Zhvillimet e fundit ne Akademinë e Shkencave

[Brari]

o moderator a ja ndrron dot titullin temes.. ne..

Iken Ylli i Enverit vjen Xhepi i Edvinit..



----------


ja cthote ki kaco myftaraj.. ne gaz.. SOT
..




Akademia e Shkencave, aneks i Fondacionit Qemal Stafa pas zgjedhjes së Meidanit kryetar në 8 nëntor

09 November 2007

Nga Kastriot Myftaraj


- Ndoshta vetia më e keqe që u kultivoi diktatura komuniste të përkëdhelurve të saj ka qenë arroganca. Këtë veti demonstruan dhe të përkëdhelurit e Enver Hoxhës që sot janë anëtarë të Akademisë të Shkencave dhe që para dy ditësh zgjodhën Rexhep Meidanin kryetar të Akademisë së Shkencave.Madje me këtë gjë ata e kapërcyen Enver Hoxhën për sa i përket arrogancës. Kur u krijua Akademia e Shkencave në Shqipëri në vitin 1972, Enver Hoxha nuk vuri në krye të saj një person me karrierë politike, por një person me karrierë shkencore, Aleks Budën. Kjo zgjedhje për hir të së vërtetës dukej mjaft e arsyeshme se Aleks Buda ishte historian dhe albanologjia ishte fusha e shkencës, ku Akademia e Shkencave e Shqipërisë më së shumti duhej të përqendrohej. Nuk do të kishte pasur kuptim që në Shqipëri të zgjidhej në krye të Akademisë së Shkencave një njeri i shkencave të natyrës, se në këto lloj shkencash Shqipëria e vogël nuk kishte dhe nuk mund të kishte shkencëtarë të spikatur. Të vetmit shkencëtarë që mund të nxirrte dhe të nxjerrë edhe sot Shqipëria ishin albanologët, dhe i tillë ishte edhe Aleks Buda. Për Aleks Budën mund të kesh vërejtje se nuk kishte arritur të merrte dot diplomën në Austri, ku bëri studimet e larta, apo se nuk arriti që të shkruante dot një libër, as para dhe as pasi u bë kryetar i Akademisë së Shkencave, por kjo është një çështje tjetër. Zgjedhja e tij, në parim, ishte e arsyeshme dhe e gjetur. Aleks Buda, edhe pse sigurisht që ndiqte vijën politike të regjimit në studimet dhe veprimtarinë e tij para dhe pas marrjes së postit në krye të Akademisë, megjithatë nuk ishte i angazhuar formalisht në politikë, nuk ishte jo më anëtar apo kandidat i Komitetit Qendror të PPSH, por as anëtar i PPSH. Nëse edhe diktatura komuniste, që e kishte politizuar shkencën, ishte treguar e kujdesshme për mos të vënë në krye të Akademisë së Shkencave një person me profil të lartë politik, aq më tepër duhej të ndodhte kjo gjë në periudhën paskomuniste, kur shkenca duhet të jetë e depolitizuar. Akademia e Shkencave është forumi më i lartë shkencor i vendit, që jep ose supozohet të japë, verdiktin shkencor për çështje të shkencave të ndryshme në kuadrin shqiptar, disa nga të cilat janë shumë delikate dhe që krijojnë debat të madh politik, si ato të historiografisë. Akademia e Shkencave, në dorën e një personi politik mund të shndërrohet në një instrument të politikës së ditës, duke e stimuluar transferimin e konfliktit politik në fushën shkencore. Dhe këtu nuk e kam fjalën vetëm për shkenca si historiografia, por edhe për energjetikën, ekonominë, bujqësinë etj. Akademia e Shkencave i ka mjetet, si ato administrative, ashtu dhe ato financiare për të bërë dhe kontrolluar praktikisht hierarkinë intelektuale të studiuesve shkencorë në Shqipëri. Prandaj do të ishte absurde dhe e rrezikshme që në krye të Akademisë së Shkencave, në periudhën paskomuniste të vinte një njeri, që veç karrierës shkencore ka dhe një karrierë politike të profilit të lartë, madje karriera politike e të cilit vazhdon ende. Rexhep Meidani është pikërisht një njeri i tillë. A ka qenë President i Republikës i zgjedhur nga Partia Socialiste, si një njeri i Partisë Socialiste, jo si një njeri apolitik. Kur Rexhep Meidani u zgjodh President i Republikën, në vitin 1997, ai ishte numri 2 i PS (sekretar i përgjithshëm), post që e la kur hyri në zyrën e kreut të shtetit. Por pasi i mbaroi mandati presidencial në vitin 2002, Meidani u rikthye në PS, duke kandiduar në dy kongrese radhazi të kësaj partie, në 2003 dhe 2005 për postin e kryetarit të PS, në fillim përballë Fatos Nanos dhe pastaj përballë Edi Ramës. Sot Meidani është anëtar i Asamblesë të PS, ekuivalenti i Komitetit Qendror të PPSH-anëtar i të cilit nuk ishte paraardhësi i Meidanit në krye të Akademisë në kohën e diktaturës komuniste. Në 29 shtator të këtij viti, Rexhep Meidani u zgjodh kryetar i bordit të Fondacionit politik «Qemal Stafa» i krijuar pranë PS për të formësuar mendimin politik të kësaj partie. Në takimin promovues të këtij fondacioni foli kryetari i PS, Edi Rama. Drejtori i fondacionit është një tjetër anëtar i Asamblesë së PS, Saimir Tahiri. Pra, Meidani mbetet shumë i angazhuar në politikë. Kjo e bën atë jokompatibël me postin e kryetarit të Akademisë së Shkencave. Të zgjedhësh Meidanin në krye të Akademisë së Shkencave do të thotë që të bësh një gjë që nuk ka guxuar ta bëjë as Enver Hoxha. Me Rexhep Meidanin në krye, Akademia e Shkencave do të shndërrohet në një aneks të Fondacionit «Qemal Stafa» të PS. Jo rastësisht mbledhja e Akademisë së Shkencave që zgjodhi Rexhep Meidanin kryetar të Akademisë u mbajt në datën 8 nëntor. 