Rexhep Qosja: Të vërtetat e vonuara

[Brari]

te pajtohesh me dike do te thote tja pelqesh fjalen e vepren.

fjala apo kryefjala e qoses nuk jane dokrrat qe ai shet herpashere.. per miletin kamkum enverist.. kinse si nje letrar apo kritik i madh apo naimolog apo rilindasolog i shquar.. por bashk punimi i tije me kanibalet e 97 qe dogjen shqiperine dhe mbushen varrezat me rini shqiptare.

vritet nje vajze ne Kosove..heroine lufte si Sabaete Tolaj dhe ai e aprovon.. e nuk e denon kte krim.. e si ai dhe shum te tjere..
Kjo eshte Kryevepra e Qoses..

teorizon me dekada qosja kunder paqsoreve e gandistave .. e hiqet kinse si partizan i luftes e kur vjen kjo lufte.. dhe vjen ne formen me tragjike.. ne formen e Masakren mbi popullin e tije.. ai iken si mi gjirizi e fshihet rezidencave luksoze te tiranes..
kjo eshte ajo qe tregon qarte se sa i ka ky njeri prane fjalen me vepren..

vritet ne mes te prishtines intelektuali Xhem dhe ky njeri nuk e denon vrasjen..
vritet ne mes te prizrenit intelektuali e luftari Drin e ky njeri nuk e denon vrasjen..

Ne kulmin e perpjekjeve titanike qe bente Berisha per te shuar zjarrin ne 97 ..per te shpetuar vendin.. hidhet plot egersi qosja e ben thirrje... jo mos e ndalni yryshin o kanibale.. digjeni shqiperine se ska asnje rrezik sovraniteti e coptimi.. po bjeruni institucioneve e cdo themeli te shtetit shqiptar.. etjetj..

te pajtohesh me qosen do te thote te jesh nje kriminel..
dhe ti dodon sado te paraqitesh i sofistikuar ne llafe e muhabete.. sikurse qosja as ti kurre ske denuar vrasjet ne Kosove..

prandaj nuk me habit aspak..
e keqja eshte se ju lloji juaj jeni shume ne Kosove..
kjo eshte tragjedi..

kombi fillon tek Jeta e bashk kombasit..
Kur nuk e vlereson ate kot grin per kOmb..

Pse behet trim Qosja ndaj Kadarese..
sepse ai ka nje gje ne xhep per Kadarene..

Sepse her do kurdo ai mund ti thote Kadarese..
Un e ti or shoq kur shqiperia digjej nga kanibalet ne 97--nuk morrem krahun e mbrojtesve te shtetit.. Un me ze( e me vepra) e ti pa ze.. mbajtem anen e vampirave te Skeles..

dodon ... dodon.. demagogjia nuk eshte xhamper i mire..

lakmusi ne Kimi eshte dor me nji..
dhe ne politik e kombtar-i .. qendrimi ndaj pusive te pabesa ..eshte NOTA qe ja ve vehtes cdo njeri..pik..

Dodon.. a mir ben qe e vran Sabaheten?

A duhen denuar vrasesit e Drinit?

ja kaq.. dy pytje qe ju a bej un shpesh kanibalve me lloj lkurash qe vijn ketu dhe cdo gje del qarte..

[dodoni]

Brari, nuk e paske kuptuar shkrimin tim. Une e thashe qe pajtohem me mendimin e tij lidhur me identitetin kombetar, ne debatin Qosja-Kadare, per kete ceshtje. Asnjehere nuk jam pajtuar me revolucionin e vonuar demokratik te Qoses, shkaterrimin e shtetit shqiptar dhe luften civile me 1997, asnjehere nuk jam pajtuar me vrasjen e Tolajt apo Drinit e te tjereve ne Kosove, dhe jam thellesisht kunder ketyre krimeve e plotesisht jam per denimin e te gjithe krimineleve, kushdoqofshin ata. Beje dallimin midis pajtohem me Qosjen ne lidhje me Identitetin Kombetar dhe pajtohem me Qosjen per gjithe fjalet e veprat e tij, ketu ka nje dallim shume te madh.

[ARIANI_TB]

Rexhep Qosja per...


Per Gjeografine

"Zbuluesit e kontinenteve e të vendeve të reja, Kristofor Kolombo, Ferdinand Magelani, Amerigo Vespuçi dhe hulumtuesit e kontinenteve të zbuluara, mandej, posaçërisht të Afrikës, Azisë dhe Amerikës Jugore do të jenë të merituar - do të thoshin kozmopolitët apo do të jenë fajtorë - do të thoshin kundërshtarët e tyre - pse lartmadhëria e saj gjeografia pothuaj ka rënë prej fronit të lartë të identitetit. Pse mund të thuhet kështu? Mund të thuhet kështu, sepse janë të shumtë shembujt që e dëshmojnë shfronësimin e gjeografisë në mbretërinë e identitetit".


Per Nene Terezen

"Nuk është e vërtetë se jam ngritur me "nervozizëm" kundër mbajtjes së portretit të shenjtores, Nëna Terezë, në institucionet e Kosovës; e vërtetë është, vetëm, se jam ngritur dhe ngrihem pa nervozizëm kundër përdorimit politik të emrit, të portretit dhe të veprimtarisë së misionares e humanistes, Nëna Terezë, prej disa fondamentalistëve fetarë dhe disa koniunkturistëve politikë gjithnjë për interesat e tyre fetare, në rastin e parë dhe pushtetore, në rastin e dytë".


