Ministria e Transporteve bllokon fluturimet e "Albatros"

[Brari]

valla me cpo duken bathet.. e po ti shohim ca ngjarje me kujdes.. sikurse vjedhja e zyrave te aviacionit para ca kohesh.. tartabiqet e tanishme.. te albatrosit.. kopetenca e selise roze mbi te dhenat teknike te helikopterit ku mbaroj i ngrati pashko.. zelli dhe ethet per te ber fajtor berishen per aksidentin.. dhe tani sefundi mjaftin me albatros.. per te mbrojtur sallak arapin.. etjetj qe nuk i dime akoma..
duket se ka pasur nje sabotash te sofistikuar ne ngjarjen Pashko..
eshte nje zinxhir faktesh qe po ti lidhesh aty te cojne..
cfar nuk eshte e afte te bej selia roze..
te gjitha i ben..
e te mendosh se cilet ka aleate.. ububuja..
me ose padashje tahir nano velite e edvin brace rucit do i tregojne vete te gjitha..

alnatrosi i paska zyrat perball qeverrise..
hmm..

aty sic duket jan marresit sekret te thithjes se muhabeteve qe behen ne qeverri nga tartabiqet e instaluar me urgjenc gjat "certifikimit" nanoist kur nano u sigurua se e humbi..

disa ore para aksidentit te pashkos udhetonte berisha me ate helikopter..

???

te frikshem jan mafozet roze..

[ClaY_MorE]

Drejtori i Aviacionit Civil Gazmend Dibra jep doreheqjen

Drejtori i Aviacionit Civil Gazmend Dibra jep doreheqjen e perkoheshme nga posti i tij, pas skandalit me Albatros.

Po sot Dibra eshte thirrur ne cilesine e te pandehurit ne prokurori.

Dibra u pyet nga prokuroret ne lidhje me biseden e pergjuar qe lidhej me kompanine Albatros”.
Pas rreth 2 ore pyetje, Dibres i eshte komunikuar vendimi i marrjes se pandehur per ceshtjen ne hetim.
Pas kesaj Dibra paraqitit doreheqjen ne menyre qe t'i hapet rruge hetimit, mbi ceshtjen ku ai akuzohet se eshte implikuar.

Marre tek: A1TV

[Brari]

ka vepruar si burrat..
bile para 1 jave duhej ta kish dhene dorheqjen..

te behet mesim per te gjithe..
kujdes nga Mafia e Kerbacit dhe e tartabiqave..

Dhe me kte rast te sqarohet historia e tartabiqoizmit ne Shqiperi..

sigurisht eshte e vjeter.. kjo histori por ato fillimet moderne duhet ti ket nga vitet 1970-80.. flas per tartabiqet digitale..

kam degjuar se Enver ramizi bleu jashte shteti mijra tartabiq te sofistikuar.. me degjue cka po thot mileti..

nejse..

uroj te dale faqebardhe dibra perball mafiozit sallak vishinski..

[Brari]

Dosja “Albatros”, Gazmend Dibra dy orë në Prokurori së bashku me avokatin


Kreu i Aviacionit Civil, merret zyrtarisht i pandehur

Akuzat, shpërdorim detyre dhe korrupsion pasiv


--------------------------------------------------------------------------------

Gazmend Janku
g.janku@gazetashqiptare.com

Drejtori i Aviacionit Civil, Gazmend Dibra merret zyrtarisht i pandehur nga Prokuroria. Ndaj tij tashmë rëndojnë akuzat e shpërdorimit të detyrës dhe korrupsionit pasiv. Dibra është njohur me akuzat paraditen e djeshme pas një seance pyetjesh në organin e akuzës, e cila ka zgjatur dy orë, ku ka qenë i pranishëm së bashku me avokatin e tij mbrojtës, Genc Gjokutajn. Ngritja zyrtare e akuzave ndaj Dibrës ka ardhur rreth dy javë pasi Prokuroria nisi kryesisht hetimet, pas publikimit të bisedës së përgjuar mes tij dhe drejtuesve të shoqërisë ajrore “Albatros”. Gjatë bisedës ka momente ku ngrihen dyshime të forta, sipas të cilave, Dibra në cilësinë e drejtorit të Aviacionit Civil ka pezulluar aktivitetin e shoqërisë “Albatros”, në mënyrë që pronarët e saj, që janë edhe nipat e Presidentit Alfred Mosiut, të ndikonin në mënyrë te kreu u shtetit që të firmoste sa më parë shkarkimin e kryeprokurorit Theodhori Sollaku. Gjatë verifikimeve dhe hetimeve dy javore duket se Prokuroria është bindur që ta marrë zyrtarisht të pandehur Gazmend Dibrën. Ky i fundit mësohet të ketë mohuar akuzat e ngritura, duke deklaruar se nuk ka kryer asnjë veprim në kundërshtim me ligjin, ndërkohë që sërish nuk ka folur për bisedën e përgjuar.
Akuzat
Burime pranë Prokurorisë janë shprehur për Gazetën se akuza e shpërdorimit të detyrës, e parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, ka të bëjë me veprimet e Gazmend Dibrës në pezullimin e aktivitetit të shoqërisë ajrore “Albatros”. Verifikimet e kryera nga organi i akuzës kanë konstatuar se Drejtoria e Aviacionit Civil nuk mund të pezullojë aktivitetin e një shoqërie ajrore, për shkak të borxheve që ajo i ka subjekteve me të cilat ka lidhur kontratë. Ligji që rregullon funksionimin e Drejtorisë së Aviacionit Civil, parashikon që kjo e fundit mund të vendosë pezullimin e aktivitetit të një shoqërie ajrore vetëm në rastet kur vërehen mangësi të sigurisë teknike dhe në rastet kur shoqëria është e pabesueshme financiarisht. Asnjë nga këto rastet nuk është prezent në rastin e pezullimit të aktivitetit të “Albatros”. Ndërsa akuza e dytë, ajo e korrupsionit pasiv parashikuar nga neni 259 i Kodit Penal, ka të bëjë me bisedën e përgjuar mes Dibrës dhe pronarëve të “Albatros”. Në këtë bisedë ka disa momente ku kuptohet që pezullimi i shoqërisë është një shenjë presioni, në mënyrë që pronarët e saj, që janë edhe nipat e Presidentit të Republikës, Alfred Moisiut, të ndërhynin tek ky i fundit që të firmosë shkarkimin e propozuar nga Parlamenti të kryeprokurorit Theodhori sollaku.
Dëshmia
Gazmend Dibra gjatë seancës dy-orëshe të pyetjeve paraditen e djeshme në Prokurori, ka mohuar akuzat e ngritura. Burime të Gazetës janë shprehur se ai ka deklaruar para hetuesve të çështjes se veprimet e tija për pezullimin e shoqërisë “Albatros” janë në përputhje me ligjin. Në këtë pikë Dibra dhe grupi i hetimit kanë paraqitur interpretime të kundërta mbi të njëjtin ligj që rregullon funksionimin e Drejtorisë së Aviacionit Civil. Ndërsa për sa i përket bisedës së përgjuar, Gazmend Dibra ashtu sikurse edhe gjatë seancës së parë të pyetjeve nuk ka pranuar të japë shpjegime. Përpara gazetarëve Dibra është shprehur që është i hapur në hetimin e nisur ndaj tij dhe se do të paraqesë fakte dhe argumente legale për zbardhjen e çështjes.


