Fenomeni ''At'' Nikolla Marku

[shoku_tanku]

Bukur fole ore Shoku tanku por kujt i fole. C'fare mund ti thuash dikujt qe jo vetem mbron interesat greke ne Shqiperi ne shkrimet e tij virtuale, por arrin deri aty sa tu fshij shkrimet sa e sa anetareve, qe ne fund te fundit japin mendimin e tyre konkret ne kete teme edhe pse nganjehere ne menyre satirike. Ky s'eshte gje tjeter por mungese vlerash demokratike dhe poashtu mungese vlerash qytetare. Zoti past meshire per keta diktatore qesharak interneti.

A mendon se kemi te bejme vertet me nje diktator interneti?"...kjo eshte nje akuze shume e rende Trimi!...per me teper, do te ishte shume me e rende nese do te ishte e vertete..perse e sheh detyrimisht ne kete kendveshtrim, fshirjen e postimeve te caktuara...ndoshta jane fshire per arsye hapesire...ndoshta jane fshire pasi kane qene te nje natyre teper subjektive..ndoshta jane fshire pasi ne nje teme serioze si kjo,nuk ka vend per shkrime satirike....arsyet mund te jene te ndryshme por sigurisht,nuk besoj se mund te jene ato qe ke parashtruar ti,miku im...te pershendes: )

Ky Barat djali siper,me duket teper i obsesionuar mbas historise..c'fare te frikeson or mik?"..ne jemi nje shtet i pamvarur...per me teper,jemi ne shekullin e 21-te..
per me teper,po i trembesh nje vendi,anetar te bashkimit Europian..
Ndoshta,nuk e di se cfare ka bere Janullatosi per Shqiperine...ndoshta,por une flas per ato qe kam pare...duke lene menjane ndjenjat nacionaliste..
Cili thate se ishte ndryshimi midis Janullatosit dhe nje kamikazi...nuk ishte kamikaz"...pra nuk eshte kamikaz...ky eshte nje goxha ndryshim"

Qendrimin tim,mendoj se e shpreha qarte ne shkrimin e mesiperm...une jam ateist
Barat por kjo nuk me pengon te shoh nje pune te bere mire...nje pune e bere mire eshte ngritja e gjithe atyre kishave...nje pune e bere mire eshte ofrimi i asaj qe besimtaret kane nevoje...nje pune e bere mire eshte perhapja e fjales se perendise..pa interesa..pa kamuflime...pa perzierje ne lojera politike..
Ju me thoni se kjo pune nuk eshte bere ne kete menyre...atehere ndoshta jam une gabim...le ta vertetoje kete,nje pune e perfunduar mire..dhe nje pune e perfunduar mire,per mua do te thote qe kryepeshkopi Janullatos,ti lere vendin nje drejtuesi Shqiptar mbasi te largohet...nese nuk e ben nje gje te tille,atehere te premtoj se do te zhvishem edhe une nga kjo miopia te cilen ti ma ngjite si diagnoze...

[Trimi81]

Shoku tanku, ne kete teme qe po flitet me shume pasion nga njerezit qe duan pavaresine e shqiptareve (kjo ne te tera kuptimet e fjales) dhe sahanlepirsve qe perhere kane qene te pranishem ne periudha te ndryshme te historise te kombit shqiptar. Per fat te keq nuk mendoj se ne kete forum egziston demokracia e duhur per te debatuar dhe per te pranuar argumentat e kundershtarit te cilat mund te jene me te forta se te tuat. Si pasoje gjehen menyra te tjera per ti "mposhtur" keto argumenta dhe fakte reale. Nje nga keto menyra eshte psh editimi dhe fshirja e shkrimeve. Eshte shume menyre e lehte, qe nuk konsumon shume kohe dhe qe si duket i jep "orgazem" personit qe e praktikon.

Pyetje: Pse poston ne kete forum kur mendon gjithe keto gjera qe the me lart?
Pergjigje: E ndjej detyre morale per nderin tim kombetar qe ti kushtoj qofte edhe 5 minuta shkrim ne dite per te mbojtur interesin e vendit tim sadoqofte e vogel qe te jete kjo mbojtje dhe pavaresisht se s'do ti pelqejne njerit apo dikujt tjeter.

Si perfundim, ne shqiptaret kemi mbijetuar per mijra vite me rradhe dhe do vazhdojme te mbijetojme edhe ne te ardhmen. Le te bejne qejf grekerit dhe filogrekerit me ne meqenese historia per fat te keq na la ne disavantazh te perkohshem, por jam i sigurte se nje dite ne si komb do te ngrihemi serisht lart dhe do te jemi shume me lart se ato njerez qe na e duan te keqen. Ne kete pike me vjen ndermend nje shprehje popullore shqiptare: "Te behem dhe njehere nuse pa e di vete si kuvendoj". Pershendetje te gjitheve atyre qe jane shqiptar te vertete ne keto momente te veshtira qe po kalon kombi yne.

[Baptist]

Ky Barat djali siper,me duket teper i obsesionuar mbas historise..c'fare te frikeson or mik?"..ne jemi nje shtet i pamvarur...per me teper,jemi ne shekullin e 21-te..
per me teper,po i trembesh nje vendi,anetar te bashkimit Europian..
..........duke lene menjane ndjenjat nacionaliste...

Disa jane te obsesionuar pas historise, e disa pas BE dhe internacionalizmit. Vetem shtete dekadente si Franca i meshojne ruajtjes se vlerave kombetare. Kurse integriteti territorial ? Bah ku ka me kufinj. Ne qe jetojme ne Shqiperi e dime me 100% qe nuk kemi nevoje per viza, as mbajme radhe ne aeroporte, as na kontrollojne xhepat. Ne kemi kishat qe na kane ndertuar shtetet fqinje. PER SEVAP!

Cili thate se ishte ndryshimi midis Janullatosit dhe nje kamikazi...nuk ishte kamikaz"...pra nuk eshte kamikaz...ky eshte nje goxha ndryshim"

Sigurisht. Eshte goxha ndryshim qe ujku ndryshon nga dhelpra, ne faktin se eshte ujk.

Me se fundi mund te justifikohemi me pergjigjen e njerit, kur e pyesnin vazhdimisht se c'pune bente. "Jam i fejuar"- tha.

[Ingenuous]

U bene shume vjet qe Janullatosi, nen masken e njeriut te Zotit ne Shqiperi, vazhdon te kryeje me shume zell detyren e vertete qe i ka ngarkuar shovinizmi grekomadh – ate te mekembesit te ketij te fundit, alias te guvernatorit per qeverisjen e vendit tone.

Zhvarrimet ne Permet vertetojne pa asnje medyshje se Janullatosi deri tani e ka kryer me se miri rolin e mekembesit te shovinizmit grekomadh per poshterimin e shqiptareve.

Hesht qeveria, hesht opozita!

Janullatos, misionari i shovinizmit grekomadh, qe fshihet prapa veladonit te kryepeshkopit te Kishes Ortodokse Shqiptare me autoqefali tashme te grabitur.

At Nikolla Marku i ka paralajmeruar me kohe te gjithe ata qe i thone vetes shqiptare se prifterinjte greke ne Shqiperi dhe te gjithe prifterinjte shqiptare qe Janullatosi i ka vene ne sherbim te veladonit te tij ogurzi, jane pararoje e shovinizmit grekomadh. Prandaj edhe Vasil Thomollari, nje prift injorant dhe paradoksal, si nje sahanlepires i Janullatosit, nuk mund te sillej ndryshe nga çu soll ne rastin e zhvarrimeve ne fshatrat Kosine.

