K. Frasheri: Ismail Kadare, i subvencionuari i diktaturës

[Xhuxh Xhumaku]

Ceshtja eshte jo cfare duam ne, por cfare ngjet "ombjektivisht".

Brar, perse nuk guxon tia ngreje Kadare keto qe shkruan ti me siper atij Qoses, por i rekomandon te shkoje ne psikiatri per gjera te tjera qe vetem lidhen me personin e Kadarese?

[DEN_Bossi]

tash ceshtja eshte se cka quajn disa ngritje dhe ulje..
per mua pikerisht tani Kadare po ngre Figuren e tije..
Ai i tha.. shko ne psikiatri ideologut te vrasjeve ne Kosove.. frymezuesit te krijimit te situatave te volitshme per Genocidim te Kombit nga ana e Serbise..
I tha shko ne psikiatri atij qe ulerinte per mos paqtim ..per mos ulje te hunjve te zjarrit per mos .. pyetur per sovranitet te shtetit shqiptar ne 97-ten.. atij qe ndersente bashk me mafioz te tjere staliniste.. kelysherine enveriste dokleiste ceko cupoiste metoiste caush gjinushiste vampiroiste.. ne 97-ten..
i tha ik ..atij qe me dekonsruktivitetin e tije ja solli ne der te shpise tankun serb miljona shqiptareve te pambrojtur dhe vet cefesht u zhduk dhe u fsheh ne vilat e klos nano mejdan ramizit ne tirane..



Te lumte Kadare !


a ka email Kadare?

ja ke fut kot - po hajt

vetem nje gje eshte non-sens
komunisti te akuzoje te tjeret per komunista vetem ktu kam pare
komunisti smajl ska nga ti ik partise meme , eshte pjese e saje

[ATMAN]

Nga: Olsi Jazexhi



Kur në Korrik të vitit 1990 vegjëlia e Shqipërisë, e cila ishte shtypur për vite të tëra nga regjimi despotik i Enver Hoxhës, theu muret e ambasadave, për t’u çliruar nga shtypja e regjimit dhe bashkuar demokracisë liberale që ekzistonte në Perëndim, shkrimtari më i madh i regjimit të asaj kohe, Ismail Kadare, qe po tronditej nga rrëzimi i pushtetit, nxitoi të sulmojë të rinjtë revolucionarë të Tiranës siç kishte bërë edhe më parë më Fadil Paçramin e Todi Lubonjën, duke i quajtur; jashtëqitja e kombit. Më kujtohet si tani sesi shtypja e regjimit kishte tronditur aq shumë rininë e lagjes së Kombinatit ku unë jetoja, saqë ajo ishte e gatshme të përballej përditë, me tulla dhe gurë me makinën ushtarake të komunizmit.

Deklarata e Kadaresë kundër rinisë që solli demokracinë në Shqipëri, ishte e rëndë për djemtë e Kombinatit. Ata ndërsa mblidheshin përnatë dhe shkëmbenin me njëri tjetrin thashethemet e ditës dhe arritjet kundër regjimit, shanin me sa t’ju zinte goja edhe shërbëtorin më të madh të komunizmit, i cili i pati quajtur ata, djemtë e përgjakur nga makina policore e regjimit; jashtëqitje. Më kujtohet si tani sesi në një natë vere, në bllokun e parafabrikateve në Kombinat rinia e lagjes sonë mallkonte Kadarenë, ndërsa ditën tjetër mbushi muret e lagjes me grafitë kundër Partisë së Punës, Nexhmije Hoxhës dhe vetë Ismail Kadaresë.





Megjithatë me kalimin e viteve, akrobacitë që politikës sonë i’u desh të ndërmarrë, ndër të tjera rehabilituan edhe vetë shërbëtorin më të madh të regjimit të frikshëm të të kaluarës; Ismail Kadarenë. Duke nisur që nga viti 1991 Kadareja i arratisur në Francë nisi të ndryshojë tezat e tij. Në Paris, ai u deklarua disident dhe nisi të sulmojë
tashmë jo vetëm ish-eprorët e tij, por edhe shumë kujtime të tjera të popullit shqiptar. Kadareja i cili në shkrimet e tija të kohës komuniste, si për shembull në shkrimin “Realizimi socialist – arti i madh i revolucionit” botuar në Zëri i Popullit, në 13 janar 1974 ishte mësuar të shajë të gjitha fetë, të quaj Kuranin dhe Biblën si shpirti i reaksionit botëror, të

sulmojë përfaqësuesit e fesë në Shqipëri, që nga Fishta dhe me radhë dhe të mbrojë arritjet e revolucionit kundër kapitalizmit, pas vitit 1991 do të bënte ndryshim. Nga Parisi, Kadareja nuk do të sumonte më armiqtë e Partisë si Fadil Paçramin dhe Todi Lubonjën siç bënte në 1974-ën, por nacionalistët shqiptarë dhe fenë e shumicës së popullit tonë, Islamin.

Siç edhe Rexhep Qosja kujton në shkrimin e tij në gazetën SHQIP më 15.06.2006, në vitin 1991 në librin nga Nëntori në Nëntor, shkrimtari francezo – shqiptar Ismail Kadare, nisi agjitacion propagandën e re e cila do ta shoqëronte atë në të gjithë epokën e paskomunizmit. Islami i cili shihej me përbuzje nga strehimdhënësit e tij francezë do bëhej edhe një nga armiqtë më të mëdhenjë të Kadaresë së pas viteve 91. Ja sesi e argumentonte Kadareja sulmin kundër Islamit në vitin 1991 dhe mirësinë që komunizmi kishte bërë në Shqipëri;

Prirja e Shqipërisë do të ishte drejt fesë së krishterë, ngaqë ajo lidhej me kulturën, kujtimet e vjetra, dhe nostalgjinë e kohës paraturke. Me kalimin e viteve, feja e vonë islamike, e ardhur bashkë me otomanët, do të zbehej (së pari në Shqipëri e më pas në Kosovë), derisa t’ia linte vendin fesë së krishterë, ose më saktë kulturës së krishterë. Kështu që së paku nga një e keqe (ndalimi i fesë më 1967) do të vinte një e mirë. Kombi shqiptar do të bënte një korigjim të madh historik, çka do të shpejtonte bashkimin e tij me kontinentin mëmë: Evropën.

