Nje pyetje rreth krishterimit ...

[Gostivari_usa]

Cfar u be ?!! Nuk ak njeri te gjalle te me jap pergjigje ?!!

[NoName]

Tani sa e kuptoj une KRISHTI = PERENDI + NJERI . Diku me posht thua " Perendija nuk vrau veten " dhe pastaj vijon duke thene " Krishti ishte Qengji i dërguar nga Perëndia për t'u flijuar për fajet dhe mëkatet tona" pastaj thua "Ishte flijimi i përsosur =vdekje" mos e zgjas shum Krishti eshte Perendija dmth Perendija dergoi Krishtin (Veteveten) per tu flijuar per njerezimin ?!!!!

Tani perendija vrau ose nuk vrau veten?!!! Ndoshta jam gabim , por me duket se ke kontradita ne shkrese.

Nje shikim i shpejte i Bibles na ben te njohur rendesine dhe universalitetin e flise. Kjo eshte e pranishme ne gjithe historine: ne njerezimin e pare, ne jeten e patriarkeve, ne epoken e Moisiut, ne periudhen e Gjyqtareve e te Mbreterve dhe ne kohen pas mergimit.

Flia shpreh pershpirtshmerine vetjake e kolektvie. Keshtu, kur pershkruajne ne vija te trasha tablone e tyre te historise, shkrimtaret e BV nuk e kuptojne jeten fetare pa fli. BR do ta saktesoje kete intuite dhe do ta pranoje ne menyre origjinale e perfundimtare nepermjet Jezu Krishtit.

Jezusi lajmeron Mundimin e vet duke perdorur fjale per fjale termat qe karakterizonin flijimin fajshlyres te Sherbetorit te Zotit: vjen per "te sherbyer", "jep jeten e vet", vdes "ne shpagim", ne dobi "te shumices" (Mk 10,45; Lk 22,37; Is 53,10vv).

Se fundi, Jezusi i referohet shprehimisht ne Dal 24,8, "Gjakut te Beselidhjes", duke e bere te veten formulen e Moisiut (Mk 14,24). Referimi i trefishte ndaj Qengjit, gjaku i te cilit e çliron popullin judaik, ndaj viktimave te Sinait, qe e vulosin beselidhjen e vjeter, ndaj vdekjes fajshlyrese te Sherbetorit, tregon qarte karakterin sakrifikues te vdekjes se Jezusit: kjo u jep turmave zgjidhjen e mekateve, shenjteron beselidhjen perfundimtare dhe lindjen e nje populli te ri, siguron shperblimin. Keto efekte nenvizojne aspektin e frytshem te flijimit te Kalvarit: vdekja, burim i jetes.

Krishti, Bir "shume i dashur" (krh. Mk 12,6; 1,11; 9,7), i dorezohet vdekjes dhe Ati, per hir te dashurise ndaj njerezve, nuk kursen Birin e vet. Ne thelbin shpirteror flijimi eshte nje veper dashurie.

Ndonese ne disa libra te BR (Gjn, Vap, 1 Pjt, e mbi te gjitha Zbulesa), Krishti njejtesohet me nje Qengj.

Perendia nuk nxjerr perfitim nga flite: Zoti nuk shikohet si borxhli i njeriut, por njeriu si klient i Zotit. Keshtu, Jezusi behet "Pashka jone", "Qengji i therur" peruron me gjakun e vet Beselidhjen e re (1 Kor 11,25), pajtimin mes Perendise e njerezve (2 Kor 5,19vv). Por ky gjak derdhet nga vete Biri, pra nga flia e Kalvarit ne sofren eukaristike.


NoName

[Ylber_Experti]

Pershendetje te nderuar anetarë. Do ti pergjigjem pyetjes se anetarit FireSoul sa me shkurt qe te jet e mundur.

Dicka qe deri me sot nuk e kam kuptuar lidhur me krishterimin eshte problematika e ashtuquajtur "MEKATI ORIGJINAL"
Nese dikush nga juve mundet te sqaroj kete problematik do te jem shum mirenjohes.


