Perëndia e humbur shqiptare, -Maat!

[Hyj-Njeriu]

Te gjitha gjerat e mira, -ne gjuhen shqipe, per t'u dalluar nga te keqijat shnderrojne shkronjen e pare prirese "B" ne "M" transformimi B=M ndodhe ekskluzivisht te shqiptaret, -per te dalluar te keqen nga e mira; te dobishmen nga e padobishmja, -ne shprehjet dhe emrat qe fillojne me B/M.
Keshtu ne vend te bletes [biias] kemi miiza. Bubez e padobishme dhe e merzitshme, andaj ne fjalet ku takojme ciftin "mb" esenca eshte asnjanese dhe [?] nuk i jep kuptim kualitativ te shprehjes.

Te me falesh baptisto qe do te dal perseri kunder, e duke shpresuar qe sdo irritohesh sikur te ka pickuar arza po them qe bias e miz per mendimin tim skane ate lidhje qe do tu japesh.

Miz = mi-z
z tregon per mendimin tim z(h)urmen , insektet bejne zzzz
rrenja eshte mi...
mi nuk eshte gje tjeter vecse im(t) pra e vogel e imet,miz = gje e vogel,imet zhurmuese
ma-dh, ma-kro,ma-l ,ma-se e fjale te tjera shqip apo te huaja me rrenje shqip ,tregojne dicka te madhe,njesi te madhe.
mi-kro,mi-u, mi-z,mi-shkonj,mi-j, im-t tregojne dicka te vogel,njesi te vogel....ka ngelur ne shqip si forma i/e im-et
vete fjala mije tregon ndarjen me te vogel ekzistuese te atehershme ,duke qene se ne logjiken e vjeter 1 ishte e madhja 2 ishte ndarje ne njesi me te vogla,tre akoma me te vogla e keshtu me radhe
mije dmth ndarje shume e vogel ,milion apo mijon e mijard tregon kalimin j-l

Kurse blet nga bilia apo bija,bijat - bilat-blet
Vete fjala bij-bil-bir sepse bij tregon shumesin e meshkujve dhe femrave,bij-te dhe bij-at vjen nga bi qe do te thote lindje,jete,dalje,ngritje,dhenie,shtim e njekohesisht,renie,vdekje,goditje,pakesim etj
Gjithe filozofia e jetes dhe vdekjes eshte permbledhur tek fjala bi,pra vete dialektika e shprehur me nje fjale. Ku ka lindje ka vdekje,ku ka ngritje ka renie.... Popull gjenial i yni,keshtu duket.
Po me siguri vjen nga greqishtja bios ,per kenaqesine e 700 milion europianeve.

Pastaj nga bi vjen bir e pastaj burr,-i biri u be burr-
nga bir vjen fjala latine vir thjesht kalimi banal b-v,vir-burr-mashkull nga vir vjen virtus-virtyt qe do te thote burreri apo burrni ... Njeri i virtytshem= Burrnin e celikt te Fishtes.

[Baptist]

Te me falesh baptisto qe do te dal perseri kunder, e duke shpresuar qe sdo irritohesh sikur te ka pickuar arza po them qe bias e miz per mendimin tim skane ate lidhje qe do tu japesh.

Miz = mi-z
z tregon per mendimin tim z(h)urmen , insektet bejne zzzz
rrenja eshte mi...
mi nuk eshte gje tjeter vecse im(t) pra e vogel e imet,miz = gje e vogel,imet zhurmuese
ma-dh, ma-kro,ma-l ,ma-se e fjale te tjera shqip apo te huaja me rrenje shqip ,tregojne dicka te madhe,njesi te madhe.
mi-kro,mi-u, mi-z,mi-shkonj,mi-j, im-t tregojne dicka te vogel,njesi te vogel....ka ngelur ne shqip si forma i/e im-et
vete fjala mije tregon ndarjen me te vogel ekzistuese te atehershme ,duke qene se ne logjiken e vjeter 1 ishte e madhja 2 ishte ndarje ne njesi me te vogla,tre akoma me te vogla e keshtu me radhe
mije dmth ndarje shume e vogel ,milion apo mijon e mijard tregon kalimin j-l

