send në çështjet fizike, atij i ka rënë mendja në sy, kurse syri i tij është i verbër ndaj çështjeve shpirtërore”. Në kohën e sotme materialistit nuk do t’i lexojmë as ajetet e Zotit xh.sh. apo ndonjë hadith të Pejgamberit (a.s.m.), atij do t’i paraqesim vetëm argumente të fizikës. E di mirë se do të pyesni duke thënë se: Ajetet e All-llahut (xh.sh.) dhe hadithet e Pejgamberit a nuk janë argument? Ato janë argumentet e forta vetëm për besimtarët, por për ata që janë zhytur në pellgun e materialistëve nuk janë, atyre do t’u parashtrojmë argumente të fizikës. Pra secili art apo mjeshtri jep shenjë dhe tregon për mjeshtrin e saj edhe në qoftë se ajo është ndonjë gjë e thjeshtë. Në qoftë se unë e mohoj rrobaqepësin e këmishës që kam në trup menjëherë thonë për mua se ky është i çmendur. Materialisti duke u habitur kur sodit aeraplanin që e ka krijuar njeriu, përse nuk mendon se ai njeri që ka krijuar aeroplanin nuk mund të krijojë një mushkonjë, përse nuk mendon se ata janë edhe aeroplanë por edhe mrekulli e All-llahut dhe se krijimi nga njeriu është i kufizuar?! Me çfarë mendjeje kalaveshin(vilen) e rrushit mundin t’ia japin thuprës së tij të thatë, me çfarë mendjeje krijimin e pjeprit dhe specit djegës mund t’ia japim dheut, ndërsa farërat e tyre edhe sikur të ishin mbjellur afër njeri-tjetrit, pësëri njëri do të bëhet me erë të këndshme dhe me shije të habitshme, kurse tjetri aq i idhët që ta përvëlon shpirtin, ndërsa dheu as është djegës, as i ëmbël s’ka as shije dhe as erë. Cila rastësi e materies e di që, trupi im dimrit ka nevojë për vitamin C per t’u mbrojtur nga sëmundjet e ftohtit. Pra mandarinën, portokallin dhe limonin e krijoi si frute të dimrit. Dhe cila materie e rastësi e diti që në stinën e verës trupi im ka shumë nevojë për ujë dhe nga 15-20 kile e krijoi shalqinin që të ma shuajë etjen e ujit, bile duke krijuar shalqin nuk ka harruar t’iaka vendosë edhe farërat për vitin tjetër. Jo vetëm këto dy shembuj që dhashë, por në secilin send që është në këtë univers ka kuptim e mentalitet. Secili duhet të dijë se rastësia me mentalitetin nuk pajtohen kurrë, meqë në secilin send ka mentalitete atëherë rastësia në të nuk ka vend. A ka mundësi një njeri që nuk ka qenë në Amerikë ta shtysh që ta mohojë Amerikën? Hapi sytë mirë e shikoji telat që janë plot me rrymë elektrike. Çfarë mund të shohësh në të? Vetëm se mund ta mohosh forcën e rrymës që mbanë ai tel i hollë dhe më thua se aty nuk duket asgjë. Por mohimi yt nuk ka vlerë aspak sepse ajo forcë ekziston në të. Njësoj mund ta mohosh edhe shpirtin, por kot e ke. Sepse edhe njeriu i vdekur i ka ato këmbë duar kokë e vegla të tjera, por nuk lëviz sepse nuk e kanë shpirtin. Duke shtuar shembujt mund të vazhdojmë. Kur shikojmë që po buron uji në majën e kodrës duhet të kundërshtojmë duke thënë se uji duhet të kullohet e të zbresë në nivelin e sipërfaqes së detit e jo të qëndrojë 1000 metra lartë nga sipërfaqja e detit. Por, kot e kanë materialistët, se Fuqiploti, për ta përballuar nevojën më të madhe të njerëzve, e ka hypur ujin nëpër vende të larta ku jetojnë njerëzit. Me ç’arsye shpjegohet sjellja e shiut që bie pika-pika? Përse nuk bie këtu me sasi e masë të madhe si reka kur rjedhë? Në çfarë depoje qëndron uji në qiell, kur e dimë nga biologjia që thotë se në qiell ka ujë 1000 herë më tepër se në rruzullin tonë? Përse në oqeane e shkretëtira bien pak shi. Pse bie më tepër në vende prodhuese? Për arsye se aty ka nevojë për shiun. Verës kur bëhet gati që të bjerë shiu duke bubulluar paralajmëron që të largohen qeniet e gjalla që të mos lagen dhe të fshehen krijesat e gjalla që janë duke përpjekur të fitojnë rriskun e tyre dhe nga arsyeja që dimrit gjallesat janë brenda, dimrit kur bie shiu, rrallë ndonjëherë bubullon, sepse Ai që i sjellë ato e di se në stinën e dimrit, milingonat, insektet e kafshët janë brenda edhe njerëzit nuk janë duke punuar nëpër fushë, pra dimrit nuk ka nevojë të bie shi duke bubulluar që t’i lajmërojë që të ikin. Materializmi, natyralizmi dhe evolucionizmi kanë rrjedhur nga filozofët mohues janë material për ateizmin. Mendoni vet se çfarë shkaku fizik e ka vendosur atmosferën si një çati e botës sonë. Si do të bëhej halli jonë po të mos ishte ajo ashtu si një çati ngaqë vazhdimisht do të binin meteorët (gurët e mëdhenj sa kodra)? Nuk është vetëm kjo! Po të mos ishte ajo zjarri nuk digjet, era nuk frynë, shiu nuk bjen, zëri nuk shkon, drita nuk hapet dhe vazhdimisht bota do të ishte përballuar me rrezet kozmike X dhe gama që për jetën tonë janë të rrezikshme. Përsëri ju them: Kush e vendosi si një çadër atmosferën e botës? A nuk do të mendojmë se, kush e ka krijuar botën. Ai e ka vendosur edhe atmosferën, sigurisht edhe njeriun Ai e ka krijuar, duke ditur se ajo për njerëzit është e nevojshme. Dhe për këto kush thotë se janë gjëra të rastësishme çfare duhet t’i thuajmë atyre mendoni vetë. Ato që mohojnë me shume llojë demogogjie ne mundohon që të imponojnë dyshime. Ne atyre duhet t’i përgjigjemi me fjalët e Hz. Alisë (r.a.) që duke diskutuar më një çifut dhe çifuti atij i thoshte: Për çfarë adhuroni, ndoshta nuk ringjallemi dhe nuk ka gjykim e llogari. Kështu i përgjigjet çifutit Hz. Alija:
