K. Frasheri: Ismail Kadare, i subvencionuari i diktaturës

[Brari]

as ti lum lumi nuk fole kur u vra Drini, Sabahetja Uk Bytyqi e Xhema..
as nuk fole kur menaxheri e vjedhsi i piramidave Arben malaj u be minister 8 vjet i PS-se?
as kur u vra Ahmet Krasniqi nuk fole.
sepse ata i vrau partia "jone" e kur te vret partia nuk bzahet por perkrahet..

je dhe ti nji far tuci..

nejse..
thelbi i luftes kunder Kadarese eshte fushata apo ringjallja e Enveristave jo vetem ne planin konspirativ ku ata gjithmon kan qen aktiv e kanibal por dhe ne ate politik ku ata duan me te gjitha mjetet te marrin pushtet si ne shqiperi ashtu dhe ne Kosove..
cdo vrasje politike ka ne thelb urrejtjen e enveristave per driten ..progresin e te vertetat..
cfar ishte "lufta" qe projektoi LPK ?
Nuk ishte clirimi i Kosoves por ndeshkimi i popullates shqiptare me doren e arkan milloshevicit per fajin e vetem..se besonin ne Rugov e ne aleatet e Rugoves.. US e EU..

pra me bajoneten e shkaut u hakmorr levizja enveriste ndaj popullit kosovar.. derisa me "sukses" ja mbrriti ta shoh at popull rugovist ..te marre arratine..
Fal NATOS ky plan makaber enveristo qose demaqoist nuk u realizua perfundimisht..


nejse kto jan tema tjera.. por te gjitha kan lidhje..





-------


“E vërteta e ngjarjes së ’82-shit, sipas motrës së Kadaresë”


Kadrie Kadare

Dhjetëra letra dhe e-maile na kanë ardhur në redaksi nga lexuesit tanë, të cilët kanë shprehur pikëpyetje dhe revoltë për sulmet e vazhdueshme ndaj shkrimtarit Ismail Kadare. Shumë nga letrat e lexuesve përqendrohen tek rrëfimet e një emigranteje në një gazetë të përditshme, ku prej disa ditësh tirret një histori e adoleshencës së vajzës së shkrimtarit. Një nga lexuesit tanë on-line, emigrant në SHBA me anë të një letre të gjatë, na ka kërkuar një dëshmi prej familjes Kadare, mbi atë që ka ndodhur vërtet në vitin 1982. Ia përcollëm këtë letër, njërës prej pjesëtarëve të familjes së z.Kadare, motrës së tij Kadrie Kadare, e cila ka jetuar bashkë me familjen e shkrimtarit të madh dhe është dëshmitare okulare e ngjarjes. Ajo na u përgjigj me një letër në këtë rubrikë të “Shekullit”.


Duke qenë motra e Ismail Kadaresë, ka shumë vite që jam mësuar të dëgjoj sulme nga më të ashprat kundër tij. Nuk më ka shkuar mendja kurrë se do të vinte një ditë, që do të flisja në shtyp për një gjë të tillë. Ai është person publik dhe marrëdhëniet e tij me publikun, duke përfshirë këtu edhe sulmet, i përballon vetë. Por këtë herë ka ndodhur diçka që e kapërcen çdo kufi të moralit dhe çdo normë të njerzillëkut. Është shkelur një kufi, që do ta turpëronte çdo shoqëri, e sidomos shoqërinë shqiptare. Në sulmet kundër tim vëllai është kryer një hakmarrje e ulët dhe burracake, është prekur moralisht vajza e tij, grua e martuar prej kohësh dhe me fëmijë.
Si pjesëtare e familjes, si hallë dhe si grua e vjetër, jam e tmerruar dhe e indinjuar nga ky shëmtim i paparë, që po ndodh mu në sytë e të gjithëve. Nuk e kam besuar kurrë, se njerëz që e quajnë veten me kulturë, nga rrethet shkencore, do të kontribuonin në këtë turp. Pas tyre, njerëz të pandërgjegjshëm të medias, duke abuzuar me pushtetin që u jep shtypi, si Erion Tase, Andi Bejtja e të tjerë, janë përpjekur me zhurmë e me dezinformim të tërheqin vëmendjen e publikut nga problemi kryesor, dënimi i krimeve të komunizmit, me një telenovelë nga më vulgaret.
Unë nuk do të merrem me problemin e trajtuar gjerësisht nga shtypi shqiptar, se në vendin tonë, ku janë persekutuar e vrarë mijëra njerëz, midis tyre ajka e Shqipërisë, këta të persekutuar nuk mund t’i përfaqësojë një grua e panjohur dhe e paqartë me emrin Janulla Rrapi, duke u vënë në qendër të vëmendjes. Nga ana tjetër, të njëjtët mashtrues po përpiqen ta lajnë diktaturën komuniste nga krimet që ka bërë, duke ia veshur ato një shkrimtari.
Nuk do të merrem as me biografinë e Janulla Rrapit, lidhur me dyshimet e shprehura haptazi në shtyp, se ajo është dalluar si dëshmitare e rreme nëpër gjyqe, duke shkaktuar burgosjen e disa grave ruse dhe hungareze të mbetura në Shqipëri. Këto gjëra, më mirë se unë i dinë kompetentët.
Do të tregoj për ngjarjen si ka ndodhur, ngaqë kam qenë e pranishme në të dhe jam thirrur si dëshmitare nga policia dhe nga gjykata.
Në shkurt të vitit 1982, në kohën që po përgatitej plenumi për goditjen e librit “Pallati i Ëndrrave”, familja jonë ka bërë dy ankesa në policinë e Tiranës, për thyerje xhamash të apartamentit dhe tentativë për thyerje dere. Ankesat janë bërë në rrugë shtetërore, si për çdo qytetar të Tiranës.
Pas hetimit policor, jemi njoftuar se thyerjet janë bërë nga i biri i Janulla Rrapit, i cili për këto akte është ndaluar nga policia. Motiv për këto akte, sipas nënë e bir, ka qenë pretendimi për martesë i djalit të Janulla Rrapit me vajzën tonë.
Gjatë kohës së hetimit në gjendje të lirë, Janulla Rrapi me të birin kanë vazhduar provokimet. Si pasojë, herë i biri e herë nëna janë arrestuar, ngaqë në gjendje të dehur, përpara shtëpisë sonë, në prani të kalimtarëve të shumtë, bënin skandal duke thirrur: “Ismail Kadare, agjent i borgjezisë dhe i Mehmet Shehut”.
Të gjitha materialet, për ato që fola më lart, duhet të jenë në arkivin e Policisë së Tiranës. Një proces gjyqësor u hap midis familjes sonë dhe asaj të Janulla Rrapit, në mbarim të të cilit, ajo u dënua me disa muaj punë edukuese. Materialet përkatëse duhet të ndodhen në arkivin e Gjykatës së Tiranës, bashkë me vendimin.
Largimi nga Tirana i Janulla Rrapit dhe i birit të saj, ka ndodhur më shumë se dy vite pas kësaj ngjarjeje. Prandaj s’mund të ketë lidhje me të. Motivi i largimit duhet të jetë shkruar në dokumentet përkatëse, të cilat shteti shqiptar i disponon me siguri. I takon këtij shteti, që në bazë të ligjeve t’i bëjë publike gjërat.
Për mendimin tim, largimi nga Tirana, ka për shkak diskreditimin që Janulla Rrapi po i bënte disa kuadrove të larta të shtetit komunist, duke përfshirë edhe Nexhmije Hoxhën. Janulla Rrapi, kur ishte në gjendje të dehur, pretendonte se këto kuadro e kishin inkurajuar atë dhe prapë do ta inkurajonin në luftën kundër Kadaresë. Shumë njerëz e mbajnë mend telegramin që ajo e tundte gjithë mburrje dhe që sipas saj, ia kishte dërguar vetë Nexhmije Hoxha. Në atë telegram, sipas Janulla Rrapit, shkruhej se ajo, Janulla, “duhej t’i vinte flakën shtëpisë së Kadaresë”. Teksti i një telegrami të tillë është i pabesueshëm, por mjaftonte marrja nëpër gojë e emrit të Nexhmije Hoxhës, që Janulla Rrapi me të birin të hiqeshin nga Tirana. Sidoqoftë, dokumentet do ta tregojnë të vërtetën.
Do të doja t’ i kthehesha çështjes së mbesës sime. Përzierja e emrit të saj në këtë histori, për mua si hallë e saj, si qytetare shqiptare, është e padurueshme. E tillë besoj duhet të jetë për të gjithë ata, që kanë vajza dhe mbesa.
Në raste kur bëhet fjalë për hakmarrje, cilido qoftë lloji i saj, tek populli ynë ka një parim që nuk shkelet: Jo hakmarrje tek fëmija! E sidomos, jo tek vajza!
Po iu drejtohem atyre që përmenda më lart: Ju e keni shkelur këtë parim të shenjtë. Ndaj nuk di me ç’emër t’ ju quaj.


Kane thene ne SHTYP:

Akuzat për ngjarjen e ‘82-shit:

Janulla Rrapi, një ish-qytetare e Tiranës, në një intervistë në disa numra në shtyp e lidh internimin e saj në atë kohë me një histori të pretenduar dashurie, mes djalit të saj dhe vajzës së shkrimtarit të njohur Ismail Kadare. Sipas akuzueses, refuzimi i familjes Kadare për këtë “histori dashurie”, solli ndërhyrjen e Kadaresë me anë të një letre ku kërkohej internimi i familjes Rrapi (nënë e bir). Me gjithë pikëpyetjet e shumta mbi këtë histori dhe delikatesën e temës, për shkak të versionit të njëanshëm dhe moshës fare të mitur të vajzës (Gresa, në atë kohë 15-vjeçare), “Gazeta Shqiptare” ka pranuar të botojë në disa numra rresht, një intervistë të gjatë me znj.Rrapi.


