Letra Drejtuar Filemonit!

[ABIGAIL]

Dëgjova dikë, një njeri që dinte shumë dhe të respektueshëm, i cili thonte se kuptimi leksikor i fjalës "ambicie" dhe "tregohem ambicioz" (në trajtat greke të tyre) nuk përkthehen në asnjë gjuhë.

Sille tjetrin tek ambicia. Thuaji se mundet. Ndihmoje të hapë krahët e tij të vegjël. Asnjë shqiponjë nuk lind me dy metra krahë...
Kemi përbrenda, në një gjendje letargjie, një frymë heroizmi, njerëzore dhe ambicioze.
A është e mundur pra që dikush të mos bëjë absolutisht asgjë?
Ndoshta mendon se mundi i harxhuar për të mësuar është më i madh se frytet që do të japë?
Është gabim. Askush nuk ka të drejtë që ta shuajë flakën e papërfillshme që merr një fije e hollë pambuku. Sa pore ka trupi i njeriut? Duhet të ketë shumë, jashtëzakonisht shumë. Qesh pse u mbyll njëri? Dhjetë? Mijëra? A harrove krejt që nëse mbyllen të gjithë do të vijë vdekja?

Nuk marrim asgjë nga ata prej të cilëve s'presim asgjë. Gëzoje vëllanë tënd për diçka të vogël që mund të bëjë. Shtrëngoi dorën dhe thuaji:
- Bravo i dashur. Zoti të bekoftë.

Folëm për veprën. E besuam dhe u lutëm. Si prototipe patëm kishën e parë.
Një Pal, një Tit. Por ja që nuk deshëm të mbetemi tek e fshehta e madhe e suksesit të madh. Pali diti që para se të fillonte një punë, të zgjidhte bashkëpunëtorë pikërisht për atë punë.
Diti të lutej, dhe Fryma e Shenjtë e udhëhiqte gjithmonë.


.................................................. .......

[ABIGAIL]

Çdo vepër e madhe dhe e fuqishme nëse nuk i takon kishës, sigurisht që dalëngadalë do të bjerë në duart e pasardhësve, të cilët kushedi seç soj njerëzish frymorë do të jenë, ose në duart e botës...

Duam që të rinjtë tanë të vazhdojnë rrugën e pishtarit të ndezur të Kishës, por nuk i lamë të shikojnë asgjë, si ndizet pishtari. S'mësuan ç'është pishtari!
Një njeri frymor i cili mblodhi rreth vetes së tij mëditës dhe jo bashkëpunëtorë, do të qajë më vonë mbi gërmadhat e asaj vepre, për të cilën punoi dhe shërbeu.

Kostë Metalinoja para njëzet vjetësh, kur u kthye nga udhëtimi që kishte bërë në kishat e Europës, i mallëngjyer nga bujaria dhe dashuria e vëllezërve, ra shumë herë në mendime, tek sillte ndërmend të ardhmen e këtyre kishave:

- Asamble të mëdha, por pa të rinj...

Perëndia na fali shumë të rinj me dhunti, fuqi, talent. S'mund t'a harrojë kush që rruga e të rinjve ngjason me kardiogramën. Është e vërtetë. Megjithëse kardiograma shkon një herë lart e një herë poshtë, ajo vazhdon drejtimin. Edhe kisha ka drejtimin e vet.

Nëse do të ishte e mundur të hulumtonte ndokush terrenin e fortë mbi të cilin shkeli Kostë Metalinoja që të bëhej i madh e i përulur, do të thonte se Krishti e ndihmoi të gjente, të zgjidhte dhe të bënte nxënës të Krishtit, bashkëpunëtorë.

Shkrimet e tij shkuan, predikimet e tij u harruan, fletushkat e tij ungjillizuese s'kujtohen më, por megjithatë mbeti vazhdimi, ata që zgjodhi Zoti. Dhe Zoti vazhdon. Pali e dinte ç'mund të bënte Filemoni.
E dinte se Zoti punonte në zemrën e Filemonit. Dhe Pali e ndihmoi zemrën e Filemonit të jepte më shumë, më shumë fryt për lavdinë e Zotit.

Autori: Spiros Portinos

FUND