Shinasi Rama: Ju rrëfej kujtimet e mia mbi lëvizjen e dhjetorit '90

[kolombi]

Nuk munt te gjykoj ato qe ka shkruar ky heroi neper gazeta,ndoshta ata qe kane perjetuar keto ngjarje me nga afer si Shinasiu munt te debatojne me te.

Ajo qe me shtyn ne dyshime eshte momenti,koha,qe zgjodhi per te publikuar mendimet e tij rreth ngjarjeve te Dhjetorit.
Nese eshte i shtyre nga qarqe te caktuara politike atehe Shinasi mavria ka dale nga shinat e trenit.

E verteta eshte nese jane krejt te verteta kujtimet e tij,ka gjera mjaft interesante ne lidhje me rolin e perfolur te shume figurave historike ne ate fillim Dhjetori.
Jam i sigurte qe kujtimet e tij do pasohen nga replika te tjera te cilat do hedhin kujtimet e tyre te para nga nje tjeter pozicion.

Dhe dosjet per krimet e medha te regjimit komunist le te mbeten te mbyllyra akoma sa te na sqaroje Shinasiu se kush ishin themeluesit e vertete te PD..................................


Ne nje loje te ndyre politike shpresoj nje profesor i nderuar si Shinasiu te mos jete ASI i dale nga menget e kemishkuqeve..............

[veris06]

Zoteria ne fjale ka te drejte te kete mendimin e tij per ngjarje qe ai i ka jetuar personalisht.
Nuk ka asgje te tepruar ne kujtimet e nje njeriu qe mbase investoi shume ne ate levizje dhe nuk ariti te korte aq sa ai mendon se i takonte.
Momenti dhe gjuha te lene pershtypje se ke perpara nje njeri te delizoniuar nga ajo qe ai priste (aq me shume kur ai ishte dhe per gjak).
Ne politike historia ka rendesine e saj por kur shkruhet nga te paaneshmit dhe mbas nja 50 vjetesh me e pakta.
Jane te dyshushme momentet qe hapen keto diskutime dhe menyra si duan te imponohen ne diskutimin politik te momentit, vetem qe te hiqet vemendia mbi ate qe ndodh ne Shqiperi sot dhe mua me kujton nje parulle te 92- 94 kur hapej muhabeti per E.H. te gjithe komunistet kishin kete parulle " Lere ate tani ,po keta keta cbejne se ate e dime."
Dhe une po pergjigjem "Lerine Berishen e Co se keta i dime po keta keta cpo bejne"...

Ps. Duke u nisur nga ato qe zoti Shinasi thote dhe ai djale komunisti me duket eshte apo jo?

[DYDRINAS]

Dëshmia nga SHBA e Shinasi Ramës. “Të vërtetën e burgosjes së tij e di Berisha dhe disa nga drejtuesit e PS-së”

“Viti ’90, për ne Nano mund të ishte kryetari i PD-së”

Krijimi i Partisë Demokratike, besoni se u tradhëtua shpirti i Lëvizjes Studentore dhe ajo shërbeu si trampolinë për ‘bijtë e etërve’?

Nuk ka pikë dyshimi se krijimi i PD-së ishte një moment kritik për të gjithë. Kush e krijoi PD-në? Saliu duhet që të na shpjegojë se kush i bëri bashkë atë me Gramoz Pashkon në mëngjezin e 11 Dhjetorit, kush iu tha që të bisedonin e të mblidhnin edhe intelektualët e tjerë e ta bënin partinë, sepse po ta bënin atë hap, Lëvizja Studentore do t’i mbështeste deri në fund. Kështu, më vjen me qeshë kur e dëgjoj Saliun të thotë në përvjetoret e ndryshme se filani ka qënë nga ‘themeluesit më të rëndësishëm’ … Asokohe, gjërat ndrronin me minuta e jo me orë. Ne kemi synuar që t’i mbështesnim intelektualët që ata të krijonin partinë e tyre e ne të ruanim Lëvizjen Studentore të pavarur nga ajo parti politike që do të lindte. Mirëpo, ku do ta bënin partinë? Kështu u detyruan që të vinin tek ne sepse mendonin se me Azemin si ndërmjetës do t’i zgjidhnin punët. Por, mbasi e pamë se kush po vinte që ta bënte partinë e opozitës, unë e shokët e tjerë i përzumë si ata ashtu edhe Azemin dhe gjendja e tyre u bë shumë kritike, se nuk krijohej partia në bodrumin e shtëpisë ku jetonte Gramoz Pashko. Nga dreka, duke e parë gjendjen dhe duke e parë se populli nuk shkulej fare nga Sheshi i Qytetit Studenti, ne i lejuam që ta shpallnin PD-në, por me kusht që në Komisionin Nismëtar të mos kishte shtatë vetë, por gjashtë studentë, tre intelektualë të Tiranës e katër pedagogë të Universitetit. Mendonim se do të mund të ruanim kontrollin mbi Qytetin Studenti e mbi Lëvizjen Studentore dhe, me kohë, ne të vazhdonim rrugën tonë që nuk ishte rruga e tyre, e që nuk duhej të ishte rruga e tyre. Por, Saliu dhe Azemi e ‘çimentuan’ aleancën e tyre e cila na dëmtoi tepër, sepse duke e bërë Azemin Kryetar të Komisionit Nismëtar, e duke ia përkëdhelur sedrën, Sali Berisha e përçau Lëvizjen Studentore në mbështetës të Azemit e në mbështetës të dikujt tjetër. Duke parë një student në krye të opozitës, të gjithë studentët u turrën për me mbështetë PDnë dhe kjo na dëmtoi shumë. Ne e dinim se Azemi ra viktimë e egoizmit të vet dhe se ishte çështje kohe derisa këta ‘intelektualë’ ta shtrydhnin e ta hidhnin në plehra. Gjithsesi, ne ishim të vendosur ta toleronim PD-në në Qytetin Studenti thjesht sepse pluralizmi nuk ka kuptim pa partitë politike, dhe shpresa jonë ishte se gjërat do të sqaroheshin me kohë. Por instruksionet atyre ua dha tjerakush. Paradite vinin tek ne e mbasdite faleshin diku tjetër dhe, me kohë, PD-ja u bë si karroca e Nastradinit.

Ju thoni se këto ndarje u vunë re, menjëherë në atë kohë?

Dua të ndalem pak tek kjo puna e ‘etër e bij.’ Në se e mendoni literalisht, ‘bijtë e etërve’ e ‘bijtë e nanës’ ishim të gjithë shqiptarët dhe ne studentët po ashtu. Shumica e studentëve i kishin prindërit ose të afërmit anëtarë të PPSH-së në të gjitha nivelet, ashtu si edhe i kishim familjet me zemrat e përcëlluara nga të afërmit që ishin pushkatuar apo të dënuar me afate të gjata nga sistemi totalitar. P.sh. im atë ka qënë ndër themeluesit e PKSH-së, i përjashtuar për antijugosllavizëm në vitin 1943, dhe më vonë pjesërisht i rehabilituar, dhe i lënë me mbijetue si oficer artilerie, por unë jam rritur edhe me një nanë që nuk iu thanë sytë sepse të vëllanë ia dënuan një herë me vdekje e mandej me 25 vjet burg dhe e gjithë familja e saj ishte e shkatërruar kulm e themel. Ashtu si revolucioni han bijtë e vet, ashtu edhe sistemi totalitar han njerëzit që e ngrejnë dhe që e mbajnë në këmbë dhe e bëjnë funksional. Ashtu ndodhi edhe në shtetin shqiptar. Krijimi i një sistemi totalitar çoi edhe në krijimin e strukturave terrorizuese për të gjithë në të cilat jemi rritë gjithë dhe në të cilat kemi funksionue të gjithë. Mua më vjen shumë keq për vuajtjet që kanë kalue të persekutuarit gjatë kohës së sistemit totalitar dhe po ashtu me vjen shumë keq edhe për vuajtjet e njerëzve që për me jetue nuk e folën një fjalë kundër sistemit apo u përdorën nga strukturat. Dilema me të cilën jemi përballuar të gjithë në atë pikë kthese historike të viteve 1990-1991 ka qënë se si me e ndryshue sistemin totalitar, si me u kthye në një sistem demokratik, si me arritë që duke iu krijue mundësi të vuajturve e të persekutuarve ashtu edhe të tjerëve për me kenë të lirë, të mund të krijonim kushtet për me pasë një fillim të ri për të gjithë shqiptarët. Nuk ma merr mendja se dikush ka pritë që unë e shumë të tjerë si unë me dënue me vdekje prindërit e mi e familjen time për me iu dhanë lirinë atyre që kishin vuajtur apo që unë me u kthye në skllavin e tyre për çka ka ndodhë në sistemin totalitar. Ne nuk kemi njohur sisteme të tjera, në atë sistem kemi jetuar dhe shumë a pak të gjithë jemi përdhunuar prej atij sistemi e na ka lanë vraga të thella në shpirt, na ka ba me vuejtë shumë, se ndryshe nuk do të rebeloheshim por do ta mbështesnim pa kushte. Qëllimi i të gjithë studentëve ka qënë që lufta e klasave dhe urrejtja e ndasitë të bëheshin një pjesë e së shkuarës dhe të gjithë të kishim një fillim të ri, mundësi të barabarta, respekt e dinjitet para ligjit e para njëri-tjetrit. Askush nga ne nuk ka dashtë që e shkuara të ishte pengu që do të na linte mbrapa, edhe më të përçarë, edhe më të ndarë, edhe më të pashpresë për të ardhmen se sa e kishim gjetur veten në Dhjetor të vitit 1990-të. Por, në se e mendoni figurativisht dhe me ‘etër’ nënkuptoni ‘etnit shpirtërorë,’ d.m.th., një grup të paskrupullt, arrivist e në ndjekje të pushtetit, që nuk u ndal para asgjëje vetëm e vetëm që të rrinte në pushtet, as para vazhdimit të luftës së klasave, as para vuejtjeve të popullit të vet, as para mjerimit të të gjithë shqiptarëve, atëherë përgjigja do të jetë se ju keni të drejtë. Nga gjarpërinjtë nuk lindin skiftera, dhe brezi i ri që hyri në politikë mbas vitit 1990 e që është sot në lojë, refuzoi për me ndjekë ideale e vlera që do ta shmangnin të keqen që e kishte njollosur jetën e ‘etërve’ të tyre dhe me iu dhanë të gjithëve një fillim të ri. Ata nuk e kuptuan se për të ndrruar rrugë, duhej që ata të sakrifikonin gjithçka dhe të vinin bazat për pajtim të mirëfilltë kombëtar e për krijimin e një shteti në shërbim të të gjithë shqiptarëve. Për fat të keq, ai brez që hyri në lojë e mësoi politikën duke imituar parinë jeniçere që ishte përgatitur për me i shërbye sistemit kriminal të Enver Hoxhës, që hyri në partitë që lindën tek zyrat e Zërit të Popullit dhe me ndërgjegje të plotë u turrën për me shtypë e me shfrytëzue popullin e tyre duke krijue atë sistem kriminal që është duke iu tharë shpirtin të gjithë shqiptarëve sot. Nga ana e jonë, lufta e Lëvizjes Studentore dhe e gjithë shokëve e shoqeve të mija ka qënë që të mos kishte vazhdim të së keqes që na kishte kaplluar. Ne nuk donim një vazhdim të lojës ‘etër e bij,’ ne donim një shtet demokratik të të gjithë shqiptarëve e ku të gjithë të kishin të drejta e detyra të barabarta para ligjit. Ne besonim se duhej që të ndrrohej faqja e historisë dhe se duhej të kishte një fillim të ri për të gjithë shqiptarët, përndryshe do të përjetësonim të keqen e vllavrasjen, luftën e klasave dhe të klaneve, dhe pse, jo edhe të shmangnim luftën brenda familjes ku për një kafshatë bukë me tepër padiste vëlla-vëllanë e gruaja-burrin.