Une, ne mbeshtetje te at Nikolla Markut, jam i bindur qe ne Shqiperi, domethene ne Tirane, kemi nje filial te Kishes Ortodokse Greke qe ka ne krye nje peshkop grek, kurse per Kishe Ortodokse Autoqefale Shqiptare une njohe vetem Kishen e Shenmerise se at Nikolla Markut ne Elbasan.

Janullatosi duhet te largohet nga Shqiperia.

Ky eshte kendveshtrimi im.
ingenuous

[thorgal]

Te kishte qene ne nje tjeter vend Kryepiskopi Anastas, ai vend do ti ishte me shume mirenjohes, megjithate jo te gjithe shqipetaret jane bukeshkalur......!

Shqiptaret nuk jane bushkalur eshte Janullatos qe eshte bukeshkalur




At Foti Cici

Përderisa sëmundjet janë pjesë e përvojës njerëzore, i pranojmë e i respektojmë ato ashtu si gjithë natyrën tonë, por kur sëmundja e një anëtari të Kishës - në këtë rast, e kreut të saj - shkakton pasoja rrënimtare për anëtarë të tjerë, më i vogli detyrim është debati publik. Duke qenë jashtë Shqipërisë, por dhe i lirë nga doktrina ortodokse të kritikoj (teorikisht, të paktën) edhe Primatin, dhe duke pasur një përvojë të drejtpërdrejtë me imzot Janullatosin për pesëmbëdhjetë vjet, tashmë, e ndiej të domosdoshme të përshkruaj e të shkodizoj një realitet me pasoja tej komunitetit ortodoks e tej këtij brezi.

Ata që janë afër kryepeshkopit ortodoks dëshmojnë se kohët e fundit ai rrëshqet aq shumë kur del e flet në kishë, saqë ndonjëherë predikon tjetër për tjetër festë dhe psall tjetër për tjetër himn. Nuk janë të fshehta tanimë shpërthimet e tij të papërmbajtura në mjediset kishtare, zemërimet gjer në gjeste fizike ndaj bashkëpunëtorëve kishtarë, gjë që ka skandalizuar ata që e kujtonin Janullatosin si të shenjtë, të pacënuar e të pagabueshëm. Shëndeti mendor i Kryepeshkopit, në vend të përmirësimit të njoftuar vjet nga oborri i tij, po përkeqësonet edhe më, pavarësisht nga vitrina e fildishtë në kremtimet e mëdha. Kryepeshkopi meshon tashmë shumë rrallë, vetëm për fotografët dhe kameramanët. Megjithë përkujdesjen superklinike që i bëhet gjatë shfaqjeve të tij publike në Shqipëri dhe jashtë saj, për ta paraqitur sa më të drejtpeshuar psikologjikisht, dhe sa më aktiv në misionin e tij të shumëfishtë - si një mrekulli tokësore, jo vetëm qiellore - imzot Antastasios ka marrë të tatëpjetën. Kush e bën lojën në Kryepeshkopatën e Tiranës?

Dy absurditete

Edhe nëse mekanizmi ynë kishtar, atë që abuzimisht e quajnë “ndërgjegjja jonë ortodokse”, kërkon të përmbysë këtë hyrje, si reagim i çastit për të mbrojtur kullën prej kartoni të besimit të mjaft bashkëfetarëve, vetë kjo tkurrje e tyre nxit e përligj mendimin kritik ndër shqiptarë ortodoksë, duke shkaktuar shkrime të tilla. Kultizimi i Janullatosit gjer në të vjellë nga industria greke dhe ajo protestante, duke e vënë mbi Krishtin e mbi shenjtorët, është vjega për të përjetësuar një mision tejfetar në Tiranë. Këtu shquhen dy dukuri absurde, të paktën.

Së pari, le të kujtojmë se para ardhjes në Shqipëri, në vitin 1991, Janullatosi nuk ishte dëgjuar për milioner,

pikërisht sepse nuk ishte i pasur. Në fakt, ai kishte dhënë premtimet murgjërore se do të jetonte gjer në fund “në bindje, virgjëri dhe skamje” (siç). Kjo do të thotë se nëse ai posedonte pasuri private më parë, ajo do të jepej gjetkë, mundësisht në Kishë, dhe madje pa të drejta përkujtimi në të ardhmen. I njëjti parim vlen edhe për sot, kur klerikët murgj pritet të dëshmojnë të ardhura modeste dhe transparente, duke ruajtur, simbolikisht të paktën, ato që kanë premtuar dikur në Altar. Fondet që i jepeshin imzot Janullatosit para se të dërgohej në Shqipëri, kur udhëtonte me shërbim kishtar në Afrikë, asnjëherë nuk u përfolën si pasuri e tij, a qoftë dhe si kapital i Kishës në sajë të dhuntive të tij. Nëse ai guxonte të krijonte një imazh të tillë atëherë, vetë kjo do të shkakonte reagime mbrojtëse, domethënë ndëshkuese ndaj tij, nga vetë Kisha. Sepse pikërisht ata besimtarë që dhuronin, ia jepnin Kishës, nëpërmjet klerikëve, për të fuqizuar misionet ortodokse.

Megjithatë, sot Janullatos është vetëshpallur dhe qarkullon si një nga njerëzit më të pasur të Shqipërisë, duke e dokumentuar këtë jo vetëm në botimet kishtare, por duke e gdhendur edhe nëpër muret e kishave shqiptare, në pllakate të gurta, gjë e pangjarë kjo për të gjallët hierarkë të kishave të tjera autoqefale Le të mos harrojmë në këtë parantezë dhe makinat e blinduara të Kryepeshkopit, tok me lluksin skandalizues ku jetojnë e hijeshohen misionarët grekë në Shqipëri..


A do t’i jepeshin Janullatosit gjithë këto fonde nëse ai nuk ishte kryepeshkop i Shqipërisë? Nëse po, atëherë ky njeri është më i rrezikshëm nga ç’e pandehim ne. Përderisa çështja e kontrollit në financat e kryepeshkopatës ortodokse është edhe çështje shtetërore, këtu vlen të përmendet vetëm habia se nuk ekzistojnë të dhëna të kthjellëta mbi të ardhurat dhe shpenzimet e misionit grek, gjë që mbulohet shpesh nga “turtulli” i kaq e aq ndërtimeve e bamirësive.


Gjithsesi, tejet aspektit të errët financiar, i cili u ngjiz mbas ngjitjes së tij në fronin e shqiptarëve, dimë gjithashtu se Janullatosi nuk konsiderohej i denjë në vendin fqinj as për mitropolit, prandaj dhe i kundërvotuar prej hierarkisë në Greqi shumë herë, gjatë viteve 1975-1990.