Ndërsa për Kadarenë në vitin 1974, armiq të kombit shqiptar, përveç islamit, kishin qënë edhe katoliçizmi dhe priftërijtë e tij, si Fishta me Koliqin, të cilët Kadareja i quante agjentë të Vatikanit, filoitalianë, fashistë, partizanë të çkombëtarizimit dhe romanizimit të kulturës sonë, pas vitit 1991 këta të fundit Kadareja do ti bënte shenjtorë. Togfjalëshi Evropë dhe katoliçizëm janë dy fjalët e shenjta që kanë zëvendësuar slloganet me të cilat Kadareja i drejtohet kombit shqiptar në epokën pas-komuniste. Ndërsa gjatë kohës së komunizmit për Kadarenë armiqtë e kombit projektoheshin te të huajt, imperialistët dhe revizionistët, klerikët katolikë dhe gjergjfishtët fashistë, pas 1991-shit hasmit e rinjë të Kadaresë janë projektuar te osmanët, myslymanët, islami, lindja dhe haxhiqamilët.
Shkrimet e Ismail Kadaresë kundër përkatësisë kulturore dhe nacionalizmit shqiptar në shumë raste kanë ndezur reaksione të forta në rrethet e shqiptarëve anembanë botës. Shumë luftëtarë të UÇK-së për shembull, ndërsa luftonin në Maqedoni me sundimtarët maqedonë dhe dëgjonin Kadarenë që i mallkonte si këlyshë të Enverit nga pas, e kanë kuptuar mirë që pas maqedonëve, në Tiranë ata kanë hasëm edhe më të mëdhenjë.
Një patern i Kadaresë së këtyre viteve të fundit ka qënë që përveçse të shajë dhe mallkojë muslimanët dhe nacionalistët në Shqipëri, Kosovë e Maqedoni, të kthehet edhe në kryeagjentin e neo-imperializmit kulturor të frank-katoliçizmit në Ballkan. Si pasojë e shenjtit të rikonkuistët katolike që ai ka pranuar të bëhet në Shqipëri, Kadareja edhe është sponsorizuar nga kancelaritë e katoliçizmit perëndimor, në të njëjtin mënyrë siç është sponsorizuar edhe Esad Pashë Toptani pas shitjes që i bëri Shkodrës në fillimin e shekullit të XX-të. Esadizmi dhe kuislingizimi i Kadaresë mund të shihen edhe në veprat e tija paskomuniste. Më përfaqësuesja e mendimit esadist dhe servil të Kadarësë është novela “Viti i Mbrapshtë“. Në “Vitin e Mbrapshtë“ Kadareja rrëfen qartë misionin e tij të ri. Duke sulmuar revoltën e Shqipërisë së Mesme të viteve 1914 – 1915, kur populli shqiptar u çua kundër imperializmit të Fuqive të Mëdha, të cilat bënin lojra dhe pazare me fatet e kombit tonë, Kadareja tregon trendën e re të cilën ai kërkon që politika por edhe populli shqiptar të ndjekë këtej e tutje.
Novela Viti i Mbrapshtë shan, shpif dhe flet me përçmim për patriotët e Shqipërisë së Mesme të cilët kundërshtuan me pushkë kolonizatorët evropjano - perëndimorë. Urrejtja e Kadaresë drejtohet kundër shtresës sunite muslimane të Shqipërisë e cila i tha jo imperializmit evropjan dhe kërkoi që të vendosë vetë fatet e saja në fillim të shekullit të XX-të. Udhëheqësit popullorë shqiptarë që u çuan kundër kapter Vidit dhe ushtarëve të tij hollandezë dhe romunë, për Kadarenë janë rebelë, të prapë, anadollakë. Në pasazhet e librit “Viti i Mbrapshtë“ i cili ju mësohet me imponim edhe nxënësve të shkollave të Mesme të Republikës së Shqipërisë, Kadareja shan shqiptarët muslimanë; apo më saktë siç edhe ai i quan, bandat myslymane të Esat Pashës, të cilat sipas Kadaresë donin ta ndajnë Shqipërinë nga Evropa dhe çojnë drejt Azisë. Për Kadarenë lufta kundër imperializmit rrëfehet si aziatike, ndërsa nënshtrimi ndaj okupatorëve si evropjanizëm. Për Kadarenë kapter Vidi me rruspijet e tija, të cilat populli tiranas i kishte të vështirë ti pranonte si përfaqësuese të kombit, rrëfehen si shpëtimi dhe nderi i tij. Ndërsa shqiptarët krenarë që pritën me pushkë kapter Vidin siç priti edhe De-Goli i tij francez me pushkë Hitlerin, Kadareja i quan të prapë, anadollakë dhe aziatikë. Për këtë Kadareja i atribuon revolucionarëve fshatarë edhe një këngë, sipas së cilës këta urrenin Shqipërinë kaq shumë, dhe donin vetëm Turqinë saqë për himn kishin këtë këngë:

