Sunday Times: Shqipëria, tokën që e ka harruar koha

[ATMAN]

Jemi aq groteskë, saqë të huajt sapo përmëndet emri Shqipëri vetvetiu u shkon një buzëqeshje e lehtë. Shumësyresh, mbase, janë të errësuar nga një propogandë...e cila ka mbetur vite pas.

Kjo për shkak të bëmave tona, që nuk kanë të sosur...Rasti i fundit i Sunday...e kalon vetëm në kohë dhe hapësirë...atë që të tjerët kanë vështruar në territorin e Shqipërisë dekada më parë deri më sot. Po, kjo, duhet të na shqetësojë...



Duhet ta kemi të lindur atë... groteskun. Nga veshja, nga sqima, nga fjalët...dhe patjetër nga budallallëku. Që nga ecja, përballja me njëri-tjetrin, dukja, sjellja…dhe mbi të gjitha punët. E kemi materializuar këtë në elementët arkitekturore shpifarake (mund t’i shikosh lehtë), zakonet...dhe mbi të gjitha çuditë. A nuk dukemi në histori si vetë bijtë e anarkisë? ! Sa herë e kemi çuar në zgripin e fundmë- shtetin? Nuk po përshkruajmë kategori apo të futemi në etnologjinë tonë. Po t’i pyesësh veçmas shqiptarët: Përgjigja dihet- Zoti na e ka bërë peshqesh dhe është i kënaqur me këtë gjendje. Ndaj edhe ne- nuk kemi faj që jemi kaq groteskë. Kështu kanë qenë katragjyshët, dhe të gjithë ata më pas, që kanë rrjedhur pas tyre. Ndër shumë cilësitë e tjera...kjo që na ka mbetur ...është vetë ajo: se ne jemi një grotesk i vërtetë.

Dy vjet më parë në një reportazh në fshatin zulmëmadh të Lazaratit i shpëtuam për mrekulli drurit. Kuptohet se kjo nuk përbën ndonjë gjë të veçantë aty, por i çuditshëm ishte fakti se për ‘të parët’ e Lazaratit ishte çudi sesi në fshatin e tyre mund të fotografohej një grua serbes majë gomarit (ajo tentonte e qetë t’i binte ziles së një dere, paçka se ishte keq duke mos zbritur që aty…), ndërsa “Të na kishe thënë, që të nxirrnim kabrioletat”...

Nuk është çudi ta dëgjosh këtë në Shqipëri, sepse e kanë zakon, që në një shtëpi mund të qëndrosh si qëmoti- të hash deri në kushte shumë mizerabël...por të kesh një makinë lluksi para dere. Të vdesin të gjithë katundarët duke e parë. Nuk harrohet pak vite më parë në Rrugën e Elbasanit, duke shkuar në Sauk...dëndur fshatarët që kishin shitur toka për të blerë BENZ-at e fundit, natën...u duhej t’i shtynin bashkarisht-familjarisht në malore se nuk kishin karburant...pas stërhalljeve në kryeqytet. A ka më grotesk? Vallë, pse duhet të jemi kaq “strange”, që të na çudisë artikulli i “Sunday Times”? Po ndryshe si mund të identifikohemi?



Pak retrospektivë
Nuk mund të merret me mënd sesi mund të ketë qetë shprehja e fytyrës së Konsullit Pukëvil teksa has një fshatar në Përmet. Ka ecur në një shkretinë të tërë dhe në fshatin e parë që gjen pas orë sfilitjesh, rastis një plak shqiptar…që as më shumë dhe as më pak i flet për “Prokop” (Kafja më e vjetër në Paris-një nga më të vjetrat në botë dhe vendi i enciklopedistëve). Ka parë Didero, Dalambert, Freret…Kaq mjafton që Pukëvil të kalojë në habi, teksa dëgjon nga goja e një zhelani të harruar -gjëra që ai në jetë vetëm i ka thashethemuar. Dhe, nga kush, nga një shqiptar. Mos harrojmë është shekulli i XVIII dhe ky plak i flet frëngjisht.... E konsulli që nuk i do fare shqiptarët dhe nuk i kursen të sharat, këtë herë po...është i çmeritur. “Shkretina që ke parë duke ardhur këtu është pema e anarkisë: cila despotizëm do të kishte bërë një të keqe të madhe?...”, e sqaron plaku për mjedisin shqiptar. “Qafir Pukovil”, si i thoshte Ali Pashai ishte njeriu i parë që nuk e kuptonte- pse duhet të ishim kaq ekzotikë...por edhe groteskë njëkohësisht. Bën përsiatje pa fund...por ndryshe nga shumë të tjerë...përfundon atje kudo në urrejtje për shqiptarët. Megjithëse kanë qenë në Misir, në Stamboll dhe himariotët pothuajse të gjithë kanë shërbyer në mbretërinë e Napolit, “këta të shëtitur dhe të parë s’u hyn më në ndonjë punë, s’u zbut vetijat; përkundrazi ngjan sikur u forcon barbarinë dhe kur kthehen nga mallet e tyre bëhen prapë arnautë”…e mbyll këtë.