Cilat ishin arsyet e dështimit e ish-peshkopit titullar të Andrucës? Anëtarësimi në shoqatën fondamentaliste Zoi , qysh kur ishte student e deri sa u bë peshkop; shugurimi i tij si peshkop asistent i kryepeshkopit antikanonik të juntës ushtarake, Jerónimos (I emëruar ky i fundit në mënyrë të paligjshme nga kolonelët e diktaturës, por jo i zgjedhur nga Kisha); tendencat despotike për të krijuar një mjedis kulti, me bashkëpunëtorë naivë, për t’u imponuar si shenjtor; abuzimet ndaj bashkëpunëtorëve të ngushtë; ambicjet e pashërueshme për pushtet; pamundësia për të bashkëpunuar me ata që nuk i bindeshin verbërisht; neveria ndaj atyre që mendonin ndryshe; urrejtja ndaj atyre që e kritikonin; prapaskenat për të denigruar ata që guxonin të ftillonin botën e tij të endur e të pasur; hipokrizia e paimitueshme në kontaktet publike, e të tjera huqe. Megjithatë, sot Anastasios zotëron një pozitë të çiltëruar në kanonin helen. Ai trajtohet atje sikur është gjeografikisht shumë-shumë larg, sikur nuk është fare gjallë, sikur të jetë ngjitur lart në qiell, madje i shlyer i tëri: Shenjt! Le të pohojmë, nga ana tjetër, se minoriteti grek në Shqipëri është ende pa peshkop, në mëshirë të baticave e të zbaticave shqiptaro-greke, ashtu si gjithë Mitropolia e Gjirokastrës, vetëm e vetëm që qeveria greke t’iu imponojë shqiptarëve me çdo kusht një kryepeshkop grek në Tiranë. Rasti i vakancës së Gjirokastrës është një flagrancë e misionit parakishtar grek, përderisa e drejta kanunore e Kishës Ortodokse nuk lejon që një peshkopatë të jetë pa peshkop për një periudhë më shumë se dyzet ditë. Ky ishte, me gjithë këto degëzime ngjyruese, absurdi i parë.

Së dyti, le të kujtojmë se përfshirjet misionare të institucioneve protestante në Shqipëri synojnë në mbjelljen e një versioni “të qashtër” krishtërimi tek ne, larg “idhujtarisë jashtëbiblike” ndër shqiptarë, por megjithatë, kishat protestante po investojnë bashkë me grekët për krijimin e një kulti politik, për ngjizjen e “Shën Anastasit të Shqipërisë”. Nuk e dimë, nga ana tjetër, se përse në Greqi u lejuan dhe u hapën kisha protestante shqiptare, por nuk lejohet një kishë për shqiptarët e shumtë ortodoksë atje, të paktën në Athinë. Nuk dimë, prapë, nëse përqendrimi i misioneve protestante më tepër në zonën e Sarandës është thjesht një rastësi, por le të kujtojmë se vetë këto kisha perëndimore që investojnë haptas te kulti grek në Shqipëri, këto kisha protestante, pra, iu predikojnë proselitëve shqiptarë të kundërtën e këtij kulti, domethënë se institucioni i shenjtorëve është i sajuar e folklorik në traditat e krishtera shqiptare, e për rrjedhojë i tepërt në doktrinën e Biblës.

Sa për realitetin spiritual të Sarandës, kryepeshkopi i Tiranës, i cili mbikëqyr mitropolinë pa kokë të Gjirokastrës, nuk lejon një kishë të dytë për shqiptarët e atij qyteti, por i detyron ata të ndjekin shërbesat greqisht, në të vetmen kishë greke të qytetit.

Ky ishte absurdi i dytë. Si ka mundësi që dy kontradikta të tilla, dy absurditete kaq të mëdha, domethënë ai grek me këtë protesant, të lulëzojnë puq e tok në Shqipëri? Një gjë nuk është e fshehtë, se që të dyja këto dukuri kërcënojnë ndërgjegjësimin e shqiptarëve ortodoksë, integritetin e tyre si pakicë e shumëpërdorshme në botën shqiptare, por dhe integrimin e këtij komuniteti në një shoqëri të hapur. Sepse ka ardhur çasti ta themi e ta përsërisim: Komuniteti ortodoks është i pambrojtur nga shteti dhe kultura jonë kombëtare.

Ethet e vdekjes

Pavarësisht nga gjithë kjo, sëmundja e Kryepeshkopit nuk do të thotë rënie e një misioni të tillë në Shqipëri. Nga ana tjetër, do të ishte kurth i sigurt nëse gënjeheshim duke pritur vdekjen e tij. Nuk ka rëndësi se sa vjet mund të vazhdojë Janullatosi në një rol të tillë “steril”. Na është dhënë rasti të përsiatemi mbi të ardhmen e ortodoksisë shqiptare, e cila mund të shihet në këtë rend sendesh, nën një konfiguracion të tillë, të rremë, ku të tjerë bëjnë lojën, e të tjerë duken e zhduken, përderisa edhe mbas vdekjes së Janullatosit gjithçka mund të kryhet nën të njëjtën hije të imponuar të tij. Sepse


Anastasios po shenjtërohet nga politika e jashtme greke si e vetmja mundësi për të sunduar kulturorisht në Shqipëri; për të hedhur degë atje ku nuk kanë rrënjë.

Me Janullatosin, kanoni grek është ndryshe nga më parë; pa Janullatosin, kanoni grek nuk mund të pranohet tashmë, përveçse si një version i shkuar në larminë helene.


Është gjetur një njeri sa i dhuntishëm në lojë, aq dhe i pamëshirshëm për të realizuar ambicjet e pangopura për lavdi e kult të vetvetes.