Ish-ministri i Brendshëm, Hekuran Isai:

Në një deklarim të tij në shtypin e ditës, ish-ministri i Brendshëm, Hekuran Isai, ka hedhur poshtë pretendimet e znj.Janulla Rrapi mbi këtë ngjarje të 25 viteve më parë. Z.Isai i ka thënë gazetës “Metropol”, se “nuk ka patur asnjë ndërhyrje nga Ismail Kadare për të kërkuar internimin e familjes Rrapi”. Ish-ministri i Brendshëm ka cilësuar si të pavërteta pretendimet e znj.Rrapi, se Kadare ka shkruar një letër atëherë për organet e shtetit, ku kërkohej që ajo dhe djali i saj të internoheshin.


Riza Hicka, hetues i çështjes:

Në një intervistë të botuar me pjesë në shtypin e ditës, ish-hetuesi i kësaj çështjeje në vitin 1982, Riza Hicka, shprehet: “Kadare më kërkoi me shkrim, që Renato të mos dënohej. Ai donte vetëm që djali ta linte vajzën e mitur të qetë. Letra duhet të jetë në dosjen e çështjes”. Në të njëjtën intervistë z.Hicka shton se “Renato Rrapi u përdor për shantazh ndaj Kadaresë”. Ai pohon në disa pjesë të intervistës së tij, se segmente politike të ish-kupolës komuniste ishin të interesuar të përdornin z.Rrapi kundër Kadaresë. Pyetjes së gazetës “T.Observer”: “Po thoni që Kadare është sulmuar nga Sigurimi i Shtetit?”, z.Hicka i përgjigjet: “Po. Ka fakte të tilla. Unë kam qenë në një mbledhje ku Ismail Kadare është sharë sikur të ishte një rrugaç rrugësh…”.


Shkrimtari Neshat Tozaj

Shkrimtari Neshat Tozaj, (ish-punonjës i Ministrisë së Brendshme në atë kohë), i cili ka patur kontakte me familjen Kadare gjatë ditëve që ka ndodhur kjo ngjarje, në një intervistë në gazetën “Metropol”, është shprehur: “Kadare ishte baba. Ai iu drejtua organeve të policisë. Policia i kishte kërkuar një informacion mbi gjithë situatën dhe ai e kishte dhënë. Ai priste pra, që policia ta zgjidhte këtë problem. Unë i kam qëndruar afër gjatë asaj kohe dhe më shumë rrinim të heshtur sesa flisnim. E respektoja heshtjen e tij, sepse ishte dhimbja e tij. Njëherë më tha, se pas znj.Rrapi qëndronin njerëz të administratës që e urrenin për letërsinë e tij dhe për qëndrimin e tij… Kam folur privatisht me Gresën, vajzën e mikut tim Kadare, pa dijeninë e tij… Asaj i dukej e neveritshme përpjekja me thonj e me dhëmbë e nënës së tij, për t’iu ngjitur fort asaj dhe familjes së saj… Por ne e kemi fjalën për reagimin e Kadaresë. Njëherë, pasi kishin mësuar se do ta internonin atë djalin, më tha: “As që ia doja dhe as që ia dua të keqen, kurrë nuk më ka vajtur mendja për internimin e tij. Unë doja dhe dua të më lenë të qetë vajzën dhe familjen time…”.





23/10/2006

shekulli

[Antimafia]

Si fyhen viktimat e komunizmit



-Nga Ilir Babaramo

Po si e sulmon Janullën?! Ajoështë zonjë grua. E njoh mirë. Para 20 vjetësh e kam patur komshije te shtëpia e gjyshes. Ky është refreni që dëgjoj çdo mëngjes nga kolegu im Andi Bejtja. Atë që më thoshte e merrja jo seriozisht deri në momentin kur këtë monolog që bënte në zyrën që ndajmë bashkë vendosi ta vazhdojë në shtyp. Kaq shumë është inamuaruar me “rrëfimet” e Janullës sa arriti të bëjë thirrje për zhvillimin e një debati publik mbarëkombëtar se kush ka të drejtë: anulla apo Kadare. Në fakt, niveli i debatit pse nuk arriti të martohet djali i Janullës me vajzën e Kadaresë 20 e kusur vjet më parë është më i ulët se zelli i atyre që përgjojnë çiftet nga Liqeni. [B]Ajo që më shtyn të shkruaj nuk është dëshira për t’iu përgjigjur Bejtes, por realiteti i frikshëm sesi monstrat e Sigurimit të Shtetit vazhdojnë të manipulojë opinionin dhe 21 vjet pas vdekjes së diktatorit, manipulime që Bejtja preferon ti besojë.[/B]
Më vjen vërtet keq që ky rast shikohet më të njëjtin pasion sipërfaqësor, me të njëjtin niveli gjykimi e analize, sa ai i shikuesve të telenovelës “Zhade”. Por rasti i Renatos nuk është telenovelë. Eshtë vërtet një dramë. Por kjo nuk ka lidhje me komunizmin. Një dramë e tillë ndodh në çdo sistem. Meqë Bejtja i ka qejf fluturimet pindarike po i ofroj diçka të ngjashme. Ta mendojë veten për një çast se nga rruga Don Bosko gjendet në Central Parc. Aty bie në dashuri me vajzën e Sorosit. Bosi refuzon që t’i japë vajzën e tij 16 vjeçare për grua, pavarësisht se Bejtja thotë që është analisti më i mirë në krejt hapësirën shqiptare. Pas këtij refuzimi, nuk besoj se Andi do kërkojë të hyjë me forcë në apartamentin e Sorosit, të qëllojë me gurë dritaret, ta shajë në kupë të qiellit për ditë me rradhë. Soros nuk besoj se do ndryshojë mendje pas këtij presioni te dhunshëm dhe të vazhdueshëm. E vetmja gjë që do bëjë është të lajmërojë policinë ta shpëtojë nga sikleti.

Le t’i lëmë shakatë. Dhe nëse rasti i Renatos nuk është një martesë me interes që dështoi, ky nuk mund të jetë një krim i komunizmit. Janulla është një grua e dëshpëruar që nuk arriti të ndryshojë statusin e saj social. Për këtë arsye dhe mund t’i jepet të drejtë që ta urrejë Ismailin. Por ky nuk mund të jetë rasti për të gjykuar mbi krimet e komunizmit. Ca më tepër që gjykatësi i kësaj çështjeje e rrëfeu ngjarjen në një të përditshme krejt ndryshe nga versioni i Janullës dhe ai i njërit prej bishave të regjimit komunist. Gjykatësi Icka rrëfen se Janulla mbrohej nga disa prej oficerëve të lartë të Sigurimit. Madje në intervistën që Bejtja e lexon dhe rilexon pafundësisht vetë Janulla thotë se nga dënimi e shpëtoi vetë shoku Enver. Të bësh Janullën gati disidente është tallje për ata dhjetëra intelektualë e shkrimtarë që përfunduan në Spaç apo që veprat u ndaloheshin. 50 vitet e regjimit më të egër komunist nuk mund të gjykohen nëse flet vetëm për dy furgona policie që dallohen nga ballkoni përballë, qoftë ky dhe ballkoni i gjyshes së Bejtes. Dhe sot nëse ndonjë e çmendur të thyen derën e shtëpisë, nuk telefonon OJQ-në e Elsa Ballaurit për të Drejtat e Njeriut por kërkon ndihmën e policisë.
Ajo që po e ndodh është vërtet e turpshme. Eshtë vërtet për t’u habitur sesi sadistët e Sigurimit të Shtetit vazhdojnë të manipulojnë në mënyrën më cinike me pasionin e një gruaje fatkeqe. E përdorin sa herë shkrimtari flet se duhet të hapen dosjet e Sigurimit, sa herë që ai shkruan kundër krimeve të diktaturës. Ndoshta urrejtja e saj e natyrshme për Kadarenë e bën që t’u bindet verbërisht pavarësisht se komunizmi është shembur. Rasti më tipik i manipulimit është ai i dhjetë viteve më parë kur shitësja e dikurshme e djathit firmosi një letër drejtuar Komitetit të Çmimit Nobel. Mos i jepni Kadaresë çmimin Nobel se është kriminel gjakatar, është thelbi i kësaj letre. Bejtja mund të thotë se Janulla e ka shkruar vetë atë letër, por unë e kam të vështirë ta besoj. Ashtu siç kam të pamundur të kuptoj të vërtetën duke lexuar vetëm intervistën e Janullës. Edhe shitësi i kioskës së gazetave në cepin më të humbur të Shqipërisë e di që për të qenë sa më realist mbi një konflikt duhet të dëgjohen të gjitha palët. Bejtja sigurisht e di këtë parim. Por unë ende nuk e kuptoj se çfarë e bën që të të entuzizmohet nga intervista e Janullës dhe nuk pranon të dëgjojë se çfarë thonë të tjerët. Gjithashtu nuk e kuptoj sesi faqet e para të disa gazetave vazhojnë të pushtohen nga manipulimet, apo dhe më keq, nga shkrimet e oficerëve më të zinj të Sigurimit. Nuk besoj që në Gjermani oficerët e dikurshëm të Gestapos ta kenë këtë mundësi.

[Traboini]

Heroizmi i Kadarese ne kohen e sistemit komuniste nuk do te ishte asgje me teper se nje plumb i shkrehur nga dora e ndonje polici ndaj nje kufome te vdekur per se gjalli.