Per identitetin

"Kemi shqiptarë me identitet katolik, shqiptarë me identitet ortodoks, shqiptarë me identitet mysliman, shqiptarë me identitet protestant dhe shqiptarë me identitet ateist, por të gjitha këto identitete të veçanta, më të ngushta, më të vogla, në sajë të të përbashkëtave të përmbajtura në secilin prej tyre bashkohen në atë përgjithësinë, në atë të përgjithshmen, në atë të tërën që i themi IDENTITETI KOMBËTAR SHQIPTAR. Ai që i ka të qarta këto, ai që ka kuptim për marrëdhënien e të veçantave me të përgjithshmen, nuk do të akuzojë se po ndan shqiptarët në të krishterë dhe në myslimanë...".




Ismaili Kadare per...

Per Gjeografine

"Gjeografia, gjëja më kokëfortë në botë, dëshmon e para evropianitetin shqiptar. Zelli i atyre që me çdo kusht duan ta zbehin disi edhe këtë fakt kokëfortë, arrin disa herë të krijojë përshtypjen se Shqipëria është në skaj të Evropës dhe fill pas saj nis Turqia, ose Azia. Ndërkaq, kur hedh sytë në hartë vëren se gjer në atë kufi shtrihen së paku tri shtete të tjera: Maqedonia, Greqia dhe Bullgaria. Për të mos përmendur atë që quhet "Turqia evropiane"....".


Per Nene Terezen

"Por keqkuptimet në shkrimin e Qosjes nuk janë vetëm këto. Përveç nervozizmit të papërligjur ndaj asaj tradite kulturore që ka qenë lidhur me katolicizmin e hershëm shqiptar, nervozizëm që nuk lë pa prekur mbajtjen e portretit të Nënë Terezës në institucionet e Kosovës, në këto shkrime spikat diçka e errët dhe e rrezikshme: ndarja e identitetit shqiptar. Muzika ngjan si e njohur".


Per identitetin

"Askush nuk mund të jetë aq naiv sa të mos e kuptojë se një identitet i ndarë është një komb i ndarë. Askush s'mund të jetë aq i ngathët nga mendja që të mos e kuptojë se përjashtimi i gjysmës ose shumicës së kombit shqiptar nga identiteti evropian, do të thotë përjashtim nga Evropa. Dhe përjashtimi nga Evropa nuk është larg dëbimit nga Evropa. Ky nuk është as përfundim teorik e as filozofik. Kombi shqiptar, përpara se ta lexojë në libra e ka ndier në mishin e tij këtë lemeri...."

[kurkushi]

Per punen dhe kontributin e teresishem te tij per Kulturen dhe politiken shqiptare Akademik Qosja(per mua dhe intelektualet e vertete) eshte intelektuali me i shquar dhe nderuar shqiptar gjer me sot i te gjitha koherave.Jam krenar qe edhe une jam bashkekombas dhe bashkemendimtar i Tij.

Hallall Buka shqiptare bre Vigani Qosje!
Qejte lehin por Karvani ecen tutje!...

[Zëu_s]

A eshte ketu duke u diskutuar per nje far Rexhep Qosja, qe duke menduar se populli shqiptare eshte nje popull i prapambetur mentalisht, budalla, pa fara ne koke hiq dhe qe nuk kupton asgje, menjehere pas luftes, ne zgjedhjet e para kosovare thoshte: "Me votoni mua, dhe une per nje vit do ta beje Kosove Zvicer" (une jetoj ne zvicer, dhe mundem ta llogaris perafersiht kohen qe i duhet Kosoves per tu bere si Zvicera. Kosoves i duhen se paku 100 vite per tu bere si Zvicra, dhe vetem nese zhvillohet ekonomia shume shpejt, perndryshe kjo eshte e pamundur, kurse ky "Akademiku" na fliste per 1 Vit). Po ti thoshte keto fjale nje fëmije kater vjeq, do te duhej t'ia mirrnim shume per te madhe, dhe do te duhej ta qortonim per ate budallallek qe del nga goje e tij. E me tregoni ju mua se cka te them une per nje njeri qe e quan veten Akademik dhe thot keshtu dicka ?

Ky zotriu qe po e lavdroni ju jasht mase, eshte ai person qe vullnetarisht shkoi tek Diktatori apo shkatrruesi i kultures, Mentalitetit dhe Moralit shqiptare ne Shqiperi, tek xhaxhi Enver ne Kongresin e Drejtshkrimit të Gjuhës Shqipe, më 1972 në Tiranë, per te nenshkruar zhdukjen e elementeve Gege te gjuhes shqipe (me heret thonim gabimisht qe kete e ka bere Enveri sepse ai i perkiste Dialektit Tosk, kurse sot e kemi kuptuar te gjith qe tentimi i zhdukjes se Dialektit Geg nuk kishte fare te beje me ate se ai far Shqipfolsi fliste Toskerisht, por ate e kishin kerkuar nga ai armiqt e Kombit Shqiptare, pasiqe kishin kuptuar qe Dialekti Geg eshte qelsi i deshifrimit te gjuhes Pellazge,dhe argumenti me i fort i faktit qe ne jemi populli i pare ne Europe, dhe nga ne e kan civilizimin, kulturen dhe me mijra fjale shqipe ne gjuhet e tyre keta far popujt e Europes qe na urrejn neve kaq shume, nejse.) Dhe ky far zotriu eshte ai qe ende punon per zhdukjen e Dialektit te shenjet Geg, kur thot sot se mbi 90 % e Shqiptarve po e flitkan gjuhen „letrare“, dhe vetem nja 5-6 % po flitkan Gegnisht, duke injoruar mbi 70 % te popullates Shqiptare qe flet dhe do te flas Dialektin Geg.