Këtu del nevoja e amëshuar e dekorimeve landar, që nga shkollat bujqësore të Greqisë - sikur të mos ta kënaqnin ato të Akademisë së Athinës - e deri në shoqatat e emigrantëve grekë - sikur të mos ta realizonin çmimet ndërkombëtare protestante e ortodokse. Marrëzia në fron! Gjithë kjo makineri mitbërjeje e kultbërjeje ka shkelur mësimet e Biblës mbi sinqeritetin, modestinë, dashurinë dhe shpengimin në jetë. Kjo rrëshqitje morale e kryepeshkopit ortodoks ka përdhosur institucionin e shenjtërisë në përvojën e Krishtërimit, ndërsa vetëpapizimi i Janullatosit ka tjetërsuar thelbin e kryepriftërisë ortodokse, duke ekspozuar kësisoj improvizimin e peshkopatit grek. Për më keq, hierarkët grekë hiqen se janë kristali dhe fillrojtësit e besimit lindor ndër shqiptarë, prandaj dhe të imponuar në Shqipëri, ndërsa nga ana tjetër keqpërdorin e tejpërdorin ekonominë kishtare, si vjegë për veprimtari parakishtare. Për më tutje, aktiviteti i Janullatosit mu në qerthullin e botës shqiptare, ka hedhur një hije shumë të madhe në dritëhijet e mendimtarisë sonë të pasdiktaturës; në paaftasinë e intelektualëve tanë për të shquar ato vatra që themelojnë kulte; në tërheqjen për të cilësuar ato mjedise që shkaktojnë trushpëlarje grupore; në heshtjen për të dënuar mënyrat më afatgjata të mendjemanipulimit. Sa për përfshirjen tejshqiptare këtu, dimë se përveç primatit grek, domethënë përveç alibisë ortodokse, nuk ekziston asnjë evidencë historike që mund të justifikojë sot ndërkombëtarët për të ndërhyrë kaq shumë në ortodoksinë shqiptare. Nëse jo, ku i kanë ato evidenca? Një nga dëshmitë që Janullatosi kryepriftëron i kapërthyer, është reagimi i tërbuar ndaj shkrimeve të mia modeste, të cilat dihet mirë se nuk kanë fuqi të sjellin asnjë ndryshim në Shqipëri, përveçse pak ndikim në frymën e disa bashkëkohësve. Si rrjedhojë, reagimi dhe paniku i kryemisionarit është një frikë e pajustifikuar, një fobi, është makthi që rëndohet nga ethet e vdekjes, nga afria e saj e pashmangshme. Në të kundërt të asaj fobie të tij, ne shkruajmë e kumtojmë për integritet, sepse është e drejta e këtij brezi, duan apo s’duan misionarët grekë në Shqipëri. Atëherë, përse vallë gjithë kjo sipërmarrje e gjithë kjo sfilitje nga Janullatos & CO? Në një vend e gjuhë ku nuk është shkruar për kulturën e vdekjes, prandaj dhe më e madhe, krahasimisht, frika ndaj saj, shqiptarët e këtij brezi presin nga klerikët, prindët, mësuesit dhe intelektualët tanë, të na japin një mësim të denjë kur i afrohen fundit, pavarësisht nga bindjet tona të larmishme mbi jetën dhe vdekjen. Kemi parë shumë shqiptarë të shpërfytyrohen e të zhvlerësohen kur i afrohen fundit. Në fakt, një vdekje dinjitoze është më mësimdhënëse se të gjitha predikimet që lënë me gojë hapur shqiptarët. Aq më tepër kur këto predikime janë të tejkaluara, sepse nyjtohen me një retorikë bajate. Sidoqoftë, retorizmi emocionon ende shumë në Shqipëri, njësoj sa terminologjia demode e lotëve, e gojëtarisë, e erudicionit dhe e broçkullave të tjera. Kapërthimi i Janullatosit për t’u përjetësuar me çdo kusht në Shqipëri, duke i dhënë emrin e vet gazetës, seminarit, kishave, kodrave, e të tjera ( Anastasis - Ngjallja ), është jo vetëm vetëpërshkrimi në ngërthin e vdekjes, për t’u themeluar si kult me mënyra që nuk mund të ndreqen nesër, por dhe oksimoriteti i një hierarku ortodoks për të përjetësuar të tashmen, duke personifikuar gjithçka. Një qëndrim i tillë kultist/materialist vjen ndesh me doktrinën e Krishtërimit dhe me spiritualitetin ortodoks, por realizon shumë ateistët, sidomos ata të komunitetit ortodoks. Ky qëndrim parakishtar i primatit ortodoks bekohet nga shteti dhe kisha greke për hir të imagjinares helene, sepse vetëm nëpërmjet kultit të Janullatosit po rrënjoset në Shqipëri një simbolikë që ka hiret për t’u bërë njësh me traditën ortodokse në rajon, e ngjizur kjo traditë e largët me të njëjtat mjete e metoda të pandershme edhe në të kaluarën. Me fjalët e vetë patrikut Vartholomeos, drejtuar komunitetit grek në Amerikë, mbi veprimtarinë e misionit grek në vendin e shqipeve, “ata që nuk besojnë në mrekulli, le të shkojnë t’i shohin ato në Shqipëri”… Ai klerik që beson në jetën e përtejme, veç, jo vetëm në dhuntitë e gjuhës, të mendjes dhe të mimikës, të cilat këto përjetësojnë vetëm për materialistët, ky klerik, pra, e pranon dhe e shpirtëron frikën e vdekjes, që të jetë pastaj i frenuar në vetëkënaqje, i përkorë në zemërim e urrejtje, i mërguar nga gënjeshtra e intriga, i dashur ndaj njerëzve si gjini, e jo vetëm ndaj servilëve që e adhurojnë duke e qerthulluar si korbët. Në fakt, këta të fundit do të jenë të parët që do ta mohojnë nesër, dhe kjo nuk del nga parashikimet tona sesa nga përvoja e kultit të individit në Shqipëri e gjetkë në histori. A është në vete Kryepeshkopi?

Intriga në Romë

Para një viti, gjatë shërbesës së varrimit të Papës në Romë, kryepeshkop Anastasios u takua me peshkop Serafimin e Kanadasë, i cili Hirësi Serafim më shkroi: “[…] Një faktor tjetër është te hollësitë që dolën nga biseda që pata në Romë, para Pashkëve, me kryepeshkop Anastasios. Ai më informoi se është në procesin e përgatitjes së një ankese zyrtare, drejtuar Sinodit të Shenjtë [të Kishës Ortodokse në Amerikë], për sa i përket disa prej shkrimeve të tua, të cilat, në mënyrën e komenteve kritike që përmbajnë, iu ofrojnë municion [siç] disa fuqive që janë kundër një Kishe shqiptare të stabilizuar e të bashkuar. Për më tepër, ai tha se emri i uebsajtit tënd [ www.AlbanianOrthodox.com ] është shumë afër me atë të Kishës së Shqipërisë [www.OrthodoxAlbania.org] dhe për pasojë krijohet konfuzion. Dhe disa nga shkrimet e tua të ekspozuara atje nxisin pështjellim dhe aktivitete antikishtare në Shqipëri; tha Kryepeshkopi […] Ai ishte shumë praktik. Kryesisht shprehu zhgënjim që shkrimet e tua në një farë mase e kanë bërë të tyren, dhe kanë krijuar një destabilizim të Kishës, të cilën ti pretendon se mbron.” ( Cituar nga emaili i Peshkop Serafimit të Otavës dhe Kanadasë, dërguar Foti Cicit, 26 maj 2005 ) Kjo dëshmi dëfton, së pari, se këta hierarkë ortodoksë nuk shkuan në Romë për t’u lutur për shpirtin e Papës, por shkuan në varrim për të bërë teatër e për të thurur intriga, në një kohë që vetë ata përpiqen t’iu mbushin mendjen ortodoksëve se Vatikani është foleja e intrigave. Së dyti, tek emaili i peshkopit kanadez lexohen sendërgjitë e kryepeshkopit grek, nxirja e realitetit shqiptar nga goja e vetë primatit të Shqipërisë, sepse ato që i tha Janullatosi Serafimit përgënjështrohen vetvetiu. Nëse në Shqipëri do të kishte aktivitete antikishtare, ato nuk do të rrinin dot fshehur. (Ose, nëse ato ekzistojnë në mendjen e Janullatosit, përse nuk i thotë?) Dihet mirë se cili ka qenë roli im publik këto vite, prandaj dhe jam atakuar në shtyp qysh në fillim të shërbesës nga qarqe ekstremiste shqiptare. Sepse pikërisht këto klane të instrumentuara, instrumentojnë personazhe nominalë ortodoksë, sa herë që iu kërkohet, për të dhënë përshtypjen se në Shqipëri paska qëndresë kundër kishës ortodokse. Përveç ngjarjeve të shkaktuara prej këtyre qarqeve, nuk është publikuar ndonjë episod tjetër kundër veprimtarisë së Janullatosit në Shqipëri. Nga ana tjetër, unë nuk di ndonjë tjetër ortodoks që të ketë paralajmëruar në shtyp për rreziqet që mbartin ndërhyrje të tilla në imazhin e ortodoksisë shqiptare, sidomos kur ky imazh iu përkthehet, nga Kryepeshkopi ynë i shquar, kishave të tjera autoqefale dhe institucioneve ndërkombëtare të interesuara për Shqipërinë. Kush tjetër është shprehur kaq hapur kundër Janullatosit, përveç atyre që parësisht kanë qenë dhe janë të dokumentuar në shtypin e Tiranës edhe kundër meje, njëkohësisht? Sepse skajorët tanë nuk mund të kuptojnë se të kritikosh Janullatosin nuk do të thotë të jesh me domosdo racist, a të mohosh të drejtat e minoritetit grek në Shqipëri. Atëherë, cilat janë aktivitetet antikishtare në Shqipëri, të cilat, sipas kryepeshkopit Anastasios, kryhen si pasojë e shkrimeve të mia? Apo mos me “aktivitete antikishtare” Janullatosi ka parasysh xhindosjen e tij kur klerikët dhe teologët refuzuan t’i japin firmën për fletërrufetë kundër meje vitin e kaluar? Sa për ndryshimin e emrit dhe të përmbajtjes së bibliotekës sonë virtuale www.ShqiptarOrtodoks.com , e cila bibliotekë është e vetmja në shqipe në gjithë Internetin ortodoks, të paktën, vetë kjo kërkesë shton te marrëzia e Janullatosit, i cili kërkon të korrë edhe atje ku nuk ka mbjellur. Jo vetëm që kryepeshkopi kërkon gjëra tej arsyes njerëzore, por ethet e tij për t’iu imponuar botës shqiptare përjetësisht, e çojnë atë edhe më larg. Në vijim të letërkëmbimit debatues me peshkop Serafimin, ky i fundit zbuloi përsëri, duke përshkruar krizën e kryepeshkopit: “Problemi është se kur dikush kërkon [në Internet] për kishën ortodokse shqiptare, sajti yt, siç duket, shpesh del i pari. Nëse ti mund t’i bëje njëfarë ndryshimi të vogël në emër, në mënyrë që kur kërkon dikush në Internet sajti yt të mos dalë para Kishës [së Shqipërisë], vetëm kjo do të tregonte mirëkuptim.” ( Email i Peshkop Serafimit dërguar Foti Cicit, 31 maj 2005 ). No comment ! Mbas kundërshtimeve të mia për t’iu nënshtruar kësaj fryme klinike, imzot Serafimi këmbënguli duke ndriçuar të dhëna të tjera nga intrigat ortodokse në Romë. Befasimi më i madh për mua nuk ishte me kryepeshkopin Anastasios, sepse nga ky i pres të gjitha, përderisa ka 15 vjet që bën një luftë të pabesë kundër meje dhe kundër atyre shqiptarëve ortodoksë që e kanë kuptuar lojën e tij. Ajo që më çmeriti ishte pjesëmarrja dhe bashkëveprimi në këto shkëmbime i Patrikut të Kostandinopojës, Vartholomeos, i cili gjeti kohë të merrte pjesë në të njëjtin takim të tillë, të turpshëm, me Janullatosin, Serafimin, e të tjerë. Sipas peshkop Serafimit, “Patriku Vartholomeos përdori fjalë më të ashpra kundër teje; nuk ishte vetëm kryepeshkopi i Shqipërisë.” ( Email i Peshkop Serafimit dërguar Foti Cicit, 11 korrik 2005 ) Ky patriku Vartholomeos, që t’i thërrasim kujtesës, ishte ai që në vitin 1996 i shkroi një letër kryepeshkopit Anastasios, ku e akuzonte për “dëm moral” në Shqipëri (Shih Apóstolos Glavinas, I Orth ó doksi Aftokéfali Ekklisia tis Alvanias , Selanik 1998, f. 270). Tërëshenjtërisë së Tij, Patrikut Ekumenik Vartholomeos, i lumtë goja! Vetëm se kur bëhet fjalë për politikën e jashtme, këta fqinjët e jugës sonë bashkohen dhe i lënë për më vonë të tjerat; ndryshe nga veriorët.