E pritja se dikush do e thonte kete. E ke me vend, plotesisht. Pyetja e te gjitha pyetjeve eshte " A me mire Kadare si e kemi, shkrimtar i permasave boterore, apo martir i demokracise i vdekur". Kukavajkat sdo te pushijne sulmet e tyre sepse ai eshte pike referimi per intelektualet, inatcoret, "intelektualet dhe akademiket lokale.................Mos harroni se pas 20-30 vitesh keto gjera harrohen por vepra e tij mbetet e madhe dhe pergjithmone................

[Antimafia]

“E vërteta e ngjarjes së ’82-shit, sipas motrës së Kadaresë”


Kadrie Kadare


Për mendimin tim, largimi nga Tirana, ka për shkak diskreditimin që Janulla Rrapi po i bënte disa kuadrove të larta të shtetit komunist, duke përfshirë edhe Nexhmije Hoxhën. Janulla Rrapi, kur ishte në gjendje të dehur, pretendonte se këto kuadro e kishin inkurajuar atë dhe prapë do ta inkurajonin në luftën kundër Kadaresë. Shumë njerëz e mbajnë mend telegramin që ajo e tundte gjithë mburrje dhe që sipas saj, ia kishte dërguar vetë Nexhmije Hoxha. Në atë telegram, sipas Janulla Rrapit, shkruhej se ajo, Janulla, “duhej t’i vinte flakën shtëpisë së Kadaresë”. Teksti i një telegrami të tillë është i pabesueshëm, por mjaftonte marrja nëpër gojë e emrit të Nexhmije Hoxhës, që Janulla Rrapi me të birin të hiqeshin nga Tirana.

“Panorama” zbulon dosjen shtetërore të internimit të Janulla dhe Renato Rrapit. Nga propozimi për internim, vërtetimi biografik për Janullën dhe vendimi i Komisionit të Internimit dhe Dëbimit


Dosja shtetërore: Arsyet pse Janulla Rrapi duhet të internohet

“Ka kryer kurvëri kundrejt shpërblimit dhe ka dalë dëshmitare në gjyqet e grave sovjetike”


Robert Rakipllari

Më në fund një dokument i kohës, dosja shtetërore e internimit të Janulla dhe Renato Rrapit. Deri tani lexuesi është njohur vetëm me dëshmitë e personazheve të asaj kohe. Janulla Rrapi pretendon për të disatën herë se është internuar me porosi të Kadaresë. Dëshminë e saj e ka mbështetur Liri Gjoliku, ish-funksionare juridike e Kuvendit Popullor të asaj kohe, që çuditërisht është interesuar për një grua që ishte dënuar me internim dhe jo për qindra të pushkatuar e të dënuar me dekada vjet burg. Kundër saj kanë folur ish-ministri i Brendshëm, Hekuran Isaj dhe ish-hetuesi i çështjes, Riza Hicka, të cilët deklaruan se Kadare nuk iu kishte kërkuar që familja Rrapi të internohej.
“Panorama” ka siguruar dosjen shtetërore të internimit nga arkivat e fshehta. Sot dhe nesër do të botohen të plota:
1-Propozimi i Drejtorisë së Punëve të Brendshme për internimin e Janulla Rrapit.
2-Vërtetimin biografik për Janulla Rrapin
3-Vendimin e Komisionit të Internimit dhe Dëbimit.
Çështja e parë që të bie në sy në këto dokumente është fakti që Janulla Rrapi është internuar më 25 prill 1984, ndërsa incidenti me Kadarenë ka ndodhur në janar-shkurt të vitit 1982. Pra vendimi për internimin e saj është marrë dy vjet pas përplasjes me familjen Kadare. Sipas dokumenteve, për shqetësimin ndaj Kadaresë, Janulla Rrapi është dënuar tre muaj me punë edukuese dhe dy vjet më pas ajo është internuar. Duket se dëshmia e motrës së Kadaresë se Janulla ishte bërë problem edhe për autoritetet e larta të regjimit ka ndikuar në vendimin për internimin e saj. Në vërtetimin biografik thuhet se Janulla Rrapi ka ushtruar kurvërinë kundrejt shpërblimit dhe se ka dalë dëshmitare në gjyqet e disa grave sovjetike, që ishin burgosur si agjente. Në shënimin biografik thuhet se Janulla Rrapi ka pasur marrëdhënie me shtetas të tjerë të huaj, italianë, turq e iranianë. Dhe për të gjitha këto nuk ishte marrë asnjë masë ndaj saj, ndërsa dihej se për akuza të tilla ishin dënuar me burgim, madje dhe me pushkatim dhjetëra të tjerë.



Republika Popullore Socialiste e Shqipërisë
Ministria e Punëve të Brendshme Sekret
Drejtoria e Punëve të Brendshme Ekze. Nr.2
Nr. 1566
Tiranë, më 25.4.1984


Lënda: Propozojmë internimin familjarisht të Janulla Rrapit
Ministrisë së Punëve të Brendshme Drejtorisë I-rë Degës VIII-të

Tiranë
Drejtoria e Punëve të Brendshme Tiranë propozon internimin e personave të poshtëshënuar:
1.Janulla Rrapit (Lepurit), kryefamiljare, e bija e Markos dhe e Viktores, lindur në fshatin Përparim të rrethit të Sarandës më 1944, me dy fëmijë, e paorganizuar, e dënuar me tre muaj me punë korrektonjëse për fyerje të përfaqësuesit të pushtetit, me arsim shtatëvjeçar, me punë shitëse në NTU, me kombësi dhe shtetësi shqiptare, me banim në lagjen 4, rruga “Urani Pano” nr. 14 Tiranë.
Prindërit e saj janë me origjinë nga fshati Përparim i rrethit Sarandë. Gjatë regjimit antipopullor të Zogut kanë ardhur me banim në qytetin e Sarandës dhe janë marrë vazhdimisht me punë krahu. I ati ka punuar gjatë gjithë kohës mekanik, ndërsa xhaxhai Gaqo Lepuri ka punuar me varka, duke bërë tregti me shtetet fqinje me Greqinë e Italinë. Qëndrimi politik gjatë kësaj periudhe ka qenë indiferent, ndërsa gjatë Luftës Nacionalçlirimtare kanë mbajtur qëndrim të mirë, ka ndihmuar moralisht dhe materialisht lëvizjen. Një xhaxha i saj, Yllo Lepuri, ka qenë anëtar i Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar të fshatit dhe gjatë asaj kohe është kapur dhe është vrarë nga gjermanët, është cilësuar si viktimë e luftës.
I ati ka ardhur në Tiranë gjatë luftës familjarisht, ka punuar si mekanik në ndërmarrje të ndryshme, ka mbajtur qëndrim të mirë dhe para disa vjetësh ka vdekur.
E ëma, Viktoria, rrjedh nga një familje e pasur, gjyshi i Janullës ka shfrytëzuar krahët e të tjerëve dhe pas çlirimit është cilësuar kulak. Një dajë i saj, Leonidha Gjoni, ka dezertuar nga forcat partizane dhe është arratisur në Greqi, ku është edhe sot, ndërsa një dajë tjetër, Gaqo Gjoni, është dënuar dy herë për aktivitet politik dhe aktualisht ndodhet në burg.
Janulla ka qenë e martuar me Gori Rrapin me origjinë nga Fieri, qëndrimi politik i të cilit ka qenë i mirë, ka punuar si ndihmësmjek në spital dhe para disa vjetësh ka vdekur.
Janulla gjatë kësaj periudhe nuk ka mbajtur qëndrim të mirë moralo-politik; qysh nga viti 1968 ka mbajtur shoqëri me gra sovjetiket, të cilat janë dënuar si agjente të zbulimit sovjetik dhe aktualisht janë në burg. Për lidhjet që ka pasur me to, Janulla është pyetur nga organet tona dhe ka dalë dëshmitare. Më vonë, Janulla ka mbajtur kontakte me një përfaqësues të ambasadës italiane, i quajtur Guzepe Damis, si dhe me dy shoferë hungarezë që vinin në vendin tonë. Po kështu ajo ka mbajtur kontakte me një student iranian, i quajtur Masar Gavoçi, i cili është dëbuar nga vendi ynë si person i padëshiruar. Në një rast Janulla ka hipur në makinën e një nëpunësi të ambasadës turke dhe në një rast tjetër ka shkuar në ambasadën çeke së bashku me një grua sovjetike. Në vitin 1981 në shtëpinë e Janullës ka shkuar në orët e vona të natës arbëreshja Ana Patituçi, e cila ka dyshime se merret me veprimtari armiqësore kundër vendit tonë. Aktualisht Janulla është në kontroll të organeve tona dhe zhvillon agjitacion e propagandë armiqësore.Përveç sa sipër, Janulla karakterizohet si femër me qëndrim të keq moral, më parë ka ushtruar profesionin e kurvërisë kundrejt shpërblimit, si dhe ka përdorur shtëpinë e saj për këtë qëllim. Eshtë egoiste dhe llafazane, vitet e fundit ka marrë në mbrojtje veprime të gabuara vagabondazhe të djalit të saj, Renato Rrapit; për këtë ka shqetësuar disa herë prindërit e Gresa Kadaresë, duke i fyer ata në opinion. Për këto ndodhi, ajo është këshilluar disa herë nga Komiteti i Partisë dhe nga Kryesia e Frontit të lagjes, por me gjithë ndihmën që i është dhënë ajo nuk ka reaguar, por përkundrazi ka bërë veprime të kundraligjshme, duke kundërshtuar përfaqësues të pushtetit, gjë për të cilën është dënuar nga gjykata me një vit riedukim nëpërmjet punës dhe me ndalimin e 1/6 e pagës. Edhe pas këtij qëndrimi i saj dhe i fëmijëve nuk është i mirë.
2. Renato Rrapi, i biri i Gorit dhe i Janullës, i datëlindjes 1964, i padënuar, i paorganizuar, i pamartuar, me arsim të mesëm të pambaruar, pa punë. I përmenduri, pasi ka mbaruar shkollën 8-vjeçare ka filluar Liceun Artistik, të cilin e ka vazhduar deri në vitin e IV-të, por ka mbetur dhe ka dalë nga shkolla, aktualisht po bën një vit pa punë duke qëndruar në shtëpi. Qysh nga viti i III në Lice është futur në veprime të pasjellshme vagabondazhi në shkollë e shoqëri. Qysh nga ajo kohë dhe aktualisht ka shqetësuar familjen Kadare, duke u shkuar në shtëpi disa herë, si dhe u ka dalë në rrugë, në opinion të të tjerëve duke i fyer rëndë ata. Për këtë ai është thirrur e këshilluar disa herë nga Kryesia e Frontit të lagjes, si dhe nga drejtoria e shkollës, por nuk ka bërë kthesë; në mënyrë të vazhdueshme ai ka përsëritur veprimet tilla vagabondazhi dhe konkretisht edhe më datën 24.4.1984 në orën 24-01 të natës, ka shkuar së bashku me tre shokë të tjerë para pallatit ku banon familja Kadare dhe pasi kanë pirë konjak dhe kanë thyer shishe, kanë bërtitur me zë të lartë fjalë fyese dhe poshtëruese për këtë familje. Për këto veprime u kapën nga patrulla e policisë dhe u çuan në rajon. Për këtë ka denoncuar qytetari Petraq Nina, si dhe ka ardhur e ka bërë ankesë në mënyrë verbale edhe Ismail Kadare.
Duke u nisur sa sipër, propozojmë internimin familjarisht të Janulla Rrapit, e cila paraqet rrezikshmëri shoqërore për veprimet e tyre armiqësore dhe që cenojnë rendin publik. Internimi i tyre të bëhet për 5 vjet kohë nga qyteti i Tiranës në fshatin _________të rrethit ________________.