Nejse, mjaft me këtë…Më duket se dhimbjen e ndjej dhe tek Mit’hat Frashëri, që është marrë me shkoqitjen e shënimeve të udhëtarëve si ai. Hobhouse, që më vonë do të quhej Lordi Broughton, është edhe më i çuditur. Udhëton me Lord Byron, por është më i frenuar se ai në admirimin e natyrës. “Nuk ndjej ndonjë pëlqim për të folur për mbi moralin e tyre”…por nuk harron që të veçojë cilësi të mirë të shqiptarëve...”në disiplinë militare: një ushtari i presin kryet, e varin por nuk e rrahin…”, sqaron ai thatë...Një britanik tjetër zbret vite më vonë. Eshtë John Gordon. Është shumë më i vonët dhe ka shkruar “Dy vagabondët”, ku rrugëtimin e tij e ndan me të shoqen. Jemi në fillimin e shekullit të shkuar ose më mirë për të thënë, krejt në fillim të tij. Në një moment, sikur të ketë pranë Luciferrin- bën një përgjithësim të frikshëm për shqiptarët: “Çuditeshim me optimizmin e këtyre njerëzve, kur na falenderonin pse u thoshim që do të shkrojmë të vërtetën. Por, në këto tri ditë që biseduam me shumë njerëz, secilido- na thoshte duke na hequr menjanë se Shqipëria është një vend fatkeq dhe mizerabël dhe nënshtetasit e saj janë, për më të shumtët, njerëz që duhen përbuzur. Secili donte të thosh se ay vetë ka një shpirt më të lartë nga i të tjerëve”.

Njësoj si tani. Ose më shumë akoma, si në autobusin e famshëm të Kuçit, ku janë të gjithë në rradhën e parë dhe mtojnë madje që autobusi të ecë anash. Ndërsa, tallet dhe tallet me shqiptarët që duan të braktisin vendin, njësoj si sot. “Pa dyshim,- thotë- këta emigrantë që kanë qenë në Amerikë janë një mallkim për vendin. Kam parë katunde të tëra ku burrat ishin në Amerikë dhe tani duan të kthehen prapë ose s’kanë qenë fare në Amerikë dhe dëshirojnë që të venë. Këta emigrantë e gjenin të vogël Shqipërinë, ëndërronin enterpriza (ndërmarrje-red) të mëdha, bërtasin për drita, arsim përparim; po e vërteta është që bërtasin si të fitojnë shumë të holla. Disa prej tyre, kur u mbyll Amerika, vanë në Australi. U kthyen shpejt prapë: s’kishte punë. I pari problem i përparimit, përmirësimi i fatit të grave të tyre, ishte aty përpara, po askush nuk kujdesesh...Përmbi Përmet pashë një katund fort të bukur, që është banuar vetëm prej grash: burrat janë në Amerikë për të llustruar këpucët ose të shesin ujë-soda”...

Edhe ky britanik nuk na thotë ndonjë gjë më të madhe, sepse për ne rroftë Miss Durham kjo dashuri e pamatë me shqiptarët...?! ”Filluam të kuptojmë dhe të admirojmë ç’vlente nënshtetësia dhe qytetësia shqiptare; edhe me të vërtetë, në është se kjo qenka ajo që fituan me anë të kombësisë, ç’duhesh pra Shqipëria të mundohesh kaq tepër sa për t’u bërë komb”...e mbyll ai përcaktimin e tij

Disi më i ëmbël William Martin Leake, që është pak si i mrekulluar, por tepër e vret pisllëku i shqiptarëve...derisa thotë se morrat ecnin qetazi mbi minderin e Ali Pashait..., që mbahet nga ana e tij aq krenar para miqve, edhe madje i pyet:A flitet andej për mua”.... Edward Lear, piktori i brishtë dhe grafisti i rrallë, është edhe më i mrekulluar nga mjedisi por nuk rri njësoj pa na fshikulluar...për zakonet, por më shumë kotësinë..deri në... grotesk...