Biri i humbjes

Dhe prapë, pyes: Mirë Janullatosi, por si arriti Patriku i Kostandinopojës - i pari në rendin honoral në gjithë Kishën Ortodokse - të merret me një emigrant shqiptar që shkruan atje-përtej-këtu në Kanada? Sepse përderisa në Shqipëri grekët bëjnë punët e Zotit, nuk ka rëndësi se çfarë them unë së largu. Përderisa Janullatosi e njoftoi publikun shqiptar mbi “cilësinë” time, me një seri shkrimesh të skajshme, nënshkruar me detyrim nga mëditësit e tij nëpër kisha, shkolla e klinika, i bie që shqiptarët të mos iu hedhin as sytë shkrimeve të mia. Janullatosi dhe shpura e tij përdorën mënyra të pandershme reagimi, në vend të frymës kritike që kërkohet nga njerëz të qytetëruar, në një kohë kur shoqëria shqiptare ka nevojë të madhe për frymë kritike dhe jo për frymë djallëzore. Nuk ka pse të mblidhet “sinod ekumenik” në varrimin e Papës, për t’i mbushur mendjen një peshkopi kanadez që të mbyllë të vetmin mision shqiptar ortodoks në Kanada. A i zgjidhën problemet madhore të Ortodoksisë etërit tanë të hirshëm, që të merren tashmë me çikërrima? Apo ato dhe këto që kam shkruar këto tre vjet nuk janë aspak çikërrima? Më së fundi, përderisa unë nuk kam ndërmend të tërhiqem nga kritikat ndaj veprimtarisë së Janullatosit në Shqipëri, çfarë tjetër duhet përdorur për t’iu mbushur mendjen shqiptarëve që të mos lexojnë shkrimet e Foti Cicit? Gjithë ky parashtrim tregon se deri ku e ka çuar sëmundja një mendje të errësuar nga urrejtja, sepse unë nuk jam as i pari e as i fundit ortodoks që kam kritikuar një kryepeshkop. Primatët e tjerë të kishave autoqefale i kapërcejnë këto kriza dhe i shohin kritikat ndaj tyre si të dhëna së larti për vetëkontroll, në mënyrë që vetë të kritikuarit të lartësohen. Përveç Janullatosit. Qysh kur erdhi në Shqipëri të na ndriçonte, Misionari e nisi me shkeljet kanonike, ndryshe nga bashkëkohësit primatë në kishat e tjera autoqefale dhe ndryshe nga primatët shqiptarë në të kaluarën (1923-1967), të cilët këta, ma që të gjithë, kishin më tepër tolerancë për kritikuesit, edhe pse shërbesa e tyre bashkëvijonte nën regjime diktatoriale. Në të kundërt, dhespoti grek, që kur mori në dorë drejtimin e komunitetit ortodoks, menjëherë i bëri dy ndryshime statutit të KOASH-it, për të vënë vullnetin e vet mbi Kishën Ortodokse: Së pari, shfuqizoi nenin mbi kombësinë e kryepeshkopit dhe, së dyti, ndaloi themelimin e shoqatave dhe të çdo organizate ortodokse në Shqipëri, pa lejën e tij. Këto dy ndryshime në Statutin e KOASH-it u kaluan “unanimisht” nga kleri dhe përfaqësuesit ortodoksë nga gjithë Shqipëria, por vetëm se nuk u lejuan procedura të fshehta votimi, pavarësisht se ky dokument mori bekimet e shtetit shqiptar. Ndryshimi i parë u bë për të siguruar qëndrimin e përhershëm të misionit grek në Shqipëri, ndërsa i dyti, për të hedhur themelet e kultit të Janullatosit. A ka më të puthitur kompromis? Kultizimi i Janullatosit u arrit duke kontrolluar ecurinë e mendimit intelektual në kishën shqiptare, duke mbajtur afër njerëz të paaftë, a të paarsimuar mirë, por në të njëjtën kohë nevojtarë të mëdhenj, duke i lidhur këta me njëri-tjetrin (krushqi, punësime farefisnore në kisha, e të tjera shkëmbime nepotike) dhe duke mërguar “shejtanët”. Duke penguar organizimin e besimtarëve në shoqata, klube kulturore, sociale, a shtëpi botuese, siç ndodh kudo gjetkë, çdo reagim ndaj një kulti të tillë konsiderohet tashmë si luftë kundër Kishës, e të tjera sendërgjime. Përndryshe, ata që themelojnë një shoqatë të tillë në Shqipëri, e cila do t’i ndihmojë të formulojnë e të thellojnë mendimet e tyre, përnjimendsh këta ortodoksë, pra, shihen sikur të jenë kundër statutit të kishës shqiptare. Sidoqoftë, besimtarët duhet të dinë se kisha shqiptare nuk është me e famshmja nga të tjerat, të cilat ato i lejojnë besimtarët të organizohen në shoqata dhe të ngrenë klube kulturore, shtëpi botuese, etj. Ky është një marifet, por Zotin e besojmë mbi marifetet e politikës greke. Dëshmorët e Kishës sonë, At Kristo Negovani, Petro Nini Luarasi, e të tjerë, presin nga ne të nderohen e të përkujtohen, kryesisht e parësisht nga besimtarët, me mënyra besimtarësh. Përkundrazi, Zoti do t’i bekojë ata shqiptarë të tillë rrëfimtarë, sepse dëshmorët e kishës sonë shqiptare nuk ekzistojnë në shtypin dhe botimet e KOASH-it për këta 15 vjet. Të gjitha këto të dhëna kanë një ironi në thelb, sidomos kur Janullatosi përpiqet të bindë ndërkombëtarët se misioni grek po ugjillëzoka myslimanët e Shqipërisë, se gjoja myslimanët shquhen për dominim, për urrejtje e hakmarrje, në një kohë kur vetë kryepeshkopi i krishterë, i cili e luan në majë të gishtave Biblën, është bërë rob i humbjes në prag të gjykimit. Le të kujtojmë se edhe djalli e provokoi Krishtin duke përdorur pikërisht citate nga Shkrimet, për ta hutuar, të cilat Shkrime i paudhi i dinte dhe i di përmendsh… Nëse ky plak është “i shenjtë”, ai ftohet sot të gjejë fuqi të zbusë pak zemrën, të pendohet, të falë dhe të japë shembullin e spiritualitetit, para se të na lërë shëndenë, e jo të mugëtirës. Duke kërkuar nga kritikuesit t’i blatojnë ndjesë publike, tërheqje dhe heshtje, vetëm e vetëm se ne thërrasim të vërtetën, duke mëtuar t’i falet gjithë krijesa, pra, imzot Janullatosi e çon veten në një realitet tjetër… Roli i tij misionar është të tregohet pajtues, pikërisht më i lartë se vendorët. Përderisa ka rënë kaq poshtë, aq sa përndjek gjer në rrënim ata që s’duan t’i nënshtrohen kultit të tij të sajuar nga politika greke, përse nuk ikën sot me lavdi nga Shqipëria? Nëse shkrimet e mia nuk qëndrojnë, le të më thërrasin para një pranie klerikësh e teologësh dhe të më gjykojnë për ato që kam shkruar e mbroj qind për qind ende sot. Nëse çështja, në të kundërt, nuk është kaq e ndërlikuar, le të dalë një teolog i KOASH-it në shtypin shqiptar, e të përmbysë një për një shkrimet e mia, me dritë e me edukatë, pa qenë e nevojshme të rrezikohet prestigji i Ortodoksisë me metodat antikristiane të urrejtjes, të mbledhjes së firmave nga mëditësit, të shpifjeve, të errësirës, të intrigave, të cilat, gjithë këto ndyrësira, më ndjeni, kanë diskretituar vetë misionin grek në Shqipëri.