Kurse blet nga bilia apo bija,bijat - bilat-blet
Vete fjala bij-bil-bir sepse bij tregon shumesin e meshkujve dhe femrave,bij-te dhe bij-at vjen nga bi qe do te thote lindje,jete,dalje,ngritje,dhenie,shtim e njekohesisht,renie,vdekje,goditje,pakesim etj
Gjithe filozofia e jetes dhe vdekjes eshte permbledhur tek fjala bi,pra vete dialektika e shprehur me nje fjale. Ku ka lindje ka vdekje,ku ka ngritje ka renie.... Popull gjenial i yni,keshtu duket.
Po me siguri vjen nga greqishtja bios ,per kenaqesine e 700 milion europianeve.

Pastaj nga bi vjen bir e pastaj burr,-i biri u be burr-
nga bir vjen fjala latine vir thjesht kalimi banal b-v,vir-burr-mashkull nga vir vjen virtus-virtyt qe do te thote burreri apo burrni ... Njeri i virtytshem= Burrnin e celikt te Fishtes.

Edhe shprehja mëz; maz perfundon me zzzzz
Sipas kesaj qe po thua, kjo po tregoikah se edhe mezat jane insekte qe bejne ate zhurmen zzzzzzzzz...

Rrenja nuk eshte "mi" por nje paraardhese e "bi" sepse bleta ben 'bëz' e jo 'mëz'.
Meqenese eshte fjale teper intergrale trajtimi i saj mund te behet vetem brenda bashkesise se vet. Vlera fonike e saj nuk merret prasysh kur behet fjale per te njejten fonologji qe krijon nje bashkesi tjeter fjalesh. Korelacioni i ketyre nyjeve eshte i jashtem si te bashkesite e ndara qe formojne nje vecanti te perbashket.

Natyrisht se te nyja logjike [mi] ne format inverze te saj [im] kemi te bejme me [imtesi~m/ra] kuptimore.

Ato qe kam thene aty i kam dhene per perdorim ne "safe mode" pertej atyre nuk shkohet pa rene ne konflikt te konstrukcioneve te bashkesive qe i permenda. Plus faktori periudhe dhe vendosja e tyre ne periudhe te sakte kohore historike.

Ma-; Mas; Masz; [mas(z)r-, (madh) : (mar-) ]; {Ma~v/f} Madh-; Madhth; Math -shumica jane latinizma pavaresisht pse nyja nuk eshte.


Artikulimi "m:" eshte tjeter gje, sidomos kur hapet nga zanorja A. Ajo behet rritese, ekspanduese zgjeruese perfshirese etj. Inverzioni i se ciles ben te kunderten e plote te saj por duhet t'i shtohet terminuesi H nga para, per ta dalluar nga forma permbledhese qe ka inverzioni i saj paster qe kuptimish nuk formon nocion zhberes por perfshires, rrethues, permbledhes tubues, rrethues (ekompasues) per dallim nga ajo qe kerkon H dhe jep kuptimin gllaberues te asaj qe hapet me A. Ndersa kur hapet nga zanorja I ajo maifeston qenesine e ckadoje siper asgjese. Inverzioni i se ciles jep te shnderuarit te zjellurit i deckaje ne kufi te ckadose siper asgjese. Fjaleformimi [thërrimë] tregon pos asaj edhe nje kualitet shtese, mprehtesine therese te veprimit sipas foljes. Kur hapet nga U e shnderron ne dicka te nderbotshme te thelle ose thelluese (grope e thellesuar konave ose konvekse pa dallim). Kur hapet nga Y e ben ne te qene ikese ose te debu~ar/eshme,... etj...

~ Si [mi] si [bi] se jashtmi sinjalizojne kelysher; te vegjlit; zogjte; pjellen e nje homoetati ~
Keshtu "bi" shnderrohet ne nocion te qenies, qenesise.

Por ne gjuhen shqipe kemi nxjerre nje shprehje pak me te fuqishme qe nuk i perket asnje bashkesie qe sot tingellon "qënë" te perfituar me parashtesen pytese vetore te foljes [le], {kë le~}, [kle~;kje~] per te perfunduar si: qe~n-i/e ;me neutralen qënë; por qe nuk perfshine jeten ose ndonje proces!