Njësoj groteskë në ditët tona
Vite më vonë...është Aleksandër Tijaniç, që zbret në Shqipëri. Ky bashkëkohës do të bëhej më vonë ministër i Informacionit dhe deri këshilltar i kryeministrit aktual serb Koshtunica. Ai është me një shpurë të tërë që do shoqërojë ekipin e Partizanit të Beogradit në Vlorë në vitet ‘80. Në Shqipëri udhëtojnë pak e më pak të huaj dhe shqiptarët e habisin me dokrrat e tyre. “Mbajnë syze të errëta, deri në muzgun e thellë dhe qeshin me të madhe, kur shikojnë ndonjë të shëndoshë, si kolegun tonë...”- jep ai imazhin e vlonjatit socialist.

Nuk e mbaroj dot listimin e përcaktimeve të të huajve për Shqipërinë. Nuk ka rëndësi...ne do të mbetemi të tillë vanitozë dhe groteskë...me zakonet tona..., që tashmë janë të harruar në librat e humbura të etnologjisë.

Pa e vrarë shumë mëndjen...kujtoj fjalët e Mareshallit të Senatit polak, një muaj ditë më parë, Borusewicz, që më thoshte se Shqipërinë e njeh shumë mirë...Vërtet?! Po, më thotë dhe zgërdhihet pa fund duke më përmendur vitin 1997. Aq sa më thotë edhe një fshatar i humbur polak në kufirin polako- Ukrainas: “Vazhdoni të luftoni ju? Sa armë të mira keni!- më thoshte me admirim. Si ke ardhur...? Më kot rrekesha t’i thoja që s’ka luftë...por atij i dukem si luftëtar dhe madje si ata të Vitit të Mbrapshtë...duke kërkuar luftra...këtej nga Dukata e Varshavës.

Këtë shpirt nuk e zhbëmë dot...as me skuthlliqet e Zogut, as me egërsinë dhe marifetet e Enverit dhe as me rrapëllimat e pafundme me Nano-Berish-Ramë-Metë...sepse ne jemi groteskë në të gjithë gjërat tona..saqë duket se përbëjmë vetë ekzotikën e këtij kontinenti plak, të cilit i kemi zënë një vend pa të drejtë. Kështu na shohin. Ç’të bëjmë? Ndaj të vjen keq, kur lexon tekstet e gjata patetike dërguar britanikëve...që Shqipërinë e njohin vetëm nga bëmat e djemve tanë në Angli...

“Shqipëria është subkoshienca e këtij kontinenti. Po, Shqipëria është idem evropian, është frikë, që i afrohet natën në gjumë Parisit, Londrës dhe Frankfurtit mbi Majn. Ajo është pusi i errët, në fund të të cilit duhet të shohin ata që kujtojnë se rendi i gjërave është vendosur njëherë e përgjithmonë”, kujtoj Stasiuk, që nuk i mbusha mëndjen dot se kryqi i fshatit të tij kishte elementë ortodoksë. Një vështrim i tij i dorëzuar, më bindi se shkova në grotesk...ashtu si të gjithë bashkëatdhetarët e mi...

NGA: Ben Andoni

[dizer7]

Albo, neqofte se ti je "i madhi i ketij forumi" turp te te vij.me mire leje ta perdori dikush tjeter se ti e derdhe kupen dh eje bere shume i merzitshem.bile do na beje nje hater te medh ne te gjitheve po mos te lexonim me shkrime nga ty.jemi Shqiptar,dhe e duam me shpirt vendin tone,me mire gje nje psikolog ti flasesh per veten sesa ta na thuash mendimin tend.
vete te huajt thane se ato qe shkruante ai gazetari per shqiprine ishin shume te gabuara dhe po te ishe pak i zgjuar do shikoje qarte se ai kishte per qellim te prishte imazhin e shqiperise,sidomos kete kohe te beharit qe eshte dhe fluksi i levizjes se turistave.
po ti nuk ke kaq tru te mendosh,dhe vogelsine e shpirtit dhe te zemres tende ti ja hedh atdheut.po ky ehste gabim shume i madh per nje forum qe lexohet nga kaq shume njerez,dhe ty nuk te falet.kam re disa here devijimin qe ben ti per tema te tilla,asnjehere nuk flet mire,po vetem bie dakort me te keqen.une cuditem akoma se si te lene ty per administrator te ketij forumi.
po nuk ke nder mend te ikesh,te pekten mos na shqeteso me me pranine tende.
je tmeresisht i bezdishem.

pershendetje

[EXODUS]