8 nëntori është një datë me konotacion historik, pasi lidhet me themelimin e Partisë Komuniste Shqiptare në 8 nëntor 1941. Shumica e akademikëve që zgjodhën Meidanin janë dinozaurë të shkencës së regjimit komunist dhe aparatçikë të tij, kështu që ata nuk mund ta bënin rastësisht këtë gjë. Aq më tepër kur po zgjidhnin kryetar të Akademisë kryetarin e bordit të Fondacionit «Qemal Stafa» të PS, kur dihet që Qemal Stafa ka qenë një nga ata që themeluan PKSH në 8 nëntor 1941. Akademikët enveristë kanë dashur të japin një mesazh kuptimplotë dhe arrogant. Tashmë kryetari i Akademisë dhe dy akademikë janë dhe kryetar dhe anëtarë të bordit të Fondacionit «Qemal Stafa», Rexhep Meidani, Luan Omari dhe Dritëro Agolli. Kryetari i Akademisë së Shkencave, Rexhep Meidani është në konflikt interesash me kryetarin e bordit të Fondacionit politik të PS, «Qemal Stafa», Rexhep Meidani. Si do të mundet që Akademia e Shkencave të stimulojë studime serioze e të paanshme për historinë e Shqipërisë, si për Luftën e Dytë Botërore, ashtu dhe për periudhën e komunizmit, kur kryetari i Akademisë së Shkencave e ka identifikuar veten intelektualisht me emrin e Qemal Stafës. Kur është një fakt historik se brenda së majtës komuniste shqiptare në prag dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore kanë ekzistuar dhe janë ndeshur dy rryma, një marksiste dhe një leniniste-staliniste. Këto dy rryma ishin njëra kominterniste, staliniste, ekstremiste, prosovjetike, ndërsa rryma tjetër ishte marksiste, antifashiste por antileniniste dhe më tepër antistaliniste, ishte për një komunizmi refraktar ndaj Moskës, ishte për një komunizëm të moderuar, properëndimor. Në këtë debat dhe konflikt të madh brenda lëvizjes komuniste shqiptare, që precipitoi deri në luftë civile, në krahun leninist-stalinist, kominternist, ekstremist, prorus bënin pjesë si liderë Ali Kelmendi, Enver Hoxha, Qemal Stafa, Vasil Shanto, Hysni Kapo etj. Në krahun antistalinist dhe antileninist, të moderuar, të ashtuquajtur trockist, antisovjetik bënin pjesë si liderë Zai Fundo, Zef Mala, Aristidh Qendro, dhe më pas edhe Sadik Premte, Anastas Lulo, Sejfulla Malëshova etj. Në këtë debat dhe konflikt vlerat të cilat duhej t’i evokonte e majta shqiptare paskomuniste e shekullit XXI, i përkasin krahut kundërshtar me Qemal Stafën dhe Enver Hoxhën, ndërsa antivlerat i përkasin krahut të Qemal Stafës dhe Enver Hoxhës. Në këtë debat, komunistët e moderuar shqiptarë, të cilëve u vihej nga kundërshtarët ekstremistë epiteti «trockist», pavarësisht se sa lidhje kishin me idetë e Trockit, mbronin tezën se nuk duhej luftuar për vendosjen e sistemit komunist në Shqipëri gjatë Luftës së Dytë Botërore, siç e kërkonte manuali i Kominternit, se kjo ishte antimarksiste, pasi në Shqipëri që ishte një vend i prapambetur agrar, ku klasa punëtore ishte shumë e vogël, instalimi i komunizmit, për të cilin Marksi dhe Engelsi ishin shprehur kategorikisht se duhej instaluar vetëm në shoqëri të zhvilluara industriale, do të çonte në një dështim të përbindshëm të këtij sistemi në rrafsh politik, shoqëror, ekonomik, me pasoja katastrofale për vendin. Prandaj, këta komunistë të moderuar ishin kundër udhëzimeve të Kominternit që kërkonte që komunistët ta përdornin luftën antifashiste si kamuflim për të luftuar për marrjen e pushtetit, duke përdorur për këtë qëllim dhe antifashistët jokomunistë që donin të luftonin sinqerisht kundër pushtimit fashist. Krahu ekstremist, kominternist, i komunistëve shqiptarë, një nga liderët e të cilit ishte Qemal Stafa, e bëri të qartë që në rezolucionin e Mbledhjes themeluese të PKSH, në nëntor 1941, se synonte të bënte në Shqipëri gjatë Luftës së Dytë Botërore nën maskën e luftës antifashsite, atë që tentuan të bëjnë Karl Liebknecht dhe Roza Luxemburg në Gjermani në 1918-1919, pra luftën leniniste për të marrë pushtetin. Në këtë rezolucion thuhet: «Një nga ligjet themelore të zhvillimit të partisë së tipit të ri, të partisë bolshevike, është lufta në dy fronte kundër gabimeve të vetvetes dhe veçanërisht kundër tentativës së krijimit të grupeve dhe lufta pa pajtim kundër armikut të klasës». (cituar sipas: «Dokumente kryesore të PPSH», botim i Institutit të Historisë së Partisë pranë Komitetit Qendror të PPSH, Tiranë 1960, Volumi i parë, dokumenti nr. 1, f. 19). Qemal Stafa ishte një nga ata që e firmuan këtë rezolucion, në emër të Komitetit Qendror të PKSH, pre shtatë anëtarësh, që doli nga mbledhja themeluese e partisë. Me këtë dokument të firmuar dhe nga Qemal Stafa, PKSH, që në dokumentin e saj themelues shpallte së pari luftën civile në radhët e lëvizjes komuniste në Shqipëri, si një luftë e stalinistëve kundër të komunistëve të tjerë që konsideroheshin si trockistë dhe që nuk pranonin vijën staliniste të Kominternit, që e kishte qendrën në Moskë. Me këto rreshta të rezolucionit, dokumentit themelues të PKSH, përgënjeshtroheshin të gjitha parimet e shpallura publikisht nga PKSH për bashkim të popullit shqiptar pa dallim ideje, krahine dhe feje, në luftën kundër pushtuesve fashistë. Por e vërteta ishte se në rezolucionin themelues të PKSH, që gjatë luftës nuk u publikua (u publikua për herë të parë në vitin 1960), në Shqipëri, në fakt shpallej lufta kundër atyre që kishin ide të ndryshme nga komunistët stalinistë, si brenda lëvizjes komuniste, ashtu dhe jashtë saj. Faji i vetëm i këtyre njerëzve ishte se nuk pranonin diktatin e komunistëve stalinistë. Qemal Stafa do të ishte një nga firmëtarët e rezolucionit të Konsultës së parë të Aktivit të PKSH, të mbajtur në prill 1942, ku thuhet: «Të luftojmë pa mëshirë grupin e 'Zjarrit', trockistët Zai Fundo, Aristidh Qendro, Niko Xoxi dhe të gjithë armiqtë e partisë, të çilët përpiqen në çdo mënyrë të pengojnë punën e partisë». (cituar sipas: «Dokumente kryesore të PPSH», botim i Institutit të Historisë së Partisë pranë Komitetit Qendror të PPSH, Tiranë 1960, Volumi i parë, dokumenti nr. 9, f. 64) Rezolucioni i prillit 1942 mbyllet me fjalët: «Rroftë partia bolshevike dhe shoku Stalin!» Të ashtuquajturit trockistë ishin komunistë që ishin antifashistë, por