Tjerat jane te kuptueshme...

[Hyj-Njeriu]

Ok dalim nje sekonde nga tema meqe me duket shume interesante e shpresoj qe moderatoret te kuptojne.
Tek 'ma' jemi dakort, tregon madhesine duke qene se 'a' tregon pergjithesisht veprimin qe ndikon ne nje menyre a tjetren ne rritje ,meqe 'a' eshte zanore e fuqishme, vepruese,zgjeruese,asgjesuese etj si tek ha,baj,marr, sa etj
Lidhet me pasthirrmen aaa qe tregon levizje,energji.

'e' tregon pergjithesisht reflektimin,ngadalesine,bashkimin,shkrirjen,konsol idimin si tek ment(dje),pres, me,se(pse),nge(ngadale),qet e ketu mbase mund te futet edhe k(j)e(me qene),pra pse perfitoi kjo ne shqip qenesine,ekzistencen,meqe ekzistenca lidhet me shume me dicka te konsoliduar,te qete sesa me dicka aktive,duke qene se aktivja perben ndryshim e jo qenesi.
Lidhet me pasthirrmen eeee qe tregon nxitje per reflektim

Kurse 'i' per te cilen jemi ne kontrast, per mendimin tim tregon ndermjetesi te 'e'-se dhe 'a'-se e shume popuj te prapambetur nga pikepamja gjuhesore/tingullore nuk e kane fare. Anglishtja psh a=ej i=aj e=i,tregon per mendimin tim kete pozite ndermjetese te i-se

Prandaj shume veprime qe bashkojne reflektimin me energjine ne shqip kane i-ne, rri-arrij,qi(per kete kemi debatuar,po une i qendroj mendimit tim),shtri,gris,m-bi-n - bi-e,pi, si etj Nderkaq ajo qe me beri te mendoj per 'i' qe ka lidhje me vogelsine eshte pasthirrma iiii e cila tregon gjeresisht dicka te vogel shpeshhere te keqe.
Pra mi-tregon gje e vogel shpeshhere te keqe,te shpifur.

Sigurisht qe edhe logjika e mi- si prodhuese mund te qendroje,por e shoh me shume ne aspektin pronor si tek fjala im-e (mi-a italisht)

Dal ne perfundimin se Fjala Miz e ka zgjidhjen tek z-ja,duke qene se per mua qendron si mi-(im ne kuptimin pronor,pjell apo kelysh si i thua ti) ashtu edhe mi- (im-t ne kuptimin i vogel).
Nese z-ja nuk eshte ne radhe te pare z(h)urm ,zukatje,z-eri/zani atehere fjala miz me duket e padeshifrueshme.

Per ato qe thashe mbi 'a' 'e' 'i' ndihme te madhe na japin Sa?(aktive) Se-pse (shpjeguese), Si?+si-c (pakuptueshmeri aktive+shpjegim perserites apo aktiv)

Megjithese mund te jete edhe anasjelltas nga kendveshtrimi dialektik qe e-ja eshte ndermjetese midis a-se dhe i-se,ma-dh mi-imet,vogel e me-s,i madh- i vogel reflektimi,logjika e- qendron ne mes.

[Baptist]

"Fshehtesia" burimore e kuptimit e tingujve eshte ne mimikrine gjestikuluese te shqiptimit e jo ne vet tingullin.

"B" eshte analoge me "M", -me nje dallim te vogel ne mimikrine gjestikuluese qe B-ja eshte shperthyese, sherben per gjera pak me te theksuara thjeshte me plozive me te sforcuara, ose thjeshte met e forta.

Shprehja "vullkan" pavaresisht ngaterresave latine une mendoj se vjen nga nyja "bu~"; ku sic kam cekur me heret zanorja "u" tregon thellesine, qe me kete rast pershkruan nocionin 'vullkan i ri' mrekullisht. Si "shperthim i thelle" pra "nga thellesite". Ndersa forma "vullkan" me teper i pergjigjet nje "vjellje" ekzistuese te 'llaves" pra nje vulkani tashme te shperthyer e te harruar shperthimi. Kete e perkrah edhe shprehja Bu-rim, qe do te thote shperthim (+r) = i vazhdueshem uji nga thellesite.