Artikullin e lexova nga kreu ne fund. Pasi mbaroje se lexuari paragrafin e pare te shtynte deshira e madhe te lexoje ate te rradhes e keshtu me rradhe. Me ngjau shume me nje epilog te gjate nga mbaslufta e dyte boterore. Sarkazma edhe pse e ftohte, e nevojshme, e pashmangshme, e merituar! Ndersa paragjykimi (i pritur), mëse i tepruar, mbytes! Lexova e nja dy a tre komente tek-tuk. Kush e hidhte poshte, i nxitur nga 'frika' per te mos e pare, e si rrjedhim njohur si te tille (realitetin) e kush e pranonte si krejt te pamohueshme gjithcka te shkruar. Me pak fjale, i gjithe artikulli pershkruhet sic thone edhe pleqte e mencem: fukarallek, maskarallek...te tjerat merrini me mend!

Une u bera kaq sa jam e i kam rene botes anembane(ne menyre modeste, aty ku na ka degdisur halli, si te gjithe ketu) qe ne moshe shume te vogel, e pamvaresisht nga gjithcka tjeter 'negative' (e vesit) karakteristike e cdo qenie humane, vitalitetin (e pasur) shpirteror e mendor qe kane shqiptaret (nje pjese e mire; dihet qe s'ka pyll pa derra.) nuk e kam ndeshur tek shume te huaj, per te mos thene te as edhe nje! Kete nuk e them per t'i bere qejfin askujt, por ishte nje nxitje e menjehershme qe me lindi pas leximit te artikullit dhe te vertetes tjeter qe e njohin vetem ata qe kane lindur e jetuar vitet me domethenese e botkuptim formuese te jetes se tyre ne ate vend, per ate vend.
Uroj te mos jete vone dita, kur shqiptaret te bashkohen, e respektojne (me merite) ashtu si duhet njeri-tjetrin!

[kolombi]

Moisiu i përgjigjet A.A. Gill: Shqiptarët,krenarë për identitetin

A. R

TIRANË- Presidenti Moisiu në fjalën e mbajtur dje në një darkë të organizatës kombëtare shqiptaro-amerikane tha se “në politikën e brendshme ende kemi probleme në funksionimin e institucioneve, kemi vështirësi në vendosjen e dialogut dhe besimit politik, hera – herës shfaqen tensione të dëmshme politike, por megjithatë duhet tu them se në tërësi, qytetarët dhe mbarë shoqëria ndodhen një hap përpara politikës; ato po dëshmojnë gjithnjë e më shumë vullnet dhe po bëjnë përpjekje të mëdha për tu ndarë nga çdo trashëgimi negative e së kaluarës.”
Duke shfrytëzuar rastin, kreu i shtetit duket se i dha dhe një përgjigje artikullit të gazetarit britanik Gill dhe në përgjithësi zërave kundër imazhit të vendit tonë. Moisiu tha se çdo popull mbart dhe ruan vlera të veçanta që i krijojnë identitetin. “Me këto vlera popujt prezantohen dhe kontribuojnë në pasurimin e vlerave të një bashkësie më të gjerë të vendeve dhe popujve. “Ne shqiptarët jemi krenarë për identitetin dhe vlerat e rralla që përfaqësojmë. Ne jemi një popull me një pasuri kulturore që buron nga lashtësia e jonë dhe gjuha e veçantë. I kemi dhënë botës të madhen Nënë Terezë. Me heroin tonë kombëtare jemi bërë mbrojtës të krishtërimit dhe kulturës europiane dhe në vitet e sotme, me traditën e pasur të harmonisë dhe bashkëjetesës ndërfetare jemi bërë një shembull model për vende dhe rajone të tjera të botës. Mbi të gjitha kemi fisnikërinë që ia ka rrënjët në lashtësinë e këtij populli.” Ndërsa duke cekur çështjen e Kosovës ai theksoi se me dy shtete demokratike dhe europiane në rajon, shqiptarët do ta kenë më të lehtë të thonë fjalën e tyre, por edhe të forcojnë akoma më shumë lidhjet e forta të miqësisë dhe bashkëpunimit që ne kemi me Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Sipas Moisiut në rrugën e zhvillimit Shqipëria ka nevojë për kontributin e mëtejshëm të të gjithë qytetarëve të saj, atyre që jetojnë këtu, por sidomos edhe të atyre që jetojnë në vende të ndryshme të botës. “Ne jemi duke menduar që në të ardhmen të reformojmë sistemin elektoral për t’u dhënë mundësinë të gjithë qytetarëve shqiptarë në botë të marrin pjesë direkte në vendimmarrje. Gjithashtu, siç edhe do ta shihni vetë gjatë qëndrimit këtu, ne kemi ende një potencial të madh turistik të pashfrytëzuar, i cili përbën një nga pasuritë tona më të çmuara. Pjesë e rëndësishme e kontributit të komuniteteve shqiptare në botë janë nisma të tilla si kjo e juaja, por edhe ftesa e hapur për rritjen e pranisë së investimeve ekonomike të disporës shqiptare. Vlera e investimeve nuk matet formalisht me shifra, por me mesazhin që ato përcjellin, besimin që krijojnë në potencialet e zhvillimit të vendit, si dhe në kulturën e tregut dhe të konkurencës së lirë që ato sjellin me vete.”-tha ai.

