Verė ėshtė tani. Thonė bashkė me stinėt ndėrrojnė edhe njerėzit. Edhe dashuria. Veli i harresės fillon tė mbulojė gjithė ē'gjen. Edha dashurinė, edhe kujtimin, edhe gėzimin, edhe lumturinė e shpirtave.
Epo,ē'i dhemb shpirtit.
Nė kėt natė vere. Ndien nevojė t'ia qaj hallin dikujt, brengat, t'ia qelė dikujt zemrėn, ta lehtėsojė veten. Me zemėr tė ēelur, thonė, ndihesh mė i lirė, shkurt ndjehesh njeri......Kudo, kahdo e shikon veren, njerėzit....Gjithėēka e shkuar i dhimbset, por prap: ''S'dua qė asgjė e shkuar tė kthehet'' se ''Nė jetė ka edhe shumė dhembje'' dhe,a do tė mund t'i durojė shpirti?
Thonė njeriu ėshtė i ngjajshėm me detin, tė cilin askush nuk mund ta njohė, sepse tė dytė janė ''tinzare'' janė smirakė dhe s'dihet ēfarė kanė nė guackat e zemrave. Po,njeriu dhe deti, dy fshehtėsi tė mėdha. Kush mund t'i njoh?, keta qė gjithėmonė dalin me fytyra tė ndryshme, askush s'mund ta njohė shpirtin e tyre tė pėshtjellė nė fshehtėsi.
Krijoni Kontakt