Pra nuk eshte zanorja A ajo qe i jep kuptimim e krijimit rrites te vetvetishem gjithperfshires bashktingllores gjegjese por interaksioni i saj gjestikulues me bashktinglloren paraprirese. (Ne nje shkrim kam hedhur hipotezen se gjuha sonore, zanore, pra foljore eshte shpikje e shoqerise peshkatare, qe vjen si rezulat i reduktimit ekstrem te gjestikulimit fizik i komunikimit gjate ketij procesi).
*
Rrokja MA eshte ngjarje e vetishme per dallim nga BA, qe eshte e sforcuar, e shkaktuar dhe tregon se prapa saj ndodhet nje force shkaktare.
Keshtu "mi" tregon per qenie sui generis te imeta, e te vetlindura, per dallim nga "bi" per te cilat eshte mesuar se i gjeneron Ama. Pra, ne esence nuk ka dallim sepse shprehja e mocme per "bi-jat" kur nuk u dihej shkaku ishte gjithashtu "mija".

Zanorja nuk ka kuptim te pavarur. Prandaj ta ngaterrosh "ba" me "ha" eshte gabim i madh sepse "ha" merr kuptimin nga H qe eshte X. Dhe kuptimin cfarosje zdukje asgjesim etj, ia jep aspirativi H e jo zanorja A. Keshtu X ne reaksion me U jep kuptimin [hu(mb)i]; hupi = s'gjindet me "mbi siperfaqe", "e leshoi toka", "u shfaqos", "?u shperfaq" (! mos e ngaterro me "sh(ç)faros"), - keshtu kemi "hu-mneren"; -e care qe thellohet deri ne H, pra qe nuk mund t'ia dish thellesine etj.

Tutje pra kemi shrehjen 1. Ha; 2. Ngrane; 3. hanger; ku shprehja (3) eshte konservim i (1 dhe 2) nga ciftezimi: [ha+ngrane] qe perputhet mrekullisht me ang., hunger (hangër) nga pyetja inverze "a je me hanger" ne mungese te nocionit adekuat "[h]uri" per "a ke uri" qe me kombininmin e te dyjave rezulton ne sintagmen: "are you hungry". -"I feel hunger", literalisht do te thote "po ndi[*] me hanger" duke reflektuar keshtu nocionin "uri" e cila eshte vetem shprehje figurative e abstrakcionit "humnere". Pra shprehja "uri" eshte me e re se "ha" dhe "ngrane" dhe u formua e pavarur nga shprehja ekuivalente veriore "unte" per shkak te sintagmes se pyetsores "a je ..." kundrejte "a ke..." qe per mendimin tim eshte largim i sforcuar nga ndikimi i sintagmave te gjuheve, greke ose latine dhe qe eshte gabim logjik. Nuk mund te pyesesh "a ke" per dicka qe te mungon per te marrur pergjegjen pozitive, sepse te pergjegjurit e kesaj pyetje shkakton negacion te negacionit. Dhe nocionit uri i jep kualitet fizik, qe e faktorizon ate, duke perfituar pastaj si te logjkshme edhe shprehjen: "me ka kap/zene urija", gje qe nuk perdoret ne veri sepse ai thote "jam unetuar" qe pershkruan gjendje vetanake, e vetshkaktuar, e jo pesim nga dicka e trete.

Pra, te mos zgjatemi eshte bashktingllorja ajo qe predestinon kuptimin perfundimtar te zanores percjellese e jo e kunderta. (sa per te ta hequr marakun me duhet te ta perkujtoj se ne alfabetet e para fonetike nuk kishte zanore dhe se zerimi i bashktinglloreve ishte i lire ose i paralogjikueshem).