Çmimi i urrejtjes

Që nga maji e deri në shtator 2005, unë nuk i pranova kushtet absurde të vëna nga Janullatosi dhe Liolinët, prandaj dhe u pushova nga priftëria. Ende sot ekziston mundësia që unë të rivendosem në shërbesë, duke më caktuar ndoshta në ndonjë kishë greke, përderisa misioni shqiptar i “vjedh” klientelën kishave greke të Kanadasë. Ende sot, pra, tani që shkruaj, ekziston mundësia që unë të ngjitem në Altar, vetëm se duhet të ndal kritikat ndaj kultit të Janullatosit. Kurrën e kurrës! Në të kundërt të heshtjes së urdhëruar, do t’ia këndoj mirë këngën! Drejtori i seminarit ortodoks në Durrës, peshkop Ilia Katre, ma tha më bukur: “Nëse ti bën një kthesë në shkrimet e tua, të ndalësh kritikat ndaj Kryepeshkopit, ty të hapen shumë mundësi për të ardhmen në Kishë. Ti je njeri shumë inteligjent, shkrimet e tua janë shumë të thella, prandaj dhe ti ke aftësi të bësh diçka të tillë, ndërsa në të njëjtën kohë të mos duket se je tërhequr. Ti e di vetë se si do ta bësh këtë.” Por edhe imzot Ilia nuk e fshehu krizën mendore të Janullatosit, aq shumë sa i shpëtoi dhe tmerri i vet: “Sa herë që ti boton një shkrim në Tiranë, kjo kthehet në një ngjarje shumë-shumë të dhimbshme ( Very very distressing ), jo vetëm për ne që jemi afër kryepeshkopit, por dhe për të gjithë Kishën. Madje nuk ndihem lirshëm as të flas më tepër për këtë temë… Të lutem shumë!” Peshkop Ilia është ai që Patrikana e futi nga dritarja në Shqipëri, si kandidati më i mundshëm për kryepeshkop, edhe pse u shugurua për të shërbyer në Amerikë. Një peshkop me titull e seli në Amerikë, por që jeton për tre vjet në Shqipëri, e ka vendosur veten mbi të drejtën kanunore të Kishës Ortodokse, e cila kjo ndalon rreptësisht që një peshkop ta ketë banesën jashtë selisë së tij peshkopale. E keqja është se hierarkia greke, kur vjen puna te kombi imagjinar, e kujton veten mbi Ortodoksinë, duke shkelur jo vetëm dogmën e kishës lindore, por dhe kombësitë jo greke në të njëjtën Kishë. Ja dhe një tjetër improvizim në administrimin e hirit nga Patrikana, e cila hirshkelëse paska ardhur në Shqipëri t’iu mësojë shqiptarëve të jenë ortodoksë më të mirë. Përderisa po bëhet një vit nga këto ngjarje, të cilat arritën të mbyllin misionin shqiptar në Kanada, dhe përderisa Janullatosi me Liolinët nuk duan të na sjellin një prift tjetër nga Shqipëria - qoftë dhe një djalë shqiptar nga të zgjedhurit e misionit grek në Tiranë - unë tashmë jam i lirë të prish heshtjen e të vazhdoj kritikat. Pavarësisht nga pasojat, jam i qetë se kam rrëfyer të vërtetën dhe e kam mohuar të keqen: Nuk iu nënshtrova një politikani që përdor petkun ortodoks për synimet tinzare të një misioni shkombëtarizues; nuk e shita besimin tim; nuk iu fala kultit mbishenjtor, sëmundjes së pashërueshme të Janullatosit për pushtet e lavdi, e martuar kjo sëmundje e madhe me nevojën shumë të madhe të politikës greke për një kryemisionar të tillë në Shqipëri, për të zhbërë të vërtetën në rajon. Sot, kur sapo jam pranuar e regjistruar për studime pasuniversitare në Universitetin e Torontos, në këtë çast drejtësie, pra, gjykoj se gjithë çka ndodhi, në vend të tërheqjes së sugjeruar me të urtë e me kërcitje dhëmbësh, më nxit të përsiatem edhe më tej, ndërsa në vend të heshtjes së kërkuar nga qarqet greke, më bën të thelloj debatin që kam çelur në botën shqiptare. Klerikët dhe besimtarët ortodoksë në Shqipëri, të cilët mund të ndihen të çoroditur nga zhvillimet në kishën tonë, por të cilët pak nga pak po afrohen me këto shqetësime, është mirë t’i rrahin këto çështje me njëri-tjetrin, me zë të ulët, por sa më shpesh e aq më mirë. Gjithashtu, të mos harrojnë të luten për shëndetin e Kryepeshkopit, sepse nuk dimë se kush e drejton KOASH-in dhe çfarë po gatuhet për të ardhmen e komunitetin tonë. Tashmë, në këtë rend moral, le të shquajmë Janullatosin tek po vjen si ” ëngjëll drite”… Shikojeni mirë si po shfaqet: Të tillit s’ke ç’i bën, përderisa ai i flijon të gjitha për kultin e vetvetes, duke pasur për nxitje e mbështetje një makineri kaq të madhe, ndërkombëtare, në një betejë kulturore. Sidoqoftë, le të përdorim dhuntitë e Shpirtit të Shenjtë dhe ta kundrojmë Janullatosin sikur e shohim për herë të parë: Është ai që ecën sikur shkel mbi valë deti, pa iu dukur këpucët e pa iu dëgjuar hapat, njësoj në pamje si Krishti, por vetëm se jeton mu në të kundërtën e Tij, në errësirën e një jete të dyfishtë, plot neveri për ata që e kanë ndijuar lojën kultbërëse, prandaj dhe me kaq sukses helenizuese. Gjithsesi, ai që urren është më i humburi nga të gjithë, prandaj dhe i mbërthyer sot nga ethet e vdekjes. Mëshirë!