Ky far „akademiku“ (me disa te tjere) mendon edhe sot qe populli shqiptare eshte nje popull i prapambetur mentalisht, budalla, pa fara ne koke hiq dhe thot se gjuha letrare paska 30 % te dialektit Geg , ku ne fakt as 5 % nuk eshte, dhe ky zoteriu vet ne shtepine e tije e flet dialektin Geg, te cilin mundohet ta zhduke tersisht.

Ky far gjiganti, kolosi, intelektuali, patrioti, vigani e bla bla bla, ka budallalleqe 100 here me shume se qe ka lesh.

Qejte lehin por Karvani ecen tutje!...

Ke shume te drejt zotri, me t’vertet Qent (Qosja & CO) lehin por Karavani (Shqiptaria) ecen me tutje !…


Ju pershendes

[kurkushi]

A eshte ketu duke u diskutuar per nje far Rexhep Qosja, qe duke menduar se populli shqiptare eshte nje popull i prapambetur mentalisht, budalla, pa fara ne koke hiq dhe qe nuk kupton asgje, menjehere pas luftes, ne zgjedhjet e para kosovare thoshte: "Me votoni mua, dhe une per nje vit do ta beje Kosove Zvicer" (une jetoj ne zvicer, dhe mundem ta llogaris perafersiht kohen qe i duhet Kosoves per tu bere si Zvicera. Kosoves i duhen se paku 100 vite per tu bere si Zvicra, dhe vetem nese zhvillohet ekonomia shume shpejt, perndryshe kjo eshte e pamundur, kurse ky "Akademiku" na fliste per 1 Vit). Po ti thoshte keto fjale nje fëmije kater vjeq, do te duhej t'ia mirrnim shume per te madhe, dhe do te duhej ta qortonim per ate budallallek qe del nga goje e tij. E me tregoni ju mua se cka te them une per nje njeri qe e quan veten Akademik dhe thot keshtu dicka ?

Ky zotriu qe po e lavdroni ju jasht mase, eshte ai person qe vullnetarisht shkoi tek Diktatori apo shkatrruesi i kultures, Mentalitetit dhe Moralit shqiptare ne Shqiperi, tek xhaxhi Enver ne Kongresin e Drejtshkrimit të Gjuhës Shqipe, më 1972 në Tiranë, per te nenshkruar zhdukjen e elementeve Gege te gjuhes shqipe (me heret thonim gabimisht qe kete e ka bere Enveri sepse ai i perkiste Dialektit Tosk, kurse sot e kemi kuptuar te gjith qe tentimi i zhdukjes se Dialektit Geg nuk kishte fare te beje me ate se ai far Shqipfolsi fliste Toskerisht, por ate e kishin kerkuar nga ai armiqt e Kombit Shqiptare, pasiqe kishin kuptuar qe Dialekti Geg eshte qelsi i deshifrimit te gjuhes Pellazge,dhe argumenti me i fort i faktit qe ne jemi populli i pare ne Europe, dhe nga ne e kan civilizimin, kulturen dhe me mijra fjale shqipe ne gjuhet e tyre keta far popujt e Europes qe na urrejn neve kaq shume, nejse.) Dhe ky far zotriu eshte ai qe ende punon per zhdukjen e Dialektit te shenjet Geg, kur thot sot se mbi 90 % e Shqiptarve po e flitkan gjuhen „letrare“, dhe vetem nja 5-6 % po flitkan Gegnisht, duke injoruar mbi 70 % te popullates Shqiptare qe flet dhe do te flas Dialektin Geg.

Ky far „akademiku“ (me disa te tjere) mendon edhe sot qe populli shqiptare eshte nje popull i prapambetur mentalisht, budalla, pa fara ne koke hiq dhe thot se gjuha letrare paska 30 % te dialektit Geg , ku ne fakt as 5 % nuk eshte, dhe ky zoteriu vet ne shtepine e tije e flet dialektin Geg, te cilin mundohet ta zhduke tersisht.

Ky far gjiganti, kolosi, intelektuali, patrioti, vigani e bla bla bla, ka budallalleqe 100 here me shume se qe ka lesh.



Ke shume te drejt zotri, me t’vertet Qent (Qosja & CO) lehin por Karavani (Shqiptaria) ecen me tutje !…


Ju pershendes

Jam i lumtur qe i takoj edhe vet te njejtes vije kombetare dhe intelektuale se ciles i prine Akademik Qosja.Te gjitha te tjerat qe i thoni ju,u shkofshin per t`u mbushur mend e per ta pare boten me syte e juaj e jo me moden e te huajve!
Nuk kam deshire te polemizoj me ne kete menyre kundershtuese dhe fyese por edhe njemije here po te perpiqeni te hedhni plehun e juaj mental mbi Kolosin Qosje,une do te jem ne gjendje ta mbroj,sepse me kete mbroj Shqiptarine ne teresi dhe vetvehten ne menyren me te mire te mundeshme per kohen qe po jetojme!
Bye!