Për në xhenet u nisëm,
mbërritëm në xhehenem
Shqipëri moj kuçkë
Ç’na bëre verem

Sipas Kadaresë, Shqipëria duhej vetëm nga Vidi dhe mercenarët e tij rumunë dhe hollandezë. Ndërsa ata që ja donin gropën asaj ishin shqiptarët. Dhe këtu jo shqiptarët dosido, por ata myslymanë. Urrejtja që Kadare rrëfente për fetë në 1974 kur shkruante se: “Bibla dhe Kurani, (janë) puse të pashtershme ideshë reaksionare” pas vitit 1991 duket se është transformuar nga ai vetëm me tezën se Kurani është ky pus reaksioni. Ndërsa muslimanët rrëfehen si fatkeqësia e kombit nga Kadareja antimusliman, mirditorët katolikë të cilët me në krye Gjon Marka Gjonin apo Preng Bib Dodën u vunë në shërbim të imperializmit të Fuqive të Mëdha dhe kishin vërshuar drejt Durrësit për të nënshtruar pjesët myslymane të Shqipërisë, nuk preken aspak, apo trajtohen edhe si pozitivë.
Antimyslymanizmi dhe anti-kombëtarizmi i Kadaresë gjendet i përsëritur parreshtur në vitet e fundit në një seri shkrimesh të tij, ku përveç mallkimit që Kadare i ka bërë nacionalistëve shqiptarë, këtyre, ju ka kërkuar herë pas here edhe që të konvertohen në fenë e Romës, apo më saktë të princit katolik, atletit të Krishtit dhe mbrojtësit të Vatikanit, i cili sipas Kadaresë është Gjergj Kastrioti.
Fryma pro-imperialiste dhe përçarëse fetare e Kadaresë shprehet edhe në shkrimin e tij, “Identiteti Evropjan i Shqiptarëve“, kur me terma raciste ai sulmon kulturën e bejtexhive shqiptarë – përkundër asaj që për strehuesit e Kadaresë në Paris, është politikisht korrekt; letërsia latino – katolike e Bogdanit me kompani. Sulmi antimusliman i Kadaresë shihet qartë edhe kur ai sulmon hyrjen e Shqipërisë në Konferencën Islamike dhe kërkon izolim e saj dhe shqiptarëve muslimanë vetëm me perëndimin. Antimuslimanizmi i Kadaresë arrin kulmin kur ai ju përkujton shqiptarëve në shkrimin në fjalë edhe deklaratën e shpikur ndaj Konicës, e cila presupozon që ai të ketë thirrur muhamedanët shqiptarë të përqafojnë fenë e Romës.
Edhe pse Kadarenë në të kaluarën e kanë sulmuar shumë vetë për krimet e tij, denoncimi i akademikut Rexhep Qosja duket se ka qënë më i efektshmi për të rrëfyer konjukturalizmin e Ismail Kadaresë. Rexhep Qosja, si një komrad i vjetë i shkrimtarëve komunistë shqiptarë në shkrimin “Identiteti i Shpërfillur“ ka thyer fuqishëm heshtjen që ka kapluar mendimin e lirë shqiptar në këto vitet e fundit. Përveçse vënies në pah të asaj që të gjithë dinë; që Kadareja është njeri konjukturash dhe servil regjimesh, Qosja ka vënë në pah racizmin gjeografik dhe fetar që shkrimtaro shqiptaro – francez ka eksportuar nga metropoli kolonial i Republikës së Pestë Franceze në Tiranë. Qosja vë në pah edhe antishqiptarizmin e Kadaresë, kur ai sulmon revoltën popullore shqiptare të viteve 1914 – 1915 por lë në heshtje krijimin e Republikës Katolike të Mirditës nga Gjon Marka Gjoni dhe Dom Loro Caka, apo kur sulmon luftëtarët e lirisë në Kosovë dhe Maqedoni si këlyshë të Enverit.
Megjithatë, denoncimi qe Kadaresë po i bëhet këto kohët e fundit nga disa akademikë profilik të letrave shqipe si Abdi Baleta, Rexhep Qosja etj, duket se nuk është i mjaftueshëm për të thyer proteksionin dhe statusin e Kadaresë. Ismail Kadare gëzon mbrojtje shtetërore në Republikën e Shqipërisë. Ai siç edhe zoti Leskaj ka zakon të thotë, është një monument kulture. Pasi ka mundur të rehabilitohet pas rënies së komunizmit të cilit i shërbeu për 45 vjet, Kadareja nuk e ka problem rehabilitimin dhe mbrojtjen zyrtare edhe nga regjimi i doktor Berishës. Daljet publike të Kadaresë me MJAFT-in, ambasadoren amerikane, italianët etj rrëfen që pas Kadaresë sot, nuk qëndrojnë më shtete kombëtarë si në ditët e komunizmit, por fuqi globale. Apo siç Kadareja do ta kishte shkruar vetë vite më parë, pas tij sot qëndrojnë Klasat Sunduese; imperialistët dhe monopolistët e mëdhenjë të perëndimit kristjan.
Pas Kadaresë sot qëndrojnë edhe Opus Dei dhe organizatat e tjera sekrete të Kishës Katolike të cilat tek ai kanë gjetur renegadin me profilik të Kishës Perëndimore në Shqipëri. Një gjë e këtillë u pa qartë edhe ditën e enjte të datës 22 qershor 2006 kur në krah të Kadaresë regjimi i doktor Berishës kishte vendosur ish-doganierin – tanimë ministër kulture dhe përfaqësues i interesave katolike në Shqipëri, Bujar Leskaj, i cili sëbashku me mercenarët e Opus Deit dhe institutit katolik ’Alcide De Gasperi’ në Tiranë, çertifikoi paprekshmërinë e Kadaresë e Ismail Kadaresë. I rrethuar nga vllehët antishqiptarë Aurel Plasari dhe Maks Velo, priftërinjtë Adrian Ndreca, Zef Pllumi, dhe fondamentalisti katolik Fahri Balliu dhe përfaqësuesi zyrtar i Italisë në Tiranë, ambasadori Attilio Massimo Iannucci, Kadareja dëshmoi zyrtarisht proteksionin ndërkombëtar që ai gëzon. Apo më saktë statusin e Brahmanit të kombit apo rilindësit modern që regjimi Berisha po i jep këtij oportunisti strukturash.

Duke qënë në shërbim të Fuqivë të Mëdha, Kadareja i ditëve tona, kombit shqiptar po i dikton ashtu si edhe në shkrimin „Realizimi socialist-arti i madh i revolucionit“ të vitit 1974 vijën politikisht korrekt që ky komb duhet të ndjekë. Vetëm se në kundërshtim me 1974 kur Kadareja i mësonte shqiptarët të ishin antimperialistë, antirevizionistë, antikatolikë e antimuslimanë, Kadareja i ditëve tona kërkon që kombi i ri shqiptar të jetë anti-islamik, pro-katolik, anti-kosovar, kundër Botës Islame, anti-arab, anti-aziatik dhe anti-turk. Përkthyesi më i mirë i mendimit kadarejan, Maks Velo arriti të perifrazojë shumë mirë ideologjinë e patronit të tij shpirtëror mbi të ardhmen e këtij kombi, në shkrimin ’Qoseizimi ose teoria e urrejtjes’. Sipas Maks Velos identiteti i ri i shqiptarëve gjatë shekullit të XXI duhet të jetë i ndarë nga ai i kosovarëve primitivë, në luftë kundër shqiptarëve tradhëtarë muslimanë, dhe në aleancë të pandashme me institucionet e Opus Deit dhe Kishës Katolike, për të realizuar atë që Princ Vidi nuk arriti të realizojë në fillimet e shekullit të XX në Shqipëri; ç’islamizmin dhe ç’kombëtarizimin e shqiptarëve. Dhe mesa shihet, shenjtori i gjithë kësaj rikonkuiste të ditëve tona, tashmë, nuk do të jetë më Nënë Tereza siç predikonte Kastriot Myftaraj disa vite më parë, por vetë Shën Ismail Kadareja. Ai që në vitin 1974 quante Gjergj Fishtën filoitalian i papërmbajtshëm, agjent i Vatikanit, emisar i pushtimit fashist, partizan i çkombëtarizimit dhe i romanizimit të kulturës sonë... shovinist i tërbuar dhe njëkohësisht kozmopolit i tërbuar, duket se po përmbush ato me të cilat akuzonte të tjerët vite më parë.