Prandaj "mi" e "bi" tregojne qenesit e vegjel ne bashkesite e fjaleve qe ato formojne.
*
"kje" e spjegova qarte cka eshte dhe nenvizova se eshte shume me e re, sepse "kje" nuk e ka kuptimin "me qene" por "qëni" (e shkuar); qe; ke; ishte pra...
Prandaj ne ate pasus ke bluar kotesisht gjera qe ishin dhe jane qartesuar qe para dhe kotesisht i referohesh simbolit "i" per tingullin qe ka, sepse ajo (shkronje) per shume kohe ne histori, simbolin e kishte "e" . Keshtu Melissa behet Milita duke dhene derivatet: militia deri te milicia (ushtar te rendit qytetar). Qe duke iu shtuar pjesa polis+militia perfitoi neologjizmin "policia" sepse militia duke u shkputur nga kuptimi i rrenjes humbi edhe kuptimin e forces se rendit te bashkesise keshtu u desh ti kthehej ajo me ane te fjales polis.
*
Ndersa me "mi" "im" [geg., am/em], ia ke fute edheme kot, sepse kjo (vetore/pronore) nuk i takon bashkesise se fjaleve emerore per te cilat po diskutonim dhe nuk hyn fare ne analize, me qe kjo pos tjerash qe nga fillimi shenohej me simbolin: I =aj; dhe kemi [i+m] = "aj+m", e invertuar [ja+m]; Ne kohe me te reja, -per ta dalluar nga "jam", formen "im" ne veri "em" qe u shkurtua nga "jem" [j(a)em]. Sepse ne vise tjera ngeli e pa invertuar si "maj" duke u transformuar brutalisht ne "mu"; i/e mu-ja(e)/ve = im~i/e, ~ja; por qe per dallim nuk permban, gjinoren sepse gjinoren ia dhuron nyja e perparme "i mu" resp., "e mu". etj etj etj
*
Fjalet qe fillojne me "z" mund te jene me shumice fjaleformime me artikullin sllav "za" sepse fjalet origjinale shqipe me kete shkronje ne fakt origjinojne nga "s" e jo nga "z".
Psh: Zabari =per bar (ilac); zabe = per be, per te lidhur; zagar = per gare/ndjekje; zadrime = anes/rrenze ose me sakte, per Dri, diku pergjate rruges qe shpie per ne Dri; zagushi/a = per gushe; zanafille = per ne fill;...
*
Per "sa", "se", "si", serish ke bere nje leshim. Sepse ato mund te kene hyre me si nyje A; E; I; te cilave u shtohet nga nje (s)forcues perpara, e qe eshte gjithesesi "s" ne rastet kur nuk perdoret si negacion. Ketu drejtshkrimi ka bere nje leshim, sepse ne te gjitha fjalet ku S perdoret si mohues duhet vene apostrof si shenje dallimi nga rasti kur perdoret si mjet sfrocues gje qe nuk respektohet, bie fjala psh., "smire" nuk shkruhet me apostrof edhepse "s" aty perdoret qartas si negacion i te mires.

Grupi (a; e; i;) jane nyje sado qe "a" e ka humbur kete kualitet ne mungese te resteve te perdorimimit dhe ambivalences gjinore qe ajo shpreh ne te shumten e rasteve.
Keshtu: sA(w) -eshte "pa"; "e parapare", "e pare".
Keshtu: sI(khw) - eshte "shih"; "shiko" pra ne perspektive qe duhet inokuluar.
Keshtu: sE(kh) - eshte "sheh"; qe shihet ne vazhdim, pra ke pare dhe sheh nderlidhjen me shih te pyetjes, me sheh te argumentimit.

Por te mos harrojme krahinoren "qysh" sepse "si" ne veri duke ruajtur zanoren "y" te syrit dhuron shprehjen e stabilizuar ne formen: "qy(sh)?" e qe eshte ekuivalent i plote i pyetsores "si?".
*
Kuriozitet: shpreja "gjithesesi" ka kuptimin "qindth (se)-ja te (si)-have."
ndersa "gjithqysh" qe eshte reduktuar nga "gjithe-se-qysh" eshte ekuivalent i te pares me dallim se permban formen "qysh" per "si" qe sic thame kane per baze "syrin", ne kete varg qe nderlidhet me "sy" eshte padyshim edhe shprehja synoj (qe gjithesesi duhet te jete nje neologizem i letrareve verior) prej noj+sy perdryshe fjala do te ishte "syvëj" [vej +sy].
*

qe e-ja eshte ndermjetese midis a-se dhe i-se,ma-dh mi-imet,vogel e me-s,i madh- i vogel reflektimi,logjika e- qendron ne mes.

