Nuk e di a eshte ketu vendi ta postoj kete teme por po me duket vetja qe jam bere per psikolog edhe une. Ka disa muaj qe jam martuar me njeriun e zemres me te cilin kisha nje lidhje 3 vjecare para se te martohem me te edhe pse ne distance me tepers sepse ai jetonte ne SHBA kurse une andej nga ne.Takoheshim 3-4 here ne vit gjate pushimeve apo festave dhe ia kalonim mjfat mire.ndersa degjoheshim rregullisht kur ishim larg bile edhe nga 3-4 here ne dite.Asnjeher sjemi zene per asgje sa qe edhe vet cuditeshim se si kuptohemi aq mire.Ne dhjetor te vitit te kaluar une erdha ne SHBa dhe u martuam. Me ardhjen time cdo gje ndryshoi. Ne vendlindje kisha punen e mire,arsimim te larte dhe cdo gje qe i nevojitet njeriut te jetoje. Por, per njeriun e zemres braktisa te gjitha dhe erdha ketu. dhe nuk isha e penduar fare pasi qe me te dashurin tim(eshte nga i njejti qytet qe jam une) i kishim diskutuar mundesite qe kisha ne SHBA para se te vija ketu dhe cdo gje dukej e realizueshme.Por gjerat moren kahje tjeter. Ne fillim isha "nuse" , per 1-2 muaj e luajta kete rol me sukses. S'doja te lija pershtypjen e nje mendjemadheje te lazdruar qe as zakonet si perfill aspak e eshte rritur ne atdhe. bile as ne "honey moon" skishim shkuar se dasma e shpenzimet tjera kan qene "te medhaja" e "lejme per me vone". Pastaj erdhi Viti i Ri. Burri ims'organizoi te festonim askund sepse kishte te ftuar "dajallaret e xhaxhallaret" e ishte festa e pare me nuse ne shtepi. ok- thash por smendova per te 3 netet e festes. E perpiva edhe kete. Pastaj erdhi ditlindja e tij. Kete here dolem ne darke (familja i kish shkuar jasht qyteti per nje jave) dhe ia kaluam mjaft mire, bile tere javen ishte shume me i sjellshem edhe me i dashur, ishte ai qe njihja ne fillim. Shume shpejt erdh edhe ditlindja ime. Kete here ishin te gjith ne shtepi (e keni kuptuar qe jetojm bashk me familjen e ti) bile edhe nje teze e tij qe kish ardh e vizite per disa dite. Kete here skishte "feste" per mua. Shkaku: tezen e kemi mysafire ne shtepi dhe ska kuptim! Ditelindja ime e para qe isha me burr kaloi me nje "urime ditelindjen", pa feste, pa darke, pa dhurate (sepse skish gjetur cka kishte dashur te me blinte, ne amerike te mos gjesh asgje- apsurde apo jo?)... Ok, nuk jam materialiste aspak por se paku nje kartoline te kendeshme mund ta gjente, pak kujdes gjithkuj do ti pelqente. ( une bile e papune dhe ia bera hallin t'ia blija dhuraten per ditelindjen e tij). Pastaj qe nga fillim neper shtepi gjeja foto e dhurata qe i kishin mbetur nga ish te dashurat. Ti largonte ato gjera ka qene gjeja e vetme qe i kam kerkuar para se te martoheshim. Jo qe jam xheloze por doja te kishim nje fillim te paster pa mbeturina neper kembe nga e kaluara. Me kishte premtuar qe sdo te gjeja befasira te tilla se me te kaluaren e ka te mbyllur ne cdo aspekt dhe per respekt ndaj meje do ta bente kete. Tani mua me shume me vriste fakti qe ai se mban premtimin se sa ato gjera qe shihja. Doja vetem pak respekt. Ne vend qe te bertisja une, bertiste ai qe une i zmadhoj gjerat, une kerkoj te grindem, une kam probleme me veten etj etj.Nje nga keto zenka beri qe edhe Shen Valentinin ta kalonim "te heshtur".
Ok, kaluan keto.Une deshiroja ta organizoj jeten se ishin bere 4 muaj qe isha shendrruar ne nje shtepiake te vertete. Doja te gjeja nje pune. Burri me bisede e perkrahe kete dhe me premtoi qe do te me ndihmoje, por ajo pune per mua askund spo dilte bile ka 3 muaj qe "kerkimet vazhdojne" por asgje, dhe pergjigjja e burrit tim eshte se une jam e padurueshme ai mundohet te gjeje dicka te mire per mua bla bla bla.... Nderkohe burri im i ben parate me familjen edhe pse ai eshte i vetmi qe paguan cdo gje. Kur une dua te di se si i menaxhon parate ( si cdo grua) por ma asnje qellim te keq, ai thote qe eshte pune per te dhe nenen e tij sepse me te ka arritur te gjitha cka ka. vellau i tij nuk punon sepse eshte i "semure" (ne fakt une nuk e vereje kete) por per te dal cdo dite dhe per te ber xhiro me makinen e burrit tim nuk eshte i semure, bile edhe per "gasin" paguan burri im edhe pse kete nuk ma pranon por e kam zbuluar vvet.Kur kam provuar te flas me burrin qe keshtu seshte ne rregull, duhet te fillojme te mendojme te krijojme familjen toneprandaj le te punojme ne ate drejtim se bashku, ai me ka akuzuar qe dua ta ndaj nga familja e tij, dua te prish harmonine familjare, jam xheloze etj etj. Perrfundimi: une jam gabim dhe egoiste. Ne fakt une e di vlerene familjespor me sa shoh une burri im eshte viktime e familjes se tij dhe kete se verene aspak apo e veren dhe sdon ta pranoj edhe pse te gjithe jetojne ne kurriz te tij. Derisa ata jan te kenaqur , une duhet te duroj "shperthimet" e burrit tim nga presion i madh qe i ka te gjitha mbi koke i vetem.
E di qe e kam zgjatur shume dhe u kerkoj ndjese por kisha nevoje ti rrefehesha dikujt dhe te ppyes dikend a nuk kuptoj une martesen, jetoj une ne endrra dhe i egzagjeroj gjerat, apo me te drejte merakosem qe martesa jone po shkon ne drejtim te gabuar? Ju lutem me jepni mendimet e juaja cfare qendrimi duhet te marr une ne kete lidhje qe ti permirsoj gjerat, cfare mund te beje une?
Ju faleminderit!
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga lisa80
Thua qe je me edukim: bej nje perpjekje te te njihet arsimi ketu (duke ditur dhe gjuhen kuptohet), dhe gjej nje pune qe te pakten te kesh independence financiare. Kur te kesh kete independence filloi beji muhabetet me burrin per ceshtjen e familjes dhe te sjelljes se tij. Mire te kane thene: ai paska dashur nuse, jo bashkeshorte, keshtu qe tani do te varet vetem nga ty ta ngresh veten ne statusin e dyte. Jepi ca kohe se nuk eshte se te gjithe kemi eksperienca ne keto punet e marteses (it's a learning process), po ki kujdes qe te te degjohet zeri, thuaja gjerat qe te preokupojne dhe beji vendin vetes. Jepi ca kohe dhe pastaj shikoji punet prape. Po nuk paten ndryshuar, me vjen keq te te them po............. sorry.
Krijoni Kontakt