faji i tyre ishte se ishin edhe antistalinistë. Faji i Zai Fundos dhe të ashtuquajturve trockistëve të tjerë ishte se ata ishin deziluzionuar nga stalinizmi pas spastrimeve masive të përgjakshme të tij, dhe nuk e pranon këtë komunizëm brutal. Faji i tyre është se ata nuk besonin tek strategjia staliniste e përçuar nëpërmjet Kominternit që lufta botërore duhej përdorur nga partitë komuniste, që nëpërmjet ekspedientit të antifashizmit, të merrej pushteti dhe të vendosej regjimi komunist në vendet ku vepronin këto parti. Të ashtuquajturit trockistë si Zai Fundo, zjarristët, e më pas Anastas Lulo dhe Sadik Premte besonin se në kushtet e Shqipërisë që ishte një vend i prapambetur kryesisht fshatar, gjysmë-feudal dhe patriarkal-fisnor, nuk mund të vendosej komunizmi, pasi do të dështonte dhe prandaj nuk duhej përdorur lufta antifashiste për marrjen e pushtetit nga komunistët, por duhej bërë një aleancë e sinqertë me antifashistët jokomunistë, ndërsa sa për ardhjen në pushtet të komunizmit kjo i duhej lënë së ardhmes, kur vendi të përparonte dhe të shndërrohej në vend borgjez nga vend feudo-borgjez (sipas terminologjisë komuniste). Pra, faji i të ashtuquajturve trockistë shqiptarë ishte se ata donin që sloganet zyrtare të PKSH që të bëhej luftë antifashiste, në aleancë me jokomunistët, pa dallim ideje dhe çështja e pushtetit të zgjidhej pas lufte, të merreshin seriozisht dhe jo siç bënte PKSH, që i shikonte si «gjethe fiku» që mbulonin lakuriqësinë e politikës së saj për pushtet. Duket qartë se për PKSH, armiqtë ideologjikë, të ashtuquajturit trockistë, qenë më të rrezikshëm se pushtuesit e huaj fashistë, pasi PKSH e abandononte parimin e shpallur për bashkim pa dallim ideje, në luftë kundër pushtuesve fashistë për hir të luftës kundër këtyre kundërshtarëve ideologjikë. Lufta kundër tyre nuk ishte luftë antifashiste, por luftë kundër të ndryshmëve ideologjikë, luftë e stalinistëve kundër antistalinistëve. Si mund të bëjë ose stimulojë Akademia e Shkencave studime serioze për këtë periudhë të historisë, duke pasur për kryetar njeriun që e ka Qemal stafën si idol intelektual. Qemal Stafa është firmëtar i kërkesës që bënë themeluesit stalinistë të PKSH në adresë të Kominternit në Moskë që partia e re të pranohej si anëtare e Kominternit. Pra ata nuk kishin krijuar thjesht një parti komuniste, por një parti staliniste, prosovjetike. Diktatura komuniste staliniste në Shqipëri nuk erdhi befasisht në 1944, por ajo u projektua që në 1941, në dokumentin themelues të firmuar edhe nga Qemal Stafa dhe erdhi duke u përgatitur në dokumentet e firmuar edhe nga Qemal Stafa në 1942, para se të vdiste dhe që u zbatuan nga shokët e tij në 1943, 1944, dhe më pas deri në 1990. Por Rexhep Meidani nuk ka as kredenciale intelektuale për t’u bërë kryetar i Akademisë së Shkencave, se ai është për nga profesioni fizikan, ose më saktë mësimdhënës fizike. Fizika nuk është një shkencë ku Shqipëria mund të ketë arritje aq të mëdha, sa të vejë një fizikan në krye të Akademisë së Shkencave. Në Shqipëri një fizikan nuk mund të jetë një kërkues shkencor i shquar dhe me emër në rrafsh ndërkombëtar; i tillë mund të jetë vetëm një albanolog. Dhe Rexhep Meidani nuk është një fizikan i shquar, as në rang europian, as në rang ballkanik, madje nuk është as fizikani më i shquar në Shqipëri. Rexhep Meidani ka shkruar disa tekste deskriptive për fizikën, por këto gjëra bëhen duke përdorur literaturë. Rexhep Meidani, për shkak të angazhimeve të veta politike, ka gati dy dekada, që pothuajse e ka abandonuar profesionin e vet, për shkak të angazhimit politik, edhe pse nuk heq dorë nga mësimdhënia, çka tregon papërgjegjshmëri profesionale, se ai nuk ka kohë ta përmbushë siç duhet këtë detyrim që ka marrë. Rexhep Meidani nuk e ka as reputacionin për të mbajtur një post kaq të lartë, siç është ai i kreut të Akademisë së Shkencave. Rexhep Meidani është i vetmi njeri në historinë e politike botërore të vendeve ku ka pluralizëm politik, që ka qenë kryetar i Komisionit Qendror të Zgjedhjeve për zgjedhje parlamentare, duke qenë njëherësh dhe kandidat në zgjedhje si përfaqësues i një subjekti politik që konkuronte në zgjedhje. Në vitin 1991, Meidani ka qenë edhe kryetar i Komisionit Qendror të Zgjedhjeve për zgjedhjet e para pluraliste të 31 marsit 1991, por edhe kandidat për deputet i Frontit Demokratik që ishte aleat i PPSH dhe kryesohej nga Nexhmije Hoxha. Në të njëjtën kohë Meidani ishte dhe anëtar i Këshillit Presidencial që krijoi Ramiz Alia para zgjedhjeve. Është ironi e madhe se Rexhep Meidani tashmë zuri vendin në krye të Akademisë së Shkencave të Ylli Popës, që u bë kryetar i Akademisë në vitin 1997, i dekretuar nga Presidenti i atëhershëm i Republikës, Rexhep Meidani. Ylli Popa është kardiolog dhe sjellja e tij në krye të Akademisë ishte po aq e përshtatshme nga pikëpamja profesionale sa ajo e Meidanit sot, për arsye që i kam shpjeguar më lart. Por Ylli Popa erdhi në krye të Akademisë së Shkencave për të kënaqur Janullatosin, se Ylli Popa ishte në krye të një delegacioni të intelektualëve kristianë ortodoksë që në 1991 shkuan në Greqi për ta ftuar Janullatosin që të vinte në krye të Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Sot Popa voton për Meidanin që t’i zejë vendin në krye të Akademisë së Shkencave! Kjo është maskaradë e neveritshme! Me Rexhep Meidanin në krye të Akademisë së Shkencave, ky forum i lartë shkencor, tashmë duhet të bëjë studime për të ndryshuar zonën kohore ku gjendet Shqipëria, duke na çuar në një zonë kohore me Rusinë, siç ka bërë tërthorazi Rexhep Meidani me një ligj që ka dekretuar kur ka qenë President i Republikës. Rexhep Meidani kur ka qenë President i Republikës në vitin 2000 kur është miratuar ligji nr. 8607, dt. 27. 