At Foti Cici

[thorgal]

o zoteri,
ajo kishe nuk eshte bere per komunitetin elbasanas por per komunitetin ortodoks. eshte ndertuar qe ne kohen e qepes dhe kur u krijua koash, ajo kishe bente pjese ne pronesine e saj. pra koashi e ka me ligj, me c'do gje, ate kishe. tashti kush ka hedhur vote diku dhe e ka bere kete papafillo kryetar te komunitetit te ortodoksve ne elbasan? a i kupton mangesite llogjike te argumentit tend apo jo? po te qe keshtu mundet te zaptoj dhe une nje kishe tjeter dhe ta bej veten kryepeshkop te nje kishe fantazme si i lartpermenduri.

dhe njeher te thash per gjithe shipfjet qe thoni juve dua fakte konkrete. opinioni i nikos nuk me intereson, sikur te thoshte qe e hena vjen mbas e djeles une do kishe probleme ta besoja ate njeri.

ne qoftese thoni se janullatosi ka qene kundra bombardimit te natos atehere me jepni nje adrese online ku ta gjej deklaraten e tij, thashethemet e gazetarve nuk me iteresojn. e njejta gje vlen dhe per supozimet e tjera, janullatosi mutli-miljoner, agjent grek, e ben liturgjine ne gjuhen greke, zhvarros kufoma, apo ku ta di une.
i.

1)Sipas ligjit Jo vetem kishat e KOASH i perkasin Shqiptareve por edhe vete KOASH i perket Shqiptareve e komuniteteve ku ato ndodhen


2) Jo, nuk kemi te bejme me asnje thashethem gazetaresh por te pakten nga "shpifje ke kaluar ne thashetheme " ... shenje e mire


3) Janullatos ka qene kunder Bombardimit te Natos, ska asgje per te shtuar ketu faktet i ke

4) 5, 6, 7 .... 1000 te pabera kaemi nga ky misionar i helenizmit

ALBO
Kancelari i dioqezes shqiptare ne Amerike, At Artur Liolin qe e njihte Imzot Nolin me mire se kushdo, ne nje interviste per nje media shqiptare para pak muajsh tha se Imzot Theofan Noli nuk do ta kishte armik por mik Kryepeshkopin Anastas pasi te dy ata gezojne nje kulture dhe perkushtim te madh ndaj popullit shqiptar. Intervisten e plote e gjen me poshte:

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=69530

Une te isha ne vendin tend nuk do humbja kohen te lexoja intervistat e misionarit te HELENIZMIT , Janullatos

Por do te prija bileten e avionit e do te shkoja menjehere atje ne zonen e Permetit ku e ke origjinen e do kontrolloja ne ndodhej akoma ne vendin e vet ai varri i gjyshit tim apo jo.

ALBO
Tjeter, cfare doni te mesoni se e shoh qe ju qan shpirti per KOASH?

Albo

Meso njehere per vete dhe kur te mesosh kij parasysh se:

Leximi eshte njesoj si ushqimi ai i prishuri te sjell semundje

nga Kryeengjelli


Kryetari i Shoqatës
Prof.dr.Astrit MEHMETI
Drejtori Ekzekutiv
Prof.Skënder KARAÇICA
Sekretari
Mahmut SKENDERI
LajmiShqip.com 26-03-2007"

Djema ne kete deklarate qe na keni sjelle ne kete moment me duket se kini lene pa permendur, Osama Binladen, Mullain Omar, Ahmadinexhad-in etj.

Ty o Kryeengjell te falet ky ngaterim i Shqiptareve me Arabet e Iranianet se edhe vete ti nuk je Shqiptar

[malo666]

1)Sipas ligjit Jo vetem kishat e KOASH i perkasin Shqiptareve por edhe vete KOASH i perket Shqiptareve e komuniteteve ku ato ndodhen

o djalo, a e kupton c'do te thote prone apo jo? ku eshte ky ligj qe thote gjithe kishat i perkasin popullit?? edhe shqiperia i perket shqiptareve, s'do te thote qe shpia ime te perket dhe ty, me perket vetem mua, sepse une njihem si pronari i saj. kisha e shen marise i perkiste koashit derisa na doli ky niko dhe e zaptoj per vete duke debuar prifterinjt qe ishin atje. po mire le ta marim si vertetsi kete propozimin tend qe kisha i perket te gjithve, kush ***** e ka zgjedh nikon si perfaqsues i 'te gjitheve'? pse s'me pergjigjeni?

[thorgal]

Une e kuptoj cfare do te thote prone , por ti a po e kupton qe

NUK KEMI TE BEJME KETU As ME SHTEPINE TENDE E AS ME SHTEPINE E JANULLATOSIT.

ajo kishe eshte e komunitetit ortodoks te Elbasanit dhe shteti Shqiptar konsideron qe ai komunitet e zoteron dhe e ka ne perdorim ate kishe, ndaj mos prit ndonje veprim prej Shtetit, se te thuash te drejten ka edhe ceshtje te tjera me te rendesishme qe duhen zgjidhur me pare.