[Arb]

Ky gjak-Shkau, Qosic, perseri po mundohet te shfajsoj veten para pershkrimeve qe personalitete te shumta i ben atij dhe vepres se tij.
E ka te kote!

Kombi Shqiptar nuk e ka vrare kete mjekerrcjap, as me thike, plumb, e as me helm, por e ka vrare moralisht. E kjo eshte vrasja me e rende qe mund te merr nje njeri.

Kete te cijatur te Qoses e kemi degju vazhdimisht per me shume se 17 vite. Ai mbetet i njejti anti-Shqiptar.

[ARIANI_TB]

POLEMIKA MES ISMAIL KADARE DHE REXHEP QOSJA

6/24/2006 - MITI DHE REALITETI SHQIPTAR
Për polemikën Kadare-Qosja

MITI DHE REALITETI SHQIPTAR

Abdyl KADOLLI, shkrimtar


Në përvjetorin e lindjes së tri figurave kombëtareemaçi-Kadare-Qosja ndodh një shkreptimë e befasishme: polemika Kadare-Qosja.

Për Kadarenë bëhet bujë e rrëmujë, ndërsa dy të tjerët heshten nga politika kulturore.

Pas ballafaqimit të jashtëm, tani duhet të marrim drejtpeshimin: kush jemi e ku jemi. Kemi nevojë edhe për gara olimpike, sidomos të kokave. Mirëpo, edhe garat kanë rregulla, kanë një masë fisnikërie.

Mirë që u hap çështja e identitetit kombëtar.

Na presin shumë sfida në ballafaqim me mijëvjeçarin e ri.

Ndodhemi në epokën e globalizmit.

Udhëkryqi historik



Është e vërtetë e madhe historike se hapësira iliro-shqiptare, si gjithë gadishulli i Hemit pellazgjik, Gadishulli ynë Ilirik, u gjend në udhëkryqin e madh gjeografik të dyndjes së popujve, vërshimit të fiseve barbare dhe pushtimeve të gjata të tri perandorive të mëdha.

Hapësira iliro-shqipare qe përshkuar tejembanë nga pushtimet maqedonase, romake, bizantine e otomane, hordhitë barbare avare, sllave, hune, ostrogote, vizigote, saraçene, bullgare, anzhuine, katalone, normande, venedikase... Nëpër kurrizin e Albanideve kishin kaluar edhe kryqëzata të krishterimit.

Të gjitha rrugët e mëdha shpinin nga Mesdheu, midisi botës. Atëbotë komunikimi më i madh bëhej nëpër det.

Në këtë udhëkryq historik të përplasjeve të pushtimeve e qytetërimeve të ndryshme kombi shqiptar kishte krijuar identitetin e vet historik kombëtar.

Ky ishte fati historik i popullit në kufi të qytetërimeve të mëdha, fati i një populli të lashtë që nuk i përkiste asnjë familjeje të madhe popujsh.

Ky ishte fati i popullit në udhëkryqin Via Egnatia dhe Vija e Teodosit, që e kishte vështirë të krijonte identitetin e vet shtetëror.

Është një fat i madh historik, që ky popull ka arritur të mbijetojë identitetin e vet, duke ruajtur gjuhën dhe traditën kombëtare, kur tashmë shumë popuj e gjuhë janë shuar fare.

Gadishulli i Hemit dikur ishte djep i qytetërimit evropian, por tash tërë Ballkani është një konglomerat Lindje-Perëndim.

Shqiptarët vinin nga qytetërimi ilir i antikitetit. Edhe ata kishin panteonin e tyre, Dodonën pellazgjike, me Zojzin e vet.

Dodona ishte qendër e qytetërimit mesdhetar, priste monedha, kishte amfiteatrin për 20 mijë veta dhe shumë objekte arti.

Panteonin e Dodonës së pari e kishte plaçkitur e rrënuar konsulli romak Paul Emili, më pas Teodosi bizantin e kishte shuar fare, ndërsa ostrogotët, saraçenët e bullgarët e kishin rrënuar sërish këtë tempull pagan.

Kishim ne edhe mbretëritë ilire e kulturën urbane me shumë qytete të njohura.



Identiteti kombëtar



Së pari ka një identitet kombëtar, me shenjat e tij dalluese, e pastaj edhe përkatësi e tij identiteteve më të gjera, si ballkanike, evropiane, orientale a universale.

Identiteti kombëtar është individual dhe formohet e evoluon historikisht.

Tri shenja të shenjta janë në identitetin kombëtar: gjuha, atdheu dhe kultura kombëtare. Edhe këto mund të jenë relative, sepse gjuhë e kulturë të njëjtë mund të kenë disa popuj të një gjinie.

Traditën kulturore e shpirtërore e përbëjnë gjuha, artet, shkenca,

etnografia, mitologjia dhe ritet fetare.

Është një fat i madh historik që shqiptarët mbijetuan identitetin, duke ruajtur gjuhën, kulturën dhe atdheun e tyre.