FireSoul

I nderuari FireSoul. Në mesimet krishtere ne mund te mesojme se njeriu lind me fajin fillestar, qe do te thote se lind me te keqen brenda vetes se tij dhe se gjate jetes ai duhet te beje perpjekje qe te pastrohet nga mkeati me te cilin eshte i lindur.

Eshte e mundur qe kjo ide, se ai eshte i lindur me mekatin fillestar, te behet nje nga burimet e natyres se tij te dhunshme ne jeten sociale. Ideja se ne veten e vet njeriu e ka te vulosur mekatin e paraardhesce te vet, Adamit dhe Eves, ia krijon atij perceptimin se eshte larg nga mundesia qe te jete i perkryer, qe te jete ideal.

E nese nuk munde te jete idela, atehere nuk ka fort rendesi nese edhe ben gabime e mekate te tjera gjate jetes, sepse mekati rezulton i ligjesuar si natyre e tij dhe eshte aktiv brenda tij.

Nese e shohim sjelljen dhe natyren e femijes derisa ai eshte i vogel dhe jashte ndikimit te ideve se eshte i lindur me mekatin fillestar te paraardhesve, shohim se femija aspiron te jete ideal, i dashur per te gjithe, i deshiruar nga te gjithe dhe i dhene pas te gjithe njerezve te rrethit te vet. Bile edhe vet fakti qe ai e deshiron dhe e kerkon me se shumti pranine e nënës se tij, eshte prove e aspirates se te qenit ideal, sepse dihet qe pikerisht nëna eshte krijesa me e perkushtuar per femijen e saj te vogel.

Perderisa nena e di se dashuria e saj ndaj femijes se saj eshte e motivuar nga lidhja me burim fiziologjik dhe shpirteror, femija kete nuk e di ne fazat e hershme te jetes se vet. Ai nuk e di as qe ka lindur nga mitra e nenes se vet dhe se, sipas udhezimeve hyjnore qe vlejne jo vetem per te, por per te gjithe njerezit, ndaj nënës ka pergjegjesi te shumta kur te rritet.

Dashuria e diferencuar qarte e femijes per nenen e vet e ka burimin te pastertia me te cilen lind krijesa njerezore, e cila edhe ne ata te jetes, e ka te programuar ne shpirtin e vet, qe ta njohe ate qe e ka me te afert, ate qe eshte me e perkushtuar ndaj tij.

Po te lindte me mekatin fillestar te paraardhsve, femija do te duhej ta kishte te programuar ne veten e tij qe ta urrente me se shumti ate qe e ka lindur nga mitra e vet, nenen e tij, sepse do t'i rezultonte qe ajo eshte shkaktare e ardhjes se tij ne kete bote me barren e mekatit dhe me rrezikun qe te ngarkohet gjate jetes dhe me shume mekate dhe te perfundoje ne humbje te plote ne te dy botet.

Pra, ne fazen e hershme te jetes nuk dote kishte prirjen e theksuar ndaj nenes, ndersa ne fazat e mevonshme te jetes do te kishte prirjen qe ta urrente me shume ate qe e ka sjelle ne jete.

Por, nuk ndosh keshtu. Femija mbetet e lidhur me nene e vet edhe gjate jetes se mevonshme, me nje dashuri me te theksuar se me kedo tjeter. Qofte edhe vetem ky fakt, e rrezon tezen sipas te ciles e keqja eshte brenda njeriut, natyre e tij ose pjese thelbesore e natyres se tij.

Ne te vertete, mesimi qe propagandon lindjen e njeriut me mekatin fillestar dhe shoqeria qe bazohet ne programe te perfituara vetem nga interesant dhe nga idete toksore, shkakton edhe ftohjen dhe largimin e njerezve nga njeri-tjetri, duke perfshire ketu edhe ftohjen dhe largimin e femijeve nga prinderit e tyre.

Por, kjo vjen me vone, kur femija (femijet) i konsumon idete sipas te cilave paraardhesit e kane bere mekatin fillestar dhe ne jemi bartes te virusit te atij mekati.

Prej ketu, mund te aktivizohet ftohja edhe ndaj prinderve, pra edhe ndaj nenes. Por, kjo nuk eshte si rezultat i natyres se dhunshme te femijes/femijeve, mirepoi eshte pasoje e mesimeve qe u jepen atyre dhe e organizimit joadekuat te jetes sociale, ku vlerat e familjes jane te kercenuara seriozisht. "Si shpjegohet qe femijet jane aq te zgjuar e te rriturit aq budallenj? Me siguri qe faji eshte i edukimit", ka thene me te drejte Aleksander Dyma.