Shekulli.

[BEHARI]

nuk me habit shum fakti se cfare shkruajne te huajt per shqiptaret dhe shqiperine,e them kete se nga ihuaji mund te presish cfaredo tridhimesh sipuna e atyre tridhimevet qe gazetari anglez ka shkruar per shqiptaret e shqiperine.e koha e ka treguar qe te huajvet jau kemi pare sherrin historikisht ne si shqipetare.por jam shum i shqetesuar kur lexoj ne ket forum dhe me le te kuptoj se mete vertete ka ndonje shqipetare anti komb te pa cipe te cilet i japin ok duke marre si te mireqen ato genjeshtra te gazetarit anglez...e normalisht lind pyetja perse valle te tille persona perfaqsohen ne ket forum me pseudonimin per te tille a do ishte me mire vehten e tyre ta quanin ?

[capuni]

Ore, eshte thene edhe me pare Gill-i eshte thjesht nje "self publicit" qe shkruan me tone te tilla per te terhequr vemendje. Ky gjygj, s'do kete ndonje rezultat tjeter pervec se i rrit profilin Gill-it.

E keqja me ne eshte qe marrim si pushka kur na shan njeri, por qe te hapim syte e te rregullojme veten as s'na bie ne mendje. ...formula eshte shume e thjeshte: ..do t'mos shaj njeri? Mos e bej veten te te shajne!

"Te rrime shtrember, e te flasim drejte," ku mos na shash kur lexon neper gazeta qe bustet neper qytete vandalizohen e shiten per baker (rasti i bustit te Naum Veqilharxhit.) Une qe jam shqiptar, neveritem kur shoh se c'lloj kanibalizmash bejne disa njerez atje, ..le me nje i huaj qe opinionin ndaj vendit nuk e krijon nga 95% e popullsise qe punojn e bejne jete te ndershme, por nga ai 5% (qe perdhunon e vjedh turistet -- si rasti i turisteve Cek) qe "po na ve flaken" te gjithve!

[adolfi]

Bull shit Gilly ska rejte,e ka shkruar te verteten pjesen e zeze te Shqiperis,po shqipetaret e kan edhe pjesen e bardh ,por per fat te keq nuk shkruhet

[kristal]

Te nderuar bashkeatdhetare eshte bere kohe e gjate qe jam distancaur forumit shqipetar,per nje arsye apo nje tjeter, qe kush eshte i zgjuar e kupton vete, e kush eshte i marre nuk e prek tastjeren si une.

Eshte e vertete qe shqipetaret nuk ndihen aspak mire,se kjo ka qene nje rrebesh me shkrepetime qe i ka pickuar shqipetaret e vertete ne shpirt,kurse te nderuarin ALBO e ka gudulisur,e disa te tjere i ka sjelle ne kujtese,mallkuar qofshin ata qe ua mesuan gjuhen shqipe,se ngeleni shqipefoles mes shqipetareve.
Rrebeshi ka emrin AA.GILL kurse shkrepetima ka emrin e shqipefolesve me mision nga athina e beogradi.

Te them te drejten kam lexuar vetem nje pjese te shkrimeve te forumit,dhe nuk e kam vendosur tu pergjigjem te gjitheve.

Arsyeja qe me beri te shkruaj pak fjale eshte jo per faktin,qe ti rrisim vlerat autorit te shkrimit,se ai ngelet vetem emer ne artikull.