Theksojmë se Janulla ka dhe një fëmijë të quajtur Viktorina Gori Rrapi, e datëlindjes 1976.
Të përmendurit janë të përgjegjshëm, nuk janë të zgjedhur në organet e pushtetit.
Bashkangjitur iu dërgojmë biografinë, certifikatën familjare dhe dëshminë e penalitetit.
Punëtori Operativ
Çerçiz Salaj
Shefi Seksionit III
Shefqet Metaj
Drejtori i Punëve të Brendshme
Zef Loka
D A K O R T
Sekretari i Parë i Komiteti ttë Partisë së Rrethit
FOTO ÇAMI




neser do te lexoni

Vendimin e Komisionit të Internimit dhe Dëbimit për Janulla dhe Renato Rrapin në Belsh të Elbasanit.
Kush e ka firmosur vendimin për internim, si dhe propozimin e Degës së Punëve të Brendshme në Ministrinë e Brendshme.

Sekret/21
Ekzemplar Nr.______
Tiranë, më ______1984

Vërtetim biografik për Janulla Rrapin (Lepuri)

Janulla Rrapi (Lepuri) është e bija e Markos dhe e Viktores, lindur në fshatin Përparim të rrethit Sarandë më 1944, e ve, me dy fëmijë, e paorganizuar, dënuar 3 muaj me punë korrektonjëse për fyerje të përfaqësuesit të pushtetit, me arsim 7-vjeçar, me punë shitëse në NTU, me kombësi dhe shtetësi shqiptare, me banim në lagjen 4, rruga “Urani Pano”, nr.14 Tiranë.
Prindërit e saj janë me origjinë nga fshati Përparim i rrethit Sarandë, gjatë regjimit antipopullor të Zogut kanë ardhur me banim në qytetin e Sarandës dhe janë marrë vazhdimisht me punë krahu. I ati ka punuar mekanik gjatë gjithë kohës, ndërsa xhaxhai Gaqo Lepuri ka punuar me varka, duke bërë tregti me shtetet fqinje në Greqi e Itali. Qëndrimi politik gjatë kësaj periudhe ka qenë indiferent, ndërsa gjatë Luftës Nacionalçlirimtare kanë mbajtur qëndrim të mirë. I ati ka ardhur në Tiranë dhe ka punuar nëpër ndërmarrje të ndryshme. Një xhaxha i saj, Yllo Lepuri, ka qenë anëtar i Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar të fshatit dhe gjatë asaj kohe është kapur nga gjermanët, të cilët e kanë vrarë dhe sot quhet viktimë e luftës.
Mbas çlirimit, qëndrimi politik i të atit ka qenë i mirë dhe para disa vjetësh ka vdekur. E ëma rrjedh nga një shtrese pasur, i ati (gjyshi i Janullës nga nëna) Spiro Gjoni për qëndrim të keq politik pas çlirimit është cilësuar kulak. Një dajë i Janullës, Leonidha Gjoni, ka qenë partizan, ka dezertuar dhe është arratisur në Greqi, ku është dhe sot. Ndërsa një dajë tjetër, Gaqo Gjoni, është dënuar dy herë për aktivitet politik dhe aktualisht ndodhet në burg.
Janulla ka qenë e martuar me Gori Rrapin me origjinë nga Fieri, qëndrimi politik i të cilit ka qenë i mirë, ka punuar si ndihmësmjek në spital dhe para disa vjetësh ka vdekur.
Pas kësaj periudhe Janulla nuk ka mbajtur qëndrim të mirë moralo-politik, qysh nga viti 1968 ka mbajtur shoqëri me gra sovjetike, të cilat janë dënuar si agjente të zbulimit sovjetik dhe aktualisht janë në burg. Për lidhjet që ka pasur me to, Janulla është thërritur dhe është pyetur dhe më vonë ka dalë dëshmitare në gjyq. Po kështu ajo ka mbajtur kontakte me një përfaqësues të ambasadës italiane, i quajtur Guzepe Damis, me dy shoferë hungarezë, si dhe me studentin iranian, Masar Gavoçi, i cili është dëbuar nga rendi ynë si person i padëshiruar. Në një rast ka hipur në makinën e një nëpunësi të ambasadës turke dhe në një rast tjetër ka shkuar në ambasadën çeke së bashku me një grua sovjetike. Në vitin 1981 në shtëpinë e saj ka shkuar në orët e vona të natës arbëreshja Ana Patituçi, e cila ka dyshime se merret me veprimtari armiqësore kundër vendit tonë. Aktualisht Janulla është në kontroll të organeve tona dhe zhvillon agjitacion e propagandë kundër sistemit tonë socialist.
Përveç sa më sipër, Janulla karakterizohet si femër me qëndrim të keq moral, më parë ka ushtruar profesionin e kurvërisë kundrejt shpërblimit, si dhe ka përdorur shtëpinë e saj për të njëjtin qëllim. Eshtë egoiste dhe llafazane, vitet e fundit ka marrë në mbrojtje veprimet e gabuara vagabondazhe të të birit, Renato Rrapit dhe për këtë ka shqetësuar disa herë prindërit e Gresa Kadaresë, duke i ofenduar dhe fyer ata në opinion. Për këtë ajo është këshilluar disa herë si nga Komiteti i Partisë dhe nga Kryesia e Frontit, por përsëri ata vazhdojnë me të njëjtin qëndrim. Janulla ka dy fëmijë, djali i saj i quajtur Renato Gori Rrapi, i datëlindjes 1964, i padënuar, i paorganizuar, i pamartuar, me arsim të mesëm të pambaruar, pa punë. Në kohën kur vazhdonte Liceun Artistik në vitin e III-të është bërë problem për sjellje të padenja në shkollë e shoqëri. Në vitin e IV-të është larguar nga shkolla dhe ka rreth një vit që rri në shtëpi pa punë, mban qëndrim të keq moralo-politik, është në kontroll të organeve tona.
Vajza e saj, Viktorina Gori Rrapi, është e datëlindjes 1967 dhe aktualisht vazhdon shkollën.
Të dhënat e vërtetimit biografik janë marrë nga vërtetimi biografik i dërguar nga Dega e Punëve të Brendshme Sarandë, datë 13.I.1983, si dhe nga A.P. Aleko Jovani, Metan Karakulli.

Punëtori Operativ Shefi Seksionit III
Çerçiz Salaj Shefqet Metaj

Drejtori i Punëve të Brendshme
Zef Loka

http://www.panorama.com.al/


------------------------------ vijon neser-----------------

[Traboini]

At Zefi Pllumi: Paskal Milo të kishte larë duart nga pushteti


Elsa DEMO

Debatin që do duhej të ishte më i gjerë për nga burimet, dëshmitë dhe analizat për hapjen e dosjeve të bashkëpunëtorëve në regjimin e Hoxhës, e sidomos ndaj atyre që si dikur kanë pushtuar hapësirën publike politike, ekonomike, kulturore, një njeri i rezistencës, At Zef Pllumi, nuk e sheh me syzet e Weberit. At Zefit i duket katandisje ky version i dhënë aktualitetit i ngushtuar në panoramën me një historian, një shkrimtar dhe një diktaturë që po e shtyjnë me këmbë si trastë pazari. Të gjitha të kapërdira në copa të mëdha në zorrët e shtypit që merr herë rolin e historianit të apokrifeve e herë të tatuazhistit që e di mirë se boja edhe pse helmatis lëkurën, një ditë fshihet.
Nga shtëpia e nipërve të tij në Tiranë ku ka ardhur për panairin e librit, ati 80-vjeçar françeskan, autor i librit unikal për nga dëshmitë “Rrno vetëm për me tregue”, komenton shkurtimisht raportet e zhdrejta që janë krijuar në opinion edhe nëpërmjet medias për hapjen e dosjeve si proces që do çonte në dënimin e krimeve të komunizmit. Koment që ai nuk e shteron, pasi shumë shpejt do të botojë një vepër, me dëshmi të tjera të gjalla të kohës që ka jetuar nën diktaturë, madje dhe më përtej kësaj kohe. Që tani e ka quajtur “Copa nga historia kurrë e shkrueme”.

