Puls

[yjori]

Herë herë

Herë herë,
në ag sheh dikë
tek u hedh ujë
e fshin pastaj
sytë e përgjumur
të makinës

Dritaret e shtëpive
shohin atë ëndërr
me përbindësh,
po nuk lëvizin dot,
ngrirë në brymë,
pastaj ngrihen
të trembura
e shtriqen

Sqep i kishës
çuket në kokë
krimbin, e vret,
dhe ua ndan
të vegjëlve
që e hanë tok

Vigani
vë kurorën,
e nuk di më
ç`të bëjë,
të rrijë
a të shkoje

Herë herë,
shtëpitë shtrihen
mbi asfalt
si dele pas kullote,
Sytë e njerëzve,
fshehur
pas syzeve
të diellit,
nuk i trembin,
ripërtypin hije
e koten

Fallus i kishës
zbutet e varet
përgjumësh,
pas seksit
me qiellin

Gjigandi gri
Tutet të vijë

Herë herë,
darkave,
çatitë pinë
hënën si birrë
e vjellin rrugëve
hije të dehurish
që tunden

Grykë e kishës
gromësin pastaj
tinguj këmbanash

Arapi
bën kujdes
kur ecën
se mos shkelë
padashur
gastaret e reve

Herë herë,
kur më teket,
marr çatinë në krahë
e dal në shesh,
herë kërmill,
herë breshkë,
me mure, fasada,
pasqyra, binjakë,
themele e maska

Në kishën pranë,
dikush mban kryqin,
qiejt, fatin, vdes,
ngjallet prapë,
bën kujdes për ne,
mishin poshtë,
mëkatarët

Kurse djallit
aq i bën nëse
u shkrua apo jo
kjo vjershë...

[yjori]

Këmbët e zbathura të farëhedhësit

Gjurma që mbolli këtë rrugë ish zbathur,
Rrudhë kish qenë më parë në ballë të këmbës,
që s`dinte pse ish bërë derisa u tund nga peshë
e valles për të shkuar tutje, nga vrull i prehjes
qiejve lidhur, varur , për jetë të tëra qenies

Sytë e farëhedhësit as farën s`kishin parë,
bebëzën, shkëndijën që s`dinte pse ish bërë,
derisa në terr u drodh n`afsh kur pa çka ndriti,
humnera qiejsh e botë pa fund, të tjerë si ai,
e nisi kështu vallen, hapin, brazdën e dritës

[yjori]

Diku

Qerosi pa vetulla, me sytë rrumbull pa dritë në bebëz,
pret të erret, vesh cohën e bardhë pa xhepa të hënës
e më shfaqet papritur në ëndërr. Shtangem, dua të klith,
po nuk mundem. Hesht e kam frikë mos ndoshta jam ai,
Më shkelin putra, këmbë të zbathura, mbytem në vesë,
djersë, nuk marr dot frymë deri sa vdes e pres të rilind

Diku, në një botë rrugë, ku çdo hap më sjell më pranë,
rrugë e pafund që nga çdo hap zbukurohet më shumë,
rrugë për tek ajo dritë që lindi sytë për të e për t`u parë,
në tjetrin shohim vdekjen, veten, t`parën e t`fundit fjalë,
tjetri je ti, veç ti e di kush jam, veç ti më do vërtet, ndaj
s`më lë të t`prek nëse nuk di në jam zgjuar a në gjumë

[yjori]

Vëlla e shok
që nuk të njoh
Mik e baba
që s`të kam parë

Më duhej të takoja
të vdekur e të gjallë
për të të gjetur

N`atë varg të gjatë
i fundit do ishe,
i fundit fare

E varet nga kahu
nëse je Adami
apo njeriu i parë
që do ketë flatra

[yjori]

Flutur, ëngjëll a diell

Pluhurin e artë të krahëve
më le në gishta e shkove

Xixave të tjera të natës,
Yjeve, zjarreve,
akoma pa ditur se

Miliona vjet e vjetër
është dritë e të parëve,
veç flakë që të djeg
ajo çka ndezin njerëzit

[yjori]

Verbër

U deshëm e s`ditëm çfarë,
Verbër thithën sytë
sisat e pamjes

Këlyshët e saj qemë,
Të tjetrit, bishës që na ndjek,
që jemi vetë

Kafshuam, puthëm, lëpimë,
e s`ditëm çfarë,
Urinë shuam me flakë

Flakë nxorëm nga goja,
Kuçedra, joker, shqiponja,
me dy koka

Që na pinë, na tretën,
Që i premë e ia ngjitëm
njëri tjetrit....

[RaPSouL]

Me fal qe nderhyj ne kete teme , po vetem desha te te uroj per poezit e bukura dhe suksese ne te ardhmen.

Gjith te mirat.

[yjori]

Thithkat e më poshtë

Çurkë e pikës ngriu,
u bë thithkë,
Pastaj prapë e u bënë dy,
Pasqyra, binjakë e maska

Ish shi ?
Ra ar ?
Arra ?
Kot tok?

Ç`pikë kulloi mbi mish,
e la n`ato rrathë kaf
vullkanë qumështi?

Më poshtë plagë e tharë
e gjarpërit, litarit të prerë,
boshtit që lidh kohën

Vrima të zeza që thithin,
nxjerrin natën, botën,
bebëza mbushur yje,
sy që tjetrin s`shohin dot...