4. 2000, «Për statusin e dëshmorit të atdheut», ku bëhet e qartë se shteti shqiptar njeh ligjërisht 9 majin si ditën ndërkombëtare të fitores mbi fashizmin. Që nga viti 1945 e në vazhdim, gjatë «Luftës së Ftohtë», si dhe pas saj deri më sot, dita e fitores mbi fashizmin ka qenë e ndryshme në Perëndim dhe në Lindje. Në SHBA dhe në pjesën tjetër të Perëndimit, në Europën Perëndimore, si ditë e fitores mbi fashizmin do të njihej 8 maji, ndërsa në ish-Bashkimin Sovjetik dhe në pjesën tjetër të vendeve që ishin në orbitën sovjetike, pra në vendet brenda «perdes së hekurt», si ditë e tillë do të njihej 9 maji. Kjo diskrepancë (mospërputhje) erdhi për shkak se në Moskë nuk e pranuan aktin e kapitullimit të Gjermanisë naziste që u nënshkrua në Reims në territorin e kontrolluar nga britaniko-amerikanët, në 7 maj 1945 dhe që hynte në fuqi të nesërmen në 8 maj, edhe pse në këtë akt firmoi dhe një përfaqësues sovjetik. Rusët sajuan një ceremoni tjetër kapitullimi në Berlin, në shtabin e forcave sovjetike, po në 8 maj, por që në momentin e nënshkrimit në Moskë, për shkak të ndryshimit të zonës kohore, kishte hyrë tashmë dita e 9 majit. Kështu që në Bashkimin Sovjetik, që prej vitit 1945, dhe në vendet satelite të tij, si dhe në Rusinë pas-sovjetike sot, si dita e fitores mbi fashizmin njihej dhe njihet zyrtarisht 9 maji. Ndërsa në vendet perëndimore aleate të koalicionit të madh antifashist të Luftës së Dytë Botërore, si ditë e tillë njihej dhe njihet zyrtarisht 8 maji. Në vendet e NATO, njihej dhe njihet 8 maji si V-day, ndërsa në vendet e Traktatit të Varshavës njihej 9 maji. Shqipëria komuniste njihte si ditë të fitores mbi fashizmin 9 majin, si kur ishte e lidhur me Moskën, ashtu edhe kur u shkëput prej saj. Pas viteve 1961 dhe 1968, kur Shqipëria nuk kishte më marrëdhënie diplomatike me Bashkimin Sovjetik dhe kur doli nga Traktati i Varshavës, duhej të ishte rregulluar anomalia e ditës që njihej si dita e fitores mbi fashizmin. Kjo edhe për faktin se Shqipëria ishte në një zonë kohore të ndryshme nga ajo e Moskës, dhe se, kur në 8 maj 1945 në Berlin u nënshkrua së dyti akti i dorëzimit të Gjermanisë naziste, në Shqipëri dhe Tiranë kishte qenë po 8 maj, dhe jo 9 maj si në Moskë! E megjithatë Shqipëria vazhdonte të mbetej me orën e Kremlinit, si pas vitit 1945, ashtu dhe pas vitit 1961 dhe vitit 1968! Por, edhe sipas ligjit të vitit 2000, të dekretuar nga Presidenti i kohës Meidani, në Shqipëri njihet zyrtarisht 9 maji si dita ndërkombëtare e fitores mbi fashizmin. Kjo do të thotë praktikisht se Shqipëria e vitit 2000 dhe ajo e tashme e vitit 2007, ka qenë dhe është e sinkronizuar me Moskën, me Rusinë, historikisht. Por kjo nuk është një çështje thjesht historike, sepse në Rusinë e sotme trashëgimia e Luftës së Dytë Botërore kërkohet të përdoret si instrument i politikës së jashtme sovjetike, duke eksploituar sentimentet e trashëguara në këto vende në grupe të caktuara të popullsisë, që kërkohen të përdoren si lobing që me apo pa vetëdije vepron në dobi të politikës së jashtme ruse. Kur parlamenti shqiptar me shumicë socialiste dhe Presidenti i kohës Meidani i impononin Shqipërisë 9 majin, në vitin 2000, në mënyrë mjaft domethënëse, vendet ish-komuniste ose të dala nga shpërbërja e Bashkimit Sovjetik, që tashmë kanë hyrë në NATO dhe në Bashkimin Europian, si Estonia, Letonia, Lituania, Polonia, Republika Çeke, Hungaria, Rumania, Sllovakia, nuk e njohin më 9 majin si ditën ndërkombëtare të fashizmit, por njohin si të tillë 8 majin. Me këtë ndryshim, këto vende kanë bërë jo thjesht një korrigjim historik, por edhe një gjest simbolik për të treguar se ato janë shkëputur përfundimisht nga Rusia dhe nga era ruse, duke u shkëputur nga ora historike e Moskës. Socialistët shqiptarë dhe Presidenti i kohës Meidani e dinin këtë gjë. Kjo mund të ishte një arsye që Meidani ta kthente ligjin, por ai nuk e bëri këtë gjë. Kështu, me ligjin e vitit 2000, që mbetet në fuqi dhe sot, në vitin 2007, Shqipëria është së bashku me Rusinë, Bjellorusinë, Ukrainën, Serbi, Malin e Zi, Maqedoninë, vendi që njeh 9 majin stalinist, rus, si ditë të fitores mbi fashizmin. Tashmë që Rexhep Meidani erdhi në krye të Akademisë së Shkencave, gjuhëtarët e kësaj Akademie duhet të zgjidhin enigmën e mbiemrit të kryetarit të tyre të ri. Rexhep Meidani deri në vitin 1997 e ka mbajtur mbiemrin e vet me “j”, pra Mejdani. Kështu është mbiemri i tij në botimet që Meidani ka bërë me emrin e tij, në dokumentet që ka firmuar si pedagog, në kandidimin e tij për deputet në 1991, në dokumentet që ka firmuar si kryetar i KQZ në 1991 etj. Në vitin 1997, kur Meidani u bë president i Republikës, zyra e shtypit e Presidencës dha një një njoftim për mediat ku thuhej se mbiemri i Presidentit është “Meidani”, pra jo me “j”, por me “i”. Se si është e mundur që ky njeri që ishte dhe intelektual, u kujtua në moshën 53 vjeçari se mbiemri i tij ishte “Meidani” dhe jo “Mejdani”, siç e kishte mbajtur deri më atëherë, ky mbetet ende një mister. Atëherë Presidenca nuk sqaroi se ç’kuptim kishte fjala “Meidani”, kur dihej se fjala “Mejdan” është turqisht dhe ka kuptimin e sheshit, dhe është mbiemër shumë i përdorur nga romët, duke qenë dhe mbiemri i kryetarit të shoqatës së tyre që nga viti 1991 dhe deri më sot. Fakti që kryetari i shtetit kishte të njëjtin mbiemër me atë të kryetarit