Me kete mund te pajtohemi gjithesesi, - "e" mundeson kalimin nga "a" ne "i" por jo edhe anasjelltas, "i" mund te kaloje ne "a" pa ndermjetsimin e "e", ndersa ne "u" me ndermjetesimin e "y". Por te gjitha keto kushtezohen nga bashktinglloret shoqeruese dhe natyra e tyre moduluese.

Tjeter eshte kalimi u>o>a qe mund ta ndjekim permes gjuhes etrure...

[Hyj-Njeriu]

Faktikisht ne gjykimin mbi zanoret e kam fjalen per fjalet antike per ato qe vijne thjesht nga pasthirrmat e nga tingujt parore,tingujt e 'bebeve',tingujt instiktive e 'a' eshte tingulli i bere per bebet. Pastaj ne fjalet njerrokeshe kane rendesine e tyre,rendesi qe bie sapo fjala ka dy zanore...Kur kemi 2 zanore kembimi i vendit apo modifikimi i zanoreve eshte i shpeshte prandaj edhe ne shkrimin e vjeter mbahej vetem bashketingellorja.
Por fjalet me dy zanore jane fjale me te reja ato me 3 akoma me te reja e me me shume se 3 jane
gati gjithmone bashkime fjalesh.

Per kete arsye mendoj se zanoret qe japin pasthirrmat me antike mund te merren ne konsiderate 'aaaa' mbi te gjitha....

h faktikisht eshte tingull qe tregon lodhje,mundim,frymemarrje te shpeshte,pra qe shkakton 'ndryshime'....Kur nje aktivitet e ben njeriun te nxjerre hhh te shpeshta atehere ka ndodhur dicka aktive,shkaterrim apo ndertim ekskluzivisht fizik e prandaj mendoj qe kur lidhet me zanore te ndryshme jane pikerisht zanoret qe tregojne se ku drejtohej kjo pune fizike,ky shkaterrim apo ndertim .
H-a e pare ne kete prizem lidh nje 'lodhje' H me zanoren A qe tregon aktivitet zgjerues asgjesues etj.... Ha tregon deshiren e femijes per te ngrene..Femija i uritur, qe qan pra bie pre e tingullit te lodhjes H kerkon zgjerim (ushqimi eshte ne fakt zgjerim duke asgjesuar) , kerkon A.
Po keshtu mund te bejme arsyetim per ha-p ,pra zgjerim,hapesire por ketu duhet interpretuar edhe 'p'
Besoj se te gjitha fjalet njerrokeshe qe kane tingullin H si fjalehapese mund te shpjegohen me H tingulli i veprimit qe sjell lodhje fizike,vela e anijes dhe zanorja timoni....po keshtu normalisht pasthirrmat ah,oh,yh,uh ....

Kurse hu faktikisht eshte pasthirrme largesie e kush hup eshte larg....

Per bu jam dakort,fjala bu-rim ,bu-z(z=zani,zhurma edhe pse ti nuk e njeh si tonin tingullin z) ,bu-cet,bu-cele,bu-m... une jam cik i prirur ti shoh te lidhura me pasthirrmat e me zhurmat e natyres fjalet e para te shqiptarit ... B- jep ate qe ke shpjeguar shume mire ti dhe U-ja e drejton B- meqe u-ja eshte ,grope,ure,carje,thellim pra lidhet me keto lloj veprimesh... vete fjala uj-ul duhet te reflektoje kete logjike...
Megjithese nese avull vjen nga a-bu-ll(ku gjejme formen BU) mund te gjejme ndoshta kalimin ne (a)vull-kan,po kjo mbase eshte thjeshte nje gabim viziv si pasoje e ngjashmerise se madhe te vull(voll) me avull....vjell i pershtatet shume mire vullkanit,me shume apo qe e perfshin nxjerrjen e avullit ne versionin (a)vull-kan.

