Puls

[yjori]

Borë...
Po pudroset prapë
kjo putanë plakë

[yjori]

Përtej pulsit

Vëre gishtin aty ku ndodh,
Në tëmth
ose në puls
Midis dy rrahjeve
heshtje...
Njeriu është bota,
Bota plot me njerëz

E ndërsa qëron qepën
të djegin sytë,
I hoqe të gjitha shtresat?
Teshat, lëkurën,kockat,palcën?
Hiq tani edhe djegien,
Shkul qepallat, sytë, pamjen,
Fshij mendimin e fundit,
Hekuros trurin,
Pastro xhamat...

As zjarr, as tym
As hi, as gjurmë, asgjë...
Vizë e drejtë në ekran,
Hipur në linje si shtrigë në fshesë
kërcen shpirti yt direkt në anën tjetër,
Takohemi atje pra,
Përtej pulsit,
Më prit apo të pres
në prag si derë....

[yjori]

Ëndërr e ligë

Urë në tru,
Kaloj në hemisferën tjetër,
Veri apo jug?
Zogjtë janë mekur
në mes asgjëja, brumë
hiçi, marramendje,
Këmbët shkëmb nuk prekin,
veç baltë, moçal e llum

Premë pemët,
Rrënuam shtëpitë,
nuk ka më vend,
Shtyhemi...

Plot bota,
1 m² për person,
Lindin miliona
në sekondë,
Bien në uje
nga presioni,
Kafshët i hëngrëm,
S`ka mbetur gjallesë
veç insekte
e ca larva në det,
Edhe nën ujë
jetojnë njerëz

Kanibalizëm,
me ha të lutem
ose të ha...

Ëndërr e ligë,
murosur në kurmin tim,
Përgjumem në valët e saj,
Kush është rrjedhë e kush burim?
Kush do na zgjojë vallë?

Harqet lagen nga ujërat,
E lashtë kjo urë, tundet
nën thundra kuajsh,
hapa të huajsh,
gjithfarë fjalësh,
ninullash...

Ështe ajo Rozafa, apo jam unë?
Gjinjtë e gurëve pimë,
Kush është themel e kush godinë?
Kush foshnje e kush mur?
Rrëzohemi në gjumë
e kalojmë në anën tjetër
këmbëlagur,
pa zhurmë...

[yjori]

Kujtimi yt

Kujtimi yt kryqëzon tani
pingulen time

Jam në këmbë,
Cigaren në buzë,
Ti shtrirë,
Cigare e pirë,
Prush mbi hi

Ja edhe pak
e do dergjem dhe unë
në kuti,
Do thyejmë kryqin
e do luajmë me cingla
përsëri

Në mes të reve
pret një rrufe
urdhërin tënd
që të kapë shkopin
si qen

Atëhere do vij,
Linjë paralele që pritet
në pafundësi,
Do më presësh besoj
në stacionin që vetëm ti e di

[yjori]

Ujë tjetër në pus

Piktura që paske bërë mbrëmë nuk është tharë akoma,
E bukur është, ndonëse nuk kuptoj asgjë,
Hm, art modern? Nejse.

Më ke bërë dhe mua,
Ja kështu siç isha e siç jam,
Ndoshta ke shkruar edhe datën e vdekjes diku,
Thjesht një shifër midis 1 dhe 31, 2040-50,
Sa luftëra do kemi deri atëhere? Sa Enverë?

Kafenë e bëj vetë, natyrë e qetë,
Sikur ta pinim bashkë
Po ti nuk pi, as nuk ha,
(Thotë Mohameti të paktën)

Eh, është ca heret për mendime të tilla,
Ç`të bëj? Po të tjeret ç`bëjne?
Asgjë të re. Zgjohen. Vrasin. Hanë . Pinë.
Të ndez televizorin me një fjalë

Reklama paste dhëmbësh,
Na duhen gjëra të bardha,
Ashtu siç të duhet ty telajoja
e syve tanë, e këtij agu,
ku shkarravite planin e asaj që ndodh

Apo të zeza, bojë flokësh si nata,
që ti rrufite për të mos fjetur,
Ndërsa gjysmë e botës flinte
lëvizje kuajt e gjumit,
Luaje shah me anën tjetër

Fundi nuk më duket larg,
Ndonjë i krisur, ca bomba,
Shah mat!

E ç`të shkruash në ditë si këto?
Brenda është ftohtë,
Fjalët ngrijnë në kokë,
Në çdo çast ndonjë idiot
mund të hedhë në erë botën

Na duhet një gjuhë e re,
Në këte u përfol gjithçka,
Çdo gjë u shkrua, u tha,
Ndërtojmë Babelin prapë,
me plehëra

2.

Mbylli perdet mike
e ngrohmë me frymë,
Janë kohë epike
me zjarr e me tym

Përshkomë si filli gjilpërën
e qendismë qefinin me delfinë,
me dafinë, thinjë e shtrimë
mbi ndonjë kodër, detin përkundër,
veriun, shkumën në buzë, bregun në sy,
grahmën e valës, frymës

Lagmë si lot, më njom rrënjët,
varkën që tundet, brinjët,
hidhmë, pritmë,
Shtrat, arkë, baticë,
E ftohtë është prapë
shkumë e gjinjve...