të shoqatës së romëve bëri që të kishte komente bizarre nga media pranë opozitës, madje dhe në qarqe në PS ku Meidani nuk shihej me simpati. Me sa duket këto komente bënë që kryetari i shtetit të ndërronte një gërmë të mbiemrit të vet. Nuk dihet nëse Rexhepi e ka ndryshuar emrin në mënyrë formale, pra gjyqësisht apo në mënyrë informale, thjesht me anë të njoftimit për mediat. Tashmë që Rexhep Me(j)idani është kryetar i Akademisë së Shkencave mbetet të zbulohet nëse kjo gjë shpreh paragjykimin e tij ndaj komunitetit rom. Rexhep Meidani u zgjodh kryetar i Akademisë së Shkencave në një puç akademik, se të pranishëm në mbledhjen që zgjodhi Meidanin ishin vetëm 18 akademikë. Nëse ky është kuorumi i nevojshëm për të hapur mbledhjen, kjo mbetet mister se nuk ka të dhëna të publikuara për atë se sa është numri i akdemikëve sot. Nëse hap faqen on-line të Akademisë së Shkencave atje shikon se ka 27 anëtarë të rregullt të Akademisë së Shkencave, por në këtë listë figurojnë dhe ata që kanë vdekur prej vitesh, deri edhe prej muajsh, si Tish Daija, Dhimitër Shuteriqi, Bajram Preza, Bedri Dedja, Teki Tartari etj. Merret vesh, Akademia e Shkencave, së cilës nuk i mungojnë paratë, nuk përditëson as faqen e saj në Internet, dhe jo më të merret me punë shkencore. Apo mos dinozaurët e shkencës komuniste ndjekin për kolegët e tyre shembullin e Enver Hoxhës, për të cilin duhet të ketë vetëm datëlindje? E vërteta është se në faqen zyrtare on-line të Akademisë së Shkencave mungojnë dhe anëtarë të rinj të pranuar, si Jorgo Bulo, Vladimir Misja, Arben Puto, Gudar Beqiraj etj. Rexhep Meidani mori 16 vota, çka do të thotë më pak se gjysma e numrit të përgjithshëm të akademikëve. Rexhep Meidani u zgjodh me votat e dinozaurëve enverianë të shkencës marksiste-leniniste si Luan Omari, teoricien i shtetarisë të regjimit komunist dhe ish-anëtar i komisionit për hartimin e Kushtetutës monstruoze të vitit 1976, Hamit Beqjes, teoricienit të moralit komunist dhe ish-aparatçikut të Komitetit Qendror të PPSH, Ylli Popës, Alfred Uçit, carit të estetikës komuniste, Kristo Frashërit, njeriut që ua ka paraqitur shqiptarëve Miladin Popoviçin si kriter të sjelljes së shqiptarit patriot, Vladimir Misjes, serbit me shtetësi shqiptare, që ka shkruar kohët e fundit një libër shumë nostalgjik për Rusinë dhe që ia ka dhënë me shumë kënaqësi votën Meidanit që e çoi Shqipërinë në një zonë kohore me Rusinë. Si për honor ndaj traditë, për t’i vënë zgjedhjes së Meidanit vulën e Komitetit Qendror të dikurshëm, si instanca supreme miratuese, Meidani mori dhe votat e tre akademikëve ish-anëtarë të Komitetit Qendror të PPSH, Skënder Gjinushi, Dritëro Agolli dhe Farudin Hoxha. Madje Dritëror Agolli dhe Luan Omari janë dhe anëtarë të bordit të Fondacionit «Qemal Stafa», ku kryetar është Meidani. Akademikët që votuan Meidanin përbëjnë një simbiozë të çuditshme të enveristëve të konvertuar në janullatistë dhe sorosianë. Aq me kënaqësi e ka marrë Meidani zgjedhjen në krye të Akademisë së Shkencave, sa që natën e zgjedhjes, pasi u kthye nga restoranti ku festoi këtë eveniment, u ul në kompjuter dhe përditësoi jetëshkrimin e vet në enciklopedinë on-line Wikipedia, duke futur të dhënë se u zgjodh kryetar i Akademisë së Shkencave. Shumë nga gjërat që ka shkruar në këtë artikull për Rexhep Meidanin, sinqerisht nuk do të kisha dashur t’i shkruaja kurrë, por njerëzit si ai të befasojnë me arrogancën dhe cinizmin e tyre, duke bërë gjëra si kjo e zgjedhjes në krye të Akademisë së Shkencave. Duke u zgjedhur Rexhep Meidani në krye të Akademisë së Shkencave me votat e dinozaurëve të shkencës marksiste-leniniste, bëhet përfundimisht e qartë se shkenca shqiptare do të mbetet në sarkofagun e ndërtuar nga regjimi i dikurshëm me fantazmën e Qemal Stafës si gardian të saj, si eufemizëm politik për të kamufluar kultin e ringjallur të Enver Hoxhës në PS dhe në Akademinë e Shkencave. Duke zgjedhur kryetar Rexhep Meidanin, akademikët-dinozaurë bënë vetëvrasje kolektive intelektuale dhe institucionale të Akademisë së Shkencave. Zgjedhja e Meidanit në krye të Akademisë së Shkencave është një gjë e papranueshme, dhe Presidenti Topi, i cili ka atributin kushtetues për ta dekretuar ose jo zgjedhjen e bërë nga senati i Akademisë, nuk duhet që ta dekretojë Meidanin si kryetar të Akademisë së Shkencave. Presidenti Topi i ka të gjitha arsyet për ta bërë këtë gjë, duke filluar që nga fakti që Meidani është një person aktiv politikisht, që nuk ka profilin shkencor të përshtatshëm për këtë post, pa harruar faktin që ka shprehur në një farë mënyre paragjykime racore. Në vitin 2001, një libër i botuar nga Shtëpia botuese «Toena», ku përfolej për këtë gjë Presidenti i saj kohe Meidani, u tërhoq me ngut nga qarkullimi prej botuesit Fatmir Toçi, i vënë në dijeni nga Presidenca, madje Toçi i kërkoi falje Meidanit se nuk e dinte këtë detaj të përmbajtjes së librit dhe se autori nuk ia kishte bërë të ditur atë. Ky episod anekdotik vlen sot sa për të treguar se kryetari i tashëm i Akademisë së Shkencave ka ushtruar praktikisht censurë për të fshehur aspektet e padëshiruara të figurës së tij. Për të argumentuar mosdekretimin e Meidanit në krye të Akademisë së Shkencave, Presidenti Topi thjesht duhet t’i referohet njoftimit që dha gazeta e PS, «Zëri i Popullit» të nesërmen e zgjedhjes së Meidanit në krye të Akademisë. Në njoftimin e «Zërit të Popullit» ( datë 9 nëntor 2007, f. 10), Meidani quhet ish-Presidenti i Republikës i zgjedhur me propozim të PS që «kohët e fundit drejton pranë PS fondacionin “Qemal Stafa”.