Me rrespekt, shoku juaj
Albanian eX|PerT

[Gostivari_usa]

Nje shikim i shpejte i Bibles na ben te njohur rendesine dhe universalitetin e flise. Kjo eshte e pranishme ne gjithe historine: ne njerezimin e pare, ne jeten e patriarkeve, ne epoken e Moisiut, ne periudhen e Gjyqtareve e te Mbreterve dhe ne kohen pas mergimit.

Flia shpreh pershpirtshmerine vetjake e kolektvie. Keshtu, kur pershkruajne ne vija te trasha tablone e tyre te historise, shkrimtaret e BV nuk e kuptojne jeten fetare pa fli. BR do ta saktesoje kete intuite dhe do ta pranoje ne menyre origjinale e perfundimtare nepermjet Jezu Krishtit.

Jezusi lajmeron Mundimin e vet duke perdorur fjale per fjale termat qe karakterizonin flijimin fajshlyres te Sherbetorit te Zotit: vjen per "te sherbyer", "jep jeten e vet", vdes "ne shpagim", ne dobi "te shumices" (Mk 10,45; Lk 22,37; Is 53,10vv).

Se fundi, Jezusi i referohet shprehimisht ne Dal 24,8, "Gjakut te Beselidhjes", duke e bere te veten formulen e Moisiut (Mk 14,24). Referimi i trefishte ndaj Qengjit, gjaku i te cilit e çliron popullin judaik, ndaj viktimave te Sinait, qe e vulosin beselidhjen e vjeter, ndaj vdekjes fajshlyrese te Sherbetorit, tregon qarte karakterin sakrifikues te vdekjes se Jezusit: kjo u jep turmave zgjidhjen e mekateve, shenjteron beselidhjen perfundimtare dhe lindjen e nje populli te ri, siguron shperblimin. Keto efekte nenvizojne aspektin e frytshem te flijimit te Kalvarit: vdekja, burim i jetes.

Krishti, Bir "shume i dashur" (krh. Mk 12,6; 1,11; 9,7), i dorezohet vdekjes dhe Ati, per hir te dashurise ndaj njerezve, nuk kursen Birin e vet. Ne thelbin shpirteror flijimi eshte nje veper dashurie.

Ndonese ne disa libra te BR (Gjn, Vap, 1 Pjt, e mbi te gjitha Zbulesa), Krishti njejtesohet me nje Qengj.

Perendia nuk nxjerr perfitim nga flite: Zoti nuk shikohet si borxhli i njeriut, por njeriu si klient i Zotit. Keshtu, Jezusi behet "Pashka jone", "Qengji i therur" peruron me gjakun e vet Beselidhjen e re (1 Kor 11,25), pajtimin mes Perendise e njerezve (2 Kor 5,19vv). Por ky gjak derdhet nga vete Biri, pra nga flia e Kalvarit ne sofren eukaristike.


NoName

Dhe perseri i rotullohemi te njejtes teme me fjale te vjetra duke mos sqaquar asgje!!! Une personalisht e kuptoj rendesine qe ka Krishti ne boten Krishtere , si nje shpetimtar i cili shpetoi njerezimin nga mekatet. Por ajo qe me intereson mua ka te bej me kuptimin qe bota kristiane i jep Krishtit !!!
Krishti sipas bote kuptimit kristian eshte misherim i Perendis ne forme njerezore. Pra Krishti eshte VETE PERENDIJA sipas bote kuptimit kristian. Pra e njejta Perendi qe ka krijuar gjithcka dmth universin , token biles edhe cdo qenie te gjalle ne toke .
Tani pyetja ime eshte kjo , qe une nuk e kuptoj, per se Perendija ( Krishti qe eshte misherim i perendise ne forme njerezore ) flijoi, sakrifikoi vetevetem per krijesat e veta ?!!! Me nje fuqi te tille me e llogjikshme eshte qe me nje fjale ta kishte zhdukur njerezim e kalubur ne mekata dhe ta krijonte prej fillimi te paster ose me nje fjale ti lante mekatet tona !!!!
Kjo me duket e cuditshme dhe per mua e pa kapshme per ta kuptuar , ose juve nuk jeni ne gjendje ta sqaroni si duhet kete c'eshtje.

