E Lumja Nene Tereze, flake e dashurise!

[NoName]

“E Lumja Nënë Tereze, flakë e dashurisë”.



Muaji gusht na kujton një nga figurat më të ndritura të Kishës Katolike universale dhe të popullit shqiptar: Nënë Terezën, përvjetorin e 96-të ditëlindjes të së cilës do ta përkujtojmë së shpejti. Lindur më 26 gusht 1910 në Shkup, qytet i vendosur në udhëkryq të historisë së Ballkanit, shpallur e Lume më 19 tetor 2003, arriti cakun e fundit të jetës më 5 shtator 1997. E përmblodhi jetëshkrimin e saj me këto fjalë: "Me gjak jam shqiptare; me nënshtetësi, indiane. Përsa i përket besimit, jam murgeshë katolike. Sipas thirrjes, i përkas botës. Por zemra ime i përket plotësisht Zemrës së Krishtit".

Për t'iu përgjigjur sa më mirë si nevojave fizike, ashtu dhe atyre shpirtërore të të varfërve, më 7 tetor të vitit 1950 themeloi Kongregatën e Misionareve të Bamirësisë; më 1963 - Vëllezërit Misionarë të Bamirësisë; më 1976, degën kundruese të motrave; më 1979, Vëllezërit kundrues dhe më 1984, Etërit Misionarë të Bamirësisë. Gjithsesi frymëzimi i saj nuk u kufizua vetëm në njerëzit e thirrur për jetë rregulltare. Organizoi Bashkëpunëtorët e Nënë Terezës dhe Bashkëpunëtorët e Sëmurë dhe të Munduar, njerëz të feve e të kombësive të ndryshme, me të cilët u bë një në lutje, thjeshtësi, flijim dhe në apostullimin e saj që shprehej me vepra të përvuajtura bamirësie. Kjo frymë e shtyu të themelonte më pas Misionarët Shekullarë të Bamirësisë. Duke iu përgjigjur kërkesës së shumë meshtarëve, më 1991 Nënë Tereza themeloi edhe Lëvizjen e Korpit të Krishtit për Meshtarë, si "rrugë e vogël që i çon në shenjtërim" ata, të cilët ishin një mendje me karizmën dhe me shpirtin e saj.

Më 1979 u vlerësua me Çmimin e rëndësishëm Nobel për Paqen.

Gjithë jeta dhe vepra e Nënë Terezës është dëshmi e gëzimit që buron nga dashuria, e madhështisë dhe e dinjitetit të çdo njeriu, e vlerës së gjërave të vogla të bëra me besnikëri e me dashuri, e sidomos, e vlerës së pakrahasueshme të miqësisë me Zotin, që lidhet e ushqehet përmes lutjes së vazhdueshme, duke e shndërruar kështu njeriun në flake dashurie. Prandaj e titullova kështu rubrikën e re kushtuar Nënë Terezës të cilën, duke pasur mirë parasysh rrethanat e këtij takimi të shkurtër nëpërmjet forumit, po e fillojmë me një lutje drejtuar Jezusit për paqen, për ta vijuar me lutje të tjera të dashura për Nënë Terezën, disa nga të cilat të krijuara prej saj:

Jezus i kryqëzuar e i ngjallur, rri me ne!”
“Rri me ne, mik besnik e mbështetje e sigurtë
e njerëzimit në shtegtim nëpër rrugët e botës!
Ti, Fjalë e gjallë e Atit,
jepu shpresë e besim atyre që e kërkojnë
kuptimin e vërtetë të jetës së tyre.
Ti, Bukë e jetës së pasosur, ushqeje njeriun
e uritur për vërtetësi, për liri, për drejtësi, për paqe.
Rri me ne, Fjalë e gjallë e Atit,
mësona fjalë e gjeste paqeje:
paqe për tokën e shuguruar nga gjaku yt;
paqe për Vendet e Lindjes së Mesme,
ku vijon të rrjedhë gjaku rrëké:
paqe për mbarë njerëzimin, mbi të cilin varet përherë
rreziku i luftërave vëllavrasëse”.

[NoName]

Po vijojmë me rubrikën kushtuar Nënë Terezës në prag të ditëlindjes së saj të 96-të, përqëndruar kryesisht tek lutja, përmes së cilës e Lumja u bë pishtar i dashurisë.