Per im -e pranoj qe ja futa pordhes kot fare,me ngaterroi mi-a e italishtes... shpjegimi tend si lekundet as presja,im vjen qartesisht nga jam. Por gjithsesi ne kerkojme nje mi-im te tregoje kelysh mbase krijimi i formes im humbet ne kohe. Fakti qe e zoteron italishtja si mi-a tregon per vjetersine e formes im. Ne kete rast meqe fjala miz duhet te jete shume antike ne krahasim me im-ja atehere forma mi-imt mund te kete qene forma baze,pra gje e vogel zhurmuese... Fakti i lidhjes se mi- me vetelindjen eshte shume i logjikshem,por ketu jemi ne medyshje se cfare donin te thonin te paret me miz,qe eshte qenie e vogel e bezdishme apo e vetelindur ,pra automatikisht me riprodhim te shpejte.

Per pjesen tjeter do jap ndonje mendim prej dashamiresi te prejardhjes natyrore te shqipes sapo te kem ca kohe e nerva.

[Zëu_s]

transformimi B=M ndodhe ekskluzivisht te shqiptaret

dhe anasjelltas M=B ... sepse shum nga shqiptaret marimanges i thone barimange ... origjinali duhet te jete mar(i/u/on)mange, ndoshta

zanafille = per ne fill

sa per artikullin sllav "za" qe ka depertuar disi ne gjuhen tone ke te drejt, por "zanafillen" rianalizoje edhe nje here se asht shqip dhe nuk ka te beje me artikullin sllav "za" (per), por perbehet nga dy fjale shqipe, ajo "zane" (zëne/zërë) dhe "fill" (fije, fillim), do te thot ashtu diçka si "aty ku ka zënë fije" apo "aty ka zënë te filloj", ma mer mendja mua ...

[Zëu_s]

Duke i hallakatur keto sende me rroplloj diçka ... a mundet te jete e mundur qe emri Maat te jete zanafilla e emrit Mother/Mutter/Mater/Moter ???

[xfiles]

Pergjigja e Baptist ndaj Zeu_s.

dhe anasjelltas M=B ... sepse shum nga shqiptaret marimanges i thone barimange ... origjinali duhet te jete mar(i/u/on)mange, ndoshta

Normalisht, ne fakt une ke kisha fjalen per M=B sepse M ne shqipe eshte me e vjeter se B. Nese kam perdorur fjalen permutacion nuk ka lidhje renditja nese jo atehere e kam renditur gabimisht. Me kohe pasurohet me B dhe ne shume fjale hyn si cift. Klasifikimi i tyre eshte pune e rende dhe kerkon kohe por gjeneralisht kemi tri raste:

1. kur B i bashkangjitet M-es ekzistuese ne fjale duke tentuar ta eliminoje ate, por siduket nuk arrine dhe vetem e shnderron ne cift obligativ shqiptues.
[Per mua mbetet mister ta zeme se si doli fjala "narth" nga fjala "bardh", se fjala "bardh" jam 100% se burimisht ishte "marth", te kete kaluar valle permes ngaterreses se alfabeteve greke e latine, ku gr., v=(ni) nderkohe kur B, qe tani kishte zevendesuar M, permes latinishtes te kete kaluar B->V lat., e cila duke ngjare me simbolin 'ni' te greqishtes me vone u lexua 'n' prej ku kjo shprehje ngurtesoi ne formen narth, nerth, nirthta, duke qene se nuk arrinte te tingllonte pelqyeshem vartha ose virtha, shqiptaret e mocem paragjykuan dhe vendosen ta lexojne si "ni", keshtu e sjellim edhe nje here kete shprehje te origjina barth=narth per te abstahuar te ftohtit, prej ku ngeli "narth".]

Keshtu Maata na derivohet edhe si Bardha. Kjo zonje e rende i ka dhuruar shqipes aq shume fjale e shprehje atributesh te derivuara nga emri i saj se eshte e pamundur te mblidhen te gjitha. Ja se edhe folja "mbledh" duhet te jete e lidhur me te dhe me bleten e saj.