“Unë besoj 100% se ka një jetë tjetër dhe do të jap llogari dhe sipas besimit tim unë adhuroj. Ti më trego, se unë që bëj adhurim në qoftë se nuk ka llogari çfarë humbas që eci i pastër as këmbët e as duart e mia nuk janë të ndyra dhe s’kanë as erë të keqe? Por ti duke mos besuar nuk adhuron. Ti çfarë fiton në qoftë se nuk ka llogari? Por po qe se ekziston një gjykim që unë 100% i besoj, atëherë ti, a mund të më tregosh si do të shpëtosh? Mjerisht sot afër secili shtet të popullit musliman duke qeverisur me sisteme laike. Qeveritë e këtyre popujve për t’i larguar njerëzit nga feja islame me parime të ndryshme të sistemeve të arsimit, përpiqen që ta largojnë rininë nga feja. Ndonjëri prind e ka edukuar pak fëmijën, ndonjëri nuk ka mundur aspak që t’i japë kulturën e fesë fëmijëve, vetëm edukimin e shkencave fizike. Kjo është arsyeja që duke larguar gjeneratën e re nga dija e besimit të fesë islame ia rrëzon moralin e saj në nivele shumë të ulëta. Është e ditur se nëpër vendet e muslimanëve kryetarët e shteteve laike për të bërë popullin afetar dhe për t’i edukuar fëmijët me mendimet e tija, së pari filluan të përgatisin mësues afetarë. Njëherë një mësues që kishte dalë nga këto shkolla afetare kishte marrë nxënësit që t’i shetiste në piknik. Para se të dalë nga shtëpia i kishte mbushur xhepat me sheqera. dikur në pyell i ndalë fëmijët dhe u thotë: O djem a ka zot? - Ka - i thonë fëmijët. Ku është? - i pyet mësuesi? I rrudhin krahët fëmijët dhe i thonë: Nuk e dimë. Meqë thoni se është Zoti, krkoni duke thënë: O zot na jep sheqera? Kërkojnë fëmijët dhe… s’ka sheqer. Mësuesi vazhdon: Mos i besoni gjërave që nuk i shihni, se ato janë mite e përrallëza. Përsëri u thotë: Kërkoni prej meje! Fëmijët thonë: O zoti mësues na jep sheqera? - Urdhëroni - u thotë mësuesi dhe ua jep duke u thënë: Mos kërkoni prej gjerave që nuk duken!
Në këtë rast një nxënës e ngre gishtin dhe i thotë: Zoti mësues! - Urdhëro? - A më lejon të afrohem tek ti? - i thotë: Arfrohu! - i afrohet nxënësi mësuesit dhe u thotë fëmijëve: O shokë! A jeni duke e parë mësuesin? Ata i thojnë po. A jeni duke ia parë dorën e mësuesit? Po. Po sytë, veshët, hundën? - pyet një nga një? - i thojnë po. Po a ia shihni mendjen e mësuesit? I thojnë jo: Nuk ka mend, për këtë nuk ia shihni!
Të nderuar lexues a e patë All-llahu i madhëruar si e lë nën turp atë që përpiqet t’i shtojë kundërshtarët ndaj Tij, bile edhe para fëmijëve të vegjël.
Ja pra, materialisti në qoftë se nuk don, le të mos besojë. Njeriu është i lidhur me Universin, dëshirat e tij janë shpërndarë nëpër të gjithë botën bile deri në përjetësi. Që nga dielli e deri në të gjithë qeniet që janë në tokë, të gjithë janë për dobinë e tij. Malet, detërat, fushat, kafshët e bimët nuk janë vetëm dizenjat e botës së njeriut, njëkohësisht janë edhe nevojat e tij që nuk mund të heqë dorë prej tyre. Po qe se i heqim disa nga ato, njeriu nuk e ka mundur të jetojë. Jo ta heqim diellin por pak ta largojmë, apo ta afrojmë nga ne bëhet fundi i jetës sonë. Po qe se tërhiqen erërat apo vranësirat apo të shpohet pak më tepër shtresa ozon e atmoferës, përsëri bëhet rrezik për jetën tonë.
Si thashë edhe në një vend, muslimanët për arsye se nuk kanë mundur ta mësojnë fenë e tyre apo nga mendimet djallëzore apo duke u mashtruar fjalëve të armiqve, disa për kritikë disa për të mësuar shtrojnë këto pyetje që thashë më lartë.
Sepse, në krijimin e gjithësisë, që nga krijimi i një atomi të vogël e deri në planete sundon një vullnet e qëllim. Krijuesi i tyre Fuqiplotë i ka krijuar me vetëdije, ato dhe të gjitha ç’ka i duhen atij për të plotësuar nevojat e njeriut. Pra, Ai di dhe duke ditur dhe me preçize të holla, secilin send e mban nën sundimin e Tij. Sikur sundimi i Tij të tërhiqet vetëm një minutë, nga Universi, menjëherë secili send zhduket. Në qoftë se besojmë dhe në qoftë se nuk besojmë kjo është e vërtetë. Mosbesimi ynë nuk është një argument për mos ekzistencën e Tij! sepse “feja islame ështe si diell, atë nuk mund ta shuash me frymë, është si dita, ti duke i mbyllur sytë ndaj saj nuk mund të bësh natë, ai që i mbyllë sytë vetëm për veten e tij e ka bërë natë”.