[Brari]

ols..o djal kombinati.. paske lajthitur keq..

gjynaf..

ja si bashkohen obskurantistet.. kanibalet e mafiozet ne nje poce.. e p.jerdhin bashke..



.
.
.


Xhumak..

te vesh ne Kosove.. e ti thuash Qoses shko ne psikiatri eshte guxim i madh..
Me kte Kadare ka bere nje veper historike e cila mund te behet shkak per nje kthese ne Kosove.. per nje kthese kah e mbara ne jeten Kosovare qe me vite po merimangoset gati ne cdo qelize.. nga fondamentalizmi polpotoist enveroist edvinoist.. meto mafiasho gjinusho veseloist-caushist-qoseist..
Sigurisht ai ..Kadareja pra.. sja ka vene Qoses ate targe qe i ve une qoses moti ktu.. me nji grusht bashkmendimtaresh (te cilet sdi pse nuk i shoh kohet e fundit ne forum) por..
gjithsesi vektoret e levizjes na u perputhen..
Une i dua ne gjyq ti shoh kanibalet
Kadareja do ta shoh ne psikiatri nje dirigjent kanibalesh..

E kuptohet se rezultantja e vektoreve do jete dicka e mire..

Vajten plot ne Kosove kohet e fundit.. por askush nuk i tha "plac" kanibaleve..

Kadareja te pakten tha dicka..

E per kaq ai meriton nje bust ne Kosove..

Kadare pra..e do Popullin e Kosoves me shpirt.. e nuk tallet me ate..si tjeret..
Ai ju bashkua hapur.. atyre miljona Kosovareve qe ne minus 20 grad vajten ta qajne e pershndesin.. Presidentin e tyre..

Pra ai u distancua nga Kanibalet..

qashtu..

[ATMAN]

“U përplasa me Foto Çamin e Hekuran Isain për të”

Liri Gjoliku

Debate të ndryshme bëheshin vazhdimisht në Drejtorinë e Ligjshmërisë për zbatimin praktik të normave të ndryshme ligjore, veçanërisht këto, kur ne shqyrtonim probleme të ndryshme që ngriheshin në lidhje me shkelje të ligjeve, veçanërisht në fushën e të drejtave të barabarta të shtetasve në të gjitha fushat e jetës.

Një ditë, midis letrave të shumta që më kishin dërguar shtetas të ndryshëm, më erdhi edhe një letër e dërguar nga Janulla Rrapi. Ajo ankohej në lidhje me dënimin prej 11 muaj riedukim nëpërmjet punës, që i kishte dhënë gjykata, se gjoja kishte fyer shkrimtarin Ismail Kadare. Në letër, ajo theksonte, mesa mbaj mend unë, se djali i saj dashuronte vajzën e shkrimtarit. Janulla shkoi në shtëpinë e shkrimtarit, për të biseduar se çfarë do të bënin me fëmijët. Bashkëshortët Kadare e kishin denigruar, duke i thënë që familja e saj nuk ishte e përshtatshme për t’u bërë krushqi me ta. Fyerjet kishin qenë reciproke. Gjithashtu, edhe ankimet në gjykatë ishin bërë si nga Ismail Kadareja, po kështu edhe nga Janulla. Por në këtë çështje kishte një shkelje sepse Janulla u dënua nga gjykata, pa u sqaruar fare për ankimin e saj kundër Ismailit. Për të sqaruar më mirë çështjen, unë dërgova në Gjykatën e Tiranës një nga specialistët e drejtorisë që të shikonte dosjen, për të saktësuar nëse kishte apo jo shkelje të ligjit proceduarial penal.
Nga verifikimet që bëri specialisti, me nivel të lartë profesional, doli se gjykata kishte shkelur haptazi kërkesat e Kodit Proceduarial dhe të Kodit Penal, ku çështjet që ndiqen me ankimin e të dëmtuarve direkt në gjykatë, mund të pushojnë vetëm me heqjen dorë nga ankimi i të dëmtuarit. Në rastin konkret, Janulla nuk kishte hequr dorë nga ankimi i saj për fyerje dhe për rrahje të bërë, sipas saj, nga Ismaili.

Në këto kushte, unë u detyrova dhe ia dërgova letrën kryetarit të Gjykatës së Lartë, Aranit Çela, i cili kishte të drejtë ligjore të bënte kërkesë për mbrojtje të ligjshmërisë kundër vendimeve të gjykatave, në rastin konkret, në Kolegjin Penal të Gjykatës së Lartë.

Papritur e pakujtuar, unë thirrem nga njeri nga zv/kryetarët e Presidiumit të Kuvendit Popullor, dhe më kërkohet llogari, pse letra kundër Ismail Kadaresë ndodhej në dosjen e gjykatës, e cila kishte dënuar “me riedukim nëpërmjet punës”, Janulla Rrapin. Unë i thashë që letra ka lidhje me atë dosje dhe se të gjitha letrat që vijnë në emrin tim si drejtoreshë e Ligjshmërisë apo si deputete e Kuvendit Popullor, unë ua dërgoj të gjitha atyre organeve që janë kompetente për t’i zgjidhur. “Ato që vijnë në emrin tuaj, - shtova unë, - i dërgoj atje ku juve e çmoni të arsyeshme”. “Ke bërë gabim, - më tha anëtari i Byrosë Politike. - Ismaili është personalitet dhe ne duhet ta ruajmë”. “Para ligjit, - i thashë unë, - janë të gjithë të barabartë. Ligji nuk parashikon dallime”. Debatet vazhduan dhe në fund, ai më tha: “Sill këtu tek unë gjithë anëtarët e drejtorisë, këshilltarin juridik, (ky i fundit kishte zëvendësuar juristin shumë korrekt dhe të aftë, Lili Roba dhe ishte marrë njëri me miqësi, i cili nuk ishte fare praktik, por i rrotullonte gjërat siç i donin titullarët që vinin e iknin, ashtu siç bëri edhe mbas vitit l992).