gsh

---








zagari i altin mejdan ramiz edvin arapit.. sallak matrapazi.. .. hidhet ne sulm..
i lumte..
tani dhe berishes do i fusi hekurat ndonje dite ky spiun i vjetr i sigurimit.. ..
3 korriku i milona njerzve te mrekullushem.. vate ne birucat e rucit..
dhjetori i azemit ne prangat e kexhibise enveriste..

bravo mafi.. e fort paske qene..

bamir shurranjosi ose topi.. ka marre porosi.. nga kupola ta mbaje PD-ne me valiume.. derisa Mafia ti kryeje te gjitha punet..
ndoka hapur dje e shiti berishen per ruc bracen..
Tak ngjela u be tartabiq aktiv i kupoles qe e perdhunoi 30 vjet burgjeve me gjith te atin.. Lesi vate ne origjine..
Broz kopliku numron paret e Ruc Bollin malltezes..

pun mafm.uti..

xhuvel labi po del burr i vertete..

[Humdinger]

Shqipëri: Jep dorëheqjen drejtori i Aviacionit Civil

Armand Mero

27-09-2006



Në Shqipëri, Drejtori i Aviacionit Civil, Gazmend Dibra dha sot dorëheqjen e tij pas skandalit me kompaninë ajrore Albatros. Vendimi i tij erdhi pasi u njoftua nga prokurori që po drejton hetimet rreth kësaj çështjeje se ndaj tij është rregjistruar një procedim penal.

Zoti Dibra saktësoi se i ka kërkuar Ministrit të Transporteve që gjatë gjithë periudhës së procesit hetimor të zëvendësohet në detyrë nga një person i komanduar në mënyrë që sic u shpreh ai funksionet që ai mbulonte të mos dëmtoheshin për shkak të procedimit.

Zoti Dibra u vu në shenjestër të një pjese të madhe të medias dhe të opozitës për shkak të përmbajtjes së bisedës së rregjistruar mes tij dhe pronarëve të kompanisë Albatros, familjarë të presidentit Alfred Moisiu ku ushtrohej trysni për shkarkimin nga ana e kreut të shtetit të Prokurorit të Përgjithshëm në këmbim të heqjes së vendimit për pezullimin e fluturimeve të kompanisë.

Zoti Dibra i hodhi poshtë akuzat duke deklaruar se sipas tij bëhej fjalë për një proces fals të montuar për të cilin fajësoi presidentin, familjaret e tij si dhe Prokurorin e Përgjithshëm.

Radio : "Zëri Amerikës"

[Humdinger]

Përgjimi, provë për shantazhin ndaj nipit të presidentit Moisiu


Redinalda Çaushaj

TIRANË - Avokati mbrojtës i ish-drejtorit të Aviacionit Civil, Gazmend Dibra, i ka cilësuar si të pavlefshme provat e prokurorisë ndaj të pandehurit. Gazmend Dibra akuzohet për veprën penale të “korrupsion pasiv”dhe “shpërdorim detyre”. Sipas avokatit Genc Gjokutaj, e vetmja provë që akuza ka në dorë ndaj klientit të tij është një kasetë me përgjime. Megjithatë, kjo kasetë, sipas Gjokutajt, nuk përbën provë, pasi ai përgjim ka qenë i stimuluar. Kështu, mbrojtja ka pretenduar se Dibra nuk është i përfshirë në ngjarje të tilla. Ndërkohë, organi i akuzës i qëndron mendimit se kjo është një nga provat bazë që komprometojnë të pandehurin. Kështu, pas dëgjimit të fjalës së fundit të mbrojtjes, gjykata në seancën e ardhshme do të shpallë vendimin. Mbi Dibrën është hapur një procedim penal pas publikimit të bisedës së përgjuar ndërmjet tij dhe nipit të presidentit Alfred Moisiu, Aleksandër Hoxha. Në dosjen e sjellë nga prokuroria ndodhet e zbardhur gjithçka çfarë ka në kasetën e sekuestruar si provë nga organi i akuzës, në të cilën dallohej qartë që tre persona po diskutojnë në lidhje me çështjen e “Albatross Airëays”. Në një rast, njëri prej tyre kërkon që dy të tjerët të ndërhyjnë te presidenti Moisiu për shkarkimin e kryeprokurorit Theodhori Sollaku nga detyra. Nga sa është dëgjuar në kasetë, prokurorët kanë dyshuar se gjithçka ka të bëjë me një rast presioni. Kështu, pas kësaj ngjarjeje Prokuroria Tiranë ka marrë në pyetje në cilësinë e të pandehurit Gazmend Dibrën. Ky i fundit dha dorëheqjen menjëherë pas thirrjes për t’u marrë në pyetje ka shkuar në prokurori. Aty ai ka dhënë shpjegime në lidhje me bllokimin e kompanisë ajrore “Albatros”. Gjatë dëshmisë së tij, Dibra nuk ka pranuar aspak t’u ketë bërë presion aksionerëve të kompanisë Albatros para prokurorëve. Megjithëse ka pranuar bisedat telefonike, apo edhe takimet me nipat e presidentit, Aleksandër dhe Valeri Hoxha, Dibra i ka cilësuar këto si veprime normale në natyrën e punës.

[Ujku'80]