Shqipja është ndër gjuhët e lashta indoevropiane të grupit satem, por që ka sot alfabetin latin.

Gjatë historisë populli ynë kishte krijuar mitologjinë e vet pagane, edhe sot e fortë në identitetin e tij, eposin, kanunin e folklorin. Kishte krijuar identitetin shtetëror që nga mbretëritë ilire, pastaj principatat arbërore, shtetin e Skënderbeut, pashallëqet e mëdha, Lidhjen Shqiptare të Prizrenit dhe në fund një gjysmë shteti.

Kadare pohon se kombet nuk ndryshohen as nga pushtimet e as nga konvertimet/ Identiteti evropian i shqiptarëve, f. 51/

Mjerisht, ata asimilohen. Asimilimi ndodh së pari në shpirt, pastaj kalon në kokë dhe në fund përfundon në gjuhë.

Ku vajtën gjithë ato fise të Ilirisë së Sipërme? U tretën, u shkrinë: një herë u romanizuan, pastaj u sllavizuan.

Ku përfunduan ata 200 mijë arbëreshë pas vdekjes së Skënderbeut në Itali, 200 mijë të tjerë në Greqi më 1879, jashtë Çamërisë tragjike, rreth një milion të degdisur në disa valë në Turqi?

Pse u asimiluan shqiptarët katolikë në veri të Malit të Zi pas luftërave austro-turke?

Ky ishte fati i një populli të lashtë me atdhe të copëtuar dhe i degdisur në katër anët.

Përse shqiptarët shkëlqejnë vetëm jashtë atdheut?

Sa perandorë ilirë hynë në aurolën e perandorive romake e bizantine? Sa shenjtër të tjerë në aureolat e konfesioneve?

Sa vezirë arbërorë në Portën e Lartë?

Sa legjione tona në krahë të Napoleonit e Garibaldit?

Sa arbëreshë në Panteonin e Akropolit?

Mjerisht, ata shkëlqyen dhe mbetën në aureolat e tyre.

Ku na mbetën atdheu e shteti kombëtar? Atdheu që siguron ekzistencën, shteti që mbron qenien kombëtare.

Në mos atdheu është bërë shtrat i Prokrustit?

Si do të kthehet gjithë ai lumë shqiptarësh nëpër Evropë, një milion vetëm në vitet ’90, me gjeneralin Kadare në krye?!

Ambienti i ri krijon edhe atdheun e ri.

Mjerisht, pas disa brezave ata mund të kujtojnë vetëm prejardhjen!

Atdheu është panteoni i identitetit shqiptar.

Shqiptarët kanë sot identitet të plotë kombëtar. Vetëm qarqet që indentifikojnë kombin me religjionin, mund të kenë paragjykime për identitetin kombëtar. Askush nuk ka thënë deri sot se shqiptarët janë popull me gjysmë identiteti!

Kadare ngatërron me qëllim identitetin kombëtar me atë fetar:

Kanë dalë akademikë që na thonë se ne jemi gjysmë turq./Pushtimet e gjata nuk mund t’u heqin identitetin shqiptarëve, Koha ditore, 23.6.2006, f.18./

Identiteti fetar nuk është vendimtar në identitetin shqiptar.



Religjionet universale



Të gjitha religjionet e mëdha janë universale sikur edhe perandoritë, gjatë të cilave janë shtrirë dhe kanë qenë në shërbim të sundimit shpirtëror të tyre.

Hapësira shqiptare sot është pikëtakimi më tipik i tri religjioneve të mëdha. Sot tri identitetet fetare janë një realitet shqiptar.

Mjerisht, të tri konfesionet na dhuruan pushtimet e gjata të tri perandorive. Asnjë religjion te ne nuk ishte autokton e autentik.

Nëse duhet kërkuar ndonjë autoktoni fetare, atëherë ai është paganizmi ynë.

Përkundër pranisë së këtyre tri religjioneve, shqiptari mbeti në shpirt pagan, i pranoi ato si nevojë e ekzistencës së identitetit të vet. Ky shpirt liberal pagan nuk u verbërua kurrë nga fanatizmi fetar, jetoi në tolerancë dhe harmoni jetësore, i vetëdijshëm se i përkiste një gjinie kombëtare.

Të gjitha religjionet kanë lindur nga mitologjia pagane. Vetëdija fetare është një vetëdije kozmike. Monoteizmi ka krijuar mitologjinë për fillimin e fundin e botës, përjetësinë e shpirtit, si një ngushëllim për dobësinë e njeriut ndaj fuqisë kozmike dhe për t’ia mbledhur mendtë ndaj mëkateve të botës. Kështu janë krijuar hyjnitë, profetët, librat e shenjtë, si kode morale e rituale të një përvoje të gjatë njerëzore.

Më kot faraonët kishin ngritur piramida për ta mundur vdekjen, ndërsa shumë perandorë kishin shpallur veten perëndi!

Që të tri konfesionet e mëdha të botës, budizmi, krishterimi dhe islamizmi, e kanë prejardhjen nga Orienti. Në lashtësi qytetërimi më i lartë ishte në luginat e lumenjve Nil, Tigër, Eufrat dhe Ind, ku ishte edhe përqendrimi më i madh i popullsisë.