2. kur M eshte artikull qe i bashkangjitet fjales ekzistuese qe fillon me B si te fjala "m-bare" rrenja e se ciles eshte shume e vjeter (nje nder me te rendesishmet e identitetit tone kombtar te periudhes pas-permbysjes se II-te). -bar- ne perdorimin e cekur burimisht do te thote "drejte"; tutje "mbare" do te thote 'ne balans'; "lidhur ne rend te pakeputur". Ne shume raste reflekton edhe kuptimin edhe figuracioin "thurur". Por ky rast serish tenton ta eliminoje B duke dhene m:are

3. Me iku nga mendja. Ndonjehere tjeter...

Marimanga duhet te jete emer i ri i koheve shume me te reja qe kushedi pse e ka zevendesuar emrin e vjeter. Sigurisht per shkak te ndonje homonimie me nje fjale tjeter te rendesishme qe ia ngateronte kuptimin. (Ketu duhet pak koncentrim )Andaj mund te jete emer i perbere ne te cilin pjesa e dyte "manga" mund te kete lidhje me rrjeten. Keshtu arrijme ndoshta te kuptimi baze i fjales "mangesi". E qe do te thote cope e thurur e pakryer, pjese e cila asnjehere nuk mund te perbej nje teresi me vete. E la mangut del se ka kuptimin "e la pa mange" per dallim nga shprehja "te pa kryer" sepse keto gjera s'mund te kene krye por menge. Keshtu keto gjera te pakryera ne realitet duhet quajtur gjera te pa mange.

Nuk me ka rene te degjoj se marimanga quhet barimange me vesh deri sot por kjo nuk perjashtohet fare sepse sic thash M ka evoluuar ne B. Por kur jemi te fjala marimange, duhet te lete lidhje me rastin (2) ku cifti i mveshur leshon shkronjen B neshtu nga forma m'banimange ne kete reduktuar ne marimange. problemi eshte te defiohet nese pjesa e pare e korruptuar e emerit origioi nga mbaroi apo nga m'bani=m'beri. Keshtu, mang~/meng~; mong~; mung~; jane ne fakt dicka mangut copes, shtesa te cilat ne vete jane gjysmake dhe kurre nuk perbejne teresi, por pa te cilat megjithate nje cope e dhene nuk mund te quhet e kryer. Jam e bindur se duhet te ekzistoje ndonje perralle apo legjende per ndonje grua, nuse, apo priceshe, qe thur vetem menge dhe kurre nuk arrine te permbaroje nje rrobe te kryer.

sa per artikullin sllav "za" qe ka depertuar disi ne gjuhen tone ke te drejt, por "zanafillen" rianalizoje edhe nje here se asht shqip dhe nuk ka te beje me artikullin sllav "za" (per), por perbehet nga dy fjale shqipe, ajo "zane" (zëne/zërë) dhe "fill" (fije, fillim), do te thot ashtu diçka si "aty ku ka zënë fije" apo "aty ka zënë te filloj", ma mer mendja mua ...

Ke te drejte. Shprehja zanafille mund te mos i takoje ketij grupi, sepse duhet te jete shprehje e re letrare. Une i graha pak makinalisht me fjalor ne dore. Vertete fjala mund te ndahet ne dy pjese kryesore shqipe: zane - dhe - fill. Ne kuptimin "(ku) zen fillin". Por per ta bere / deshmuar pjesen e pare te fjales si shprehje shqipe duhet argumetuar perse shprehja zamke eshte huajtur nga shqipja ne serbishte dhe jo anasjelltas.

Fakti se shqiptaret e veriut qe jane ne kontakt me itenziv me sllavet nuk e perdorin me kete shprehje (zamke) tregon saktesisht te kunderten e asaj qe do te mendonte dikush, kjo eshte faktikisht shenje e qarte se shprehja zamke eshte fjale shqipe te cilen shqiptaret e veriut e hoqen nga perdorimi pikerisht pse ua kishin tehuajtur sllavet.

Pershendetje.

[Zëu_s]

Faleminderit xfiles qe solle pergjegjien e Baptistit ... e pashe para dy-tre diteve qe e kishin perjashtuar.

Kam disa pyetje lidhur me pergjegjien, por do te pres deri sa te vije ai perseri ... nese vjen perseri ... sepse perjashto sot e perjashto neser, dikur i behet secit e tepert dhe nuk durohet ma, apo jo.

[alibaba]

Per mua mbetet mister ta zeme se si doli fjala "narth" nga fjala "bardh", se fjala "bardh" jam 100% se burimisht ishte "marth", te kete kaluar valle permes ngaterreses se alfabeteve greke e latine,

Nga fjala "Narth" e ka prejardhjen edhe fjala angleze "North", sepse në veri njeriu nerth.