Padër Zef e keni ndjekur jehonën për hapjen e dosjeve si proces fillimi i dënimit të krimeve të komunizmit? Ç’mendoni për mënyrën si po zhvillohet ky debat?
Imtësisht nuk mund të them se i kam ndjekur çka shkruajnë mediat. Flitet akoma me pseudonime. Por për njerëzit e politikës mendoj se çështja duhet këqyrur kështu: kush prej atyre që kanë qenë të kompromentuar, nuk ka më të drejtë të jetë pjesë në politikën e re shqiptare. Një gjyqëtar apo një hetues që vazhdon të bëjë pjesë në drejtësinë shqiptare, duhet të lajnë duart vetë. E në mos nuk munden t’i lajnë vetë, do duhej bërë t’i lanin me kohë, të ishin shkarkuar. Vetëm kështu mund të bëhet reforma. Askush nuk është i mendimit të dënohen siç i ka dënuar prokurori Aranit Çela, me burg, vdekje, pushkatim, varje. Por thjesht të mos marrin më pjesë në politikë e të mos udhëheqin më shqiptarët.
E vetëm ai, për aq sa ka thënë, Paskal Milo, nuk ka si të bëjë më pjesë kurrëkund, ky historian që i del në mbrojtje Enver Hoxhës në kohën e demokracisë, dhe ngjall e respekton sot një Stalin, më të rreptë dhe më të egër se Stalinin. Ai vetë duhej t’i lante duart prej politikës. Ky njeri nuk ka të bëjë me pluralizmin. Ai dhe të tjerët që e mbrojnë atë.
Nga ana tjetër sigurisht që e di se ka nisur një sulm kundër Ismail Kadaresë sikur ky do të fshehë punët e veta që ka bërë në të kaluarën. Vetë Paskal Miloja, i thotë se ishte shkrimtar i oborrit. Është e vërtetë që gjithë shqiptarët e kanë mbajtur si shkrimtar të oborrit. A mund të ishte, a mund të mos ishte shkrimtar i oborrit, së pakut ashtu ka mbetur për veprat që ka shkruar aso kohe. Megjithë këto shqiptarët thonë: muri nuk lot, burri lot. Kur ka filluar pluralizmi politik në Shqipëri, madje pa filluar mirë, Ismail Kadareja është vënë në këtë krah. Sot ai sulmohet vetëm si dezertor i Partisë së Punës së Shqipërisë.
Çfarë keni parasysh me “dezertor i Partisë së Punës”?
Është e vërtetë që Kadareja ka qenë edhe nënkryetar i Frontit Demokratik, por ai ka kaluar në anën tjetër të barrikadës në pluralizmin politik dhe për një demokraci evropiane të vërtetë (po qe se ka demokraci të vërtetë në botë), për një liri të gjithanshme të individit. Dhe duke marrë këtë pozicion, Paskal Milo me shokë që i rrinë besnik vijës së Enverit, e sulmojnë dhe i thonë dezertor: ti ishte dje me Enverin, sot je kundra tij. Ashtu siç bën në librin e kujtimeve Nexhmije Hoxha ku gjysma e tij është kundra Ismail Kadaresë.
Unë e respektoj zonjën Hoxha për një punë: pse i ka ndenjur mbesnik burrit dhe ka qenë bashkëpunëtorja më e ngushtë e burrit të vetë. Ashtu duhet të jetë një grua, që burrin e vetë duhet ta mbrojë deri në vdekje. Dhe ja ku e kemi sot me ato çfarë shkruan, edhe përrallat, edhe fantazitë. Zonja Hoxha mban këtë qëndrim ndaj Kadaresë, sepse ky shkrimtar shkruan për Enver Hoxhën që ishte një paranojak. Pra nuk është një akuzë fort e vogël. Por kur shkruan për Hoxhën që ishte paranojak, ai i ka rënë në të, sepse paranojak ishte. Një njeri me mend në krye, nuk mund të vepronte si ai me një popull fukara. Ka aktivizuar gjithë llumin e shoqërisë njerëzore shqiptare për të terrorizuar këtë popull.

Pyetja që është hedhur dhe rri varur në media është: a i takon Ismail Kadaresë të flasë për dosjet e komunizmit, sepse personi dhe shkrimtari nuk janë në koherencë tek ai.
Për dosjet e komunizmit nuk ka pse flitet sot, pas 16 vitesh, a ndoshta më shumë, sepse ato dosje janë pastruar. Kanë mbetur dosjet e qyqarëve që për të shpëtuar jetën e vetë i është dashur o të vdesë, o të vendosë një firmë aty. Nga dosjet, mes atyre të të burgosurve politikë, të atyre që janë përndjekur nuk ka asnjë të anëtarëve të Partisë, asnjë prej anëtarëve të Byrosë Politike, asnjë prej hetuesve, asnjë prej atyre që kanë kryer krime.
Sa për pyetjen a i takon Kadaresë të flasë për dosjet e komunizmit, mund të them se koherenca është: se sa të jetë diktatura, volens nolens, që do të thotë në daç në mos daç. Po të thoshte mendimin e vetë ai e dinte, do t’i shkonte kryet. Prandaj i qe nënshtruar diktaturës. Por pasi ka mbaruar diktatura ai ka dalë në anën tjetër të llogores, në llogoren e demokracisë së vërtetë. Njeriu mund të ndërrojë mendimin. Këtë unë e shoh dhe në veprën e tij të fundit “Çështje të marrëzisë”. Aty do të gjeni historinë e marrive të popullit shqiptar.
Kjo luftë po i bëhet Ismail Kadaresë sot për sot, vetëm prej njerëzve të Partisë së Punës së Shqipërisë. Nëse Ismail Kadare ka gabuar, ka gabuar. Por heroizimi nuk është i detyrueshëm për të gjithë njerëzit. Nëse Kadaresë ia marrin për predikim shumë që thotë, duhet kuptuar se ai, e theksoj, predikon demokracinë, lirinë e plotë. Dikur nuk mundej ta bënte. Një shkrimtar është një profet, është një udhëheqës shpirtëror dhe jo udhëheqës pushteti.

Si ju është dukur roli i shtypit në këtë histori?
Shtypi në përgjithësi është një shtyp jodemokrat. Është një turp. Ju gazetarët keni një gabim të madh që shkoni e ngucni aty ku nuk duhet dhe ushqeni. Pse ende nuk jeni formuar me mendimin e lirë demokrat, akoma nuk jeni bërë kundra diktaturës, ju akoma ushqeni diktaturën. Dhe ky është një gabim i madh i mediave shqiptare.


Shekulli

[Traboini]

Spekullantët i vërsulen një ikone


Nga Sami Milloshi

Le ta them që në fillim: debati që provokoi ish-Ministri i Jashtëm, Paskal Milo, kur nxori në skenë një histori private të vajzës së shkrimtarit tonë të madh Ismail Kadare, në thelb nuk ka bërë gjë tjetër, veçse ka nxjerrë në pah një tufë spekullantësh sharlatanë, që mezi presin t'i vërsulen një ikone të gjallë, pra pikërisht Ismail Kadaresë.

Ka nga këta sojlinj, që, meqë citojnë, ta zëmë Max Ëeberin, kujtojnë se u peshon fjala sa Ëeberi. E kanë krejt kot. Mbllaçisin fraza që as vetë nuk ua dinë kuptimin dhe ndyjnë vetveten me pështymat që kërkojnë t'ja hedhin Ismail Kadaresë.
I pari që do të duhej t'i skuqej fytyra nga kjo histori është zoti Milo. Kadare, kur e ka përmendur atë si njeriun që tentoi t'i bënte një rivlerësim figurës së Enver Hoxhës, nuk ia ka zënë emrin me gojë. Milo, në vend që të përballojë si historian, problemin, dhe të na e shkoqisë sepse e ngre lart Enverin, gjurmon në skutat e zeza të ish-Sigurimit të Shtetit dhe na servir sipas variantit të Sigurimit, një Romeo dhe një Zhuljetë.

Historia duket e dhimbshme, por po kaq edhe një manipulim i sofistikuar i sajuar, në ato skuta të zeza që përmenda. Si është e mundur, që zonja Janulla të mos ketë patur guximin t’a botojë letrën që i paska dërguar Komitetit të Nobelit, kundër Ismail Kadaresë, nja dhjetë vjet më parë, por kjo letër botohet, pothuaj, dhjetë vjet me vonesë? Kush e pengoi zonjën ta botojë?

Neshat Tozaj, për shembull, ka shkruar këtu e dhjetë vjet më parë se Ismaili nuk e meriton Çmimin Nobel, se sipas tij, "nuk ka qenë disident". Atëherë, unë vet i jam përgjigjur me një replikë në gazetën "Rilindja Demokratike" dhe, në thelb, kam thënë se e meriton për veprën e tij letrare. Siç edhe po them sot, se e konsideroj si një ikonë të gjallë të letërsisë sonë. Dhe unë nuk jam i vetmi në këtë lloj vlerësimi. Unë, besoj, jam bashkë me qindra e mijëra lexues të Kadaresë, që e kanë për krenari të mburren me emrin e tij, si shkrimtar shqiptar i përmasave botërore.

Cili është "mëkati" që bëri Kadare? E tha, shumë më fuqishëm, atë që ka thënë me dhjetra herë edhe më parë se duhen dënuar krimet e komunizmit dhe se duhen hapur dosjet për personat publikë. Të dyja këto ide, shkaktojnë reaksion të madh tek ata, që, ose i kanë duart të lara me gjak, ose i kanë të përlyera me pisllëk spiunësh. Reaksioni? "Ta shpallim vetë Kadarenë, kriminel të periudhës së komunizmit". Po pse xhanëm?, "Sepse i ka nxirë jetën një djaloshi që dashuronte të bijën, këtu e njëzet vjet më parë". Marrëzi e vërtetë.