Njihen kultura egjiptiane me piramidat, Babiloni me kullën e tempullin e Babelit, Kodin e Hamurabit, epin e Gilgameshit dhe lulëzimin e shkencës e të artit.

Profeti pers Zarathustra në librin më të vjetër Avesta predikonte monoteizmin, të mirën, të drejtën e të vërtetën.

Alfabeti i fenikasve kishte dalë nga hieroglifet egjiptiane. Në Lindjen e Largët ishin Vedat sanskrite të brahmanëve, epi i madh Mahabharta, Muri Kinez...

Që para Krishtit ishte tempulli i Solomonit në Jerusalem.

Hebraizmi kultivonte mbijetesën e mosnënshtrimin:



Unë dua dashurinë e besimtarit dhe jo sakrificat; dhe njohjen e Zotit më shumë se flijimet.



Islamizmi duket më vonë si religjion. Kurani sublimon një përvojë të gjatë fetare e njerëzore.

Para epokës së re Perëndimi ishte krejt pagan, por edhe ai kishte mitologjinë e sagave dhe eposet historike.

Kreta e Mikena ishin dy ura të Orientit me Oksidentin, nga vinte kultura orientale. Grekët e romakët kanë asimiluar mjaft nga Orienti, duke krijuar kulturat e veta origjinale. Edhe alfabeti grek e latin kishin dalë nga alfabeti semit i fenikasve.

Romakët kishin ndjekur mbi 500 vjet krishterimin. Gjithë ata martirë të tij, madje edhe vetë Krishti, ishin viktima romake. Mirëpo, më në fund, ai kishte lëshuar rrënjë dhe Konstandini i Madh qe detyruar ta pranonte si fe zyrtare, kinse i ishte fanitur kryqi në qiell.

Yh, sa eunukë ishin bërë perandorë dhe më pas ishin shpallur shenjtorë!

Diktatori romak Jul Cezari ishte kryezot i kishës, mu si perandorët bizantinë më vonë. Kaligula kishte shpallur veten perëndi!

Me ndarjen e vetë perandorisë së madhe romake fillon edhe ndarja kulturore deri në skizmën e krishterimit më 1054.

Bizanti mijëvjeçar kishte frymën orientale. Perandori Teodosi kishte masakruar mijëra njerëz për krishterimin. Ai kishte rrënuar tempujt paganë, duke hedhur në det statujat antike dhe kishte ndaluar lojërat pagane olimpike.

Qytetërimet nuk mund të indentifikohen thjesht me konfesionet e mëdha, sepse përfshijnë gjithë kulturën materiale e shpirtërore të popujve.

Qytetërim evropian sot nuk është Klubi i Parisit, aq më pak riti roman, sepse shumica perëndimore i përket ritit protestant, shumë më liberal se riti roman.



Evropa kishte përjetuar shumë krime barbare mesjetare nga inkuizicioni i ndjekjes së shtrigave, madje edhe Natën e Bartolomeut më 1572 mu në Paris, masakër e përgjakshme e katolikëve mbi hugenotët protestantë.



Perandoria Otomane u ngrit, po me atë despotizëm oriental, mbi skemën e Perandorisë mijëvjeçare bizantine, duke ndërruar vetëm gjuhën dhe fenë zyrtare.

Dihet se si vendet e krishtera ballkanike pastruan hithrat e ferrat e pushtuesit otoman. Mu si ai Teodosi i Bizantit: me masakra e barbari, si në Kosovë e Srebrenicë.

Në ngjarjet historike në Kosovë askujt nuk i kishte rënë ndër mend për rrënjët e katolicizmit të hershëm shqiptar, as në fillim, as në fund të viteve ’80. Ato kishin karakter thjesht çlirimtar.

Nëse duhen kërkuar rrënjët e krishterimit iliro-shqiptar, ato janë shumë më të thella.

Shumë martirë e shenjtorë ilirë kishin hyrë në aureolën e krishterimit. Edhe Konstandini i Madh nga Naisi ishte bërë shenjtor.

Shën Jeronimi kishte përkthyer latinisht Biblën më 405.

Shën Niketa kishte bërë kryelutjen e ritualit roman Te Deum laudamus.

Kodiku i purpurt i Beratit/ Codex Purpureus Beratinus/ i shek. VI përmbante dy ungjijtë.

Kujt i duhen sot klerikalizmi, ikonolateria dhe mistifikimi politik i tempujve e figurave fetare?

Qëmoti ka ndodhur ndarja e konfesionit nga mitologjia, e filozofisë nga konfesioni dhe e kofesionit nga shteti.

Ne krenohemi me nobelisten Nënë Tereza, si bijë jona e shenjtëruar, por ajo kurrë nuk kishte mundur të shqiptonte një fjalë për Kosovën martire.

Misioni i Shën Exhidios me monsinjor Palen kufizohej në një autonomi kulturore të Kosovës nën Serbi .

Kadare qorton si një patriark: Të provokosh e të nxitësh përçarje fetare sot në Shqipëri është krim/ Pabesia e një polemisti, intervistë/.

Jo vetëm në Shqipëri, por në tërë botën. Krim moral është edhe të provokosh e ofendosh ndjenjat njerëzore, fetare e kombëtare.

Kalorësi i komunizmit tash bëhet apostull i krishterimit.

