ARSIMI !! Suksesi i dështimit...

[Humdinger]

Suksesi i dështimit


Nga Besjan PESHA

Ministri i Arsimit, pa asnjë rezultat të matshëm, çuditërisht vazhdon të konsiderohet si më “i suksesshmi” i qeverisë. Ndoshta sepse ka bërë shumë pak investime në shkollat e zonave rurale? Ah, për këtë duhet të jenë sonduar patjetër nxënësit e atyre shkollave të cilët ose bëjnë mësim në pyll, ose ecin me kilometra të tëra ditë për ditë për të vajtur e ardhur nga shkolla...Ndoshta ministri ka sukses sepse të tjera u thanë - e të tjera u bënë për liberalizimin e teksteve shkollore (duke liberalizuar vetëm 30 % te tyre) ? Për këtë besoj se janë sonduar të gjitha shtëpitë botuese që po ulërijnë me sa kanë në kokë, por gënjeshtra mbisundon tingujt e tjerë...
Duhet të jetë me siguri më “i suksesshmi” sepse të tjera u thanë – e të tjera u bënë, me maturantët nëpërmjet Guidës së Maturës Shtetërore.. Ose- ose me siguri, sepse nuk ka siguruar ende stafet e duhura pedagogjike për shkollat super të mbushura dhe as që ka ndërmend të marrë ndonjë masë për konviktet studentore... Mund të jetë “i suksesshëm” edhe ngaqë është jo i ndjeshëm ndaj mendimit të studentëve... Suksesi i tij është i pallogaritshëm nëse shkon dhe i pyet të gjithë maturantët e çorientuar dhe studentët e mbetur në mes të katër rrugëve, me një super-tarifë për të paguar përpara e një qira shtëpie të pallogaritur mbi supe...
Jo se është hera e parë që kjo ndodh. Edukimi i lartë gjithnjë ka qenë maja e Everestit për shqiptarët. Vit për vit skenat e prindërve dhe maturantëve që përplasen në kangjellat e një fakulteti apo Ministrisë së Arsimit kanë qenë të pashmangshme e gati- gati janë kthyer në normalitet, aq sa kur ky numër nuk është më i madh dhe i egër, zyrtarët fillojnë të argumentojnë se as nuk e kanë hiç të drejtën për të kërkuar çka është e drejta e tyre e pamohueshme.
Këtë vit me aplikimin e maturës shtetërore e gjithë makina propagandistike e qeverisë na garantoi se kjo nuk do të ndodhte më. Epokës së zarfeve dhe radhëve mbas kangjellave u kishte ardhur fundi, sepse kryeministri me ministrin arsimdhënës do t’u siguronte edukim të lartë 95 % të maturantëve shqiptarë. Gjithashtu u premtua me të madhe se futja e koeficientëve në llogaritjen e pikëve do të siguronte profilizimin më të mirë të maturantëve dhe rritjen e cilësisë së studentëve nëpër auditoret shqiptare.
Ajo që ndodhi në realitet edhe në këtë rast, ishte shumë larg sajesës kryeministrore. Përsëri përpara kangjellave të fakulteteve me qindra të rinj e prindër pritën edhe këtë vit me shpresën se viza e hekurt ndarëse midis fituesve dhe humbësve do të ulej sadopak, e do t’u lejonte të edukoheshin më mirë. Përsëri u hap thashethemi famëkeq se disa pedagogë për disa mijëra euro mund të të ndryshonin renditjen në listë e të ta kthenin buzëqeshjen e humbur pa kokëçarje. Përsëri me qindra të rinj u mblodhën përpara Ministrisë së Arsimit duke kërkuar të drejtën e vjedhur prej ministrit e specialistëve të tij si rrjedhojë e keqllogaritjes të koeficientëve.
Përsëri ministri i suksesshëm na tha se pranimet në shkollat e larta po shkojnë si jo më mirë dhe se ato pak zëra që protestojnë e kontestojnë, s’janë veç qurravitje humbësish, të cilët nuk meritojnë aspak vëmendjen e opinionit. Përsëri maturantët u dëshpëruan, sistemi u dorëzua përpara babëzisë politike, dekanët u ndanë mes tyre si të suksesshëm e të korruptuar. Përsëri e njëjta situatë, i njëjti skenar i shëmtuar, vetëm se kësaj radhe aktorët janë të tjerë si edhe kanë ndryshuar disa skena nga seriali i mërzitshëm e i përvitshëm.
Edhe këtë vit ministria dështoi, por bashkë me ministrinë dështuam të gjithë ne. Si fillim ata që çirren rrugëve apo në media për një sistem më të mirë arsimor. Më pas ata që tentojnë të shesin studime krahasuese me frymë perëndimore për t’i bërë shqiptarët më të ditur. Dështuan partitë politike, dështoi Berisha e Rama, Lëvizja Mjaft, e gjithë shoqëria civile. Dështuam sepse përsëri sistemi është i korruptuar e do të prodhojë korrupsion. Meritokracia nuk u fut dot së bashku me maturantët nëpër fakultete e si rrjedhojë, as ka për të dalë prej fakultetit mbas katër vitesh. Nëse kjo lojë do të vazhdojë edhe disa vjet, fëmijët tanë do të edukohen edhe më keq nga të keqedukuarit e sotëm, e atëherë nuk do të ketë më fare shpresë për sistemin tonë arsimor. Andaj, duhet të luftojmë më shumë për arsimin tonë, sepse ai nuk është aspak në duar të sigurta… aspak. I vetmi njeri që nuk dështoi në të gjithë këtë skemë dominosh është ministri i Arsimit. Ai vazhdon të mbetet i suksesshëm…



30/09/2006

Shekulli

KATEGORIA: Analiza