Ishte njoni qė i kishte qi marė, me ēuna e me goca me burra e gra e me pleq e plaka, bile edhe kafshėt. U lodh mileti dhe thanė t'ia ēojnė priftit pėr ta ndreq. Ky prifti kishte qėllu tė ishte nji nga ata qė nuk kanė qef tė ***** si shumica prej tyre dhe kur qin edhe priftin me zor ky, prifti qit revolen dhe e vret. Ky qirsi i madh, doemos, shkon nė ferr. Mas ca vjetsh vdes edhe prifti. Edhe ky po nė ferr (se kishte vra ate qirsin). Kur shko atje prifti, ēa tė shofi -djalli mezi po ngrohej me nja dy bizhdile (shkurre tė vogla pėr zjarr), kurse pak mė tutje shef ate qė kishte vra vetė. I kishte hap shalt lala ene ngrofte bolet me i derr zjarri bubulak dhe nji turrė tė madhe me dru ku ishte mėshtet.
I drejtohet djallit prifti:
-Po ti, i pari venit ktu, nuk ke turp qė njė halabak si ai tė ketė mė shumė se ti zjarr?
-Ku tė le ai tė mledhėsh dru!- ja kthe djalli.