Shkrimi ne sundy times eshte bere,perpiluar,studiuar,e modifikuar ne menyren me perfekte nga shqipefoles,me fryme patriotike serbe dhe greke,per tu treguar anglezeve qe shqipetaret nuk meritojne asnje shteg integrimi ne europe,te ndergjegjesuarit e dine shume mire,se sa na duan greket,sa na urrejne serbet,e aq me keq, qe nganjehere po gatuhemi duke u bere gjelle e huaj ,shkruhemi nga vete shqipetaret,duke pergojuar emrin e AA GILL ku jo pak njerez e dine qe ai ka shkruar prej shume vitesh ndaj shume kombeve,xhuisheve,gjermaneve anglezeve,por kesaj radhe nuk i eshte dashur te hape literature e te sforcoje trurin se i ka shkuar me poste,ku shqipetaret nganjehere harrojne te ndalojne se menduari per pak caste,e ti kthehen vetevetes,se duhet te luftojme keta GILLAT shqipefoles,qe vishen si murgeshat e tentojne qe akoma jane te virgjera,ku tane naten flene me priftin.

Nuk me habit citimi i te nderuarit ALBO ku thot (qe nuk do te thote te jesh shqipetar qe te shkruash per shqiperinet),ashtu eshte albo se ne shqipetaret jemi bere shurdhememec,e idiote te shekullit te 21, ku sipas teje AA.GILL ne nje vizite dy ditoreshe ne shqiperi mbaroi studimet per arkitekt,duke dhene versionin e struktures se ndertimeve shqipetare,e pati edhe kohe te ulet edhe tek shatervani qe te shikoj se si vishen femrat e meshkujt shqipetare,duke i shikuar nga kembet e brinjet,duke i lexuar e perkthyer nga vete shqipetaret.

Por kjo nuk do te thote qe ti je greke ALBO apo jo, edhe pse shpreh mendimin tend antishqipetar,edhe pse flet gjuhen shqipe,edhe pse debateve u hedh uthull,se shume shqipetare jetojne per te mira materiale,edhe ata te nderuarit qe i perpiluan shkrimin me adrese AA.GILL se nuk kishin guximin ta shkruanin ne emrin e vet,per turp te gjuhes qe flasin e emrit qe mund te tingelloje shqip.

Dashje pa dashje portat e europes do te hapen per shqipetaret edhe pse deshira e zjarrte e grekeve ka qene dhe eshte qe per shqipetaret te ngelet e mbyllur,nga nje linje ajrore ALBO tani bo behen dy,e shume shpejt do te behen shume,se athina dhe beogradi vetem kurdisin morte per shqipetaret,duke i blere shqipetaret,jo vetem nga mendimet si puna e jote,por per te bere fjalime e per te nisur letra postare ne adresen AA.GILL.

E fshehta ndoshta vonohet por i griset corapi nje dite.

Do te shkruaj perseri se me duhet te ndaloj per arsye te punes.

Zoti i bekofte shqipetaret ate dite qe kujtuan krenarine.


kristal

[Esked Flase]

Mireseuktheve,Kristal!Ke pasur gjith kete kohe e na solle nje shkrim qe duket kaq i vjeter,nga arkivat.Kujtoj se per 50 vjet ne komunizem te gjitha qe nuk i shkonin pershtat regjimit i cilesonin si "komplote".Eshte gjeja me e thjeshte per te sulmuar por jo per te mbushur mendjen se ke te drejte.Prandaj nuk duhet te etiketojme njeri si "proserb,progrek,shqipfoles antishqiptar" etj,sepse kthejme keshtu propoganden komuniste ,kthehemi mbrapa e jashte kohe.
-Une e kam gjetur shkrimin e AA.Gill shume realist e me vlera te jashtezakonshme.Per te tille shkrime kane nevoj shqiptaret.Me cudit aftesia qe per pak dite Gill ka njohur kaq mire vendin tim.Mire qe nuk ka ndejtur me shume se me ate aftesi vezhgimi qe ka do zbulonte me shume marrezi tipike shqiptare,anomalit tona.
-Artikulli i Gill,thua ti Kristal,eshte kunder hyrjes se shqiperise ne europe.Sa i thjeshton gjerat!Ahere paguajme te shkruajne dy artikuj ne favor tone e ja ku hyme ne europe!
-Nuk ka rendesi kush e ka shkruar dicka,se eshte antishqiptar,proserb o progrek,e rendesishme eshte ato qe ai ka shkruar,sa jane te verteta,ne se jane genjeshtra ti hedhesh poshte.Cdo shqiptar qe jeton jashte ne ate shkrim sheh qe ka te verteta per te shtuar por jo per te pergenjeshtruar.flm,e.f.