Meqenëse shumica e anëtarëve të drejtorisë kishin të njëjtin mendim me mua si juriste, atëherë u vendos që të thirreshin: kryetari i Gjykatës së Lartë, Aranit Çela, Prokurori i Përgjithshëm, Rrapi Mino dhe kryetari i Hetuesisë së Përgjithshme, Qemal Lame, dhe të gjithë juristët e aparatit. Mbasi u shtrua problemi, të ftuarit u përgjigjën të gjithë me një mendim: Shkurt, ato organe vihen në lëvizje me ankesa, protestat dhe kërkesat që janë në dosje; jashtë dosjeve nuk merren parasysh. Gjithashtu, çdo shtetas, kur i preken interesat e të drejtat apo diskriminohet, ka të drejtë të ankohet kundër çdo organi e personaliteti në të gjitha fushat e funksionet. Para ligjit janë të gjithë të barabartë. “Dhe ju, - iu kthye Aranit Çela, atyre që kundërshtonin, - mësoni mirë ligjet!”. Mbas këtij debati, Aranit Çela, edhe me porosi si nga Enver Hoxha dhe Ramiz Alia, bëri kërkesë për mbrojtje të ligjshmërisë kundër vendimit të Gjykatës së Tiranës dhe kështu, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, e uli dënimin e dhënë kundër Janullës; nga 11 muaj, në dy muaj, aq sa ajo kishte bërë në beton, në Kombinatin “Josif Pashko”. Asaj nuk i ishte zënë vendi si shitëse, pasi e mbronte gjithë kolektivi dhe veçanërisht drejtoresha Hyrjete Ruli, e cila thoshte se “e kam shitëse shembullore”.

Porosia e Çamit dhe Isait

Mirëpo problemi nuk u mbyll me kaq. Një ditë, unë u thirra në Komitetin e Partisë së Tiranës nga Sekretari i Parë, anëtari i Byrosë Politike Foto Çami. Këtë, unë e njihja që në Moskë, ku ai ishte në vitin e fundit të Filozofisë, kurse unë, në vitin e parë për Drejtësi. Ai sillej shumë mirë me ne studentët e rinj. “E di pse të kam thirrur, - më tha ai kur hyra. “Jo, - i thashë, - nga ta di? Unë nuk hedh fall (këtë me të qeshur). - Të kam thirrur që të mos merresh me çështjen e Ismail Kadaresë. Unë iu përgjigja se nuk dija të kishte ndonjë çështje Ismaili. Por ai këmbënguli duke më thënë: “Ti e di sepse ke ndihmuar Janulla Rrapin. Ne kemi ndihmuar vajzën e Kadaresë që ka mbetur shtatzënë me djalin e asaj si e quajnë”. Unë bëra sikur nuk ia dija emrin Janullës, por i thashë: “Interesante, aborti tek ne është i ndaluar dhe bëhet vetëm me lejen e komisionit mjekësor, kur është në rrezik jeta e nënës që pret fëmijën. Kjo nuk është fare në kompetencën tuaj!”. Pas kësaj u ngrita për të dalë, duke i kujtuar atij, se për personat që ndihmoja brenda kompetencave të mia, i jepja llogari Presidiumit të Kuvendit Popullor.
Pas ca kohësh, unë thirrem nga një anëtar tjetër i Byrosë Politike; nga ministri i Brendshëm Hekuran Isai. Ai më priti në zyrë, më ftoi të zija vend dhe më pyeti nëse doja kafe. Iu përgjigja: “Kafe nuk dua, por mbylle incizimin!”. Ai u çudit me këto që thashë; diçka lëvizi, dhe më tha: “Ç’janë këto që flet? Më thuaj!”. E pyeta se përse më kishte thirrur. Këtë person unë e kisha student, kur jepja Bazat e Shtetit dhe të së Drejtës në Shkollën e Lartë të Partisë. Ishte një student të cilit I kisha vënë notën maksimale.

Pas kësaj, ai më tha se më kishte thirrur, që të mos merresha më me çështjen e Janulla Rrapit dhe të djalit të saj, pasi ata kishin vendosur t’i internonin. Të them të drejtën u çudita dhe e pyeta se çfarë kishin bërë që do merrnin të tillë dënim. “Ata, - theksoi ai, - kanë shqetësuar dhe shqetësojnë shkrimtarin e shquar Ismail Kadare”. I thashë: “Ju shkelni në mënyrë arbitrare të drejtat e njeriut dhe unë, për ata që mbroj si drejtoreshë e Ligjshmërisë, jap llogari përpara Presidiumit të Kuvendit”. Ky ishte zemëruar me ne, sepse juristët shumë të mirë që unë kisha në drejtori, si; Perikli Zaharija, sot anëtar i Gjykatës së Lartë dhe Kujtim Puto, anëtar i Gjykatës Kushtetuese, kishin bërë një kontroll për ligjshmërinë nëpër burgje, dhe aty ata kishin gjetur shumë të meta, veçanërisht në drejtim të kushteve në të cilat ata punonin, etj.

