A shijohet malli ?!

[Dita]

A shijohet malli?!


Me mendje në një dhomë,
e vetme jam,
e pangjyrë dhoma më ngjan,
në përfytyrim përpjek gishtat ta shformoj,
Ku do t’doja të isha vallë?
E padukshme ndoshta,
në mendjen e një tjetër njeriu të zhytesha,
mendimet t’ia lexoja;
Si duhanxheshë e mbaruar të tymosja,
me rrathë ta mbushja ajrin rreth meje,
le t’i flisnin ato njerëzve për hallet e mia;
Në bisedën e dy njerëzve të mi të dashur
Të shkelja, zërin t’ia dëgjoja,
që gjumin shpesh ma merr;
Në sytë e dy të dashuruarve të ndalja,
të shihja si shijojnë;
Me britma fëmijësh të rrethohesha,
si dikur tek gjunjët bëja copë,
e t’ia nisja nga britmat dhe unë;
Me pak frikë ta mbushja trupin si dikur,
Ashtu e veshur rrugëve të përçapesha,
e t’isha përsëri unë.

N’syçelje me ngjyrë më bëhet dhoma,
me kaq shumë ngjyra,
sa nuk di ku jam më,
vetëm në dhomë jo,
Ia kam rrëzuar muret krejt përtokë,
e kam nisur të bërtas si fëmijë:
„Do më lësh rehat, apo jo?“
E kështu sytë mbyll e nis e qesh,
nuk di të pushoj,
Të më shohë tjetër njeri
kujton se po marrosem,
I shkreti njeri,
s’e di si ndihem,
si zemra tani po më rreh e
mendja më valon,

Andaj më i miri vend
kjo dhomë e mendjes,
ku ngjan se mallin mundem ta shijoj.

[macia_blu]

e paske ndricuar mendimin dhe e pake rrezuar mallin duke ditur te ndizesh...
(me e pakta qe mund te bejme tani ...cmallemi me perfytyrime qe i sjellim prane vetes gjithe c'na mungon. Shume me e mire se deshperimi pa fund.) me kenaqe... , urime!