Nga Ilir DHIMA

Ditët e fundit pothuajse të gjitha mediat anonçuan lajmin mbi pafajsinë që Gjykata e Shkallës së Parë në Tiranë dha për një ish Drejtor të Drejtorisë së Aviacionit Civil, i quajtur Gazmend Dibra. Ky infl ancion informativ mund të justifi kohet eri - diku, jo me faktin se ky njeri
ka qenë dhe mbetet në vetvete ndonjë personalitet i spikatur, por mendoj se më shumë për bujën që krijoi me veprimet e veta vitin e
shkuar, duke u kërkuar.... pronarëve të shoqërisë ajrore ‘Albatros’ – nipa të Presidentit të atëhershëm të Republikës, që ky i fundit të firmoste shkarkimin e Prokurorit të Përgjithshëm, në këmbim të lejimit të fluturimeve të avionëve të kësaj shoqërie.
Atëherë, publikimi i përgjimit të bisedës së lirë mes tyre nxiti edhe një debat, gjithashtu të lirë, me karakter juridiko – penal, që nga disa, më tepër se të pandehurit Dibra synonte t’i vinte në ndihmë Kryeministrit të vendit dhe një Anëtari të Kabinetit të tij, të përzjerë mjaft qartë në këtë skandal, një nga më të rëndët dhe më të bujshmit të të gjithë periudhës së pluralizmit demokratik në vendin tonë. Sepse, qe vetë Kreu i maxhorancës qeverisëse, i cili qysh në fillim të këtij debati u shpreh publikisht që ‘çimka’ (siç e quajti ai teknikën e përgjimit të asaj bisede) nuk përbën provë dhe, përkundër kësaj, pak kohë më vonë, kur ndaj nëpunësit të protektuar prej atij vetë Prokuroria filloi ndjekjen penale në gjendje të lirë, Ai deklaroi gjatë një interpelance në Kuvendin e Shqipërisë, se do të priste vendimin e gjykatës për të ndërmarrë ose jo ndonjë vendim administrativ. Madje, pa mbërritur ende dosja në dyert e saj, pas zyrtarizimit të rezultateve të zgjedhjeve të fundit për pushtetin vendor, emri i të pandehurit Dibra figuroi në listën e këshilltarëve të Partisë Demokratike për Bashkinë e Tiranës.
Por le t’i kthehemi edhe tani atij debati, për ta oreientuar disi lexuesin nëpër labirinthin e dispozitave procedurialo – penale, për të dalë te argumenti (pavarësisht vendimit jo përfundimtar të formës së prerë për pafajsinë ende të supozuar të Gazmend Dibrës), se audiokaseta e transmetuar dhe e transkriptuar vitin e kaluar përbënte dhe përbën, pas konfirmimit të ekspertizës sonike, një dokument të pakundërshtushëm dhe një premisë të ligjshme të organit të akuzës për fillimin e procedimit penal ndaj personit në fjalë. Meqenëse edhe atëhere, edhe tani, për të kundërshtuar cilësinë e provës që merrte përmbajtja e audiokasetës përmendet neni 121 i Kodit Penal, le të citojmë fillimisht atë: “Vendosja e aparaturave që shërbejnë për dëgjim apo regjistrim të fjalëve apo figurave, dëgjimi, regjistrimi ose transmetimi i fjalëve, fiksimi, regjistrimi ose transmetimi i figurave, si dhe ruajtja për publikim apo publikimi i këtyre të dhënave që që ekspozojnë një aspekt të jetës private të personit pa pëlqimin e tij, përbën kundravajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim gjer në dy vjet”. Gjykuar sipas kësaj dispozite ligjore, pisk do ta kishin paparacët, ose edhe kureshtarët me zell të tepruar, që do t’u ‘ngjiteshin’, a do t’u ngjisnin të tjerëve nga ato aparatura mikroskopike që Kryeministri ynë i ka pagëzuar me emrin ‘çimka’, nëse preh - të e tyre do të bënim kallëzime penale.
Mirëpo, siç kemi shkruar edhe më parë për këtë problem, në zgjerim të nocionit tradicional të dokumentit, që dikur përmblidhte vetëm shkresat private të thjeshta ose të legalizuara dhe aktet zyrtare, sipas nenit 191/1 të Kodit të Procedurës Penale u lejokërka edhe marrja e dokumenteve që përfaqësojnë fakte, persona, ose sende, nëpërmjet fotografimit, filmimit, fonografimit, ose çdo mjeti tjetër. Ndërkaq, në vështrim të neneve 221 e vijues të Kodit të Procedurës Penale, nuk mund të konsiderohet përgjim regjistrimi i fshehtë i bisedës, ose i komunikimeve, nga njëri prej pjesëmarrësve, i kryer me mjete të papërshtatshme, por pa dijeninë e autoritetit shtetëror. Prandaj, në titullin e këtyre rradhëve jo pa qëllim përdorëm thonjëza, sepse siç është bërë e qartë sot e atëhere regjistrimi i bisedës vërtet që nuk qe bërë me dijeninë e organit të akuzës dhe aq më pak të gjykatës. Por, ky fakt, në rastin që po shqyrtojmë, nuk mund të përbëjë për institucionet e procedimit penal një alibi për mungesë të elementeve të provës. Sepse, me atë bisedë u regjistrua dhe pasqyrohet diçka nga jeta publike dhe jo private e një individi, si Gazmend Dibra. Gjithkaq, të tëra momentet e asaj bisede të bëra të njohura prej audiokasetës dhe transmetimit të saj kanë qenë shprehur prej atij vet me vullnet të lirë, krah bashkëbiseduesve që e regjistruan, pa qenë i kërcënuar prej ndonjë arme ose shantazhi. Përkundrazi, shantazhi bulçiste drejt regjistruesve.
Pra, regjistrimet e të tilla bisedave, organet e procedimit penal kanë jo vetëm të drejtë, por edhe detyrë që t’i administrojnë, për t’i përdorur në të gjitha fazat e hetimit deri në ngritjen e akuzës në gjyq. Por, meqë për mënyrën e ‘shtirjes në dorë’ të këtij lloj dokumenti ndjehet një farë boshllëku ligjor, në ndihmë vjen përmbajtja e nenit 151/3 të Kodit të Procedurës Penale, sipas të cilit gjykata mund ta marrë, nëqoftëse vlen për të vërtetuar faktet dhe nuk cënon lirinë e vullnetit të personit. “Gjykata vendos për marrjen e provës, pasi dëgjon palët për mënyrën e marrjes së saj” – thuhet shprehimisht në këtë dispozitë. Gjatë këtij procesi, vet Gazmend Dibra edhe publikisht nëpër ekrane ka dalë e ka mohuar që në atë bisedë të jetë shprehur për tjetër gjë, përveçse rreth borxhit që detyrohej ‘Albatros’ – i, pra që askush nga bashkëbiseduesit s’i kishte bërë presion. Prandaj, edhe gjykatës i lindte e drejta që ta administronte audiokasetën dhe gjatë procesit të vërtetonte ose jo, sipas bindjes së brendshme, vlerën provuese të saj. Por iu largua asaj si djalli nga temjani dhe lau duart si Ponc Pillati, duke vendosur brenda 2 minutash pafajësinë e të pandehurit, me argumentin se audiokaseta ishte regjistruar pa dijeninë e këtij organi. Dhe kur pa? Pikërisht tani, në kohën që në luftën ndaj korrupsionit, veprimtaria ndësahkuese penale e shtetit kërkohet domosdoshmërisht të reagojë më me ashpërsi, pa lënë mënjanë kurrësesi goditjen pa kompromis të formës më të lartë të këtij fenomeni gërryes për shoqërinë shqiptare - korrupsionin politik.
Mirë, po me përfaqësuesit e kompanisë ‘Albatros’, që morën guximin ta regjistrojnë atë bisedë të bujëshme çfarë do të ngjasë, nëse vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë do të marrë formë të prerë pas shqyrtimit të çështjes në Apel? Si do të reagohet, nëse Gazmend Dibrës i teket, në rrethanat e reja të favorshme për të, që të bëjë ndaj tyre kallzim, në bazë të nenit 121 të sipërcituar të Kodit Penal, apo ndonjë dispozite tjetër? Sigurisht, asnjë kallzim ose padi e kësaj natyre nuk mund të legjitimohet, dhe këtë më mirë se autori i këtyre rradhëve e di gjykatësi që dha vendimin me kaq jehonë. Për të, me sa kuptohet, ka rëndësi që shpuri në vend fjalën e Kryeministrit, i cili tha njëherë se ‘çimka’ nuk përbën provë, të atij që tashmë ka shtënë nën sqetull, përpos disa organeve kushtetutshmërisht të pavarura, edhe Këshillin e Lartë të Drejtësisë. Dhe ky vendim nuk është një rast i shkëputur, ose i veçuar, i përuljes ndaj ndikimeve të poltikave të ditës. Të mos harrojmë që po bëhen më shumë se dy vjet, qysh kur frekuencat e pushtetit ekzekutiv dhe në përgjithësi të maxhorancës parlamentare mbi sistemin e drejtësisë kanë qenë mjaft të larta. Prandaj, edhe personalitete të njohura dhe organizma ndërkombëtarë – krahas atyre vendase – kanë bërë thirrje mëse një herë që gjyqtarët tanë të mos bien preh e ambicieve politike. Mirëpo, ja që te ne ka ndodhur dhe vazhdon të ndodhë mjerisht që, jo vetëm politika të endet gjykatave, por edhe gjyqtarët të vërtiten rreth politikës, duke vënë ndonjëherë në pikpyetje vet natyrën e procesit gjyqësor. Disa çështje të kohëve të fundit po tregojnë, ndonëse ende me të belbëzitur, se ndrojtja (apo frika?) për zbatimin e ligjit mund të shtyjë shumë shpejt orët e vërteta të mbarimit të tij, nëse do të vazhdohet të lëvizet me pengesa në këtë fushë.