Nënë Tereza ka shkruar shumë lutje. Lutej vetë e i nxiste edhe motrat e saj ta thellonin gjithnjë më shumë frymën e lutjes, sidomos në kohët e forta të Kishës. U thoshte: “Ta zbrazim mendjen nga gjithçka që nuk është Jezusi. Në se nuk jeni në gjendje ta harroni veten kur luteni, kërkojini ndihmë Krishtit me këto fjalë:

“Jezus, eja në zemrën time,
lutu me mua,
lutu në mua
derisa të mësoj nga Ti
si të lutem.
Bëj që tingulli i zërit tënd
të kumbojë gjithnjë ndër veshët e mi,
o Jezus i mirë,
që të kuptoj si me të dashtë me mendje e me zemër.
Bëj që të të pranoj ndër skutat më të fshehta të zemrës,
ty që për mua je e vetmja e mirë,
je gëzimi im më i ëmbël,
miku im i vërtetë!".

[NoName]

Me kalimin e viteve, Nënë Tereza nisi t’i kushtojë një vëmendje gjithnjë më të madhe mbrojtjes së paqes dhe respektit për jetën, duke ecur në gjurmët e Shën Françeskut të Asizit. Kur kalonte rrugës, Fra Françesku përshëndeste kështu: “Zoti të dhëntë paqe”. Në epokën e tij, si në tonën, kishte shumë konflikte, shumë dhunë, e jo vetëm gjatë grindjeve ndërmjet qyteteve, por edhe gjatë kryqëzatave që niseshin për të çliruar Varrin e Krishtit. Françesku jo vetëm që i liroi anëtarët e të Tretit Urdhër nga detyrimi për të rrokur armët, por edhe ka ndërhyr gjallërisht në favor të paqes gjatë kryqëzatave. Në periudhën më të përgjakshme të tyre, së bashku me Fra Ndriçimin, pati guximin ta kapërcente frontin armik dhe të shkonte tek Sulltani, të cilit i foli për Krishtin. Ja lutja e Tij për paqe, nga më të dashurat për Nënë Terezën:

Më bëj, o Zot, mjet të paqës sate:
Ku ka urrejtje, të çoj dashurinë,
atje ku ka fyerje, faljen ta çoj,
ku grindje ka, të çoj bashkimin,
atje ku dyshohet, fenë unë ta çoj.
Ku ka gabim, të çoj të vërtetën,
ku vret dëshprimi, shpresën ta çoj.
Ku ka trishtim, të çoj gëzimin
E atje ku ka hije, dritën ta çoj.
Bëj, Zot, të kërkoj përherë ngushëllim,
më shumë për të tjerët, sesa për vetvete.
Të kuptoj, më shumë se të më kuptojnë,
të dua, më tepër se të më duan.
Sepse kur jep, ke marrë,
kur falë, ke gjetur përdëllim,
e atëherë kur vdes,
do të ngjallesh në amshim!

[NoName]

Tani do të ndalemi tek një takim i organizuar në Londër, ku merrnin pjesë veprimtarë të paqes nga mbarë bota, e Nënë Tereza me atë rast u zgjodh për të thënë një lutje të veçantë. E kishte shkruar Satish Kumar, një ndjekës i Gandit dhe e kishte titulluar ‘Lutje për paqen’. Kjo lutje, sipas autorit, e thënë me zemër të sinqertë, kthehet në energji shpirtërore.


Ja edhe lutja:

Më prij nga vdekja - në jetë,
nga pabesia - në besë,
më prij nga dëshpërimi - në shpresë,
nga frika në besim;
më prij nga urrejtja - në dashuri,
nga lufta - në paqe;
bëj që paqja t’i mushë përplot
zemrat tona,
botën tonë,
gjithësinë tonë.
Amen!

[NoName]

E Lumja Nënë Tereze, përmes një urate të saj, që kemi shkëputur për këtë rast, na mëson si ti afrohemi Zotit duke i shërbyer të afërmit, madje të varfërve, atyre që janë të çpërfytyruar nga sëmundja, nga uria, nga mjerimi e sidomos nga menjanimi ynë. E për t’ia arritur këtij qëllimi, sipas Nënë Terezës, lypet të lutemi, të lutemi shumë e të kërkojmë ndërmjetësimin e Nënës Qiellore, Zojës së Bekuar në këtë ndërmarrje.