[Omari]

Përgjigje: Këtë fjalë e flasin shkollarët musliman të shkencave ekzakte që nga feja islame nuk kanë fare dijeni, veçanërisht shqiptarët e tanë që nuk e njohin Atë. Së pari duhet ta dimë se kushtetutën, ligjin apo katalogun e një arti apo makine, mund ta formojë vetëm shpikësi i tij e jo ndonjë tjetër, sikur se ligjin e përdorimit të “Mercedesit” tjetër kush nuk mund të formojë vetëm se inxhinieri i tij. Ndërsa në degën e mjekësisë nuk ka fare rëndësi dhe nuk vlen fare fjala e një inxhinieri të ndërtesës, bile as sa e një infermiereje që punon në spital. Pra edhe për njeriun, ligj mund të formojë vetëm Krijuesi i tij! Sepse, secila fjalë mban vulën e folësit të saj, megjithëse gjuha e secilit përngjan me njëra-tjetrën, përsëri mbanin aftësi të ndryshme. Zëri i njeriut që është duke bërtitur lajmëron të zotin e tij. P.sh: Ne të gjithë flasim shqip, por askush nuk mund t’i rradhisë vjershat e Naim Frashërit. Kur e dëgjojmë prej vargjeve të tij ndonjë varg menjëherë mund ta dallojmë se ai nuk është i tjetërkujt, vetëm se i Naimit. Domethënë, nëpër ato fjalë, përtej gjuhës shqipe është edhe tjetër send: dija, gojëtari e stili i tij që ndahet nga të tanët. Po qe se çdo fjalë mbanë vulën e zotit të vet, atëherë fjalët e njerëzve ndaj fjalës së Fuqiplotit të Gjithëdijshëm janë një hije e dobët. Sekretin e kësaj që disa nuk e kuptojnë e që nuk e dinë aftësinë e vet thonë: Meqë Kur’ani është në gjuhën arabe “Për çfarë arsye nuk arrihet të shpiket një i ngjashëm?” Megjithëse më sipër ua kemi dhënë përgjigjen e saj përsëri t’i afrojmë mendjes edhe më një shembull tjetër të tillë:
Njeriu mund të krijojë prej drurit, që e ka krijuar All-llahu (xh.sh.), tavolinë e karrige. Por Fuqiploti absolut nga druri mund të krijojë fruta, lule, domethënë nuk është puna tek druri por tek mjeshtri. Njëlloj, njerëzit nga dheu mund të krijojnë vorba e qypa, kurse All-llahu nga dheu mund të krijojë njeri dhe fruta të llojllojshme. Ka nevojë t’i përgjigjemi edhe atyre që thonë se Kur’anin vet e ka shkruar Muhammedi (a.s.). Atyre u themi se, si mund të shkruaj Kur’anin një person që Atij All-llahu xh.sh.nuk e ka lejuar të mësoje që të shkruajë apo të lexojë, që Kur’ani është një libër mrekullie që u bë që prej 1400 vjetësh dhe askush nuk ka mundur të shkruaj një të përngjashëm si ai, jo një libër, por nuk kanë mundur të shkruajnë as një Ajet, kurse All-llahu me ajetin Kur’anor dyshuesve u thotë: “E në qoftë se jeni në dyshim në atë që Ne ia shpallëm gradualisht robit tonë, atëherë sillni ju një kaptinë të ngjajshme si Ai (Kur’ani) dhe thirrni (për ndihmë) dëshmitarët tuaj (zotërit) pos All-llahut, nëse jeni të sinqertë (në thenien tuaj se Kur’ani nuk është prej Zotit)”.
A nuk duhet të mendojmë se, Kur’ani është një mrekulli e All-llahut (xh.sh.) si thashë edhe më parë që ka mundur të shpallë 350.000 komente voluminoze bile edhe në ditët sotshme ka mundur të mbroj veten që të mos mundin t’ia prekin as një pikë të saj, duke pasur aftësi që t’i përballojë nevojat e çdo shekulli, duke mos i turbulluar mendjen as njerëzve në momentin që ka ardhur dhe as njerëzve të shekullit tonë. Ai, në secilin ajet duke mbajtur nga 5 kuptime, na tregon se është një kushtetutë që nuk i përngjan as një kushtetute. Ai është një katalog-ligj për të përdorur për këtë makinë të këtij njeriu që është fruti vetëdijëshem të drurit të Gjithësisë. Ne në jetën tonë duhet ta zbatojmë jo pjesërisht por tërësisht Atë, për të parë hajrin e Tij. Atëherë, ne muslimanëve do të na e kenë lakmi edhe anëtarët e feve të tjera. Sepse sundimi i asnjë kushtetute të njerëzve nuk ka mundur të qendrojë jo një shekull, por as gjysëm shekulli dhe janë detyruar të formojnë një tjetër, për arsye se njeriu është krijesë e tjetërkujt. Ju që keni lakmi anëtarët e feve të tjera që në këtë shekull kanë përparuar materialisht, a e dini se dijetarët e tyre kur kanë thënë se bota sillet rreth diellit?! Të krishterët e priftërinjtë e tyre nga fanatizmi e kanë ekzekutuar Galileun në gjyqet e tyre të vështira. Kurse dijetarët e fesë islame që moti e kanë zgjidhur këtë problem duke thënë se: Në secilën gjendje të namazit është e domosdoshme t’i drejtohesh Kibles, kurse edhe duke bërë ruku që lakohemi te poshtë,duhet ti drejtohemi Qabes, ngaqë bota është e rrumbullakët dhe sillet edhe kur bëjmë ruku përpara kemi Qaben. Tani ta shohim se për sjelljen e diellit çfarë thotë Kur’ani: Si thamë edhe më parë Kur’ani është libër që vlera e gykimi i Tij vazhdon deri në kijamet. Për këtë arsyeja është se ajetet e Kur’anit siç nuk duhet t’i turbullojnë mendjen e njerëzve që kanë qenë në momentin kur ka zbritur Ai, njësoj duhet të mos kundërshtojë edhe shkencat bashkohore të shekullit tonë. Ajeti duke thënë: “veshshemsi texhri limustekarril-leha” (dielli sillet në kufirin e vet) njerëzit e parë sjelljen e saj e kanë ditur andej lind e këtej perëndon, kurse shkenca e sotme e dinë se dielli duke u sjellur në boshtin e tij i sjellë edhe planetet e tjera. Pra ajeti i Kur’anit ashtu siç nuk ka turbulluar mendjet e njerëzve të parë, nuk ka kundërshtuar edhe shkencën e shekullit tonë.

[Omari]

Me të vërtetë nganjëherë mohuesi po e ngadhënjen muslimanin, sepse siç nuk përputhet gjendja e shumë muslimanëve me fenë islame, njësoj edhe çdo gjendje e mohuesit nuk kundërshton me fenë tonë. P.sh: Muslimanët kur nuk zotërojnë këto virtyte të bukura si studimi, puna, teknika, dinamizmi, kontributi, drejtësia e besnikëria që duhet të jenë vepra e besimtarëve, atëherë ka mundësi që të mbesin mbrapa, dhe mosbesimtarët kur i zotërojnë këto virtyte të bukura dhe që janë shkaqet parësore të përparimit, në këtë rast mund të përparojnë ata. Po të vështroni me vëmendje do ta shihni edhe vet se mosbesimi nuk ka përparuar, por ka përparuar shkaku i përparimit pra vetë dija, shkenca, puna dhe teknika. Sepse edhe vet mund ta hetoni Ungjillin, pra librin e të krishterëve dhe krahasoni me Kur’anin dhe do ta shihni se, a i ka përparuar feja e tyre ata? Kurrë! Sepse Ungjilli nuk është më i përsosur se Kur’ani dhe kur e hulumtoni revulucionin e madh francez do ta shihni se ajo ka ndodhur mes shkencëtarëve dhe fetarëve të tyre fanatik. Pra kur ta hetoni historinë do ta shihni se muslimanët kur kanë përjetuar fenë e tyre kanë përparuar kur e kanë lënë mbrapa, kanë ngelur në mbrapësi, por mosbesimtarët e krishterë kur e kanë braktisur fenë e tyre të prishur kanë përparuar, se kur t’i krahasosh 3-4 ungjilla të një shekullit edhe vet shumë qartë do të shikosh shndërrime që kanë bërë priftërinjt. Kurse Kur’anit Famëlartë nuk i është fshihur as një pikë. Pra është qartë se kush i mbështetet parimeve të përparimit ka të drejtë të përparojë. Në këtë mënyrë nuk ka bërë ngadhënjim e të padrejta, por përkundrazi të vërteta e të drejta. Muslimanët, në të vërtetë kur e mësojnë mirë fenë e tyre dhe fillojnë ta përjetojnë si duhet, atëherë besimtarët bashkohen me shkaqet që mbanin me vete të vërtetat, atëherë me të drejtë ngadhënjejnë mbi të tjerët.