[Xhuxhumaku]

Gjykatësja Shegani vendim fashistofil kundër gazetës SOT, në emër të boshtit Bollino-Rama

Friday, 07 December 2007
Nga Kastriot Myftaraj
«Kjo bishë u zhduk,
por kurrsesi nuk duhet harruar,
se barku që atë e polli,
ende nuk është shterpëzuar».

Me vendim gjyqësor nr. 8191, dt. 19 nëntor 2007, gjyqtarja e gjykatës së Tiranës, Mariana Shegani (Dedi), ka vendosur pranimin e padisë së Shoqërisë «Edisud» sh.a. , në cilësinë e pronarit të «Gazeta Shqiptare», dhe të Carlo Bollino, në cilësinë e administratorit të kësaj gazete, të ngritur ndaj shoqërisë «SOT» sh.p.k., në cilësinë e pronarit të gazetës «SOT», duke u detyruar shoqëria «SOT+» sh.p.k. të dëmshpërblejë dëmin jopasuror ndaj Shoqërisë «Edisud» sh.a. dhe Carlo Bollino, në masën 200 mijë lekë të reja, si dhe të përgënjeshtrojë gazeta «SOT» disa komente të bëra tnë re artikuj, që janë konsideruar nga gjykata sikur cenojnë nderin dhe personalitetin e paditësit. Vendimi gjyqësor në fjalë, para së gjithash, për nga mënyra se si është arsyetuar, është një provë e qartë se si një pushtet që duhet të jetë i pavarur, siç është pushteti gjyqësor, mund të shndërrohet në një instrument të despotizmit, jo të qeverisë, por të opozitës, madje të një personi, Edi Ramës, se çdokush që ble një numër të «Gazeta Shqiptare» e kupton se kjo gazetë është një mjet propagande i Edi Ramës, kryetarit të PS. Vendimi veç të tjerash është antikushtetues, se nuk përmbush detyrimin kushtetues se vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara. Më poshtë do të tregoj se përse vendimi është irracional, por irracionaliteti fillon që tek emri i gjyqtares, e cila që në kokën e vendimit e shkruan emrin e vet Mariana Shegani (Dedi). Që «Shegani» është mbiemri i gjyqtares, kjo merret vesh, por se ç’ është kjo fjala në kllapa, «Dedi», këtë nuk e marr vesh. Një grua e martuar mund të mbajë ligjërisht njërin nga dy mbiemrat e vet, madje mund t’ i mbajë edhe të dy në tekste private, por në një vendim gjyqësor duhet t’ ua kursejë njerëzve dilemat e saj intime. Palëve nuk u duhet të dinë që Mariana Shegani quhej Dedi para se të martohej, por u duhet që ajo të japë drejtësi. Në atë që supozohet të jetë arsyetimi i vendimit, gjykatësja Mariana Shegani (Dedi) thotë: «Gjykata pasi shqyrtoi në tërësi rrethanat e faktit dhe vlerësoi provat e ndodhura në dosje, shtroi për zgjidhje çështjet e mëposhtme: 1) Në rastin konkret, a mund të përcaktojmë nëse personalitetit dhe përmendja e administratorit të shoqërisë sjell pasojë të drejtpërdrejtë edhe për shoqërinë që është botuesja e Gazetës Shqiptare?» Me këtë gjykatësja Mariana Shegani (Dedi) tregon se është e paaftë që të artikulojë mendimin e saj, dhe ndërton fjali që janë nonsens semantik dhe logjik. Çfarë kuptimi ka fjalia «a mund të përcaktojmë nëse personalitetit dhe përmendja e administratorit të shoqërisë sjell pasojë të drejtpërdrejtë edhe për shoqërinë që është botuesja e Gazetës Shqiptare?» Çfarë është kjo, fragment nga një tekst i teatrit absurd, apo fragment nga një tekst juridik, përkatësisht vendim gjyqësor. Më tepër ngjan si fragment nga i pari. Si mund të mbajë detyrën e gjyqtares kjo Mariana Shegani (Dedi), që nuk di të ndërtojë as edhe një fjali të saktë, çka supozohet ta bëjë dhe një nxënës i shkollës së mesme? Më tutje, duke iu përgjigjur pyetjes që bën vetë, gjyqtarja shkruan: «Gjykata e sheh të nevojshme të japë një përkufizim të nderit dhe të personalitetit. Duke qenë se një përkufizim i tillë nuk ekziston në Kodin Civil dhe për sa kohë që një pretendim i tillë ka elementë të përbashkëta me veprën penale të fyerjes, atëherë një përcaktim të tillë ne do ta marrim të gatshëm nga jurisprudenca e së drejtës penale». Nëse Këshilli i Lartë i Drejtësisë do të donte të pastronte seriozisht gjykatat shqiptarë nga gjyqtarët e paaftë dhe abuzues, do t’ i kishte mjaftuar vetëm ky paragraf që ta shkarkonte këtë Mariana Sheganin (Dedi). Gjyqtarja Shegani (Dedi) pranon se ajo nuk është në gjendje që ta interpretojë dispozitat e Kodit Civil për cënimin e nderit dhe të personalitetit, të cilave iu është referuar paditësi. Gjykatësja pranon se, duke mos mundur të kuptojë se çfarë ka dashur të thotë ligjvënësi në kuptim të këtij ligji, me fjalët «nder» dhe «personalitet», ajo, këtë përcaktim do ta marrë të gatshëm nga e drejta penale. Por, në rast se gjyqtarja Shegani (Dedi) mendon se dispozitat përkatëse të Kodit Civil nuk janë të qarta, dhe të interpretueshme, për të që ka tagrin që ta bëjë këtë gjë, atëherë, ajo ka të drejtën dhe detyrimin, që të kërkojë interpretim autentik nga instanca ligjvënëse, pra nga Kuvendi, mbi atë se çfarë ka patur parasysh ligjvënësi, në kuptim të këtij ligji, me fjalët «nder» dhe «personalitet». Kuvendi i Shqipërisë atje është, dhe gjyqtarja nuk ka pse aventuron në shtigjet e së drejtës penale. Referimi ndaj një dispozite penale në një çështje civile, aq më tepër kur është në pyetje liria e fjalës, është prova më e mirë se gjyqtarja Shegani (Dedi) ka pasur një tendencë dashakeqe ndaj gazetës «Sot». Gjyqtarja jep këtë përkufizim të nderit dhe të personalitetit, pa treguar se nga cili tekst i jurisprudencës penale e ka marrë atë: «Nderi i personalitetit të personit është vlerësimi që ka opinioni shoqëror apo ai i biznesit për një person juridik të caktuar. E thënë më gjerë (nuk e imagjinoj se si mund të thuhet më gjerë se ç’ u tha më lart-K. Myftaraj), nderi i personalitetit të personit ka të bëjë me mënyrën, parimet dhe ekuilibrat jetësorë që zbatohen prej një personi në jetën e tij shoqërore apo profesionale dhe që vlerësohen nga ambienti ku ai jeton apo zhvillon aktivitetin e tij(atje ku gjyqtarja thotë se do ta zgjerojë përkufizimin në fakt e ngushton- K. Myftaraj)». Ky përkufizim është, së pari, një nonsens logjik. Ndërsa në pjesën e parë të përkufizimit thuhet se nderi i personalitetit të personit është vlerësimi i opinionit për një person, në pjesën e dytë, ku pretendohet të zgjerohet përkufizimi, thuhet se ndëri i personalitetit është sistemi i vlerave që personi vendos për të ndjekur, dhe që vlerësohen sipas standardeve të mjedisit ku jeton. Kështu, mendimi i gjyqtares kthehet në tautologji, çka do