Ja edhe lutja e të Lumës Nënë Terezës me titullin:

“Lutja ime për secilin prej jush
është që ju të jeni vetëm të Jezusit nëpërmjet shën Marisë.
O Shën Mari, ma jep zemrën tënde kaq të mrekullueshme,
kaq të pastër, kaq të papërlyer,
zemrën tënde kaq të mbushur me dashuri e përvuajtëri
që të më bëjë të denjë ta marr në zemër Jezusin
me anë të Bukës së Jetës dhe ta dua atë ashtu si e do ti
dhe t’i shërbej atij në fytyrat e çpërfytyruara të të varfërve.
O Shën Mari, Nënë e Jezusit, bëhu Nëna ime tani.
O shën Mari, Nëna e Jezusit,
më ndihmo që të jem e pastër dhe e përvuajtur si Ti,
sepse dua të jem shenjte dhe e këndshme
për Trininë Shenjte, ashtu siç ishe, siç je Ti.
T’i kërkojmë Zojës sonë të na japë zemrën e saj,
kaq të papërlyer, kaq të pastër për ta dashur Jezusin
që të bëhemi të denjë për ta marrë Jezusin
nëpërmjet bukës së jetës
dhe pamjes së çpërfytyruar të të varfërve.
(Nënë Tereza)

[NoName]

Përmes një urate të saj që kemi shkëputur për këtë rast, e Lumja Nënë Tereze na mëson përmes meditimit e kundrimit të Ungjillit, ta njohim nga afër figurën e Mësuesit e të Shëlbuesit Hyjnor, Jezu Krishtit. Në këte më së miri na ndihmon Shën Maria, Nëna Qiellore.


Po ja si u shkruan Nënë Tereza simotrave të veta, Misionareve të Dashurisë..

“Kush është Jezusi për mua?

Jezusi është Fjala e mishëruar.
Jezusi është Buka e Jetës.
Jezusi është Flija e gozhduar në Kryq për mëkatet tona.
Jezusi është Flija e flijuar në Meshën Shenjtë
për mëkatet e botës dhe të miat.
Jezusi është Fjala për t’u thënë.
Jezusi është e vërteta për t’u treguar.
Jezusi është Rruga ku duhet ecur.
Jezusi është Drita për t’u ndezur.
Jezusi është Jeta për t’u jetuar.
Jezusi është Dashuria për t’u dashur.
Jezusi është gëzimi për t’u ndarë me të tjerët.
Jezusi është Flija për t’u ofruar.
Jezusi është Paqja për t’u dhënë.
Jezusi është Buka e Jetës për t’u ngrënë.
Jezusi është I Urituri për t’u ushqyer.
Jezusi është i Eturi për t’u ngopur me ujë.
Jezusi është i Paveshuri për t’u veshur.
Jezusi është i Pastrehu për t’u marrë në shtëpi.
Jezusi është i Sëmuri për t’u mjekuar.
Jezusi është i Braktisuri për t’u dashur.

“Përpiquni të bëheni dashuria e Jezusit, mëshira e Jezusit – prania e Jezusit për njëri-tjetrin dhe për të varfërit, të cilëve u shërbeni. E gjithë kjo do të bëhet e mundur nëse rrini afër Shën Marisë, Nënës së Jezusit dhe Nënës sonë. Ajo do t’ju udhëheqë dhe do t’ju mbrojë dhe do t’ju ruajë Vetëm për Jezusin”.

[NoName]

Për sot kam shkëputur nga fragment të një lutje të shkruar nga Nënë Tereza e cila na ndihmon si ta përgatisim, si të rivendosim e kultivojmë marrëdhënien tonë personale e të drejtëpërdrejt me Jezusin Zot. Pra, vetëm me zemër të pastër, mund t’i afrohemi Zotit e t’i pranojmë dhantitë e Tija hyjnore.