Liria e besimit sot është një e drejtë njerëzore, por që respekton edhe të drejtat e liritë e tjetrit. Feja është një liri subjektive, intime e njeriut. Vetëm klerikalizmi dhe fanatzmi fetar mund të cenojnë identitetin kombëtar.

Mua më shqetësojnë sot njësoj imazhet arabe të veshjes dhe kryqet nëpër vende publike, shkollat fetare për të mitur dhe pagëzimet me emra fetarë etj.

Dihet se shqiptarët pranuan islamin nëpërmjet turqve e jo arabëve, në një formë më liberale.

Kush janë sot gjithë halldupët shqiptarë të hollakut Kadare?

Ata që ende paskan ndjenja orientale, sepse otomanët tanimë janë larg nesh?!

Orientalizmi sot është një realitet në Ballkan jo vetëm në religjion, por edhe në moralin e mendjesinë e njerëzve, në etnografi, arkitekturë, muzikë etj.



Miti evropian



Që nga Rilindja evropiane qytetërimi oksidental qëndron në një shkallë më të lartë zhvillimi dhe emancipimi njerëzor.

Lëvizjet heretike kundër obskurantizmit mesjetar dhe idetë ilumuniste kishin hapur vizione të reja të diturisë, duke shpënë në zbulime të mëdha shkencore e gjeografike të botës.

Bazë e qytetërimit perëndimor ishte kultura antike greko-romake. Aty hynin arti dhe filozofia racionale greke, demokracia qytetare, e drejta romake, individualizmi e pragmatizmi jetësor.

Latiniteti është një tipar i kulturës perëndimore. Latinishtja ishte gjuhë indoevropiane kentum, gjuhë perandorake, kishtare dhe e shumë veprave shkencore e artistike, siç ishte edhe greqishtja në Bizant.

Qytetërimi evropian nuk mund të indentifikohet sot vetëm me krishterimin, që e ka origjinën në Orient. Qytetërimi është një nocion shumë më i gjerë dhe përfshin të gjitha vlerat e kulturës materiale e shpirtërore.

Se shqiptarët kanë identitet gjeografik e historik evropian, ky nuk është kurrfarë zbulimi.

Miti evropian, si ideal i emancipimit, ishte i gjallë gjatë gjithë Rilindjes shqiptare, ai është i gjallë edhe sot.

Qytetërimin evropian sot e aspirojnë shumë popuj.

Mustafa Kemal Ataturku i Turqisë orientale kishte bërë më 1924 modernizimin evropian të jetës shoqërore, kulturore e ekonomike dhe kishte pranuar alfabetin latin. Në këtë orientim evropian të Turqisë nuk ishte pa ndikim edhe baza e kulturës bizantine.

Qytetërimi perëndimor është sot sinonim i emancipimit kulturor e shpirtëror dhe i zhvillimit historik njerëzor.

Qytetërimi modern amerikan, me bazë të kulturës evropiane, sot ka arritur një shkallë shumë të lartë zhvillimi, duke bërë edhe anglishten gjuhë botërore të komunikimit masiv.

Kadare sikur kërkon sot një deus ex machina evropiane për shqiptarët.

Nëse dikur Haxhi Qamili klithte në kaosin e pushtimit Dum Babën!, sot Kadare klith Duam Nënën!

Ai spekulon me pargjykime:

Në Shqipëri e në hapësirën shqiptare ka sot një kundërevropianizëm të fshehtë.

Kurrfarë kundërevropianizmi as të hapur, as të fshehtë, bile ka eufori të tepërt. Përkundrazi, ka predikime të fshehta se vetëm si të krishterë do të na pranonte Evropa!

Mund të dëgjohen edhe psherëtima: sikur të ishim të krishterë, nuk do të na priste aq keq Evropa në konferencat ndërkombëtare të paqes!

Eh, sikur halla të bëhej edhe një herë nuse! Sikur të zhbëhej saora gjithë historia!

Edhe Evropa e Bashkuar sot ngrihet mbi skemën e Perandorisë Romake, por me parime e vlera të reja, si një strukturë e baraspeshës së botës.

Deshën o nuk deshën, edhe shqiptarët do të hyjnë këmbë e krye në Evropë e do t’i dalin tejpërtej!

Mirëpo, tash shtrohet një çështje tjetër: si do të hyjnë shqiptarët në Evropë me primitivizmin politik, luksin despotik dhe krimin e organizuar?

A vetëm me ikonolateri politike e mitologjike?!

Sa janë shqiptarët sot evropianë me kulturën urbane, emancipimin demokratik, shtetin juridik dhe vlera të tjera të qytetërimit modern?

Qytetërimi është një proces evolutiv historik dhe nuk arrihet me thirrje në mënyrën dëshirore.



Cinizmi bizantin



Kadare sikur është dehur nga idiolatria dhe iu ka mërzitur stina në Olimp.

Ai vuan nga kompleksi i disidentizmit. Bëhet disident edhe pas disidencës. Aventura e tij në dhjetorin ‘90, kur po hynte pluralizmi politik edhe në Shqipëri, priu si demon në shembjen e madhe kombëtare.

Po të ishte disident i mirëfilltë, këtë gjest kishte patur mundësi ta bënte mijëra herë më parë. Disidenca është një forcë morale e intelektuale. Por jo, ajo nuk është në shpirtin e tij.