[Gostivari_usa]

Pershendetje te nderuar anetarë. Do ti pergjigjem pyetjes se anetarit FireSoul sa me shkurt qe te jet e mundur.



I nderuari FireSoul. Në mesimet krishtere ne mund te mesojme se njeriu lind me fajin fillestar, qe do te thote se lind me te keqen brenda vetes se tij dhe se gjate jetes ai duhet te beje perpjekje qe te pastrohet nga mkeati me te cilin eshte i lindur.

Eshte e mundur qe kjo ide, se ai eshte i lindur me mekatin fillestar, te behet nje nga burimet e natyres se tij te dhunshme ne jeten sociale. Ideja se ne veten e vet njeriu e ka te vulosur mekatin e paraardhesce te vet, Adamit dhe Eves, ia krijon atij perceptimin se eshte larg nga mundesia qe te jete i perkryer, qe te jete ideal.

E nese nuk munde te jete idela, atehere nuk ka fort rendesi nese edhe ben gabime e mekate te tjera gjate jetes, sepse mekati rezulton i ligjesuar si natyre e tij dhe eshte aktiv brenda tij.

Nese e shohim sjelljen dhe natyren e femijes derisa ai eshte i vogel dhe jashte ndikimit te ideve se eshte i lindur me mekatin fillestar te paraardhesve, shohim se femija aspiron te jete ideal, i dashur per te gjithe, i deshiruar nga te gjithe dhe i dhene pas te gjithe njerezve te rrethit te vet. Bile edhe vet fakti qe ai e deshiron dhe e kerkon me se shumti pranine e nënës se tij, eshte prove e aspirates se te qenit ideal, sepse dihet qe pikerisht nëna eshte krijesa me e perkushtuar per femijen e saj te vogel.

Perderisa nena e di se dashuria e saj ndaj femijes se saj eshte e motivuar nga lidhja me burim fiziologjik dhe shpirteror, femija kete nuk e di ne fazat e hershme te jetes se vet. Ai nuk e di as qe ka lindur nga mitra e nenes se vet dhe se, sipas udhezimeve hyjnore qe vlejne jo vetem per te, por per te gjithe njerezit, ndaj nënës ka pergjegjesi te shumta kur te rritet.

Dashuria e diferencuar qarte e femijes per nenen e vet e ka burimin te pastertia me te cilen lind krijesa njerezore, e cila edhe ne ata te jetes, e ka te programuar ne shpirtin e vet, qe ta njohe ate qe e ka me te afert, ate qe eshte me e perkushtuar ndaj tij.

Po te lindte me mekatin fillestar te paraardhsve, femija do te duhej ta kishte te programuar ne veten e tij qe ta urrente me se shumti ate qe e ka lindur nga mitra e vet, nenen e tij, sepse do t'i rezultonte qe ajo eshte shkaktare e ardhjes se tij ne kete bote me barren e mekatit dhe me rrezikun qe te ngarkohet gjate jetes dhe me shume mekate dhe te perfundoje ne humbje te plote ne te dy botet.

Pra, ne fazen e hershme te jetes nuk dote kishte prirjen e theksuar ndaj nenes, ndersa ne fazat e mevonshme te jetes do te kishte prirjen qe ta urrente me shume ate qe e ka sjelle ne jete.

Por, nuk ndosh keshtu. Femija mbetet e lidhur me nene e vet edhe gjate jetes se mevonshme, me nje dashuri me te theksuar se me kedo tjeter. Qofte edhe vetem ky fakt, e rrezon tezen sipas te ciles e keqja eshte brenda njeriut, natyre e tij ose pjese thelbesore e natyres se tij.

Ne te vertete, mesimi qe propagandon lindjen e njeriut me mekatin fillestar dhe shoqeria qe bazohet ne programe te perfituara vetem nga interesant dhe nga idete toksore, shkakton edhe ftohjen dhe largimin e njerezve nga njeri-tjetri, duke perfshire ketu edhe ftohjen dhe largimin e femijeve nga prinderit e tyre.