Atëherë, si e mendonit ju në atë kohë partinë e parë opozitare të sapokrijuar?

Atëherë synimi ynë kryesor në strukturimin e PD-së ka qënë që të mos përjetësonim këtë ndarje në etër e bij, në miq e armiq të përjetshëm, por t’i bashkonim të gjithë, sepse një parti që do të kishte individë nga të gjitha palët, do të bashkonte të gjitha palët dhe kështu do të krijonte ndasi të reja në shoqëri. Ndasi kryesore në politikën shqiptare, simbas nesh duhej të ishte në njerëz të ndershëm dhe që jetonin duke iu bindur ligjit e në hajdutë, pushtë, kodoshë e kriminelë në anën e kundërt të ligjit. Këtë zgjidhje duhej ta bënim jo në emër të tregut të lirë apo të kastës sunduese por në emër të një vlere themelore që i bashkon të gjithë dhe të vetmet struktura rreth të cilave bashkohen të gjithë janë kombi e shteti. Në historinë e shqiptarëve e vetmja vlerë që i ka bashkuar njerëzit, që ju ka dhënë shpresë e të ardhme, që i ka lidhur dhe që i larguar nga e keqja që iu kanosej ka qënë nacionalizmi. Sado idealiste që mund të duket, unë e shokët e mi e kemi propaganduar fuqishëm e me vetëdije të plotë këtë botëkuptim në të gjithë veprimtaritë e Lëvizjes Studentore. Si njerëz me këto bindje, ne e kemi ditur pa pikë dyshimi se jemi të humbur në politikë, e kemi ditur se do të trajtohemi si idealistë të pandreqshëm dhe se ishim jashtë lojës. Prapë se prapë kemi qënë shumë të vetëdijshëm se duhej dhënë një shembull, se duhej bërë gjithçka që ishte e mundur për të luftuar të keqen. Kemi qënë të bindur se duhej hedhur ai hap i parë në një rrugë të caktuar për të hyrë në një hulli të të ndryshme nga llumi ku po e zvarriste me qëllim popullin paria e Tiranës e cila kishte vetëm një synim në mendje; të ruante kontrollin e saj mbi shtetin e mbi ekonominë. Kështu ne mendonim se edhe pse me një lule nuk vjen pranvera, të gjithë të tjerat vijnë mbas të parës. Dikush duhej me guxue. Platformën e kishim të gatshme sepse para nesh ishte Rilindja Kombëtare, vlerat e saj ishin të ditura e na jepnin një shembull të shkëlqyer për t’u ndjekur prej nesh. Pra, aspirata e Lëvizjes Studentore ka qënë shumë fisnike dhe në dukje shumë jashtë kohës kur u shpreh. Paradoksi është se herët a vonë ka me ardhë koha edhe e diskutimit dhe e nevojës së zbatimit të asaj aspirate sepse, derisa shoqëria shqiptare ta kuptojë se cila është rruga e duhur, dhe derisa ta kuptojë se ajo rrugë kalon përmes bashkimit e mirëkuptimit e krijimit të shtetitkomb, në shtetin shqiptar nuk do të ketë kurrë as paqe, as qetësi, as begati, as dinjitet për njerëzit e as stabilitet politik. Paria e Tiranës ka fituar shumë beteja por ende nuk e ka fituar luftën ideologjike me atë sistem vlerash. Ai sistem vlerash është i gatshëm, jep zgjidhje e shpresë për të ardhmen dhe është e vetmja rrugë që mund të shmangë vazhdimin e së keqes. Por, ndarja e qëllimtë që bën paria e Tiranës në ‘etër e në bijtë e etërve’ e shkatërroi edhe një herë tjetër mundësinë e bashkimit të shqiptarëve, e përjetësoi edhe për një brez luftën klanore, krahinore e fetare, dhe e ktheu shtetin shqiptar në një fole të krimit të organizuar politik. Për këtë, përgjegjëse e padiskutueshme është paria politike e Tiranës e të gjitha ngjyrave, partive dhe partiçkave politike.

Në zgjedhjet e para pluraliste rikonfirmohen komunistët e partisë së punës dhe një vit më pas, në pushtet vjen partia demokratike. Çfarë kujtoni nga kjo kohë?

Vrasjet e 2 prillit dhe mesazhi i zymtë që u përcoll me ato ndodhi më kanë vrarë shumë. Personalisht kam ikur shumë i trishtuar sepse isha shumë i vetëdijshëm se klasa politike ishte në një nivel politik mizerabël dhe e pazonja për me iu përgjigjë popullit e nevojave të kohës. Po ashtu, ishte e qartë se ajo nuk kishte pikën e vullnetit politik për me investue për daljen nga kriza dhe se lufta civile ishte e pashmangshme por vetëm çështje kohe. Shkalla e krizës së gjithanshme ishte e tmerrshme dhe kushdo që e merrte pushtetin do të përballej me detyra të pazgjidhshme të cilat do të kërkonin që ata si individë e si forca politike ose të bënin zgjidhjet e duhura e të pranonin që do të digjeshin shumë shpejt, ose të sakrifikonin popullin e tyre e të bëheshin paria e borgjezia që mbronte klanin e tyre në kurriz të të gjithë shqiptarëve të tjerë. Nuk kisha pikë dyshimi që ata do të merrrnin rrugën e dytë ashtu si edhe ndodhi, dhe për këtë kam vuajtur shumë. Por, me iu dhanë hakun, kushdo që hynte në politikë hynte si humbës e do të dilte si humbës edhe më i madh se nuk kishte mënyra, kohë e mjete, për me i zgjidhë problemet e shumta ashtu si duhej.

Në zgjedhjet e 26 majit 1996 pati probleme të rënda dhe dy ditë më pas opozita u rrah në Sheshin Skënderbej. Si e keni përjetuar këtë periudhë?

Gjendjen e kam përjetuar si shumë të rëndë dhe e kam ndjekur me shumë vëmendje. Mbas Dejtonit, ishte e qartë se po i vinte rradha edhe problemit të çështjes kombëtare shqiptare, por gjendja ishte e frikshme sepse kishte shumë interesa të fuqishme që po kryqëzoheshin në shtetin shqiptar dhe paria ishte krejt e përçarë dhe e pazonja për me iu përgjigjë si duhet problemeve të kohës, pse e motivuar nga interesat e veta të ngushta ekonomike klanore dhe nga një etje primitive për me mbrritë kontrollin e shtetit me çdo kusht. Prapë, për me i ra shkurt, për krizën e vitit 1997 fajtore është paria e Tiranës e të gjitha ngjyrave dhe partive politike, politike, dhe në veçanti, Sali Berisha, i cili nuk i respektoi marrëveshjet e bëra midis palëve të parisë në fillimin e tranzicionit. Po ashtu, Berisha bashkë me segmentet e tjera të parisë nuk e kuptuan gjendjen delikate të shtetit shqiptar dhe vendin që zinte në skemat e ndryshme që po viheshin në zbatim.

Kriza e 97’, cili është opinioni juaj, pse Shqipëria mbërriti në prag të humnerës dhe cilët janë aktorët kryesorë të kësaj krize?

Kësaj pyetjeje besoj se i kam dhënë përgjigje në librin tim. Atje ka një analizë mjaft të gjatë të krizës së vitit 1997 e të proceseve politike që i paraprinë asaj tragjedie e marrëzie kombëtare. Por, për mua po të lëmë mënjanë interesat e fuqishme të huaja, fajtori kryesor është paria politike e Tiranës e të gjithë ngjyrave që shitet e blihet për kurrgjë, që nuk e don, për mos me thanë që e përbuz popullin, dhe që nuk ndalet para asgjëje kur i preken interesat e saj të ngushta klanore, ekonomike e politike.

Në të njëjtin vit rikthehen socialistët dhe qëndrojnë në pushtet për tetë vite. Si e keni përjetuar rikthimin e tyre që rëndom quheshin trashëgimtarë të ish-komunistëve shqiptarë?

