10 Tetor: Shen Danieli dhe shoket e tij

[NoName]

Duke shfletuar kalendarin e 10 tetorit, Kisha katolike festoi Shën Danielin dhe shokët e tij, martirë




Në vitin 1227 shtatë fretër të vegjël françeskanë: Danieli, Engjëlli, Samueli, Donoli, Leoni, Nikolla e Ugolini, u nisën nga Toskana në drejtim të Spanjës, prej nga do të shkonin në Marok për t’i kthyer banorët e vendit në fenë e Krishtit. Ishin vitet kur Urdhëri françeskan, i drejtuar nga vëllau Elia, jetonte stinën e entuziazmit të zjarrtë misionar. Për ditët e fundit të jetës së këtyre misionarëve françeskanë flasin dy relacione, të cilat mendohej se ishin shkruar menjëherë pas vdekjes së tyre heroike. Por më pas disa studiues arritën në përfundimin se letra e një farë Mariani nga Gjenova, i cili i shkroi vëlla Elisë për ta njoftuar lidhur me vdekjen e lumnueshme të misionarëve, nuk duhet të jetë e njëkohshme me martirizimin, siç dëshmon ai që e shkroi, por e shekullit XVI-XVII.

Sidoqoftë, nga këto dokumente mësojmë se në krye të grupit ishte Danieli, me origjinë nga Belvedere e Kalabrisë dhe provinçial i françeskanëve të këtij vendi. Si ndejën pak kohë në Spanjë, u nisën për në Keuta të Marokut për t’u predikuar Ungjillin muhamedanëve. Ishte një veprim vërtetë i guximshëm, sepse autoritetet e vendit kishin ndaluar çdo lloj propagande të krishterë. Po ata, pa frikë, nisën menjëherë të përhapnin fjalën e Krishtit, së pari ndërmjet tregtarëve të shumtë të Pizës, Gjenovës, Marsejës, që banonin në këtë qytet, pastaj, në ditët e para të tetorit 1227, vendosën të fillonin predikimin në mjediset myslimane, ndër rrugët e qytetit. Nisën kështu të predikonin, duke folur në gjuhën latine e italiane sepse, për fat të keq, nuk e njihnin gjuhën e vendit. U mbyllen menjëherë në burg ku, duke kaluar nga premtimet në kërcënime, autoritetet e vendit bënë çmos t’i detyronin të hiqnin dorë publikisht nga feja e tyre e të ktheheshin në fenë islame. Por ata e mbrojtën burrërisht fenë në Krishtin. Atëherë i dënuan me prerjen e kokës. Si u krye ekzekutimi, trupat e tyre u bënë copa-copa. Ashtu të kthyer në grumbuj mishi të përgjakur, martirët françeskanë u mbartën nga tregtarët e krishterë perëndimorë dhe u varrosen në lagjet e jashtme të Keutës. Më pas eshtrat u mbartën në Spanjë, ndërsa sot nuk dihet me saktësi ku ndodhen, sepse qytete të shumta të Spanjës, Portugalisë e të Italisë lavdërohen se kanë ndonjë nga reliket e tyre. Leoni X, me dekretin e 22 janarit 1516 caktoi datën 13 tetor si ditë të kultit të tyre, ndërsa më vonë nisën të festohen më 10 tetor.

Emri Daniel vjen nga hebraishtja dhe do të thoë “Zoti është gjykatësi im”. Simboli që i shoqëron martirët ndër figure, është palma.