Të gjithë ata zelltarë spekulantë, që me një sharlatanizëm të pashoq kërkojnë t'i atribuojnë Kadaresë formatin e një "krimineli komunist", duhet të kuptojnë se ai, megjithë famën e tij si shkrimtar, nuk mundej kurrsesi të jepte urdhëra, që një djalosh i dashuruar pas së bijës së tij, të internohej, të rrihej me grushta në polici, apo t'i jepeshin doza medikamentesh në spitale psikiatrike.

Për një arsye, për dy, ose për më shumë, në atë kohë Kadare si prind, me sa duket, ka menduar se për vajzën e tij, nuk do të ishte mirë të përfundonte ajo lidhje, dhe kaq. Çfarë ka këtu për të vënë kujën? Janë me qindra mijëra prindër në botë edhe sot e kësaj dite, që nuk preferojnë që fëmijtë e tyre t'i përfundojnë disa lidhje të hershme dashurie.

Një miku im Kongresmen, këtu në Amerikë, me tha një ditë se nuk do të dëshironte që vajza e tij të martohej me një Zimbabvean. Pse, e pyeta? Nuk të pëlqen që dhëndri të jetë i zi? "Jo, tha, në asnjë mënyrë, nuk është kjo arsyeja. Arsyeja qëndron gjetkë. E di ti, se jeta mesatare në Zimbabve është 37vjeç?". Jo, i thashë, nuk e di. " Ja, po ta them unë, që është vetëm 37vjeç. Ja kjo është arsyeja, pse unë nuk dua që vajza ime të mbetet e ve pas pesë, gjashtë apo shtatë vjetësh martese". Çfarë t'i thosha unë?, t’a akuzoja si "racist"? Nuk do të kishte kurrfarë kuptimi, ndërsa argumenti i tij, sipas standardeve që ka,të bind.

Ata që i kanë shkatërruar jetën djaloshit Renato janë pikërisht ata policë dhe shefa të policëve që duke shpërdoruar famën e Kadaresë kanë nëpërkëmbur çdo të drejtë. Unë jam i bindur se Kadare në radhë të parë ka qenë i interesuar për vajzen e tij dhe ka dashur t'i gjendet pranë si prind, por kurrsesi nuk mund të ketë qenë dakord, e aq me pak të jetë lumturuar me atë trajtim shtazarak që policia i ka bërë në atë kohë atij djaloshi.

Ta zhvendosesh fajtorin nga fajtori i vërtetë që është policia e shtetit tek një qytetar, ( në rastin konkret shkrimtari ynë i njohur Kadare) që për arsye që i di ai vetë kërkoi ndihmën e policisë, është një pisllëk që duket hapur se ka si qëllim ta fshehë fajtorin e vertetë. Pikërisht atë që ka urdhëruar internimin e Janulles, rrahjen e Renatos, etj, etj. Dhe, për hir të së vërtetës duket se edhe pas 16 vitesh demokraci, fajtorë të tillë ende ndihen të fortë në Shqipëri. Dhe ata duket se janë kaq të aftë sa të përdorin si parzmore edhe ish ministra si Milo, apo analistë që i quajnë "krime të komunizmit" veprat letrare të Kadaresë.

Pse ndihen ata, (kriminelët e vërtetë të komunizmit) të fortë?. Sepse për hir të së vërtetës, ata nuk u dënuan asnjëherë seriozisht, gjatë këtyre viteve të demokracisë. Kjo është e para. Dhe e dyta është se fajtorët e vërtetë të krimeve të kohës së komunizmit, u bënë me flatra në vitin 1997, kur falangat e ushtarëve "të Revolucionit demokratik të vonuar" të Rexhep Qoses, të përzierë me politikanë të tipit të Gjinushit (Shefi Socialdemokrat i Milos, në atë kohë), i vunë zjarrin Shqipërisë me një qëllim shumë "fisnik" dhe me parrullën "duam paret tona", që pastaj degjeneroi në prerjen e kokave të oficerëve të shtetit.

Sulmi ndaj Kadaresë, pikërisht këtë kërkon, ta zhvendosë vëmendjen nga kriminelët e vërtetë tek "kriminelët imagjinarë", paradoksalisht tek vetë Kadareja dhe të tjerë, që i denoncojnë me forcë krimet e komunizmit. Dhe e treta arsye, është se fajtorët e vërtetë të krimeve të komunizmit, tashmë janë të korracuar, nga një sistem drejtësie i kalbur që ka në disa pika maja të tij njerëz të kapur nga Mafia, që mori pushtetin politik më 1997. Këtyre përfaqësuesve të drejtësisë, të kapur nga Mafia, nuk iu intereson të merren ligjërisht me kriminelët e vërtetë, por iu intereson të bëjnë zhurmë me histori periferike, si ajo që për ditë të tëra zhvendos vëmendjen nga krimi dhe kriminaliteti i vërtetë në Shqipëri.

Të qëllosh një ikonë është fare e kollajtë. Por, ta rrëzosh mitin e saj është e vështirë, shumë e vështirë. Këtu nuk bën përjashtim as ikona jonë e gjallë: Shkrimtari i përmasave botërore, Ismail Kadare.

Koha Jone

[Brari]

edhe ki rakip rakip rakipllaraj.. tregohet legen..

thuhet te hapen a mos hapen dosjet.. mirpo del se qenkan te hapura.. per ca rakipa me llaraj mbrapa..

nuk e di ki rakipi i panorames se rames se dikur ppsh-ja sajonte agjenta e denonte njerez kot..

jo po agjente janulla se ka takuar gra te huaja.. etjetj..

ppsh ashtu sajonte per te gjithe ata njerez qe i duhej ti poshteronte sipas rastit..

nuk e di rakipi se dhe femijve te mehmetit i sajuan te tilla insinuata .. e plot e plot te tjereve..

duket qe krahu kanibal.. sic e cfrytzojne janullen per te goditur kadarene kur ai cfaqet si antienverist.. ashtu dhe tani po duke perdorur dosjet enveriste duan ta terheqin kadarene ne stanin e tyre..

jeta private..qofte e kadarese qofte e janulles qofte e greses qofte e renatos nuk duhet cenuar e sidomos me pacavuret qe sajonin operativet apo shefat e kuadrove te komiteteve.. ktu e 30 vite me pare..

tema eshte..

kadare cfaq shqetsim per ringjalljen e enverizmit.. dhe ktu ka te drejte..

janulla ska pse kurdiset nga enveristet kunder kadarese..pik..

kadare ska nevoj te mbrohet nga enveristet.. dhe janulla ska nevoje te hape dosjet per te bijen e kadarese..
kadare e hodhi nje fjale kunder revizionimit qe po i behet enverit e enverizmit..por kjo nuk mjafton..

ai duhet ta coje deri ne fund mendimin e tij e te dali me konkluzione..

e keqja nuk eshte thjesht pse u permend enveri ne peze.. por sepse ne 97-ten enverizmi dolli me kallash e morri pushtet 8 vjet rresht.. dhe tani qe me 3 korrik enverizmi u zbyth provizorisht.. kadareja duhet te mobilizohet qe ai jo vetem te zbythet por te shkoj ne kosh te historise perseri..

Kadareja nuk eshte budalla qe te mos kuptoje se .. aty pran sahatit te tiranes ngjitur me xhamine ka ngritur bunkerin Enveri i Ri.. me i sofistikuar e me i neveritshem se i vjetri.. dhe shum me i rrezikshem..sepse mbrapa enverit te ri.. ed-verit.. nuk jane me kapterra skrapari e terbaci me kapota kineze e ruse era perc e graso artilerie.. por ujqer me armani e miljardare me konto ne bankat e botes.. e me e keqja me njesite guerile kanibale tip causho arapo shytce.. qe me kobure i kan ber zap dhitsat sallak moisi e krejt shtetin..
kadarja pra duhej ta thoshte deri ne fund fjalen..
milua nuk ishte vetem ne peze.. aty ishte krejt byroja..kanibale.. dhe kadarja e di se asnji antar byroje nuk ben qofte nje fënde le me p0r-dhe pa miratimin e sekretarit te pare.. pra shokit ed-ver..
pra eshte edvinua qe mobilizon enveristet nga peza ne decan.. qe tja luaj fene "ati pis 3 korrikut qe na hoqi nga tepsia e florinjte e pushtetit .."..

me nji fjale nuk mjaftojne vec 2 fjale.. o ulu fol o mos fol fare..

Janulle..

te thac mo fol moj vajz..
nuk e dije ti se ne te vegjlit kemi qene e do jemi vec shage byreku ne duart e goxillave?

Ta lem kadarene ta mundi dhe njihere goxillen se ne tjeret skemi fuqi..

por qe ta mundi duhet tja tregojme kush eshte guzilla..sepse po sja treguam ne si popull ja tregon vet guzilla..

mafia eshte munduar ta bleje kadarene..
ja kadar ketu kemi ca vila ne golem.. ne meto skraparollinjte se na i kish lene gjishi trashegim ketu ne plazh..

dhe kadarja e hengri.. bleu vile nen hundet e mafies..dhe tani.. mafia te ve zinxhira ne hunde si tahir bacova arinjve te cirkut..

kadarja e di mire se milua eshte shum i vogel.. ai eshte nje jabanxhi ne tirane .. Goxillat jane te tjere qe u duhet demaskuar fara.. e pastaj dhe milua ndrron fe..po pa se ska me goxilla..