Komunistë kishte shumë edhe tek PD-ja, dhe nuk është problemi se u kthyen komunistët se mbas tranzicionit u pa qartë se ata nuk kishin asnjë bindje komuniste, por donin pushtet ekonomik e politik. Mandej, kthimi në politikë e në pushtet është një proces normal në një demokraci, aq më shumë kur PS-ja e partitë që dolën nga PPSH-ja kishin mbështetje të ndjeshme në popull, struktura të konsoliduara dhe një grup cilësor zyrtarësh e specialistësh që e dinin se si funksionon shteti. Me thanë të drejtën, shumë nga këto specialistë që iu ngjitën PS-së e që u hoqën nga puna nqë vitet 1992, duhej të kishin mbetur në vendet e tyre se ata ishin investimi më i çmueshëm që ishte bërë në të shkuarën e afërt dhe ata duhej të ishin trajtuar me respekt si nëpunës e shërbyes publikë e jo të detyroheshin që të shisnin banane e misra rrugëve të Tiranës. Kthimi i tyre në pushtet ishte vetëm çështje kohe dhe atëherë, po të ndodhte si duhej, do të ishte shenja më e mirë se demokracia po funksionon, anipse si marrëveshje e parisë e jo si shprehje e vullnetit të mirëfilltë të popullit. Por, si edhe e kam analizuar në librin tim, kriza e vitit 1997 është njolla më e zezë për parinë politike shqiptare të të gjitha ngjyrave, si për ata ‘blue’ edhe për këto të partisë ‘pink’ apo rozë. Problemi i të gjithëve fillonte me mënyrën se si e lanë veten për me u përdorue nga interesa të caktuara, se si erdhën në pushtet, çka vendosën për me ba, kur erdhën në pushtet, si u tallën me popullin e vet, dhe se kujt vendosën me i shërbye. Fatos Nano, Pandeli Majko, Ilir Meta, triumvirati i djeshëm i socialistëve edhe pse e riktheu vendin në normalitet, shkaktoi megjithatë mjaft probleme. Konsideratat tuaja për ta dhe gjithë tetëvjeçarin rozë të socialistëve në pushtet. Në vitin 1990, Fatos Nano ishte ekonomisti më i mirë që kishte shteti shqiptar në atë pikë kritike. Po të vinte në PD në fillim, ashtu si disa prej nesh besonin se do të ndodhte se ai kishte dhënë intervistë tek Zëri i Amerikës, ishte pedagog, pjesë e ‘trojkës’ ekonomike ramiziane, etj., ai do të gëzonte shumë më mbështetje se Gramoz Pashko apo edhe se gjithë të tjerët që erdhën në PD të marrë bashkë. Nano dukej se ishte njeriu që duhej në atë pikë; me përgatitje të shkëlqyer profesionale, me mendësi shtetari, i zgjuar, me kuptim të qartë të mënyrës së funksionimit të institucioneve e të ekonomisë dhe jo pa një pikë karakteri si disa të tjerë që erdhën në PD. Por Ramiz Alia e Spiro Dede, kur i ndanë detyrat, deshën ta ruanin Nanon për PS-në. Se si hyri ai në burg e se kush e futi, këtë duhet të na e thotë Sali Berisha e disa nga drejtuesit e atëhershëm të PS-së, por nuk kishte dyshim se në disa takime Nano kishte shfaqur ndjenja patriotike e opinione të papranueshme dhe se kjo ia prishte planet edhe dikujt që e mbante me rroga edhe PS-në. Më vonë, mbas burgut, Fatos Nano është transformuar ndoshta në figurën më të errët e më të ndyrë në politikën shqiptare. Mbas daljes nga burgu, Nano u sprovua të ishte njeri i korruptuar, politikan që personalizoi shtetin, korruptoi edhe shumë të tjerë, e dëmtoi rëndshëm çështjen kombëtare, e zvetënoi administratën shtetërore, e ndau shtetin shqiptar në disa kantone me zhvillim të pabarabartë, iu shërbeu interesave joshqiptare dhe manifestoi vetëm ambicjen për me sundue vetë, dhe pse jo, si person, ai shfaqi vese të frikshme e të pakëndshme. Nga ana e vet, pavarësisht të metave të tij si individ e si politikan që janë të shumta e që dihen mirë, Ilir Meta ka dhënë prova se din të punojë me struktura, se i drejton shumë mirë ato struktura, dhe se din të marrë vendime. Por, pavarësisht arritjeve, dhe ka pasur arritje në disa drejtime, gjykimi që mund të jepet për tetë vjetët e drejtimit të shtetit nga PS-ja është shumë i zymtë, sepse ato nuk bënë atë që duhej bërë, se ishin e se mbetën në shërbim të interesave të huaja, se e përçanë popullin edhe më shumë se sa ishte, se e ndanë vendin politikisht në toskë e në gegë, se e humbën shansin historik për me ndërtue e me mbrritë zhvillimin kombëtar me burimet që kishim në nivelin e mundshëm, se u bënë pengesë kryesore në zgjidhjen e duhur të çështjes kombëtare shqiptare, se nuk lejuan krijimin e një shteti të pastër ligjor e të strukturave të pakorruptueshme që do t’u shërbenin të gjithëve por e personalizuan shtetin dhe jo më e fundit, sepse e korruptuan dhe e zvetënuan edhe brezin e ri që hyri në lojë e që mund të ishte brezi i kthesës por që u përdorue kaq keq sa pa frikë mund të thuhet se është brezi i vazhdimësisë së jeniçerëve të PS-së.

Gazeta Shqiptare


No comment!
Kjo nuk eshte asgje me teper se nje propagande bajate dhe cdokush bindet se me nje mentalitet te tille vetem politike nuk behet, por vetem nje OJQ.
OJQ marrin persiper te tilla misone.
Ne pluralizem politik nuk mund te kete kurre nje parti qe t'i perfaqesoje te gjithe, qe te jete per te gjithe.
Ne Tirane e ke Nanon, Meten, Ramen e te gjithe ata qe ke preferuar qe te jene lideret tuaj dhe ende nuk eshte vone qe te kycesh me ta ne krijimin e Frontit Socialist Demokratik Shqiptar me ne krye Nexhmie Hoxhen (sipas modelit te partise se Ilieskut te Rumanise).

[Hyllien]

Nuk munt te gjykoj ato qe ka shkruar ky heroi neper gazeta,ndoshta ata qe kane perjetuar keto ngjarje me nga afer si Shinasiu munt te debatojne me te.

Ajo qe me shtyn ne dyshime eshte momenti,koha,qe zgjodhi per te publikuar mendimet e tij rreth ngjarjeve te Dhjetorit.
Nese eshte i shtyre nga qarqe te caktuara politike atehe Shinasi mavria ka dale nga shinat e trenit.

E verteta eshte nese jane krejt te verteta kujtimet e tij,ka gjera mjaft interesante ne lidhje me rolin e perfolur te shume figurave historike ne ate fillim Dhjetori.
Jam i sigurte qe kujtimet e tij do pasohen nga replika te tjera te cilat do hedhin kujtimet e tyre te para nga nje tjeter pozicion.

Dhe dosjet per krimet e medha te regjimit komunist le te mbeten te mbyllyra akoma sa te na sqaroje Shinasiu se kush ishin themeluesit e vertete te PD..................................


Ne nje loje te ndyre politike shpresoj nje profesor i nderuar si Shinasiu te mos jete ASI i dale nga menget e kemishkuqeve..............

Mos u be si disa ketu te lutem, se ske kapacitetet e atyre ti dhe e di mire kete gje. Leni qente te lehin se ket pune kane. Ky eshte nje nga aresyet qe Kosova sot po del e Pavarur bashke me ato qe i dime mire se kush jane realisht qe kan punuar per te. Ky, meqe je futbollisdashes, eshte ai lojtari qe ben punen por nuk merr famen, por qe pa ate ekipi ngec, calon, nuk shkon perpara.

Edhe video e Janullatosit qe nuk e deshte asnjeri te ishte ne krye te KOASHIT doli mbas 14 vjeteve, por do rri un tani ti bej pyetjen vetes pse tani ? Nese do i beja ndonje pyetje vetes do ishte pse jo me pare por jo pse tani.
E njejta gje ndodh edhe me Profesor Shinasiun, i cili ai ka shkruar dhe liber per keto gjera, por qe mesaduket asnjeri se ka dit se e ka shkruar. Duhet nganjehere te shkundet ajo kembana here pas here, sidomos ne momentet qe jemi duke jetuar, sidomos ne kohen kur shume shqiptare po shkollohen jashte dhe kane te drejten e tyre historike te kerkojne RRAPORTE nga njerez si Shinasiu.
Shinasi Rama ka bere detyren e vet e nje qytetari te kulturuar e patriot, ky ishte nje detyrim qe ai ja kishte borxh bashkekobasve te vet.

Por ti Kolomb e di pse lehin Braret me shoke ? Amerika do vendosi njerezit e vet se shpejti, madje ne kohe rekord. Nuk do lejoj me asnje qe te behet xhandar ne Ballkan, dhe ne si popull paqesor qe jemi(te pakten me te tjeret se me veten tone e kemi treguar se c'jemi ne gjendje te bejme) dhe si popull qe nuk kemi ngrere arme kurre per te pushtuar do jemi faktor i padiskutueshem stabiliteti ne te ardhmen. Kete gje e kupton fare mire Serbia, dhe po mundohet ta pertypi edhe Greqia, edhe pse me cdo kusht po mundohet te rrjepi dicka nga jugu.

Nese un do isha si Brari e Sal Berisha do i kisha ven mend kokes qe te punoja per njerezit e mij, perpara se te me hiqshin prej leckash, te pakten te me ngeleshe emri per dicka te mire, por tani Sala eshte njeriu me i nxire i 15 viteve te fundit. Pse ? Sepse ndersa Tosi dhe gjith PS-ja nuk nderruan ngjyre por emer, Sala i nderroi te dya bashke por kurre shpirtin e tij. Mesazhi i Shinasiut eshte direkt mesazh i SHBA-se, mesazh jo kundra Berishes qe eshte nje kukull, por kundra Ramiz Alise, qe akoma sundon ne Shqiperi, qe akoma tenton me cdo kusht te sjelli Gazin Rus, dhe jo projektet Amerikane, qe tenton me cdo kusht ta shesi Shqiperine tek Europa dhe lindja(Turqia) qe te garantoj jetegjatesine e tij me merimangat qe ka krijuar.

No comment!
Kjo nuk eshte asgje me teper se nje propagande bajate dhe cdokush bindet se me nje mentalitet te tille vetem politike nuk behet, por vetem nje OJQ.
OJQ marrin persiper te tilla misone.
Ne pluralizem politik nuk mund te kete kurre nje parti qe t'i perfaqesoje te gjithe, qe te jete per te gjithe.
Ne Tirane e ke Nanon, Meten, Ramen e te gjithe ata qe ke preferuar qe te jene lideret tuaj dhe ende nuk eshte vone qe te kycesh me ta ne krijimin e Frontit Socialist Demokratik Shqiptar me ne krye Nexhmie Hoxhen (sipas modelit te partise se Ilieskut te Rumanise).