Të mos harrojmë se shkaqet e vërteta s’janë vetëm këto. Prandaj, në ngadhënjim, këto shkaqe marrin pak pjesë, kurse pjesa më e madhe është tek animi nga e drejta. Sepse besimi në Krijuesin dhe në ringjalljen është suksesi më i madh, se është shkaku për të fituar një lumturi që nuk soset kurrë. Humbjet e këtushme janë vërejtje që të zgjohen për të gjetur shkaqet e përparimit që kanë rënë në pakujdesi. Muslimanët duke u mbështetur edhe shkaqeve materiale, atëherë do të bëjnë suksese edhe në gjendjen fizike dhe do të valvitnin flamujt e tyre të përparimit.
Mëshira e All-llahut është si shiu që i kapllon të gjitha anët fare pa i dalluar. Në qoftë se një dru nuk ka mundur të bëjë mjaft dardha, sigurisht nuk ka mundur të bëjë mjaft dobi nga shiu, kurse drurët më të thjeshtë frutorë që kanë mundur të bëjnë dobi nga shiu, kanë mundur t’i ushqejnë mjaft frutat e tyre. Në qoftë se një musliman ushqehet me frutat e Ibadetit (adhurimit), ai hijeshohet. Dhe në qoftë se mosbesimtari si shkak përparimi, si fruta të degëve të jetës se tij vendosë drejtësinë, gjuhën e ëmbël, buzëqeshjen, u ndihmon të tjerëve dhe kujdeset për pastërtinë, atëherë ai është i suksesshëm, sepse ato janë urdhërat dhe ndalesat e All-llahut që mbanin dobitë e mëdha. Kush u mbështetet urdhërave të All-llahut ai bën sukses. Sepse në këtë jetë emri i Gjithmëshirshëm i All-llahut nuk bën mëshirë vetëm mbi muslimanët, sepse Ai funksion ështe për secilin. P.sh: Është ligji i All-llahut (xh.sh.) që temperatura e lartë të ngrohë e ftohti të ngrinë, njësoj edhe namazi është urdhëruar që të përmirësohesh për jetën tjetër. Rryma e natyralizmit që ka dalë në Francë i ka shtyrë njerëzit që të mohojnë All-llahun. Ndërsa natyra në të vërtetë është një ligj dhe krijesa e All-llahut, nuk është krijues.
Tani muslimanët po qe se zbatojnë vetëm urdhërat e namazit e të agjërimit, duke mos kuptuar mirë fenë dhe lënë pas urdhërat e shkencave të atomit, të elektricitetit, të ujit, atëherë ai disa urdhëra të All-llahut i ka zbatuar e disa jo. Përfundimisht: Një musliman që bën adhurimet e urdhëruara nga All-llahu ai është më i lartë se mosbesimtari. Por në këtë jetë më shumë bën sukses ai, mohuesi, që i mëson dhe i zbaton ligjet fizike, kimisë, e të përngjashmet. Por është shumë mirë për ne muslimanët duke u kujdesur kur bëjmë adhurimet e duhura dhe përpiqemi t’i studiojmë dhe t’i zbatojmë edhe ligjet fizike, atëherë e bëjmë parajsë këtë jetë bashkë me atë tjetrën, sepse nëpër librat e gjimnazit disa emra të shkencëtarëve që janë tituj të shkencave të All-llahut (xh.sh.) dhe mbajnë emrin e këtij apo atij zbuluesi. Ne i urojmë ata për kontributin e tyre duke mos patur fare ambicje. Por ligjet që janë shkruar nëpër librat e shkencave të fizikës, janë të All-llahut (xh.sh.) se propozojmë një vilë të madhe antike për të hulumtuar atë. Aty hyjnë disa vetë dhe hulumtojnë me vite, dikush dritaret, dikush portat, dikush muret, dikush llambat e tij më pas thonë se ne jemi të mençur, kurse ai që e ka krijuar këtë vilë është budalla. Me këto fjalë këto njerëz bëjnë një gafë të madhe. Ne duke i lexuar librat e shkencës fizike i shohim funksionet e pamohueshëm të All-llahut (xh.sh.), sepse muslimani edhe duke lexuar ato ka bërë adhurim. Se rezultati i shumë adhurimeve merret në jetën e pastajme, kurse rezultati i përparimit të fizikës merret këtu.

[Omari]

Përgjigje: Sikur qëllimi i jetës të ishte vetëm kjo jetë atëherë ti do të kishe të drejtë, por është shumë e nevojshme që njerëzit pas shkaqeve dhe ngjarjeve të shohin fuqinë e Krijuesit. Shumë njerëz mua më bëjnë këtë pyetje duke menduar se All-llahu i Madhëruar është si çdo njeri dhe përpiqen që t’i japin mend Atij. Duke u tallur më thonin: All-llahu në luftën e Kosovës nuk i mbrojti fëmijët e pleqtë? I pafatët nuk e dinë se Ai është Fuqiplotë dhe i Gjithdijshëm, Ai e di më mirë e nuk ka mbetur për mendjen e ndonjë krijese. Këtu do t’i rreshtoj disa fjalë që ta shohim pak se cila është fuqia e Tij: Sipërfaqen e masim me m2, peshën me kg, sipërfaqen e detit me mil2, nxehtësinë me termometër, kurse zbrazëtirën e kozmosit me vitet e dritës. Çfarë është ajo? P.sh: Drita në një sekond shkon 300.000 kilometra larg. Sot shkencëtarët e astronomisë me teleskop shohin 3-4 miliardë vite dritë larg dhe në të gjenden dyqind miliardë galektika dhe secila përmban nga dyqindë miliardë yje dhe këta duke lëvizur njeri në drejtim të kundërt me tjetrin përsëri nuk ndeshen. Sepse ato i ka rregulluar Ai Fuqiploti, duke kontrolluar vazhdimisht jo vetëm ato, por edhe 1.300.000 lloje qenie me të gjithë molekulat dhe atomet e tyre. P.sh. Vetëm tek njeriu gjenden 80-100 trilion qeliza që Ai i mbanë vazhdimisht nën kontroll. Pra me këtë fuqi e duke menduar me mendjen që ia ka dhënë Zoti i Madhëruar kjo krijesë shumë e vogël me dhëniet e Tij mundohet ta kritikojë Atë. Ky njeri nga devijimi që ka rënë i thotë shokëve të vet: More, shihe Zoti po i mbyt fëmijët e vegjël, a s’është gjynah? Kurse, në qoftë se djali i tij duke sunduar i thotë, atij: “O babë ti nuk din, mos puno ashtu, por puno kështu!”, ai hidhërohet, megjithëse, me mëshirën që ia ka dhënë Krijuesi e don shumë. Përsëri i hidhërohet përse djali është i vogël kurse ky i madh, me gjithë atë nuk e mendon se edhe vetë është një krijesë si djali i tij, por djalin e kundërshton duke thënë se ku dinë ti, se ai është i vogël dhe nuk mund ta durojë duke kundërshtuar, djalit i godet donjë shpullë.
