Tutje

[yjori]

Të vdekurit para nesh

Të vdekurit para nesh,
vetëm ata e dinë si është
të vdesësh

Unë nuk di më as si është
të lindësh

Mund i lodhshëm është të qenit,
gur i rëndë në hyrje të varrit

Kush e lëvizi Maria?

Në ag, kur botët përzihen,
zgjohen të gjallët, mrekullia
ndodh heshtur, pa fjalë,
Askush s`e sheh pos
atij që jep shpirt

Gishtat e tjetrit i mbyllin sytë,
Dritë qumështi pikon sisë
e kohës që shter

Përtej, n`livadhe gjumi
presin krushqit të ardhurin

I vënë kurora lulesh,
qeshin e nuk flasin

Kur bota të digjet
do shtyhemi në tunel

[yjori]

Të mendoj e boshllëku më ngërthen gjoksin,
Nuk e di pse, mall ndoshta, ndoshta afsh
i shuar i kohës që ngriu si llavë thepave,
Përmbi kanë mbirë lule që do i këpusja,
Po kujt t`ia dhurosh? Se ti ke shkuar
asaj rruge ku shkojne veç të vdekurit

Pa kthim, pa shpresë pendimi a më fal,
Si rrasë guri mbi varr rëndon kujtesa,
Të shkruara mbi të emri e ca shifra,
Unë gjalloj akoma e s`si në do të shoh
ditën kur vullkani do të zgjohet prapë
e do na mbulojë pluhuri, siç ty koha

[yjori]

Ke frike nga drita, kur zbardh fshihesh
nuk di ku, harrohem sendeve e te humb,
Muzgu te sjell prape, si vala kufomen
brigjeve ku capis i vetem e kam frike
se mos denuar jam nga force e verber
qe leviz ujet dhe e ben diten nate

Kerkoj pastaj nje kraheror te bute,
ku te ve koken, mbyll syte e degjoj
rrahjen e nje zemre tjeter, ndoshta
njelloj si imja qe tundet nga era qe
pru rete e levizi henen, qe na shkund
si deget jashte stuhia e te qenit

[yjori]

Shkojne vitet e asgje nuk ndodh, fytyrat rrugeve
i harroj shpejt, bej tutje, anash lypesve, dyqaneve
te modes, reklamave me ngjyra. Beton e xham,
fjalet "super", "total", "mega" perzune heshtjen,
Zhurme e shpejt; njerezit nxitojne mbyllur makinave,
Vec syte e lodhur e duart nervoze me rrefejne
shenja e ogure te liga. Nuk do zgjase me shume
e kjo bote do bjere si kulle ndertuar shtrember.
Qiellin shpuan oxhaqet, hodhen tym te zi atje,
Avionet perzune lejleket, anijet prune mallra
nga Kina. Plastike, asfalt e hekur, ja cfare sheh
femija. Ushtare ne tv, dhune e seks, lufta e madhe
a kometa, viruse a terror; nuk do te doja te dija
cfare ka ne kuti Pandora. Mjafton vetmia, frika,
hijet e rrokaqiellave, ajri i ndyre, pleqte me kancer
Korridoreve presin te hapet dere e zyres te papunet,
Ne Afrike te vije dikush me buke e uje, varret kolektive
pergjigjen qe nuk e ka pyetja. M`behet se jam ne gjume
e shoh endrra te keqia, po jo me thote spikerja bjonde
e me qesh peshtire. Dielli djeg a nuk del me fare, rete
nuk merret vesh cfare jane, gazra, kimi a avuj fabrikash,
Fry o ere e merrme tutje, atje ku s`degjoj, as shoh dot,
Ejani kalores, aliene a shpetimtare, bini ju bori, ziej o det,
U mpakem shtrire divaneve me femren kraheve, llogarite
bankave nga gjak te mjeresh. Njeriu eshte perbindeshi
qe do dale nga toka, njeriu eshte djalli, perendia, shpresa
qe merr fund si dikur jeta. Eja vdekje e na merr te gjithe!