Pse o Qazim kaq driteshkurter qenke. Po mire i her, me thuaj ti car ka ndodhur keto 15 vjet qe ky nuk i ka gjetur dot ? Me thuaj ti se si kane levizur trecereku i politikaneve(me perjashtim te nje garde te caktuar qe normalisht po te levizi del pislliku haptas) nga njera parti ne tjetren. Dhe tani cdo gje dyfishohet, nga PD-ja lindin dy te tilla, nga PS-ja dy te tilla e keshtu me rradhe, por jane po te njejtet njerez. Ekziston nje ligj i caktuar natyror madje ka vertetim matematikor me ket punen e dyjezimeve, se kurre nuk arrin dot te kthehesh ne origjine. Rrjeta e krijuar eshte monstruoze, por derisa njerez te tille jane gjalle e flasin, dhe kane mbeshtetjen e botes, ka shprese.

[DYDRINAS]

Ne kemi synuar që t’i mbështesnim intelektualët që ata të krijonin partinë e tyre e ne të ruanim Lëvizjen Studentore të pavarur nga ajo parti politike që do të lindte.

Meqenese shkrimi i z.Shinasi Rames eshte i gjate, mendova te nxjerr disa pjese permes te cilave mund te behet nje analize me e mire e ngjarjeve te asaj kohe.
Pra sic thekson ai vete, del se Levizja Studentore nuk kishte asnje lloj programi.
Si do te mundnin ata qe nga njera ane te mbeshtesnin intelektualet ne krijimin e nje force politike e nga ana tjeter do ta mbanin Levizjen Studentore te pavarur nga ajo force!?
Levizja per levizje do te mbetej thjeshte nje loder ne duart e atyre qe drejtonin Shqiperine dhe nese ajo do te mbetej e tille, ajo nuk do t ishte asgje me teper se nje mjet per te ruajtur te paprekur sundimin komunist dhe transformimin e tij ne nje neokomunizem te tipit te Europes Lindore te viteve '60.
Shfrytezimi i levizjes per te krijuar nje force politike opozitare, ka qene merita me e madhe e atyre qe diten ta bejne ate.
Levizje te tilla bejne epoke dhe per kete duhen falenderuar si lideret e Levizjes ashtu dhe ata qe krijuan partine e pare opozitare qe nga pushkatimi i opozites se vitit 1945.

mbasi e pamë se kush po vinte që ta bënte partinë e opozitës, unë e shokët e tjerë i përzumë si ata ashtu edhe Azemin dhe gjendja e tyre u bë shumë kritike, se nuk krijohej partia në bodrumin e shtëpisë ku jetonte Gramoz Pashko

Pikerisht ashtu ka ndodhur,pra eshte perdorur levizja per te krijuar PD-ne, sepse ne kushte tjera as qe do te mund te krijohej nje parti e tille opozitare.
Ne Shqiperi kishte me mijera njerez qe nuk do te pertonin te merrnin armet dhe t'u suleshin atyre qe po kerkonin te rrezonin "pushtetin popullor", ashtusic dhe u tentua te behej nga ushtaraket e Shkolles "Enver Hoxha" dhe mijera e mijera "vullnetareve" te Enverit.
Kush e ndaloi z.Rama qe te ishte pikerisht ai nder drejtuesit e PD-se?

ne i lejuam që ta shpallnin PD-në, por me kusht që në Komisionin Nismëtar të mos kishte shtatë vetë, por gjashtë studentë, tre intelektualë të Tiranës e katër pedagogë të Universitetit. Mendonim se do të mund të ruanim kontrollin mbi Qytetin Studenti e mbi Lëvizjen Studentore dhe, me kohë, ne të vazhdonim rrugën tonë që nuk ishte rruga e tyre, e që nuk duhej të ishte rruga e tyre.

Cila ishte rruga alternative e z.Rames? Ai nuk thote asgje per kete, sepse dhe vete ai nuk ka patur asnje ide.

Por, Saliu dhe Azemi e ‘çimentuan’ aleancën e tyre e cila na dëmtoi tepër, sepse duke e bërë Azemin Kryetar të Komisionit Nismëtar, e duke ia përkëdhelur sedrën, Sali Berisha e përçau Lëvizjen Studentore në mbështetës të Azemit e në mbështetës të dikujt tjetër. Duke parë një student në krye të opozitës, të gjithë studentët u turrën për me mbështetë PDnë dhe kjo na dëmtoi shumë. Ne e dinim se Azemi ra viktimë e egoizmit të vet dhe se ishte çështje kohe derisa këta ‘intelektualë’ ta shtrydhnin e ta hidhnin në plehra

Nje vleresim aspak dinjitoz per nje lider te asaj levizje, gje qe le te kuptohet per inate personale te z.Rames ndaj te ndjerit Azem Hajdari.
Shinasiut i paska ardhur inat se pse studentet e paskan mbeshtet PD? Ke do te duhej te mbeshtesnin studentet?
Shinasiun pa ide e program apo PPSH nese ajo do t'ju vinte ne pune kaldajen e do t'ju rregullonte kushtet e jeteses ne Qytetin Studenti?

Ashtu si revolucioni han bijtë e vet, ashtu edhe sistemi totalitar han njerëzit që e ngrejnë dhe që e mbajnë në këmbë dhe e bëjnë funksional

Sistemi totalitar nuk hengri njerezit qe e ngriten, por masakroi, dhunoi, burgosi, vari, pushkatoi, perndoqi, persekutoi, internoi, i deboi jashte kufinjve me mijera e mijera shqiptare.
Komunizmi nuk erdhi ne pushtet duke ngrene njerezit e vet, por erdhi ne pushtet duke pushkatuar nacionalistet, duke pushkatuar opozitaret e pare antikomuniste, duke vrare ata qe ishin kunder me cdo forme te qendreses.
Njerezit e vet i hengri komunizmi vetem per aresye te luftes per te ruajtur sundimin, sepse asnjeri nga bijte e vet nuk ishte per te ndryshuar sistemin.
Mehmet Sheu u vra sepse luftoi ti zinte vendin Enver Hoxhes e jo se kerkoi nje shtet te lire dhe demokratik.

Ashtu ndodhi edhe në shtetin shqiptar. Krijimi i një sistemi totalitar çoi edhe në krijimin e strukturave terrorizuese për të gjithë në të cilat jemi rritë gjithë dhe në të cilat kemi funksionue të gjithë

Nuk eshte e vertete.
Nuk mund te krahasohen vuajtjet e Havzi Neles ne litar me vuajtjet e nje komunisti qe dergohej ne prodhim per riedukim apo me mijera te burgosur politike te Spacit, Burellit e Qafe Barit.
Nuk mund te krahasohen vuajtjet e atyre qe ende nuk ju gjenden eshtrat me bijte e komunisteve qe nuk desheronin te punonin ne fshat apo ne zona malore.

Mua më vjen shumë keq për vuajtjet që kanë kalue të persekutuarit gjatë kohës së sistemit totalitar dhe po ashtu me vjen shumë keq edhe për vuajtjet e njerëzve që për me jetue nuk e folën një fjalë kundër sistemit apo u përdorën nga strukturat.

Ndaj tyre nuk duhet shprehur vetem keqardhje, por se pari duhet kerkuar ndjese (gje qe nuk eshte bere as sot e kesaj dite) dhe ju duhet dhene respekt.
Respekti me i madh u duhet dhene te gjithe atyre shqiptareve qe me cdo mjet e kundershtuan instalimin e diktatures komuniste.
Ata jane heronjte e vertete te demokracise shqiptare!

Nuk ma merr mendja se dikush ka pritë që unë e shumë të tjerë si unë me dënue me vdekje prindërit e mi e familjen time për me iu dhanë lirinë atyre që kishin vuajtur apo që unë me u kthye në skllavin e tyre për çka ka ndodhë në sistemin totalitar.

Askush nuk ka kerkuar nje gje te tille, sepse ajo do te ishte nje veper e shemtuar dhe teresisht antishqiptare.
Kujto vetem Pjeter Arbnorin se cfare tha per ata qe e kishin torturuar dhe denuar apo gjeni nje te perndjekur politik qe ndermori nje akt hakmarres.
Por kjo nuk do te thoshte se ata nuk do te kerkonin drejtesi per krimet qe ishin kryer ndaj tyre.
Kush u grabiti pronat e shqiptareve pas Luftes? E pra ato u duhen kthyer atyre.
Kush u grabiti lirine atyre? E pra ajo u duhet kompensuar atyre.
Ne atyre nuk ju rikthenim dot enderrat, rinine, familjet, varret, fytyrat e prinderve apo te afermve te tyre, por ne atyre duhej t'ju rikthenim dinjitetin.

Ata nuk e kuptuan se për të ndrruar rrugë, duhej që ata të sakrifikonin gjithçka dhe të vinin bazat për pajtim të mirëfilltë kombëtar e për krijimin e një shteti në shërbim të të gjithë shqiptarëve

Idealizem puro.
Si mund te besh pajtim kombetar kur xhelati nuk i kerkon ndjese viktimes?
Apo viktima t'i thoshte xhelatit: "Na fal o xhelat se te kemi lodhur 50 vite duke na rrahur, duke na vrare, duke na burgosur, duke na internuar, duke na grabitur pronat, duke na debuar, duke na lene pa shkolle, duke na lene pa femijeri, duke na lene pa prinder e pa te aferm, duke na mbytur neper baltrat e Maliqit apo furtunat e Alpeve"!
Pas mbarimit te Luftes se II-te Boterore, fuqite fituese ngriten Gjyqin e Nurembergut. Aty nuk u denua populli gjerman, por u denuan ideologet e krimeve naziste.
Ne Shqiperi nuk u kerkua nje gjyq i tille, por ama te jesh ne vitin 2006 e te mos kerkoje askush ndjese per krimet e diktatures, kjo nuk shkon ne te mire te pajtimit.
Kvasnjevski i Polonise, me te ardhur ne pushtet, u perkul para fatit te milionave bashkeqytetareve polake qe vuajten pasojat e diktatures komuniste. E pra Kvasnjevski nuk kishte qene kreator i diktatures.

Për fat të keq, ai brez që hyri në lojë e mësoi politikën duke imituar parinë jeniçere që ishte përgatitur për me i shërbye sistemit kriminal të Enver Hoxhës, që hyri në partitë që lindën tek zyrat e Zërit të Popullit dhe me ndërgjegje të plotë u turrën për me shtypë e me shfrytëzue popullin e tyre duke krijue atë sistem kriminal që është duke iu tharë shpirtin të gjithë shqiptarëve sot.

Cili eshte ai sistem qe po shtyp, po shfrytezon e po than shpirtin e popullit shqiptar sot?