të thotë se artikulohet i njëjti mendim me fjalë të tjera. Nëse gjyqtarja Shegani (Dedi) do të kishte marrë mundimin që të hapte Fjalorin e Shqipes së Sotme, botim i Akademisë së Shkencave (2002), do të shikonte se togfjalëshi «nder i personalitetit» është një nonsens që nuk përdoret në gjuhën shqipe. Sipas këtij fjalori, fjala «nder» ka këtë kuptim: «Tërësia e vetive a e tipareve morale të njeriut që burojnë nga parime të caktuara, që çmohen nga shoqëria dhe që shfaqen në sjelljet dhe në veprimet e tij në rrugë të drejtë». (f. 829) Ndërsa për fjalën «personalitet» ky fjalor jep këtë përkufizim: «Tërësia e veçorive psikike, të karakterit, të sjelljes, të veprimtarisë së njeriut, të cilat e dallojnë atë nga të tjerët; njeriu me këto veçori që e dallojnë atë dhe e bëjnë anëtar të vetëdijshëm të shoqërisë». (f. 955) Tash provoni t’ i përzieni këto dy nocione për të krijuar hibridin «nder i personalitetit». Nderi është kategori morale, ndërsa personaliteti është kategori psikike, psikologjike(si shkencë), sociologjike, ose juridike. Termi «personalitet», veç këtyre kuptimeve, e shumta përdoret si trivialitet, kur bëhet fjalë për një individ me profil të lartë publik, si dhe përdoret konotacion moral, për të shenjuar profilin që ka një individ në shoqëri. Nëse gjyqtarja do të kishte hapur fjalorin e gjuhës shqipe, nuk do të ishte ngatërruar kot në përkufizime të dyshimta. Ironia e madhe në përkufizimin që jep gjyqtarja Shegani (Dedi) është se, nëse ajo do t’ i shikonte shkrimet-objekt gjykimi të gazetës «SOT» nga pikëpamja e tij, atëherë duhet ta rrëzonte padinë, se nëse nderi i personalitetit të «Edisud» sh.a. dhe të Carlo Bollino, është vlerësimi që ka opinioni shoqëror për ta, për mënyrën se si ata kanë zgjedhur të sillen, atëherë artikujt e gazetës «Sot» për ta duhen quajtur pjesë të këtij opinioni, i cili duhet pritur që mos të ketë vetëm vlerësime të mira, por edhe të këqija, të cilat duhet të jenë sigurisht të provuara. Vendimi i gjykatës është i paarsyetuar se atij i mungon analiza e provave, çka përbën kusht sine qua non, për të qenë i vlefshëm një vendim gjyqësor. Kështu, në vendim, gjyqtarja citon disa fraza nga artikujt e gazetës «SOT», objekt gjykimi, të sjella si provë nga paditësit, por NUK TREGON SE KU KONSISTON NË KËTO FRAZA CËNIMI I NDERIT DHE PERSONALITETIT TË PADITËSVE, çka i bën frazat e sjella si prova të pavlefshme juridikisht, si arsyetim për pranimin e padisë. Në pjesën arsyetuese të vendimit gjyqësor, pasi rreshtohen frazat e shkëputura nga artikujt, thuhet thjesht (po u referohem fjalive me rradhë): «Duke ju referuar përmbajtjes së artikujve të mësipërm del qartë se i padituri, botues i gazetës 'SOT' nuk ka patur për qëllim realizimin e misionit të tij primar si gazetar, atë të informimit publik». Me këtë gjyqtarja tregon se është krejt injorante (në kuptimin literal të fjalës, e padijshme) në çështjet e fushës së medias që ka marrë përsipër të gjykojë. Këtë e them për faktin se ajo i referohet botuesit të gazetës «SOT» si gazetar, kur botuesi nuk është gazetar, por sipërmarrës. Nëse kjo gjyqtare do të kishte minimumin e intelektit të kërkuar për të shqyrtuar këtë çështje, ajo do të shprehej se botuesi nuk ka qenë në gjendje t’ i bëjë gazetarët të realizojnë misionin që ajo supozon se ata duhet të kenë. Është shumë alarmuese që një njeriu, i cili nuk di të artikulojë mendimet e veta, t’ i jepet tagri për të bërë gjykime juridike. Më tutje, gjyqtarja thotë në arsyetimin e vendimit të saj: «Gjykata konstaton se artikujt në fjalë prekin rëndë nderin dhe personalitetin e një personi normal, i cili është i angazhuar në sipërmarrje të një gazete të tillë kryesore në Shqipëri, dhe aq më tepër përmbajtja e tyre prek dhe cënon nderin dhe personalitetin e vetë Shoqërisë 'Edisud' sh.a., për llogari të së cilës punon administratori i saj Carlo Bollino». Gjykata këtu tregon hapur anësinë e saj, duke e quajtur «Gazetën Shqiptare», si gazetë kryesore në Shqipëri, gjë të cilën nuk e pretendon as vetë paditësi në padi?! Pasi ka dhënë këto konkluzione, gjyqtarja, e cila e ka bërë çorap procedurën sipas së cilës shkruhet një vendim gjyqësor, kalon tangent në analizën e provave, kur duhej që analiza e provave t’ u paraprinte konkluzioneve të mësipërme. Gjyqtarja shkruan në vendim: «Shprehje të tilla si 'çiban i huaj që qelb politikën shqiptare' etj., konsiderohen të qëllimshme, përsa kohë që shprehje të tilla nuk transmetojnë informacion, por prekin virtute të caktuara, duke pretenduar se prekin një karakteristikë të personit në fjalë, ndërkohë që vetë një opinion i tillë është personal dhe nuk përmban fakte të vërteta». Që shprehja në fjalë është e qëllimshme, këtë gjyqtarja nuk ka nevojë ta paraqesë si zbulim të vetin, se gazeta «SOT» e ka shkruar qëllimisht, jo më kot. Por, GJYQTARJA ABUZON DUKE PRANUAR METODËN E PADITËSIT TË SHKËPUTJES SË FRAZAVE NGA KONTEKSTI, GJË QË KA QENË METODË E JURISPRUDENCËS PENALE TË KOHËS SË DIKTATURËS KOMUNISTE NË GJYQET FAMËKEQE TË AGJITACION-PROPAGANDËS. Qendrimi i gazetës «SOT» ndaj Bollinos dhe ndaj «Gazeta Shqiptare» është përcaktuar nga antifashizmi. Derisa Bollino është vetëparaqitur si inkarnacion i fashistit që hapi dikur gazetën fashiste «Gazeta Shqiptare», vazhduese e së cilës është kjo e sotmja, atëhere gazeta «Sot» e gjen jo vetëm të drejtë, por edhe detyrë që t’ i trajtojë Bollinon dhe «Gazeta Shqiptare» në sensin e të famshmeve vargje-paralajmërim të Bertold Brecht për fashizmin: «Kjo bishë u zhduk, por kurrsesi nuk duhet harruar, se barku që atë e polli, ende nuk është shterpëzuar». Prandaj gazeta «SOT» nuk e gjen të nevojshme të tregohet diskrete në terma me trashëgimtarët e propagandës fashiste dhe fraza e mësipërme duhet parë në këtë kontekst, pjesë e të cilit ajo është. Gjyqtarja përsëri tregon se nuk e njeh gjuhën shqipe dhe ka komplekse të jurisprudencës komuniste, kur shkruan në vendim se shprehje të tilla «konsiderohen të qëllimshme, përsa kohë që shprehje të tilla nuk transmetojnë informacion». Sipas logjikës (antilogjikës) të kësaj gjyqtareje, një shprehje qenka e paqëllimshme kur përmban informacion. A thua se kumtimi i informacioni nuk është një