[Shijaksi-London]

Investigimi

Jeta e panjohur e gazetarit skocez, që ofendoi Shqipërinë dhe shqiptarët

Sekretet e jetës së A. A Gill

I alkolizuar, përdorues droge, rregjizor filmash porno dhe që s’din të shkruaj


Nga Londra
Muhamed Veliu
Korrespondent i Top-Channel dhe gazetës Shqip


Adrian Anthony Gill gazetar i Sunday Times që shkruajti një shkrim ofendues me plot mllef për Shqiprinë disa javë më parë, është një ish person i alkolizuar, skenarist dhe rregjizor i një filimi të shëmtuar porno. Si mos të mjaftojnë vetëm këto ai nuk ka mbaruar as shkollën fillore pasi është i sëmurë me dyslexia. Nuk din të shkruaj , dhe tani jeton sëbashku me të dashurin e tij homoseksual.
Të gjitha këto janë mësuar pas një investigimi disa javor të Shqip, rreth njeriut i cili pas qëndrimit të tij katër ditor në Shqipëri në shkrimin e tij shpalosi një arsenal ofendimesh.


Investigimi i Shqip

Investigimi ynë për A.A Gill filloi menjëherë pasi Sunday Times refuzoi një kërkesë të Top-Medias për një intervistë me të. Qëllimi i saj ishte të mësuarit e arsyes së vërtetë të këtij shkrimi i cili mund të thuhet se ishte më negativi për vëndin tonë shkruar ndonjëherë në një media britanike.
Robin Morgan editori i revistës Sunday Times ku u botua artikulli “Toka që koha harroi” kërkesës sonë për një intervistë me A.A Gill ju përgjigj duke thënë se “ai nuk mund të japë një intervistë për aq kohë sa komisinoni ankimor i medias PCC, nuk ka dhënë një vendim për dy letra ankimore që ka marrë rreth këtij shkrimi”. Kjo nuk na ndaloi për të kontaktuar njërëz të tjerë të medias britanike për të mësuar më shumë rreth këtij gazetari gërricës me një të shkuar problemetike në ato që ka shkruar. Pas investigimit tonë na rezulton se jeta e A.A Gill mbart një sërë problmesh personale më të errëta se ajo që ai shkroi për vëndin tonë në Sunday Times, pamvarësisht nga fakti që ai është fitues i dy çmimeve si Kritiku dhe Koluministi i vitit në Britaninë e Madhe.

Gill më shumë se një pijanec

Pas një sër komentesh pa fund në mediat e Tiranës dhe letrash ankimore pas publikimit të shkrimit me tone të qarta rraciste sot Shqip për lexuesit e saj ekskluzivish zbulon se A.A Gill është një
• Ish i alkolizuar i cili kur zgjohej në mëngjes dhe lante dhëmbët, në krahun tjetër të lavamanit kishte një kanace birre. Ai për pak sa nuk u nda nga kjo jetë nga pija e tëpërt. Atë e shpëtoi mjeku i familjes i cili i tha “Nëse do të jetosh lër pijen”. A.A Gill thotë se ka 21 vjet që nuk prek alkol me dorë. Pranon se në një ditë pinte dy shishe Uiski dhe 8 kanace birrë të fortë.
• Përdorues droge, sidomos tabletave sintetike njohur si “Speed” pasi dehej me alkol, përfshi heroinë.
• Skenarist i dhe rregjizor i një filimi të shëmtuar porno shitur nën banak në dyqanet e sekstit në Londër, ku ai pati guximin të vërë emrin dhe mbiemrin e tij si autor i filmit.
• I pashkolluar, pasi ai që në moshë të vogël zbuloi se vuante nga dysleksia gjë e cila e ndali të përfundonte madje edhe shkollën fillore në vendlindjen e tij Skoci. Ai nuk mund të shkruaj, dhe shkrimet e tij ja dikton një personi tjetër që i shkruan.
• Pederast i cili i ka lidhur fatet e jetës me një të dashur të cilin nuk ka problem ta prezantojë në ambientet shoqërore duke thënë se ata të dy së shpejti do të martohen.
• Shkrimtar i dështuar që krahas shkrimeve gjithnjë kritikuse vecanarisht në fushëm e gatimit të ushqimeve, ka tentuar të shkruaj dy libra me novela nga të cilat nuk ka shikur as njëmijë kopje.
Me gjithë këto A.A Gill ka mundur të bëhet një kritik i rrezikshëm duke u tallur shpeshë herë me problemet e kombeve të ndryshme si Shqipëria, Taxhikistani, Kuba e gjetkë. Mbase duke kujtuar se një gjë e tillë është e njëjtë me të kritikuatit e një guzhinjeri të keq në restorantet e Anglisë gjë për të cilën në fakt ai ka filluar të shkruaj prej kohës dhe thuhet se një gjë të tillë e bën mirë.