Por, kjo vjen me vone, kur femija (femijet) i konsumon idete sipas te cilave paraardhesit e kane bere mekatin fillestar dhe ne jemi bartes te virusit te atij mekati.

Prej ketu, mund te aktivizohet ftohja edhe ndaj prinderve, pra edhe ndaj nenes. Por, kjo nuk eshte si rezultat i natyres se dhunshme te femijes/femijeve, mirepoi eshte pasoje e mesimeve qe u jepen atyre dhe e organizimit joadekuat te jetes sociale, ku vlerat e familjes jane te kercenuara seriozisht. "Si shpjegohet qe femijet jane aq te zgjuar e te rriturit aq budallenj? Me siguri qe faji eshte i edukimit", ka thene me te drejte Aleksander Dyma.

Me rrespekt, shoku juaj
Albanian eX|PerT

Dmth sipas teje ideja e mekatit origjinal eshte e gabuar ?!!!

[Gostivari_usa]

Sipas kesaj,Ati vertet nuk kursen birin e vet,mirepo pas 2-3 diteve prap e ringjall.

Ne flijojme bageti,zakonisht ndonje dash,por nese do te mund ta ringjallim pas prerjes,nuk di a do te pranohej si flijim,kurban ?

E perseris prap , botekuptimi kristian mbi Krishitn eshte :

Krishti = Perendine = Krishti

Dmth nese eshte krqezuar Krishti ateher ne kuptojme qe eshte Kryqezuar Perendia !!!!

Kaq e fuishme paska qene Perendia ?!! Nuk u paska be dot zap nje grushti romakesh ?!!!

[zef kajtazi]

Per Perendin eshte gjithcka e mundshme.

[zef kajtazi]

Po mundohem ta sqaroj:sipas besimit te krishter i cili bazen e ka te besimi judeist,ashtu sikurse edhe besimi islam,Hyu krijoj qdo gje ne bot,poashtu edhe njeriun.njeriu duke qene kureshtar(ashtu siq eshte edhe sot),ngreni nga pema e ndaluar dhe beri mekat.Mekati eshte vdekje dhe faj.meqenese eshte vdekje,njeriu u denua me vdekje,por meqenese eshte edhe faj,atehere duhet paguar.Si duhet paguar?Me vdekje!Sepse njeriu kur vdes i paguan te gjitha.Tashti vijme te arsyja pse u detyrua te vij Krishti nder ne dhe pse u flijua.Se pari te tregojm se krijimi i njeriut nuk kishte per qellim qe njeriu te vdes,por qellimi ishte qe te jetoj ne amshim ne pariz(parajs).Me rastin e mekatit njeriu u largua nga parizi,perndryshe dera e parizit u mbyll dhe duhej dikush ta hap.Ai "dikush" eshte Krishti,i cili me vdekje e shkatrroj vdekjen dhe njeherit e pagoi fajin tone(fajin e njerzimit) dhe me ringjallje na dhuroj jeten e amshuar.Gjithe ky mister ndodhi vetem nga fakti se Hyu e don dhe edashuron njeriun.Gjate mesimit te besimit tone edhe ne krishteret benim pyetje se a nuk pat fuqi qe Jezu Krishti ta mund fuqin hebreje apo ate romake qe te mos gozhdohet ne kryq.Mirepo ateher nuk do te ishte kryer arsyja e ardhjes se Krishtit ne toke.Pra sipas besimit tone,Krishti zbriti pre qiellit qe ta shkatrroj vdekjen dhe te na dhuroj jeten e pasosur,krejt kjo vetem per dashurin e madhe qe ka Hyu Zot per njerzimin.

[deshmuesi]

I nderuar Gostivar.

Me sa shoh nga pyetjet qe ti ben, mendoj se ke deshire me teper te dish rreth krishterimit, se sa te jesh pjese e Krishtit. Si gjithmone dua te me kuptosh se, nuk kam qellim te te gjykoj dhe te te fyej, ndaj pyetjeve qe ti ben, prandja mos me keqkupto ne ato qe une shkruaj.