Une nuk e di a ke ti ndonje njohuri sadopak te vogel ligore por sa per informacion

Cdo shtet ka ligjet e veta por te gjitha ligjet sado te shumta qofshin nuk mund te mbulojne dot cdo aspekt a konflikt te nje shoqerie, dhe sidomos per ceshtje Kishash ( ke edhe shembuj plot tek fqinjet)

Normalisht , Gjykatesi eshte ai qe i mbulon vakumet e ligjit duke vendosur drejtesine dhe po te kete ndonje gjykates korrekt ai do tia jap te gjitha kishat Ortodokse KOASH Shen Maria


Me sa di une

1) Nuk ka akoma ne Shqiperi nje ligj qe ia kthen pronen ish pronorait.
2) Nqs do te kishte atehere tokat e Kishat per te cilat flet ti duhet ti kthehen

KISHES AUTOQEFALE ORTODOKSE SHQIPTARE dhe ka vetem nje kishe te tille ne Shqiperi ate qe drejtohet nga At Nikolle Marku

e jo ndonje orkanizate tjeter me emer Grek.

[shoku_tanku]

Shoku tanku, ne kete teme qe po flitet me shume pasion nga njerezit qe duan pavaresine e shqiptareve (kjo ne te tera kuptimet e fjales) dhe sahanlepirsve qe perhere kane qene te pranishem ne periudha te ndryshme te historise te kombit shqiptar. Per fat te keq nuk mendoj se ne kete forum egziston demokracia e duhur per te debatuar dhe per te pranuar argumentat e kundershtarit te cilat mund te jene me te forta se te tuat. Si pasoje gjehen menyra te tjera per ti "mposhtur" keto argumenta dhe fakte reale. Nje nga keto menyra eshte psh editimi dhe fshirja e shkrimeve. Eshte shume menyre e lehte, qe nuk konsumon shume kohe dhe qe si duket i jep "orgazem" personit qe e praktikon.

Pyetje: Pse poston ne kete forum kur mendon gjithe keto gjera qe the me lart?
Pergjigje: E ndjej detyre morale per nderin tim kombetar qe ti kushtoj qofte edhe 5 minuta shkrim ne dite per te mbojtur interesin e vendit tim sadoqofte e vogel qe te jete kjo mbojtje dhe pavaresisht se s'do ti pelqejne njerit apo dikujt tjeter.

Si perfundim, ne shqiptaret kemi mbijetuar per mijra vite me rradhe dhe do vazhdojme te mbijetojme edhe ne te ardhmen. Le te bejne qejf grekerit dhe filogrekerit me ne meqenese historia per fat te keq na la ne disavantazh te perkohshem, por jam i sigurte se nje dite ne si komb do te ngrihemi serisht lart dhe do te jemi shume me lart se ato njerez qe na e duan te keqen. Ne kete pike me vjen ndermend nje shprehje popullore shqiptare: "Te behem dhe njehere nuse pa e di vete si kuvendoj". Pershendetje te gjitheve atyre qe jane shqiptar te vertete ne keto momente te veshtira qe po kalon kombi yne.

Pershendetje Trimi!...se pari,mos kujto se shoku tanku eshte dakord me fshirjen e postimeve te caktuara,ne tema te caktuara per qellime te caktuara...te bej me dije,nese nuk e di,se edhe shoku tanku,ka qene viktime e fshirjes se shkrimeve te caktuara pa nje arsye vertet bindese...u jam lutur personave ne fjale qe ta kerkojne orgazmen ne menyra te tjera dhe here e kane marre ne konsiderate kerkesen time,here kane vepruar serish ne menyre arbitrare...megjithate,une mendimin tim do te vazhdoj ta shpreh, pamvaresisht censures se zakonshme...
nje gje te tille,do tja keshilloja c'dokujt..edhe ty"....personalisht,i rrespektoj mendimet e tua dhe te vleresoj per shkrimet qe na ofron, pamvaresisht se jo gjithmone jam dakord me menyren agresive me te cilen shprehesh...mos harro se jemi dy popuj miq,dhe qeverria Greke,na pelqen ne ta pranojme apo jo,na ka ndihmuar ta kalojme kete dizavantazh te perkohshem...nuk mund te shprehesh me nje urrejtje te tille kunder nje populli te tere...nuk mund dhe nuk duhet te biem pre e skenareve te disa qarqeve te caktuara nacionaliste...ne kete menyre,nuk do te benim gje tjeter,pervecse do te binim ne nivelin e tyre...sinqerisht,nuk do te na kishte hije te binim kaq poshte...Shqiptaret,po e fitojne vendin qe ju takon...ai dizavantazh qe egzistonte dikur,sot po shkon drejt zhdukjes...kete e them me bindje te plote duke u bazuar kryesisht te zhdukja e ndjenjes se inferioritetit qe dikur,ishte teper e theksuar"...megjithate,mendoj se qe ky proces zhvillimi,te vazhdoje te ece,duhet mbi te gjitha qe te egzistoje fryma e bashkepunimit me vendet fqinje dhe jo nxitja e urrejtjes duke u bazuar ne ksenofobite e se kaluares...Shqiperia,do te vazhdoje te ece perpara,per kete nuk ka asnje dyshim"...megjithese nje proces i tejzgjatur...jam i bindur se shume shpejt do te finalizohet..

Do te doja ti ktheja edhe nje pergjigje Styx-it persa i perket sistemit te vizave..
do te doja ti thoja se nuk mund te bejme me faj Greqine per sistemin tone te munguar te liberalizimit te vizave...mos harro se na duhet te presim neper rradha te gjata edhe perpara ambasadave te vendeve te tjera,pjesetare te bashkimit Europian...kjo ndodh kryesisht per faj te sistemit tone drejtues,ne rradhe te pare..
Persa i perket kryepeshkopit Janullatos..une nuk mund te dal e te trumpetoj deklarata te ndryshme,pa zoteruar fakte konkrete te cilat mund ta implikojne ate ne afera te ndryshme korruptive apo ne nxitje per qellime te caktuara nacionaliste.
Mos harro se ai eshte udheheqesi shpirteror i besimtareve Ortodokse ne Shqiperi
dhe me shume se c'dokush,u takon atyre te gjykojne keto dyshime....jam shprehur se jam plotesisht dakord,qe ne krye te peshkopates Ortodokse,te vendoset nje drejtues Shqiptar mbas largimit te Janullatosit dhe nje gje te tille besoj se do ta deshironin edhe besimtaret Ortodokse Shqiptare,dhe nje gje e tille,jam i bindur se do te ndodhe...pershendetje..

[nostradamus99]

Ore ti “patriot i madh” nuk na prishet gjiza qe njerez si ti nuk i besojne fjaleve qe Albo thote me lart, por qe jane te verteta, e ti dhe shoket e tu nuk mund ti mohoni!
Sa per dijeni, une nuk jam as permetar, as nga jugu i shqiperise dhe per me teper nuk jam grek
Por te pohoj qe Kryepiskopin Anastas, e dua dhe e nderoj per ate qe ka bere, qe ben per ne shqipetaret dhe derisa te jete ne fronin e kryepiskopit per mua eshte kreu i KOASH-it.
Te kishte qene ne nje tjeter vend Kryepiskopi Anastas, ai vend do ti ishte me shume mirenjohes, megjithate jo te gjithe shqipetaret jane bukeshkalur......!

Kush po te ndal due sa te duash Janullatosi Bollanon dhe greket te tere se feja nuk te len me i urrejt, por atyre feja i len shqiptart ti urrejne ti vrasin dhe ti kerkojne tokat tona

Lum armiqt tane çfare kundershtar te leht kan kur egzistojn kesi fare lloji shqiptaresh