Flet një koleg i Gill

Shqip ka mundur të bisedojë me një nga gazetarët e Sunday Times njohës i mirë i Adrian A Gill. “Adrian ka fituar statusin e tij të një kritiku të mirë në Britaninë e Madhe për gjuhën e tij të ashpër që ai përdor. Ai ka një të shkuar të plot me probleme, për të cilën shpesh herë nuk kërkon të flasë por mundohet të tregojë se si ai doli nga vorbulla e një njeriu të alkolizuar. Në një ditë ai pinte dy shishe me uiski dhe tetë kanace birrë të fortë” fillonë të rrëfej për A. A Gill gazatari i the Sunday Times i cili nuk deshi ti bëhet publik emri.
Më tej ai thotë se Ardian mund të shikohet si një njeri me dy jetë. Atë përpara të 30 tave ku dominonte jeta e shfrenuar e një të riu që pinte për tu dehur dhe ajo pas të 30 tave ku ai filloi të njihet në median britanike si një kritik i frikshëm falë atyre që shkruante sidomos për gatimin.
“Në vitin 54 kur në Angli ishte sistemi i racioneve A. A Gill filloi të shikonte me kujdes nënën e tij si gatuante ato pak gjëra. Më pas filloi vetë të gatunte dhe të hapte kurse gatimi. Kështu ai është një njohës i zoti i kësaj fushe, dhe kjo e ka ndihmuar të shkëlqej në kritikat e tij” shprehet gazetari Sunday Times njohës i mirë i Gill.
E pyesim bashkëbiseduesin tonë se cili është backgroundi i familjes së Adrianit.
Ai thotë “Ai rrjedh nga një familje shumë moderrne. Babai Anthony një gazetar i njohur më vonë u bë një skenarist filmash i sukseshëm. Adrian është rritur në një ambient mes librave. Prindërit ishin të hapur me të gjatë bisedave familjave. Ndërsa vëllai i tij Nick zgjodhi të bëhet guzhinjer. Më tej gjatë bisedës për çudinë tonë mësojmë se A. A Gill nuk din të shkruaj. Pyesim gazetarin pse?
“Adrian që i vogël u diagnistikua me një sëmunje tepër të rrallë dhe sapo të zbuluar atë kohë që quhet “dyslexia” ai u dërgua në një shkollë për fëmijë me sëmundje të tilla. Aje nuk mundi të qëndrojë gjatë duke mos mundur të japë asnjë provim shkollor. Por Adriani gjatë bisedave me ne pranon se ai kishte një mësuese të mrekullushme gjuhe e cila kalënë gjurmë në forming e tij ”.
Krahas shumë bëmave të Mr. A A Gill mësojmë atë më të veçantën. Ai ndër të tjera është një njeri që i përket industrisë së seksit. Nuk shkruan kritika për seksin, se mbase të qënurit gay si jep shumë material interesant , por në fakt është autor i dy filmave pornografik. Në to ai ka shkruajtur skenarin madje dhe ka drejtuar xhirimet e tyre. Një fakt tashmë mëse i njohur në redaksinë e Sunday Times.

Gazetaria

A.A Gill është një gazetar unik i llojit të tij. Ai nuk din të shkruaj në anglisht. Dhe për këtë atij i është vënë në dispozicion një njeri që kur Gill fillon të diktojë ai shkruan. Kjo pasi sëmundja e dyslexias nuk e la të vazhdonte shkollën.
Ka qënë i jati i tij ai që e shtyu Adrianin të bëhet gazetar, duke dashur kështu që djali i dytë të trashëgonte profesionin.
Adrian nuk donte ta bëntë një gjë të tillë pasi ai nuk din të shkruaj. Por babai i tha se kjo kishtë pak rëndësi. Tashmë gazatari i ri Gill i cili ka filluar të shkruaj fillimisht si kritik televiziv për Sunday Times në vitin 1990. Kolegu i tij tregon se Gillit përditë i vinë me dhjetra letra ku i thonë mëso si të shkruash anglisht, pasi gramatika e tij është shumë e dobët. “Adrian gjithmonë thotë se ata që i shkruajnë thonë “non sense” gjepura dhe zduhet ti vihet veshi.” shpjegon më tej koleu i Gill.
Gill megjithëse nuk din të shruaj kritikohet nga lexuesit e tij është mbajtës i dy çmimeve. Kritiku dhe Koluministi i vitit të cilat gëzuan babain e tij të ndarë nga jeta gjashtë muaj më parë, që la pas një pasardhës të denjë të punës së tij.