qëllim! Duket qartë se gjyqtarja e përdor fjalën «qëllim» në konotacion të kohës së diktaturës komuniste, kur fjalët «qëllim» dhe «koncept» përdoreshin në kuptim pezhorativ, subversiv, nga aparatçikët e regjimit. Atëherë kur thuhej «ke qëllime», ose «ke koncepte», nënkuptohej se ke dalë nga vija zyrtare e regjimit dhe ke premisa prej disidenti, pra se regjimi të shikon si armik potencial, që duhet mbajtur në shënjestër. Një njeri me këtë mentalitet nuk mund të jetë mbajtës i pushtetit gjyqësor në Shqipërinë e vitit 2007. Gjyqtarja në vendim sharton konceptin e diktaturës komuniste për median, me atë të kohës së sotme, duke thënëse shprehje si ajo e cituar më lart «konsiderohen të qëllimshme, përsa kohë që shprehje të tilla nuk transmetojnë informacion, por prekin virtute të caktuara, duke pretenduar se prekin një karakteristikë të personit në fjalë, ndërkohë që vetë një opinion i tillë është personal dhe nuk përmban fakte të vërteta». Vini re, mënyrën se si shprehet gjyqtarja! Ajo thotë se shprehje të tilla janë të qëllimshme, ndërkohë që shprehin një opinion personal. Pra, gjyqtarja, e cila vetë thotë se i është referuar dhe së drejtës penale, E KONSIDERON KRIM SHPREHJEN E OPINIONIT PERSONAL. Por media e lirë përbëhet nga opinione personale të dhëna nga editorialitët dhe opinionistët e gazetave dhe televizioneve. Në mos këtë, atëherë cilin opinion duhet të shprehë media, atë zyrtar. Se nuk ekziston një instancë që jep atë që gjyqtarja e quan «opinion shoqëror», dhe ky është praktikisht tërësia e opinioneve personale, pro dhe kundra. Gjyqtarja shprehet se «vetë një opinion i tillë është personal dhe nuk përmban fakte të vërteta». Por cili është kuptimi i gjyqtares për «faktet e vërteta», që përbëjnë provë në këtë çështje? Kjo kuptohet nga ky paragraf i vendimit ku gjykatësja shkruan: «Është i pabazuar edhe pretendimi tjetër i të paditurit se Gazeta Shqiptare sot është vazhdim i Gazetës Shqiptare që është botuar në Shqipëri në vitin 1929 e në vazhdim, dhe e cila ka promovuar dhe mbështetur përhapjen e fashizmit. Asnjë provë e mjaftueshme, në kuptim të neneve 213 e vijues të K. Pr. Civile nuk u soll në këtë gjykim me qëllim vërtetimin e kalimit të të drejtave dhe detyrimeve nga Gazeta e parë Shqiptare tek Gazeta e sotshme shqiptare apo nuk u paraqit asnjë akt i shkruar që të vërtetoi sa më sipër. Prandaj cilësimi i Gazetës Shqiptare si 'fashiste' është i pavërtetë dhe përbën cënim». Në pamje të parë ky paragraf duket sikur përmban një koncept të rëndomtë juridik, por në fakt ai është një minë që hedh në erë lirinë e fjalës në Shqipëri, në rast se zbatohet edhe në çështje të tjera të kësaj natyre. Gazeta «Sot» e vërteton pretendimin e vet, me pohimet e vetë paditësit Carlo Bollino. Në 1998, në revistën “Klan” Henri Çili ka botuar një artikull që është një profil-intervistë i Carlo Bollinos, me titull «Dorëzohet Gazeta Shqiptare: Tani me një fytyrë të re dhe përmbajtje të re» (Revista «Klan», nr. 80, 25 tetor 1998, f. 22-25) Nga ky profil-intervistë i Bollinos i shkruar sipas fjalëve të tij mësojmë për Bollinon: «Por në kokën e tij lind një ide. Kishte dëgjuar që para luftës së dytë botërore La Gazzeta del Mezzogiorno kishte patur në Shqipëri një botim të saj. Ia propozon idenë e rihapjes së saj pas 60 vjetësh, pronarit të gazetës Giuseppe Gorjoux, që ishte fatmirësisht djali i Raffaele Gorjoux, pronarit të atëhershëm të Mezzogiornos, që në vitin 1927 kishte realizuar botimin në Shqipëri. Drejtori u tregua entuziast. Bollino pasi kthehet nga një mision në Somali, në shkurt 1993, ndërron çantën e rrobave dhe vjen në Shqipëri me mision: Hapjen e një gazete». (Henri Çili: «Dorëzohet Gazeta Shqiptare: Tani me një fytyrë të re dhe përmbajtje të re», Revista «Klan», nr. 80, 25 tetor 1998, f. 25) Pra, këtu vetë Bollino e pranon se gazeta e rihapur në Shqipëri në vitet nëntëdhjetë, është vazhdim i asaj të paraluftës. Por cila ishte kjo «Gazeta Shqiptare» e dikurshme? Sipas disa numrave të saj, të viteve tridhjetë, që i padituri ia vuri në dispozicion gjykatës dhe ku në ballinën e gazetës është shënimi se ajo botohet njëkohësisht në Itali dhe Shqipëri, del qartë se kjo gazetë bënte propagandë fashiste të hapur. Kështu, titulli i madh, me shkronja kapitale, në krye të faqes së parë të gazetës, në numrin e 2 tetorit 1937, është: «BOSHTI ROMË-BERLIN DRITË NDËR ERRSINA». Këtu fjala është për aleancën Musolin-Hitler. Në numrin e datës 29 tetor 1937, gazeta hapet me titullin e madh, pjesërisht me shkronja kapitale: FJALA E Z. MUSSOLINI Në Vjetuerin e Marshimit Mbi Romë! Në editorialin që pason këtë titull thuhet: «Nji stuhi e pambarueshme duertrokitjesh, thirrjesh e brohorinash qi shpërthente nga krahnoret e qinda mija vetësh, nga nji turmë e pamatur që përfaqsonte zemrën e gjithë Italisë, të të gjithë popullit italjan, përshëndeti, për shumë minuta, pa pushim, me fuqi gjithnji ma të përtrime, përfundimin e fjalimit të Duçes, kah i cili drejtoheshin brohorinat ma të thekshmet, thirrjet ma të nxehtat, fjalët ma të flaktat qi përmbajshin gjithë devosjonin e pamatun, gjithë ndëgjesën e pakufizueme, gjithë bindjen bindjen e shpirtit të gjithë Kombit, për madhni e për fitore, nën prisinë e atij qi, Italinë, e ka ngritë në shkallën e madhnisë së vjetër perandorake». («Gazeta Shqiptare», 29 tetuer 1937, f. 1) Në 31 tetor 1937, kjo gazetë hapet me titullin e madh në faqen e parë, me shkronja kapitale: FASHIZMI DHE NAZIZMI MPRUESA T’ EUROPËS: Besoj se kaq mjafton për të treguar se çfarë gazete ka qenë kjo gazeta për të cilën Bollino pranoi se e rihapi në vitet nëntëdhjetë. Por për gjyqtaren Mariana Shegani (Dedi) të gjitha këto që u cituan më lart nuk përbëjnë prova. Gjëja më bizarre në vendim është kur gjyqtarja shprehet se: «Asnjë provë e mjaftueshme, në kuptim të neneve 213 e vijues të K. Pr. Civile nuk u soll në këtë gjykim me qëllim vërtetimin e kalimit të të drejtave dhe detyrimeve nga Gazeta e parë Shqiptare tek Gazeta e sotshme shqiptare apo nuk u paraqit asnjë akt i shkruar që të vërtetoi sa më sipër». Pra, gjyqtarja priste që pala e paditur të paraqiste si provë të pretendimit të saj për vazhdimësinë e dy gazetave, një akt noterial