Ndërsa ky kundërshtim që bëhet ndaj All-llahut të madhëruar nuk ka rrjedhur nga tjetër, vetëm nga mosdija, nga përjetimi i periudhave me censurë, studimi i njëanshëm, që djemtë i ka bërë armiq me prindërit. Disa nga vëllezërit e mi intelektualë shqiptarë paraqiten me paragjykimin e imponuar nga filozofia e ateistit duke menduar se vetëm fshatarët e rojtarët e dhenve dhe teologët janë fetarë, shkencëtarët 100% janë ateistë. Të pafatët nuk dinë se, jo në popullin islam, por vetëm në Turqinë laike shumë profesor, doktor të shkencave të ndryshme janë fetarë që i falin pesë vaktet e namazit bile edhe janë të devotshëm, nëpër to ka edhe profesorë të shkencave që e kanë karrigen në Itali e Francë apo nëpër të tjera vende të botës. Abdusselami i Pakistanit në Evropë që ka fituar dhuratën Nobel në degën e fizikës është edhe fetar i fortë. Albert Ajnstajni thotë se: “Unë tek All-llahu nuk kam dyshim, por jam duke hulumtuar fuqinë e Tij”. Por mjerisht për njeriun devijmi është një shkatërrim i madh, për arsye se njeriu nuk mund të jetojë pa shpresë, për të dhënë shpresë vetes mundohet t’i hedhë baltë tjetërkujt.
E këta i ngjajnë një njeriut që kishte qenë me gungë në shpinë. - Atij i thanë: A don të të mjekojmë shpinën tënde apo t’i vendosim shpinës së secilit nga një gungë? - Gungaçi u thotë atyre: Është më mirë t’i vendosni secilit nga një gungë, përndryshe mua do të më thonë gungaçi i moçëm.
Po të ishte e mundur t’i tregojmë kundërshtarit jetën që do të përjetojë në ahiret siç tregojnë nëpër kinema kohën e kaluar, nuk do të guxonte ta zgjaste gjuhën që t’i kundërshtojë Krijuesit duke shpifur Zotin, duke thënë se Zoti është i pamëshirshëm që i lejon zulumqarët t’i mbysin fëmijët e pafajshëm. Tani mendoni vet një njeri që Zoti i madhëruar e ka krijuar shëndosh e mirë duke parashtruar përpara tij çdo mirësi, që për namaz nga njerëzit prej njëzetekatër orë të moshëve tyre ka kërkuar vetëm një orë e prapë ai s’është falur, ka pasur para e nuk ka shkuar në haxh, ka qenë i pasur e nuk ka dhënë zekat. Me paralajmërimin e Kur’anit ky është një kundërshtim, mëkat që meriton torturën e xhehnemit. Tani po ju pyes, duke u djegur në zjarr ky njeri a nuk do të thotë: - Ah shumë më mirë do të ishte që Zoti të më kishte marrë shpirtin kur isha i vogël e pa gjynahe e mëkate kisha shpëtuar nga kjo torturë. Një tjetër më thotë që Zoti nuk punon me drejtësi, unë jam i varfër e mezi po jetoj, për çfarë të mos jem unë si ai pronari i pasur? Atij i thashë: Sa para m’i shet sytë? Çfarë po flet, që po të jap të gjithë botën a ma jep mendjen? Si i bëhet Çfarë më duhet bota pa mend, pra a e shikon sa pasanik qenke? Dhe vazhdova: - Ti mos kërko të bëhesh ndonjë pronari i pasur por falendero Zotin që nuk të ka krijuar nje gjarpër apo një gomar që të lidhin në shtyllë e të ngarkojnë peshën në shpinë sa të mos mundesh të lëvizësh nga vendi. Tani për ta plotësuar këtë çështje do t’u parashtroj një shembull të bukur nga Bediüzzamani: “Një njeri që nuk e ka paguar borxhin e mëparshëm dhe kërkon të marrë akoma mall i përngjanë kësaj gjendje: Një Padron bujar e merr një njeri të varfër dhe e hypë në minaren e një xhamie. Duke hypur në secilen shkallë i jep nga një dhuratë të bukur dhe kur e hyp në majën e minares i jep një dhuratë shumë të madhe dhe të bukur. I varfëri në vend që ta falenderojë për gjithë ato dhurata që ka marrë, duke patur zili padronin i thotë: Ah! Përse kjo minare nuk është e gjatë si ajo që duket atje?” Tani për të varfërin çfarë thoni: A e meriton që t’i jipet dhuratë akoma, apo t’ia marrim edhe ato që i pati marrë më parë duke hipur në majën e minares, sepse kërkon të tjera pa falenderuar aspak për ato që ka marrë më përpara. Tani mendoni vetë për falenderimin që thashë. Atë, pra njeriun, All-llahu i madhëruar duke e krijuar si fruti më i përsosur i Universit, ka mundur të na lërë tek hiçi, duke na ngritur përpjetë, na ka lartësuar në majën e krijesave, na ka veshur me një trup pa mangësi fare, duke na dhënë sytë, veshët, duart, këmbët e mendjen. Dhe i ka detyruar të gjithë qeniet për të na shërbyer neve. Duke filluar prej bletës që vrapon të na dhurojë mjaltë, insektin pa dorë që e ka bërë fabrikë mëndafshi edhe diellin gjigand që e ka detyruar të na ngrohë dhe të na pjekë ushqimet dhe pë të formuar stinët rruzulin tonë reth diellit e sjelë me shpejtësinë 108000 k.m në orë. Tani, gjithë këto mirësi që na ka bërë Zoti, na i ka dhënë pa e merituar fare. Tani për këtë njeri a është e drejtë që t’i kryelartësohet Atij Meshirëploti që ia ka dhënë gjithë këto dhurata, duke thënë: Si bën dikush! Ku ka Zot more! Të gjitha janë krijuar nga natyra, apo vetvetiu. Duke pasur logjikë e vullnet të shkoj pas veseve djallëzore të mos përpiqet që të fitojë provimin dhe të rrëzohet në nivelin që si ka hije fare, duke pasur shansin që të lartësohet në vendin e duhur të njerëzimit, në atë që edhe ëngjëjt nuk mund të mbërrinin. Duke ditur fjalën e urtë që “Një kafe e idhët e ka hatrin 40 vjet”. Me këto peshore a e kuptuat se xhehnnemi është vetëm meritimi i vetë njeriut. Pra, filozofia materialiste që i ka helmuar shumë studentë të shkollës duke u futur dyshime në kokat e tyre. Ato me imponime janë gulçitur nën pyetjet që janë grumbulluar në kokat e tyre duke mos mundur të gjejnë përgjigjen e tyre. Po të pyesin seriozisht e gjejnë përgjigjen e duhur, por ngaqë me mëkate i kanë nxirë zemrat e tyre, këtyre çështjeve u afrohen me paragjykime dhe jetën e tyre e vazhdojnë në devijim All-lahu inshaall-llah i shpëton se është e mjeruashme gjendja e tyre.