[Duaje Siveten]

Eh mor shoki fatos, kohna shum interesante po jetohen; shum gjona po i din, por te gjitha nuk mundesh me i dijte - asht kah te driblon shoki sali - ne vend qe me ia fute edverit, asht kah ta fute ty telin e ndryshket.

[Albo]

Mediani zgjidhet kryetar i Akademise se Shkencave

Ne procesin zgjedhor qe u zhvillua sot Meidani morri votat e akademikeve te pranishem duke u zgjedhur ne postin me te larte te akademise shqiptare te shkencave.

Rexhep Meidani zgjidhet kreu i Akademise se Shkencave. Ne procesin zgjedhor qe u zhvillua sot zoti Meidani morri votat e akademikeve te pranishem duke u zgjedhur ne postin me te larte te akademise shqiptare te shkencave. Meidani zevendeson ne kete detyre kryetarin e meparshem Ylli Popa I cili per shkak te moshes 77 vjec, por dhe konsumit te dy mandateve sa lejon dhe ligji largohet nga drejtimi i akademise. Zoti Meidani vjen ne kete post pas nje karriere te pasur profesionale dhe politike.

Rexhep Meidani ka lindur ne 17 gusht te vitit 1944 ne Elbasan, eshte diplomuar ne universitetein e Tiranes ne Fakultetin e Shkencave te Natyres, dega Fizike. Ka perfunduar studimet pasuniversitare ne Kane te ne 1974. Ka punuar ne fushen profesionale si professor, shef departamenti dhe dekan ne Fakultetin e Shkencave te Natyres ne vitet 1966-1996 ku gjate kesaj kohe ka botuar nje sere studimesh librash dhe artikujsh brenda dhe jashte vendit. Mban titullin profesor doktor.