Atëherë synimi ynë kryesor në strukturimin e PD-së ka qënë që të mos përjetësonim këtë ndarje në etër e bij, në miq e armiq të përjetshëm, por t’i bashkonim të gjithë, sepse një parti që do të kishte individë nga të gjitha palët, do të bashkonte të gjitha palët dhe kështu do të krijonte ndasi të reja në shoqëri. Ndasi kryesore në politikën shqiptare, simbas nesh duhej të ishte në njerëz të ndershëm dhe që jetonin duke iu bindur ligjit e në hajdutë, pushtë, kodoshë e kriminelë në anën e kundërt të ligjit. Këtë zgjidhje duhej ta bënim jo në emër të tregut të lirë apo të kastës sunduese por në emër të një vlere themelore që i bashkon të gjithë dhe të vetmet struktura rreth të cilave bashkohen të gjithë janë kombi e shteti. Në historinë e shqiptarëve e vetmja vlerë që i ka bashkuar njerëzit, që ju ka dhënë shpresë e të ardhme, që i ka lidhur dhe që i larguar nga e keqja që iu kanosej ka qënë nacionalizmi. Sado idealiste që mund të duket, unë e shokët e mi e kemi propaganduar fuqishëm e me vetëdije të plotë këtë botëkuptim në të gjithë veprimtaritë e Lëvizjes Studentore. Si njerëz me këto bindje, ne e kemi ditur pa pikë dyshimi se jemi të humbur në politikë, e kemi ditur se do të trajtohemi si idealistë të pandreqshëm dhe se ishim jashtë lojës.

Pergjigja eshte dhene nga vete autori i shkrimit.

Prapë se prapë kemi qënë shumë të vetëdijshëm se duhej dhënë një shembull, se duhej bërë gjithçka që ishte e mundur për të luftuar të keqen. Kemi qënë të bindur se duhej hedhur ai hap i parë në një rrugë të caktuar për të hyrë në një hulli të të ndryshme nga llumi ku po e zvarriste me qëllim popullin paria e Tiranës e cila kishte vetëm një synim në mendje; të ruante kontrollin e saj mbi shtetin e mbi ekonominë. Kështu ne mendonim se edhe pse me një lule nuk vjen pranvera, të gjithë të tjerat vijnë mbas të parës. Dikush duhej me guxue. Platformën e kishim të gatshme sepse para nesh ishte Rilindja Kombëtare, vlerat e saj ishin të ditura e na jepnin një shembull të shkëlqyer për t’u ndjekur prej nesh. Pra, aspirata e Lëvizjes Studentore ka qënë shumë fisnike dhe në dukje shumë jashtë kohës kur u shpreh. Paradoksi është se herët a vonë ka me ardhë koha edhe e diskutimit dhe e nevojës së zbatimit të asaj aspirate sepse, derisa shoqëria shqiptare ta kuptojë se cila është rruga e duhur, dhe derisa ta kuptojë se ajo rrugë kalon përmes bashkimit e mirëkuptimit e krijimit të shtetitkomb, në shtetin shqiptar nuk do të ketë kurrë as paqe, as qetësi, as begati, as dinjitet për njerëzit e as stabilitet politik.

Perkundrazi, diversiteti i ideve dhe i mendimeve eshte rruga me mire e zhvillimit kombetar.
Keto arrihen me ndertimin e nje shteti te vertete ligjor dhe permes mbrojtjes dhe respektimit te ideve, besimit dhe origjines se tjetrit.

Paria e Tiranës ka fituar shumë beteja por ende nuk e ka fituar luftën ideologjike me atë sistem vlerash. Ai sistem vlerash është i gatshëm, jep zgjidhje e shpresë për të ardhmen dhe është e vetmja rrugë që mund të shmangë vazhdimin e së keqes. Por, ndarja e qëllimtë që bën paria e Tiranës në ‘etër e në bijtë e etërve’ e shkatërroi edhe një herë tjetër mundësinë e bashkimit të shqiptarëve, e përjetësoi edhe për një brez luftën klanore, krahinore e fetare, dhe e ktheu shtetin shqiptar në një fole të krimit të organizuar politik. Për këtë, përgjegjëse e padiskutueshme është paria politike e Tiranës e të gjitha ngjyrave, partive dhe partiçkave politike.

Absolutisht e pavertete.
Politika reflekton nivelin dhe vlerat e shoqerise shqiptare ne kohen ne te cilen jetojme.
Me rritjen dhe zhvillimin e vlerave te te gjithe shoqerise, rrjedhimisht do te rritet dhe niveli i politikes dhe politikaneve shqiptare.

Vrasjet e 2 prillit dhe mesazhi i zymtë që u përcoll me ato ndodhi më kanë vrarë shumë. Personalisht kam ikur shumë i trishtuar sepse isha shumë i vetëdijshëm se klasa politike ishte në një nivel politik mizerabël dhe e pazonja për me iu përgjigjë popullit e nevojave të kohës. Po ashtu, ishte e qartë se ajo nuk kishte pikën e vullnetit politik për me investue për daljen nga kriza dhe se lufta civile ishte e pashmangshme por vetëm çështje kohe. Shkalla e krizës së gjithanshme ishte e tmerrshme dhe kushdo që e merrte pushtetin do të përballej me detyra të pazgjidhshme të cilat do të kërkonin që ata si individë e si forca politike ose të bënin zgjidhjet e duhura e të pranonin që do të digjeshin shumë shpejt, ose të sakrifikonin popullin e tyre e të bëheshin paria e borgjezia që mbronte klanin e tyre në kurriz të të gjithë shqiptarëve të tjerë. Nuk kisha pikë dyshimi që ata do të merrrnin rrugën e dytë ashtu si edhe ndodhi, dhe për këtë kam vuajtur shumë. Por, me iu dhanë hakun, kushdo që hynte në politikë hynte si humbës e do të dilte si humbës edhe më i madh se nuk kishte mënyra, kohë e mjete, për me i zgjidhë problemet e shumta ashtu si duhej.

Kjo eshte e verteta e mosangazhimit politik te z.Rames dhe ai kete e ka thene me gojen e vet.
Askush nuk te fton qe te behesh protagonist, por ate duhet ta besh vete.
Ashtu sic lexon dhe ketu ne forum, se Edi Rama do te ishte lider i PD-se sikur ai te ishte ne Tirane ne ate kohe e te mos ishte ne Greqi!?

Komunistë kishte shumë edhe tek PD-ja, dhe nuk është problemi se u kthyen komunistët se mbas tranzicionit u pa qartë se ata nuk kishin asnjë bindje komuniste, por donin pushtet ekonomik e politik. Mandej, kthimi në politikë e në pushtet është një proces normal në një demokraci, aq më shumë kur PS-ja e partitë që dolën nga PPSH-ja kishin mbështetje të ndjeshme në popull, struktura të konsoliduara dhe një grup cilësor zyrtarësh e specialistësh që e dinin se si funksionon shteti. Me thanë të drejtën, shumë nga këto specialistë që iu ngjitën PS-së e që u hoqën nga puna nqë vitet 1992, duhej të kishin mbetur në vendet e tyre se ata ishin investimi më i çmueshëm që ishte bërë në të shkuarën e afërt dhe ata duhej të ishin trajtuar me respekt si nëpunës e shërbyes publikë e jo të detyroheshin që të shisnin banane e misra rrugëve të Tiranës. Kthimi i tyre në pushtet ishte vetëm çështje kohe dhe atëherë, po të ndodhte si duhej, do të ishte shenja më e mirë se demokracia po funksionon, anipse si marrëveshje e parisë e jo si shprehje e vullnetit të mirëfilltë të popullit. Por, si edhe e kam analizuar në librin tim, kriza e vitit 1997 është njolla më e zezë për parinë politike shqiptare të të gjitha ngjyrave, si për ata ‘blue’ edhe për këto të partisë ‘pink’ apo rozë. Problemi i të gjithëve fillonte me mënyrën se si e lanë veten për me u përdorue nga interesa të caktuara, se si erdhën në pushtet, çka vendosën për me ba, kur erdhën në pushtet, si u tallën me popullin e vet, dhe se kujt vendosën me i shërbye. Fatos Nano, Pandeli Majko, Ilir Meta, triumvirati i djeshëm i socialistëve edhe pse e riktheu vendin në normalitet, shkaktoi megjithatë mjaft probleme. Konsideratat tuaja për ta dhe gjithë tetëvjeçarin rozë të socialistëve në pushtet.

Opozita u kthye me gryken e pushkes ne pushtet ne vitin 1997.
Te pakten ata qe kane jetuar ne Shqiperi e kane pare dhe perjetuar vete.

Në vitin 1990, Fatos Nano ishte ekonomisti më i mirë që kishte shteti shqiptar në atë pikë kritike. Po të vinte në PD në fillim, ashtu si disa prej nesh besonin se do të ndodhte se ai kishte dhënë intervistë tek Zëri i Amerikës, ishte pedagog, pjesë e ‘trojkës’ ekonomike ramiziane, etj., ai do të gëzonte shumë më mbështetje se Gramoz Pashko apo edhe se gjithë të tjerët që erdhën në PD të marrë bashkë. Nano dukej se ishte njeriu që duhej në atë pikë; me përgatitje të shkëlqyer profesionale, me mendësi shtetari, i zgjuar, me kuptim të qartë të mënyrës së funksionimit të institucioneve e të ekonomisë dhe jo pa një pikë karakteri si disa të tjerë që erdhën në PD

Nano dhe PPSH ne ate kohe ishin per nje ekonomi te tipit vetadministrues jugosllav.
Terapia shok ishte nje zgjidhje e duhur per Shqiperine. Shqiperia nuk ishte se cfare te humbiste, kur te gjithe jetonin me 80% qe paguante shteti.
Dhemballa e krimbur duhet shkulure te mos infektohet i gjithe trupi.

[dardajan]

Ajo qe me shtyn ne dyshime eshte momenti,koha,qe zgjodhi per te publikuar mendimet e tij rreth ngjarjeve te Dhjetorit.
Nese eshte i shtyre nga qarqe te caktuara politike atehe Shinasi mavria ka dale nga shinat e trenit.

E verteta eshte nese jane krejt te verteta kujtimet e tij,ka gjera mjaft interesante ne lidhje me rolin e perfolur te shume figurave historike ne ate fillim Dhjetori.

E verteta nuk njeh kohe ,dhe prej saj askush nuk duhet te kete frike , ju siguroj se kur lexova kete teme mu kujtuan edhe nje here ato dite , dhe ato qe jane shkruajtur aty nga prof, Shinasiu jane te verteta perputhen me ato qe kam shkruar une pothuajse dy vjet me pare.

