Rendesia e gjithckaje ka vlere teresisht relative ne cdo fillim te ri; mes nje tmerri pa fund dhe nje fundi te tmerrshem do te zgjidhja ate qe do te me bente sa mė pak te varur ne shpresat per nje dite mė pak te zymte...ne nje kohe kur cdo arsye e ka nje te shkuar, ndersa e ardhmja e te gjitha arsyeve ende te palindura shnderrohet perhere e me shume ne nje stoli devesh ne barkun e nenes se tyre, pambarimisht!
Si nuk vdiq vdekja qė tė jetojmė pėrgjithmonė tė lumtur.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Zombi : 08-07-2013 mė 16:41
- The rest is silence.
Xhenet.M.S. (29-09-2013)
E cfare s'ndodh!!
Eee, te pretendosh te ndalesh cdo 'burim' idiotesirash eshte vetvrasje, te jesh indiferent eshte vrasje e dyfishte! ...dhe keshtu cdo dileme e re lind dhe vdes, paqesisht, ne 'faltoret' e injorances pa emer!!
E per cfare sherben nje 'trup i ngurte', pa as edhe nje hyrje-dalje te vetme, pervecse kafaz i nje bishe, kthetrat e se ciles rriten sa here shtyn, shkallmon(por nuk shemb) pas cdo trilion-perpjekje te mundshme, fatin prej hekurash te lirise se enderrt te saj, e teksa lutet per nje te neserme po aq mundim'pritese, harrohet ne kotesirat e se tashmes?! Mbase do me duhet te ndryshoj edhe pak kontrastin e drites...
Kur behesh ndjenje... mjaftojne jo trupa, e as gulēime dritheruese, qofshin britma ngazellyese! Kjo sepse, asgje nuk duhet te mjaftoje!!
no comment
koha nuk sheron plaget, thjesht te meson te jetosh me to...
Kur ndjenja shperfill realitetin, mallin e grryen guri e lotin e thane burri!
Deri te Molla e Kuqe!
Egziston te pakten nje rregull per gjithcka, qofte dhe kur vjen fjala tek levizja e trupave ne hapesire. Dhe, megjithese ne shpeshhere, na imponohen ato, te gjesh menyren per t'iu shmangur nje cfaredo'rregulli heret a vone shpirtmbytes, eshte arritja me e madhe, sidomos kjo e tentuar diteve jodiellore deri ne kulmin e pangopesise, thjesht per te luftuar te palejueshmen plot mireseardhjesh... ne dukje te shtirura!
Yjet shndrisin me teper, teksa shuhen hije'neteve vezulluese...
Krijoni Kontakt