Karriera politike e zotit Meidani ka nisur ne vitet 1990. Ai ka qene kreu i Komisionit Qendror te Zgjedhjeve ne zgjedhjet e para shumepartike ne 1991 dhe anetar i keshillit presidencial po ne 1991. Ne 1996 Meidani u be anetar i PS ku u zgjodh sekretar i pergjithshem. Ne zgjedhjet e 1997 ai zgjidhet deputet dhe ne 24 qershor 1997, me propozoim te PS Parlamenti e zgjedh president te vendit. Pas 2002 Meidani i kushtohet serish karrieres profesionale dhe kohet e fundit ai drejton prane PS fondacionin “Qemal Stafa”.

Ballkanweb

[Brari]

ushtaret causho xhapexhij te mejdanit jan ne biruca per vrasjen e policve e gardisteve te shtetit shqiptar kurse nje pjese jane bosa te lire.

mejdani .. ish presidenti i zgedhur me kallashet dhe dhembet e vampireve te 97-tes qe ka kryer gjithmone detyrat e ngarkuara moti nga ramiz enveri.. ne fusha te ndryshme te "shkences" tani do militoje dhe ne celulen bolshevike te akademise..

nje hap para per caushizmin edvinoist klosoist jaho salihi-ist e arapoizmin ruco gjoleko xhepaxhio cerriko -dokle cupoist .. dhe nje hap prapa per demokracine..

[Dr Rieux]

Institucionet jane si me poshte:

The Scientific Institutions in the Academy of Sciences:

...
Center for Albanian Encyclopedic Dictionary ( ... i Fjalorit Enciklopedik Shqip)
...

Paskemi pasur gjate kesaj kohe dhe qender akdamike per fjalorin enciklopedik shqiptar. Nuk e di sa mund te quhet si tregues, por ne Wikipedia, enciklopedia me popullore aktualisht (dhe nder 10 faqet e internetit me te klikuara), numri i hyrjeve ne gjuhen shqipe apo numri i hyrjeve ne lidhje me Shqiperine jane te vene kujen. Ja nje pike ku kjo qender mund te jape kontributin e vet.

[Albo]

Ylli Popa: “Pse universitetet duhet te drejtohen nga akademiket”

Si e cileson rregulloren e re kryetari i Akademise dhe pse, sipas tij, nuk po u krijohen hapesirat e duhura akademikeve. Brenda javes gati emrat qe do te propozohen per dekane dhe rektore”

Arta AGOLLI

Universitetet duhet te drejtohen nga akademike. Ky eshte mendimi dhe njekohesisht synimi i kryetarit te Akademise se Shkencave, Ylli Popa. Ne ditet e fundit te karrieres se tij si kreu i Akademise se Shkencave, Popa ka edhe nje “amanet” te fundit profesional. Drejtuesit e universiteteve, sipas tij, duhet te perzgjidhen me kriteret akademike, te vendosura nga Akademia e Shkencave. Ylli Popa sqaroi dje per gazeten “Albania” se cila eshte arsyeja perse drejtuesit e universiteteve, si dekane apo rektore, por edhe akademike te tjere qe bejne pjese ne administraten e Institucioneve te Arsimit te Larte ne vendit, duhet te zgjidhen edhe me miratimin e Akademise se Shkencave. Sipas Popes, ne kete 10-vjeçar te fundit gjendja ne universitete eshte tejet problematike dhe kjo per faktin se vendimet per drejtuesit e universiteteve jane marre ne menyre te njeanshme nga Ministria e Arsimit. Kryetari Popa shprehet se ne te gjitha zgjedhjet e universiteteve qe jane zhvilluar gjate gjithe ketyre viteve, MASH-i nuk ka marre aspak mendimin e Akademise se Shkencave. “Ne parim rregullorja per zgjedhjet ne universitete eshte jashte çdo logjike dhe mund ta quaj te jashteligjshme, pasi nje nga elementet ku vihen re shkeljet, eshte edhe mungesa e prezences se akademikeve ne komisionet e zgjedhjeve”, - tha Popa. Madje ai nuk ka kursyer edhe kundershtimet e hapura ndaj Ministrise se Arsimit. Sipas Popes, Akademia e Shkencave do te shkele rregulloren e vendosur nga MASH-i, duke propozuar emrat e akademikeve te cilet do te publikohen gjate javes qe vjen, nderkohe qe do te respektohen edhe emrat apo kandidaturat e akademikeve ne universitete.

Shkeljet
Duke sqaruar per gazeten te gjitha arsyet se perse figurat akademike, qe jane pjese e Akademise, duhet te jene ne postet e drejtuesve te universiteteve, Popa qarteson gjithashtu se cilat jane shkeljet e Ministrise se Arsimit persa u perket zgjedhjeve ne universitete. Sipas tij, nje nga gabimet e kesaj rregulloreje eshte edhe moslejimi i mandatit te trete per postet e dekaneve dhe rektoreve, sepse nje akademik, nese e ka drejtuar pozitivisht universitetin, mund ta beje kete gje edhe ne vazhdim. Sipas Popes, nje tjeter shkelje ne rregulloren e zgjedhjeve per universitetet eshte edhe dhenia e nje perqindjeje shume te larte te votave te studenteve, te cilet edhe per inate personale mund te mos votojne per kandidatin e duhur. Sipas tij, akademiket qe bejne pjese ne administraten e Akademise se Shkencave nuk jane percaktuar si pjesemarres ne votim.

Autonomia
Nje tjeter “pike e nxehte” e shkeljes se autonomise per kryetarin e Akademise se Shkencave, eshte nje prej neneve te ligjit per Arsimin e Larte. Per akademikun Popa, nje tjeter padrejtesi e bere nga Ministria e Arsimit me autonomine e universiteteve eshte edhe fakti qe ky institucion mban nen kontroll te gjitha fondet per universitetet. Me ligjin e ri te Arsimit te Larte MASH-i i ka kaluar fondet ne varesi te saj. Ne nje tjeter nen te ketij ligji vihet re, sipas Popes, nje konkurrence e pabarabarte me universitetet private. Nderkohe ai i bashkohet edhe kundershtimit te vete dekaneve dhe rektoreve per refuzimin e nenit 23, 64, i cili shkel Kushtetuten dhe cenon rende autonomine universitare. Ndersa sa i perket fondeve per kerkimin shkencor, te cilat percaktohen ende nga qeveria, Popa shprehet se edhe kjo perben nje problem te madh per ecurine e aspekteve akademike dhe mesimore ne vendin tone. Nder te tjera ai thekson si problematika te veçanta edhe varesine e Agjencise se Akreditimit, e cila varet ende nga MASH-i.