Pse i shkruan tani ?

Sepse dikush kerkon te marre meritat dhe te dale si shpetues i kombit dhe hero i permbysjes se diktatures gje qe nuk eshte e vertete dhe brezat e rinj qe vijne duhet ta dine kete te vertete tani dhe jo pas 50 vjetesh.

[Xhuxh Xhumaku]

Qazim,

po kapesh dhemb per dhemb, e nuk po i le asnje nga tezat e Shinasiut te bien ne toke.

flet per ti bere recence e per tia hedhur poshte, apo ke qene i perfshire ne ato procese si ai - varet se ku - ne qender apo periferi, dhe jep kundertheniet e tua. Por me shume ngjan si kritike. Ty edhe mikut tim brar, nuk duhet me ia "gerga" Salen, ate trim tribun te vegjelise ...

Tani po dilet tek dilema e madhe: pula e beri vezen, apo veza pulen? A ishte spontane levizja studentore, dhe a ishte e parapergatitur platforma e partise "opozitare"?

[dardajan]

kur te kem durim te te lexoj do te flas dhe me ty..
tani le te degjojme deshmitarin okular.. te ngjarjeve.. dardajanin e sinqerte..

Une nuk e di ku ishit ju ne ate kohe por une zgjodha te qendroj ne atdhe dhe jo te emigroj me Ambasadat pasi doja te isha deshmitar i agonise se atij regjimi prandaj dhe nuk i kuptoj ato pikat e tua megjithate meqense ke deshire te lexosh po vazhdoj dhe pak qe tju shuaj kuriozitetin.

Pse u zgjodh qyteti studenti per keto zhvillime ?

Sepse ata te rinj dhe intelektual te Tiranes qe ishin kunder atij regjimi po organizoheshin per te shkateruar bllokun dhe bllokmenet pa asnje kompromis me ta, dhe per kete kerkohej dikush qe ti udhehiqte ,prandaj ishte vendosur si ne heshtje qe vetem Ismail Kadare mund te udhehiqte opozitaret dhe disidentet e vertet kunder atij regjimi kjo kerkese arriti kulmin kur u hodh ne ere me dinamit librari Flora (dyqani i tarrasit ) dhe qe aty shum prej nesh shkuam poshte shtepise se Ismailit dhe i kerkuam qe te na udhehiqte duke dale hapur kunder diktatures gje e cila nuk be nga ai perkundrazi u largua nga Shqiperia.


Ramizi eshte nje nuhates i mire ,dhe nuhati fare mire rezikun prandaj dhe filloj hapjen e tij per nje shoqeri pluraliste , dhe studentet ishin pjesa me e lehte e shoqerise per tu manipuluar dhe kontrolluar sic edhe ndodhi.

C'far kekonin studentet ne fillim ?

Uje te ngrohte neper dushe dhe ngrohje , ushqim me te mire dhe gjera te tjera banale .

Kur moren kerkesat e tyre ngjyra politike ?

Mbas takimit me Ramizin ku ky i fundit ju tha shkoni atje lart mblidhuni dhe beni kerkesa me dinjitoze si pluralizem etj krijoni gjithashtu edhe organizaten tuaj e keshtu me radhe..

Eshte e vertet qe kishte disa grupe studentesh ne ate levizje ?

Po eshte e vertet e kam thene edhe me pare qe egzistonin te pakten nje grup tjeter qe perfaqsohej nga nje djale dhe nje vajze per te cilen flet edhe Shenasiu por qe u eliminua ne ditet ne vazhdim pas paktit qe beri Sala me Azemin.

Kush mori pjese ne mitingun e pare ne sheshin demokracia ?

Pothuajse te gjith studentet dhe shum pak te ardhur nga populli i Tiranes
dhe ata ishin te gjithe ate qe ishin viktime e atij regjimi, ndersa pjesa me e madhe e popullit nuk shkoj ne ate miting edhe per arsyen se Tirana ne ate kohe ishte e banuar nga njerez te zgjedhur te partise ne pushtet te cilet edhe pse me barkun dhe zhepat bosh nuk mund te ngrinin krye kunder partise se tyre.

Per cfare sherbeu ajo levizje ?

Per te lejuar vazhdimesine e regjimit komunist Enverist nepermjet mutacioneve politike si te individve dhe te organizatave dhe partive gje e cila vazhdon te jetoje edhe sot e kessaj dite.


Nuk lejoj perplasjen frontale midis disidenteve dhe te perndjekurve te regjimit komunist me kliken ne fuqi.

Por jemi mesuar ne , kur s'kemi pulen hame edhe sorren.

[2043]

Pjesmarrja ime ne kete teme eshte si reflektim i ketij citimi .

Miku im.
demokracia nuk erdhi vete dhe as vetem me kontributin e Shinazi Rames , Dardajanit, 2043 , apo dhe te 20 te tjereve.
Demokracia ishte nje pasoje E KUPTON ?
Dhe revolta e studenteve ishte shkaku.
Ne ate kohe ishim te rinj dhe keto gjera nuk i kuptonim si duhet, por nuk na falet sot qe te tregohemi heronj dhe te kerkojme te na njihen meritat , pasi pa ne ky popull do kishte mbetur ne rroberi.
Ne ate kohe as z. Shinasi qe ishte per hir te se vertetes me aktivi, nuk e kishte te qarte rrugen se ku do te shkonim. Dhe kete e ka pohuar vete ne shkrimin e tij.
Le te jemi me modeste zoterinj dhe te jeni te sigurt se historia do te shkruhet realisht dikur dhe nuk do i humbasin meritat askujt.
Perpara se te ngrihemi e te tregojme gjoksin, se ngritem grushtin kunder diktatures ne momentin qe po jepte shpirt, le te perkulemi me respekt per ata qe ngriten zerin e tyre dhe grushtat e tyre te vegjel , kunder kesaj diktature , ne kulmin e fuqise se saj.
Dhe atehere do te kuptojme se vepra jone , krahasuar me te tyren eshte si nje loje femijesh.
Mjaft me idealizma dhe me kerkim meritash. Koha i seleksionoi fituesit dhe humbesit ne baze te aftesive.
Askujt nuk ju privua e drejta te ishte lider, por te tille nuk behen dot te gjithe.
Ishte koha pra qe tregoi se kush mund te ishte revolucionar (mar shembull veten ) dhe kush mund te ishte lider (keta i njohim te gjithe )



Pershendetje dhe respekt nga nje bashkeluftetari juaj ne ate kohe.
Lavdi heronjve qe sakrifikuan per kombin.

[DYDRINAS]

Flet nga SHBA Shinasi Rama, nismëtar i krijimit të PD-së. Ndërkombëtarët dhe kulisat e ndërtimit të kabinetit blu

Rikthimi i PD-së në pushtet pazar i fshehtë Berisha Nano
Edi Rama mori në duar një parti të korruptuar


Lorenc Vangjeli

Shinasi Rama, një nga Nismëtarët e themelimit të partisë Demokratike në Dhjetorin ’90 tregoi dje në Gazetën Shqiptare atë zinxhir ngjarjesh dhe personazhesh të cilët mundësuan krijimin e partisë së parë opozitare në vend. Ai dëshmon për dhe dyshimet e tij të para për intelektualët që ju bashkuan Lëvizjes studentore dhe krijimin e PD-së. Sipas tij, në atë periudhë kur pluralizmi politik ishte bërë fakt, në krye të forcave politike të krijuara apo në krijim e sipër, do të vinin figura të parazgjedhura. Madje ai pretendon edhe se në atë kohë, Fatos Nano do të ishte shumë më i pranueshëm se Sali Berisha për drejtimin e të djathtëve. Sot, do të lexoni kosnsideratat e tij për rikthimin në pushtet të zotit Sali Berisha. Dyshimet për atë çka ndodhi në zgjedhjet e korrikut 2005 dhe roli i faktorit ndërkombëtar në krijimin e qeverisë së sotme. Presidenti i Republikës, Kryeprokurori dhe marrëdhëniet e tyre me ekzekutivin e zotit Berisha; kreu i ri i socialistëve Edi Rama, rebusi i zgjedhjeve të pritshme lokale dhe ndikimi i rezultatit të tyre në politikën e nesërme në vend.
Vetë Shinasi Rama thotë se do të rikthehet sërish në Shqipëri, por ndruhet se mbijetesa në Shqipërinë politike është tepër e vështirë, në rastin e zgjedhjes së të jetuarit të një jete të ndershme.

Në mes të mandatit të tyre të dytë, President i vendit bëhet ish-ushtaraku Alfred Moisiu, sot në qendër të kritikave kryesisht nga doktor Berisha e të tijtë. Si e vlerësoni rolin e tij?

Presidenti Moisiu ka pasur disa këshilltarë shumë të mirë dhe këta e kanë ndihmuar që të luajë një rol shumë më me peshë si president se sa e ka të përkufizuar edhe Kushtetuta e shtetit shqiptar. Pavarësisht, kufizimeve që nuk i lejojnë shumë hapësirë veprimi si dhe të problemeve që ka pasur, në një pikë Moisiu është treguar shembullor. Duket se ai nuk ka luajtur si të tjerët me çështjen shqiptare. edhe në takime delikate, Moisiu ka thënë atë që ka menduar për problemin kombëtar shqiptar edhe kur të tjerët luanin lojra të ndyra.
Vitin e kaluar në pushtet rikthehet Berisha. E prisnit një gjë të tillë?
Për fat të keq, në një intervistë që kam dhënë para zgjedhjeve të Korrikut 2005, e pata paraparë se marrëveshja midis palëve të parisë po funksiononte si duhet, dhe se me sa dukej Sali Berisha kishte mundësi që të fitonte zgjedhjet, edhe pse mendoja, se të huajt nuk do ta pranonin dhe kjo do të ishte një pengesë jo e vogël për ruajtjen e stabilitetit të shtetit shqiptar. Kjo mundësi e fitimit të zgjedhjeve u ba edhe më e qartë mbas intervistës që Berisha i dha Der Spiegel kur ai i dha publikisht garancitë që duheshin për disa drejtues të atëhershëm të shtetit. Mbas fushatës mizerabël të PS-së, u binda qe me të vërtetë Sali Berisha edhe mund të fitonte zgjedhjet. Berisha i vuri Nanos si kundërshtar Besnik Aliajn që nuk e njihte kush, e Nano i vuri si kundërshtar Berishës një këngëtar opere; po të donin me luftue kundër njëri-tjetrit, ata e dinin mirë se cila ishte rruga, por nuk kishin këtë qëllim. Këtu hyn edhe sjellja e çuditshme e Nanos, që me thanë të drejtën ishte tërësisht jashtë sjelljes e praktikave të tij. Praktikisht, Nano, jo vetëm që ia la lojën politike të vendit Berishës që ta fitonte (sepse u mor vetëm me LSI-në, me 1997-n e me vetë Berishën), por ai ndërmori hapa që i alarmuan e shqetësuan shumë ndërkombëtarët, sidomos kur ngriti problemin e çështjes kombëtare shqiptare dhe kërcënoi se ai do të punonte për ta zgjidhur atë problem. Kështu, thuajse brenda natës, Berisha, që tregoi zotësi të madhe politike duke e mbajtur bashkë një koalicion partiçkash e individësh që nuk lidhen kurrkund veçse mbas kuletës së vet, u bë një alternativë e mundshme, ndonëse aspak e pëlqyeshme për të huajt që mezi e kishin hequr nga posti i presidentit në vitin 1997. Mendoj se Berisha vetë nuk ishte i interesuar per me i fitue zgjedhjet sepse ai e dinte mirë që në shtetin shqiptar u bë një luftë civile për ta hequr atë e PD-në nga pushteti dhe ai thjesht donte të mbeste në kontroll të opozitës, d.m.th. të shkonte në buzë të fitores dhe mandej t’ia linte fajin të tjerëve për humbjen e pritshme.