për kalimin e të drejtave dhe detyrimeve, që ta vërtetonte këtë gjë. Por kjo do të duhej në rast se do të bëhej fjalë p.sh. për një pretendim të dikujt ndaj “Gazetës Shqiptare” së tashme, se ajo duhej të shlyente detyrime që “Gazeta Shqiptare” e paraluftës ia kishte dikujt, dhe që ai ia kërkonte asaj së tashmes, mbi bazën e vazhdimësisë. Por në çështjen civile në fjala nuk kemi të bëjmë me një rast të tillë, por me një kontest në kuadër të debatit publik. Gjykata, duhet të kishte mbajtur parasysh se kur bëhet fjalë për një kontest në debatin publik, koncepti i provës ka një specifikë të ndryshme nga ajo kur bëhet fjalë për konteste për çështje pronësore, apo për marrëdhënie financiare kreditor-debitor. Në rastin e një kontesti, si aspekt i debatit publik, çfarë është rasti në fjalë, si provë e mjaftueshme duhen quajtur pohimet e bëra publikisht të paditësit, në të cilat ai pranon vazhdimësinë e gazetës në kohë të ndryshme. Në rast se do të bëhej rregull në jurisprudencën shqiptare që për çështjet civile të parashikuara në nenet 608 dhe 625 të Kodit Civil, të silleshin prova, të parashikuara sipas nenit 213 të KPC, atëherë duhet të mbylleshin gazetat dhe televizionet, se kushdo që do të shkruante një fakt për një politikan, zyrtar, biznesmen, deri edhe lajmet e kronikës së zezë etj., duhej të gjente më parë dokumente juridike, për t’ i sjellë si prova, ndryshe do të penalizohej nga gjykata. Kështu, çdo gazetë, televizion, radio, duhej të mbante studio juridike të specializuara për fusha të ndryshme, dhe megjithatë nuk do të arrinte të bënte gjë, se është e pamundur që për çdo çështje që bëhet çdo ditë objekt i debatit në media, të gjendeshin ongoing dokumente të tilla. Gjyqtarja shkruan në vendimin e saj: «Asnjë lloj prove nuk u paraqit në gjykim, që të vërtetojë përmbajtjen e artikujve apo që të vërtetojë shkallën e lartë të krahasueshmërisë së figurave të përmendura në shkrimet me pasojën e ardhur në fakt. Kjo sepse një gjë e tillë është e pavërtetë dhe jo informacion, të cilin publiku ka të drejtë që ta marrë». Në gjykim u paraqitën prova të plota, që vërtetonin, çështjen kryesore, atë të vazhdimësisë së dy gazetave, që është baza e të gjithë komenteve të gazetës “Sot”, por gjyqtarja, në mënyrë të kundraligjshme, i hodhi poshtë. Është simptomë e mentalitetit të kohës së diktaturës, që ka kjo gjyqtare, kur kërkon që gazeta «Sot» të kufizohet vetëm në informacione, kur informacioni është vetëm një aspekt i gazetarisë, madje jo kryesori, se përbën vetëm premisë për analizat dhe komentet, që janë produkti kryesor i gazetarisë, ndërsa informacioni është vetëm lënda e parë. Gjyqtarja gjithashtu shkruan për gazetën “Sot” se: “Nuk realizohet misioni i të qenit ‘rojtar publik’ duke marrë përsipër publikimin e artikujve me përmbajtje cënuese për nderin dhe dinjitetin e personit (qoftë juridik apo fizik), për sa kohë që të tilla fakte dhe pohime mbeten të lidhura me mendime dhe çmime personale të gazetarit dhe gazetës ku janë shkruar”. Gjyqtarja nuk e thotë se ku e ka gjetur ajo këtë koncept të rojtarit publik, të cilin na e atribuon si mision. Gazeta duhet të ketë mision edhe sulmin publik ndaj së keqes. Është simptomatike se gjyqtarja, në paragrafin e cituar më lart, përsëri shpreh mospranimin e saj ndaj faktit që gazetaria është edhe shprehje e opinionit personal të gazetarit dhe gazetës. Ajo me sa duket nuk arrin ta kuptojë dot se në një shoqëri të lirë, opinioni publik përbëhet nga tërësia e opinioneve individuale, duke përfshirë dhe mediat si njësi të opinionit publik. Me këtë gjyqtarja tregon se nuk arrin të absorbojë kategoritë mendore të kohës së sotme. Ajo që të bën përshtypje në vendimin gjyqësor është se gjyqtarja ka pranuar si provë që vërteton pretendimet e paditësit, edhe artikullin «Na humbi edhe analisti Andrea në gjirizet e Bollinos», të cilit nuk i citon asgjë veç titullit. Gjyqtarja nuk tregon se kush është cënuar në nder dhe personalitet këtu, ky Andrea, apo Bollino, që është paditës. Bollino nuk ka pse të jetë cënuar, se fjala “gjiriz”, siç del edhe nga citimi i gjyqtares, nuk është vënë në thonjëza, çka do të nënkuptonte se “gjiriz” quhet “Gazeta Shqiptare”, por është në kuptimin literal, pra në atë të kanaleve të ujrave të zeza. Derisa në vendimin gjyqësor Bollino del si administrues i “Gazeta Shqiptare”, e cila siç thuhet në vendimin gjyqësor i ka zyrat në ish-Kombinatin e Autotraktorëve, dhe në mjediset e saj ka dhe banjo, që janë të lidhura me gjirize, atëherë kjo do të thotë se Bollino, praktikisht administron dhe gjirizet e famshme të ish-Kombinatit të Autotraktorëve, të ndërtuara në kohën kur këtë kombinat e drejtonte politbyroisti anekdotik, Pilo Peristeri. Në këto gjirize, që janë po aq misterioze sa ato të përshkruara nga Hygoi në romanin “Të mjerët”, janë zhdukur deri edhe njerëz të padëshiruar për regjimin komunist. A është zhdukur ky Andrea, ose jo në këto gjirize, për këtë nuk ka pse të deklarohet gjyqësisht Mariana Shegani (Dedi), duke e quajtur fakt të pavërtetë, se ky Andrea, të cilin unë nuk e di se kush është, mund të bëjë vetë padi. Por derisa Bollino nuk e vë të bëjë padi, atëherë unë them se ky Andrea, mund të ketë humbur vërtet në gjirizet që sot janë në administrim të Bollinos, dhe nuk ka dalë ende. Se sa është përgjegjës Bollino për këtë gjë, kjo mbetet për t’ u parë. Është shumë sinjifikuese që gjyqtarja kapërcen në termat e përdorur kundër Gazetës “Sot” edhe vetë paditësin kur shkruan në vendim: «fyerjet dhe shpifjet që përmbahen në brendinë e artikujve në fjalë janë monstruoze». Fjalën “monstruoze” nuk e përdorin as paditësit, të cilët nuk duket të jenë aq të indinjuar sa gjyqtarja, për ato që u ka thënë gazeta “Sot”. Sa për përgënjeshtrimin që gjyqtarja Mariana Shegani kërkon që të bëjë gazeta “Sot”, kjo do të ndodhë të nesërmen e ditës që do të jepet “informacioni” se janë rritur shegë në Antarktidë. Jo vetëm që gazeta “Sot” nuk ka ndërmend të bëjë përgënjeshtrim, por ne kemi ndërmend që t’ i drejtohemi Këshillit të Lartë të Drejtësisë që të marrë masa ndaj kësaj gjyqtareje, deri në shkarkimin e saj, si dhe ta kallëzojë në Prokurori sipas nenit 315 të Kodit Penal.

