Në panairin e gjërave të çmuara...

[xhulia]

Ja arrita,me ne fund me shume mund
ne panahirin e gjerave te cmuara


Une mund te ble c'te dua
ketu ne panahirin e gjerave te cmuara

Duart e rrudhura te gjyshes time
tek me perkedhelin kur me tregon nje perralle
ku do jene valle?

Po krahet e gjyshit
gjithmone gati per te me marre ne krahe
sado tashme e madhe une e i vogel ai
po ato, ato ku jane?

Ketu ne panahirin e gjerave te cmuara
paska xhevahire e diamante

Syte e dashur te tim eti,
me e embla buzqeshje ne bote,
ajo e nenes time
si eshte e mundur qe s'jane
Ketu ne panahirin e gjerave te cmuara

Une dola e trishtuar
nga panahiri i gjerave te cmuara
munda te ble gjithcka
pervcse ato qe doja...

[shoku_tanku]

Shume,shume e bukur,pershendetje xhulia,personalisht te falenderoj per keto vargje.Te lutem,shkruaj te tjera!

[hope31]

shume e bukur, urime xhulia

[xhulia]

Te pelqejne a s'te pelqejne ato qe shkruaj
Po te tregoj nje sekret:
Une nuk di te shkruaj
kur kam perballe nje flete
me mungon frymezimi e me mungojne idete
Trishtimi im shkruan
e genjen mendja, i duket vetja poet
une e le te qete
se kur shkruan
mua me harron e neper shkronja humbet...
Une nuk di te shkruaj
shpirti im eshte teper i lehte
di vetem te vallezoj me rete
trishtimi im shkruan dhe une e le te qete
nuk dua ta dua
por u be nje jete qe me ndjek
e quaj timin ndoshta...per respekt

nuk me kujtohet kur erdhi
nuk me kujtohet perse
sigurisht ka qene e diele
sigurisht fundvjeshte
sigurisht binte shi
sigurisht ime me s'ish aty
sigurisht nuk te njihja ty

me kujtohet
fytyra tij prej femije
floket e thinjur
shikimi (qe i ngjan aq shume tendit)

Me kujtohet qe hyri me perkedheli
dhe tha modest
"une jam Profet ti po te duash quame Poet"