Mendoni se ekziston një komponente ndërkombëtare në atë çka ndodhi para dhe mbas tre korrikut 2005 në Shqipëri?

Në një shtet si shteti shqiptar i cili e ka sovranitetin shumë të kufizuar, pesha e fuqive të interesuara është shumë, shumë e madhe, për mos me thanë vendimtare dhe fitimi i zgjedhjeve i krijoi Berishës më shumë probleme se sa mundësi për qeverisje. Ndërsa fitimi i zgjedhjeve ishte hapi i parë, momenti më i vështirë ishte mundësia e mospranimit nga ana e bashkësisë ndërkombëtare e kthimit të Sali Berishës në pushtet. Për dy muaj, politikisht shumë të gjatë, ambasadat e vendeve që kanë peshë në shtetin shqiptar as nuk i njohën zgjedhjet e as nuk e njohën rezultatin dhe as nuk folën fare për atë punë, çka ishte tepër shqetësuese në çdo drejtim. U deshën disa takime të Fatos Nanos brenda e jashtë vendit e takimet dy herë në javë midis Berishës, Jozefina Topallit e disa përfaqësuesve të huaj të caktuar për t’i bindur ata se mund ta pranonin Berishën si kryeministër. Mirëpo, cili ishte çmimi?

Si e vlerësoni qeverisjen e tij në këtë çerek mandati?

Tre javë mbas zgjedhjeve unë përgatita një analizë të vendit që këto zgjedhje zënë në procesin e tranzicionit si dhe analizova problemet e mundshme të qeverisjes së PD-së, dhe kjo analizë është e përfshirë në librin tim. Në thelb unë identifikova shtatë probleme themelore që do ta bënin qeverisjen e PD-së krejtësisht inefektive dhe për këtë shkak, simbas mendimit tim, shqiptarët do të humbnin edhe disa vite të tjera. Së pari, programi i qeverisjes së PD-së ishte shumë ambicioz dhe i parealizueshëm. Së dyti, qeveria e PD-së do të mbushte administratën me militantë, se nuk do të ruante pavarësinë e administratës, dhe se kjo sjellje e pritshme do të krijonte shqetësime të mëdha. Së treti, koalicioni i PD-së është shumë i paqëndrueshëm dhe me individë që janë si të korruptuar ashtu si edhe i shitblehen me çmim të caktuar blerësit më të parë. Së katërti, PD-ja nuk do të prekte kupolën kriminale të Nanos, Angjelit e me rradhë, pra, do të legjitimonte pasurimin e të korruptuarve të vërtetë e të korruptuesve. Së pesti, problemi më i rëndësishëm është ai i çështjes kombëtare shqiptare dhe këtu parashihja se qeveria e PD-së do të bëjë lëshime të mëdha si në jugun e shtetit shqiptar ashtu edhe në lidhje me Kosovën, çka mund ta dëmtojë keqazi çështjen kombëtare shqiptare. Së gjashti, janë politikat ekonomike e sociale që janë propozuar e që nuk ishin të realizueshme pse vendi dhe ekonomia ka nevojë për mbrojtje e jo për eksperimente ekonomike që po i dëmtojnë interesat e të gjithë shqiptarëve. Më së fundi, kam ngritur si problem sjelljen e karanterin e Sali Berishës duke sugjeruar se mund të bëhet një pengesë e madhe në realizimin e objektivave që duhet të arrihen e që nuk është e vështirë të përcaktohen qartë. Në këtë pikë, opinioni im për qeverisjen e PD-së dhe të Sali Berishës është se ka pasur arritje, në disa drejtime shumë të mira, por edhe se ka pasur edhe më shumë fushata boshe, probleme e eufori, sepse asnjë nga problemet që u përmendën me lart nuk e kanë marrë zgjidhjen e duhur.

Besoni se ish-kryetari i parë i PD-së, ish-presidenti dhe kryeministri Berisha ka ndryshuar?

Unë nuk mendoj se Sali Berisha ka ndryshuar ashtu siç nuk kanë ndryshuar as të tjerët. Një pari që është përgatitur për me i shërbye një sistemi kriminal, që nuk ndrron rrugë, por që krijon një sistem të stërkorruptuar e kriminal, nuk mund të sillet ndryshe, përveçse si kriminale. Në politikën shqiptare njerëzit janë si gjarpëri, çdo vit ndërrojnë lëkurën, por jo helmin. Tash në lidhje me Sali Berishën, e vërteta është se unë mendoj se ai ka ndryshuar për më keq dhe për këtë gjë nuk më vjen aspak mire sepse ai ka një rol kryesor në politikën e sotme shqiptare. Para së gjithash, Berisha ka probleme shqetësuese me veten e vet, sepse e ka shumë të zhvilluar mosbesimin tek gjithë të tjerët. Krizat politike të njëpasnjëshme që ka kaluar në këto vite shumë të vështira edhe për të, ia kanë kthyer këtë sjellje mosbesuese gati në paranojë fikse dhe kjo e pengon për me pa qartë e me kthjelltësinë e duhur. Kur nuk është euforik, Berisha është shumë i pasigurtë, edhe në vetvete, dhe kjo shihet si nga sjellja e tij në Kuvendin Popullor, ashtu edhe tek nevoja për fushata e populizëm, tek shtysat e tij për të qënë gjithnjë në krye të vendit, për të qënë i pari dhe i pazëvendësueshmi gjithkund e në çdo proces. Por, Berisha nuk ka shumë zgjidhje. Për shkak të së shkuarës së tij të errët, si dhe të përgjegjësive të mëdha që ai ka marrë para shqiptarëve, ai e ka dënuar veten që mos me mundë për me u ndalë kurrë më e për mos me dalë kurrë më prej lojës politike. Po nuk diti për me i zgjidhë problemet e veta ashtu si duhet, dhe shihet se ai nuk po din se si me i zgjidhë ato probleme, ato përgjegjësi që ai i mban në kurriz, do ta ndjekin si të gjallë ashtu edhe të vdekur. Ky është një problem për të gjithë shqiptarët sepse Berisha do të synojë gjithnjë të mbajë peng PD-në e të jetë flamurtari i përjetshëm i luftës kundër komunistëve, ashtu si edhe Nano do të luftojë të mbajë peng PS-në. Po nuk u zgjidh kjo nyjë nuk ka të ardhme për shqiptarët.

Në Shqipëri, nga kritikët e tij, flitet shumë për përpjekjet e Kryeministrit për uzurpim të pushteteve dhe përqëndrim të tyre në dorën e tij, për nepotizëm, krahinalizëm. Cili është komenti juaj?

Parimi i lojës politike është se atje ku nuk ka shtet ligjor ka klane, banda, hordhi e tribu që kontrollojnë shtetin. Përqëndrimi i pushteteve, nepotizmi dhe krahinalizmi janë tre gjëra të ndryshme. Sali Berisha ka luftuar që të përqëndrojë pushtetet në dorën e tij, sepse ashtu din ai për me punue, nuk din ndryshe. Por, edhe pse në raste të caktuara nuk ka mundur t’i shpëtojë këtij problemi, ai ka treguar shumë kujdes për mos me ra pre e krahinalizmit. Nëse është për t’u folur për krahinalizëm e nepotizëm, shembulli më i mirë është PS-ja që bëri disa qeveri pa gjetur një shqiptar gegë për me e ba ministër, dhe ku kishte një fshat si Salaria e Tepelenës që kishte më shumë qeveritarë ne qeverinë e Fatos Nanos se sa një qytet i madh si Shkodra. Është PS-ja që e ndau vendin me thikë, që i shtyu toskët kundër gegëve, dhe që e bëri nepotizmin normën e punësimit gjatë kohës që shteti drejtohej prej tyre. Gjate kohës së sundimit të Fatos Nanos, shteti ishte i sunduar hapur e pa mëdyshje nga shqiptarët e jugut e nga minoritetet. Tash, kthimi i shumë shqiptarëve të veriut në punë të shtetit nga PD-ja eshte me shumë balancim se sa krahinalizëm.
Në lidhje me nepotizmin, duhet thënë se nga ana e Berishës ka një përpjekje për të krijuar një strukturë nepotike në PD me kuadro besnikë të tij. Ajo qe po bën Berisha është se ai po rreket me të gjithë forcat që të gjejë e të krijojë kuadro besnike të tij, të cilat, kur të vijë koha e daljes se tij prej lojës, të jenë të gatshme që ta mbrojnë e që ai mund t’u lejë edhe PD-në. Mirëpo edhe në PD, ashtu si në PS, të gjithë e kanë një çmim dhe Saliu e din këtë, sepse ai vetë i ka blerë figurat e PD-së me atë çmim që kishin. Kështu si jane punet në PD, as Topi, as Olldashi e as Topalli nuk mund ta mbrojnë, sepse të gjithë kanë interesa te vetat dhe kur të vijë koha do ta sakrifikojnë. Perpjekja e tij për të marrë në lojë individë që pa të janë ‘zero’ politike e për t’i ngritur në lojë, në mënyrë që gjithnjë të kenë nevojë për të e për hijen e tij, mund të ketë sukses por, rregulli është se të gjithë manarët e parisë politike të Tiranës shkojnë tek dora që është e mbushur me kripë.