Takimi me Ramiz Alinë

Për sa më sipër, unë shkova dhe kërkova takim me Kryetarin e Presidiumit, Ramiz Alinë. I kërkova shefit të kabinetit, Guro Zenelit, të lajmëronte kryetarin se doja ta takoja. “Përse, - më pyeti Gurua. - Për shkrimtarin e madh, - ia ktheva atij me ironi.
Kryetari Ramiz Alia më priti, më ftoi të ulesha dhe më pyeti: “Hë Liri çfarë ke?” - Kam ardhur të të vë në dijeni që jam thirrur disa herë nga funksionarë të ndryshëm, të cilët pretendojnë që unë të mos mbroj askënd, kur atyre u shkelen të drejtat nga Ismail Kadareja. “Pse si është puna, - vazhdoi, - prapë ai muhabeti që kemi biseduar vazhdon? – Jo, - i thashë, - janë muhabete të tjera”. Dhe kështu i shpjegova fill e për pe se ç’më tha njëri e ç’më tha tjetri. Në fakt i tregova me vërtetësi ato që u kisha thënë unë, pa zvogëluar apo zmadhuar fjalët, (duke menduar të them të drejtën, se ai mund të ishte në dijeni).
“Po të them shoku Ramiz, se ndaj nënës së djalit dhe vetë këtij të fundit po bëhen në kurriz të tyre krime, gjë që nuk është fare e drejtë. Nderin dhe dinjitetin, në radhë të parë e mbron çdo njeri vetë”.
Në fund i thashë se përveç detyrës që unë kryeja si drejtoreshë e Ligjshmërisë, ndaj asaj gruaje kam edhe një detyrë morale. “Çfarë, - më tha ai me habi. - Po ja, - i thashë unë, - sa herë që unë shkoj përpara shtëpisë së nënës sime, më del ajo përpara me shami të zezë, dhe më thotë me ndrojtje: “Nuk dua të të bëj keq ty, por mbroje të shkretën Janullë, se e griu ai burgjezi, (burgjez u themi ne labërit, shpirtligërve). Dhe këtë ajo e bën për falënderim të gjyshit të saj, Pipo Gjoni nga Shenvasia e Sarandës, i cili si mik i babait tim, kur u vu në dijeni se në Rrezomë, afër fshatit të tij ishte vrarë vëllai im, Aliu, tri ditë pas vrasjes së vëllait të madh Mitatit, në Mavrovë të Vlorës, pa u vunë në dijeni për vrasjen e këtij të fundit, gjyshi i kësaj, Pipo Gjoni kishte qenë nga më të pasurit e fshatit dhe i kishte ruajtur vëllait varrin, deri sa ne i morëm eshtrat mbas luftës. Gjithashtu, I tregova se origjina e Janullës është më e mirë se ajo e Ismailit. “Pipon, e kishin shpallur kulak dhe ky titull iu hoq me urdhër të Enver Hoxhës, me kërkesën e babait tim. “Ka qenë i pasur babai – i tha Enver Hoxhës -, por ishte dhe bazë e luftës.

Interpretimi sipas Kadaresë

Të gjitha këto veprime që bëmë ne si drejtori e Ligjshmërisë, vërtetohen me thëniet e shkrimtarit në librin e tij “Pesha e Kryqit”, botuar më 1991-in në Paris. E gjithë përmbajtja e këtij libri është fund e krye trillim. Ai, me anë të këtij libri mundohet ta tregojë veten të persekutuar dhe njëkohësisht disident. Ishte koha kur ky ka qenë zv./kryetar i Frontit Demokratik, me kryetare Nexhmije Hoxhën.
Ja çfarë shkruan ai në faqen 122 të librit “Në mbrëmjen e 28 janarit të ditëlindjes sime, ndërsa hanim darkë me disa miq, një gur i hedhur nga jashtë goditi pezullin e dhomës së ndënjtjes. Një tjetër, fill pas tij theu qelqin e dritares. Kisha lexuar shumë herë, sidomos te Solzhenucini se policia e fshehtë e vendeve të Lindjes shfrytëzonte rrugaçët dhe prostitutat kundër intelektualëve. Megjithatë nuk më shkoi mendja se sulmi i ri, më i egri dhe më i gjati, ai që do të vazhdonte gjer në vdekjen e diktatorit, do niste pikërisht me thyerje qelqi”.

Fshehur nën një forme banale, u zhvillua kështu një nga historitë më të errëta nga ato që mund të pjellë vetëm ferri komunist. Në të u përzien personazhe nga më të ndryshmët, duke filluar nga rrugaçët, prostitutat, hajdutët, spiunët, hetuesit e policët e natës, gjer te oficerët e Sigurimit, shefi i Sigurimit të kryeqytetit, shefi i gjykatës së kryeqytetit, zëvendësi i Enver Hoxhës, Ramiz Alia, gruaja e diktatorit, Nexhmije Hoxha etj.”

Kurse në faqen l42, ai do të shkruante: I përpirë pas pleniumit, e kisha nxjerrë jashtë vëmendjes banden e rrugacëve. Në të vërtetë, gjatë gjithë kohës që godiste shteti, ajo qe fashitur. Por pas së dielës, domethënë pas tërheqjes së shtetit, banda qe rishfaqur përsëri më e egër se më parë. Koka e shtatë e hidrës qe rishfaqur përsëri më e egër se më parë. Skenari ishte po ai i mëparshmi. Kërcënime për vrasje, hedhje në erë të apartamentit, vrasjen e fëmijëve.
Banda vërtitej në mënyrë kërcënuese rrotull shtëpisë. Por unë kisha aq miq, sa t’i bëja ballë lehtësisht. Rrugaçët vetë, pasi trimëroheshin prej Sigurimit të Tiranës, nuk e kuptonin përse rriheshin prej policisë. Kishin urdhëra të kundërta. Thuhej se Sekretari i Parë i Komitetit të Partisë të Tiranës, Foto Çami ishte kundër rrugaçëve, kurse sekretari i dytë, Xhelil Gjoni, pro tyre. Sigurimi i Tiranës kishte mosmarrëveshje me policinë. Shefi i policies, Hajredin Shyti nuk i bindej shefit të Sigurimit, Zef Lokës. E gjithë kjo ishte e pazakontë për një shtet diktatorial. Mesa dukej, truri i lodhur, i çakërdisur, i diktatorit punonte me ndërprerje. Kështu shpjegoheshin kundërthëniet. Miqte e mi po e sqaronin dalëngadalë tabllonë. Ishin aq të përkushtuar në mbrojtjen time, saqë arritën të futnin një njeri të tyre midis bandës. Pas ca ditësh më sollën bisedat e tyre të regjistruara. Prej tyre kuptohej gjithçka. Ata vetë, banda, nuk ishin të ndërgjegjshëm se ç’bënin. Ishin futur në këtë lojë si rastësisht dhe tani ajo po i tërhiqte. Loja ishte vërtet tërheqëse, sidomos në pjesët e pashpjegueshme të saj. Çdo natë atë bënin bilancin e fitoreve dhe të humbjeve. Kishin me vete Sigurimin e Tiranës, por kishin kundra policinë. Kishin me vete drejtoreshën e Ligjshmërisë në Kuvendin Popullor, por s’e kapnin dot me kë ishte ministri i Brendshëm! Kishin me vete Xhelil Gjonin, por kundra, Foto Çamin. Fjalët inkurajuese të gruas së diktatorit nuk pengonin shefin e Policisë së Tiranës t’i zhdëpte në dru!”