“Ruaje dlirësinë e syve
Që Jezusi të shohë nëpërmjet tyre.
Ruaje dlirësinë e gojës
Që Jezusi të flasë nëpërmjet gojës tënde.
Mbaji duart e pastra
Që Jezusi të punojë me duart e tua.
Mbaje mendjen të pastër
Që Jezusi të mendojë me mendjen tënde.
Ruaje zemrën të pastër
Që Ai të dojë me zemrën tënde.
Kërkoji Jezusit ta shkojë jetën e tij brenda teje, sepse:
Ai është e Vërteta e përvuajtur
Ai është Drita e Bamirësisë
Ai është Jeta e shenjtërisë”.




Jezus, në zemrën time,
unë besoj në dashurinë tënde të dhimbshme për mua,
unë të dua.
Sepse unë të përkas Ty,
Unë dua të jap gjithçka timen për Ty.
Më përdor plotësisht.
Më ndaj copë copë.
Cdo pjesë do të jetë jotja.
O Shën Mari, ma jep zemrën tënde kaq të mrekullueshme,
kaq të pastër, kaq të papërlyer,
zemrën tënde kaq të mbushur me dashuri e përvuajtëri
sa të më bëjë të denjë për të marrë në zemër Jezusin
me anë të Bukës së Jetës dhe ta dua Atë
ashtu si e do ti dhe t’i shërbej
në pamjet e çpërfytyruara të të varfërve.
(Nënë Tereza)

[NoName]

Forumista të nderuar, kam shkëputur një pjesë të një lutjeje, ku nënvizohet me forcë vlera e besimit në dashurinë e Zotit. Sipas Nënë Terezës, vetëm Dashuria e Zotit mund ta shërojë zemrën e njeriut nga urrejtja. Vetëm Drita e Dashurisë Krishtit mund ta shndrisë mendjen e njeriut për të hequr dorë nga dhuna, vetëm me Hirin e Zotit, njeriu mund t’i përballoj rreziqet e shpirtit e të shëlbohet.

Këtë porosi, Nënë Tereza u jepte motrave të veta duke i thirrur të përforcoheshin përherë e më shumë në Dashurinë Jetëdhënëse të Krishtit Zoti dhe me ndërmjetësimin e Nënës Qiellore,Vigjërës Mari, të ecinim gjurmëve të Mësuesit Hyjnor, duke i dëshmuar dashurinë Hyjnore të afërmit, e sidomos më të varfërve ndër të varfër.

Sepse unë të përkas Ty,
Unë dua të jap gjithçka timen për Ty.
Më përdor plotësisht.
Më ndaj copë copë.
Cdo pjesë do të jetë jotja.

[NoName]

E Lumja Nënë Tereze, flakë e dashurisë:

“Nuk ka rëndësi sa shumë gjëra bëjmë, po me sa dashuri veprojmë”




Për sot kemi shkëputur nga fragment nga porosia e Nënë Terezës lënë motrave të veta rregulltare, Misionareve të Dashurisë, që çdo ditë, në çdo vepër e në çdo gjest, në çdo mendim e dëshirë t’ia dhurojnë krejtësisht vetveten Zotit. Këtë, mëson e Lumja Nënë Tereze, duhet bërë përherë duke dashur e shërbyer të varfërit, të sëmurët e çdo njeri, që provania hyjnora na çdon në jetën e përditshme. Ja çfarë i porosit Nënë Tereza Gonxhe Bojaxhiu Misionare e Dashurisë…

Porosi e Nënë Terezës:

“Ta dhurojmë vetveten me Të (Jezusin) e për Të. Lëre Atë të shohë me sytë tuaj, të flasë me gojën tuaj, të punojë me duart tuaja, të ecë me këmbet tuaja, të mendojë me kokën tuaj dhe të dojë me zemrën tuaj.

Ai është e vetmja Dashuri që vlen të ndjehet, e vetmja Rrugë që meriton të ndiqet, e vetmja dritë që ia vlen të kërkohet, e vetmja jetë që ia vlen të jetohet. Ai ka bërë kaq shumë për ju – tani është radha juaj “të bëni” diçka për Të.