Ti vertet kerkon te dish, por gjerat nuk fillojne ashtu sic ti mendon. Ne mjaft raste ne ju ngjajme femijve te vegjel, te cilet edhe pse e marin pergjigjen rreth pyetjeve qe bejne, perseri jane te pafte ti kuptojne. Nese ti deshiron te njohesh gjerat per te cialt dhe pyet, atehere fillo gjithshka prej Krishtit. Bibla eshte i vetmi liber i cili nuk mund te kuptohet dh te eksplorohet jashte besimit ne Krishtin. Edhe njeher dua te mos me keqkuptosh ne ate qe une po te shkruaj. Qellimi im eshte, qe ti te vish ne Krishti, dhe Krishti do te te njohe mdhe mesoje gjithshka qe duhet per jeten e perejtshme.

Eshte e veshtire dhe e pamundur qe te kuptojme fjalen e Perendise jashte beses ne Krisht. Eshte normale qe te peyesesh se, perse JEzusi ishte dhe njeri dhe Perendi. Po keshtu eshte normale te pyesesh se, si mund te vdese njeriu Jezus dhe te ringjallet. Se si nje i semur per vdekje te sherohet, se si i verberi te mund te shohe, se si i calamani te mund te ece ne regull, se si i paralizuari te mund te rende e tjera. Pra te gjitha pyetjet qe ti dhe plot njerez ngrene rreth Jezus Krishtit dhe doktrines se krishtere, jane normale dhe natyrisht qe cdo kush ka te drejten e tij te pyese. Kjo vjen per shkakun se ketu nuk kemi te bejme me gjera dhe aftesi njrerzore prandaj dhe pyesim. Pra problemi nuk qendron ne cfare ti pyet, por ne ate cfare ti nuk pranon. Prej ketyre pyetjeve qe ti dhe plot njerez ngrene rreth Krishtit dhe doktrines ne Krisht, vertetohet se ne jemi njerez te mbushur me paftesi dhe padituri rreth njohejs dhe prezences se Perndise ne jeten tone. Fjala vjen: Perse nuk ngrihen pyetje te tilla rreth islamizmit apo feve te tejra? Kjo sepse mendja e njeriut i kupton dhe i pranon llogjikat ne te cilat keto fe mbeshtesin doktrinen e tyre. Pra veshtiresia jone qendron gjithmone ne gjerat te cilat jane jashte kapaciteti tone njerezor. Pikerisht Perendia qendron jashte ketij kapaciteti prandja dhe eshte i paeksplorueshem nga mendja dhe zgjuarsia njerezore.

Ne islam thuhet gjithemone se i vetmi kusht per ta pranuar dhe besuar kete doktrine, duhet te mbeshtesh ne llogjiken dhe diturine e njeriut. Ndersa me besen ne Krisht dhe doktrinen e krishtere, nuk ekziston nje menyre e tille. E di se perse? Sepse mendja dhe zgjuarsia e njeriut, nuk kane aftesi te mund te njohin dhe te pranojne diturine e Perendise, dhe anasjelltas. Pra ketu shtrohet pyetja: Nese deshrion te njohesh te Verteten duhet se pari te vish drejt saj, ta pranosh dhe ta besosh , dhe vetem pas ketij veprimi e Verteta do te te zbulohet dhe keshtu njeriu do te mun te shohe dhe njohe Perendine, i Cili eshte mister per syte dhe mendjen njerezore.

Une mendoj se rreth pyetjeve qe ti ben, te jane dhene shume pergjigje nga te gjithe vellezerit. Pra mosnjohuria nuk qendron tek mosdhenia e pergjigjeve, ajo qendron tek paaftesia juaj, pasi ti e kerkon kete njohuri permes diturise njerzore. Rruge e gabuar qe te con ne perfundim te gabuar. Le te marim nje shembull konkret. Ne eden Perendia i dha nje urdher njeriut, per te mos ngrene nga fruti i njohjes te se mires dhe se keqes, sepse si pasoje do te vdiste. Pra Perendia, i cili dinte GJITHSHKA, i dha njeriut nje urdher per ta mbrojtur ate nga nje pasoje vdekjeprurese. Por a ndaloi Perendia ketu? Jo. Ai pervec urdherit, i zbuloi njeriut edhe PEMEN ku ndodhej ne Eden. Pra gjithshka tani mbetej tek njeriu. Pyetja eshte: Ku u mbeshtet njeriu , ne fjalen dhe urdheresen e Zotit apo ne aftesite e tij? Fakit na tregon se mendja e njeriut nuk kishte njohuri te plote rreth urdhereses se Perendise. Pra njeriu nuk dinte se cdomethene e mire dhe e keqe, sepse asnjeher me pare ai nuk ishte vendosur ne nje njohje te tille. Po keshtu njeriu nuk dinte se cdo te thote vdekje, sepse askush me pare nuk kishte vdekur. Pra me kete dua te them se, njohurite e tij ne lidhje me keto gjera ishin pothuajse zero. Ateher cfare mbetej para tij?