Këto janë interpretime që të kujtojnë monologët e Shekspirit dhe fantazira të sëmura, për të mbuluar veprime që bënte ky shkrimtar dhe shokët e tij në kundërshtim me ligjet në fuqi. Ai midis këtyre monologjeve, përpiqej që të bëhej mizën, buall dhe ta paraqesë veten të persekutuar pa të drejtë. Në këtë rast, ai ashtu si kundër pranon dhe vetë, në kuptimin juridik ka qenë bashkëpunëtor në kryerjen e veprave penale që u theksuan më sipër, si edhe në dhunën që përdorte shefi i policisë, në kundërshtim me kompetencat e tij, sepse përdorimi i dhunës ishte i ndaluar me ligj. Të ndaluara me ligj ishin edhe përgjimet e personave të ndryshëm zyrtarë, siç e pranon dhe ai vetë. Ka qenë një nga njerëzit më të privilegjuar në atë sistem dhe as nuk mendonte njeri që ishte e mundur të persekutohej Ismail Kadareja.

[Xhuxh Xhumaku]

Brar, di ti mo si behet rakia mo?

Nuk e di!

Ta thom une!

Per nje arsye o tjeter te habitshme, Kadare e sheh Qosen si rival, dhe do ti zgjidhi punet brenda kuadrit te rivalitetit.

Tash qe Rugova eshte ne varr, Kadare nuk e sheh ate si rival, ndaj shkoi dhe vendosi nje tufe me lule.

Por me veprimet qe ben, sidomos me ato deklaratat psikiatrike (te cilat te kujtojne metodat sovietike te degdisjes), Kadare behet simbol i ndasise. Nuk arrin dot ai qe te vere rregull ne shtepine e tjetrit, kur shtepine e vet e ka krejt rremuje.

Shkrimtar i madh me shpirt te vockel.

[Xhuxh Xhumaku]

Koha Jone, E Diel:12/11/2006

Rrufe moçalesh mbi "Malin e Lartë " Ismail Kadare
Nga Nikollë LESI

Ka disa javë që mbi Njeriun për të cilin rrinim e rrijmë në rradhë, edhe në shi, për t’i blerë librin e tij të rradhës apo që e degjojmë më vëmendje kur flet për politikën se si duhet që Atdheu të ndërtohet, ka filluar një stuhi e ndyrë e erës së moçaleve të vjetra të politikës, të cilët synojnë të përbaltin figurën madhore të tij. Kjo mizori moçalore, që mban kollare të shtrenjta, por që përbrenda kalbet nga meskiniteti e krimi po hedhë gurë mbi “Malin e Lartë” Kadare, duke dashur t’i errësojë shkëlqimin e t’i heqë deshirën për të dhënë kontribut për këtë vend, në të cilin mbreteron era e krimit dhe paaftësia.

Duke përdorur një histori të vjetër, e cila mbetet një akuzë e pabazë dhe me sfond nexhmijehoxhiste, suita e moçalore ka marrë kazmat, thikat, gurët, levat e hekurit të kohës së Enver Hoxhës dhe janë turrur për të shkelmuar malin Kadare.

Është fatkeqsi kombetare se si një pjesë e keqe e kombit kërkon të bëjë për vete krejt kombin për të larguar nga piedestali i ndergjegjes së tij Idhullin ose Ikonën me të cilën bredhë qiejtë e botës, duke thënë se “ jam nga Shqipëria, nga vendi i Ismail Kadaresë”. Si mundet që jemi hedhur dita- ditës se kush më parë të shqyejë pjesë nga vetvetja?

Si mundet që nuk kuptojmë se po zhgaravisim fytyrën tonë dhe Ikonën tonë kombetare e ndërkohë që në anën tjetër të kanalit fërkojnë duart antishqiptarët, të cilët kanë rastin të tregojnë me gisht nëpër Europë se “çfarë populli është ky që don të masakrojë simbolin e tij kombetar ?”. A nuk ishin shqiptarët që çfarë nuk thanë për Konicën e Fishtën?

A nuk jemi ne prapë, pas një shekulli , që kemi marrë hanxharët e mëdhenj për t’i prerë këmbët vetes tonë, ndërkohë që po gjuajmë një Njeri , i cili na ka dhënë emër të mirë nëpër botë e që pret t’i jepet Çmimi Nobël ? A nuk kemi punë tjetër ne , shqiptarët, veçse të prishim piedestalet tona madhore ?!

Boll më ! Nuk mundet që një Popull të tërhiqet në udhën e mbrashtë të shkatërrimit moral nga disa politikanë e inatçi profesionistë, të cilët shohin tek Ismail Kadareja një Mal të lartë të cilit nuk i ngjitën dot më këmbë, por ndërsejnë një tufë të pambarimtë njërëzish hanxharombajtës e tërkuzolidhës që duan të rrafshojnë gjithçka të ngritur në këtë vend, ku duam të jetojmë.

==================================================

Komenti im prej gjugji gjumak:

Missa pro defunctis per idhuj e ikona allasojshe

Perse shqetesohen disa njerez per malin e larte Kadare, ndersa dielli po perendon tutje mbi autostrade?

U ngriten stuhi te ndyrë e erës së moçaleve të vjetra të politikës, të cilët synojnë të përbaltin figurën madhore të tij, nderkohe mbreteron era e krimit dhe paaftësia, per te cilat eshte dhene kontribut prej vete atij, gjthashtu? A nuk eshte edhe ai bashke-mekatar?

Kush guxon te marrë kazmat, thikat, gurët, levat e hekurit të kohës së Enver Hoxhës dhe janë turrur për të shkelmuar dimrat e koncertet e malit Kadare?

Kush e vuri te piedestali i ndergjegjes së tij Idhullin ose Ikonën me të cilën bredhë qiejtë e botës, duke thënë se “ jam nga Shqipëria, nga vendi i Ismail Kadaresë”? Une per vete jam prej vendit te Gjergj Kastriotit, kombit qe ka nxjerre Nene Terezen. Keta jane te mjaftueshem, boll me idhuj e ikona te rreme!

A nuk ishte Kadareja nje nga ata shqiptare qe synoi te baltose Konicën e Fishtën?

Keshtu sic shkruan ti Nikollaq, te kujton tiradat per enverin.Nuk je nga ata ti qe te shikosh kombin. Ku e ke hallin?