Dy herë u shkund Shqipëria gjatë dekadës së transicionit. Askush nuk e rrënoi vendin e vet më keq se ajo.

Shembja e Shqipërisë në atë orë ishte shkelje e Kosovës.

Në marsin ‘97 populli u la në hënëz nga despotizmi politik dhe plaçkitja piramidale. Demosi u rebelua, por ruajti drejtpeshimin, duke mos pranuar sfidat politike të luftës qytetare.

Kush mund t’i ngazëllehej asaj gjëme, e di vetëm cinizmi i Kadaresë. Mos i qoftë për kob!

Kadare është shumë proteik, gjithherë konvertohet pas modës politike. Ai është i përkëdheluri i të gjitha pushteteve.

Ai mistifikon si një patriark:



Në Ballkan nuk ka ndodhur, ose ka ndodhur tepër rrallë që njeriu i cilësuar “i dijshëm”të jetë shpërfillur kështu në një konkurrim zgjedhjesh./ Pabesia e një polemisti, intervistë/



Pikërisht ky është sindromi ballkanik dhe shqiptar!

Plakun e urtë të Vlorës e rrëzuan bandat e Esad pashë Toptanit, ndërsa Qeverinë demokratike të Nolit mbreti i admiruar i Kadaresë. Që të dy rrënuesit ishin miq të Beogradit!

Jo vetëm Qosja humbi në zgjedhje, por edhe UÇK-ja e lavdishme, një fenomen i çuditshëm që ndodh vetëm në Ballkan.

Edhe sot na kumbojnë mallkimet e tij të pështira mbi çlirimtarët shqiptarë në Maqedoni:



Ato janë përpjekjet e stilit fashisto-stalinist për ta armiqësuar krejt popullin shqiptar me Perëndimin demokratik./ Koha ditore, mars 2001/



Për t’u evropianizuar tërësisht, Kadare së pari duhet të çlirohet nga bizantizmi ballkanik.

Ai është një shkrimtar i madh, por një filozof i brishtë. Shumë ide

e vizione të tij duken absurde. Proteizmi politik e ideologjik ka zbehur shumë mitin letrar të Kadaresë.

Qosja është një profil i intelektualit racional e kritik, që sot është vetëdije moderne. Idetë dhe vizionet intelektuale janë shumë më të thella e më të qëndrueshme se ato politike.

Nëse romanet e Kadaresë sot kanë një përmasë ndërkombëtare, vepra madhore shkencore, artistike e publicistike e Qoses ka hyrë tashmë në panteonin kulturor shqiptar. Atë nuk mund ta mohojnë as rivalët e tij më të mëdhenj.

Në këtë panteon ka vend për të gjitha kryeveprat shkencore, letrare e artistike.


http://www.beepworld.de/members48/shllapashtica/index.htm

[ARIANI_TB]

http://www.beepworld.de/members48/sh...tica/index.htm

DY FJALË PËR DEBATIN QOSJA – KADARE - Shkruan: Shefqet Cakiqi-Llapashtica

[ARIANI_TB]

QOSJA PER KADARENE, DEBATI DUHET TE KISHTE NISUR ME PARE (19/08/2006)


Shkrimtari Ismail Kadare nuk i eshte pergjigjur pozitivisht fteses se bere nga Seminari Nderkombetar per Gjuhen dhe Letersine shqipe, qe prej disa ditesh po zhvillohet ne Prishtine . Ne nje leter derguar pjesemarresve te tryezes se organizuar me rastin e 70 vjetorit te tij dhe te Rexhep Qoses ai shprehte keqardhjen per mospjesemarrjen dhe shpjegonte se gjendej ne Edinburg gjate kesaj kohe.Ndersa akademik Rexhep Qosja vetem nje dite me pare e konfirmoi pjesmarrjen ne kete seminar. Ai madje u shpreh se kjo tryeze do te kishte qene edhe me interesante sikur Kadare te ishte i pranishem. Persa i perket debatit me gjeniun e letrave shqipe, nje nje prononcim per Top Channel, Qosja tha se ka ngritur nje varg problemesh te kultures shqiptare te cilat duhet te trajtohen. Sipas tij ky debat jo vetem qe ishte i domosdoshem por eshte i vonuar. "Jane ngritur nje varg problemesh qe jane ne interesin e kultures dhe politikes shqiptare dhe qe duhet te sqarohen plotesisht", u shpreh Qosja. Seminari mbi dy figurat e medha te letrave shqipe ngjalli nje interes te madh te studiuesve dhe albanologeve. Pervec vleresimeve pozitive, nje prej profesoreve te universitetit te Prishtines, i beri thirrje kritikut Rexhep Qosja qe veprat e Kadarese t'i shohe jashte debatit te fundit mbi identitetin e shqiptareve. Diskutime te hapura rreth debatit Qose -Kadare nuk pati edhe pse ishte ne qender te bisedava te studiuesve te shqipes nga e gjithe bota. Seminari i 25-te nderkombetar per gjuhen dhe letersine dhe kulturen shqiptare qe po zhvillohet ne Prishtine po trajton dy tema themelore problemet aktuale te kultures se gjuhes shqipe dhe miti ne letersine shqiptare.