Gjeniu dhe Deshtimi

[POthuajPOet]

Me kane bere shume pershtypje tregimet e Kafkes. Nuk e di ne e ke lexuar "A Country Doctor"; mua me duket sikur personifikon vete Kafken. Kafka eshte nga te paktet, e ndoshta i vetmi, qe e kuptonte se gjithcka qe perjetonte ishte shume me teper sec mund te shkruhej. Ose me sakte, ajo qe ai ndjente nuk mund te shprehej...ishte e pamundur, letersia deshton pikerisht ketu....pasi letersia nuk mjaftonte per te thene ate qe s'thuhej.
Nuk e di ne u shpreha qarte, por me duket se eshte pikerisht kjo qe e ben Kafken te madh--unspeakable things unspoken.

ps. une te jap te drejte vetem kur ke te drejte ; :-)

E drejte se jo gjithshka mund te shprehet, por nuk mendoj se duhet konsideruar si nje deshtim. Dhe nese konsiderohet i tille, ai i perket - se pari - komunikimit ne pergjithesi.

E rilexova tregimin "A country doctor"... teper onirik. Mundet qe mjeku te jete Kafka i rritur, ndersa i semuri Kafka infantil. Mjeku nuk do, por ama eshte i detyruar te shkoje e te sheroje ate plage (te cilen, heziton ta zbuloje) ku vallezojne krimbat. Ne fund, mjeku jo vetem qe nuk sheron plagen, por dhe nuk kthehet dot qe te shpetoje Rozen. Nejse, i rashe per shkurt, tregimi eshte mjaft kompleks.

Ja c'paska thene Borges (ndoshta pak fantastik mendimi i ketij te fundit) ne lidhje me veprat e pambaruara te tij:
"Kafka eshte nje rast i vecante. Ai nuk i mbaronte romanet e tij, sepse nisej nga ideja e pafundesise. Gjerat - kjo vihet re edhe ne tregimit e tij - nuk kane fund."

P.S
Mos doje te thoje: "Une te jap te drejte vetem kur mendoj se ke te drejte. :-)

[Cupke_pe_Korce]

E drejte se jo gjithshka mund te shprehet, por nuk mendoj se duhet konsideruar si nje deshtim. Dhe nese konsiderohet i tille, ai i perket - se pari - komunikimit ne pergjithesi.

E rilexova tregimin "A country doctor"... teper onirik. Mundet qe mjeku te jete Kafka i rritur, ndersa i semuri Kafka infantil. Mjeku nuk do, por ama eshte i detyruar te shkoje e te sheroje ate plage (te cilen, heziton ta zbuloje) ku vallezojne krimbat. Ne fund, mjeku jo vetem qe nuk sheron plagen, por dhe nuk kthehet dot qe te shpetoje Rozen. Nejse, i rashe per shkurt, tregimi eshte mjaft kompleks.

Ja c'paska thene Borges (ndoshta pak fantastik mendimi i ketij te fundit) ne lidhje me veprat e pambaruara te tij:
"Kafka eshte nje rast i vecante. Ai nuk i mbaronte romanet e tij, sepse nisej nga ideja e pafundesise. Gjerat - kjo vihet re edhe ne tregimit e tij - nuk kane fund."

P.S
Mos doje te thoje: "Une te jap te drejte vetem kur mendoj se ke te drejte. :-)

Nuk them se eshte "deshtim" i gjeniut, por "deshtim" i artit. Per Kafken, letersia ishte nje "mjet" per te shprehur ate qe ai ishte, ose me mire te them, dicka ku ai gjente ngushellim, e prapseprape nuk i mjaftonte. Eshte personi i Kafkes, ai qe i ka mahnitur studjuesit (dhe ende vazhdon ti mahnite). Ne mos gaboj, para se te vdiste, Kafka i kerkoi mikut te vet (Max Brod) qe te digjte te gjitha doreshkrimet. Why?
Per Borghes, e di qe ky kishte nje admirim te vecante per Kafken, por s'me ka rene rasti te lexoj ndonje shkrim rreth kesaj.

ps. "I think, therefore I am" - tha ai francezi; keshtu dhe puna ime. (lol)

[EXODUS]

Gjeniu nuk deshton; 'degjeneron' shpirterisht, psikologjikisht ne nje bote se ciles 'nuk i perket'! Kjo pasqyrohet fare mire tek "The metamorphosis" (meqe jemi te Kafka) ku Gregor, personazhi kryesor, (i cili personifikon Kafken) zgjohet nga gjumi nje dite, per te kuptuar se eshte shnderruar ne nje insekt gjigand...