Këshilli i Lartë i Drejtësisë është para alternativës: Ose të marrë masa kundër kësaj gjyqtareje për këtë vendim haptazi të padrejtë, para së gjithash për mënyrën se si është arsyetuar, ose në Tiranë do të shpërthejë një “top” prej “muti” dosjesh sigurimse i madh sa Mali i Dajtit, që do të përlyejë deri tek brezi i tretë të gjithë ata që kanë detyrim ligjor të ndëshkojnë gjyqtaren Mariana Shegani (Dedi) për këtë vendim të sajin të kundraligjshëm, dhe nuk e bëjnë këtë.



Po e them qartë që në fillim, që të vihen në lëvizje dhe mos të fillojnë pastaj telefonatat nga ky apo ai në adresë të gazetës, që ta lemë me kaq këtë punë. Në rast se ata që kanë atributet ligjore për t’ i mbikqyrur gjyqtarët që të japin vendime të padrejta “Në emër të Republikës”, siç thotë ligji, nuk e bëjnë këtë gjë, por tolerojnë që të jepen vendime në emër të Edi Ramës, atëherë duhet të presin pasojat. Me këtë vendim gjyqësor duhet të merret deri edhe Gjykata Kushtetuse, se ai është në kundërshtim me nenin 142 të Kushtetutës.

SOT