[Omari]

Për këtë pyetje përgjigjen më të mirë mund ta merrni në librin “Ringjallja” të Bediuzzamanit që kam përkthyer unë . Këtu do tua parashtrojmë vetëm te vërtetën e nëntë të këtij libri:
E VËRTETA E NËNTË: Është Ai, që i ngjallë dhe i merr jetët. Është pasqyrimi i Emrit Hajj, Kajjum, Muhji dhe Mumit.
A nuk është e vërtetë se Ai tregon Fuqinë e Vet të Mbinatyrshme, duke ringjallur faqen e tokës së vdekur, që është e mbuluar nga sipër me treqindmijë lloj krijesash? Ashtu siç çdo ringjallje e tyre edhe ringjallja njerëzore, duke qenë e ngatërruar dhe e pasistemuar, a nuk sistemohet dhe seleksionohet sipas çdo specie me zotësi dhe durim të madh? A nuk tregon kjo se Ai shfaq Diturinë e Tij të madhe dhe të pafundme? Pikëpamjet e njerëzve i kthen nga jeta e Përjetshme, për në Tubimin e Madh. Me Fuqinë e Vet të gjithë Profetët i ka sinjalizuar, u ka premtuar dhe ka sjellë, që të gjitha qeniet, kokë më kokë, krah për krah dhe dorë më dorë, të bashkohen nën urdhërin dhe dëshirën e Tij. Të ndihmojnë njëra-tjetrën sepse Ai prandaj i ka krijuar të tilla. Me Madhështinë e Vet, Ai njeriun e ka krijuar përmbi të gjitha krijesat, si më të plotën, si më të kuptueshmen, si një frut të Bukur dhe të Edukuar. E ka zgjedhur atë, si dëgjues dhe plotësues të dëshirave të Tija, ndaj dhe i ka dhënë prioritet të veçantë. Ai, All-llahu xh.sh. është me të vërtetë një Dijetar i mrekullueshëm dhe Mëshirëplotë.
Prandaj nuk është e mundur, që tubimin pas Ringjalljes, të mos e mbajë dhe njerëzit që i krijoi të mos i ringjallë! S’ka mundësi të mos vendosë një Gjykim të Madh dhe të mos krijojë Xhennet dhe Xhehennem. Kjo nuk është e pranueshme! Bujari i madh, ka dhënë shumë shembuj për ditën e Ringjalljes dhe të Kijametit. Në këtë botë të vogël, në faqen e saj për Ringjalljen, ka dhënë shembuj konkretë në ditët, vitet dhe shekujt që kanë kaluar. Në të gjitha këto shembuj Ai i ka paraqitur ato si argumente të Ringjalljes.
Në ringjalljen e pranverës shohim se brenda pesë apo gjashtë ditësh, të gjitha kafshët apo bimët, të mëdha apo të vogla qofshin, përmbi treqindmijë lloje të ndryshme, i ngjall dhe i shpall. Të gjitha rrënjët e drurëve dhe të kafshëve disa prej tyre i krijon identike siç kanë qenë më parë, ndërsa disa të tjera i krijon dhe i sajon nga e para me pak dallim nga njëra tjetra. Këto krijime është shumë e lehtë për t’i ngatërruar, por Ai me një rregullsi të habitshme ika mbrojtur dhe nuk ika ngatruar , brenda gjashtë ditëve, apo gjashtë javëve,i jep jetë farërave të cilat kanë shumë pak dallim nga njëra tjetra. A është e mundur pra të mos i ringjallë njerëzit? A ka kush aftësi ta mohojë këtë të vërtetë?
Për një shkrimtar gjenial, që mund të shkruajë treqindmijë libra brenda një ore, shko e thuaj, se ky shkrimtar librin e vet që i është djegur, s’mund ta shkruajë për një kohë të shkurtër të një ore . Kjo është e pabesueshme. Ose, një sundimtar për të treguar fuqinë e Tij ngre malet me një shenjë, shndërron vendin dhe rrotullon detërat. Ti pasi i sheh të gjitha këto mrekulli, vëren se një gur i madh duke u rrotulluar ndërpret rrugën e miqve të ftuar dhe nuk i lejon të kalojnë. Njëri ty të thotë se ai sundues atë gur të madh me një shenjë të gishtit e ngre dhe e shkatërron dhe nuk i lë vizitorët e vet në mes të rrugës. Kështu ti a mund të thuash që nuk mund ta ngrejë atë?
Ja dhe një shembull tjetër akoma: Ti po thua se një gjeneral nuk mund t’i mbledhë ushtarët e shpërndarë me një zë të “borisë” së tij. Kurse ai gjeneral, për një ditë sërish e ka mbledhur ushtrinë. Ti si mund të thuash se nuk është e mundur?