[Llapi]

Kadare na shau dhe iku! Shkruan: Abdyl Kadolli - Gazeta "Epoka e re"




Kadare na shau dhe iku!


Shkruan: Abdyl Kadolli Gazeta "Epoka re"

Kadare erdhi për t’u shfryrë në Kosovë dhe tregoi fytyrën e vet. Udhëtoi deri te Kepi i shpresës së mirë për ta marrë një çmim letrar. A e dinte Kadare se ai manifestim sot është simbol i Mitrovicës së ndarë, sepse mban emrin e një poezie të F.Gungës së ndjerë kushtuar Titos së tij të dashur?!
A dinte se poeti i asaj poezie kishte denoncuar disidentin Demaçi më 1959, tok me disa shkrimtarë të tjerë, që tashmë dihen nga libri Dosja Demaçi. Në sajë të kësaj besnikërie, ai ishte bërë edhe veprimtar shoqëror-politik i diktaturës së Titos, duke vjellë shumë helm mbi disidencën shqiptare dhe vetë Shqipërinë.
Kështu, shkrimtari Kadare ia ktheu shqelmat diktatorit të vet, por përqafoi simbolin e një diktatori të huaj. Kur kishte ardhur për herë të parë në Kosovë, Kadare kishte zgjedhur ciklonin e shkrimtarëve të pushtetit, sepse ishte kritikuar Dasma e tij, që edhe vetë e pranon si veprën më të dobët. Përse e fut aty edhe Çabejn e madh, që është çmuar gjithherë në Kosovë?! Tash Kadare erdhi e na bezdisi me shumë rrëfime e denigrime të tij.
Qosja të shkojë në psikiatri!-urdhëroi diktatori Kadare.
Veçse nuk u mor vesh si të shkojë: si Frojdi për psikanalizë apo si Jungu për arketipat?
Njëmend Kadare është një fenomen interesant i psikanalizës!
Mori çmimin dhe na shau. Nuk e ofendoi vetëm rivalin e tij, por edhe të gjithë të pranishmit në Bibliotekën Kombëtare në Prishtinë. Dhe, në fund, poshtëroi edhe vetveten, sepse kur nuk ke argumente të arsyeshme, të mbetet vetëm sharja, fjalori i rrugaçërisë. Ata duhej ta braktisnin e të mos zgërdhiheshin, ta linin fillikat vetëm.
Kadare sillet sot si mbret i letrave. Askush nuk guxon ta kritikojë e të mos pajtohet me të, por vetëm ta lavdërojë. Lavdia për të është mbi të gjitha. Ai është alkimist i fjalës, sepse saora i rrotullon fjalët dhe mendimet.
Ai ësht demiurg: ka të drejtë të zemërohet, të marrë inat, madje edhe të shajë e të mallkojë!
Asgjë nuk ka ndryshuar nga mendësia e tij ballkanike e komuniste, edhe pas qëndrimit 16-vjeçar në Paris.
Ububu, çfarë diktatori do të bëhej sikur ta kishte pushtetin!
Ai di edhe të kërcënohet: Nuk po e them tjetrin version, sepse versioni tjetër është shumë më i rëndë. Ky njeri shtyhet nga dikush!
Po, kush qenka ai Dikushi?!
Kështu vepronin të gjithë diktatorët: i shpallnin të çmendur gjenitë para se t’i linçonin.
Kadare është moderator i madh, arkitekt i pallatave të ëndrrave dhe dirigjent i koncerteve të dimrave. Ai ishte shkrimtar pushtetar.
Derisa ai nuk mund të heqë dorë nga romanet e tij politike, nuk ka as të drejtë morale të kërkojë dënimin e diktaturës.
Kadare kërkon hapjen e dosjeve, por së pari të hapet dosja e mëkateve të tij.
Kadare i lazdruar ka paranojë: i bëhet sikur të gjithë po e sulmojnë, prandaj grindet me të gjithë.
Kadare është i gjithdijshmi i botës: ai e vlerësoi, pa e parë fare, edhe filmin e lauruar Kukumi, si tragjedi e popullit të Kosovës në sytë e një të çmenduri !
Është mirë që në historinë e letërsisë hyjnë vlerat letrare e artisike dhe jo biografitë e shkrimtarëve, sepse ndryshe do të tmerroheshin lexuesit.
Kadare si person u zhvesh në Kosovë, ku vdiq miti i tij i shkrimtarit të famshëm. Ai sot është kontributi ynë më i madh për botën dhe falë i qoftë asaj!
Iku Kadare kokulur nga Kosova, duke lënë shumë helm e pezëm.
Ai nuk vuri asnjë lule mbi përmendoret e dëshmorëve e të martirëve.
Në purgator Dante do ta pyesë për gjithë metamorfozën e tij politike, për mëkatet me kolegët dhe për një dashuri të këputur e shumë tragjedi familjare.
Falja, Dante, mëkatet!
Amen!



Abdyl Kadolli është Sekretari i Forumit
të Intelektualëve Shqiptarë

[Brari]

hungerijne enveristet kanibale te Kosoves kunder kadarese se u a "coj" ne psikiatri enverin e Kosoves.. Qosen..
ishte e pritshme kjo..
dhe eshte vetem fillimi..
te tjera sulme do vijne bile deri ne atentate..
kadare ka guxuar te coj ne psikiatri perpiluesin e listave te zeza.. ka guxuar te mos i perkulet atij qe i perkulet dhe sejdiu me tutsat e tjere..
Vazhdo Kadare..
Tani je aty ku duhesh..
Persa kohe do sulmohesh nga kanibalet qoseiste enveroiste do te thote se je me popullin e Kosoves dhe te Shqiperise!

[Xhuxh Xhumaku]

dhe eshte vetem fillimi..
te tjera sulme do vijne bile deri ne atentate..

Paj me at e tata qonka tuj u bo puna bre?

Shka banen ma shum ata kobaltistat, qeseistat?

Konka vetem fillimi?

Aj paska shkue per fillimin e fillimit. Po kush bre e ka çue?

I osht mor dora bre prej nesh: ka vetem fillime, nuk ka mbarime.

Prani mor hora, cfardo krahu kofshi, se kshtu s'bahet hajr kurr!

Me pas kone burr i mir aj kamardarja, i kishte me pas lane dasite, aq ma teper tash qe Kosova i afrohet pavarsise e Shqypnia Greqise!

Heu bre!