Rrjetë ujërash, i arti peshk
mbuluar qepallave të nyjes,
Bebëzat në breg, shtrirë dritës,
kalvarit të valëve, ditëve që venë,
Qefin i shkumes mbulon atë që fshihet,
Qiejt e pjekur e petalet e rënë
dherave te hijes

Fjalët humbën kuptimin,
Në mëdyshje dridhen mendimet,
Tela harpe nën gishtat e tjetrit,
Kafsha që po kulloste deri atëhere qetë,
me kokën ulur e jelet e rëna mbi ballë,
papritur hungëriu e nisi të vraponte shpejt

Ç`erë nuhati vallë? Apo ish tërmet?
Arsyeja u lëkund gjatë, pastaj u shemb
me zhurmë e tym,
Mes tymit e zhurmës u gremisëm të dy,
Na zunë në rrjete, na prunë prapë,
Aty ku qemë e do jemi,
në tejanë...

Ditën e gjygjit të fundit,
(Apo do jetë natë, agim, muzg?),
do na rrjeshtojnë varg në fushë.
Do dalë shefi i madh në krye
me listë në dorë,
Do lexojë numrat,
Ne në gjunjë

Do thërrasin emrat,
Do të përgjigjen “Këtu!”
Cjepërit nga deshët do i ndajnë
e do i nisin per rrugë,
Do jemi në të njëjtën tufë,
Në librin tim shkruar ti,
në tëndin unë...

3.

U fol
për dashurinë,
jetën,
lirinë

Prangë është fjala,
Vrimë në ujë,
Labirinth tingujsh
gjuhëshumë

Për çfarë ke nevojë?
Gjumë? Harresë?Zhurmë?
Shokë në turmë?
Cergë unazash, gishtash, thonjsh,
symbyllash, tendë qepallash
të arapit pranë, skllavit të së panjohurës,
tjetrit mënjanë?...

Vëre kokën në gjoks të çastit,
E ndjen frymëmarrjen, rrahjen, rrjedhën?
Fryme, gjak qe vjen e ikën,
ashtu si unë,
ashtu si ti

Nuk shkon e ikën më thua,
por shkon e vjen,
Kahu është ndryshe,
Akrep në rreth

Flas përçart,
Majtas është djathtas,
Përpara prapa,
Poshtë është lart,
Zoti djall

“Ç`thua aman?”
Më sheh e qesh,
Det i paanë
E ne si peshq

Fllad i çastit më ngjeth,
Dridhem si gjeth, fëshfërij
një fjalë tjetër
përsëri

“Vështirë të kuptosh
atë që thuhet”,
më pëshpërin në vesh
një i shurdhër

Jap e marr me veten
të njëjtin puls,
Shi që mbush
me tjetër ujë
këtë pus...

[yjori]

Jerm i lirisë

Jerm është liria,
akull të ftohtë gishtat që përçart
prekën në kapakun për të verbër të prangave
urdhërin për t`u hedhur prej zgripit

Hapur rrjetë e qiellit,
Nga dritaret kërcejne të dashurit, bota,
Ç`ka mbetet fluturon o digjet

Sheh veten nga sipër
Ashtu si shiu shiun, Zoti të tijin,
E ngjitja shuan ngadalë fjalët, hijet,
Poshtë tretet në tym mendimi,
“Dha shpirt!”- thonë ushtaret e thyejnë kërcet,
Perdja griset , ngrihen të vdekurit,
Vihen rradhë para në dy rrjeshta si barazim,
Gjithësi dhe hiç, ADN e të kundërtave,
Gërshet jetësh, x e y , yang e yin

Përtej parajsës, perëndisë, Big Bang-ut
rrëmujës, dogmave, dashurisë, unit,
Fle në një djep të vogël padija, shuarja,
e paqëna, liria...

[yjori]

Pik

Pjekur jam, gati për të rënë,
e nëse nuk vjen askush e më këput
(Si një fik te madh të zi degëve të ulta
me tul lëngëzuar nga rrezet e bark të kuq,
ku vallzon një fëmijë prej zjarri flakë të pakuptueshme,
ngjizur me thëngjij yjesh nga shkëndijë endacake
që mbars me dritëshpirt botët e frutin)
do çahem , përgjakem, rrëgjohem si plagë
enjtur nga nektar i së pathënës , buzë e tharë
e atyre që ngjitën Himalajën e nuk zbritën prapë

Është mund i ëmbël peshë e vetes
varur në fill, duke pritur dorën e shtegtarit
që rastësisht a jo mes kokrrave të zgjedh,
Bukë e mish ulur në sofër të gjuhës, mëndjes,
si fjalë e pabërë, akoma syth në kohëfillim
e më parë akoma, ngashnjim i farës së hedhur
nga duar të tjera djerrinave të pashkelura,
ku nga gërmadhë e reve kulloi tymi, ngriu, u tret,
shkriu dheun, u bë baltë, u mbush me frymë,
u harlis në pemë, kërceu degë më degë,
zbriti, u ngrit në këmbë e nisi të ecë