E ai Kadarja duhet ta thote fjalen e tije..

pa doreza..pa ekuivok.. per guxillat enveriste miljardere pran bankes dhe xhamise..


pik..



po kte kriston e varfer ..historianin.. ku do e ken mberthier kta te kupoles qe e kurdisin sa her u duhet..
nuk ka qene burr i keq i ngrati..

gjynaf..
ppsh-ja e trajtonte si qen dikur.. e tani i varfri mbron ppsh.ne..

[Xhuxh Xhumaku]

Tek po bisedoja me një person këtu në Washington, D.C., i cili e njeh mirë Shqipërinënjë na shkruan Jo-Zefi ne njeren ane, një miku im Kongresmen, këtu në Amerikë, me tha një ditë se ... ia pret Sa-Milloshi nga ana tjeter.

Turli lloj sigurimsi, byroisti, propagandisti, lejfenisti e legenisti po na dalin ne gazeta per ceshtje, ne dukje personale, por qe tregojne ne thelb pazotesine e padrejtesine e shtetit, nga ana tjeter shmangjen prej thelbit, te pa-pergjegjesise te kamufluar me akuza e kunderakuza per te "gicilue" njeri-jatrin, ndersa mileti hane gazeta, druajne se po behet qameti,pijne fernet, kafe, duhan, nderkohe ata riciklojne njeri-jatrin, here me ndihmen e grekut, e here me ndihmen e serbit.

[Brari]

nuk e di keta Luan Rama-t si njeri si tjetri pse nuk e Cilesojne vetvehten kur shkruajn..
te hedhim ne fall se po shkruan luan ram diplomato filmologu.. apo luan ram qerreto-polici.. tallonaxhiu..

nejse..


balkan vebi thote:



Sa poshte ka rene katundi!