Po qe se ti i shikon këta shembuj, dëgjo dhe kupto! Para syve Skenografi i Pafillimtë, fletën e bardhë të dimrit po e palos dhe po hap atë të pranverës dhe verës së gjelbër. Treqindmijë llojet e krijesave dhe luleve mbi faqen e tokës po i shtrirë në stilin më të përkyer dhe pa i ngatërruar me njëra tjetrën edhe pse ngjasojnë mjaft. Këto krijesa I krijon pa I ngatruar fare, megjithëse ato njëri me tjetrin përngjasin shumë , Ai nuk gabon aspak. Kjo nuk është për t’u habitur. Shiko se si “Hakimi Hafiz”, Edukatori i shpirtërave, programin e shpirtit të një druri, se si në një pikë të bërthamës e ka përmbledhur dhe e mbron. A mund t’i thuhet këtij Zoti, se nuk i mbron shpirtërat?
Zoti i Plotfuqishëm botën e madhe, si gurin e hobes e sill dhe jo më pastaj të mos ngrejë e shkatërrojë kur të dojë botën. Të mos ndërtojë nga asgjëja atomet dhe qelizat, që janë si batalione të panumërt në organizmat e gjalla. A ka mundësi të ndodhë kjo? Jo!
Ai, Zoti i Plotfuqishëm, i ka rregulluar ato me një mjet të përsosur dhe urdhër të veçantë, siç është mesazhi i Kur’anit
“Bëhu dhe ai mënjëherë bëhet”.
Kjo është shkruar dhe vulosur. Ai Zot, që në çast grumbullon ushtrinë dhe batalionet, atomet e elementeve të ndryshëm,i nxjerr dhe i fut në organizmin e qenieve dhe i bën të ditura. A mund të thuhet tani se Ai s’është i zoti të bëjë të gjitha këto vetëm me një urdhër?
Shembujt e Ringjalljes gjenden tek pranvera, sjellja e botës, dhe e shekullit, tek nata me ditën, si dhe tek krijimi dhe shpërndarja e reve,të cilat tregojnë qartë për ato ç’ka kemi thënë. Këta shembuj mjaftojnë dhe janë një argument për ekzistencën e Ringjalljes.
Si këta shumë e shumë argumente mund të gjesh në këtë Gjithësi, duke i parë me sytë e tu. Duke e menduar veten njëmijë vjet më parë, do të dallosh dy periudha; të kaluarën dhe të ardhmen. Sikur të kesh llogaritur numrin e ditëve, viteve dhe shekujve, po aq shembuj të Ringjalljes do të gjesh. Të bësh këto llogari, të shohësh kaq e kaq shembuj dhe përsëri të mohosh, kjo është çmenduria më e madhe.
Dëgjo tregimin e mëposhtëm të ajetit Kur’anor për të kuptuar mesazhin Famëlartë.
“Shiko pra gjurmët e mëshirës së All-llahut, se si e ngjall tokën pas vdekjes së saj, e s’ka dyshim se Ai është që do t’i ngjallë të vdekurit, pse Ai për çdo send është i Plotfuqishëm”.
Asgjë për ekzistencën e Ringjalljes nuk mund të bëhet pengesë. Ekzistencën e saj e ka të nevojshme çdo krijesë.Kjo botë është si një Mah’sher dhe grumbullim i çuditshëm. Zoti ringjall dhe i merr jetët si të një kafshe të thjeshtë, me lehtësinë më të madhe. Gjithashtu kjo botë për njerëzit dhe kafshët, është krijuar si një vend i kënaqësive, tamam si një anije e mrekullueshme dhe e bukur. Ka krijuar Diellin, si mjet ngrohje për bimët, kafshët dhe për njerëzit, por edhe si një llambë ndriçuese. Melekëve u ka përgatitur planetët për të jetuar. Pra kështu një Zot Fuqiplotë, një Edukator i Pafillimtë, në këtë gradë Sunduesi Madhështor, me të vërtetë nuk ka mundësi të vendoset në një botë të përkohshme.
Domethënë: Për mbretërinë e Tij, duhet një vend i përshtatshëm, që nuk shpërbëhet dhe nuk humbet. Atij, Zotit, nuk i mungon një botë e tillë. Për në atë vend na shtyn të punojmë. Atje na fton dhe atje do të shkojmë, por për këtë, më parë duhet të pastrohemi nga veset e liga. Vetëm kështu e fitojmë jetën e Përjetshme.
Ata që zotërojnë shpirtërat dhe mendjet e ndritura së bashku thonë: Atje është përgatitur një vend i kënaqësive dhe i lumturisë. Ky nuk është vetëm një premtim bosh dhe kërcënim që ne ju transmetojmë, por një e vërtetë e shenjtë. Premtimin e shpërblimit e mohon vetëm ai, i poshtri dhe shpirtligu. Këto thashetheme dashakeqe, për të Pastrin e Madhërishëm nuk mund të ndodhin kurrë. Mohimi i Premtimit, vjen vetëm nga dobësia. Mosbesimi në premtimet e dënimit të Zotit është një krim i paskrupullt, që s’mund të falet. All-llahu është i aftë për të bërë ato që ka premtuar vetë, Lartësia e Tij e Plotëfuqishme.
Mosbesimi e rrëzon vlerën e njeriut. Shpifjet e çfarëdoshme e çorodisin mendjen e njerëzve, me fjalë të pakuptimta. Qeniet, prej pasqyrimit të Emrave të Zotit, i rrëzon duke i akuzuar. Zhduk aftësinë e njeriut për të besuar dhe dobinë e këtij besimi nuk e pranon. Ky është një krim i madh, se ka hyrë në hakun e njerëzve, pra të krijesave të Zotit. Për të marrë hak, për këta lloj njerëzish, All-llahu xh.sh. do t’i dërgojë të gjithë bukshkalësit në Xhehennem dhe t’i dënojë. Mosbesuesit, shqisat e veta i kanë të verbëra dhe nuk janë të aftë të bëjnë vepra të dobishme. Pra, kufri (mosbesimi) nuk mund të falet dhe do të dënohet.
Ajeti thotë: “Mos i përshkruaj All-llahut shok, sepse ajo (idhujtaria) është padrejtësia më e madhe”.
Dëshmitarët dhe studiuesit e profesioneve të ndryshme, për këtë çështje kanë pasur një mendim unik. Ky përbën një argument bindës, nga njerëzit e zgjedhur dhe me pozita shoqërore. Secili nga ata është përfaqësues i elitës së njerëzimit. Këta njerëz të shquar janë ajka dhe syri i përbashkët i një populli. Ata janë specialistë kompetentë të këtyre problemeve. Dijet e dy njerëzve të shquar, vlejnë më tepër se sa logjika e mijëra të paditurve. Dy burra kur të shohin hënën në fillim të muajit Ramazan, pas kësaj mijëra të tjerë nuk mund ta mohojnë këtë thënie të tyre, pasi nuk kanë prova.
Shkurt: Në këtë botë, prej këtyre shembujve të Ringjalljes, nuk mund të ketë një sihariq më të saktë, një ide më të sigurtë dhe më të vërtetë.