Shumë shkuan udhës e pak u ndalën,
për të kthyer kokën, për të parë ç`lanë pas,
shkuan e humbën në horizont si djersë rrudhës,
kaluan pranë, përhumbur jehonës së hapave,
u zvogëluan tutje derisa u zhytën ngadalë
në prehër të tokes, det dheu me peshq kockash
dhe valë këmbësh e ishuj rrënjësh që mbajnë
këtë pemë, nën hijen e së cilës gjethet pëshpërijnë
të ardhmen, kohëfundin, tjetërsinë, majin

Ngriji sytë e shikomë si fërgëlloj në pritje
të asaj që duhet apo thjesht ndodh, hije
që dridhet në zheg, ku rruga tundet si urë
honeve të horizonteve, gjinjve të lehonës
që mbushen nga lëng i bardhe i heshtjes,
thithka që mbushin gojën e hapur të kërthiut
të përfjetur degëve të krahëve, vezë në fole
që çahet, hapet e derdh jashtë fillesën, fjalën,
mbarsur nga shkëndijë endacake, fëmijë zjarri,
hije e pakuptueshme që me flakët hedh valle

[yjori]

Atdheu

Dëgjoj tek flitet për atdheun,
këtë copë imagjinare buke,
kafshuar nga gjuha shumëgojëshe
e më vjen të puth...

Ç`fjalë është kjo?
Tingull i mbytur i buzëve,
apo krismë e pushkës a kollës?

Atdheu është kudo,
Kudo mbaj mishin në krahë,
kokën mbi supe,
mendimet, zhurmën,
kockat, trurin, miqtë, të tjerët,
A më mbajne ata mua si rruga turmen

Ç`gjuhë flasin të vdekurit?
Anglisht në parajse?
Po në skëterrë?
Atdheu lëviz shpejt,
Atdheu ringjallet, vdes,
Shqiptar, grek apo kinez

Duhen lëruar tokat me spirancë,
zgjidhur kuajt në lëmë,
kafshët ripërtypëse në mencë,
Katror është atdheu, 105 gradë,
dyqan i mbyllur kur flemë,
kater horizonte si qeli,
i rrumbullt nga hëna,
pikë në hartë,
kur shuhet dielli, i zi,
pulson në gji, njeri,
ha,pi, zgjohet, fle,
plak, fëmijë,
une e ti

Ra përdhe e puthi tokën
nuk dinte se ku kishte kokën

[yjori]

Gazetë e qiellit

Dallëndyshe qarkojnë rreze,
Gazetë resh që lexohet pak,
Engjëjt bëjne muzikë dhe qeshin,
Të shenjtët luajnë me demonët shah

Lajmet e çastit direkt nga fronti,
Ca shkojnë matanë, ca vijnë këndej
Dikush merr frymë për herë të fundit,
martohen, vriten, një tjetër pjell

Pyetje e përgjigje zhveshur në ring,
Përleshje, e kotë na duket, e ngjyrave,
Më të shumtën i ziu mund të bardhin,
po edhe nganjëherë i bardhi të zinë

Përpara sulmojnë verbër ushtarët,
Foshnjet që akoma nuk shohin dot,
që dëgjojnë në jetë për herë të parë,
të parat fjalë e urdhëra pikërisht sot

Kush është mbreti, nuk e di askush,
Në male fshehur vetëm thonë rri,
Nuk ha, nuk pi, as nuk fle gjumë,
përpos kur dërgon ndonjë të tijin

Shkruesi kotet mbi rrjeshtat e fatit,
Mbesim pezull me frymën ndër buzë,
Dimë vetëm ç`ka ndodhur më parë,
Po nuk dimë çfarë do ndodhë në fund

Tymi i asaj që digjet u ngrit, u bë re,
mbushur me shiun e ëmbël të mallit,
Fletët e bardha dhe të pafaj si lutje
presin të shkruhen nga zoti a djalli

Presim dhe ne të zgjohet rrëfyesi,
të na tregojë vazhdimin e ngjarjes,
Ndoshta flemë të lodhur nga tymi,
sjellë me vete nga mjergull e largët

E kur ditë e re të vijë me zhurmë
do hapim sytë e do shohim tjetrin,
Do habitemi: “Po ti qenke si unë!”,
E nuk dihet në do qajme a qeshim..

[yjori]

21

Ata hodhën rrjetën në te djathtë,
Na nxorën, njëqindepesëdhjetëetre,
Prisje në breg të vinte barka,
Zjarrin ndezur, bukë dhe peshk

Zhveshur jam e më vjen turp,
E di kush je e s`të flas në emër,
Akoma sundoj mbi këtë trup,
po vjen koha kur e bën një tjetër

Kur të hap sytë do jesh aty,
duke pritur i bardhë si rrezja,
E do shkojmë bashkë të dy
Zogj të rinj, sapodalë nga veza