Albania

[Albo]

Akademia e Shkencave, padi ne Strasburg per qeverine

Akademia e Shkencave do te denoncoje ne Strasburg reformimin e saj duke kaluar ne formen e instituteve fale vendimit me te fundit te qeverise. Sipas drejtuesve te kesaj Akademie, shume shpejt ankesa do te depozitohet ne Gjykaten e Strasburgut duke lene kete institucion te vendose per fatin perfundimtar te Akademise se Shkencave. Sipas drejtuesve te Akademise, vendimi i qeverise per ndarjen ne institute shkencore eshte jo i drejte dhe i jashteligjshem. Kjo ka qene edhe arsyeja e vetme perse çeshtja do te shkoje deri ne Gjykaten e Larte te Brukselit. Sipas drejtuesve, ndarja ne institute shkencore do te shkrije Akademine e Shkencave, i cila eshte edhe qendra e vetme qe mund te beje shkence ne vendin tone. Kjo, sipas drejtuesve, perben nje skandal te madh, pasi te gjithe vendet ne Europe e vleresojne si teper te rendesishem kete institucion, duke i dhene nje perparesi te veçante dhe jo duke e cunguar ate. Problemi i dyte, qe sipas drejtuesve eshte edhe me shqetesuesi, ka te beje me heqjen nga puna te qindra punonjesve qe jane ne Akademi dhe nxjerrjen e tyre ne rruge te madhe. Per keto dy arsye, qe jane teper te forta, drejtuesit e Akademise se Shkencave brenda ketyre diteve do te çojne dosjen me ankesen ne Gjykaten e Strasburgut.

Vendimi
Reforma perfundimtare per Akademine e Shkencave, e publikuar ne faqen zyrtare te Kryeministrise, synon te krijoje nje strukture te re te studimeve shqiptare. Ne mbledhjen e Keshillit te Ministrave ne daten 22 gusht, kryeministri deklaroi se kjo reforme do te ndryshoje edhe historine. Pavaresisht kesaj, reforma ka sjelle probleme gjate hartimit te saj per pershtatjen e saj ne jeten akademike. Kthimi i kesaj reforme edhe nje here ne Ministrine e Arsimit eshte cilesuar si plotesim duke anashkaluar konfliktin me akademiket. Kjo reforme, e cila ka nisur qe nga viti 1994, asnjehere nuk ka perfunduar. Ajo eshte kthyer ne agjende nga qeveria ne dy vitet e fundit. Kryeministri Berisha e ka cilesuar kete reforme si paresore pasi, sipas tij, Akademia sot funksionon si model sovjetik.

Reforma
Nderkohe, vete kreu aktual i Akademise se Shkencave, Ylli Popa, ka sqaruar se ne reformen e institucioneve kerkimore te Akademise se Shkencave ka pasur vetem nje synim kryesor: fuqizimin, mbeshtetjen dhe persosjen e organizimit te veprimtarise kerkimore shkencore te ketyre institucioneve, si dhe vendosjen e tyre aty ku ato sot qendrojne ne te gjitha vendet perendimore.
Sipas reformes, Akademia e Shkencave do te kthehet ne Institut te Albanologjise, duke shkrire keshtu strukturen aktuale. Kjo reforme do te lidhet edhe me ndryshimet qe paten strukturat e Arsimit te Larte. Edhe pse prej dy vitesh ne proces reformimi, Akademia ka vazhduar punen e saj normalisht. Zgjedhja e ish-presidentit Meidani si kryetar, eshte vleresuar nga anetaret si e ligjshme perderisa nuk eshte percaktuar statusi i ri i Akademise.


Albania
21 Nentor 2007

[Lioness]

nejse... po me Akademine c'e zuri?

Akoma s'dihet mire por me draftin e ri lihej jashte Akademise Shaban Demiraj, Kristo Frashëri, Ismail Kadare, Dritëro Agolli, Ylli Popa, etj.

[Xhuxhumaku]

Akoma s'dihet mire por me draftin e ri lihej jashte Akademise Shaban Demiraj, Kristo Frashëri, Ismail Kadare, Dritëro Agolli, Ylli Popa, etj. Nejse, teme tjeter.

Nje pyetje se je goc e kendume:

c'shkencetar eshte Ylli Popa? cfare studimi ka bere?

Po Driteroi dhe Ismaili?

flm

Une mendoja se do shenohej edhe xha Luani bashke me to.

[Lioness]

Nje pyetje, megjithese jashte teme, se je goc e kendume:

c'shkencetar eshte Ylli Popa? cfare studimi ka bere?

Po Driteroi dhe Ismaili?

flm

Une mendoja se do shenohej edhe xha Luani bashke me to.

Xhuxhi, Akademia e Shkencave ka disa institute. Ndermjet tyre, ai i Historise, i Letersise dhe Linguistikes, i Folklorit, i Fizikes Berthamore, i Gjeografise, i Arkitektures etj etj etj.

Tani une nuk jam e dhene pas Fizikes, fare lol. Nje nga arsyet qe m'u lehtesua ikja ne US (nga ana shpirterore) ne simestrin e fundit te gjimnazit, eshte se s'do jepja provimin e matures te Fizikes, se e kisha tmerr.
Keshtu qe nuk jam ne dijeni te punes se Ylli Popes si fizikant. Ndoshta ndonje "fizikant" i mirefillte ne forum mund te na sqaroje. Ama, Ismail Kadareja, apo Dritero Agolli nuk jane ndere te letersise shqiptare? Nuk meritojne te jene ne Akademi (ne Institucionin e tyre perkates)?

Shaban Demiraj s'e meriton te jete ne Akademi? Nuk eshte i denje ne fushen e tij?