28 Tetor


Nga Luan Rama

Me siguri që kryeministriështë ndjerë i lehtësuar teksa ka vënë re se pas fjalës që mbajti në Kuvend në një seancë të thirrur për të diskutuar mbi pasuritë e pjesëtarëve të familjes së tij, opinioni publik është “ftuar” ta përqëndrojë vëmendjen në një tjetër temë. Dhe që prej asaj dite, diplomatë e policë, gra e burra, prokurorë e “të persekutuar”, hetereoseksualë e homoseksualë, ish-shkrimtarë e të tjerë që tentojnë të bëhen të tillë, historianë e publicistë, u përfshinë në një “gjyq” publik në qendër të të cilit u vendos, duke shkelur mbi cdo parim human dhe etik, vajza e Ismail Kadaresë, për të cilën nuk mund të vijoj së shkruari më tej pa i shprehur ndjesën time si qytetar thjesht për çka është shkruar në adresë të saj këtu, në mëmëdheun ku ka lindur dhe është rritur.
. Me përjashtim të formës (pasi ndryshe nga gjyqet publikë te Frontit të kohës së komunizmit kur “frontarët” me veprat e udhëheqësit në duar mblidheshin të rreshtuar nëpër sheshet para shtëpive apo vatrave të kulturës, para drejtorive të ndërmarrjeve socialiste ose para zyrave të kooperativave bujqësore, ky më i fundit po zhvillohet nëpër faqet e gazetave), përmbajtja është e njejtë. Me një arrogancë që të bën të trishtohesh cënohet në mënyrë kriminale privatësia e jetës së një njeriu, komentohet publikisht dhe pa asnjë të drejtë gjoja në emër të mbrojtjes së një “dashurie të vrarë” një cerek shekulli më parë, jeta e një zonje, që është vajza e Ismail Kadaresë, por që është edhe nëna e dy fëmijëve, është bashkëshorte dhe grua në familjen e vet, siç cënohet brutalish gjoja në emër të mbrojtjes edhe privatësia e një nëne me emrin Janulla dhe e djalit të saj! Dhe përse e gjitha kjo: sepse Ismail Kadareja, nëpërmjet një interviste, me anë të së cilës rikonfirmonte qëndrimin e vet të njohur për hapjen e dosjeve te komunizmit për të gjithë ata që duan të përfshihen në politikë, shprehu edhe pakënaqësinë që një kryetar partie përmendi në një ceremoni përkujtimore në Pezë emrin e Enver Hoxhës!!!
Unë nuk e di cfarë është thënë në Pezë për Enver Hoxhën dhe madje as që dua ta di. E nëse pas intervistës së Kadaresë nuk do të reagonte Paskal Milo, nuk do ta merrja vesh që përmendja e emrit të Enver Hoxhës në Pezë lidhej me të. Por edhe kjo për mua nuk ka asnjë rëndësi. Ajo që ka rëndësi për mua, dhe besoj edhe për shumëkënd, është të di se cfarë po bëhet në këtë vend për uljen e nivelit të varfërisë, cfarë po bëhet qe jeta e secilit prej nesh te jetë më e sigurt, cfarë po bëhet për të përmirësuar cilësinë e shërbimit shëndetësor, si do të zhduket analfabetizmi më parë se të dëgjojmë të na premtohet se do të lidhet me internet cdo shkolle apo se ne tri vitet e mbetura të qeverisjes së PD do të asfaltohen më shumë rrugë nga sa janë asfaltuar ne 55 vjet, dua të di cfarë po bëhet për të garantuar zgjedhje sipas standardeve europiane, si po luftohet korrupsioni, dua të di se si është e mundur qe me rroga apo dieta të marra duke punuar për UNMIK-un në Kosovë të arrish të zotërosh pasuri që kalojnë mbi një milionë euro e të tjera e të tjera si këto. Për të shmangur vëmendjen e opinionit prej këtyre problemeve për shkak të paaftësisë për t’u përballur me to, mazhoranca e kryeministrit, duke përdorur një rezolutë të Këshillit të Europës për dënimin e krimeve të komunizmit, e “ftoi” opozitën dhe gjithë opinionin në një debat në Kuvendin e të zgjedhurve nga populli. Natyrisht që nuk u bë keq që u inicua ky debat, sado që problemet që rendita më lart e shumë të tjerë të ngjashme me to janë më të rëndësishëm, por u bë shumë keq që ai debat u deformua tërësisht në të kundërtën e frymës së rezolutës së KE-se dhe u fut në qerthullin e dosjeve te bashkëpunëtorëve të ish-Sigurimit të Shtetit, ndërkohë që krimet më të mëdha të komunizmit fshihen në të tjera dosje; u hoq dorë nga diskutimi i krimeve të komunizmit si pushtet totalitar dhe u rrudh gjithçka në çfarë ka mbetur ende pa zbuluar nga pjesa okulte e atij pushteti.
Dhe kështu, mbi të gjitha këto, na u bë kryetemë “dashuria” që Kadareja i paska vrarë të bijës dhe internimi që ai i paska bërë në atë kohë Janullës dhe djalit të saj...
Xhorxh Bernard Shou i ndante njerëzit në tri grupime apo në tri kategori: në përfolësit, të cilët vijnë dhe shkojnë me shumicë në këtë botë si në një panair kotësie; në zbatuesit, të cilët janë të dobishëm për shoqërinë; dhe në mendimtarët, që janë të domosdoshëm, sepse shpjegojnë realitetin dhe bëhen promotorë të ndryshimit të tij.
Arratisja prej një problemi parimor në një cështje private është as më shumë e as më pak, por një parodi tallëse dhe po aq fyese për opinionin. Mënyra se si u trajtua problemi e degradoi të gjithën në nivelin e përfolësve, për sa kohë që flasin me “sikur” dhe për “ndodhi” që i kanë me të dëgjuar, duke e shkëputur “ngjarjen” nga koha dhe nga psikologjia e kohës kur ka ndodhur dhe pa sjellë për referencë qoftë edhe një dokument të vetëm.
Pak kohë pas përmbysjes së regjimit komunist, kur punoja gazetar në “Zërin e Popullit” kam pasur mundësinë ta disponoj dhe ta njoh dosjen “Janulla”. Dikush ma solli për ta përdorur apo thënë ndryshe për ta botuar. Ishte koha kur armiqësia ndaj Kadaresë qe e ndezur dhe ndonjë “i inatosur” që nuk arriti ta zinte shkrimtarin teksa “arratisej” po përpiqej të hakmerrej “post factum”, nxitur edhe prej mbështetjes që Kadare nga Parisi i jepte opozitës së parë postkomuniste në Shqipëri. Për të thënë të vërtetën, nuk është se kisha ndonjë dashamirësi specifike ndaj Kadaresë sado që drejtuesit e Partisë Socialiste kishin dhënë porosi që me Kadarenë të ishim të kujdesshëm dhe të mos botonim në gazetë shkrime kundër tij edhe pse ai nuk rreshtte së foluri kundër nesh. Mirëpo e vërteta e dosjes nuk ofronte asnjë mundësi që të penalizonte Kadarenë. Ndaj dominoi vetëdija për të mos cënuar askënd, dhe në rastin konkret për të mos cënuar as vajzën e Kadaresë, as Janullën dhe të birin e saj në privatësinë e tyre. Sepse ja çfarë ndodh: publikohet këto dite në një prej gazetave një faksimile e vendimit të komisionit te internimit dhe dëbimit ku bëhet fjalë e komentohet morali i Janullës, e cila përflitet se “karakterizohet si femër me qëndrim të keq moral”, se qënka marrë me dy shoferë hungarezë, se ka “ushtruar profesionin e kurvërisë kundrejt shpërblimit si dhe ka përdorur shtëpinë e saj për këtë qëllim” etj. Po si mundet të mbërrihet deri këtu?! Dhe çfarë mbrojtjeje i bëhet Renatos kur i jepet mundësia të lexojë të tilla gjëra për nënën e vet?! E duke iu referuar motivacionit të sipërcituar, cili prind do të pranonte ta çonte vajzën nuse në një shtëpi ku kurvërohej me para. Ndaj nuk mendoj se ata që i janë referuar Janullës e kanë bërë këtë nga dhimbja apo dashuria për të.
Në ka një gjë të shenjtë e të pacënueshme në shoqëritë e hapura demokratike është jeta private e cila përkufizohet në termin “PRIVACY”. Pa menduar se po them ndonjë gjë të panjohur e ndjej nevojen te shpjegoj se në këtë koncept përfshihen jeta në familje, lidhjet e dashurisë, sëmundshmëria dhe testamentet. Duke gjykuar nga kjo konstante universale e botës së qytetëruar, edhe sikur të pranojmë për një moment si të vërtetë malin e krimeve qe i atribuohen Kadaresë, askush tjetër nuk ka të drejtë të prekë në këtë zonë pervec viktimës. Duan të merren me Kadarenë, me veprën apo me mendimet dhe gjykimet e tij publike dhe politike? Nuk ma do mendja që pengon gjë. Dhe nuk është se nuk ka në veprën apo qendrimet publike të Kadaresë teza apo episode, qëndrime apo mendime që pranojnë diskutim. Por kjo është krejt tjetër gjë nga subjekti me Janullën apo djalin e saj fatkeq, është krejtësisht tjetër gjë nga prapavajtja tek “dashuria” e vajzës së Kadaresë.
Në vlerësimin tim e konsideroj përgjegjshmëri angazhimin intelektual dhe qytetar në debate të dobishme qoftë edhe kur e vërteta “prek” personalitete të shquar të jetës politike e shoqërore, të botes së kulturës dhe shkencës në vend. Përgjegjësitë e tyre të dokumentuara nuk ka pse të mos rivlerësohen në fokusin e vizioneve qytetare dhe europeiste. Ndaj dhe shumë herët jam shprehur dhe kam insistuar për hapjen e dosjeve të “mëkatarëve” që duan të jenë bartës të atributeve të përfaqësimit publik dhe politik. E kur shprehem në këtë mënyrë nuk përjashtoj as vetë Kadarenë. Mirëpo, ndërsa Kadareja fliste për hapje dosjesh dhe shprehte zemërimin që qe permendur në Pezë Enver Hoxha, të tjerë iu: kthyen “prit se ti je ai që vrave dashurinë e vajzës tënde me djalin e Janullës e hajde na jep pak llogari që i internove ata” e të tilla gjëra që nuk lidheshin asgjëkundi. Dhe për t’ia rritur rytbenë debatit një miku im bëri edhe një ftesë publike nëse përbën apo jo ai “rast” shembull të krimit komunist!?
Krimet e kohës së komunizmit vërtet kanë si emërues të përbashkët komunizmin, por ato krime kanë persona përgjegjës individë konkretë në dosjet e të cilëve gjen prova të veprimeve të dënueshme edhe nga vetë ligjet e kohës së komunizmit. Por nuk mund të mos evidentoj këtu faktin se ka qënë në praktikën e regjimit totalitar që kur nuk ia dilte ose kur nuk i leverdiste të shembte politikisht permes dosjeve të rëndësisë parësore një personalitet politik a publik, vinte ne lëvizje mekanizmin e dosjeve ordinere. Për të mos u zgjatur ne këtë teme pasi ajo meriton një trajtesë të veçantë, mund të them se e njejta praktikë është ndjekur edhe me vetë Kadarenë. Edhe për rastin të cilit i referohemi unë do të përshendesja cilindo që ofron qoftë edhe një fjalë të vetme nga dosja “Janulla” që të provojë fajësinë e zotit Kadare. Sepse vendimi për internimin nuk është prove kundër Kadaresë. Ai është një akt administrative mes mijëra të tillëve me anë të të cilëve janë internuar mijëra vete, jo të gjithë për motive politike. Dikush mund të thotë se a ka dokument më të mirë se vetë Janulla dhe i biri që e pësuan? Pa hyrë në komente e konteste për logjikën e pyetjes që parashtrova, ata që na u shfaqën aq të dhembshur për çka pësuar Janulla dhe Renato le t’u ofrojnë “viktimave” të krimit komunist mundësinë të njihen me dosjen dhe të kërkojnë zgjidhje ligjore për cfarë përmban ajo. Fjalët, komentet, vajtimet e përgjerimet jo vetëm nuk e ngushëllojnë Janullën me të birin, por ua lëndojnë më shumë plagët teksa përdoren për konsum politik, madje i poshtërojnë duke u bërë publike elementë të privatësisë së tyre që është prone vetëm e tyre.
Sipas parimit të njohur të historizmit një dukuri apo një ngjarje nuk mund të gjykohet e shkëputur nga koha kur ka ndodhur. Jo në fillimvitet 1980, por as sot pas 25 vjetësh unë nuk jam në gjendje të them se si do të reagonte cilido nga ata që qajnë për Janullën nëse do të gjendeshin vetë përballë situatës që është gjendur Kadareja në atë kohë. Nuk dua të bëj hamendësime se voluntarizmi është gjithashtu i dëmshëm për të gjykuar apo komentuar një fakt apo një ngjarje, por nuk besoj se do të ishin kaq tolerantë dhe kaq paqësorë sa na janë prezantuar në rastin për të cilin po flasim. Gjithsesi për ta e jo vetëm për ta dua të hap një parantezë.
Nëse këtë subjekt do t’ia bëje të njohur një gazetari sado pak të përgjegjshëm për misionin e profesionit të tij në cilindo vend demokratik, ai, jam i bindur që do të pyeste pak a shumë se cfarë do një i tretë në këtë mes? Vajza e Kadaresë ka jetën e saj. Ajo nuk ka shqetësuar askën dhe askush nuk ka të drejtë t’i kujtojë asaj një “dashuri” të vrarë apo një gabim a mëkat qoftë nga koha e adoleshencës apo qoftë edhe më vonë. Ajo është bashkëshorte e një qytetari me të cilin ka krijuar familje dhe askush nuk ka pse hyn mes tyre qoftë edhe për shkak të dashurisë ndaj Janullës. Vajza e Ismail Kadaresë është nëna e dy fëmijëve dhe askush nuk ka të drejtë t’ua përgojojë atyre fëmijëve nënën që u ka dhënë jetë. Ndaj, për të gjitha sa thashë, edhe sikur ato që janë shkruar të jenë të vërteta, është e pafalshme, është e turpshme e madje është e dënueshme të preken e të përfliten.
Vetë Ismail Kadare para 20 vjetësh ka shkruar dhe botuar një novelë për atë ngjarje, e cila mbyllet me keto fjali: “Ajo hodhi një hap të madh emancipues. Ishte emancipimi i saj. i saj dhe i epokës” Mirëpo me sa duket, Kadareja me gjithë vullnetin e mirë të prindit dhe të shkrimtarit që në këtë rast është e pamundur t’i ndash, ose ka qenë larg realitetit dhe nuk e ka përfytyruar se shoqëria shqiptare nuk del dot prej thashethemit, ose dhëntë zoti shoqëria shqiptare vërtet e pat hedhur që atëherë këtë hap emancipimi, por individë të vecantë duan të na rikthejnë sërish prapa.
“Fantazmë llafazane, pa zbrit nga ai ledh!” ka shkruar poeti vite e vite më parë. Se “…më kanë lodhur më shumë, besomëni, ca fjalë/ Se kjo peshë e neveritshme gjarpërinjsh…”.
A është rasti Janulla një nga krimet e komunizmit? Në gjykimin tim bazuar në dokumentat dhe faktet që di, guxoj të them nuk është. Se po të vlerësonim si krim të komunizmit një rast juridikisht të klasifikuar dhe konsideruar si cështje ordinere, nuk e di se cfarë do të thonin në këtë rast ata dhjetëra e qindra të pafajshëm që u vranë e pushkatuan pa faj apo të tjetër që u gjymtuan burgjeve e kampeve të përqendrimit dhe që nuk patën mundësinë as t’i shkruajnë Enver Hoxhës apo Ramiz Alisë dhe as që mund të mendonin se do t’i mbronte një juriste në aparatin e Presidiumit të Kuvendit Popullor!

“ - Sa poshtë ka rënë katundi, pat thënë në vitet gjashtëdhjetë prof. Aleks Buda kur vuri re se në ribotimin e “Album-it” të Nolit botuesi gjysmëvargun “në Galile” e shpjegonte me “duhet të jetë fjala për Galileo Galilein”. Po se cfarë lidhjeje kishte Galileo Galilei i Rilindjes Europiane me “në Galile”, vendin e udhëtimit të fundmë të Krishtit dy mijë vjet më parë, këtë vetëm ai i “katundit atje poshtë mund ta dinte”.

[Xhuxh Xhumaku]

Kadarja nuk eshte aq i sinçerte as edhe naiv sa te nguci gretha.

Ai flet ne momente te atilla qe sikur duan te thone se "jom ene una", edhe duke u perpjekur si "neutral", te behet president anti-havelian ne nje vend anti-njeri!

Politika, edhe hapja e dosjeve nuk duan dhe nuk kane nevoje te marrin doren te Kadarja.

Hapja e dosjeve (aq e si kane mbetur) hapen me vullnet politik, e tashti eshte e mundur, pasi nuk u be dot ne '92-96, ndrysh ato do ti rrine kombit tone si shpata e Damokleut, e do te vihen ne sherbim sa te njeres apo tjetres pale per fushate elektorale.

Mjaft u shty ajo loje e ndyre - hapja e lejon qelbin te dale e rjedhe natyrshem, heq infeksionin, gris tisin e erret te se kaluares te palavdishme te enverizmit, lehteson shpirtrat - per ata qe Perendia u ka dhene shpirt.

Kamardarja nuk eshte ndare nga makina e vjeter qe kishte per shofer Enverin.