Një temë e nxehtë në Shqipëri është dhe përpjekja për të larguar Kryeprokurorin edhe mbas dekretit refuzues të Presidentit. Si do ta gjykonit një hap të tillë të maxhorancës qeverisëse?

Mua më duket se të gjitha palët e parisë e kanë marrë një mesazh të qartë nga ndërkombëtarët, të cilëve ato kanë premtuar që do t’ju binden, një mesazh që është përsëritur rregullisht e me koherencë. Të mos harrojmë, paria shahen e grinden, por lojën e bëjnë të huajt, ata që kanë peshë, kuptohet. Mirëpo, edhe pse në shtetin shqiptar, ditëlindja e qenit të sekretarit të tretë të ambasadës së një shteti aziatik është më e rëndësishme se zgjidhja e nevojave të shqiptarëve, kur iu janë prekur interesat e tyre të ngushta, paria e Tiranës ka ditur të tregojë se ajo din të kundërshtojë edhe të huajt. T’i japim hakun Sali Berishës, Prokurori i Përgjithshëm, Theodhori Sollaku, nuk e ka levizur gishtin per te luftuar korrupsionin e krimin e politikanëve gjatë kohës që Fatos Nano e Partia Socialiste ishin në pushtet. Lista e krimeve që u paraqit në Kuvend nga PD-ja është më shumë se bindëse; ajo ishte tronditëse. Por, një nga problemet e Sali Berishës me Sollakun është se ai e sheh këtë problem edhe si kryqëzatë personale; Saliu nuk i fal individët që e lanë në baltë, veçanërisht mbas vitit 1997. Megjithatë, duhet thënë se, në këtë pikë, është Berisha vetë, i cili nuk duket i interesuar për të luftuar krimin e për të luftuar politikanët kriminelë ashtu si duhet. Heqja e zëvendësimi i Sollakut nuk janë e vetmja rrugë për të zgjidhur problemet e korrupsionit të klasës politike. Për shembull, Sali Berisha ka thënë se i ka dosjet e krimit të PS-së në PD. Atëherë, le t’i çojë Berisha edhe një herë dosjet e Fatos Nanos, të Skënder Gjinushit, të Anastas Angjelit, të Arben Dukës e të Shyqyri Durakut në Prokurorinë e Përgjithshme dhe në Komisonin e Etikës të Kuvendit Popullor. Po qe se Sollaku nuk i ndjek ato akuza, atëherë jo vetëm që duhet hequr, por edhe, simbas ligjeve ekzistuese, ai duhet arrestuar si mbrojtës i krimit. Mirëpo, duket sikur Sali Berisha ka nevojë edhe për një argument që të thojë se Theodhori Sollaku e Presidenti Moisiu nuk po më lënë që të bëj luftën kundër krimit që dua unë, e prandaj fajin e kanë këta që nuk e fus Nanon në burg. Kështu, ndërsa në shtyp e në media vazhdon katrahura e zallamahia për Sollakun, të shoqen e pronat e tyre, realisht në Tiranë nuk ndodh asgjë, askujt nuk i hyn ferrë në këmbë, në Kuvendin Popullor vazhdon cirku politik, dhe, si pasojë, ruhen ekuilibret e marrëveshjet politike midis palëve me peshë të parisë së Tiranës.

Përballë Berishës kundërshtari kryesor është Edi Rama, lider i PS-së dhe opozitës tashmë të bashkuar. Jeni njohur me zotin Rama dhe si e mendoni rolin e tij në politikën e sotme?

Roli i Edi Ramës është shumë delikat dhe fati i tij varet shumë nga zgjedhjet e pritshme vendore. Në politikë, njerëzit lidhen për vlera ose për interesa. Me sjelljen e tij në të shkuarën e afërt Edi Rama ka treguar se ai nuk ka ideologji e vlera për të cilat ka hyrë në politikë e për të cilat qëndron në politikë. Në lidhje me interesat, atje është hapur shumë oreksi i interesave dhe mundësitë e tij për me nda favore majtas e djathtas, nuk janë ato që kishte Fatos Nano kur ishte kryeministër. Mundësitë e Edi Ramës janë të kufizuara tek një leje që jepet me ndërtue pallat pa leje e me rradhë. Mandej ai pranoi të merrte në dorë një parti pa kurrfarë vlerash morale, të stërkorruptuar e të kriminalizuar, që gjatë tetë viteve të kaluara u kthye në një ortë jeniçerësh të mësuar që të thithë nga buxheti i shtetit dhe që doli e humbur nga zgjedhjet. Për më tepër, PS e ka një shtab hije që, një e dy, do t’i kujtojë atij e të tjerëve si metaforë e paaftësisë së tij të sprovuar, të shkuarën e tij në Francë. Problem tjetër i madh për Edi Ramën është se strukturat e partisë, edhe kur nuk iu janë besnike individëve të tjerë, ato janë të kontrollueshme prej tyre. Gjatë viteve të kaluara, Nano e disa të tjerë i trajtuan ‘kuadrot’ e PD-së si matrapazë dhe i blenë shumë lirë kur ata ishin në pushtet. Nga ana e vet, Edi Rama nuk arriti që të krijonte besnikërinë e duhur tek strukturat e partisë së tij. Edhe tashti, ai nuk ka arritur që t’i japë asaj drejtim si duhet. Kështu, ai po kërkon që t’i zëvendësojë ato kuadro drejtuese me ngut, por Fatos Nano, Gramoz Ruçi e disa të tjerë që kontrollojnë ‘kasketat,’ i kanë përzgjedhur deputetët e kuadrot si manarët. Janë këta individët që do të marrin vendime në PS deri në zgjedhjet e tjera, dhe këto ‘kuadro’ iu detyrohen shumë Nanos, Ruçit e disa të tjerëve. Neveria që ndjejnë e që shprehin sot për Fatosin, i cili i trajtoi pa doreza e si xhambaz, do të zbehet kur ai të nxjerrë letrat që ka për to e të bëjë pazaret për mbështetjen e tyre dhe Fatosi deri-diku e mban fjalën. Koha do të tregojë se kush është me Edi Ramën e kush është kundër tij në PS, dhe kjo kohë po afrohet shumë shpejt. Por, ai nuk është në një pozitë të lakmueshme politike, edhe pse të gjithë janë gati të luajnë me dosjen e tij që thuhet se është e mbushur deng me afera korruptive e me gjithfarë pikash të dobëta, dhe që mund të shkojë shumë lehtë nga Saliu tek Fatosi e anasjelltas.

Shqipëria është në prag të zgjedhjeve lokale, të cilat konsiderohen si një tjetër test për demokracinë shqiptare. Si e paramendoni ju rezultatin dhe varësisht atij, çfarë konsekuencash do të kenë ato në politikën e sotme shqiptare?

Gjithçka varet nga rezultati i zgjedhjeve, që është herët për ta parashikuar, sepse nuk dihet se si do të ecë procesi e çfarë pengesash do të dalin, pra, ende nuk po merret vesh qartë në se do të kemi zgjedhje dhe në se këto zgjedhje do të kontestohen pa u zhvilluar a jo. Por, gjithsesi, kur të mbahen, nëse do të mbahen në kohën e duhur e nuk do të shtyhen deri në afatin e zgjedhjes së presidentit, këto zgjedhje vendore do të tregojnë në se do të kemi zgjedhje të parakohshme e si do të strukturohen forcat politike kur të mbarojë mandati i presidentit Moisiu. Nga ana e tij, Saliut i duhen zgjedhjet vendore. Po të fitojë PD-ja një përqindje të mirë votash në nivel vendi si dhe po të fitojë edhe bashkinë e Tiranës, atëherë, Saliu nuk do të ketë më frikë nga zgjedhjet e parakohshme kur të vijë kriza e pritshme për zgjedhjen e presidentit. Ai mendon se ka të ngjarë të ndodhë kështu dhe prandaj në buxhetin e shtetit, ia ka rritur fondin bashkisë së Tiranës, por edhe një mesazh që po fitoi Edi Rama e ka një letër me shumë. Duke pasur një numër të mirë votash e mbështetje në elektorat, ai mund të llogarisë që ‘koalicioni’ i shumicës, d.m.th. shporta e karavidheve politike që e mbajnë varur në ajër mandatin e tij e që po e bëjnë shumë nervoz, mund të ketë nevojë për një provë elektorale. Kështu, sa të humbin në zgjedhjet, partiçkat e vogla do të treten e do të ridimensionohen, dhe koalicioni i PD-së do të fitojë një ekuilibër të ri përbrenda tij. Mandej Saliu të jetë shumë më i qetë për mandatin e për të ardhmen e tij dhe për zbatimin e marëveshjeve me palën tjetër. Nga ana e PS-së, gjendja e saj është shumë kritike dhe interesi i Edi Ramës është të shtyjë zgjedhjet vendore deri sa të vijë koha kur duhet zgjedhur presidenti. Po të mbahen zgjedhjet në Dhjetor, po të fitojë Edi Rama në Tiranë dhe po të ketë sadopak rritje në numër të votave të marra, atëherë Edi Rama prapëseprapë duhet të bëjë zgjidhjen e vështirë e për të të pamundur për presidentin. Kjo do të thotë se Edi Rama duhet të gjejë gjuhën me Fatos Nanon e me dosjen e vet që ia tundin para hundës si Saliu ashtu edhe Fatosi. Gjithsesi ai ka edhe disa muaj për të ndikuar në strukturat e PS-së dhe për me luftue e me balancue kthimin e pashmangshëm në politikën e ‘lartë’ të Fatos Nanos dhe ofensivën e tij të pritshme të katarsisit që Nano mendon se do ta detyrojë PS-në e Edi Ramën që ta mbështesin që të bëhet president, se prandaj po ia tund ‘lëvizjen e katarsisit’ tek hundët. Përndryshe, Nano atëherë mund të presë a të veprojë që Saliu të luajë me dosjen e Edi Ramës dhe gjendja në PS prapë do të bëhet kritike, se atje, kryetari e ‘njëshi’ është ai që të mbush xhepin dhe Nano, edhe si president me kompetenca të kufizuara, din se si ta luajë lojën, si me Berishën ashtu dhe me ‘kuadrot’e PS-së.

Gazeta Shqiptare