Sigurisht që kjo botë është një arë, Mah’sheri (Tubimi i Ringjalljes) është një lëm i madh, kurse Xhenneti dhe Xhehennemi, janë nga një hambar për këtë lloj drithi. ?
Edhe ne ketu do të shtojmë disa argumente kësaj të vërtete të Bediuzzamanit: Njëherë duke më kundërshtuar në një bisedë një intelektual i yni më tha: “Ti e ke gabim që thua pas vdekjes njeriu do të ringjallet”. Si ka mundësi? Duke vazhduar më tha: “Njeriu do të hyjë në dhe, dhe tërësisht do të kalbet, atomet e molekulat e tij do të hyjnë nëpër krimba e disa do të bëhen bar e dru. Si ka mundësi njeriu të ringjallet pas vdekjes”. Atë e pyeta: - Vëlla si e ke emrin? Më tha: - Hasan. I thashë: - i Nderuar Hasan, a ke kryer ndonjë shkollë? - Po, matematikë, jam arsimtar në filan shkollë. Sa vjeç je? - Jam 32 vjeç. I thashë: - A më tregon se para 33 vjetësh ku ke qenë. Heshti dhe mendon. Prita pak, s’ka përgjigje. I thashë: A më tregon apo të tregoj unë se ku ke qenë. Tha: - S’kam qenë. T’i kisha thënë para 32,5 vjetësh e dinte, por një vit përpara nuk mundi ta dijë. I thashë: Zotëri Hasan! Së pari kush të ka krijuar nga atome dhe elmente të vdekura të krijon perseri edhe për herën e dytë, se së pari herë nuk ka patur modelin, tani Ai, duke pasur modelin në dorë të krijon më lehtë. A e di se nga çfarë të krijoi? Ai edhe nga hiçi mund të të krijojë, edhe duke përmbledhur nëpër gjithësi elementet që i ka krijuar akoma më përpara. Siç herën parë që të ka krijuar prej lakre, kumbulle, domateje, patateje, peshku,lopa, pula e tjerë . Bile Ai ka mundësi t’i krijojë nga plehra të pista, plehun e hedhin nëpër ara e Ai i kultivon ato dhe bëhen ushqim për grurin, misrin, pataten, domaten, pjeprin që më pas bëhen ushqim për ne dhe prej tyre diçka e hanë nëna e diçka babai e tek njëra formohet stoplazma tek tjetra zigota këto me gjykimin e Fuqiplotit në mitrën e nënës që të gjejnë shoqin luftojnë e vrapojnë, sepse babai ka hedhur përmbi 200.000.000 qeliza e nëna ka vetëm një, këto që të përputhen tamam njëri me tjetrin luftojnë shtatë-tetë orë, prej qelizave të babai ndahet vetëm një dhe bashkohet me tjetrin dhe fillojnë të bëjnë embrione. Ai që së parin herë nëntë muajsh që të ka ushqyer aty me gjëra interesante dhe ty ka mundur të të nxjerrë në shesh si një Hasan. Për të krijuar për herën e dytë nuk ka nevojë që të presësh nëntë muaj, të krijon momentalisht.
Pra, i Nderuar Hasan! - Ti duke qenë shkollar, përse nuk mendon, së pari si u krijove nga gjëra të pista, si u bëre njeri dhe mbrapa kur ti vdiqe në barkun e nënës e u ringjalle në këtë botë për të dhënë provimin, ku përsëri pasi t’i mbushim ditët e caktuara këtu do të vdesim dhe psi vdesim na ringjallë Ai që na krijoi për të parën herë, ringjalljen e atjeshme nuk do ta bëjë si këtu, por momentalisht një djalë 33 vjeç, sepse fuqia e Zotit të madhëruar atje dirigjon dhe krijon dretpërsëdrejti, pa shkaqe. Duke shpallur këtë të vërtetë, mua më erdhi mirë se shume njerez të tjerët që ishin aty përfituan nga këto të vërteta. Ja pra si Hasani ka shumë njerëz, se për afër një shekulli filozofët materjalistë mundohen t’ia imponojnë njerëzimit, veçanërisht muslimanëve këto mite që nuk pajtohen me logjikën dhe mentalitetin.
Edhe një argument: Kur sheh dy pllaka guri të vendosura njëra përmbi tjetrën në mënyrë të rregullt asnjë fëmijë nuk mund t’i thotë kësaj vepre se kjo u bë vetvetiu. Madje po qe se e sheh të ndërtuar një mur të rregullt atëherë a ka mundësi që të mohohet mjeshtri i saj? Sepse veprat kur shumohen, tërheqin më tepër vëmendjen e njerëzve. Më pas kur të shohim edhe të tjera si: muret, dhomat, portat, dritaret që janë ndërtuar në një shtëpi është e pamundur ta mohosh mjeshtrin e asaj ndërtese. Kur i sheh këto, a ka mundësi t’ia mohosh fjalën e atij Mjeshtri që thotë: “Unë mund ta shkatërroj këtë dhe të ndërtoj një tjetër”. İ njëjti person, po qe se ndërton mijera shtëpi si kjo duhet të besosh edhe për ato që akoma nuk i ka ndërtuar.
Po qe se dëgjon një këngë nga këngëtari i famshëm, për këngëtarin askush nuk mund të imagjinojë se këngëtari është pa gjuhë, por përkundrazi do të gjykojnë për të duke thënë se ky person sigurisht di edhe këngë të tjera. Tani, kur imagjinojmë secilën gjallesë, shtëpi, apartament , të gjitha këto të ndërtuara prej qelizave, atëherë tregomëni ju vetë, se si mund të mohoni Mjeshtrin e tyre. Vetëm do të thoni se: Krijuesi i tyre, sigurisht, është Ai Fuqiploti që është i aftë t’i krijojë edhe fenomene shumë më të mëdha, se shembullat tyre jeni duke parë vetë në këtë Gjithësi. Kurse njerëzit vdekjen e kanë parë me sy, por me ringjalljen janë përballuar vetë. Jeta e tyre ka gjetur fundin në barkun e nënës. Aty kanë vdekur, janë ringjallur këtu. E vërteta e ringjalljes ka kaluar prej kokës së secilit. Para pesëdhjetë vitesh, kur nuk ka qenë ky njeri që ekziston sot duke përdorur mendjen nuk mund ta mohonin ringjalljen e tij pas vdekjes. Ne këtu nuk marrim parasysh ambiciozët inatçorë që kanë rënë pre e veseve të tyre dhe vetëm ata mund të mohojnë. Përndryshe nuk është e mundur t’i mohosh gjithë këto argumente që parashtrova deri më tani.