Ai vdiq në kryq për të treguar dashurinë më të madhe, e Ai vdiq për ju e për mua e për atë të gërbulurin, për atë njeriun aty që po vdes nga uria, e për atë person gjysëm lakuriq që është shtrirë në rrugë, jo vetëm në Kalkutë, por edhe në Afrikë, në Nju Jork, në Londër e në Oslo – dhe nguli këmbë që ne ta duam njëri-tjetrin, ashtu si deshi Ai secilin prej nesh. Ne mund ta lexojmë qartë këtë në Ungjill, “doni ashtu si ju kam dashur; ashtu si Ati më ka dashur mua, unë ju dua juve”. Kur Ati e deshi shumë, na e dha Atë neve, dhe sa më shumë që ta duam njëri-tjetrin, aq më shumë duhet t’i japim njëri-tjetrit, deri në dhembje.

Nuk mjafton për ne të themi “Unë e dua Zotin, por nuk e dua fqinjin”. Shën Gjoni thotë se je gënjeshtar nëse thua se e do Zotin, por nuk do fqinjin. Si mund ta duash Zotin, që nuk e sheh, nëse nuk e do të afërmin, që e sheh, e prek, jeton me të? Kjo gjë është me rëndësi për ne: të kuptojmë se dashuria, që të jetë e vërtetë, duhet të dhembë”.

“Unë besoj se ne nuk jemi punonjëse sociale. Ndoshta ne bëjmë punë sociale për sytë e njerëzve, por në të vërtetë, ne jemi ato që kundrojnë Krishtin në zemër të botës. Sepse ne prekim Korpin e Krishtit për 24 orë me radhë!

Ne jemi 24 orë në praninë e Tij, ju edhe unë. Edhe ju duhet të përpiqeni që ta sillni Zotin në familje, sepse familjet që luten sëbashku qëndrojnë sëbashku. Mendoj se ne, në familjen tonë, nuk kemi nevojë për bomba apo armë që ta shkatërrojmë ose ta sjellim paqen – duhet veç të qëndrojmë bashkë, ta duam njëri-tjetrin, të sjellim atë paqe, atë gëzim, atë fuqi të pranisë së Zotit për njëri-tjetrin në shtëpi.

Ne do të jemi në gjendje ta shtypim e asgjësojmë kështu të keqen në botë. Ka kaq shumë vuajtje, kaq shumë urrejtje, kaq shumë mjerim dhe me lutjen tonë, me flijimin tonë, që fillon në shtëpi – po, dashuria fillon në shtëpi.

E nuk ka rëndësi sa shumë gjëra bëjmë, por me sa dashuri veprojmë. Është për Zotin e gjithpushtetshëm – sa shumë gjëra bëjmë, nuk ka rëndësi, sepse ai është i pafundëm, por me sa dashuri veprojmë – ajo ka rëndësi. Sa shumë bëjmë për Zotin nëpërmjet personit të cilit i shërbejmë?”.

[NoName]

Për sot kam shkëputur nga fragment nga një përsijatje e Nënë Terezës, ku nënvizohet nevoja e bashkëpunimit të njeriut me planin shpëtimprues të Zotit.
“Zoti përçon dashurinë e vet Hyjnore në tokë përmes bashkëpunimit tonë njerëzor ” – thotë Nënë Tereza.

Ta lexojmë porosinë e saj.....

“Vetëm Zoti mund të dhuroi fenë;
Po ti, mund të japësh dëshminë tënde.
Vetëm Zoti mund të japë shpresë;
Po ti, mund të ngjallësh besim në vëllezërit e tu.
Vetëm Zoti mund të japë dashuri;
Po ti, mund ta mësosh tjetërin të dojë.
Vetëm Zoti mund të japë paqe;
Po ti, mund të mbjellësh bashkim e harmoni.
Vetëm Zoti mund të japë fuqi;
Po ti, mund të japësh mbështetje shpresëhumburve.
Vetëm Zoti është rrugë e vërtetë;
Po ti, mund t’ia tregosh këtë rrugë të tjerëve.
Vetëm Zoti është dritë;
Po ti, mund të bësh të shndrisë drita në sytë e të gjithëve.
Vetëm Zoti mund të bëjë gjithçka duket e pamundur;
Po ti, ti mund të bësh çka është mundur.
Vetëm Zoti s’ka nevojë për askënd e asgjë;
Po Atij i pëlqen të mbështetët në ty”!
( Nënë Tereza Gonxhe Bojaxhiu).