Plotesisht me bindje them se, njeriu nuk do te humbiste nese ai do te mbeshtetej ne ate cfare Zoti e urdheroi te bente. Edhe pse njeriu nuk kishte aftesi per te njohur kete mister, mbeshtetja ne fjalen dhe urdheresen e Zotit, ishte garancia e vetme per te qendruar ne jete te perejtshme. E njejet gje eshte edhe sot. Zoti na tregon perseri se vetem mbeshtejta ne fjalen e tij, e cila natyrisht qe kerkon perzgjedhje dhe pranim me plot besim prej njeriut, i jap atij SIGURI ne JETE te perejtshme. Ku duhet te mbeshtetet njeriu? Cdo kush eshte i lire te perzgjedhe dhe te vetvendose per ecjen e tij.

[Peniel]

A e keni lexuar kete post timin, apo kot fare qe e shkrujta?

Nuk e kuptoj pse duhet gjithmonë të ketë replikë të postimeve që shkruhen. Nëse të gjithë ata që shkruajë do të presin që postimet e tyre të diskutohen, atëhere gjysma nuk do të shkruanin fare. Ti në këtë temë dhe mendimin tënd lidhur me atë që diskutohet ashtu si edhe të gjithë të tjerët dhe nuk e kuptoj pse të shqetëson nëse u lexua ose jo.


Personalisht nuk jam dakort me sa shkruan më sipër. Flet për disa mësime të cilat një fëmijë i merr dhe që aty fillojnë problemet. Me sa kam kuptuar, krishterimi është një nga besimet kryesorë që flet drejpërdrejt për mëkatin dhe e trajton gjerësisht këtë çështje. Por kjo nuk i ka çuar kurrë të krishterët në ato që ti përmend. Personalisht kam dëgjuar për shumë njerëz, të cilët kur kanë parë gjendjen e tyre mëkatare, kanë ndryshuar krejtësisht. Ky ndryshim vjen vetëm nëpërmjet Krishtit dhe Ai është i vetmi që mund të çlirojë njeriun nga mëkati dhe të ndryshojë zemrën e tij.


E mira do ishte të mos ngeleshe në fjalë por të na sillje disa nga ato mësimet që sipas teje:

Ne te vertete, mesimi qe propagandon lindjen e njeriut me mekatin fillestar dhe shoqeria qe bazohet ne programe te perfituara vetem nga interesant dhe nga idete toksore, shkakton edhe ftohjen dhe largimin e njerezve nga njeri-tjetri, duke perfshire ketu edhe ftohjen dhe largimin e femijeve nga prinderit e tyre.

Por, kjo vjen me vone, kur femija (femijet) i konsumon idete sipas te cilave paraardhesit e kane bere mekatin fillestar dhe ne jemi bartes te virusit te atij mekati.

Prej ketu, mund te aktivizohet ftohja edhe ndaj prinderve, pra edhe ndaj nenes. Por, kjo nuk eshte si rezultat i natyres se dhunshme te femijes/femijeve, mirepoi eshte pasoje e mesimeve qe u jepen atyre dhe e organizimit joadekuat te jetes sociale, ku vlerat e familjes jane te kercenuara seriozisht. "Si shpjegohet qe femijet jane aq te zgjuar e te rriturit aq budallenj? Me siguri qe faji eshte i edukimit", ka thene me te drejte Aleksander Dyma.

Nën Hirin e Tij,

ns